ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းကိုချစ်လားမချစ်လား
ဘာမှမသိဘေမဲ့ထယ်ယောင်းသူ့ကိုအလိုလိုက်နေရင်ပျော်နေသူမို့တစ်ခြားဘာမှမတွေး~
"အသားပေါင်းလေး အရမ်းအများကြီးမစားနဲ့တော့
ဗိုက်နာလိမ့်မယ်~"
"မနာပါဘူး hyungလဲစားဦးလေ~"
မနက်စာကိုအစပ်နဲ့စတင်တဲ့ဂျောင်ကုက
ကင်မ်ချီတို့ဟူးဟင်းရည်နဲ့ထမင်းစားချင်တယ်ဆိုလို့
စားခွင့်ပြုလိုက်တာကို အရမ်းအများကြီးစားနေတော့တာ~
"တော်ပြီကိုယ်လဲမစားတော့ဘူး အသားပေါင်းလေးလဲမစားနဲ့တော့ အစပ်တွေအရမ်းစားလွန်းရင်မကောင်းဘူး~"
"မများပါဘူး အခုမှနည်းနည်းဘဲရှိသေးတာကို~"
"မနည်းတော့ဘူးများနေပြီ အခုတော်လိုက်တော့
စားချင်ရင်ညနေမှဆက်စား ဟုတ်ပြီလား~"
"ညနေကိုစားခိုင်းမှာသေချာလို့လား~"
"သေချာတယ် အခုတော်တော့နော်~"
ညနေပြန်စားရမယ်ဆိုတော့ဂျောင်ကုလဲ
စားလက်စကိုချကာကျောင်းသွားချိန်မှာတော့
ထယ်ယောင်းကလိုက်ပို့ပေးပြီ~
"ဒီနေ့ဘာမှမပြောတော့ဘူးနော် အရင်နေ့ကအတိုင်းဘဲ~"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ကျွန်တော်စာသေချာလိုက်ကြည့်ပြီး
သေချာမှတ်သားခဲ့ပါ့မယ်~"
"တော်တယ်...ပြွတ်စ်~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်နမ်းတော့
အခုမှပထမဆုံးအကြိမ်နမ်းတာမဟုတ်တာတော့ကြောင့်
ဂျောင်ကုလဲရုန်းမနေတော့~
"သွားတော့မယ်~"
"အွန် အွန် ဟုတ်ပြီ ကောင်းကောင်းသွားနော်~"
ကားထဲကနေဂျောင်ကုထွက်သွားပြီး
ကျောင်းထဲဝင်သွားမှထယ်ယောင်းကကုမ္ပဏီဆီသွား
အလုပ်လုပ်ရတယ်။
"မန်နေဂျာကင်မ်~"
"Nae ပြောပါceo~"
"ဒီအပတ်တနင်္ဂနွေနေ့ကို အသားပေါင်းလေးကိုဘယ်ကိုလိုက်ပို့ရင်ကောင်းမလဲ သူနဲ့သင့်တော်မယ့်နေရာလေး~"
"ဂျောင်ကုနဲ့အသင့်တော်ဆုံးကတော့ကစားကွင်းပါ~"
"ကစားကွင်းကလူမများလွန်းဘူးလား~"
"များတာပေါ့ ဒါဘေမဲ့အဲ့ကိုလိုက်ပို့ရင်ဂျောင်ကုတကယ်ပျော်မှာ~"
"အင်း ကလေးဆိုတော့လဲ~"
"ceoသူနဲ့dateမယ်ဆိုရင် ကျွန်မအစီစဥ်ဆွဲပေးပါ့မယ်
ဂျောင်ကုလုံးဝပျော်ပြီးceoကိုကြွေသွားစေရမယ်~"
"အင်း ဘယ်လိုစီစဥ်မှာလဲ အစီစဥ်အကြမ်းလေးပြောပြကြည့်~"
"မနက်ကနေစမယ်နော် မနက်စာကိုromaticဆန်တဲ့ဆိုင်မှာစားရမယ် ပြီးတာနဲ့ကစားကွင်းသွားရမယ်
ကစားကွင်းကနေပြန်ရင်ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ရမယ် ပြီးရင်
ငါးပြတိုက်သွားရမယ် ညနေစာစားရင်းsupriseလုပ်ပေးရမယ် ညကိုရေအတူချိုးမယ် ပြီးရင်ဘာညာပေါ့~"
"အစီစဥ်ကများလိုက်တာ အချိန်ရောလောက်ပါ့မလား~"
"လောက်ပါတယ် အသေးစိတ်ကိုကျွန်မအစီစဥ်ဆွဲပေးပါ့မယ်~"
"Ok မင်းကိုအပ်လိုက်ပြီနော်~"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ စိတ်ချလိုက်~"
"supriseအတွက်က စိန်လက်စွပ်လား ဘာလဲ~"
"စိန်လက်စွပ်ကရှိပြီးသားလေceoရယ်
ထပ်ပြီးစိန်လက်စွပ်ပေးရင်တော့ဂျောင်ကုက
ceoကိုအီးတောင်လှည့်ပေါက်တော့မှာမဟုတ်ဘူး
ဘာလို့ဆိုစိန်လက်စွပ်ကဂျောင်ကုအကြိုက်မဟုတ်ဘူးလေ~"
"အဲ့တာလဲဟုတ်သား ဒါဆိုဘာပေးရမှာလဲ~"
"ကျွန်မစီစဥ်လိုက်မှာမို့ ceoကအခုအလုပ်လုပ်တော့~"
"ok..ok~"
ထယ်ယောင်းကသူ့မန်နေဂျာကိုယုံပြီးသားမို့
ဘာမှတွေးပူမနေတော့ဘဲအလုပ်ကိုသာအာရုံစိုက်လုပ်နေပြီး
ညနေသုံးနာရီမထိုးခင်ဂျောင်ကုကျောင်းကဖုန်းဆက်လို့
အမြန်သွားရာဂျောင်ကုကကျောင်းဆေးခန်းမှာ~
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ~"
"အချဥ်သီးတွေကိုဆားငရုတ်သီးနဲ့စားတာလွန်သွားလို့ဝမ်းလျှောနေတာ~"
"ဟင်??"
