ဝမ်ရိပေါ်အဝတ်ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ကထွက် လာတော့ ရှောင်းကျန့်က ခုတင် ပေါ်မှာ
မျက်နှာကြီး နီကာထိုင် နေသည်။နားရွက်
တွေကောလည်ပင်းတွေ နီ ရဲလို့ ။အဝတ်တွေတာ မဝတ်ထားရင် တကိုယ်လုံးနီရဲ ပြီး အနီ
လုံးလေးဖြစ် နေမလားမသိဘူး။
ဝမ်ရိပေါ်က မှောင်မိုက်နေတဲ့ အတွေးနဲ့ အတူ
လျှာတစ်ချက် သပ်လိုက်မိသည်။
*နီ နေတဲ့ နားရွက်လေကို ဆွဲငုံလိုက်ရရင်ဖြင့်*
ရှောင်းကျန့် ခုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတုန် နောက်ကျောမလုံသလို ခံစားမိတာကြောင့် နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့မျက်လုံးဘလင်းဘလင်းတွေနဲ့သူကိုစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်။ကိုယ်ကိုစိုက်ကြည့်နေသည် မှာစားမတတ် ဝါးမတတ်ပင်။
"လဲပြီးရင်လဲ အသံလေး ဘာလေးပေးလေ
ဘယ်နဲ့ကြောင့် ငါ့ကိုလာကြည့်နေတာလဲ။"
ရှောင်းကျန့် ရဲ့စကားလဲကြားရော်ဝမ်ရိပေါ်က
ပြုံးလာကာ ရှက်ဝဲဝဲ အသံလေးနဲ့ ခေါင်းကို
ငုံ့လိုက်ပြီး
"gegeက ...ကြည့်ကောင်းလို့လေ"
"ငါကြည့်ကောင်းတာငါသိတယ်......အခုတော့ မနက်စာသွားစားမယ်"
"ဟုတ်"
ရှောင်းကျန့် ကတော့အရှ့ကနေ လှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ် နဲ့ထွက်သွားပင်မဲ့နောက်က
မှောင်မိုက်ကာ တင်ပါးလုံးလုံးလေးကို ပစ်မှားနေတဲ့ တစ်ဝမ်တစ်ရိတစ်ပေါ်ကိုတော့ မသိလိုက်ရှာပါဘူးတဲ့။
ဖင်လုံးလုံးလေးနဲ့ ထွက်သွားတဲ့ရှောင်းကျန့်ကို ဝမ်ရိပေါ် မျက်စိတစ်ဆုံး လိုက်ကြည့်မိသည်။တကယ်ကို ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလေးရှိမဲ့ပုံပင် ။ကိုင်းလိုက်ရင်နူးညံ့ပြီးပျော့စိစိလေးဖြစ်နေမလားနော်။သိချင်လိုက်ပါပြီ။
ဖင်လုံးလုံးလေးကြောင့်ဝမ်ရိပေါ်လျှာသပ်လိုက်မိပြန်သည်။ကိုက်လိုက်ရင် ပေါက်စီလေးနဲ့တူနေမလား။တကယ်ကိုတစ်ခါလောက်ကိုင်လိုက်ရင် ကျွန်တော်ဆိုတဲ့ဝမ်ရိပေါ်လေးရဲ့လက်လေးက တကယ့်ကိုကံကောင်းတဲ့လက်လေးဖြစ်သွားမယ်ထင်။
ရှောင်းကျန့်အရှေ့ကနေတာသွားနေတာနောက်ကလိုက်လာတဲ့ခြေသံမကြားတာကြောင့်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ်တော်လေးက ပါမလာပြန်ဘူး။တကယ်ပါပဲ ဘာတွေ လုပ်နေပြန်ပြီလဲမသိဘူး။
နောက်ကလိုက်မလာတဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကြောင့်
ရှောင်းကျန့် တို့အော်ခေါ်ရတောမည်ဖြစ်သည်။တကယ်ကို အလုပ်ရှုပ် တဲ့ ခွေးပေါက်လေးပါပဲ။
"ဝမ်ရိပေါ် !!!!!!!!!မင်းအခုထိထွက်မလာသေးဘူးလား!!!!!!!!!!"
