[A/N: Si Baby Jasper John Carter po ang nasa picture ^_^]
---Carter Family, Ang mag-asawang sina Josephine Romero Carter (pure Filipino) at Ash David Carter (Half American and half filipino)---
Tick tock
Tick tock
Tick tock
Kasalukuyang nasa operasyon si Josephine sa St. Louis' Hospital. Ngayon ang pinakamasayang araw para kay Ash David, sapagkat sa tagal ng buwan ng kanyang hinintay ay makikita na niya ang kanyang anak.
Tila hindi siya mapakali at hindi na mabilang ang pagsulyap niya sa orasan.
Kahit wala man sa operating room ay tumatagaktak ang pawis na namumuo sa kanyang katawan.
Mahigit ilang oras na siyang nakatayo, paikot-ikot sa daanan at tanging mga hiyaw lang ng kanyang asawa na si Josephine ang kanyang naririnig.
"Arghhhhh!!..Ahhhh!!" sigaw ni Mrs.Carter. Nakailang kapit na siya sa tela at muling sumigaw kasabay ng pagligo niya sa kanyang pawis.
"More Mrs.Carter!" sigaw ng doktora.
"Aaaahhhhhh!!!!"
Hindi mapigilan ni Josephine ang mapakagat sa kanyang labi dahil sa labis na pananakit na kanyang nararamdaman.
At dahil sa patuloy na pangungumbinsi ng doktor, nakarinig ang lahat ng isang malakas na pagiyak ng sanggol.
Ilang minuto ang nakalipas lumabas na ang bata...
"It's a baby boy!" sabi ng doctor at nakangiting ipinakita ito sa kanyang pasyente.
Napangiti naman si Josephine, bago ipikit ang kanyang mga mata dala ng pagod sa pagsilang ng anak.
Matapos putulin ang puson at linisin ang bata ay napagpasyahan ng doktora na lumabas na ng operating room.
"How's my wife?" pagaalalang tanong ni Ash David.
"She's fine Mr. Carter dahil successful po ang operation. Malusog pong nailabas ang bata, Congratulations Mr.Carter for your baby boy, please excuse me..." sabi ng doktorang nakangiti at umalis na.
Hindi nagtagal at matapos ng ilang oras na paghihintay ay pumasok siya sa panibagong kwarto kasama si Robert (bestfriend ni ash, para naring kapatid) at nadatnan nila si Josephine na karga karga ang bata.
"He's handsome and tall just like me" sabi ni Ash na tuwang-tuwa pa bago tuluyang lumapit sa kanyang asawa.
"Huwag kang maniwala sa papa mo, madalas mambola 'yan" pangangasar ni Josephine habang tumatawa.
"Hahaha, kayo talagang magasawa, sige maiwan ko muna kayo at bibili lang ng makakain" pamamaalam ni Robert.
"Okay, Pakilala mo ko sa nililigawan mo ah?" pangaasar ni Ash sa kanyang kaibigan dahilan para magselos ang kanyang asawa.
Malakas naman siyang hinampas ni Josephine ng lampin.
"Ash Ikaw talaga, hmp! Huwag na huwag mong hahawakan itong bata ha." pagbabanta ni Josephine sa kanyang asawa, natawa naman si Ash sa kanyang nakita lalo na sa tuwing naasar ang asawa niya.
"I'm kidding alright, I'm just happy, lalo na at nagkaroon na tayo ng anak after 100 years" biro ni Ash habang tumatawa.
Lalo lang lumakas ang pagtawa niya nang makita niya na namang nakakunot ang noo ng asawa.
"100 years ka dyan! Bahala ka nga! Magdivorce na tayo!!" sigaw ni Josephine.
"Sorry wife, I'm sorry, okay? Alright, I'll stop"
Seryoso na si Ash na nakatingin kay Josephine kaya nakampante narin siya.
"Ano kaya magandang pangalan?" tanong ni Josephine habang hinahawakan ang pisngi ng bata at tila nilalaro pa nito ang mga kamay niya gamit ang hintuturong daliri. Napangiti naman siya nang makita humikab ang bata.
"Jasper, Jasper Carter.." mabilis na sagot ni Ash habang sinusulyapan ang kanilang anak.
"At saan mo naman nakuha ang pangalan na 'yan?" pangaasar ni Josephine saka tumawa, sinamaan naman siya ng tingin ni Ash kaya tumahimik ito.
