birkaç ay sonra,
yazarın anlatımıyla.
İnsan, kendine hayatının en zor dönemleri olduğunu iddia ettiği günler koyar. Yorulur. Yolda dinlenir. Devam eder yoluna, yine yorulur, yine dinlenir. Her zaman böyledir, kısır bir döngüdür.
Hayatlarındaki zor günleri geride bırakmış olan Reha ve Duru kafalarını dinlemek içim ellerinden geleni yapıyorlardı. Zor günler geçirmişler miydi? Evet, engelleri vardı. Atlatmışlar mıydı, şu anki kafalarıyla atlatmışlardı.
"Evleniyoruz," diye fısıldadı Duru, kendini Reha'ya yaslamış ve sahilde oturmuş güneşin doğuşunu izliyorlardı. Evet, evleniyorlardı. Hayatlarını birlikte sürdüreceklerdi hem de her zaman. Bir şey olduğunda evde tek başına yaşamayacaktı bu durumu.
"Duru'm." dedi Reha kızın saçlarının diplerini okşarken, bugünün ayrı bir değeri daha vardı. Onca olayın arasında unutulmuş gibiydi ama Duru unutmamıştı. Reha da unutmamıştı. Duru güneşin yeterince doğduğuna karar verip kollarını nişanlısının boynuna doladı. "Doğum günün kutlu olsun sevgilim, iyi ki benimlesin." Burnunu oğlanın burnuna sürttü "İyi ki benimsin." deyip dudaklarına uzun bir öpücük kondurdu.
"Seni seviyorum," dedi Reha, karşısındaki kızın burnunu öptü. "Ve sen de iyi ki benimsin."
Şehir uyanana kadar orada oturdular. Kahvaltı için otelin yolunu tuttuklarında ikisi de hayatlarının zorluğunu ve bütün yükünü attıklarını düşünüyorlardı.
💗
duru.
Reha'nın doğum günüydü bugün. Akşam için harika bir planım vardı, umarım iptal olmazdı ve hevesim kursağımda kalmaz
"Sevgilim," diyerek banyo kapısından kafasını içeri soktu Reha. Üzerime beyaz bir elbise giyinmiştim ve şimdi de makyaj yapıyordum. "Çok güzel olmuşsun," dediğinde gülümsedim ve allığı yüzüme dağıttım.
İçeri girip arkamda durdu ve ellerini belime sardı. Dudaklarını boynuma bastırdığında gülümsedim ve allığı kapatıp çantama attım. Ruju sürmek için kalemle dudaklarımı çerçeveledim o sırada Reha sadece beni izliyordu. Üzerinde beyaz bir gömlek altında bej bir pantolon vardı.
Çok yakışıklıydı, bütün otelin gözü ondaydı ama onunki de bendeydi.
Ruju dikkatli bir şekilde sürüp kapattım ve Reha'ya döndüm. "Fazla güzel oldun, bütün herkes sana bakacak," dedi ve gözümün önüne düşen saçları arkaya attı. Kollarımı boynuna sardım ve ellerimi arkada birleştirdim. "Zaten herkesin gözü sende." Kaşlarını kaldırdı. "Biraz da bende olsun."
Gülümsedi, bundan zevk alıyordu sanırım, yani bilmiyorum ama beni kıskandırmaktan ve beni kıskanmaktan aşırı hoşlanıyordu.
"Benimkiler senden başkasını görmüyor," dedi kısık gözleriyle dudaklarıma baktığında, "Rujumu bozmayı aklından bile geçirme." deyip onu göğsünden ittirdim ve banyodan çıktım.
"Beni bıraktın burada," deyip banyonun ışığını kapadı ve ayakkabılarımı giyişimi izledi. Beyaz topuklularımı giydim ve kapının önünde sevdiceğimi bekledim
Kolumda saat varmış gibi iki kez sol koluma vurdum ve "Geç kalıyoruz" deyip ona bakmaya başladım. Hızlıca ayakkabılarını giydi ve belimden tutup kapıyı açtı ve odadan çıktık.
"Nereye gidiyoruz şimdi?" dediğinde elini tuttum ve otelin çıkışına doğru götürdüm onu.
🩰
Eminim ki Reha da böyle bir yere geleceğimizi düşünmemişti. Karşımızdaki sahneye gözlerim parlayarak bakıyordum. İkimizin de çok sevdiği bir sanatçı buraya gelmişti ve ben de hemen bilet almıştım. Çok ucuz bir doğum günü hediyesiydi ama bu mutlu ediciydi.
Sahneye çıkmasını beklerken Reha'ya döndüm. "Sanırım ortamın en yaşlısıyım ha?" dediğinde kafamı iki yana salladım. "Hayır değilsin," dediğimde kaşlarını kaldırdı. "Bir yaş daha yaşlandım bugün Duru." omuz silktim.
"Abi mi diye-" derken dudaklarıma bir öpücük kondurup çekildi. "Bir daha bana abi dersen daha beterini yaparım ve bir abinin kardeşine bunları yapması hiç etik değil." kıkırdadım.
"Abi."
Dudaklarını dudaklarıma bastırdı ve beni öpmeye başladı. Etraftakiler bizi pek umursamıyordu ben de pek önemsemiyordum, etraftaki sesler, insanlar hepsi gitmişti.
Ben ve Reha şu an öpüşüyorduk ve benim için en önemli an, şu an bulunduğum andı. Sahneye çıkıldığını anladığımız alkış sesiyle ayrıldık. Birbirimize gözlerimiz parlayarak bakarken sahneye ilk dönen kişi bendim. Dudaklarımdaki ruja nolmuştu bilmiyorum ama Reha'yla paylaştığımı biliyordum.