"ဝမ်းပိတ်ဆေးသောက်ခိုင်းထားဘေမဲ့
ဝမ်းသွားတာကမရပ်လို့ခေါ်လိုက်တာပါ
ဆေးရုံပို့လိုက်တာကောင်းမယ်ထင်တယ်~"
"ဟုတ်ကဲ့ အခုခေါ်သွားလိုက်ပါ့မယ်~"
ဝမ်းသွားရလွန်းလို့အားပျော့နေပြီဖြစ်တဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းကပွေ့ချီသွားပြီးဆေးရုံသွားပို့ရာ
ဝမ်းပိတ်ဆေးတွေထိုးရပြီး အားဆေးပုလင်းတွေပါချိတ်လိုက်ရတယ်။
"အစားပုပ်လေး ဘာတွေလျှောက်စားလို့ဝမ်းလျှောရတာလဲ~"
"သူငယ်ချင်းယူခဲ့တဲ့အချဥ်သီးစားလို့လေ
သူကပြောတယ်အဲ့အချဥ်သီးကသုံးလုံးစားရင်
ဝမ်းလျှောပြီတဲ့ အဲ့တာလိမ်နေတယ်ထင်ပြီးငါးလုံးစားလိုက်တာ~"
"ဖြစ်ရလေအသားပေါင်းလေးရယ်
သူများကအကောင်းပြောပေးတာကို~"
"မသိဘူးလေ မကျွေးချင်လို့လိမ်တယ်ထင်နေတာ~"
"ကလေးလေးလိုလျှောက်တွေးနေ~"
တကယ်ကိုကလေးစိတ်ဘဲရှိသေးတဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းမှာအသည်းယားစွာနဲ့ပါးလေးကိုညစ်ပြီး
ကုသမှုပြီးတဲ့အထိစောင့်ကာအိမ်ပြန်ခေါ်သွားရလေရဲ့~
"ပြန်လာကြပြီလား ဒီနေ့နည်းနည်းစောတယ်နော်~"
"ဟုတ်တယ် အသားပေါင်းလေးကအစားမှားပြီး
ဝမ်းလျှောလို့လေ~"
သူတို့ပြန်လာတိုင်းကြိုပေးနေတဲ့အူဝန်က
ထယ်ယောင်းလက်ထဲကဂျောင်ကုရဲ့ကျောပိုးအိတ်ကို
ယူပေးတော့ထယ်ယောင်းကသူပွေ့ထားတဲ့ဂျောင်ကုရဲ့
ဖိနပ်ကိုချွတ်ပေးကာအပေါ်ထပ်သို့~
"လွယ်အိတ်ကစာကြည့်ခန်းထဲဘဲယူသွားလိုက်တော့နော်အူဝန်~"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ အခုဂျောင်ကုကသက်သာပြီလား~"
"ဝမ်းသွားတာရပ်သွားဘေမဲ့ အားယုတ်နေသေးတယ်~"
"ဟုတ်လား ဒါဆိုဆန်ပြုတ်ပြုတ်ပေးမယ်လေ~"
"ရပါတယ် အပင်ပန်းမခံပါနဲ့ အိမ်အကူတွေကိုဘဲခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်~"
ပြောပြီးအခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ထယ်ယောင်းက
တဖြည်းဖြည်းနဲ့အူဝန်ကိုနေရာတစ်ကာမဝင်ပါခိုင်းတော့ဘဲ
သူ့စိတ်ထဲဝင်မလာအောင်တားဆီးနေပြီလေ~
"doctorကရေချိုးဖို့မှာလိုက်တယ်နော်အသားပေါင်းလေး
အဲ့တာကြောင့်ရေချိုးရအောင်~"
"အားပျော့နေတယ် ခနနေမှချိုးလိုက်မယ်~"
"အခုချိုးရမှာကိုယ်ချိုးပေးမယ်~"
"နှာဘူးမထရဘူးနော်~"
"အင်းပါ မထပါဘူး~"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုရဲ့အဝတ်စားတွေကိုချွတ်bathtubထဲထည့်ရေချိုးပေးတော့
ဂျောင်ကုရဲ့နူးညံ့တဲ့အသားအရည်နဲ့ ပန်းနုရောင်ပွင့်ချပ်လေးတွေကထယ်ယောင်းကိုစိတ်ကြွစေပြီးမက်မွန်သီးပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလေးကတော့သူ့ရဲ့d**kကိုချက်ချင်းထောင်မတ်စေတာအမှန်~
"hyung ဘာလို့ဖင်ဝကိုလက်နဲ့လာပွတ်နေတာလဲ~"
"အာ..အီးတွေပေနေရင်ပြောင်သွားအောင်လို့လေ~"
"ပြောတဲ့အတိုင်းဖြစ်ပါစေလို့ဆုတောင်းပါတယ်~"
"အော်ကလေးရယ် တကယ်ပါဆို~"
ဂျောင်ကုကိုရေချိုးအဝတ်စားဝတ်ပေးပြီးနောက်
သူလဲရေချိုးခန်းထဲဝင် ရေမချိုးခင်ဖြေလျှော့ပြီး
တစ်ခါတည်းရေချိုးကာထွက်လာလိုက်တော့တယ်။
"hyung မနက်ကဟင်းရည်ပြန်စားမှာနော်
အဲ့လိုမျိုးပြန်လုပ်ခိုင်းပေး~"
"မစားရဘူး သုံးလေးရက်အတွင်း
အပူအစပ်နဲ့အချဥ်တွေရှောင်ရမယ်လို့doctorပြောခဲ့တယ်လေ~"
"ဒါဘေမဲ့ စားချင်တယ်လေ~"
"toiletထဲမှာဘဲနေချင်တယ်ဆိုရင်စား~"
အဲ့တော့မှဂျောင်ကုကထပ်ပြီးအစပ်စားချင်ကြောင်းမပြောတော့ဘဲငြိမ်ကျသွားကာအိပ်ယာထဲကွေးနေတော့မှ
ထယ်ယောင်းကအိမ်အကူတွေကိုအမဲသားပြားကင်နဲ့
ဆန်ပြုတ်လုပ်ခိုင်းလေရဲ့~
"အသားပေါင်းလေး အခုဘယ်လိုနေသေးလဲ~"
"ဗိုက်ထဲမှာရစ်နေတုန်းဘဲ~"
"အီးပါချင်သေးလား~"
"ဟင့်အင်း ပါစရာဘာအစာမှမရှိတော့ဘူး~"
"အစာစားပြီးရင်တော့ တစ်ခေါက်လောက်သွားဦးမယ့်ပုံဘဲ~"
"အွန်း အဲ့တာကအရမ်းပင်ပန်းတယ်~"
"နောက်ဆိုရင် အဲ့လိုတွေလျှောက်မစားနဲ့နော်ကြားလား
ဝေဒနာခံရရင်ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ခံရတာ~"
ဆုံးမစကားပြောနေတော့လဲ သူ့အပြစ်နဲ့သူမို့
