SINKING DEEP
(Imbroglio)
Bumalik ako sa room at naabutang walang professor na pumasok kaya medyo may kaingayan ang room namin dahil sa walang tigil na pagpuputak ng mga colleagues ko. May sakit raw si Prof. Smith kaya hindi makapasok.
Nakatulala ako malapit sa bintana habang nakatingin sa malayo, naglo-loading pa rin sa braincells ko ang nangyari kanina.
"Hoy teh!" sigaw ni Charlotte sabay hampas ng libro sa table kaya nagulat ako.
Litseng babae ʼto.
"Ano bang kailangan mo? tsaka pwede ba huwag mo ako gulatin." Naiiritang sabi ko kay Charlotte na ngayoʼy tawang-tawa sa ginawa niyang pang-gugulat sakin.
Hinayaan ko lang siyang tumawa nang tumawa hanggang sa tumigil na nga ito.
"What happened between you and Ma'am Rhea? anong ginawa niyo roon?" tanong nito sakin.
"Nag confessed ako," I answered. "But she thinks that this feelings is just infatuation." I added.
"Tigil mo na ʼyan! you don't have a chance," she responded.
I sighed, "Hindi ako titigl. I will not stop until she realize na gustong-gusto ko siya."
"Bago ka pa lang dito at wala ka pang kaalam-alam sa mga nangyayari sa campus natin, you better roam around and check it for yourself." She respond with a serious voice.
"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko.
"Gusto mo malaman?" tanong nito sakin sabay lapit ng mukha niya sa mukha ko.
"Of course," sagot ko sabay layo ng mukha ko.
"Sav and Raya is the key, " she said while chuckling.
Naguguluhan man ay gusto ko pa rin malaman kung ano nga ba ang dapat kong malaman. Parang may tinatagong meaning ang sinabi sakin ni Charlotte kani-kanina lang. Mas lalo akong na-curious.
"Excuse me, Miss Mercedez?" biglang sabi ng isang lalaki na may kasama lalaki rin, mga colleagues ko.
"Hello," I responded.
"I'm Ethan and this is Lohan," pagpapakilala niya sabay turo sa kasama niya. "Gusto ka lang namin makilala nang harapan kasi kahapon kakausapin ka sana namin kaso hindi mo kami nabigyan ng chance e." Dagdag ng lalaking Lohan ang pangalan.
"Ahh sorryy, it's nice to meet you pala." Sabi ko sabay lahad ng kamay sa dalawa para makipag shakehands.
Nagkwentuhan kami nila Ethan and Lohan, may sumali rin na ibang colleagues ko kasama na rin si Charlotte. Iba-iba ang topics namin at minsan ay nakaka-relate naman ako pero mostly parties and other activities ang topic na hindi ko pa na-try kaya medyo na out of the world ako pero okay lang at least maganda ako.
Nasa kalagitnaan kami ng pag-uusapan nang pumasok si Ma'am Suarez kaya nagsiuwian sa kanya-kanyang upuan ang mga student except sakin na nasa table ko lang.
Sa totoo lang ang ganda ni Ma'am Suarez kasi swabi ngumiti, maganda at magaling rin manamit, magaling magturo kaso hindi siya si Ma'am Rhea kaya no for me.
Nakatayo na sa harap si Ma'am Suarez saka inilibot ang mga mata samin lahat nang makita niya ako ay ngumiti ito nang matamis sakin na agad ko namang sinuklian ng ngiti.
Iba talaga siya ngumiti sakin parang...parang iba ang dating ng mga ngiti sakin ni Ma'am Suarez, hindi ko matukoy pero...is she interested in me?
Nag-start na siyang magturo at expected na magaling rin siya magturo same as Miss Alvarez na sobrang galing din. Sila sigurong tatlo ang pinakamagaling na magturo sa unibersidad na ʼto.
Tinopic niya ang visual communication where student needs to learn visual design, typography, and layout. Maiintindihan mo talaga lahat ng lumalabas sa bibig niya though hindi siya gaano kabilis magsalita like Prof. Smith and Prof. Isfaela but her slow and gentle words can make you understand her fast.