ဝမ်ရိပေါ်အခန်းထဲမှာရှောင်းကျန့်ရဲ့ဖင်ကိုပစ်မှားနေတုန်းနာမည်ခေါ်ခံလိုက်ရတာကြောင့်လန့်ကာ တစ်ချက်တုန်သွားပြီး အခန်းထဲမှ
ကတမ်းကရမ်း ထွက်ကာ တုပ်ခြေတင် ရှောင်းကျန့် နား တန်းနေအောင် ပြေးတော့သည်။
မပြေးလို့လဲမရတော့ပါဘူး။အသံကုန်အော်ပုံထောက်ရင်အဲ့တာ ရာဇဒဏ်ပဲ နောက်ခေါက်ထပ်အော်ရရင် အပစ်ပေးခံရတော့မှာ။ဘယ်လို အပစ်ပေးခံရလဲဆိုတော့ နံရံဖက်ကိုမျက်နှာလှည့် လက်မြောက် ဒူးထောက်ပြီးအပစ်ပေးတာ သူစိတ်ဆိုး မပြေ မချင်အဲ့လိုနေရတာ။ရှောင်းကျန့်ကဆိုး တယ်နော် ဒါပင်မဲ့ကျွန်တော်ကတော့ကြိုက်တယ်။
"gegeရောက်ပါပြီ"
ရှောင်းကျန့်ထမင်းစားခန်းထဲပြုံးစိစိနဲ့ဝင်လာတဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကြောင့် မျက်မှောင်ကြုတ် ပြီးကြည့်လိုက်ကာ
"ဘာတွေလုပ်နေလို့ လိုက်မလာတာလဲ"
ဝမ်ရိပေါ်တို့ဖြေရခက်ချေပြီ အခုနေ'gegeရဲ့ တင်ဘယ်လောက်ကိုင်လို့ကိုင်လဲစဥ်းစားနေတာ' လို့ပြောလို့လဲမရ။ပြောရလဲမပြောပါဘူး။ရှောင်းကျန့် ရဲ့အသံမှာ အလိုမကျမှုများပါဝင်နေကာ တစ်ချက်ကလေးမှားဖြေလိုက်တာနဲ့ နံရံနားသွားဒူးထောက်လက်မြောက်ရမှာပင်။
"ဝမ်....ရိ....ပေါ်....မေးနေတာမဖြေဘဲဘာတွေစဥ်းစားနေတာလဲ...ပါးစပ်မပါဘူးလား"
ဝမ်ရိပေါ်စဥ်းစားနေတုန်မှာပင် နာမည်ကိုတစ်လုံးချင်ခေါ်ကာ ထပ်ပြောလာတဲ့ရှောင်းကျန့်ကြောင့် ဇောချွေးများပင်ပြန်လာရတော့သည်။တကယ်ပဲဘယ်လိုပြောရမလဲ။
ဒီချိန်ဆိုစောက် ဦးနှောက်ကသုံးစားမရတော့ဘူး။အားကုန်သွားပြီးလားမသိဘူး။
ဝမ်ရိပေါ်မျက်လုံးများက ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေကာတောင်ကြည့်လိုက် မြောက်ကြည့်လိုက် စဥ်းစားရကျပ်နေသလို ရှောင်းကျန့်ရဲ့အကြည့်စူးစူးကြောင့်လဲ ကျောကုန်း တွေမှာလဲ ချွေး တွေစို့နေပြီဖြစ်သည်။
ထမင်းစားခန်းထဲက လေထုမှာတဖြည်းဖြည်းအေးစက်လာတော့သည်။
"မနက်တုန်း.... က ...ကျွန်တော်ရဲ့.... ဂွေးစိ... ထောင်နေတာ...ကို...တွေးနေမိတာပါ...ဘာလို့ထောင်ပြီမာနေမှန်းလဲမသိပါဘူး...နောက်ပြီးရင်အကြီး....ကြီး"
"တော်တော့ ရပြီမပြောတော့နဲ့ "
ရှောင်းကျန့်မျက်လုံးတွေမိတ်ကာ စွတ်ကိုနားရှက်စရာတွေကိုအော်ပြောနေတဲ့ခွေးပေါက်ကိုတားရတော့သည်။မတားလို့လဲမရတော့။ဘာတွေးဆက်ပြောအုံးမလဲဆိုတာစဥ်းစားပင် မစဥ်းစားချင်တော့။
