အမျိုးသားသူနာပြုနှင့် အန်တီချူးတို့ ထွက်သွားသောအခါ မုရှင်းယုသည် ပုဝါကိုကိုင်ကာ ရုတ်တရက် ဝမ်းနည်လာတယ်။
" ပြဿနာရှိလို့လား? "
မုရှင်းယုသည် သူ့ဦးရေခွံက ကိုက်လာပြီး သူကခေါင်းကိုခါလိုက်သည်။
" ဟင့်အင်း "
သူက ရေချိုးခန်းထဲကို ဇလုံတစ်လုံးနှင့်အတူ ဝင်သွားခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် သူထွက်သွားပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေတဲ့ ကုယွမ်းကျိုးရဲ့ နှုတ်ခမ်းထောင့်က မြင့်တက်သွားခဲ့တယ်။
မုရှင်းယုသည် ရေနွေးတစ်အိုးကို ယူ၍ အိပ်ရာသို့သယ်လာပြီး ပုဝါကို ရေစိုစွတ်စေပြီး ကုယွမ်ကျိုးအား အဝတ်စားအမြန် ချွတ်ရန်ပြောလိုက်တယ်။
" စိတ်မရှိပါနဲ့ ၊ ကိုယ် အကျီ ကြယ်သီးဖြုတ်ဖို့ မင်းရဲ့အကူအညီလိုတယ် " ကုယွမ်ကျိုးက အကူအညီမဲ့စွာပြောသည်။
ထိုအချိန်မှသာ မုရှင်းယုက တုံ့ပြန်လာတယ်။ ကုယွမ်ကျိုးသည် ကြယ်သီးတပ်ခြင်း ဖြုတ်ခြင်းကဲ့သို့ လက်ဝင်သော အလုပ်များကို မလုပ်နိုင်ပုံရသည်။ သူက ပုဝါကိုချလိုက်ပြီး စောင်ကိုဖယ်လိုက်ကာ ကုယွမ်ကျိုးရဲ့ ပိုးသားညအိပ်ဝတ်စုံပေါ်က ကြယ်သီးတွေကို စတင်ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ်။
ကုယွမ်ကျိုးတွင် ဥရောပနှင့်အမေရိကန်မျိုးရိုးရှိတယ်။ သူက အိပ်ရာထဲတွင် တစ်နှစ်ကျော်နေပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် လူအများထက်ပို၍ဖြူဆုတ်နေသည်။ တစ်ချိန်က သူလေ့ကျင့်ခဲ့ဖူးသော ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများသည်လည် သူ့မေ့မြောမှုကြောင့် တဖြည်းဖြည်းပျောက်ကွယ်သွားပြီး ယခုတွင် အနည်းငယ်မျှသာကျန်တော့သည်။
သူ၏ ရှပ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပြီးနောက်မှာ မုရှင်းယုသည် ကုယွမ်ကျိုး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို စတင်သုတ်ပေးလိုက်တယ်။
လူနာစောင့်များသည် မည်သို့ လုပ်ဆောင်သည်ကို သူတွေ့မြင်ခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော်၎င်းသည် သူပထမဆုံးအကြိမ် လုပ်ဖူးတာဖြစ်ပြီး လေထုသည် အလွန်ရှက်စရာကောင်းနေသည်။
