"Ma'am Vivien?" tanong ko sa babaeng sakay ng BMW.
"Oh God!" she exclaimed, "Why are you out at this hour? And why are you walking alone?" she inquired, addressing each question.
It's Ma'am Vivien driving a BMW, how did she saw me?
"Galing po ako sa coffee shop Ma'am with a friend and may sudden appointment siya so iniwan niya ako," I explained. "I have money naman para pang taxi but unfortunately wala pa po akong nakikita."
She appeared deeply concerned, hastily opening her car door and walking towards me.
"Are you okay? You're not feeling cold, are you?" she inquired again, her face filled with worry.
"I'm fine, Ma'am," I reassured her.
"Please, get in," she urged.
Siya na mismo ang nagbukas ng pintuan ng kotse niya saka pinapasok ako nang dahan-dahan. She proceeded to drive, doing so slowly and attentively.
Seryoso siyang nagd-drive but she's stealing glances at me and I can sense it.
"Ms. Mercedez, don't you have a car?" she asked while stirring the wheel.
"I left it at the university Ma'am kasi pinasakay ako ng kaibigan ko sa kotse niya thinking ihahatid niya ako pero hindi na so andoon lang po."I replied.
"I'll get you there just hold on, okay?" sabi niya sabay ngiti sakin.
"Yes Ma'am"
She sighed heavily. She's very worried. Wala namang nangyari sakin at isa pa hindi ko naman siya kaano-ano for her to be like that.
Tumunog ang phone ko sa kalagitnaan ng byahe namin, malapit na kami sa university para ihatid niya ako doon. Si Mom ang tumatawag at alam ko nang nag-aalala na sila sakin kaya sinagot ko ʼto agad.
"Mom?" I said on the other line.
"It's late na anak, where are you? saan ka ngayon? worried na kami ng Daddy mo!" Sunod sunod na tanong sakin ni Mom.
"Ahhh...I'm at th-
"Give me the phone," utos ni Ma'am Vivien sakin.
Binigay ko naman sa kanya because I knew na malalagot ako and besides she's my professor so I'm safe.
"Good evening, Mr. and Mrs. Mercedez. I am Professor Suarez. I understand that you both are worried about your daughter, but she's with me right now, and I'll make sure to bring her safely to your house," she explained.
Oh my gosh, she's covering for me.
"Talaga Ma'am? Then ingat kayo ng anak ko." my dad responded.
"Thank you Mr. Mercedez," sabi ni Ma'am sabay bigay sakin ng phone.
"Thank you so much, Ma'am Vivien," pagpapasalamat ko sa kanya.
"No problem" she replied.
Nagpatuloy sa pag-drive si Ma'am Vivien, patungo na kami sa bahay ko with my consent kasi para makita ng mga parents ko na kasama ko siya as she promised to bring me there.
"Ma'am?"
"Hmm?" She hums.
God her voice.
"U-uh could you please not tell my parents kung saan ako galing at saan mo ako nakita?" I said.
She looks at me and smiled, with her dimples showing, "Of course I know that, ako na ang bahala kaya just relax, okayy?
Tumango ako at ngumiti sa kanya, hindi rin naman ako makahindi dahil sa mga ngiti niya. Bakit kaya ang bait niya sakin? Malayo ang byahe papunta samin because it takes 1hr 20 mins back and port. Malayo ang ba-byahiin niya pabalik.
Hindi ba ako nakakaabala?
"Are you hungry?" basag niya sa katahimikan ko.
"Kumain po ako sa coffee shop, Ma'am," I answered. "Kayo po?"
"A bit but don't worry once I drop you there I'll make sure to eat at fastfood"
No, it's late and she needs to eat.
Dumating kami sa bahay, it's very late na but Ma'am Vivien really insisted na ihatid na ako dito. Nag-aabang ang parents ko sa labas ng gate expecting us to arrive. Bumaba agad ng sasakyan si Ma'am Vivien and she opens my door para makalabas ako.
"Thank you for bringing our daughter here, Ma'am." Dad said expressing her gratitude to my professor.
"No problem, Mr. and Mrs. Mercedez. She's my student and it's my responsibility to make her safe." Ma'am Vivien said.
"Ma'am if you want dito nalang po kayo kumain" I offered.