"ခု....ဏ.....က...ကျတော့အတင်းမေးနေပြီတော့"
"ငါမှားပါတယ်ကိုယ်တော်လေးရယ်တော်ပါတော့.....မမေးတော့ပါဘူး...မနက်စာပဲစားပါတော့နော်"
မကျေနပ်သလိုမတရားခံရသလို ပြောနေတဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကြောင့်ရှောင်းကျန့်လက်အုပ်မချီရုံသမယ်တောင်းပန်လိုက်ရတော့သည်။
တကယ်ဟာလေးဘာတွေလာပြောမှန်းလဲမသိဘူး။အဲ့ကိစ္စကိုဘယ်သူကမေးနေလို့လဲတကယ်ပါပဲ ဝမ်ရိပေါ်က သူ့ပစ္စည်းကို
တအားကြွားတာပဲလူတွေရယ်။
ထမင်းစားခန်းထဲမှာလဲ မျက်နှာကြီးနီကာ
မနက်စားကိုငုံ့စားနေတဲ့စုန်းလေးတစ်ယောက်ရှိသလို ကြိတ်ပြုံးနေတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်လဲနေပါတယ်တဲ့။
*********************
ဝမ္ရိေပၚအဝတ္ဝတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ကထြက္ လာေတာ့ ေရွာင္းက်န့္က ခုတင္ ေပၚမွာ
မ်က္ႏွာႀကီး နီကာထိုင္ ေနသည္။နား႐ြက္
ေတြေကာလည္ပင္းေတြ နီ ရဲလို႔ ။အဝတ္ေတြတာ မဝတ္ထားရင္ တကိုယ္လုံးနီရဲ ၿပီး အနီ
လုံးေလးျဖစ္ ေနမလားမသိဘူး။
ဝမ္ရိေပၚက ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ အေတြးနဲ႕ အတူ
လွ်ာတစ္ခ်က္ သပ္လိုက္မိသည္။
*နီ ေနတဲ့ နား႐ြက္ေလကို ဆြဲငုံလိုက္ရရင္ျဖင့္*
ေရွာင္းက်န့္ ခုတင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနတုန္ ေနာက္ေက်ာမလုံသလို ခံစားမိတာေၾကာင့္ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မ်က္လုံးဘလင္းဘလင္းေတြနဲ႕သူကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ဝမ္ရိေပၚ။ကိုယ္ကိုစိုက္ၾကည့္ေနသည္ မွာစားမတတ္ ဝါးမတတ္ပင္။
"လဲၿပီးရင္လဲ အသံေလး ဘာေလးေပးေလ
ဘယ္နဲ႕ေၾကာင့္ ငါ့ကိုလာၾကည့္ေနတာလဲ။"
ေရွာင္းက်န့္ ရဲ႕စကားလဲၾကားေရာ္ဝမ္ရိေပၚက
ၿပဳံးလာကာ ရွက္ဝဲဝဲ အသံေလးနဲ႕ ေခါင္းကို
ငုံ႕လိုက္ၿပီး
"gegeက ...ၾကည့္ေကာင္းလို႔ေလ"
"ငါၾကည့္ေကာင္းတာငါသိတယ္......အခုေတာ့ မနက္စာသြားစားမယ္"
"ဟုတ္"
ေရွာင္းက်န့္ ကေတာ့အရွ႕ကေန လႈပ္တုပ္လႈပ္တုပ္ နဲ႕ထြက္သြားပင္မဲ့ေနာက္က
ေမွာင္မိုက္ကာ တင္ပါးလုံးလုံးေလးကို ပစ္မွားေနတဲ့ တစ္ဝမ္တစ္ရိတစ္ေပၚကိုေတာ့ မသိလိုက္ရွာပါဘူးတဲ့။
