ភាគ8
មិនដឹងទេថាជាបុណ្យវេសនាឬក៏ផលកម្មមុនដំបូងចិត្តប៉ងថានឹងត្រូវស្លាប់តែចុងក្រោយបែបជាមិនស្លាប់ អាចប្រាប់បានទេថានេះជាផលកម្មឬក៏វេសនាទៅ ទើបធ្វើឲ្យក្មេងតូចវេទនាយ៉ាងនេះ។
"ហិក ហិក ខ្ញុំស្មានតែគេចង់ឲ្យខ្ញុំស្លាប់ហើយតើ ហិក "ស៊ាវចាន់ពិតជាមិនចង់ជឿទេថាសាតាន់កំណាចជួយនាយនោះទេ ម៉ែដោះគ្រាន់តែឃើញកម្ល៉ោះតូចយំក៏ចូលមកអង្គុយក្បែ។
"ទោះមើលទៅលោកម្ចាស់ស្អប់ឯង តែគាត់ក៏មិនចង់សម្លាប់ឯងដែល គាត់បារម្ភពីឯងណាស់ពេញ1យប់មកនេះគាត់មើលថែឯងមករហូតកែវភ្នែកមួយគូនេះបញ្ជាក់ថា ស្រឡាញ់ឯង "ម៉ែដោះនិយាយលួងលោមគាត់តាមសង្គេតទឹកមុខអុីបូមករហូតទើបដឹងថាគេមានកែវភ្នែកស្រទន់ជាមួយស៊ាវចាន់ជាងអ្នកផ្សេងៗទៀត។
"ស្រឡាញ់ខ្ញុំ..ហិក ម៉ែដោះនិយាយលេងសើចពេកហើយ ទារសក ដូចខ្ញុំគេស្អប់ដល់ឆ្អឹង ហិក គេមិនសម្លាប់នេះជាបុណ្យដែលវាសនាពីជាតិមុនហើយ "ស៊ាវចាន់ចង់តែសើចទេស្រឡាញ់ គេជាសត្រូវក៏ជាកូនឃាត់ករ រឿងអីគេមកស្រឡាញ់បានទៅ។
"អូ..ៗ.! ឈប់យំទៅអ្នកប្រុសតូច ក្មេងឆ្លាតកុំយំបែបនេះអីមើលចុះ ឯងលែងស្អាតហើយ កុំយំណា៎ បន្តិចទៀតក៏លែងអីហើយលោកម្ចាស់គឺបែបនេះ ឯងរស់នៅជាមួយគាត់យួរៗទៅគាត់នឹងល្អជាមួយឯងហើយ "ម៉ែដោះបានឱបលួងលោមថ្នាក់ថ្នមស៊ាវចាន់ក្មេងគួឲ្យអាណិតមើលចុះស្គមស្គាំងដូចសាកសព្វចេះដើរទៅហើយ។
"ហិក ហិកតើខ្ញុំត្រូវ រស់នៅទីនេះយួរប៉ុណ្ណា ហិក ម៉ែដោះខ្ញុំនឹកម៉ាក់នឹងលោកប៉ាហិក ហិក ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះ ហិក "ស៊ាវចាន់ស្រែកត្រហោយំនាយចង់ទៅផ្ទះដែលជាដើមកំណើតនៅទីនេះដូចជាធ្លាក់នរកយ៉ាងចឹង នាយមិនចង់នៅទៀតឡើយ។
"យើងគ្មានសិទ្ធអី នាំឯងចេញឡើយ ទោះបីឯងព្យាយាមរត់គេចក៏គេចមិនផុតពីភ្នែកត្រចៀក លោកម្ចាស់ដែល អ្នកប្រុសតូច កុំមានគំនិតរត់គេចអី បើលោកម្ចាស់ដឹងអ្នកប្រុសស្លាប់មិនខាន "ម៉ែដោះអាណិតតែបានត្រឹមតែអាណិតជួយអ្វីមិនបានឡើយកុំថាឡើយជួយគេចេញគ្រាន់តែសុំគេដើរផ្សាមិនបានផងព្រោះអុីបូតឹងរឹងបំផុតចំពោះស៊ាវចាន់។