"Yes Ma'am, you're welcome here and also may utang na loob kami sa inyo." Dagdag ni mom.
"If you don't want then it-
"Sure, why not?" putol niya sakin with no hesitation.
Iba din pala si Ma'am, akala ko mahihiya pa siya ih.
Pumasok kami sa loob, sabay kami ni Ma'am Vivien pumasok na sumunod kina Dad. Ang swabi ng ngiti ni Ma'am habang inilibot ang tingin sa loob ng bahay namin.
"This way, Ma'am." I said guiding her to our table.
"Thank you," she exquisitely replies wearing her smile.
Iginiya ko siya sa table at kinuha ang upuan and then I offered her to seat.
"You're such a good daughter, Ms. Mercedez." She compliments.
"Inaasikaso ko lang po kayo, Ma'am." I replied.
Nasa kitchen pa sila Mom and Dad para kunin ang pagkain kaya kami ni Ma'am Vivien ang naiwan sa table.
"Swerte ng magiging asawa mo, you have a kind parents, and I'm sure that whoever that is she's lucky." Wika niya while staring at my eyes.
Swerte talaga si Ma'am Rhea sakin.
Dumating ang parents ko dala ang niluto nila saka ako na personally ang naglagay ng kanin at ulam sa plato ni Ma'am Vivien and she's letting me. Nakangiti lang ito sakin in every move I made kahit kaharap niya ang parents ko.
Nagsimula kaming kumain at sarap na sarap si Ma'am Vivien sa luto ni mom. Hindi naman nagtagal kumain si Ma'am kasi she needs to go home din after ng dinner but my parents and her had a little chitchat bago ko siya hinatid sa sasakyan niya.
"Thanks for the dinner it was so good, " she express.
"You're welcome Ma'am at salamat po sa paghatid sakin dito, you can comeback her anytime you want." I replied.
"I'll sure to comeback here and next time cook for me. Anyways see you at my class tomorrow, be sure to be present."
"I will Ma'am, thank you and take care."
Sumakay na siya sa kotse at pinaandar niya na sabay bukas ng window shield at kumaway sakin. Ngumiti ako sa kanya at pinanood ang sasakyan niyang lumabas ng gate hanggang sa nakalayo at hindi na ito maaniag saka ako pumasok.
I'm really glad that Ma'am Vivien saw me dahil kung hindi baka hanggang ngayon hindi pa ako nakakauwi. Pero kahit ganun wala akong makitang ano mang paghanga kay Ma'am Vivien, except for her voice.
Nakahiga na ako while iniisip ang tagpo namin ni Ma'am Rhea. Through our brief conversation, my desire for more of her company intensifies. All I yearn for now is her undivided attention kahit iniwan niya ako sa coffee shop with her sassy attitude.
Oo na mabait na si Ma'am Vivien pero ano ba hindi ko siya type!
The next day...
Papunta na ako sa school at magco-commute kasi naiwan nga ang sasakyan ko sa university, hindi ko na nakuha hinatid na ako ni Ma'am Vivien e. Hindi naman nagalit ang parents ko as expected kasi kasama ko ang propesora ko.
Sumakay ako ng taxi at halos isang libo rin ang binayad ko sa sobrang layo ng unibersidad.
Grabe sobrang sayang ng pera ko na ʼyon.
Well yes mayaman kami pero hindi naman ako inispoiled sa pera ng parents ko kaya bawat sentimo na nahahawakan ko ay mahalaga sakin.
Pumasok ako sa entrance ng school saka tumungo sa sa parking lot para e-check ang kotse. Pumasok muna ako sa kotse para mag cellphone kasi mataas pa naman ang oras saka maaga ako pumunta ng school para hindi ako ma-late. Pagkaopen ko ng phone ay agad bungad ng mga message ni Charlotte sakin may iilan ring nagsend ng friend request.
Raya Zenec sent you friend request.
Lohan Vin sent you friend request.
Sav Vistre wants to message you.
"Lohan? bakit siya nagsend ng friend request sakin?" I said while scrolling down on my notifications.