ဖင္လုံးလုံးေလးနဲ႕ ထြက္သြားတဲ့ေရွာင္းက်န့္ကို ဝမ္ရိေပၚ မ်က္စိတစ္ဆုံး လိုက္ၾကည့္မိသည္။တကယ္ကို ျပည့္ျပည့္တင္းတင္းေလးရွိမဲ့ပုံပင္ ။ကိုင္းလိုက္ရင္ႏူးညံ့ၿပီးေပ်ာ့စိစိေလးျဖစ္ေနမလားေနာ္။သိခ်င္လိုက္ပါၿပီ။
ဖင္လုံးလုံးေလးေၾကာင့္ဝမ္ရိေပၚလွ်ာသပ္လိုက္မိျပန္သည္။ကိုက္လိုက္ရင္ ေပါက္စီေလးနဲ႕တူေနမလား။တကယ္ကိုတစ္ခါေလာက္ကိုင္လိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတဲ့ဝမ္ရိေပၚေလးရဲ႕လက္ေလးက တကယ့္ကိုကံေကာင္းတဲ့လက္ေလးျဖစ္သြားမယ္ထင္။
ေရွာင္းက်န့္အေရွ႕ကေနတာသြားေနတာေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ေျခသံမၾကားတာေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေလးက ပါမလာျပန္ဘူး။တကယ္ပါပဲ ဘာေတြ လုပ္ေနျပန္ၿပီလဲမသိဘူး။
ေနာက္ကလိုက္မလာတဲ့ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္
ေရွာင္းက်န့္ တို႔ေအာ္ေခၚရေတာမည္ျဖစ္သည္။တကယ္ကို အလုပ္ရႈပ္ တဲ့ ေခြးေပါက္ေလးပါပဲ။
"ဝမ္ရိေပၚ !!!!!!!!!မင္းအခုထိထြက္မလာေသးဘူးလား!!!!!!!!!!"
ဝမ္ရိေပၚအခန္းထဲမွာေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ဖင္ကိုပစ္မွားေနတုန္းနာမည္ေခၚခံလိုက္ရတာေၾကာင့္လန့္ကာ တစ္ခ်က္တုန္သြားၿပီး အခန္းထဲမွ
ကတမ္းကရမ္း ထြက္ကာ တုပ္ေျခတင္ ေရွာင္းက်န့္ နား တန္းေနေအာင္ ေျပးေတာ့သည္။
မေျပးလို႔လဲမရေတာ့ပါဘူး။အသံကုန္ေအာ္ပုံေထာက္ရင္အဲ့တာ ရာဇဒဏ္ပဲ ေနာက္ေခါက္ထပ္ေအာ္ရရင္ အပစ္ေပးခံရေတာ့မွာ။ဘယ္လို အပစ္ေပးခံရလဲဆိုေတာ့ နံရံဖက္ကိုမ်က္ႏွာလွည့္ လက္ေျမာက္ ဒူးေထာက္ၿပီးအပစ္ေပးတာ သူစိတ္ဆိုး မေျပ မခ်င္အဲ့လိုေနရတာ။ေရွာင္းက်န့္ကဆိုး တယ္ေနာ္ ဒါပင္မဲ့ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ႀကိဳက္တယ္။
"gegeေရာက္ပါၿပီ"
ေရွာင္းက်န့္ထမင္းစားခန္းထဲၿပဳံးစိစိနဲ႕ဝင္လာတဲ့ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ၿပီးၾကည့္လိုက္ကာ
"ဘာေတြလုပ္ေနလို႔ လိုက္မလာတာလဲ"
ဝမ္ရိေပၚတို႔ေျဖရခက္ေခ်ၿပီ အခုေန'gegeရဲ႕ တင္ဘယ္ေလာက္ကိုင္လို႔ကိုင္လဲစဥ္းစားေနတာ' လို႔ေျပာလို႔လဲမရ။ေျပာရလဲမေျပာပါဘူး။ေရွာင္းက်န့္ ရဲ႕အသံမွာ အလိုမက်မႈမ်ားပါဝင္ေနကာ တစ္ခ်က္ကေလးမွားေျဖလိုက္တာနဲ႕ နံရံနားသြားဒူးေထာက္လက္ေျမာက္ရမွာပင္။