"បាទ...ហិក "ស៊ាវចាន់សង្ងំគេងយំដណ្ដក់ដណ្ដឺតទោះមិនបានទៅផ្ទះក៏នាយសុខចិត្តឲ្យតែមានអ្នកយល់ចិត្តបែបនេះព្រោះថាផ្ទះនាយមិនដូចមុនឡើយក្ដីស្រឡាញ់នាយចំពោះលោកប៉ាមានតែក្ដីអស់សង្ខឹមនឹង មិនគួឲ្យជឿ។
ស៊ាវចាន់យំរហូតទាល់តែគេងលក់ម្ដងទៀតព្រោះតែគេខ្សោយចឹងហើយងាក់ៗសន្លប់នេះជារឿងធម្មតា។
ក្រលេកមកភូមិគ្រឹះត្រគូលវ៉ាងឯណេះវិញ វាជាភូមិគ្រឹះដែលតែជាជាប់សាច់ខ្សែក្រឡាយចាប់តាំងពីឪពុកម្ដាយនាយស្លាប់បាត់ មានតែលោកតានឹងប្អូនជាទីស្រឡាញ់នោះទេ ដែលរស់នៅកំដរ លោកតាចាស់កាន់ឈើច្រត់ជាប់គាត់ដួលសន្លប់នៅពេលដឹងដំណឹងថាចៅស្រីត្រូវគេរំលោភ នឹងចេញវិឌីអូផ្សព្វផ្សាយពេញ បណ្ដាញសង្គមពេលនេះពីជាធ្លាក់ដល់ចំណុចសូន្យពិតមែន គេមើលងាយមើលថោកសព្វគ្រប់តែអុីបូនៅតែរឹងពឹងមិនចុះចាញ់រហូតដល់ពេលនេះ។
កាលនោះគ្រួសារក៏មិនមានអ្វីតតាំងព្រោះបងប្អូនដែលជាប់សាច់ឈាមធ្វើប្រងើយកន្តើយពូមីង ក៏មិនអើពើ គឺកាត់ការ3អ្នកតា នឹង ចៅនឹងចោលតែម្ដងនេះជាប្រវិត្តដ៏សែនឈឺចាប់របស់អុីបូដែលជាសាតាន់កំណាចជាក្មេងកំព្រាំដែលគេមើលងាយមើលថោក នឹងជាទាសករ បម្រើពួកអ្នកមានកាលនោះគ្រួសារគឺធ្លាក់ខ្លួនក្រ តោកយ៉ាងណាស់។
"លោកម្ចាស់ "ស្រីបម្រើគ្រប់គ្នាឱនគោរពពេលមានវត្តមានអុីបូលោកតាវ៉ាងឡុងហ្វីដែលអង្គុយនៅលើសាឡុងនោះក៏ងើបមករកចៅប្រុសបុរសមានវ័យចំណាស់មានវ័យ56ឆ្នាំបានចូលទៅរកចៅប្រុសសំណព្វចិត្តពេលឮស្រីបម្រើថាគេបានមកដល់។
"ឯងមកហើយហេ៎.."អុីបូកម្រត្រឡប់មកភូមិគ្រឹះណាស់ដោយសារតែគេរវល់ការងារខាងមុខជំនួញទើបយួរៗចូលផ្ទះលោកតាម្ដង។
"បាទ.លោកតា "អុីបូឱនគោរទាំងការគួសនទឹកមុខស្ងៀមស្ងាត់តែទន់ភ្លន់មិនមានជាតោកំណាចដែលគេខ្លាចរអា។
"ហឺស .!យើងស្មានតែឯងរវល់តែឈ្លក់វង្វេងនឹងកូន អាត្រគូលស៊ាវឡើងងប់ងល់ទៅហើយតើ ទើបលែងចូលផ្ទះ "លោកតាមិនសួនាំអ្វីច្រើនតែគាត់និយាយបែបបញ្ឆិតបញ្ឆៀងព្រោះកូនចៅគាត់បានសុើបពីរឿងដែលអុីបូនាំស៊ាវចាន់ទៅឃុំក្នុងភូមិគ្រឹះមុនដំបូងក៏គាត់ឆ្ងល់តែក្រោយឃើញរូបរាងស៊ាវចាន់គាត់ក៏សើចទាំងហួសចិត្ត។