ဘာမှပြန်မပြောဘဲနှုတ်ခမ်းလေးစူနေတဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းကရင်ခွင်ထဲထည့်ထားပေးပြီး
ကျောလေးကိုဖွဖွပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။
~~knock~~knock~~
"သခင်လေးထယ်ယောင်း ဆန်ပြုတ်ရပါပြီ~"
"ဝင်လာခဲ့~"
လုပ်ခိုင်းထားတဲ့ဆန်ပြုတ်နဲ့အသားကင်လေး
အခန်းထဲရောက်လာချိန်မှာတော့ဂျောင်ကုတစ်ယောက်
ထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲကနေခေါင်းထောင်ကြည့်နေတော့တာ~
"ဆန်ပြုတ်နဲ့အသားကင်လေ စားမယ်မဟုတ်လား~"
"စားမှာပေါ့ ဗိုက်ဆာနေပြီကို~"
"ကိုယ်ခွံ့ကျွေးမှာမို့ ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေ~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကိုကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ
ခေါင်းအုံးနဲ့မှီထိုင်စေပြီးသူကဆန်ပြုတ်ပန်းကန်ကိုကိုင်ကာ
မပူအောင်သေချာမှုတ်ရင်းဂျောင်ကုကိုခွံ့ကျွေးလေရဲ့~
"အသားကင်လေးလဲစားဦး~"
"အမ်း~~တကယ်စားကောင်းတယ်
အရသာကိုရှိနေတာဘဲ~"
"ဟုတ်ပါပြီ များများစား ဟ..အာ~~"
ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းခွံ့ကျွေးသမျှကိုသေချာစားပြီး
စိတ်ချမ်းသာနေရာကနေခနလဲကြာရော
ဝမ်းသွားရပြန်ပြီမို့အတော်လေးကိုစိတ်ညစ်နေပြီ~
"ဘာလို့အခုထိမသက်သာသေးတာလဲ
ဆေးတွေကအတုတွေထင်တယ်~"
"မဟုတ်ပါဘူး ဆေးအပြင်းစားသုံးလိုက်ရင်ချက်ချင်းဝမ်းချုပ်ပြီးနေရခက်မှာစိုးလို့ ဆေးအပျော့စားတွေသုံးထားလို့ပါ တဖြည်းဖြည်းချင်းသက်သာလာမှာနော်~"
"ခနခန အီးပါနေရတာပျင်းလာပြီလေ ဘာမှန်းလဲမသိဘူး
လူကအားပျော့လို့နဲ့~"
"အင်းပါ ပျောက်သွားတော့မှာမို့စိတ်မပူနဲ့တော့နော်
ခနလေးဘဲသည်းခံလိုက်~"
အစားပက်စက်လို့အီးပါကြမ်းနေတဲ့ကလေးဆိုးလေးကို
ထယ်ယောင်းကသေချာကရုစိုက်ပေးပြီး
နောက်တစ်နေ့မနက်မှာကျောင်းမသွားခိုင်းသေးဘဲ
သူ့ကုမ္ပဏီကိုပွေ့ခေါ်သွားတာ~
"ချိုချဥ်စားချင်တယ်hyung~"
"အွန်း ချိုတာလေးဘဲစားရမယ်နော်~"
"အကြီးကြီးနဲ့ဟာစားချင်တာနော်lollipopအဝိုင်းပြားကြီးလေ~"
"စားလို့ရောကုန်မှာလားအစားပုပ်လေးရဲ့~"
"ကုန်အောင်စားမှာပေါ့ ဝယ်ပေးနော်~"
"ဝယ်ပေးမှာပါ ကုန်အောင်အထိလဲစားစရာမလိုပါဘူး~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုစိတ်တိုင်းကျတောင်းဆိုတဲ့
ချိုချဥ်ပြားအပြင်တစ်ခြားမုန့်တွေပါဝယ်ပေးပြီး
သူကအလုပ်လုပ်နေတော့ ဂျောင်ကုကလက်တစ်ဖက်ကချိုချဥ်စားရင်းနောက်လက်တစ်ဖက်ကအရုပ်တွေနဲ့ဆော့နေတာ~
"ceo အခုက shareဝင်ထားတဲ့ကုမ္ပဏီဆီသွားရမယ့်အချိန်ပါ~"
"ဟုတ်လား သွားကြတာပေါ့
လိုတာတွေယူလာခဲ့~"
"Nae~"
"အသားပေါင်းလေးလာ သွားရအောင်~"
"နေခဲ့လို့မရဘူးလား~"
"မရဘူးလေ ကိုယ်ကကြာမှာ လာပါ..မွ~"
sofaပေါ်ကဂျောင်ကုကိုနမ်းကာ
ပွေ့ချီလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းကသူ့မန်နေဂျာအဆင်သင့်ဖြစ်တာနဲ့စတင်ထွက်ခွာပြီ~
"သူများကုမ္ပဏီကိုဘာသွားလုပ်မှာလဲhyung~"
"shareထည့်ထားတာမို့လို့ ပိုင်ရှင်ခေါ်တာနဲ့သွားရတာလေ
တိုင်ပင်ဆွေးနွေးစရာတွေရှိလို့ခေါ်တာနေမှာပေါ့~"
"အော်...ချိုချဥ်စားဦးမလား~"
"တော်ပါပြီ အသားပေါင်းလေးဘဲစား
မစားချင်ရင်လဲမစားနဲ့တော့~"
"စားဦးမှာ~"
"Ok..ok~"
ဂျောင်ကုကလက်တစ်ဖက်ကကိုင်ထားတဲ့ချိုချဥ်လဲစားရင်း
နောက်လက်တစ်ဖက်မှာပါလာတဲ့မြင်းကျားအရုပ်နဲ့
ထယ်ယောင်းရဲ့လက်မောင်းနဲ့ပုခုံးတွေပေါ်မှာဆော့နေသေးတာ~
"ceo ဒီအတိုင်းဝင်သွားလို့အဆင်ပြေပါ့မလား~"
"ပြေပါတယ် သူများအတွက်အနှောက်အယှက်တော့မဖြစ်လောက်ပါဘူး~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုကိုပွေ့လျှက်နဲ့ဘဲ
သူများကုမ္ပဏီထဲဝင်သွားကာmeetingခန်းထဲအထိပါခေါ်ဝင်သွားတာမို့မြင်သမျှလူတွေရဲ့အကြည့်ကသူတို့ဆီမှာချည်း~
"ဒီနေ့ခေါ်လိုက်ရတဲ့အကြောင်းရင်းက
ထွက်လာတဲ့အမြတ်အစွန်းနဲ့ပတ်သက်ပြီးပြောချင်လို့ပါ~"
"ကောင်းပါပြီ ဆက်ပြောပါ~"
"ကျွန်တော်တို့ရဲ့ထုတ်ကုန်အမြတ်အစွန်းဟာဆိုရင်....