Inaccept ko agad ang friend request nila pero nagtataka pa rin ako kung bakit si Lohan lang nagsend ng friend request sakin tapos si Ethan hindi. Anyways, inopen ko ang conversation namin ni Charlotte at bungad sakin ang mga kagagahan niya siyempre kasi wala namang magbabago sa babaeng ʼyon. Nagse-send ba naman ng mga naka-wacky at blurred ng mukha, ni haha react ko nalang lahat saka nag-scroll sa newsfeed ko.
As I was scrolling down on my newsfeed, a familiar figure of a woman strolled into the parking lot and headed towards the building.
"Ma'am Rhea?" I questioned uncertainly as I squinted to get a better look.
As the image became clearer, I noticed another figure accompanying her... a man? It seemed like she was with a familiar man.
"Sir Montejo?" I mused to myself, trying to confirm what I saw.
Si Ma'am Rhea at Sir Montejo ang nakikita kong magkasama na papasok sa building kung nasaan ang room namin and Sir Montejo is holding her waist smiling while having a chat with each other.
Biglang nanikip ang dibdib ko, I can't believe what I saw.
Silang dalawa magkasama? papunta sa building?
Akala ko doon na magtatapos ang nakita ko but my eyes squinted as I saw her kissing Sir Montejo's cheek before parting ways.
I couldn't believe it, are they actually dating?
That smile on her face after she kissed the man's cheek is something I yearn to witness for a lifetime.
"Sav's right, a woman and a man can't just be friends," I muttered.
Sumikip ang dibdib ko sa nasaksihan ko sa kanila. The woman I admired is with a man and she kissed him. That thought penetrates my soul.
Maybe I should've hope for it, may nagmamay-ari na sa kanya, and it's not me.
For a moment, I felt a surge of disappointment, but my awareness returned when I glanced at the clock on my phone it was already 9 o'clock. Agad kong pinunasan ang pisngi ko at inayos ang sarili para pumunta na sa room. Lumabas na ako ng kotse at pumasok sa building dala ang bag ko and by the way naglagay ako ng powder sa mukha para hindi halatang nasaktan ako kanina sa nakita ko.
Habang nag-aantay ng elevator, pasilip-silip ako sa cellphone ko para bantayan ang oras kasi tinatamad akong umakyat sa hagdanan lalo na't nasa third floor ang room namin. Pagbukas ng elevator ay bumungad sakin si Ma'am Vivien, she donned a turtle neck shirt beneath a white coat that complemented her fair complexion beautifully, with her hair elegantly tied in a bun. A radiant smile graced her face when she noticed me patiently waiting for the elevator.
"Ms. Mercedez?" she said holding a folder.
"Good morning, Ma'am Vivien." Bati ko sa kanya.
"Good morning, are you waiting for the elevator?" she replied.
Ay hindi ma'am naghihintay po ako na bumaba ka kasi ihahatid na kita kung saan ka pupunta, I mean obvious ba?
"Yes po Ma'am Vivien,"
"Come inside" she command.
Nagtaka ako kung bakit hindi siya lumabas ng elevator at siya pa mismo ang nagpindot kung saan na floor ako bababa.
"It's fortunate that you didn't take the stairs, as now I have the chance to see you," she remarked.
"I've decided to take the stairs para hindi po ako ma-late sa class, Ma'am." I answered.
Nakaharap lang ako sa pintuan ng elevator kagaya ni Ma'am Vivien.
"Ma'am bakit hindi po kayo lumabas? wala po ba kayong pupuntahan sa baba?" tanong ko sa kanya.
"I'll escort you there," she said calmly.
"Okay lang naman po ako,"
"No, no, it's fine." Pagpipilit niya.
Bago pa man ako magsalita ay bumukas na ang pintuan at lumaki ang mga mata ko sa nakita ko na nasa harap namin.
It's Ma'am Rhea, parang nagulat din siyang nakita kaming magkasama ni Ma'am Vivien sa elevator na kaming dalawa lang. Her cold eyes fixed at me, it was an intense glance.
Akala ko pumunta na siya sa third floor bakit andito siya sa second floor?
Pumasok siya sa elevator without saying a word, binalot ng katahimikan ang loob na halos mabingi na ako buti pa si Ma'am Vivien pangiti-ngiti lang.
"I thought you had already gone downstairs to your class, Vien," Ma'am Rhea stated coldly.
