NAGISING ako ng makita ang puting kapaligiran. Nasa langit na ba ako?
Kumurap pa ako nang malamang nasa hospital pala ako. Masakit ang katawan ko at kung ano anong nakakabit sa braso at kamay ko. Gagalaw sana ako ng may pumigil sa akin.
"Huwag kang gumalaw, baka may sumakit sa iyo." nanigas ako sa pagkakahiga ng marinig ang boses na iyon. Nanlamig ako bigla at siguradong namutla. Kusang tumibok ng mabilis ang puso ko dahil sa kaba.T-That voice...
Dahan dahan akong lumingon at nakita ang nakangiti niyang labi. Halos himatayin ako muli sa kaba.
"Hi, Babe."
Agad akong naluha sa takot at kaba. "No... N-No, No! Stay away from me! N-No! I'm going home... I'm going home!" tumayo ako at tatakbo sana ng hulihin niya ako sa baywang.
"Not that fast, babe." tumawa pa ito saka ako itinapon sa kama. Sumakit lalo ang katawan ko. Napa-atras ako dahil papalapit na siya.
"Oh? Ba't natatakot?" nakangiti niyang tanong. Inaalis na ang mga butones ng damit.
"No! L-Lena?! Lena! Help me! H-Help!" I yelled at the top of my lungs. He laughed louder and removed his clothes already.
"Patay na. Pinapatay ng nanay mo." natulala ako sa kanyang sinabi. H-He's lying, right?
"N-No... You l-liar! No! You're lying! Liar!" humagulgol ako dahil sa sobrang kaba at galit. Sinungaling siya!
"Kailan ba ako umatras sa patayan?" nakangisi nitong sabi. Lalong nanginig ang kalamnan ko sa labis na kaba. Marahas akong umiling saka nagtangkang tumakbo pero nadapa lang ako. He harshly carried me and put in the bed.
"Help!" sigaw ko ng pumaibabaw siya sa akin.
"Bakit ka pa mag-iinarte? Ako naman ang first mo?" natatawa nitong sabi.
At lahat ng nangyari sa nakaraan ay umatake. Ang takot ko, ang iyak lahat lahat ng pangyayaring kasuklam suklam, ay nangyari na naman.
"Z-Zafius? Saan tayo p-pupunta?" tanong ko sa lalaki. Nagpakilala siya sa akin dati at sinabing babantayan na niya ako laban sa magulang ko. Simula nung makasama ko siya, hindi na ako binubugbog nila Mom at Dad. Kaya thankful ako sa kanya.
"Do you want some fresh air?" malambing nitong sabi. Humigpit ang yakap ko sa kanya mula sa likod. Nakasakay ako sa likod niya, gabi na at isinama niya ako para lumabas. Hindi naman tumutol sila Mom at Dad.
"Yes,I want it!" masaya kong sabi.
"City lights?" he asked. Tumango ako at ramdam niya iyon.
"Sa rooftop ng university. Kitang kita lahat. Stars, city lights, saka malamig ang hangin." yumakap pa ako ng mahigpit sa kanya at tumango ulit.
"NANDITO na tayo," sabi niya. Namangha ako sa ganda dito sa itaas. Sa likod kami dumaan para maka-akyat sa rooftop ng walang cctv. Nakangiti akong bumaling sa kanya na nagla-lock ng pinto na pinasukan namin.
"Ang ganda." puna ko. Tumabi siya sa akin at niyakap ang baywang ko."Like you." he kissed my cheek but I felt uncomfortable. Kaya medyo lumayo ako.
Naglakad pa ako para makalayo sa kanya but I pretend that I'm looking around.
Nagsimula na akong kutuban ng masama ng maramdamang kanina pa siya nakatitig sa akin.
He's a brother for me. A big brother. I like him as my brother. But seeing his stares on me make my body shake in nervous.
"T-Tara na? Gabi na din, eh." nakangiti kong sabi kahit na tabingi iyon. Nauna na ako sa pinto but it's fucking in pad lock.
"Z-Zaf?" pagharap ko palang ay biglaan na niya akong hinalikan. Itinulak ko siya at sinampal.