"တက်ကလုတ်..တက်ကလုတ် ကျာ့!"
စကားမဆုံးခင်ကြားဖြတ်ပြောခံလိုက်ရတာက
shareရှင်တွေရဲ့အရာဝင်တဲ့စကားမဟုတ်ဘဲ
ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ဆော့ကစားတဲ့စကားသံမို့
အားလုံးရဲ့အကြည့်ကထယ်ယောင်းဆီမှာ~
"အသားပေါင်းလေး မဆူရဘူးလေ
လူကြီးတွေစကားပြောနေတယ်~"
"ဟုတ်လား sorry~~"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး~~ဆက်ပြောပါMr~"
"ဟုတ်ကဲ့ အမြတ်တွေကထင်ထားသလိုမဟုတ်ဘဲ
အရမ်းနည်းနေပါတယ် အဲ့တာကြောင့်
အားနည်းနေတဲ့အပိုင်းလေးတွေကိုထောက်ပြပေးကြပါ~"
"ကျွန်တော့်အထင်ကြော်ငြာပိုင်းမှာပြဿနာရှိတယ်ထင်တယ်
ငှားထားတဲ့သရုပ်ဆောင်ကနာမည်သိပ်မရှိတော့
အောင်မြင်မှုနည်းနေတယ်~"
"hyung ရေသောက်ချင်တယ်~"
ရေသောက်ချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ထယ်ယောင်းက
ရေသန့်ဘူးကိုယူပြီးအဖုံးဖွင့်ကာ
ကိုယ်တိုင်သေချာတိုက်ပေးပြီးသူများပြောနေတာတွေကို
ပြန်ပြီးနားထောင်ရတယ်။
"နောက်ထပ်အကြံပေးချင်တာများရှိသေးလား~"
"ရှိပါတယ် ဒီထုတ်ကုန်ကို အရည်အသွေးထပ်မြင့်....
*ဘတ်!*
အလုပ်ကိစ္စဆီထယ်ယောင်းအာရုံရောက်နေချိန်မှာ
ဘေးလူရဲ့ပါးကိုချိုချဥ်ပြားကြီးနဲ့ရိုက်လိုက်တဲ့ဂျောင်ကုကြောင့်ထယ်ယောင်းအပါအဝင်အားလုံးဆွံ့အသွားရော~
"ခြင်ဝဲနေလို့ရိုက်ပေးတာ လက်နဲ့လဲမမှီလို့လေ..ဟဲဟဲ
နာသွားသေးလား~"
"မနာဘူး အံစောင်းသွားပြီလားခံစားမိရုံလေးဘဲ~"
ပြောပြီးရုပ်တည်ကြီးနဲ့လှည့်လာတဲ့ဘေးလူရဲ့ပါးမှာ
ချိုချဥ်ပြားကြီးကကပ်လျှက်ကျန်နေတာမို့ဂျောင်ကုလန့်ကာ
ချက်ချင်းထယ်ယောင်းရင်ခွင်ထဲဝင်သူ့မျက်နှာကိုဝှက်ထားလိုက်လေရဲ့~
"hyung~~ကျွန်တော်အိပ်ချင်ပြီ~"
"ဒီကလေး~တကယ်ပါဘဲကွာ~"
"Mr.kim ဒါကိုဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ~"
"ကျွန်တော်အနူးအညွှတ်တောင်းပန်ပါတယ်
ကျွန်တော့်အမျိုးသားကအရမ်းငယ်သေးတော့
မဆင်မခြင်လုပ်မိသွားတာပါ~မန်နေဂျာကင်မ်သန့်ရှင်းပေးလိုက်ပါဦး လိုအပ်ရင်ဆေးရုံပါပို့ပေးလိုက်ပါ~"
"အာ..Nae~~"
လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီးသွားတဲ့ဂျောင်ကုက
သူ့ရင်ခွင်ကနေလုံးဝမထွက်လာတော့တာမို့
ထယ်ယောင်းပြုံးရင်းခေါင်းလုံးလုံးလေးကိုနမ်းကာ
သေချာဖက်ထားပေးလိုက်တယ်။
"တကယ်မအိပ်ချင်ရင်မအိပ်နဲ့နော်အသားပေါင်းလေး~"
"တကယ်အိပ်ချင်တာ မျက်လုံးကဖွင့်မရတော့ဘူး~"
"ဟဟ..ဟုတ်ပါပြီ..မွ အိပ်ချင်ရင်အိပ်~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုရဲ့ကျောပြင်ငယ်လေးကိုပွတ်ပေးရင်းအလုပ်ကိစ္စကိုအာရုံစိုက်ထားရာ
ဂျောင်ကုကတကယ်ကြီးအိပ်ပျော်သွားတာမို့
ခေါင်းကိုနမ်းလိုက်ပါးဖောင်းလေးကိုနမ်းလိုက်
မြင်းရုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်ကလေးကိုနမ်းလိုက်နဲ့ထယ်ယောင်းမှာအလုပ်ကိုရှုပ်လို့~
👉🌟👈💬💬
................................................................