Natapos na ang subject niya at lunch time na. Tinawag niya ako sa table saka inayang mag lunch together but I have to reject her kasi curious pa ako sa sasabihin nila Charlotte sakin.
"I'm really sorry, Ma'am Suarez. Next time po I'll sure na makakapag-lunch or coffee tayo together." I respectedly told her.
"It's okay besides it's not necessary though I want to know you better but next time," she responded while smiling. "Don't call me by my surname, my name is fine." She added, smiling.
"Talaga po?" nagdadalawang tanong ko sa kanya."By the way, what's your name po Ma'am?"
"Vivien, call me Ma'am Vivien." sagot nito.
"Okay Ma'am Vivien I gotta go na." Pagpapaalam ko sa kanya, "You have a beautiful name Ma'am Vivienn, have a good day." Dagdag ko sabay ngiti tapos naglakad palabas ng classroom. Pero bago pa man ako makalabas nakitang kong kinikilig siya sa sinabi ko.
Naabutan kong nakaabang sakin si Charlotte sa labas ng pintuan habang ngumingisi na parang baliw saka bigla akong kinuyog papuntang cafeteria. Malayo pa man ay tanaw na namin ang dalawang hulma ng tao na nakaupo sa pwesto malapit sa maliit na palm tree. Sila Sav and Raya.
"What the heck is that?" tanong ko kay Sav nang may mapansin akong red mark sa leeg niya. "Huwag mong sabihin na lamok ang may gawa niyan"
"That bitch. I told her to not leave a single kiss mark but didn't listen to me, " sabi ni Sav habang umiinom ng tubig.
"Ewwww" pandidiri ko pero inismiran lang ako ni Sav sabay fuck you finger.
"So what did you did to her?" tanong naman ni Raya.
"I broke up with her this morning," walang ganang sagot ni Sav.
Tumawa lang sila Raya at Charlotte saka nagtanong samin kung ano ang kakainin namin. Sabay ulit silang pumunta sa counter at nag-order tapos naiwan ulit kami ni Sav sa table.
Tahimik lang akong natulala sa water bottle na nasa kamay ko na agad namang napansin ni Sav ang katahimikan ko.
"What happened to you? you're not blooming as you are unlike the other day, something happened?" tanong niya sakin.
I sighed and looked at her.
"I was called by Ma'am Rhea this morning for some reason and I confessed that I like her," I said sabay ayos ng buhok ko. "But she said that it's just an infatuation." I added.
Savannah smirks.
"Ma'am Rhea likes someone," she said. "You're new here and there are a lot of things that you need to know."
Huh? Ma'am Rhea likes someone? Sino? Who's that person?
So kung meron, it means pag naging sila wala akong chance?
"Can you repeat those words?" naguguluhan kong tanong kay Savannah. Hindi ko alam kong iiyak ba ako o magagalit pero sino naman ako para gawin ʼyon?
"That Miss Rhea likes someone?" she asked me back, repeating the question.
"Y-yeah, w-who's that person?" tanong ko habang nauutal because hindi ako makapaniwala sa narinig ko.
"You know Mr. Montejo right?" Sav asked.
Wait...So that guy? our ethic professor?
Napalitan ng lungkot at pighati ang dating masayang imahinasyon ko sa babaeng gusto kong maging sakin. May minamahal na pala siya.
Dumating sila Raya galing sa counter dala ang inorder naming pagkain. Nagulat silang sobrang seryoso namin ni Sav, akala nila nagbibiruan lang kami pero hindi.
"Anyare sa inyo? Ba't parang dumaan tapos nag hi dito si San Pedro? antahimik e." Biro ni Charlotte.
"I told Frey that Miss Rhea like someone," Sav confessed.
"About she likes Mr. Montejo? That's not possible hindi naman siya pinapansin ni Miss Rhea," dagdag ni Charlotte.
Gusto kong sumigaw pero hindi ko makagawa, ansama ng loob ko sa mga nalaman ko galing sa kanila. I'm starting to regret kung bakit pa ako pumasok sa ganitong sitwasyon, ayuko naman maging hadlang kay Ma'am Rhea at sa nagugustuhan niya.