"I saw Elie waiting for the elevator, so I'll take her there," Ma'am Vivien replied in her usual tone.
"It's my subject now, so leave her here, and I'll personally take her to my class," Ma'am Rhea insisted.
"Sorry, but I want to accompany her," Ma'am Vivien responded.
Nakikinig lang ako sa kanila, hindi ko alam kung nagtatalo ba sila dahil sakin or pinag-aagawan nila ako.
As if.
"If you take her there, you'll be late for your first class, and you'll face consequences, you know that," Ma'am Rhea warned.
Ma'am Vivien grooned, tumingin ito sakin at ngumiti. I smiled back pero may konting kaba dahil parang nakamasid rin samin si Ma'am Rhea, baka mag-overthink siya samin e siya lang naman ang gusto ko.
"I don't have a choice," Ma'am Vivien stated.
"Kailangan niyo na pong bumaba Ma'am, I'm fine po you can go downstairs." Sabi ko kay Ma'am Vivien.
"Fine but let's have a lunch together?" she response.
"Yes po but don't you have a subject on our class, Ma'am?" I asked.
She sighed, "I'm a substitute at ngayon babalik ang professor na pinalitan ko muna," she answered.
Means, she's not the original subject teacher at pumasok muna siya para makapagturo samin kasi nasa leave ang prof namin.
During my conversation with Ma'am Vivien, I couldn't help but steal glances at the woman beside me, who remained silent throughout. She stood there, her poker face giving nothing away, arms crossed the entire time. Nasa gitna ako nilang dalawa kaya para akong bata na di alam anong gagawin dahil din siguro sa tension ng dalawa na nagtatalo kanina.
Nakarating na ang elevator sa third floor at lumabas kami ni Ma'am Rhea sabay tapos naiwan si Ma'am Vivien sa loob kasi bababa pa siya at may tuturuan pa. Kumaway muna si Ma'am Vivien saka sumara ang elevator.
Bago pa ako tumalikod ay nauna nang tumalikod si Ma'am Rhea at narinig ko pa ang pag "tssskk" niya bago naglakad papalayo sakin.
What's with her?
Takbo lakad ang ginawa ko habang sumusunod sa propesora, grabe ang bilis niya pala maglakad. Nakarating kami sa room at biglang tumahimik ang mga student pagkabukas ng pintuan ni Ma'am Rhea. Ang kaingayan kanina na maririnig mo sa hallway ay napalitan ng nakakabinging katahimikan, mukhang mabibingi na ako sa sunod-sunod na katahimikang dinaranas ko sa university na ʼto.
Kumaway ako kay Charlotte nang nakita niya akong nasa likod ni Ma'am Rhea, ngumiti rin siya sakin nang nakakaewan. Malakas na tunog ng boots ang maririnig na naglalakad patungo sa harap, parang galit gustong manapak. Tumakbo naman ako agad sa table ko saka umupo.
"Get a one half paper, let's have a quiz." She commands with her usual authoritative voice.
Agad kaming nagsikuha ng one half paper at ang iba ay humihingi sa mga katabi nilang table.
Grabe ang yayamanin tapos hindi makabili ng papel.
"Frey, pwede pahingi?" nahihiyang tanong sakin ni Lohan.
"Limang peso kada isang papel," biro ko.
Nagulat ako nang nilabas ni Lohan ang one thousand saka binayad sakin.
"Ito naman hindi mabiro, sa susunod kasi bumili ka na, marami ka namang pera."
"Sabi mo e tsaka wala akong barya, keep the change nalang, akin na bilisss." Sabi naman ni kumag.
"Ayan oh," sabay abot ko sa kanya ng isang papel. "Next time bumili ka na, kumag na ʼto balik mo yan sa wallet mo!"
Bumalik na si Lohan sa table niya saka nagsalita si Prof. Isfaela, galit pa rin.
"It was clear that I asked for a paper, but I never said you could take your classmate's paper," she said with anger evident in her voice.
Nagsibalikan ang mga classmate ko sa upuan nila galing panghihingi ng papel saka nanahimik.
There she is again, nakatingin ulit sakin na para bang ako ang nanghingi ng papel sa classmate ko.
Her piercing gaze making me feel uneasy.