Thank you for reading🙏
စာတွေအရမ်းပိနေလို့မရေးဖြစ်မupဖြစ်တာပါနော်🤧
နေ့တိုင်းစောင့်နေတဲ့သူတွေsorryပါ🤕
#Zawgyi#
ေဂ်ာင္ကုကထယ္ေယာင္းကိုခ်စ္လားမခ်စ္လား
ဘာမွမသိေဘမဲ့ထယ္ေယာင္းသူ႔ကိုအလိုလိုက္ေနရင္ေပ်ာ္ေနသူမို႔တစ္ျခားဘာမွမေတြး~
"အသားေပါင္းေလး အရမ္းအမ်ားႀကီးမစားနဲ႔ေတာ့
ဗိုက္နာလိမ့္မယ္~"
"မနာပါဘူး hyungလဲစားၪီးေလ~"
မနက္စာကိုအစပ္နဲ႔စတင္တဲ့ေဂ်ာင္ကုက
ကင္မ္ခ်ီတို႔ဟူးဟင္းရည္နဲ႔ထမင္းစားခ်င္တယ္ဆိုလို႔
စားခြင့္ျပဳလိုက္တာကို အရမ္းအမ်ားႀကီးစားေနေတာ့တာ~
"ေတာ္ၿပီကိုယ္လဲမစားေတာ့ဘူး အသားေပါင္းေလးလဲမစားနဲ႔ေတာ့ အစပ္ေတြအရမ္းစားလြန္းရင္မေကာင္းဘူး~"
"မမ်ားပါဘူး အခုမွနည္းနည္းဘဲရိွေသးတာကို~"
"မနည္းေတာ့ဘူးမ်ားေနၿပီ အခုေတာ္လိုက္ေတာ့
စားခ်င္ရင္ညေနမွဆက္စား ဟုတ္ၿပီလား~"
"ညေနကိုစားခိုင္းမွာေသခ်ာလို႔လား~"
"ေသခ်ာတယ္ အခုေတာ္ေတာ့ေနာ္~"
ညေနျပန္စားရမယ္ဆိုေတာ့ေဂ်ာင္ကုလဲ
စားလက္စကိုခ်ကာေက်ာင္းသြားခ်ိန္မွာေတာ့
ထယ္ေယာင္းကလိုက္ပို႔ေပးၿပီ~
"ဒီေန့ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူးေနာ္ အရင္ေန့ကအတိုင္းဘဲ~"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ကြၽန္ေတာ္စာေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ၿပီး
ေသခ်ာမွတ္သားခဲ့ပါ့မယ္~"
"ေတာ္တယ္...ႁပြတ္စ္~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုရဲ့ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစုပ္နမ္းေတာ့
အခုမွပထမဆံုးအႀကိမ္နမ္းတာမဟုတ္တာေတာ့ေၾကာင့္
ေဂ်ာင္ကုလဲရုန္းမေနေတာ့~
"သြားေတာ့မယ္~"
"အြန္ အြန္ ဟုတ္ၿပီ ေကာင္းေကာင္းသြားေနာ္~"
ကားထဲကေနေဂ်ာင္ကုထြက္သြားၿပီး
ေက်ာင္းထဲဝင္သြားမွထယ္ေယာင္းကကုမၸဏီဆီသြား
အလုပ္လုပ္ရတယ္။
"မန္ေနဂ်ာကင္မ္~"
"Nae ေျပာပါceo~"
"ဒီအပတ္တနဂၤေနြေန့ကို အသားေပါင္းေလးကိုဘယ္ကိုလိုက္ပို႔ရင္ေကာင္းမလဲ သူနဲ႔သင့္ေတာ္မယ့္ေနရာေလး~"
"ေဂ်ာင္ကုနဲ႔အသင့္ေတာ္ဆံုးကေတာ့ကစားကြင္းပါ~"
"ကစားကြင္းကလူမမ်ားလြန္းဘူးလား~"
"မ်ားတာေပါ့ ဒါေဘမဲ့အဲ့ကိုလိုက္ပို႔ရင္ေဂ်ာင္ကုတကယ္ေပ်ာ္မွာ~"
"အင္း ကေလးဆိုေတာ့လဲ~"
"ceoသူနဲ႔dateမယ္ဆိုရင္ ကြၽန္မအစီစဥ္ဆြဲေပးပါ့မယ္
ေဂ်ာင္ကုလံုးဝေပ်ာ္ၿပီးceoကိုေႂကြသြားေစရမယ္~"
"အင္း ဘယ္လိုစီစဥ္မွာလဲ အစီစဥ္အၾကမ္းေလးေျပာျပၾကည့္~"
"မနက္ကေနစမယ္ေနာ္ မနက္စာကိုromaticဆန္တဲ့ဆိုင္မွာစားရမယ္ ၿပီးတာနဲ႔ကစားကြင္းသြားရမယ္
ကစားကြင္းကေနျပန္ရင္ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ရမယ္ ၿပီးရင္
ငါးျပတိုက္သြားရမယ္ ညေနစာစားရင္းsupriseလုပ္ေပးရမယ္ ညကိုေရအတူခ်ိဳးမယ္ ၿပီးရင္ဘာညာေပါ့~"
"အစီစဥ္ကမ်ားလိုက္တာ အခ်ိန္ေရာေလာက္ပါ့မလား~"
"ေလာက္ပါတယ္ အေသးစိတ္ကိုကြၽန္မအစီစဥ္ဆြဲေပးပါ့မယ္~"
"Ok မင္းကိုအပ္လိုက္ၿပီေနာ္~"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ စိတ္ခ်လိုက္~"
"supriseအတြက္က စိန္လက္စြပ္လား ဘာလဲ~"
"စိန္လက္စြပ္ကရိွၿပီးသားေလceoရယ္
ထပ္ၿပီးစိန္လက္စြပ္ေပးရင္ေတာ့ေဂ်ာင္ကုက
ceoကိုအီးေတာင္လွည့္ေပါက္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး
ဘာလို႔ဆိုစိန္လက္စြပ္ကေဂ်ာင္ကုအႀကိဳက္မဟုတ္ဘူးေလ~"
"အဲ့တာလဲဟုတ္သား ဒါဆိုဘာေပးရမွာလဲ~"
"ကြၽန္မစီစဥ္လိုက္မွာမို႔ ceoကအခုအလုပ္လုပ္ေတာ့~"
"ok..ok~"
ထယ္ေယာင္းကသူ႔မန္ေနဂ်ာကိုယံုၿပီးသားမို႔
ဘာမွေတြးပူမေနေတာ့ဘဲအလုပ္ကိုသာအာရံုစိုက္လုပ္ေနၿပီး
ညေနသံုးနာရီမထိုးခင္ေဂ်ာင္ကုေက်ာင္းကဖုန္းဆက္လို႔
အျမန္သြားရာေဂ်ာင္ကုကေက်ာင္းေဆးခန္းမွာ~
"ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ~"
"အခ်ဥ္သီးေတြကိုဆားငရုတ္သီးနဲ႔စားတာလြန္သြားလို႔ဝမ္းေလ်ွာေနတာ~"
"ဟင္??"