"It's just a rumor but there's a lot of witnesses who saw them being together in some places." Sav said.
Rumor? so there's a possibility na totoo, maybe, are they dating?
"Fuck!" sabi ko sabay hawak ng sentido.
Uminom muna ng tubig si Raya bago nagsalita, "There's no evidence naman na nagd-date talaga sila although magkasama sila sometimes but I guess their just friends."
"A woman and a man can't be just friend, Raya." dagdag ni Sav.
Savannahʼs right.
"I have this thought na baka wala naman talaga is just that there are lots of student who makes false news about them." Sabi ni Raya.
My emotions are swirling, a mix of uncertainty and unrest. Nakakaramdam ako ng selos kahit hindi naman siya sakin at isa lang akong hamak na istudyante niya. Pero hindi ako titigil, hindi.
"What if they're not dating? sa tingin niyo may chance ba ako kay Ma'am Rhea?" tanong ko sa kanilang tatlo. Tumingin sila sakin sabay humagikhik.
"There's no chance, you're just a student." Sabi ni Sav.
"Why are you so desperate?" Raya asked.
"I donʼt know, is this love?" I asked them with confusion on my face.
"You will know sooner." Sagot ni Sav. Wala namang sinagot sila Raya and Charlotte, tumango lang din sila sa sinabi ni Sav.
“You can't call that love maybe that's an infatuation.” Charlotte added.
“Friendly advice lang Frey, huwag kang padalos-dalos sa nararamdaman mo baka in the end wala kang mapalala,” she advice, “Isipin mo muna.”
“I will, thank you guys.” I nodded, bitterly.
Natapos kaming apat kumain pagkatapos ay nag-aya na si Sav na umalis kasi malapit na ang afternoon subject niya. Sinama ni Sav si Raya at naiwan kami ni Charlotte sa table pero aalis din naman kami maya-maya.
Sumunod kami nila Sav na umexit sa cafeteria saka tumungo na sa building namin. Isa isa kaming umupo ni Charlotte sa mga upuan namin. Malayo ang sitting chair namin sa isa't isa kasi malapit siya sa first row at nasa 4th row naman ako.
Hindi ko maiwasang magalit at makaramdam ng sama ng loob nang nakita ko ang pagmumukha ni Montejo na pumasok sa room namin, ngumingisi pa ang kumag pagkapasok.
Gusto ko siyang suntukin sa bibig. Naiisip ko pa lang ang sinabi nila Sav kanina nag-iinit na ulo ko.
Natapos ang time niya at nagpapasalamat ako baka kasi masuntok ko siya nang wala sa oras, mahirap na.
Uwian na pero ang galit ko kay Montejo hindi pa rin nawawala, ewan ko ba simula nung nalaman kong gusto siya ni Ma'am Rhea parang gusto ko na siyang patayin sa isipan ko. I'm so mad at him!
Nasa parking lot na ako at malapit na sa kotse nang makita ko si Ma'am Rhea. Nakita kong wala siya sa mood at parang may hinahanap sa daan. Pinanood ko muna siya habang nakatayo sa malayo, para siyang batang nawalan ng piso, sinisilip niya ang mga gulong ng mga kotse na naka-park, sinisilip niya rin ang ibaba ng mga kotse saka pabalik-balik sa dinadaanan niya na kulang nalang tumuwad siya habang naglalakad.
Hindi ko na siya natiis kasi ako ʼyong nahihilo at napapagod sa ginagawa niya kaya nilapitan ko na siya.
"Good afternoon, Ma'am." sabi ko.
Nagulat siya nang makita ako pero hindi niya na ako pinansin agad at tila ba wala siyang pake sakin.
Is she ignoring me? how dare you!
"Ito naman parang walang nakikita," sabi ko sa kanya sabay irap.
"Can you just leave? I don't need your presence here." She answered in serious voice.
Her serious and authoritative voice is just so cool, how the hell she can maintain that?
"Nag-greet lang naman ako, Ma'am." Sagot ko sa kanya. "Tsaka paano ako aalis e nasa pwetan ka ng kotse ko?"