"លោកតា នេះលោកតាដឹង "អុីបូគ្រាន់តែឮសម្ដីលោកតារបស់ខ្លួននិយាយដល់ស៊ាវចាន់ក៏រហ័សសួទាំងភ្ញាក់ផ្អើល។
"ឯងគិតថាយើងល្ងង់ហេ៎ កូនចៅដែលនៅជាមួយឯងសុទ្ធតែជាកូនចៅយើង ទាំងអស់ មិនចឹង "លោកតាញញឹមកំណាចដើរចូលមកជិតចៅប្រុសតោកំណាចជើងចាស់ប្រលូកវាមុនគេទៅទៀត។
"លោកតា រឿងមិនមែនដូចលោកតាគិតឡើយ "អុីបូព្យាយាមបកស្រាយក្រែងគាត់យល់ច្រឡំថានាយលង់ស្រឡាញ់ស៊ាវចាន់អីទៅ។
"ហឺស ឯងនិយាយទៅថាសម្លាប់វាចោលពេលណា៎ យប់នេះឬស្អែកនេះ "លោកតាមិនតបបែជាដាក់កំហិតឲ្យអុីបូរើសព្រោះតែមិនចង់ឲ្យចៅលង់នឹងស៊ាវចាន់ងប់ជាងនេះ។
"លោកតា ..គឺ.."អុីបូនៅស្ទាក់ស្ទើរយ៉ាងចម្លែកចិត្តមួយចង់សម្លាប់ចិត្តមួយការពារក្រែងលរស្លាប់លែងមានអ្នកដែលបម្រើនាយដែលធ្វើឲ្យនាយពេញចិត្តខ្លាំងទៀត។
"ឯងស្រឡាញ់វាហើយហេ៎អាបូ !ហឺស ឯងដឹងទេវាជាកូនសត្រូវ ឯងភ្លេចថាប្អូនឯងស្លាប់យ៉ាងមិចហើយហេ៎ "លោកតានៅតែហួសចិត្តអុីបូនិយាយមិនចង់ចេញកែវភ្នែកប្រែជាស្លន់ស្លោមិនកំណាចដូចមុនទៀតឡើយគ្រាន់តែមើលទឹកមុខក៏ដឹងថាគេមានចិត្តលើស៊ាវចាន់ដែល។
"..លោកតា ខ្ញុំដឹងតែគេស្លាប់ ពេលមិនបានទេ ខ្ញុំចង់ឲ្យគេវេទនាជាងនេះបន្តិចទៀត លោកតា ទុកពេលឲ្យចៅលេងវាឲ្យឆ្អែតទៅបានទេចៅនឹងសម្លាប់វាចោល "អុីបូបានចូលទៅអង្រួនដៃលោកតាដើម្បីឲ្យគាត់ចិត្តទន់មិនសម្លាប់ស៊ាវចាន់ទៀត។
"បានយើងទុកពេលឲ្យគេ3ខែដើម្បីលេងជាមួយវា ឲ្យសប្បាយ រួចសម្លេសវាចោលទៅ ថ្ងៃស្អែកអ្នកស្រីក្លារ៉ាចង់ឲ្យយើងនាំឯងទៅជួបគូដណ្ដឹង ចឹងឯងរាប់ចំខ្លួនឲ្យហើយទៅ "លោកតាជាមនុស្សដែលស្រឡាញ់អុីបូខ្លាំងទោះចៅសុំបែបណា៎ក៏តាមចិត្ត តែគាត់ក៏ចង់ឲ្យគេស្របតាមគាត់ផងដែល។
"បាទ លោកតា "អុីបូឱនគំនាបរួចក៏ចូលទៅតុអាហារដើម្បីញាំុបាយមុននឹងត្រឡប់ទៅរកស៊ាវចាន់វិញ3ខែល្មមនឹងស៊ាវចាន់ស្លាបើទាំងរស់ហើយ។