"I will provide you with a physical copy of the quiz you will be taking. No cheating or talking to your seatmate as I will be monitoring. Maintain silence and avoid making any erasures," she asserted firmly. "Failure to comply with these rules will result in a visit to my office," she warned, her cold gaze fixed on me, again.
Bakit ang strikta niya huhuhu nakakaiyakkk!!
Isa isa niyang pinamigay samin ang hardcopy ng quiz pero nang binigay niya na sakin mabigat niya itong itinampal sa mesa ko at napanganga ako sa ginawa niya. Wala naman akong ginawa bakit siya ganyan?
"Start your quiz now, and bear in mind, no erasures allowed," she directed firmly.
Nagsimula kaming magsagot at medyo nahirapan ako sa quiz although it's completely easy pero nakakalula ang mga questions. Marami ring napakamot sa ulo kahit 10 items lang naman na quiz ʼto. Bantay sarado rin si Prof. Isfaela samin habang nagsasagot lalo na't ako palagi ang pinupunterya ng mga mata niya.
Naiinis ako sa mga questions kasi mahirap ang nasa choices kung hindi mo kabisado ang mga acrylic colors ay wala talagang mapapasok sa utak mo. Sa situation ko naman ay nagdadalawang isip ako sa isasagot ko sa number 3, papalitan ko na sana kaso wala akong erasure tape na dala at bawal rin ang erasure hindi na rin ako makakuha ng another na papel kasi nagbabantay ang masungit na propesora samin.
Nakaisip ako ng paraan, natatawa ako sa ginawa ko kada mali kasi may ginagawa akong paraan pero okay na ʼto sabi niya no erasures e. Natapos ang 20 mins at natapos na rin ako, may iilang student rin na tapos na at naghihintay nalang matapos ang iba.
"Pass your paper in front," utos niya samin nang napansin niyang halos lahat na ng mga student tapos na.
Nagsitayuan ang mga student at nagmamadaling pinasa ang mga papel sa table, parang mga kinder. Nagpahuli lang ako kasi masyadong magulo at nang tingnan ko si Prof. Isfaela ay hindi na maipinta ang mukha nito habang nakatingin sa mga nagkakaguluhan kong colleagues.
Nang natapos na maipasa ng mga classmate ko ay tumayo ito pagkatapos hinawakan ang mga papel na pinasa ng mga studyante pagkatapos ay itinaas kasunod nito ay ang tunog ng mga papel na tinapon sa harap namin.
"Did I instruct you to stand up and pass your papers?" she asked, her voice tinged with anger, as she raised an eyebrow and crossed her arms while addressing us.
Silence fell over my classmates as we were taken aback by her demeanor. Kahit ako ay nagulat kung bakit niya tinapon pwede namang isuli nalang nang masinsinan. Pero buti nalang hindi ko pinasa sakin kanina.
"Retrieve the papers and pass them in front without standing up!" she ordered with frustration evident in her tone.
Nagsitayuan ulit ang mga classmates ko at isa-isang pinulot ang mga papel na kanina lang ay dumaan sa kamay ng masungit na propesora.
"Grabe hindi ko siya kinakaya sis"
"Ang strikta niya, she's really a monster"
"Fvck, this professor is a devil"
"Bro, she's a 10 but her attitude is a no"
Rinig kong bulong galing sa mga classmate kong nagiging farmer pag kaharap si Ma'am Rhea, nagtatanim ng sama ng loob e.
Naipasa namin ng maayos at walang ingay ang mga papel, hindi niya naman chineck at nilagay lang sa folder na dala-dala niya. May itinuro pa siya samin pagkakuway umalis na pero bago ʼyon, she looks at me with her piercing gaze again pero ngumiti lang ako at hindi na siya tiningnang lumabas. Dumating ang next subject namin which is kay Ma'am Suarez sana ay este Ma'am Vivien pumalit sa kanya ang hindi katandaang lalaki na si Prof. Saavedra. Ni-review namin ang tinuro samin ni Ma'am Vivien tapos ay umalis na siya. Sumunod si Prof. Smith na wala yata sa timpla parehas ng isa kanina mainit rin ang ulo niya. Ano bang problema sa mga babaeng ʼto? halos araw-araw siguro silang may nakakaaway.