Nang marinig niya ʼyon bigla siyang tumigil sa ginagawa niya, nasa kotse ko kasi siya may hinahanap sa baba. She composed herself saka lumayo nang kaonti, she seems embarrassed.
Ngumiti ako nang makitang nahiya siya sa ginawa niya, she's cute.
"I-Im s-sorry..." Her words faltered as she spoke.
Once more, those cold eyes fixed upon me, but this time, they appeared to be searching for something. Kanina pa kaya siya dito?
"Can I help you, Ma'am?" I asked her.
Wala naman siyang sinagot saka lumipat sa ibang side searching for something she couldn't find. Sumunod ako sa kanya pero nasa likod lang ako.
She's really searching for something, gaano ba kaimportate ang bagay na ʼyon?
"What are you doing?" tanong niya nang tumulong na ako sa paghahanap sa bagay na hinahanap niya.
"Helping you," sagot ko sabay tingin sa ibaba ng kotse.
"I moved from your car, trying to create some distance so you would leave me alone to do my own thing. However, you're still here, interfering with me. What's your problem?"
Hindi ko siya pinakinggan, I'm doing my own thing also. Tahimik lang akong tumitingin sa ilalim ng dalawang kotse.
From my peripheral vision, I saw her face-palming while staring at me.
Tumingin ako sa kanya, "What?" tanong ko.
"Hey, I appreciate your willingness to help, but do you have any idea what I'm actually looking for?" she asked, clearly frustrated.
Oo nga pala hindi ko alam kung ano ang hinahanap niya. What an actual dumb, Freyja.
"No" I answered in embarrassment.
She remained still, her intense stare fixed directly on me.
"Ano nga po pala?" tanong ko, to cut her intense stare at me.
She sighed.
"I'm actually searching for a silver pendant. I'm not sure where I misplaced it, but I recall struggling around here yesterday, so I have a feeling it might have fallen in this area," she explained.
"Is it a heart shaped pendant?" tanong ko sa kanya.
Upon hearing this, her gaze locked onto me once more, but now there was a noticeable sense of relief in her eyes.
"Y-yes, did you found it? how did you know?" sunod-sunod na tanong niya sakin.
"Nakita ko ʼyon kahapon here in the parking lot. Don't worry nasa tamang kamay ang pendant mo, Ma'am." I answered.
She seems relief, her mad and stress face suddenly fades away. "Where did you put it?"
Agad akong naglakad nang mabilis patungo sa kotse saka kinuha ang box na pinaglagyan ko ng pendant kahapon, and there I found it. Dinala ko ang box sa labas but bago pa man ako lumabas she's right in front of the car's door halos bumangga na ang mukha niya sa mukha ko.
I almost kissed her, and she almost kissed me.
We both got embarrassed specially her, iniwas niya ang mga mukha niya sakin. I smiled.
"I'm sorry, I just really wanted to make sure the pendant was safe. I feel relieved that someone like you found it," she explained.
In that moment, my heart overflowed with the happiness I had longed for, a happiness that I yearned to experience with her.
"You don't need to apologize, Ma'am. It's totally fine," I replied, smiling warmly at her. "Here, take it." sabay abot ko sa box na may lamang pendant.
Kinuha niya mula sa kamay ko ang box saka binuksan. "Thank you, I'm grateful," she expressed her gratitude.
"It's no big deal. That pendant holds value for you, and I'm grateful to be the one who found it," I replied, expressing my gratitude as well.
"How can I repay you? Snack? Coffee? What would you like?" she asked, wanting to show her appreciation.
Somehow I felt shy pero ito na ʼyon, this is my chance so I'll grab this opportunity.
"Hmmm, a coffee would be fine." I answered with no hesitant.
"Let me have your Gcash, and I'll send you some money so you can get yourself any coffee you want," she suggested, reaching for her phone from her coat pocket.
"I'm sorry but I don't accept online payment," sagot ko.
With an amused "Oohh" expression, she quickly retrieved her wallet, took out some money, and handed it to me. "Here, use this to buy any coffee you'd like," she said, offering me the cash.