"Masyado kasing maarte eh, gusto ko sana John, John Carter! cute 'diba?" nakangiting sinabi ni Josephine.
"F*ck, Where did you get that name? It's too common and simple" iritang sabi ni Ash kaya ngumiti naman si Josephine ng nakakaloko.
Sanay na siya sa pagmumura ng asawa at kahit anumang pagsuway niya, hindi ito nakikinig at tila kinalakihan na talaga ng kanyang asawa ang magmura.
"Diba dapat ako magtanong sa'yo niyan?" pangaasar ni Josephine at tumawa.
Ash(-_-)
Josephine(^_^)
"Tss," sabi ni Ash at tsaka aakmang kukunin ang bata. "Hep hep!" sigaw ni Josephine.
"What the hell?" iritang sabi ni Ash.
"Hehe, baka kasi hindi ka naghugas ng kamay-"
"What the?! Kelan ko ba dinumihan ang sarili ko? Gusto ko lang naman kargahin ang bata" arte ni Ash na mukhang napipikon na.
"Hehe, oh heto na po Mr.Carter" sabi ni Josephine at dahan-dahang iniabot ang bata.
"Jasper Carter is--"
"Correction, John Carter" sabi ni Josephine sabay humalukipkip.
"The Hell!"
Napatayo si Ash buhat buhat ang bata. Mabilis naman itong umiyak kaya kinuha kaagad nito ni Josephine.
"Ayan tuloy, kawawa naman ang John namin..." wika ni Josephine at pilit na pinatatahan ang bata matapos itong kunin sa asawa.
"Andito na ko" sagot ni Robert na may dala dalang pagkain. Inilapag niya ang supot sa nakalaan na lamesa.
"Anong pangalan ng bata?" tanong ni Robert.
"Jasper Carter"
"John Carter"
"Huh?" nagsamaan ng tingin ang dalawa kaya natawa si Robert, napatingin naman silang dalawa kay Robert kaya napatahimik siya at naging seryoso.
"Mukhang may problema agad kayo sa bata, Bakit hindi niyo nalang pagsamahin?" napatingin naman silang dalawa sa isa't-isa at muling tumingin kay Robert ng seryoso na ang mga mukha.
"I mean, Jasper John Carter? What a nice name 'diba?" sabi niya at nagsmirk.
Ngumiti naman si Josephine at si Ash naman ay medyo napaisip.
"Fine,"
"Sige"
"Yown!!! Nagkaayos narin kayo! Ako ninong ah? Gawan niyo narin ako ng pangalawang inaanak, san kayo maghohoneymoo-"
Bago pa matuloy ang sasabihin ni Robert ay pinagbabato na nila ito ng mga kagamitan kaya apurado siyang lumabas ng kwarto.
Tatlong araw ang nakalipas bago tuluyang lumabas si Josephine sa hospital.
Habang nasa biyahe hindi maiiwasan ang pagpa-plano ng mag-asawa sa paglista ng mga magiging ninong at ninang ng anak sa nalalapit nitong binyag.
"How about my friends in America?"
"Wag 'yon kuripot 'yun eh! Hindi ka nga non nililibre noon kahit isang beses!"
Naiisip narin nila kung anong mga ihahanda at ireregalo sa bata para sa araw na pagbinyag niya. Hindi maitatangging tuwang-tuwa ang mag-asawa sa pagpa-plano lalo na't nilalaro pa nila ito at excited narin silang bumili ng mga laruan, kagamitan, mga damit at ang kakainin ng kanilang anak.
Sumusulyap lang si Robert sa salamin, napapailing nalang at natatawa sa mag-asawa.
Simula bata palang ay saksi na si Robert sa pag-iibigan ng dalawa, sa panliligaw ni Ash, sa relasyon nilang dalawa, sa pagpapakasal at ngayon, muli na naman niyang nasaksihan ang ngiti ng dalawa nang isilang ang kanilang unang anak na pinangalang si Jasper John Carter.
Sana'y magtuloy-tuloy pa..bulong ni Robert sa kanyang isip.
Ipinark na niya ang sasakyan nang makarating na silang tatlo sa tinitirhan ng mag-asawa.
Kapansin-pansin na malayo ang kanilang bahay sa syudad, kakaunti lang ang kapitbahay at magkakalayo pa. Mas malapit ito sa forest dahil iyon ang nais ng dalawa, tahimik at payapa.
