Kat's pov:
«Με ξύπνησες 4 το χάραμα και μου τα είπες και τωρα μου λες τα ίδια» γκρίνιαξε ο Αλεξ στην άλλη γραμμή
«ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ!» Ειπα χαρουμενη ενώ κουνούσα τα πόδια μου ξαπλωμένη μπρούμυτα στο κρεβάτι μου
«Ναι ουαου μιλάς με τον Τζακσον»
«Μην είσαι ξινός τον θέλω τόσα χρόνια και επιτέλους μιλάμε»
«Ναι αλλά ΣΕ ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΕΝΩ ΗΣΟΥΝ ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΕΝΩ ΤΟΝ ΞΕΡΑΣΕΣ ΕΚΑΤΣΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΟΛΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΧΕΔΟΝ»
«Ναι... όντως...» ειπα και χαμογέλασα χωρίς να το θέλω
Εχω συνειδητοποιήσει οτι τελικά δεν είναι κακός άνθρωπος εχει κανει τόσα πράγματα για μένα και με προσέχει τόσο πολυ ο γκυκουλης μου
Μου?
Τι μου?
Κανένας μου
Οπα όχι τι οχι οχι οχι «Αλλά τώρα μικαμε για τον Τζακσον»
Ετσι μπράβο
Τζακσον μονο
«Σου πήρε να φας και εκατσε μαζί σου μέχρι να συνέλθεις ΚΑΙ ΕΙΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ»
«Αυτό προσπαθώ να το ξεχάσω και εγω και αυτός πίστεψε με»
«Πως ήταν?»
«Μακρυ, με ενα κε-»
«Κατ κοπέλα μου ΠΩΣ ΗΤΑΝ?»
«Σου λέω πως ήταν»
«Ήταν χοντρό?»
«ΤΙ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ?»
«Α καταλαβα, ήταν»
«Δεν ξερω για ενα δευτερόλεπτο το είδα»
«Ήταν μεγάλο?»
«Ήταν ικανοποιητικό»
«Άρα ήταν μεγαααλο»
«Δεν εχω μέτρο σύγκρισης»
«Αι μωρή σιγανοπαπαδια»
Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο βλαμμένος
Ουαν τον είδα τρόμαξα και πεταχτηκα απο την θέση μου πετάγονται το κινητο κατω
«Τι κανεις εσυ εδώ?» Ρώτησα
«Δεν είχαμε πει να έρθω- το ξέχασες, να φύγω?» Ρώτησε ενώ σήκωνε το κινητο μου απο το πάτωμα
«Όχι όχι» ειπα και κοίταξε περίεργα το κινητό μου «Με ποιον μιλάς?» Ρώτησε και το έβαλε ανοιχτή ακρόαση
Μέγα λάθος
Γιατί?
Θα δείτε σε ενα δευτερόλεπτο
«Λέγε τώρα ρε ποσο μεγάλο ήταν? Δεν το έκοψες με το ματι?» Ακούστηκε ο Αλεξ
Θα αυτοκτονήσω
Πρώτα θα σκοτώσω τον Αλεξ και μετα θα αυτοκτονήσω
Γιατί με το βλέμμα του βλαμμένου καταλαβα οτι ήξερε για ποιο πράγμα μιλάγαμε
Όχι δεν συνέβαινε αυτό
Δεν. Συνέβαινε. Αυτό.
Όχι
Είμαι σε μια παραλία
Είμαι κατω από τους φοίνικες και πίνω μαι ται
Είμαι κάπου αλλου δεν είμαι εδώ
Με κοίταξε με ενα πονηρό χαμογελο και εγω τι έκανα?
Πήρα το μπακατελ από τα χέρια του?
Οχιι
Φώναξα στον Αλεξ να σταματήσει να μιλάει?
Οχιιι
Πήδηξα από το παράθυρο να σκοτωθώ?
Οχιιιι
Κάλυψα τα μάτια μου με τα χέρια μου και κοιτούσα κατω
Τώρα ο βλαμμένος δεν με βλεπει
«Για πες μας ομως, πως σου φάνηκε?» Είπε ο βλαμμένος και ο Αλεξ έβγαλε μια πνιχτη κραυγή και έκλεισε το τηλεφωνο στα μούτρα του βλαμμενου
«Γαμωτο οι δυο μας μείναμε τώρα»
Δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάει γιατί εγω δεν είμαι εδωω
Ξερόβηξε «Θα κάτσεις για πολλή ώρα ετσι?»
«Ο-οχι...» ειπα και σταμάτησα να καλύπτω τα μάτια μου
Εκατσε στο κρεβάτι μου και έκατσα με μεγάλη απόσταση μεταξύ μας
«Τι νέα?» Ρώτησα
«Έχουμε να βρεθούμε δώδεκα ωρες τι νέα να εχω?»
«Ξέρω γω τι έκανες αυτές της δώδεκα ωρες?»