What's wrong with this woman? Gusto ko lang naman magkape kasama siya para makasama siya, the hell. I didn't expect this attitude of her.
"I know this is a bit rude but what I want is coffee, with you." Sagot ko sa kanya.
Her expression shifted to amusement as she held the money, raising her eyebrows and letting out a sigh.
"I want to pay you because that's what you want, isn't it obvious?" she exclaimed in disbelief.
I just stood there with no movement, staring her for too long while she stares at me too.
A staring contest.
"Okay, fine," she reluctantly agreed, glancing at her watch. "But let's make it quick."
"Okay" I answered while smiling.
"Just so you know, I'm only doing this because you found my pendant. After this, I don't want you to talk to me ever again," she said, rolling her eyes.
I raised my eyebrow and smiled, feeling victorious.
Naglakad na siya papunta sa kotse niya,
Wait, saan ba kami pupunta? akala ko sasakay siya sa kotse ko?
Nakatayo lang ako, confused. Nakailang hakbang na siya nang napansin niyang hindi ako sumunod kaya tumigil siya saka tiningnan ako.
"Are you going or not? don't waste my time!" she said raising her voice.
"Sa sasakyan niyo po?" nag-aalanganin kong tanong.
She again sighed at tumango nalang sakin. Sumunod na ako sa kanya at narating ang kotse niya. It's a sleek and modern four-seated Ford car in a sophisticated shade of metallic gray. Her car stands out as a symbol of style and innovation. Bagay sa kanya pero mas bagay ako sa kanya.
Pumasok na ako sa sasakyan niya, grabe sobrang bango. Her perfume is everywhere at sobrang comfortable sa kotse na ʼto parang anytime makakatulog ako sa bango idagdag mo pa ang lamig na katamtaman ng lakas ng aircon.
"Wear your seat belt," she said in her usual authoritative voice.
Nilagay ko naman ang seatbelt tapos isinandal ang likod sa upuan, sobrang lambot. Bakit hindi ganito ang upuan ng kotse ko? ibang-iba dito.
Tahimik na tahimik sa loob kahit tikhim ay hindi mo maririnig, nahihiya rin akong magsalita kasi ang awkward.
As she drove, I couldn't help but gaze at her side profile once more, captivated by her pointed nose and the way it complemented her flawless face shape. Her black-daylight hair fascinated me, adding to her beauty. Just by looking at her, I felt myself falling in love with her all over again.
Truly, she's a masterpiece, an artwork that I will continue to admire.
We arrive at small coffee shop, ibang-iba sa design ng nakasanayan kong coffee shop. It's simple and yet so appealing. Pumasok na kami sa loob at siyempre nauna siyang pumasok kasunod ako. Tumingin-tingin ako loob, maraming mga lumang gamit ang naka-design sa interior and the lights suits the atmosphere inside.
"What do you want?" tanong niya sakin.
"Cappuccino with icing on top and a cupcake with no springkles on top of it," I answered tapos umupo na ako sa bakanting table.
Kami lang dalawa ang customer sa loob, hapon na rin kasi tsaka it's quarter to 6pm na. Pinindot ni Ma'am Rhea ang bell tsaka lumabas ang hindi katandaang babae na puti lahat ang buhok. Todo ang ngiti nito kay Prof. Isfaela at masayang-masaya na kita niya si Ma'am.
Nasa malayo ako na table at hindi ko marinig ang pinag-uusapan nila pero tumingin sakin ang babae tapos ngumiti, ginantihan ko rin ng ngiti tapos kumaway ako dito. Tumingin naman sakin si Ma'am Rhea saka nagtaray, napangiwi ako.
Taray talaga
"Get your order," utos niya sakin nang pumunta sa table dala ang coffee niya. Hindi man lang dinala sakin.
Tumayo ako saka nagpunta sa counter at kinuha ang order, ngiting-ngiti sakin ang matanda saka binigay ang cupcake ko.
"Drink your coffee quickly, I still have meeting with someone." She said while she drinks her coffee.
"Hindi pa nga ako nagsisimula saka mainit pa ʼyan, Ma'am. Gusto mo ba mapaso ako?"