Kinuha ni Robert ang susi sa bulsa at sumisipol pang naglalakad nang may maapakan siyang footprint.
"Ash, bakit merong--" hindi naituloy ni Josephine ang sasabihin niya ng mapansin niyang may laser na nakatutok sa ulo niya kaya agad siyang umilag.
Mabilis na inilabas ni Ash at ni Robert ang kanilang mga baril.
"Sh*t!!" bulyaw ni Ash at pinaputukan ang nasa puno.
Umiyak ang bata kaya inilabas narin ni Josephine ang kanyang baril. Isa isa nilang nilagyan ng silencer ito at pumunta sa may pintuan.
"Wait" pagbabasag ni Ash ng katahimikan at napatingin sa pintuan.. "Anong meron?" tanong ni Josephine.
"There is something wrong in this door" pagkasabi ni Ash nun ay agad na kumuha siya ng gloves.
"Robert" tawag nito.
"Alam ko na gagawin ko" sabi naman ni Robert at tumabi kay Josephine at Ash.
Pinihit ni Ash ang door knob saka naman pinaputukan ni Robert ang loob. Naglagay siya ng gloves para hindi agad siya makuryente sa inilagay na trap doon.
Pagkatapos ng ilang minuto nagsilabasan ang mga maiitim na tao pero hindi ito masyadong makita dahil sobrang dilim sa loob.
Pinaputukan sila isa-isa hanggang sa may sniper na napatutok sa ulo ni Robert. Hindi nagdalawang isio na humarang si Ash at siya ang natamaan ng bala.
Unti-unti siyang bumagsak sa sahig dahilan upang mapaiyak sila ni Josephine.
"ASH!!!!!!"
"Ash, gumising ka please!" pakiusap ni Josephine at hinihimas-himas nito ang mukha nito.
"the red folder..*cough* of Mr. Williams.."
"Hindi kita maintindihan, a-anong red folder?" Nanginginig ang boses na sinabi ni Josephine at tila naguguluhan. Patuloy naman ang pag-iyak ng bata.
"take care of my..*cough* Jas..per.." ang huling nabanggit nito at tsaka hindi na nakapagsalita.
Bumuhos lahat-lahat ang luha ni Josephine na kanina lang ay hindi pa lumalabas. Habang si robert naman pinagpuputukan lang lahat ng mga naka itim na pumapaligid sa kanila.
Nang naubusan ng bala si Robert ay ibinigay kaagad ni Josephine ang baril at pinaputukan ulit ang mga ito.
Maya-maya, hindi na muling nagpakita ang mga kalaban. Idinala nila si Ash sa labas. Tumawag ng ambulansya si Robert buhat ang walang malay na su Ash habang si Josephine ay pinatatahan ang karga nitong bata.
Muling umiyak ang bata kaya pinatahan kaagad ito ni Josephine.
Naihampas ni Robert ang kanyang mga kamay sa kotse sa sobrang galit. Inis pa nitong sinipa ang gulong ng kotse.
"Medyo namukhaan ko ang lalaking pumatay sa kanya." Tahimik lang na nakikinig si Josephine habang pinagmamasdan ang kanyang kamay na nababahiran ng dugo, hindi padin matigil sa pag-iyak ang bata.
Maging ang bata ay nabahiran din ng dugo dahil nadin sa kanyang kamay.
"Medyo matangkad mga nasa 6'1..he have this unique brown hair at masasabing kong left-handed." sabi ni Robert.. Hindi siya pinansin ni Josephine at patuloy lang sa kaiiyak..
"Bakit nila ginagawa ito... Ano ba kasalanan namin sa kanya?!" sigaw ni Josephine at hindi parin tumitigil sa kakaiyak...
"Robert, nawalan siya ng ama..nawalan ako ng asawa..nawalan ka ng kaibigan!!" Paghahagulgol niya at niyakap ang bata na karga-karga niya.
Ilang minuto ang nakalipas ay dumating na ang ambulansya, pero hindi na kaagad nakaabot si Ash ng buhay...
Si Josephine at si Robert ang nagalaga sa bata, si Josephine ang nagmana ng lahat ng kompanya ng kanyang asawa.
After 2 years....
-Josephine's PoV-
Tok tok tok
"Come in" sabi ko at pumasok naman ang Secretary ko.
