bölüm⁷ / bir insan tam da vazgeçtiğinde geliyormuş beklediği.
09.07.2023.
benim seninle olan kavgam bitti Ömer. bitmesin istedim ama olmadı. içimdeki acıyı sana anlatamam. neden gelmedin ki? ben ne yaptım sana, ya da ne yapamadım. hep eksiktim ben biliyor musun ve öyle de kalmaya devam edeceğim.
bu yaramın izi bir an olsun geçmeyecek.. geçmesini de istemiyorum ama artık gelme. istesem de gelme-
"bükre.?"
bükre, duyduğu sesi birine benzetse de hiç oralı bile olmamıştı. omuz silkip yazmaya devam etti.
özlesem de gelme-
"bükre'.?"
bükre, kaşlarını çattı. bu ses evet buraya bir önceki geldiğinde yanında oturan adama aitti. hâlâ başını kaldırıp bakmamıştı bile. kendine dokunulmasıyla geri çekildi.
"ne yaptığını sanıyorsun?"
"ö-özür dilerim bükre.. ama bana bakmayacak mısın?"
bükre? demişti adam ama ismimi nerden biliyordu?' diye geçirdi içinden bükre. sinirle ayağa kalkıp, başını kaldırdı ve adama baktı ilk defa.
"ö-ömer.?"
adam gözyaşıyla bükre'ye bakıp başını salladı.
"evet Ömer.. senin ömer'in bükre."
bükre bir an gözlerini sıkıca kapatıp bu anın rüya olmasını diledi. sevdiği adamın sesini ilk defa duymuştu. o nahif sesini hiç unutmayacaktı. ve Ömer.. Ömer karşısındaydı. gerçek olamayacak kadar KOMİKTİ!
alaylı bir şekilde gülüp arkasını döndü. bağırarak ağlamak istiyordu.
"Bükre'm.?"
"demek ki böyle oluyormuş." Dedi bükre.
"nasıl.?"
"bir insan tam da vazgeçtiğinde geliyormuş beklediği.."
.
.