သူက ကုယွမ်ကျိုးကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ ကုယွမ်ကျိုးရဲ့ အမူအရာက သိပ်ဂရုမစိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရပြီး သူကဘဲအရမ်း ဇာချဲ့သလို ဖြစ်နေတယ်လို့ ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဒါကြောင့်သူက သူနာပြုတစ်ယောက်ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှု အရည်အသွေးတွေကို ပြဖို့ကြိုးစားခဲ့ပြီး နောက်ဆုံးတော့ အပေါ်ပိုင်းကို သုတ်လို့ပြီးသွားတယ်။
သို့သော် သူမသိတာက ကုယွမ်ကျိုး၏ တည်ငြိမ်သော အမူအရာကသူ့နှလုံးသားထဲမှာ အလွန်ပျော်ရွှင်မှု ကို ခံစားနေရတယ်ဆိုတာဘဲ။
ဟုတ်ပါတယ်၊ သူက သူ့ခံစားချက် အစစ်အမှန်တွေကို ထုတ်မပြရဲဘူး၊ မဟုတ်ရင် မုရှင်းယုက ချက်ခြင်း ထွက်သွားဖို့ ရွေးချယ်လိုက်မယ်။
မုရှင်းယုက သူ့နေရာကို စတင်ပြောင်းလိုက်ပြီး ကုယွမ်ကျိုးရဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ ဒါပေမယ့် သူလည်း ဒီအဆင့်မှာပဲရပ်လိုက်တယ်။
အောက်ကထိုအရာကို သူချွတ်သင့်လာ မချွတ်သင့်ဘူးလာ?။ ဒါကပြဿနာတစ်ခုဘဲ။ ( # It mean underwear.🌚)
မုရှင်းယုသည် အနည်းငယ် ရှုပ်ထွေးသွားပြီး ပြတ်ပြတ်သားသားလက်လျှော့လိုက်တယ်။ သူက ပုဝါကို ရေစွတ်လိုက်ပြီး ကုယွမ်ကျိုးရဲ့ ခြေထောက်များ ကိုတိုက်ရိုက်သုတ်လိုက်တယ်။
ကုယွမ်ကျိုးရဲ့ ဒူးတွေမှာ ထင်ရှားတဲ့ အမာရွတ်တွေ ရှိနေတာကို သူသတိပြုမိပြီး ကုယွမ်ကျိုးရဲ့ခြေထောက်တွေ မသန်မစွမ်းဖြစ်တာ ဒီအမာရွတ်တွေနဲ့ ဆက်စပ်နိုင်တယ်လို့ခန့်မှန်းမိသည်။
၎င်းကိုထပ်မံသုတ်ပြီးနောက် မုရှင်းယုသည် ရေဇလုံကို လဲလိုက်ပြီး ၎င်းကိုထပ်မံသုတ်လိုက်သည်။
သို့သော်နှစ်ကြိမ်လုံး မသုတ်မီနှင့်သုတ်အပြီးတွင် , သူက အဓိကအစိတ်အပိုင်းကို ရှောင်ရှားခဲ့တယ်။
ကုယွမ်ကျိုးက သူရှက်နေတာကိုသိပြီး သူက အဲ့တာကို မညွှန်းခဲ့ဘူး။
နောက်ဆုံးမှာ သူကပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြောလိုက်တယ် " ကျန်တဲ့နေရာတွေ
ကိုယ်လုပ်လိုက်မယ် "
" အမ်! ကောင်ပြီး အိုကေ, ဒါကို ခင်ဗျားကိုပေးမယ် " မုရှင်းယုက မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ကုယွမ်ကျိုးအား ပေးလိုက်တယ်။
ကုယွမ်ကျိုးက မျက်ခုံးကိုပင့်လိုက်တယ်။
" သူတို့ကိုအရင်ဆုံး ဆေးလိုက်ပါ "
" အို! ကောင်းပြီ " မုရှင်းယုက ပုဝါကို တစ်ဖန် ရေစိုအောင်လုပ်လိုက်ပြီးနောက်ဆုံးမှာ ကုယွမ်ကျိုးကိုပေးလိုက်ပြီး, " ခင်ဗျားအဝတ်အစားတွေ ကျတော် သွားယူမယ် "
ပြေားပြီးလှည့်ပြီးထွက်သွားတယ်။ သူလည်ထွက်သွားရော....