«Κοιμομουνα»
«Α Ωραια»
«Ναι ναι κάθεσαι και μου το παίζεις ντροπαλή ενώ συζητάς για το πουλί μου από δω και από εκεί»
«ΤΙ ΛΕΣ» ειπα και πήρα το κινητό μου
«Το μόριο μου, συγνώμη»
«Ετσι μπράβο»
Προσπαθώ να τον κάνω άνθρωπο
«Α ΔΕΝ ΣΟΥ ΠΑ!» Είπε ενθουσιασμένος «ΜΑΝΤΕΨΕ ΠΟΣΟ ΠΗΡΑ ΧΗΜΕΙΑ?!» Είπε γράψαμε την Τρίτη τεστ και μας τα έδωσε την Παρασκευή- ξέχασα τελείως να τον ρωτήσω πως τα πήγε
«Ποσο πήρες χημεία?»
«Σου λέω μαντεψε»
Η αληθεια είναι οτι μου έβγαλε την πίστη να τα μάθει αυτα και δεν ήταν τελείως σίγουρος αν τα ξερει πριν γράψουμε το τεστ
Τα ήξερε αλλά εκανε βλακείες και μου έλεγε βλακείες όταν τον ρώταγα
«Εμ ξέρω γω... 16?»
«ΧΑ! 18»
«ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ» ειπα και χαμογέλασε
Νιώθω σαν μάνα που το παιδί της πέρασε πανεπιστήμιο «Εχω και εγω να σου πω» ειπα
«Τι?» Ρώτησε «Φερε μου το κινητό σου» είπε
«Τι το θες?»
«Δεν θα ψάξω τις συνομιλίες σου με τους γκόμενους» είπε «Που είμαι σίγουρος οτι είναι πολλές» είπε και μου το άρπαξε από το χέρι
«Δεν ξέρεις να το ανοίγεις» ειπα
«Δες με» είπε και μου εδειξε το κινητό μου ανοιχτο
«ΠΩΣ-»
«Είσαι το πιο πεοβλεψιμο άτομο που ξέρω, προφανώς και θα έβαζες για κωδικό τα γενέθλια σου»
Προβλέψιμο άτομο
Με ειπε προβλέψιμο άτομο
Με ειπε προβλέψιμο άτομο αυτός ο βλαμμένος
Μισό λεπτό-
«Ξέρεις ποτέ εχω γενέθλια?» Ρώτησα
«Όχι το μαντεψα» είπε και άρχισε να κοιτάει το κινητό μου
Ας μην μπει στη συλλογή ας μην μπει στη συλλογή ας μην μπει στη συλλογή
Σκάλωσε και με κοίταξε
ΜΠΗΚΕ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΤΕΛΕΙΑ
ΤΟΝ ΗΠΙΑΜΕ
Όχι αρχίζω να μιλάω σαν τον βλαμμένο
«Μιλάς με τον Τζακσον?» Ρώτησε και μου εδειξε την συνομιλία μας που βρισκόταν κατω από τον Αλεξ- τώρα που το βλέπω ήταν τραγικο μιλούσα μονο με τρία άτομα την γιαγιά μου τον Τζακσον και τον Αλεξ
«Αυτό ήθελα να σου πω!» Ειπα και γελασα αμήχανα «Μου έστειλε μήνυμα όταν με άφησες σπίτι μου-σαν να το ηξερε!» Ειπα και χαμογέλασα
«Και τι λετε?»
«Δεν λέμε κάτι σημαντικό μου λέει τι κάνει στη μέρα του»
«Τι κάνει στη μέρα του?»
«Πήγε γυμναστήριο, έφαγε, έβγαλε τον σκύλο του βόλτα και... αυτα»
Η αληθεια είναι οτι δεν λέγαμε κάτι ενδιαφέρον
Αλλά τουλάχιστον μιλάγαμε
«Και εσυ τι του λες?»
«Ανάκριση μου κανεις? Και το κινητό μου τι το θες?»
«Θέλω να σου φτιάξω το ακαουντ στο ινσταγκραμ»
«Φτιαγμένο είναι!» Ειπα και πήρα το κινητό από τα χέρια του
«Έχεις φωτογραφία προφιλ ενα γατι, 30 ακόλουθους-οι οποίοι είναι όλοι φιλοι της γιαγιάς σου, τσέκαρα όλα τα προφιλ- και ενα χαιλαιτ με μουσική από το σποτιφαι που είναι όλα με την λανα ντελ ρει σε παρακαλώ καλη μου» είπε και μου ξαναπήρε το κινητό από το χέρι «Θα σου το φτιάξω εγω» είπε «Αρχιξα ξεκιναμε από την φωτο προφιλ-τι είναι αυτό Παναγία μου»
«Δεν σου αρεσουν τα γατιά?»
«Προτιμώ τους σκύλους»
Για αυτό δεν συνεννοούμαστε γιατί είμαστε δυο αντίθετοι άνθρωποι
Και όταν λέμε αντίθετοι εννοούμε τα δυο άκρα
«ΜΗΝ ΜΠΕΙΣ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΟΥ!» Φώναξα και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια «Τώρα θέλω να μπω» είπε και έπεσα πάνω του
φωνάζοντας
Η πόρτα άνοιξε και η γιαγιά μου μπήκε μέσα κοιτάζοντας μας έντρομη
Εγω Καβάλα στον βλαμμένο και ο βλαμμένος ξαπλωμένος να μου κρατάει τη μέση για να φύγω από πάνω του
Ωραια
Πολυ Ωραια
Θα την πεθάνω την γυναικα
Και θα μείνω με τον μπαμπα μου
Και δεν ξέρω και να μαγειρεύω πως θα ζήσουμε
Μπαιμπαι καλη γριούλα