Yine bir karanlık, yine bir çaresizlik. İhanete uğramış gibiyim uğradım da hiç ama hiç bu kadar kötü olmamıştım hayat bana hiç gülmüyordu. Beni çok sevdiğini sanıyordum ama değil o adamı bize tercih etti o adam için ailesini yarı yolda bıraktı, çok ama çok güzel şeyler yaşaya bilirdik ama hayır o kadın yüzünden hiç güzel şeyler yaşamadık babam canım babam keşke burda olsaydın keşke kızını dizine yatırıp saçlarını okşasaydın.
Acı insana güç verir. Bazen hayatına giren insanlar sana acı yaşatır... Bezen kendi ailen...
Saçlarımın okşandığını hissettim hemen gözümü açıp baktım Hazar'dı onun göğüsünde yatıyordum bana baktı gülümseyip "günaydın güzelim benim" dedi kafamı boynuna koydum "uyanmak istemiyorum Hazar" dedim uykulu bir sesle "ölmek istiyorum ben" istiyordum ölmek istiyordum hiç mutlu değildim ama ölüm buna engel mi olucaktı ki?. Hayır hayır olmayacaktı arkada sadece sevdiklerimi bırakıcaktım, kız kardeşim öz kardeşim olmasa da, öz kardeşim gibi olan İpek, beni deli gibi seven bir adam evimin dudusu Yonca teyzem, intihar hiç bir şeyi iyileştirmez dahada kötü yapar.
Hazar belimi okşayarak "sakın ama sakın öyle bir şey duymayayım ağzından, sen benim yaşam amacımsın, senle daha yapacak çok şeyimiz var, beni sakın bırakma" dedi gözümden yaş aktı. Hazar hissetmişti boynuna göz yaşım değmişti "kalk bakalım Zümrüt hanım" dedi beni ve kendisini doğrulturak ama ben sadece onun üzerinde ona sakıca sarılıyordum ona sarılmak benim için dünyalara bedeldi.
Yatağa yaslandı saçlarımı okşuyordu "güzelim bak bana" dedi yüzüne bakmam için beni hafif itekledi "ağlamak yok sakın buraya başlarına yıkarım senin bir damla göz yaşına!" Sinirli bir şekilde söylemişti "banyo yapalım Hazar" dedim boynuna sarıldım tekrardan "yapalım benim güzelim yapalım!" Dedi beni kucağına alıp banyoya ilerledi. Banyoya girmiştik beni yere indirip yüzüme baktı "ben varken bir göz yaşı daha akıtma bu beni çok sinir ediyor!" Dedi derin bir nefes aldı.
Üzerimdeki giysileri indirip odanın içine atmıştım.
Hazar üzerini indirip kolumdan tutup beni kendine çekti, suyu ayarlayıp altına girdik. Hazar anlını anlama dayanmıştı elleri belimdeydi beni kendine daha çok çekti.
Elleriyle saçıma döktüğü şampuanı ovalıyordu üzerimize akan ılık su o kadar ferahtı ki hiç çıkmak istemiyordum.
...
Üzerimi giyinip Hazar'a baktım tişörtünü giyip bana baktı "gel buraya bebeğim benim" demesine kalmadan onu sarıldım "benim güzel sevgilim, benim güçlü sevgilim ben hep seninle olucam, hep senin yanında olucam" dedi ona baktım kafamı kaldırdım "evet biliyorum iyi ki varsın kocam!" Dedim gülümseyerek bana sarıldı kolları bedenimi sara sarmıştı "sende öyle güzelim sende!" Dedi kapı çaldı Hazar'a baktım sonra kafamı kapıya çevirdim "gel" dedi Hazar kaşlarını çatarak "içeriye küçük bir çocuk girdi elinde çikolata tabağı vardı yavaş adımlarla bize ilerledi "merhaba" dedim hafif gülümseyerek "merhaba, günaydın" dedi çekinerek Türkçe biliyordu ama bozuk bir Türkçe'si vardı bize çikolata tabağını uzattı Hazar'a baktım gözlerini kırptı kafamı çocuğa çevirdim, "sen kimsin, adın ne bakalım" dedim gülümseyerek eğilip bir tane çikolata aldım çocuk gülümseyip "ben Alex annem Jennifer" dedi Jennifer'ın çocuğuydu çok tatlı bir Türkçe'si vardı aynı kendisi gibi "günaydın" dedi kapıdan gelen bir ses bu Jennifer'dı "sanada günaydın" dedim gülümseyerek "hadi aşağıya gelin onları aşağı indir bi tanem" dedi elinde bir sepet vardı çocuk bana baktı elini uzattı "hadi güzelim inelim" dedi Hazar çocuğun elinden tutum beni arkasından yavaş adımlarla sürüklüyordu "aşağısı baya kalabalıktı hazırlık yapılıyordu ama neyin hazırlığı yapılıyordu.?