ကုယွမ်ကျိုးသည် သူ၏ နှုတ်ခမ်းထောင့်များကို မြှင့်လိုက်ပြီး မုရှင်းယု မသုတ်ခဲ့သော နေရာများကိုစတင် သုတ်လိုက်သည်။
အခုလေတင် မုရှင်းယုရဲ့ ကို့ယို့ကားယားနိုင်သော အမူအရာကိုတွေးရင်း ကုယွမ်ကျိုးသည် ချန်ဖန်းကို အဝေးပထုတ်လိုက်တာ အမှန်တကယ် အသိဉာဏ်ရှိသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ( #မြေခွေးအိုကု🦊)
အဝတ်လဲခန်းထဲမှာ မုရှင်းယုသည် သူ့ရဲ့ အပြုအမူနဲ့ ပတ်သက်ပြီး တော်တော်စိတ်ဆိုးနေတယ်။ လူတိုင်းကယောက်ျားလေးပဲ၊ သူကဘာလို့အရမ်းကို ရှက်နေရတာလဲ?။
သူသည် အဖြေကို မစဉ်းစားနိုင်ဘဲ ဖိနှိပ်လွန်းသော ကုယွမ်ကျိုးကိုသာ အပြစ်တင်နိုင်ခဲ့ပြီး ညအိပ်ဝတ်စုံကိုစတင်ရွေးချယ်လိုက်သည်။
ကုယွမ်ကျိုးသည် W&W ၏ဥက္ကဌဖြစ်ရန် ထိုက်တန်သည်ဟုဆိုရမည်။
အဝတ်အစားအားလုံးသည် W&W ဝယ်သူစိတ်ကြိုက်ပုံစံများဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ချမ်းသာသောမိသားစုမှမွေးဖွားလာသော မုရှင်းယုသည်ချမ်းသာသောမိသားစုသည် ချမ်းသာသောမိသားစုများနှင့် အမှန်တကယ်ကွာခြားသည်ကို ဝမ်းနည်းစွာလက်ခံလိုက်ရတယ်။
ကုယွမ်ကျိုးသည် အချိန်တော်တော်ကြာ မေ့မြောနေခဲ့သော်လည်း အိမ်မှအဒေါ်သည် သူ၏အဝတ်အစားများကို အမြဲသန့်ရှင်းရေးလုပ်ခဲ့သည်။
မုရှင်းယုသည် အဝတ်လဲခန်းမှ မထွက်ခွာမီ အချိန်အနည်းငယ်ကြာ အဝတ်များကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး များပြားလှသော အဝတ်အစားများကြားမှ အလွယ်တကူ ဝတ်ဆင်နိုင်သော ခဲပြာရောင် ညဝတ်အကျီကို ရွေးချယ်လိုက်တယ်။
ထိုအချိန်၌ ကုယွမ်ကျိုးသည် သုတ်ပြီးသွား၍ အဲ့တာကိုဖုံးရန် သူကစောင်ကိုဆွဲလိုက်တယ်။
" ခင်ဗျာအတွက် ဒီမှာချထားတယ် "
" မင်းတစ်ခု လျော့လိုက်တယ် " ကုယွမ်ကျိုးက သတိပေးလိုက်သည်။
(# မုမုက အကျီနဲ့ဘောင်းဘီဘဲ ယူလာပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီ မပါလာလို့😆)
မုရှင်းယုသည် သူ့လက်ထဲက ညဝတ်အကျီကိုကြည့်ပြီး ဘာမှပျောက်နေတယ်လို့ သူမခံစားရဘူး။ ဒါပေမယ့် ကုယွမ်ကျိုးရဲ့ စူးရှတဲ့အကြည့်ကြောင့် သူကပြန်စဉ်းစားလိုက်ပြီး သူတကယ် ဘာမှမယူခဲ့တာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
" စောင့် ... ချန်ဖန်း ခင်ဗျားအတွက် ၀တ်ပေးဖို့ ပြန်လာချိန်ထိစောင့်လိုက်ပါ " မုရှင်းယုက မဝံ့မရဲပြောသည်။
" ဘာလို့လဲ? "
ကုယွမ်ကျိုး၏ လေးနက်သောအသွင်အပြင်က မုရှင်းယုသည်သူ၏ အတွေးများကို အမှန်တကယ် မသန့်ရှင်းဘူးဟု ခံစားမိစေသည်။