"ဝမ္းပိတ္ေဆးေသာက္ခိုင္းထားေဘမဲ့
ဝမ္းသြားတာကမရပ္လို႔ေခၚလိုက္တာပါ
ေဆးရံုပို႔လိုက္တာေကာင္းမယ္ထင္တယ္~"
"ဟုတ္ကဲ့ အခုေခၚသြားလိုက္ပါ့မယ္~"
ဝမ္းသြားရလြန္းလို႔အားေပ်ာ့ေနၿပီျဖစ္တဲ့ေဂ်ာင္ကုကို
ထယ္ေယာင္းကေပြ့ခ်ီသြားၿပီးေဆးရံုသြားပို႔ရာ
ဝမ္းပိတ္ေဆးေတြထိုးရၿပီး အားေဆးပုလင္းေတြပါခ်ိတ္လိုက္ရတယ္။
"အစားပုပ္ေလး ဘာေတြေလ်ွာက္စားလို႔ဝမ္းေလ်ွာရတာလဲ~"
"သူငယ္ခ်င္းယူခဲ့တဲ့အခ်ဥ္သီးစားလို႔ေလ
သူကေျပာတယ္အဲ့အခ်ဥ္သီးကသံုးလံုးစားရင္
ဝမ္းေလ်ွာၿပီတဲ့ အဲ့တာလိမ္ေနတယ္ထင္ၿပီးငါးလံုးစားလိုက္တာ~"
"ျဖစ္ရေလအသားေပါင္းေလးရယ္
သူမ်ားကအေကာင္းေျပာေပးတာကို~"
"မသိဘူးေလ မေကြၽးခ်င္လို႔လိမ္တယ္ထင္ေနတာ~"
"ကေလးေလးလိုေလ်ွာက္ေတြးေန~"
တကယ္ကိုကေလးစိတ္ဘဲရိွေသးတဲ့ေဂ်ာင္ကုကို
ထယ္ေယာင္းမွာအသည္းယားစြာနဲ႔ပါးေလးကိုညစ္ၿပီး
ကုသမႈၿပီးတဲ့အထိေစာင့္ကာအိမ္ျပန္ေခၚသြားရေလရဲ့~
"ျပန္လာၾကၿပီလား ဒီေန့နည္းနည္းေစာတယ္ေနာ္~"
"ဟုတ္တယ္ အသားေပါင္းေလးကအစားမွားၿပီး
ဝမ္းေလ်ွာလို႔ေလ~"
သူတို႔ျပန္လာတိုင္းႀကိဳေပးေနတဲ့အူဝန္က
ထယ္ေယာင္းလက္ထဲကေဂ်ာင္ကုရဲ့ေက်ာပိုးအိတ္ကို
ယူေပးေတာ့ထယ္ေယာင္းကသူေပြ့ထားတဲ့ေဂ်ာင္ကုရဲ့
ဖိနပ္ကိုခြၽတ္ေပးကာအေပၚထပ္သို႔~
"လြယ္အိတ္ကစာၾကည့္ခန္းထဲဘဲယူသြားလိုက္ေတာ့ေနာ္အူဝန္~"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ အခုေဂ်ာင္ကုကသက္သာၿပီလား~"
"ဝမ္းသြားတာရပ္သြားေဘမဲ့ အားယုတ္ေနေသးတယ္~"
"ဟုတ္လား ဒါဆိုဆန္ျပဳတ္ျပဳတ္ေပးမယ္ေလ~"
"ရပါတယ္ အပင္ပန္းမခံပါနဲ႔ အိမ္အကူေတြကိုဘဲခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္~"
ေျပာၿပီးအခန္းထဲဝင္သြားတဲ့ထယ္ေယာင္းက
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔အူဝန္ကိုေနရာတစ္ကာမဝင္ပါခိုင္းေတာ့ဘဲ
သူ႔စိတ္ထဲဝင္မလာေအာင္တားဆီးေနၿပီေလ~
"doctorကေရခ်ိဳးဖို႔မွာလိုက္တယ္ေနာ္အသားေပါင္းေလး
အဲ့တာေၾကာင့္ေရခ်ိဳးရေအာင္~"
"အားေပ်ာ့ေနတယ္ ခနေနမွခ်ိဳးလိုက္မယ္~"
"အခုခ်ိဳးရမွာကိုယ္ခ်ိဳးေပးမယ္~"
"ႏွာဘူးမထရဘူးေနာ္~"
"အင္းပါ မထပါဘူး~"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုရဲ့အဝတ္စားေတြကိုခြၽတ္bathtubထဲထည့္ေရခ်ိဳးေပးေတာ့
ေဂ်ာင္ကုရဲ့ႏူးညံ့တဲ့အသားအရည္နဲ႔ ပန္းႏုေရာင္ပြင့္ခ်ပ္ေလးေတြကထယ္ေယာင္းကိုစိတ္ႂကြေစၿပီးမက္မြန္သီးျပည့္ျပည့္တင္းတင္းေလးကေတာ့သူ႔ရဲ့d**kကိုခ်က္ခ်င္းေထာင္မတ္ေစတာအမွန္~
"hyung ဘာလို႔ဖင္ဝကိုလက္နဲ႔လာပြတ္ေနတာလဲ~"
"အာ..အီးေတြေပေနရင္ေျပာင္သြားေအာင္လို႔ေလ~"
"ေျပာတဲ့အတိုင္းျဖစ္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းပါတယ္~"
"ေအာ္ကေလးရယ္ တကယ္ပါဆို~"
ေဂ်ာင္ကုကိုေရခ်ိဳးအဝတ္စားဝတ္ေပးၿပီးေနာက္
သူလဲေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ ေရမခ်ိဳးခင္ေျဖေလ်ွာ့ၿပီး
တစ္ခါတည္းေရခ်ိဳးကာထြက္လာလိုက္ေတာ့တယ္။
"hyung မနက္ကဟင္းရည္ျပန္စားမွာေနာ္
အဲ့လိုမ်ိဳးျပန္လုပ္ခိုင္းေပး~"
"မစားရဘူး သံုးေလးရက္အတြင္း
အပူအစပ္နဲ႔အခ်ဥ္ေတြေရွာင္ရမယ္လို႔doctorေျပာခဲ့တယ္ေလ~"
"ဒါေဘမဲ့ စားခ်င္တယ္ေလ~"
"toiletထဲမွာဘဲေနခ်င္တယ္ဆိုရင္စား~"
အဲ့ေတာ့မွေဂ်ာင္ကုကထပ္ၿပီးအစပ္စားခ်င္ေၾကာင္းမေျပာေတာ့ဘဲၿငိမ္က်သြားကာအိပ္ယာထဲေကြးေနေတာ့မွ
ထယ္ေယာင္းကအိမ္အကူေတြကိုအမဲသားျပားကင္နဲ႔
ဆန္ျပဳတ္လုပ္ခိုင္းေလရဲ့~
"အသားေပါင္းေလး အခုဘယ္လိုေနေသးလဲ~"
"ဗိုက္ထဲမွာရစ္ေနတုန္းဘဲ~"
"အီးပါခ်င္ေသးလား~"
"ဟင့္အင္း ပါစရာဘာအစာမွမရိွေတာ့ဘူး~"
"အစာစားၿပီးရင္ေတာ့ တစ္ေခါက္ေလာက္သြားၪီးမယ့္ပံုဘဲ~"
"အြန္း အဲ့တာကအရမ္းပင္ပန္းတယ္~"
"ေနာက္ဆိုရင္ အဲ့လိုေတြေလ်ွာက္မစားနဲ႔ေနာ္ၾကားလား
ေဝဒနာခံရရင္ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ခံရတာ~"
ဆံုးမစကားေျပာေနေတာ့လဲ သူ႔အျပစ္နဲ႔သူမို႔
ဘာမျွပန္မေျပာဘဲႏႈတ္ခမ္းေလးစူေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုကို
ထယ္ေယာင္းကရင္ခြင္ထဲထည့္ထားေပးၿပီး
ေက်ာေလးကိုဖြဖြပြတ္ေပးေနလိုက္တယ္။
~~knock~~knock~~
"သခင္ေလးထယ္ေယာင္း ဆန္ျပဳတ္ရပါၿပီ~"
"ဝင္လာခဲ့~"
လုပ္ခိုင္းထားတဲ့ဆန္ျပဳတ္နဲ႔အသားကင္ေလး
အခန္းထဲေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္
ထယ္ေယာင္းရင္ခြင္ထဲကေနေခါင္းေထာင္ၾကည့္ေနေတာ့တာ~
"ဆန္ျပဳတ္နဲ႔အသားကင္ေလ စားမယ္မဟုတ္လား~"
"စားမွာေပါ့ ဗိုက္ဆာေနၿပီကို~"
"ကိုယ္ခြံ႔ေကြၽးမွာမို႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေန~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ
ေခါင္းအံုးနဲ႔မွီထိုင္ေစၿပီးသူကဆန္ျပဳတ္ပန္းကန္ကိုကိုင္ကာ
မပူေအာင္ေသခ်ာမႈတ္ရင္းေဂ်ာင္ကုကိုခြံ႔ေကြၽးေလရဲ့~
"အသားကင္ေလးလဲစားၪီး~"
"အမ္း~~တကယ္စားေကာင္းတယ္
အရသာကိုရိွေနတာဘဲ~"
"ဟုတ္ပါၿပီ မ်ားမ်ားစား ဟ..အာ~~"
ေဂ်ာင္ကုကထယ္ေယာင္းခြံ႔ေကြၽးသမ်ွကိုေသခ်ာစားၿပီး
စိတ္ခ်မ္းသာေနရာကေနခနလဲၾကာေရာ
ဝမ္းသြားရျပန္ၿပီမို႔အေတာ္ေလးကိုစိတ္ညစ္ေနၿပီ~
"ဘာလို႔အခုထိမသက္သာေသးတာလဲ
ေဆးေတြကအတုေတြထင္တယ္~"
"မဟုတ္ပါဘူး ေဆးအျပင္းစားသံုးလိုက္ရင္ခ်က္ခ်င္းဝမ္းခ်ဳပ္ၿပီးေနရခက္မွာစိုးလို႔ ေဆးအေပ်ာ့စားေတြသံုးထားလို႔ပါ တျဖည္းျဖည္းခ်င္းသက္သာလာမွာေနာ္~"
"ခနခန အီးပါေနရတာပ်င္းလာၿပီေလ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး
လူကအားေပ်ာ့လို႔နဲ႔~"
"အင္းပါ ေပ်ာက္သြားေတာ့မွာမို႔စိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ေနာ္
ခနေလးဘဲသည္းခံလိုက္~"
အစားပက္စက္လို႔အီးပါၾကမ္းေနတဲ့ကေလးဆိုးေလးကို
ထယ္ေယာင္းကေသခ်ာကရုစိုက္ေပးၿပီး
ေနာက္တစ္ေန့မနက္မွာေက်ာင္းမသြားခိုင္းေသးဘဲ
သူ႔ကုမၸဏီကိုေပြ့ေခၚသြားတာ~
"ခ်ိဳခ်ဥ္စားခ်င္တယ္hyung~"
"အြန္း ခ်ိဳတာေလးဘဲစားရမယ္ေနာ္~"
"အႀကီးႀကီးနဲ႔ဟာစားခ်င္တာေနာ္lollipopအဝိုင္းျပားႀကီးေလ~"
"စားလို႔ေရာကုန္မွာလားအစားပုပ္ေလးရဲ့~"
"ကုန္ေအာင္စားမွာေပါ့ ဝယ္ေပးေနာ္~"
"ဝယ္ေပးမွာပါ ကုန္ေအာင္အထိလဲစားစရာမလိုပါဘူး~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုစိတ္တိုင္းက်ေတာင္းဆိုတဲ့
ခ်ိဳခ်ဥ္ျပားအျပင္တစ္ျခားမုန္႔ေတြပါဝယ္ေပးၿပီး
သူကအလုပ္လုပ္ေနေတာ့ ေဂ်ာင္ကုကလက္တစ္ဖက္ကခ်ိဳခ်ဥ္စားရင္းေနာက္လက္တစ္ဖက္ကအရုပ္ေတြနဲ႔ေဆာ့ေနတာ~
"ceo အခုက shareဝင္ထားတဲ့ကုမၸဏီဆီသြားရမယ့္အခ်ိန္ပါ~"
"ဟုတ္လား သြားၾကတာေပါ့
လိုတာေတြယူလာခဲ့~"
"Nae~"
"အသားေပါင္းေလးလာ သြားရေအာင္~"
"ေနခဲ့လို႔မရဘူးလား~"
"မရဘူးေလ ကိုယ္ကၾကာမွာ လာပါ..မြ~"
sofaေပၚကေဂ်ာင္ကုကိုနမ္းကာ
ေပြ့ခ်ီလိုက္တဲ့ထယ္ေယာင္းကသူ႔မန္ေနဂ်ာအဆင္သင့္ျဖစ္တာနဲ႔စတင္ထြက္ခြာၿပီ~
"သူမ်ားကုမၸဏီကိုဘာသြားလုပ္မွာလဲhyung~"
"shareထည့္ထားတာမို႔လို႔ ပိုင္ရွင္ေခၚတာနဲ႔သြားရတာေလ
တိုင္ပင္ေဆြးေနြးစရာေတြရိွလို႔ေခၚတာေနမွာေပါ့~"
"ေအာ္...ခ်ိဳခ်ဥ္စားၪီးမလား~"
"ေတာ္ပါၿပီ အသားေပါင္းေလးဘဲစား
မစားခ်င္ရင္လဲမစားနဲ႔ေတာ့~"
"စားၪီးမွာ~"
"Ok..ok~"
ေဂ်ာင္ကုကလက္တစ္ဖက္ကကိုင္ထားတဲ့ခ်ိဳခ်ဥ္လဲစားရင္း
ေနာက္လက္တစ္ဖက္မွာပါလာတဲ့ျမင္းက်ားအရုပ္နဲ႔
ထယ္ေယာင္းရဲ့လက္ေမာင္းနဲ႔ပုခံုးေတြေပၚမွာေဆာ့ေနေသးတာ~
"ceo ဒီအတိုင္းဝင္သြားလို႔အဆင္ေျပပါ့မလား~"
"ေျပပါတယ္ သူမ်ားအတြက္အေနွာက္အယွက္ေတာ့မျဖစ္ေလာက္ပါဘူး~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုကိုေပြ့လ်ွက္နဲ႔ဘဲ
သူမ်ားကုမၸဏီထဲဝင္သြားကာmeetingခန္းထဲအထိပါေခၚဝင္သြားတာမို႔ျမင္သမ်ွလူေတြရဲ့အၾကည့္ကသူတို႔ဆီမွာခ်ည္း~
"ဒီေန့ေခၚလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက
ထြက္လာတဲ့အျမတ္အစြန္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေျပာခ်င္လို႔ပါ~"
"ေကာင္းပါၿပီ ဆက္ေျပာပါ~"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ့ထုတ္ကုန္အျမတ္အစြန္းဟာဆိုရင္....