Umirap lang ito sakin saka kinuha ang cellphone niya at nagt-type na ng message. While drinking my coffee hindi ko mapigilan ang hindi tumitig sa kanya, she's still busy with her phone and I'm getting curious.
Sino kaya ang mini-message niya? is it that Montejo guy? Bakit bigla na naman akong nakaramdam ng galit sa lalaking iyon.
Si Mr. Montejo ba ang ime-meet niya mamaya kaya nagmamadali siya?
Fifteen minutes had passed at pansin kong naiinip na siya sakin, gusto na niya yatang umalis kasi tingin siya nang tingin sa cellphone at the same time stealing glances from me.
Sige mag-antay ka lang d'yan at babagalan ko pang kumain.
"Finished?" she asked.
"Not yet," I answered.
She sighed.
After ten minutes.
"Are you done?" she asked.
"Malapit na," sagot ko habang nginunguya ang cupcake.
Napapansin kong nababagot na siya kaka-antay sakin kaya natatawa ako sa kaloob-looban ko.
Sarap pala pagtripan ng babaeng ʼto.
After five minutes.
"Jesus Christ," she exclaimed softly with an irritated voice nang makita niya akong hindi pa tapos kumain.
I am laughing inside with her expression. Her eyes is telling me I must finish this quickly but I don't care.
"I'm done waiting," sabi niya sabay tumayo at may kinuha sa wallet niya, cash. "Here, get a taxi to take you to the university and get your car."
Inilapag niya ang pera sa table saka umalis. Iniwan ko naman agad ang kinain ko pero huli na dahil umalis na siya sakay ng sasakyan niya. Talagang nabagot na sakin kaka-antay.
Bumalik ako sa loob habang kamot-kamot ang ulo. Iniwan ba naman.
"Hija, kaano-ano mo ba si Miss Rhea?" tanong ng matanda sakin pagkadating ko sa table. Nasa table na siya para ligpitin ang kinapehan namin.
"Crush ko po siya, Nay." Walang dalawang isip kong sagot sa matanda.
Tumawa muna ito bago nagsalita, "Mabait ʼyan si Miss Rhea, Hija." Sabi nito.
"Oo nga po e, mukhang mabait naman po siya hehe." Pilit na ngiti at sagot ang sinukli ko sa matanda.
"Baka gusto mo pa ng kape? libre ko na sayo kung gusto mo." sabi ulit nito sakin.
"Ay hindi na po Nay baka po kasi mag palpitate ako mamayang gabi, may pasok pa po ako bukas." Sagot ko sa matanda saka tinulungan siyang magligpit ng lamesa.
Tumawa lang ang matanda saka sinamahan kong pumasok sa kitchen para ihatid ang platito saka tasa na ginamit namin.
"Salamat, Hija" sabi ng matanda sakin.
"Okay lang po, salamat din sa kape niyo Nay na napakasarap." Sagot ko naman sabay ngiti sa matanda.
"Oh sige umuwi ka na at gabi na, bumalik-balik ka rito ah?"
"Opo," sabi ko sabay tulak sa pintuan, "Maraming salamat po Nay, ansarap po ng kape niyo!" sigaw ko bago lumabas.
Madilim na nga sa paligid at walang masyadong dumadaan na sasakyan kaya naglakad muna ako para makahanap ng taxi.
Dumaan ang kalahating oras at naglalakad pa rin ako pero ni isang taxi wala akong makita. Pagod na ako kakalakad mga 600 meters na rin ang lakad ko sa tansya ko. Quarter to 7 na at malilintikan ako nila Daddy pag na late ako ng uwi.
Late na nga.
Tumigil ako sa tabi ng poste muna para magpahinga at magbabasakaling may dumaan na taxi nang may nakita akong kotseng huminto sa unahan sa kabilang kalsada saka lumiko patungo sakin.
Isang black BMW M4 ang huminto sa harapan ko, grabe yayamanin. Hindi ko alam kung ano ang pakay ng driver basta huminto lang ito sa harap ko sabay dahan-dahan bumukas ang front window.
"Ma'am Vivien?"