"Why did you do that?!" I yelled. Tumakbo na ulit ako sa pinto at susubukan sanang i-unlock pero itinali niya agad ako!
Sisigaw sana ako ng lagyan niya ako ng panyo sa bibig. Nagpumiglas ako pero nakangisi lang siya. Naluha na ako ng tuluyan ng itulak niya ako sa bench ng rooftop.
Umiling ako para sana pakiusapan na ayaw ko at tigilan na ako.
Nanlaki ang mata ko ng mag-alis na siya ng damit. Nasa silong kami at wala halos ilaw.
Umiling ulit ako ng itali pa niya ang paa ko. Lord, please help me.
Humagod ang mata niya sa buong katawan ko, at bawat haplos at dampi ng labi niya sa akin ay poot at pandidiri lang ang naramdaman ko.
Lalo akong naiyak sa kanyang bawat pagtawa.
Iniuwi niya ako ng walang sinabi na kahit ano saka lang ako umiyak ng umiyak sa kwarto.
He raped me.
In the bed, after he treated me like a pig, he left me and I left dumbfounded. I'm crying because I'm not able to protect my self. Diring diri na ako sa sarili ko. I'm tired.
My body hurts and I can't breath in anxiety. I cried the whole day.
"W-WHERE'S Lena?!" tanong ko sa mga magulang kong nagkakape lang sa lamesa. Naka-uwi na ako at walang Lena na lumabas.
"Didn't Zaf tell you?" mom asked.
"I know he's lying. Now, where is she?" sabi ko ulit. Nanginig na ang kalamnan ko sa galit. She laughed and sipped her coffee.
"She's buried in the groud already." mom said. Dad was quiet but seriously staring at me.
At hindi siya ito.
" Dad?! Sarili mong anak?! Talaga?! Pinatay niyo? Putangina walanghiya kayo! "naglakad ako pataas para hanapin si Lena.
" Lena?! Lena! Lena! "sigaw ko sa bawat sulok ng mansyon. I cried when I found nothing. I went on her room weakly, but crying continuously. I saw how uncomfortable room is this. This is almost a storage room. I saw the frame of her with... with her mother?
I cried when I saw them smiling in a camera.
She sacrificed a lot. Siguro hirap na hirap siya palagi. At parehas lang kami ng nararanasan. Kung iniisip niyana masuwerte ako, pwes hindi. Kapatid ko pala siya. At kahit na hindi kami madalas mag-usap, alam kong mabait siya.
Ang sama nila. Mga demonyo sila.
Suddenly, I saw a pieces of paper in a box, named letter box.
I opened it while crying and I saw my name, at the top of the letters.
I'm the first.
I am.
I read it while crying silently. She's gone. She's already gone. No, no!
Athanea,
Pasensya na kung nagsusungit ako sa iyo. Kailan kaya tayo magiging close? Nagagalit kasi si tatay kapag gusto kong lumapit sa iyo.
Ano kaya ang pakiramdam na pumapasok sa private school at kumakain ng masarap? Sana magkasama na tayo sa susunod.
Nang mawala kasi si mama dahil sa mama mo at kinuha ang buhay niya sa harap ko ay hindi na ako naging masaya. Pero hindi ako galit sa iyo dahil parehas lang tayong naghihirap.
Pasensya na at wala akong laging magawa kapag sinasaktan ka nila.
Maiibigay ko kaya itong letter sayo? Happy birthday, bunso. Siguro ay hindi ko nga ito maiibigay dahil hindi mo alam na kapatid kita.
Pero sana, malaman mo rin.
Lena.
I cried as I embraced the letter. She loved me. And I love her too. I remembered the last words that I heard for her. Kinuha ko na din ang isa pang letter na para sa isa pang tao.
Anong negosyo iyon at putlang putla ang nanay ko?
I started to find some information of my parents secret. I opened the drawer, but I found nothing. My eyes dropped on her cabinet . But the door opened and someone grabbed my arms
IT'S midnight and I can't sleep. Magang maga ang mga mata ko at gusto kong umalis sa bahay. Then I remembered Mavy. Kamusta na kaya siya? Nasaan kaya siya?