Geniş olan merdivenlerden indik aşağı, Hazar arkamdaydı çocuk elimi bırakıp bahçeyi gösterdi kaşlarımı çattıp bahçeye baktım her kesin elinde bir şeyler vardı sebze yağ şeker çuvallar ve dahası "orda ne yapıyorlar" dedim kafamı çocuğa çevirerek "yemek günü" dedi "neyin yemek günü bu" "insanlara dağıtıcaz birazdan kamyonlar gelicek" dedi "anladım canım" Hazar'a baktım çocuk merdivenlere bakıp "grandmother(anneanne)" diye bağırdı koşarak Hazar elimi tutu annem denilen kadın iniyordu merdivenlerden Alex'i kucağına aldı "uyanmışmı benim çocuğum" dedi gülümseyerek gülünce çıkan gamzeler onlar hala yerinde eskisi gibi bana baktı bir iki adım attı kalbim çok ama çok hızlı atıyordu onunla yüz yüze bile gelmek istemiyordum ama onu gördüğümde içimde bir özlem duygusu çıkıyor.
Hazar elimi dahada sıkı tut "günaydın" dedi çekinerek "sizede!" Dedi Hazar bana baktı geçip oturalım güzelim" dedi salona ilerledik arkamı dönüp ona baktım bana sarılmak kokumu koklamak istiyordu bende öyle ama çok zor hemde çok, onu. Gördüğüm zaman babam geliyor aklıma.
"Hadi otur sevgilim" dedi Hazar belimden tutarak. Aklıma birden o geldi nerdeydi "aşkım...Fedor nerde?" Dedim yutkunarak onu sorduğum için sinirlenmiş olabilirdi "bilmiyorum sevgilim şimdi gelir bence" dedi sinirlenmemişti heyet sakindi. Kafamı salladım. Etrafa bakmaya başladım bu insanlar çok güzel aile olmuşlardı kim neler çekti bilmiyorum ama hepside dışarıda büyüyen insanlardı ne kadar zor geliyordur hayat onlara belki burda az da olsa gülüyorlardı.
Solana gelen Fedor'a baktım bana bakıp süzdü bu halime üzülüyordu. Oda şok olmuştu benim gibi. Bunu beklemiyorduk, hiç kimse beklemiyordu. Darbe nerden, nereden gelir bilemez insan daima hazırlıklı olmalı ama hangisine hazırlıklı olabilsin ki. Bazı insanlar bu hayatta ardı ardın darbeyi yer. Onlardan biriside bendim.
Fedor'a baktım "bir hafta sonra her şeyi halledicem senin paranı da alıcam, merak etme!" Bana baktı kaşlarını çattı "yok sorun değil şuan iyi değilsin zaten" dedi bana ve Hazar'a bakarak "iyiyim gayet iyiyim ben."
Jennifer elinde bir tepsiyle bize doğru geliyordu. "Kahve getirdim size. Birazdan da kahvaltı yapılacak" kahveleri bize uzatarak.
Etrafa bakındım, Jennifer "Zümrüt gel dışarı çıkalım sana etrafı gezdirim" dedi Hazar hemen atıldı "hayır yanımda kalıcak!" Dedi, kafasını bana çevirdi "sorun değil Hazar gitmek istiyorum" dedim gözlerine baktım. Kafasını salladı. Ayağa kalkıp Jennifer'le bahçeye ilerledik. Bahçesi büyüktü etrafı uzun duvarlarla kaplıydı. Yer zemindi sol tarafta yeşillik bahçe vardı ve büyüktü. Sağ tarafta ise büyük demir kapı sonuna kadar açılmış ve büyük tencereler de yemekler pişiriliyordu insanlar birbirine o kadar yakın davranıyor ki sanki hepsi aynı aileden gibiler.
Jennifer mutfak alanına doğru ilerledi "bak burası mutfak alanı burda her kese yetecek kadar yemek yapılır, bolca yapılır ki dışarıda yaşayan aile evlerine verilir" dedi, bu cidden harika bir şeydi her şey o kadar etkileyici geliyor ki insanlar birlik olur bir birine yardım ediyordu burası cidden aile ortamı olmuştu ve her kes yabancıydı oysa ki.