"Ma'am, meron po kayong meeting t-today." Bungad nito. Patuloy lang ako sa pagpirma ng mga papeles at hindi man lang siya sinipat.
"From who?" I asked.
"M-Ma'am mula po kay Mr.Williams.." sabi ng sekretarya...
Napatigil naman ako sa pagbabasa at tinignan siya. Did I heard it right?
"Williams?" tanong ko habang nanlalaki ang mga mata.
"Yes Ma'am, Williams po.. May ipaaabot raw po siya sa inyong Red folder" sagot ng sekretarya ng nakangiti..
Muli ko siyang pinagmasdan at alam kong tila may mali sa ipinapakita niyang ngiti.
"O-okay.. Give me 5 minutes" utos ko at agad naman na umalis ang sekretarya ko sa paningin ko.
Kaagad kong tinawagan si Robert mabilis naman niya itong sinagot.
"Oh?"
"Robert, natatandaan mo pa ba ang huling sinabi ni Ash bago siya mamatay?"
"About sa red folder ni Williams?"
"Exactly. He eventually came here out of nowhere to ask for a meeting and wants to give me this red folder." sabi ko habang tinutuktok ko ang red ballpen sa lamesa..
"Alright, papunta na ko--"
*TOOT*
*TOOT*
*TOOT*
*TOOT*
"Hello? Robert!!" Agad na may kumatok sa pintuan kaya lalo akong kinabahan.
Pinindot ko ang recorder sa cellphone ko at mabilis kong itinago ito sa ilalim ng sofa..
"C-come in" utal utal kong sinabi.
Bumukas ang pintuan kaya agad kong inilabas ang baril ko at kinalabit ang gatilyo..
Umiwas siya kaagad at muling nagsalita.
"Woah, easy Mrs.Carter.." sabi niya at nagsmirk.
"What do you want?" diretsong sabi ko na nakatingin ng seryoso sa mga mata niya. "I assume that this red folder is important at alam kong hindi mo basta basta ibibigay."
"I came here..."
Tumingin siya sa baril ko bago bumukas ang pintuan at nagsipasukan ang mga tauhan niyang nakaitim ang suot..
"To kill you" agad akong pinaputukan ng mga tauhan niya kaya mabilis akong umilag. Pinaputukan ko ang ilan sa kanila.
"Sh*t, asan ka na Robert" bulong ko sa sarili ko..
*BANG* *BANG* *BANG*
Naramdaman ko ang tatlong bala ng baril na bumaon sa likod ko dahilan para magsuka ako ng dugo.
Napabagsak ako sa sahig na duguan.. Nakatingin ako sa kanya at sinamaan niya lang ako ng tingin at saka nagsalita.
"This Red Folder, hindi mo na ito makikita kahit kailan..." Naglakad pa siya patungo sa akin.
"Sayang...tsk, dito mo pa naman malalaman kung sinong pumatay sa asawa mong si Ash David Carter" pagkasabi niya ng pangalan ng asawa ko ay pinilit kong tumayo upang kunin ang baril na nasa likod lang ng kanyang mga paa..
Pero bago ko pa maabot ang baril napansin ko ang itsura niya....
"Medyo matangkad mga nasa 6'1..he have this unique brown hair at left-handed."
"Sh*t" bulong ko...
"Williams!" lahat-lahat ng natitirang boses ko ay inilabas ko na dahil sa tindi ng galit.
Muli akong napaubo ng dugo at nakaramdam ako ng panghihilo sa paligid.
"You killed my husband! *cough*"
Tumawa lang siya ng tumawa...
"It's too late Mrs.Carter" sabi niya at nagsmirk saka ikinalabit ang gatilyo.. Ang huling narinig ko nalang ay ang pagbukas ng malakas na pintuan at pagtawag ng buo kong pangalan.
Unti-unti akong sinakop ng kadiliman.
-Robert's PoV-
Nandito ako ngayon sa bahay kung saan inaalagaan ko si Baby Jasper.
Nagpunta ako sa kusina upang magtimpla ng gatas since busy su Josephine sa opisina. Napakarami raw meetings..
Pagkatapos kong painumin ng gatas si Baby Jasper ay agad na may tumawag sa akin at sinagot ko naman kaagad ito..
"Oh?"