Nang tumayo ako ay sobrang sakit ng ulo ko. I want to see him. Gamit ang pansamantalang cellphone, I messaged Mellaria.Alam kong magugulat siya.
Athanea N. V.
Mellaria?
Wala pang dalawang segundo ay sumagot na siya.
Mellaria H.
Omg! Ikaw nga! How are you?! Where areyou
hindi ka napumapsok haa?!
Magulo pa ang type niya at siguradong nataranta. Maayos na din ang pangalan niya.
Athanea N.V.
Sunduin mo ko.
Mellaria H.
Nasaan ka ba?
Teka,
Lumabas na ako at doon dumaan sa gilid ng pader kung saan walang cctv. Ang mga guards naman ay walang pake at nanonood lang sa cellphone kaya hindi na ako napansin, besides, madilim na din.
Pagkalabas ay nanakbo na ako palabas sa main gate at hinintay doon si Mellaria. Nakayuko lang ako roon sa shed at hinahayaang tumulo ang mga luha. Maya maya ay may yumakap na sa akin.
"Kamusta?" mahina nitong tanong. Umiiyak lang ako habang hawak niya ang balikat ko. Napansin kong may kasama siya at hindi ito pamilyar. Hindi ko ito kilala. Sa tangkad nito ay kailangan ko pang tumingala. Nakapamulsa ito at naka-black suit pa.
"S-Sino siya?" tanong ko kay Mell. Tumingin ito sa lalaki bago tumingin sa akin.
"Pinsan ko." tiningnan ko ulit ang lalaki na umiigting na ang panga. Nakakatakoy siya pero ang gwapo nito. Nakaparada sa malayo ang kotse nila.
"N-Ngayon ko lang siya nakita, ah." puna ko. Sa buong buhay ko ay wala siyang naiikuwentong ganito kagwapong pinsan niya.
"Kasi nakulong iyan. Nakakahiya namang ipagkalat na pinsan ko na ang bahay ay selda. Hahaha." napangiwi ako ng pagkasama samang tingin ang ipinukol niya sa babae.
"Siya si Lurius Brief Villnurez-"
"Vrick," pagtatama ng lalaki. Madiin anv pagkakasabi nito at nakakatakot pa!
"Ay oo nga, Lurius Vrick Villnurez pala." sabi ulit ni Mellaria. Tumayo na ako para umalis na rito.
"Ayoko na dito... Please ialis niyo na ako dito, ayoko na dito," umiiyak kong sabi. They look at me with sadness in their eyes. Mellaria walk after me and hug me.
"Gagawin namin ang makakaya namin."
AFTER na maikuwento ko sa kanila lahat, nag-usap ang dalawa. Napansin kong nag-te-take ng notes si Mellaria tapos binigay kanina sa lalaki.
"You said, they have a dirty business, and your mom killed your sister's mother, they are abusing you, and they also killed you sister." tumanho ako kay Lurius.
"Patong patong ang kaso," segunda ni Mellaria. Ipinakita ko sa kanila ang envelope kung saan nakalagay lahat ng ebidensya.
Pagkakuha ni Aling Sona sa akin ay inilabas niya ako sa kwarto ng kapatid ko saka ako iniharap sa kanya.
Nanginginig ang kamay niyang inilapag sa aking kamay ang isang brown envelope.
"I-Iyan ang mga ebidensya na pinagtulungan n-naming ipunin ng ate mo, i-itago mo..." ngumiti siya saka tumalikod pero pinigilan ko siya. Niyakap ko siya ng mahigpit at binuksan ang palad niya.
"S-Sulat po ni Ate..." naluha ang matanda at niyakap ang papel.
May sinabi pa siya sa huling sandali. Tumango ako at umalis naman na ang matanda...
Pumasok na agad ako sa kwarto ko para tingnan ang mga ebidensya.