Etrafımdaki kadınlar bana bakıp gülümsüyordu bir tanesi ingilizce dilinde "bu hanımın kızımı?" demişti maleseef ki öyle. Kadın bana gülümseyerek baktı mavi gözleri vardı parlıyordu teni esmerdi.
Arkama döndüğümde o kadın, annem denilen kişi geliyordu oda ingilizce konuşmaya başladı İngilizcem vardı dediği şeyse "her şey hazır dimi?" Demişti bana baktı gülümsedi ben hiç bir tepki vermedim sadece izledim.
Kadınların yarısı ona anne diyordu yarısı ise hanımım diyordu. "Arkadan bir kadın el hareketi yaptı Jennifer'a baktım"kahvaltı hazırmış, hadi gidelim" dedi kafamı salladım önden ilerlemeye başladım"salona girip etrafa baktım Hazar ayağa kalkıp yanıma geldi "iyi misin güzelim?" dedi kafamı salladım ve gülümsedim "gayet iyiyim ben sevgilim" dedim.
Jennifer uzun olan masaya bizi davet etti salonun içinde bulunuyordu yemek masası. Hazar bir saniye bile olsa elimi bırakmadı. O kadın masanın başına oturdu, Jennifer ve çocuğu onun yanına oturmuştu Hazar benim o kadına yakın olmamı istemiyordu. Kadının çaprazına oturmuştu bende Hazar'ın yanına Fedor bana baktı elimle gelmesini söyledim, yanıma gelip oturdu Fedor'u sert bakışları bana gelince sakinleşti. Hazar alttan elimi tutuyordu bırakmıyordu.
...
"Kendini biraz başkalarının yerine koymayı dene sene bir!" Dedi güler ve sakin bir yüzle Jennifer "kimin yerine koyayım kendimi?" Dedim elimdeki yüzüğü parmağıma takarak "düşünsene o insanları kurtarıyorsun, onlara kocaman aile veriyorsun, şu yemek. En önemliside umut, yaşama umudu veriyorsun... Şu hani mutfakta bir kadın vardı mavi gözlü esmek tenli birisi!" Dedi "evet ne olmuş ona "bak o kadının bu evde iki kızı var birisi 14 diğeri 10 yaşında, o kadını bir kızı öldü, yani öldürüldü 17 yaşındayken, 2 yıl önce. Peki nasıl ölüyor biliyormusun babası tarafından bir çeteye satıldı bir tek kendisi değil tüm ailesi yani o dışarıdaki iki kız ve o kadına" o kadının yüzündeki gülüşü acısını saklama gülüşüydü her güzel gülüşün altında ağır bir yara vardır.
"İşte o büyük kızı daha 17 yaşındayken babası yaşında adamlar tarafından tacize uğradı ailesi kaça bilsin diye kendini öne itti annesi gelip kurtarıcaktı. Senin o kadın dediğin annene gitti onun kapısını çaldı. Anne kendi yarattığı çeteyi toplayıp gitti gittiğinde kız yerde yatıyordu adamlada etrafında..." Dedi sustu bu kadar benim için yeterliydi annem her kese yardım etmiş peki ya bana "benide düşünmeliydi aklının bir köşesine yazmalıyıdı, evet biliyorum ben onların yaşadığı bir acının aynısını yaşamadım ama yinede çok yaralıydım!" Dememle güldü kaşlarımı çattım ona baktım"annen hep senin yanındaydı, her zaman arkanda bilmediğin adamlar vardı sen neredeysen onlar oradalardı."
Hep gözü üstümdeydi, kolluyordu ama böyle kollamasını istemiyordum yanımda olsun istiyordum.
Jennifer bana gülen bir yüzle baktı "senin harika bir anne var sadece kabullenmek istemiyorsun" dedi eline yastık yüzlerini alıp odadan çıkarak.
Şimdi her şey bir birine girmişti ben neye inanıcam ne yapıcam kime güvenicem benim o kadınla, annemle doğru düzgün konuşmam lazımdı bana her şey en başından anlatmalıydı bir açıklama ama net bir açıklama istiyordum ondan.
...
______________________________________
Bölüm nasıldı umarım beğenirsiniz oy kullanırsanız çok sevinirim.
İnstagram: book.bahar1
Takip ederseniz buradan
İçerikleri ve bölümleri
İzleye bilirsiniz.