Lunch na at lumabas ni si Prof. Smith. Pinuntahan ako ni Charlotte saka umupo sa table ko na naiistress.
"Kita mo ʼyon? hindi pa ganyan kasama ang mga ugali nila, parang lahat ng galit nila satin binabagsak." Wika nito habang hinihilot ang sentido.
"May pinagdadaanan lang siguro," sagot ko.
"Grabeng pinagdadaanan ʼyan halos araw-araw," saad nito.
Nakadagan ang mga balikat ko sa tiyan ni Charlotte kasi nakahiga siya sa table ko tapos ang ulo niya nasa bintana at ginawa niyang unan ang bag ko kasi tarantado siya.
"Hindi ka ba lalabas, Frey?" tanong nito sakin.
"Hindi pa naman ako nagugutom, what about you?"
"Ayaw ko,"
"Baka naghihintay na sila Sav at Raya doon" sagot ko sabay ayos ng upo tapos umayos na rin siya at umupo pero nasa mesa ko pa rin.
"May meeting na pinuntahan si Sav with her family tapos si Raya naman hindi raw siya makakapunta kasi may tatapusin siya ngayon." Sagot nito.
Patuloy ang pag-uusap namin ni Charlotte nang biglang dumating si Ma'am Rhea, galit na galit itong nakatitig sakin habang nakakuyom ang mga palad. She's like punching me in my face without even landing her fist in me, titig niya pa lang nananakit na.
"Ms. Mercedez! at my office, follow me now!!" galit na sigaw niya sakin.
Kabado akong napatingin kay Charlotte at ganun rin si Charlotte na tumingin sakin, nababasa kong parang may sinasabi ang mata niyang "hala ka anong ginawa mo"
Napapikit akong tumayo at tiningnan si Ma'am Rhea na galit na galit pa rin sakin, same spot, same look. Umalis ito at agad naman akong sumunod, she's walking hurriedly na parang sa kanya ang hallway kahit sinong humarang ay tiyak na babanggain niya.
Dumating kami sa office niya sabay pasok sa loob tas sumunod ako. Kinakabahan akong tumayo sa harap ng desk niya.
She settled back into her desk, her angry expression still evident. After that ay nagsalita na siya.
"Ms. Mercedez, what have you done to your paper?" she inquired staring at me like she's ready to kill me.
Inilapag niya ang papel ko kanina which is binutasan ko dahil ito ang naisip kong paraan. No erasures ang gusto niya kaya binutasan ko nalang.
Internally, I chuckled, but at the same time, I felt a rush of nervousness as her angry expression seemed ready to explode while staring at me.
"Did I instruct you to put a hole in your paper? What kind of joke is this, Ms. Mercedez?" she asked, her voice rising.
"Sabi niyo kasi Ma'am no erasures kaya ayan nalang po ang ginawa ko, binutasan ko nalang no choice na," I replied.
In frustration, she groaned and massaged her temple. "This is ridiculous, Ms. Mercedez! Don't mock me or my subject!" she exclaimed, raising her voice.
I closed my eyes, feeling nervous by the intensity of her words.
"I'm not mocking your subject Ma'am, sinunod ko lang po sinabi niyo"
She let out a sigh, ceasing her frustration and anger towards me. "As a consequence of your actions, you won't be attending my class tomorrow, and I'm restricting you from my subject for the next two days," she declared, her tone shifting from anger to a more composed yet firm manner.
"But Ma'am-
"Shut your mouth and leave my office immediately!" she ordered, her face filled with anger and her eyes is piercing at me.
"Ma'am, I can retake the quiz I'll do whatever it takes, just please don't restrict me," I beg desperately.
"Enough! You acted without considering the consequences," she stated firmly. "Now, get out! Right now!" she commanded once more.
Feeling frustrated and full of regret, I obeyed her and left her office. Bagsak balikat at napahawak nalang ako sa nape ko habang iniisip ang ginawa ko kanina, sana pala hindi ko nalang naisip ʼyon.
Wala akong gana kumain hindi lang dahil sa pinagalitan ako kundi kinakabahan rin ako sa pag restrict niya sakin ng dalawang araw sa subject niya, baka kasi ibagsak niya ako sa subject niya, sana naman hindi.