Informations:
Illegal transactions
Underground Society
Code:****
With N.V.R Organization
Members
Xyhche Organization
Yuji Organization
Norwells Organization
Beviriotte Organization
Transaction of illegal
Drugs
-Arulio Alejandro Navarro
-Zafred Xyhche
-Joe Brid Yuji
-Creed Norwells
-Zafius Beviriotte.
Tumango tango si Lurius sa nabasa. May litrato din ng isang auction na kitang kita ang mukha ng mga dumalo. Pati na ang magulang ko. Auction pala ito ng mga mamahaling bagay mula sa iba't ibang bansa na ninakaw rin pala.
-High Valued Drugs Auction
Nakasusuka na ang mga impormasyon na nakikita ko. Naluluha ako pero pinigilan ko lang.
Sunod naman ay isang kontrata na pirma at pangalan ni Mommy pati na ng investigator sa pnp.
I, Noruah Griyego agreed to hide my identity as a witness for death of Katrina Monesteryo.
Pumirma ito sa papel , luma na rin ang papel dahil sa klase ng tinta na nakasulat dito. Tahimik lang na tumutulo ang luha ko sa mga nalalaman. Minsan hindi na rin napagkakatiwalaan ang mga nagtatrabaho para sa hustisya.
Nakarinig ako ng buntong hininga. Nagsalita naman si Mellaria.
"Attorney Lurius Vrick Villnurez, time to show up."
INILIBOT ko ang paningin sa buong room. Nandito ako para kuhanin ang cards at requirements ko para makapag-transfer. Hindi na ako papasok dito dahil wala naman na akong pera para sa mamahaling unibersidad na ito.
Nasa teacher's corner kami ng adviser namin kaya nagtanong na ako.
"M-Ma'am... Uh, nasaan po si Mendez?" magalagn kong tanong. Matagal ko na ding hindi nakikita iyon. At na-mi-miss ko na siya.
"Nauna nang nag-trasfer sa iyo. Sayang, mawawalan nang masisipag na estudyante." malungkot ang tono nito. Section A kami pero madami ngang matalino ay may tamad naman.
"Sorry ma'am," ngumiti lamang ito. Matapos makuha lahat ay kusa nalang tumulo yung luha na kanina ko pa pinipigilan.
Iiwan din pala niya ako.
Nakatikom ang bibig ko para hindi ako humikbi at ng makalabas sa gate ay doon ako umiyak sa shed.
Akala ko hindi niya ako iiwan,akala k-
"A crybaby as ever," paglingon ko ay nakita ko siya na nasa tabi ko. Napatayo ako saka siya niyakap. Ngumawa ako roon at natatawa niya akong niyakap pabalik.
"B-Bakit aalis ka?" inis kong sabi. Nalukot na nga ata ang mga dala ko kaya kinuha naniya.
Hindi siya sumagot kaya tiningnan ko siya. Napalingon ako sa isang kotse. Mamahalin iyon. Ang sakay niyon ay isang magandang babae na sa tingin ko'y nasa mid 40s.Malungkot itong nakangiti.
"I'm leaving, Athanea." Napatingin ako sa kanya. Nagsimulang maluha ang aking mga mata. Para akong maiiwanang mag-isa sa isang madilim na gubat.
Paano na? Siya na nga lang ang kasama ko noong panahong mag-isa ako, eh. Aalis pa siya?
Napayuko ako habang nanginginig ang mga labi. "B-Bakit?" mahina kong tanong. My voice cracked and I'm sure that he heard it.
"I'm going home," kinuha niya ang kamay ko saka may inilagay roon. It's a letter.
"I'm sorry," tumalikod na siya pero nagsalita ako. Bumigat ang pakiramdam ko at lalong naiyak.
"I-Iwan mo ako?" napatigil siya pero hindi pa rin humaharap. "Iiwan mo na a-ako?"
Pero bigo ako. Hindi na siya humarap at sumakay na sa kotseng iyon. Maliit na ngumiti sa akin ang babae. Isang maliit na ngiti. Naiwan nalang akong mag-isa roon, umiiyak habang hawak hawak ang letter na ibinigay niya.
Ikaw na nga lang ang mayroon ako... Aalis ka pa?