Gülerek sahneye döndüm ve sırtımı Reha'ya verdim. Kendimi rahat bir pozisyona soktuğumda keyifle sahnedeki şarkıyı dinlemeye başladım.
💘
reha.
Sarhoştu. Hayatında içmediği kadar içmişti ve şu an o kadar tatlı duruyordu ki yanaklarını sıkıp ısırmak istiyordum.
"Rehaa," dedi sondaki harfi uzatarak. Gülümsedim ve oturduğum yerde biraz daha ona kaydım. "Bebeğim?" dediğimde kıkırdadı. "Bebeğinim ya, seni seviyorum." dudaklarımı alnına bastırdım. "Ben de seni seviyorum."
"Amaa," deyip ayrıldı ve sol işaret parmağını kaldırdı. O elinin yüzük parmağında ona teklif yaptığım yüzük duruyordu ve sürekli parmağındaydı. "Bugün senin doğum günündü," dedi ve dudaklarını büzdü. Kaşlarımı çattım. "Evet, neden yüzün düştü?"
"Ben sana hediyemi vermedim ki daha, ve saat gece yarısını çoktan geçti." trip atar gibi kollarını göğüsünde birleştirdi. Ne hediyesi almıştı, varlığı da bugün benim için yaptıklarında gayet yeterliydi.
"Hadi odaya çıkalım da bana hediyemi ver," dediğimde hızla ayaklandı ama dengesini kaybedip kucağıma düştü. "Ups,"
"Hediyem kucağıma düştü sanırım," gözlerini devirdi. Aşıktım bu kıza, deliler gibi. En başta onu kız kardeşim olarak görmeye çalışıyordum, bir yerden sonra da duygularıma özgürlük vermiştim.
"Seni yoruyor muyum," dedi o kucağımdayken kalktım. "Hayır, neden?" dediğimde gözlerini doldurdu. "Sen neden beni seviyorsun ki?" dedi tekrardan. Aklındaki soruları soruyordu. Sanırım evlendiğimizde onu sürekli sarhoş edecektim. Böylelikle de bütün sorunlarını öğrenecektim.
"Şuradaki kızlar sürekli sana bakıyorlar. Geldiğimiz günden beri," kafamı çevirdiğimde kızlar gülümsedi. Kaşlarımı kaldırıp kucağımdaki kızı ve sol elimi gösterince hepsi toparlanıp başka bir yere bakmaya başladı.
"Ne yaptın ki?" dedi sızıyordu artık. Bulunduğumuz yerden çıkıp odalara çıkan asansöre bindim ve Duru'nun kapanmaya yakın gözlerine baktım. "Sana küçükken hayrandım," dediğinde gülümsedim. "Biliyorum."
"Birileri en yakın arkadaşın kim dediğinde Reha diyordum," yine gülümsedim. "Evet," devam etmesini bekledim. "Annem Reha'nın bir gün büyüyeceğini ve benimle konuşmayı keseceğini söylerdi."
Olabilirdi ama olmamıştı.
"Şimdiyse evleneceğim kişisin." asansörden inip odamıza doğru yürümeye başladım. "Hediyem çok güzel bir şey," gözlerini kapattı. "Valizimde köşede."
••
Odaya girmiş, Duru'yu yatağa rahat olacağı şekilde yatırmıştım. Yüzündeki makyajı temizlemek için banyoya gidip çantasını karıştırmıştım ama sorun edeceğini zannetmiyordum.
Ben de rahat edeceğim kıyafetler giyip yatağın öbür tarafına uzandım. Duru'nun mırıltılarıyla ona döndüm. "Hediyeyi açtın mı?" Hayır dercesine sesler çıkarttığımda "Açsana," dedi ve gözlerini kapattı. Yine.
Yataktan kalkıp valizine ilerledim. Köşesinde demişti. Bu tatil az giydiği kıyafetlerin altına baktığımda orada küçük bir kutu vardı. Valizi kapatıp yere oturdum ve hediye paketini açmaya başladım. Küçük bir çocuk gibiydim şu an.
Bir kutu vardı paketin altında, yutkundum. "Ne bu şimdi?" dedim ve kapağını açtım. Kolye vardı. Gümüş ve düz bir kolye vardı. Kutusundan çıkartıp kolyeyi baktım. Zinciri uzundu. Boynuma taksam tam göğsüme gelecek şekildeydi. Kutuda herhangi bir şey var mı diye bakarken kapağın altında bir not gördüm.
İyi ki doğdun sevgilim <3
biliyorum çok ucuz kaçıyor hediyem ama görür görmez aklıma sen geldin.
not : içinde not var, kolyenin.
Kolyenin içinin açıldığını okuyunca kolyeyi açtım. Fotoğraf koyma gözü vardı ve birinde kendisi vardı. Gülümsedim. Not falan yoktu, zaten önemli olan şeyi göstermeye çalışmıştı.
Her şeyi bir kenara koyup kolyeyi boynuma taktım ve Duru'nun yanına uzandım. Belinden tutup kendime çektiğim kızın kokusunu içime çekerek uyuklamaya başladım.
■■
yeni bölüm bekleyen size final şoku.
bebeklerim, ben zaten demiştim birkaç bölüm önce şu bölümde son vereceğiz diye.
okulum açıldı, sınav öğrencisiyim. hayatımı bir düzene koydum ama düzenim wattyi biraz kenara itiyor.
sizi seviyorum.
yakında bir de özel bölüm atacağım, onunla beraber Kimya Rehası devrini kapatıyoruz 🥲
teşekkürler, iyi ki varsınız. 🩷