"Robert" tawag niya at ikwinento ang tungkol sa lalaking may red folder. Naririnig ko pa ang mga pagtuktok niya ng ballpen sa lamesa. Ganun kase siya kapag kinakabahan.
"Alright, papunta na ko--" bago ko pa matuloy ang sasabihin ko ay bigla nalang naputol ang tawag.
Sh#t!
Josephine's in danger!
Agad akong pumunta sa kapit bahay at iniwan muna doon si baby jasper at tsaka mabilis na umalis gamit ang ford kong kotse...
Sh*t sobrang traffic pa. Halos nakipagwar na ako sa mga driver para lang makaalis sa buwisit na traffic na yun..
Matapos akong magpark sa parking lot ay dali-dali akong pumasok sa loob.
Napansin kong walang guard sa entrance kaya mas lalo kong binilisan ang pagtakbo ko.. Marami akong nakitang mga empleyado sa sahig na duguan..
Anong nangyare dito?!
Pagka-press ko ng button sa elevator hindi gumagana.
Bullshit!!
Agad kong nilibot lahat ng elevator pero wala ni isa sa kanila ang bumukas.
No choice ako at gumamit nalang ako ng hagdan... Habang paakyat ako ng paakyat nakaririnig narin ako ng palakas ng palakas na pagputok ng baril mula sa 5th floor.
Ikinasa ko kaagad ang dalawa kong baril habang tumatakbo ng napaka bilis. Nakarating ako sa 5th floor at tumakbo ulit...nakarinig ako ng isang putok na baril na lalong nakapagpatigil ng katawan ko ng tatlong segundo...
Bumilis ang tibok ng puso ko dahil ayokong mawalan ng mga magulang ang inaanak kong si baby jasper..
Pagkabukas ko ng pintuan ay agad akong nagsalita..
"Josephine Romero Carter!!!" sigaw ko pero huli na ang lahat dahil natagpuan ko siyang nakapikit at nakahiga na sa sahig, may tatlong balang nakapaloob sa likod ng kanyang katawan bilang tanda na binaril talaga siya.
Agad kong pinaputukan lahat ng nasa loob ngunit nakatakas si Williams kaya agad akong lumapit kay Josephine.
"Josephine!!" sigaw ko..
Nahihirapan man ay pinilit niyang buksan ang kanyang mga mata at magsalita.
"I-i.. *cough* want you *cough* to avenge our death" ang huli niyang sinabi bago ituro ang sofa. Naramdaman ko ang galit nang mapansin kong hindi na siya humihinga.
Lahat ng nararamdaman ko ay napalitan ng galit, kirot, at sakit!!
"Josephineee!!!" sigaw ko at umiyak... Lahat-lahat ng ginawa niya... lahat ng emosiyon naghalo-halo sa puso ko.
Pangako, Josephine. Hindi ko hahayaang mapunta nalang sa wala ang pinaghirapan niyo!
Kinuha ko ang isang cellphone na nasa ilalim ng sofa at pinakinggan ito.
--
"C-Come In"
*gunshot*
"Woah, easy Mrs.Carter.."
"What do you want?"
"I assume that this red folder is important at alam kong hindi mo basta basta ibibigay."
"I came here..."
*Door Opens*
"To kill you"
*gunshots*
"Sh*t, asan ka na Robert"
*3 gunshots*
*thud*
...
"This Red Folder, hindi mo na ito makikita kahit kailan..."
"Sayang...tsk, dito mo pa naman malalaman kung sinong pumatay sa asawa mong si Ash David Carter"
"Williams!"
"You killed my husband! *cough*"
Halos malaglag ang puso ko sa narinig ko...
*Laugh*
"It's too late Mrs.Carter"
*gunshot*
"Let's go. They're both dead. Mission accomplished"
*footsteps*
*glass window breaking*
*car engine starts*
*Door opens*
"Josephine Romero Carter!!!"
--
Iyak parin ako ng iyak sa sakit..Lahat ng sakit na ginawa mo sa kanila...ibabalik ko... Pinatay mo sila...
Pinatay mo ang kaibigan ko, pati ang asawa niya'y walang awa mong pinatay!
Hinding-hindi ka namin mapapatawad, hindi kita hahayaang makatakas..
Muli akong sumulyap sa walang buhay na si Josephine. "Don't worry, I'll avenge your death."
Papatayin kita.....
Williams....
Author's Note:
Thank you po sa pagvote comment and share this story! Hope you like it! :)