ក្រលេកមកមើលស៊ាវចាន់ឯណេះវិញនាយកំពុងមមាញឹកនឹងការងារព្រោះថានៅទំនេរក៏មិនមែនទម្លាប់នាយបន្ទាប់ញាំុបាយរួចសម្រាកក៏ចុះមកជួយការងារគេឯង។
"ឯង..ឯង លោកម្ចាស់មកហើយ "ស្រីបម្រើបានហៅគ្នាដើម្បីរង់ចាំជាជូរដើម្បីរង់ចាំម្ចាស់អុីបូបានបើកទ្វាឡានចុះមកជាមួយមនុស្សចំនិតនាយចនស៊ាវចាន់មិនមាត់នាយឈរស្ងៀមឱនគោរពតាមគេដែល។
"ហឺស អ្នកណា៎ឲ្យគេចុះមក "គ្រាន់តែចូលមកភ្លាមអុីបូក៏ស្រែកសម្លត់ស៊ាវចាន់ភ្លាមព្រោះថាគេហ៊ានចុះមកដោយចិត្តឯងមិនសុំ ការអនុញ្ញាតពីនាយឡើយ។
"គឺ..គឹ ខ្ញុំនៅខាងលើក៏បានធូហើយ នៅក្នុងបន្ទប់គ្មានអ្វីធ្វើទើបចុះមកជួយបងៗ នៅខាងក្រោម"ស៊ាវចាន់ខ្ញាំដៃខ្លួនព្រោះតែខ្លាចកែវភ្នែកពិឃាត់របស់អុីបូគេខឹងម្ដងៗដូចខ្មោចចូលយ៉ាងចឹង។
"ហឺស មានកម្លាំងភ្លាមក៏ចុះមកឲ្យដៃពួកស្រី បម្រើមាយាទឯងវាថោកជាងសម្រាមទៀត ឪឯងវាយ៉ាងមិចកូនគឺចឹង"ផាច់ "គេនិយាយមកគឺជ្រុលពេកហើយមើលងាយនាយមិនអស់ចិត្តមើលងាយឪពុកនាយបន្ថែម គេទេដែលអន់ជាងសម្រាមអុីបូក៏កម្រោលចូលភ្លាមៗតែម្ដង។
"ឯងហ៊ានទះយើងផងហេ៎ ម៉ាអាសម្រាម "ផាច់ "អុីបូដោយក្ដៅខ្លាំងពេកក៏ទះស៊ាវចាន់វិញដោយមិនខ្វល់ពីអ្នកបម្រើ បបូរមាត់ដែលទើបតែបានធូក៏ប្រែជាមានស្នាមជាំនឹងមានឈាមក្រហមព្រឺងៗ។
"ហិក ហិក លោកស្អប់ខ្ញុំ លោកដៀលខ្ញុំទៅ តែកុំដៀលឪពុកខ្ញុំ ទោះគាត់រំលោភសម្លាប់ប្អូនស្រីលោក តែខ្ញុំក៏បានសងជំនួសហើយ "ស៊ាវចាន់ស្រែកយំយកព្រោះតែឈឺចិត្តខ្លាំងពេកមួយម៉ាត់ៗរបស់គេគឺចុកឆ្អល់ដល់ឆ្អឹង។
"សងឯង គិតថាដេកជាមួយយើងប៉ុន្មានដងនឹង សងគ្រប់ហេ៎ឯងយកស្អីមកគិត ហឺស ដៃនេះហេ៎ ដែលហ៊ានទះចាំពេលឯងដាច់ដៃឯងនឹងហ៊ានផ្គើននឹងយើងទៀតអត់ "អុីបូយកចុងដណ្ដាតទល់ថ្ពាល់រួចក៏កញ្ឆក់ដៃស៊ាវចាន់ទៅផ្ទះបាយនាយបានទាញកាំបិតយកមកមុននឹង....។
"លោកម្ចាស់កុំអី ហិក "ម៉ែដោះរហ័សចូលមកឃាត់ស៊ាវចាន់ឯនេះយំខ្សោះអស់សម្លេងទៅហើយ។
"ចេញទៅ កុំមករវល់រឿងរបស់យើង "ឆ្ងាច"អុីបូស្រែកដេញគ្រប់គ្នាឲ្យចេញមុននឹងយកកាំបិតចាក់ទៅលើដៃស៊ាវចាន់។
"អា៎ក."