"တက္ကလုတ္..တက္ကလုတ္ က်ာ့!"
စကားမဆံုးခင္ၾကားျဖတ္ေျပာခံလိုက္ရတာက
shareရွင္ေတြရဲ့အရာဝင္တဲ့စကားမဟုတ္ဘဲ
ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ေဆာ့ကစားတဲ့စကားသံမို႔
အားလံုးရဲ့အၾကည့္ကထယ္ေယာင္းဆီမွာ~
"အသားေပါင္းေလး မဆူရဘူးေလ
လူႀကီးေတြစကားေျပာေနတယ္~"
"ဟုတ္လား sorry~~"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး~~ဆက္ေျပာပါMr~"
"ဟုတ္ကဲ့ အျမတ္ေတြကထင္ထားသလိုမဟုတ္ဘဲ
အရမ္းနည္းေနပါတယ္ အဲ့တာေၾကာင့္
အားနည္းေနတဲ့အပိုင္းေလးေတြကိုေထာက္ျပေပးၾကပါ~"
"ကြၽန္ေတာ့္အထင္ေၾကာ္ျငာပိုင္းမွာျပႆနာရိွတယ္ထင္တယ္
ငွားထားတဲ့သရုပ္ေဆာင္ကနာမည္သိပ္မရိွေတာ့
ေအာင္ျမင္မႈနည္းေနတယ္~"
"hyung ေရေသာက္ခ်င္တယ္~"
ေရေသာက္ခ်င္တယ္ဆိုတာနဲ႔ထယ္ေယာင္းက
ေရသန္႔ဘူးကိုယူၿပီးအဖံုးဖြင့္ကာ
ကိုယ္တိုင္ေသခ်ာတိုက္ေပးၿပီးသူမ်ားေျပာေနတာေတြကို
ျပန္ၿပီးနားေထာင္ရတယ္။
"ေနာက္ထပ္အႀကံေပးခ်င္တာမ်ားရိွေသးလား~"
"ရိွပါတယ္ ဒီထုတ္ကုန္ကို အရည္အေသြးထပ္ျမင့္....
*ဘတ္!*
အလုပ္ကိစၥဆီထယ္ေယာင္းအာရံုေရာက္ေနခ်ိန္မွာ
ေဘးလူရဲ့ပါးကိုခ်ိဳခ်ဥ္ျပားႀကီးနဲ႔ရိုက္လိုက္တဲ့ေဂ်ာင္ကုေၾကာင့္ထယ္ေယာင္းအပါအဝင္အားလံုးဆြံ႔အသြားေရာ~
"ျခင္ဝဲေနလို႔ရိုက္ေပးတာ လက္နဲ႔လဲမမွီလို႔ေလ..ဟဲဟဲ
နာသြားေသးလား~"
"မနာဘူး အံေစာင္းသြားၿပီလားခံစားမိရံုေလးဘဲ~"
ေျပာၿပီးရုပ္တည္ႀကီးနဲ႔လွည့္လာတဲ့ေဘးလူရဲ့ပါးမွာ
ခ်ိဳခ်ဥ္ျပားႀကီးကကပ္လ်ွက္က်န္ေနတာမို႔ေဂ်ာင္ကုလန္႔ကာ
ခ်က္ခ်င္းထယ္ေယာင္းရင္ခြင္ထဲဝင္သူ႔မ်က္ႏွာကိုဝွက္ထားလိုက္ေလရဲ့~
"hyung~~ကြၽန္ေတာ္အိပ္ခ်င္ၿပီ~"
"ဒီကေလး~တကယ္ပါဘဲကြာ~"
"Mr.kim ဒါကိုဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ~"
"ကြၽန္ေတာ္အႏူးအၫႊတ္ေတာင္းပန္ပါတယ္
ကြၽန္ေတာ့္အမ်ိဳးသားကအရမ္းငယ္ေသးေတာ့
မဆင္မျခင္လုပ္မိသြားတာပါ~မန္ေနဂ်ာကင္မ္သန္႔ရွင္းေပးလိုက္ပါၪီး လိုအပ္ရင္ေဆးရံုပါပို႔ေပးလိုက္ပါ~"
"အာ..Nae~~"
လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီးသြားတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
သူ႔ရင္ခြင္ကေနလံုးဝမထြက္လာေတာ့တာမို႔
ထယ္ေယာင္းၿပံဳးရင္းေခါင္းလံုးလံုးေလးကိုနမ္းကာ
ေသခ်ာဖက္ထားေပးလိုက္တယ္။
"တကယ္မအိပ္ခ်င္ရင္မအိပ္နဲ႔ေနာ္အသားေပါင္းေလး~"
"တကယ္အိပ္ခ်င္တာ မ်က္လံုးကဖြင့္မရေတာ့ဘူး~"
"ဟဟ..ဟုတ္ပါၿပီ..မြ အိပ္ခ်င္ရင္အိပ္~"
ထယ္ေယာင္းကေဂ်ာင္ကုရဲ့ေက်ာျပင္ငယ္ေလးကိုပြတ္ေပးရင္းအလုပ္ကိစၥကိုအာရံုစိုက္ထားရာ
ေဂ်ာင္ကုကတကယ္ႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာမို႔
ေခါင္းကိုနမ္းလိုက္ပါးေဖာင္းေလးကိုနမ္းလိုက္
ျမင္းရုပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ကေလးကိုနမ္းလိုက္နဲ႔ထယ္ေယာင္းမွာအလုပ္ကိုရႈပ္လို႔~
👉🌟👈💬💬
................................................................
Thank you for reading🙏
စာေတြအရမ္းပိေနလို႔မေရးျဖစ္မupျဖစ္တာပါေနာ္🤧
ေန့တိုင္းေစာင့္ေနတဲ့သူေတြsorryပါ🤕