သူကလူနာကို ပြုစုနေတာလို့ သူ့ကိုယ်သူ နှစ်သိမ့်လိုက်ပြီး အဝတ်လဲခန်းကို အမြန်ပြန်သွားပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ထုတ်လိုက်တယ်။
သူကစောင်ထဲကို ရောက်လာပြီး ကုယွမ်ကျိုးကို စတင်၀တ်ဆင်ပေးလိုက်တယ်။ ဤကာလအတွင်းသူ၏လက်သည် ကုယွမ်ကျိုအား မလွှဲမရှောင်သာထိမိပြီး မုရှင်းယု၏ မျက်နှာကိုနီမြန်းသွားစေတယ်။
ငယ်စဉ်ကတည်းက သူသည် အခြားသူများနှင့် ဤမျှလောက်မနီးစပ်ခဲ့ဖူးပေ၊ ယခု လိင်တူအတွက် အ၀တ်များ ၀တ်ဆင်ပေးရခြင်းသည် အလွန်ရှက်ဖို့ကောင်းကြောင်း သူသိသည်။
နောက်ဆုံးတွင်၎င်းကို ၀တ်ဆင်ပေးပြီးနောက် မုရှင်းယုသည် စိတ်သက်သာရာရသွားပြီး ပြောလိုက်တယ် " နောက်တစ်ခါ ချန်ဖန်းကိုလာခွင့်ပြု "
ကုယွမ်ကျိုးသည် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်တယ်။ သူချန်ဖန်းကို မလာစေချင်ပေမဲ့ မုရှင်းယု ဒေါသထွက်မှာကို သူကြောက်တဲ့အတွက် သူဘာမှမပြောခဲ့ဘူး။
မနက်ခင်း လှုပ်ရှားမှုအပြီးတွင် မုရှင်းယုသည် စိတ်ရှုပ်ထွေးလာသည်။ နေ့လည်ပိုင်း ကုယွမ်ကျိုးကို နှိပ်ပေးဖို့ ချာလီက မေးသောအခါ သူကခေါင်းယမ်းပြီးငြင်းလိုက်တယ်။
နောက်တာပါ၊ မနက်က အဝတ်စားဝတ်ပေးပြီးနောက် မုရှင်းယုက ကုယွမ်ကျိုးကို ဘယ်လိုရင်ဆိုင်ရမယ်ဆိုတာ သူမသိဘူး။
ကောင်းမွန်စွာနဲ့ ကုယွန်ကျိုးကို ရှောင်ရှားရန် သူက တီဗီကြည့်ရန် အောက်ထပ်သို့ ပြေးဆင်းလာခဲ့တယ်။
အဖိုးကုသည် သူနှင့်ကုယွမ်ကျိုးတို့ ကို့ယို့ကားယားဖြစ် နေတာကိုသိမြင်ပြီး ပြုတ်ထားသောဂျင်ဆင်းဟင်းချိုကို ကုယွမ်ကျိုးဆီသို့ ယူသွားပေးရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ သူက စတုတ္ထထပ်အခန်းသို့ စိတ်မပါစွာ ပြန်လာခဲ့သည်။
ချာလီသည် နှိပ်နယ်ခြင်းကိုအပြီးသတ်ခဲ့ပြီး ကုယွမ်ကျိုးအား လက်လေ့ကျင့်ခန်းများ သင်ပေးနေသည်။
ကုယွမ်ကျိုးသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်ပြီး ပန်းကြိုးလှည့်ခြင်းကိုလေ့ကျင့်နေသည်။ သူသည် သူ၏ လှုပ်ရှားမှုများတွင် အလွန်ကျွမ်းကျင်နေပြီး ပုံစံအမျိုးမျိုးကို ပြောင်းလဲနိုင်သည်။
မုရှင်းယုသည် အဲ့တာကို ကြည့်လိုက်သောအခါ သူကကျယ်လောင်စွာရယ်မောလုနီးပါဘဲ။ တကယ်ကို သွေးအေးသော ဥက္ကဋ္ဌကုသည် လည်ပတ်စေသော ဖန်စီကြိုးနှင့်လုံးဝမကိုက်ညီပါ။ သူဟာအပြုံးကိုအောင့်ထားပြီး ချာလီအားမေးလိုက်တယ်။
" ဒီလို လေ့ကျင့်တာက အသုံးဝင်လာ? "
" အင်, အသုံးဝင်တယ်, အဲ့ဒါက မင်းရဲ့ လက်ကျွမ်းကျင်မှုကို တိုးတက်စေတယ် "
မုရှင်းယုက ရုတ်တရက် စိတ်ဝင်တစားကိုမေးမြန်းလိုက်တယ် " ဒါဆို သူက ကြယ်သီးဖြုတ်ခြင်းကဲ့သို့ အရာတွေလုပ်နိုင်လာ? "
" မနေ့က သူလုပ်တယ်လေ "