"ဝမ္....ရိ....ေပၚ....ေမးေနတာမေျဖဘဲဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ...ပါးစပ္မပါဘူးလား"
ဝမ္ရိေပၚစဥ္းစားေနတုန္မွာပင္ နာမည္ကိုတစ္လုံးခ်င္ေခၚကာ ထပ္ေျပာလာတဲ့ေရွာင္းက်န့္ေၾကာင့္ ေဇာေခြၽးမ်ားပင္ျပန္လာရေတာ့သည္။တကယ္ပဲဘယ္လိုေျပာရမလဲ။
ဒီခ်ိန္ဆိုေစာက္ ဦးႏွောက္ကသုံးစားမရေတာ့ဘူး။အားကုန္သြားၿပီးလားမသိဘူး။
ဝမ္ရိေပၚမ်က္လုံးမ်ားက ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနကာေတာင္ၾကည့္လိုက္ ေျမာက္ၾကည့္လိုက္ စဥ္းစားရက်ပ္ေနသလို ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕အၾကည့္စူးစူးေၾကာင့္လဲ ေက်ာကုန္း ေတြမွာလဲ ေခြၽး ေတြစို႔ေနၿပီျဖစ္သည္။
ထမင္းစားခန္းထဲက ေလထုမွာတျဖည္းျဖည္းေအးစက္လာေတာ့သည္။
"မနက္တုန္း.... က ...ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕.... ေဂြးစိ... ေထာင္ေနတာ...ကို...ေတြးေနမိတာပါ...ဘာလို႔ေထာင္ၿပီမာေနမွန္းလဲမသိပါဘူး...ေနာက္ၿပီးရင္အႀကီး....ႀကီး"
"ေတာ္ေတာ့ ရၿပီမေျပာေတာ့နဲ႕ "
ေရွာင္းက်န့္မ်က္လုံးေတြမိတ္ကာ စြတ္ကိုနားရွက္စရာေတြကိုေအာ္ေျပာေနတဲ့ေခြးေပါက္ကိုတားရေတာ့သည္။မတားလို႔လဲမရေတာ့။ဘာေတြးဆက္ေျပာအုံးမလဲဆိုတာစဥ္းစားပင္ မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့။
"ခု....ဏ.....က...က်ေတာ့အတင္းေမးေနၿပီေတာ့"
"ငါမွားပါတယ္ကိုယ္ေတာ္ေလးရယ္ေတာ္ပါေတာ့.....မေမးေတာ့ပါဘူး...မနက္စာပဲစားပါေတာ့ေနာ္"
မေက်နပ္သလိုမတရားခံရသလို ေျပာေနတဲ့ဝမ္ရိေပၚေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္လက္အုပ္မခ်ီ႐ုံသမယ္ေတာင္းပန္လိုက္ရေတာ့သည္။
တကယ္ဟာေလးဘာေတြလာေျပာမွန္းလဲမသိဘူး။အဲ့ကိစၥကိုဘယ္သူကေမးေနလို႔လဲတကယ္ပါပဲ ဝမ္ရိေပၚက သူ႕ပစၥည္းကို
တအားႂကြားတာပဲလူေတြရယ္။
ထမင္းစားခန္းထဲမွာလဲ မ်က္ႏွာႀကီးနီကာ
မနက္စားကိုငုံ႕စားေနတဲ့စုန္းေလးတစ္ေယာက္ရွိသလို ႀကိတ္ၿပဳံးေနတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္လဲေနပါတယ္တဲ့။
*********************