" ခင်ဗျာ ဘာပြောလိုက်လဲ? " မုရှင်းယုက ချာလီကို အံသြသင့်စွာကြည်လိုက်တယ်။ ထိုချိန်အတွင်မှာ ကုယွမ်ကျိုးကလည်း လေ့ကျင့်ခန်း လုပ်တာရပ်လိုက်ပြီး မပျော်မရွှင်နဲ့ ကြည့်လာတယ်။
ချာလီက အလွန်အံ့သြသွားသည်။ သူပြောလိုက်တဲ့ စကားသည် မုရှင်းယုနှင့် ကုယွမ်ကျိုးကို ဘာလို့ အလွန်တုံ့ပြန်မှုဖြစ်စေတာလဲ။
အခု မုရှင်းယုက အရမ်းဒေါသထွက်နေတယ်။
" အရမ်းကောင်းတယ်၊ ငါမနေ့က ငါ့အကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်တယ်! " သူက ကုယွမ်ကျိုးကို မျက်စောင်း ထိုးလိုက်ပြီး ဂျင်ဆင်းဟင်းချိုကို ဒေါသတကြီး ချလိုက်ကာ အခန်းထဲမှထွက်သွားတယ်။
" သူဘာဖြစ်သွားတာလဲ? " ချာလီက ကုယွမ်ကျိုးကို အံ့သြစွာ မေးလိုက်သည်။(# ရှင်မီးမွှေးပေးလိုက်တာလေ😂)
ကုယွမ်ကျိုးက သူ့ကို ဒေါသတကြီးကြည့်လိုက်ပြီး..
" ပါးစပ်ပိတ်ထား! "
.....
ညနေပိုင်းမှာ မုရှင်းယုက ကုယွမ်ကျိုးကို နည်းနည်းမှ လာမတွေ့ဘူး။
ဆေးသောက်ဖိုအချိန်ရောက်သောအခါ ကုယွမ်ကျိုးသည် အန်တီချူးလာတာတွေ့တော့ သူက မှောင်မိုက်စွာ ကြည်လိုက်တယ်။
သို့သော် သူမှားသည်ကို သူသိ၍ ဆေးသောက်ရန် အန်တီချူးနှင့် ပူးပေါင်းခဲ့တယ်။
အိပ်ချိန်ရောက်သောအခါ မုရှင်းယုသည် နောက်ဆုံးတော့ အခန်းထဲဝင်လာခဲ့တယ်။ သူသည် အချိန်တော်ကြာ ဆေးကြောသန့်စင်ပြီး အခန်းထဲဝင်လာသောချိန်တွင် သူက ကုယွမ်ကျိုးနဲ့ စကားမပြောဘဲ ကုတင်ပေါ်တက်ကာတန်၍ အိပ်လိုက်တယ်။
မီးအလင်းရောင်ကို ပိတ်လိုက်သောကြောင့် အခန်းသည် တိတ်ဆိတ်သွားသည်။ မုရှင်းယုသည် မျက်လုံးများကို မှိတ်ထားသော်လည်း သူလုံးဝအိပ်မပျော်ဘဲ ဒေါသထွက်နေဆဲဖြစ်သည်။ရုတ်တရက် သူ့ဘေးမှ အေးစက်သော အသံတစ်ခုကို သူကြားလိုက်ရတယ်။
" တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ်မင်းကိုမလိမ်သင့်ဘူး "
မုရှင်းယုက မကြားချင်ယောင်ဆောင်သည်။
" ရှင်းယု ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ် " ကုယွမ်ကျိုးက ထပ်ပြောပြန်တယ်။
ဒါက ကုယွမ်ကျိုးသည် မုရှင်းယု၏နာမည်ကို ခေါ်တဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။
အေးစက်သောအသံနှင့် ထိုလူ၏ ထူးခြားသော သံလိုက်ဓာတ်သည် မုရှင်းယု၏ နှလုံးသားကို နားမလည်နိုင်လောက်အောင်ခုန်သွားစေခဲ့သည်။
" ခင်ဗျားက ကျတော့ကို ဘာလို့လိမ်ရတာလဲ? " မုရှင်းယုကမေးတယ်။
မုရှင်းယုသည် ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့ ကုအုပ်စုရဲ့ ဥက္ကဌက ဘာလို့အရမ်းပျင်းစရာကောင် ရတာလဲဆိုတာသူ တကယ်စဉ်းစားလို့မရဘူး။
သို့သော် ကုယွမ်ကျိုးက မရှင်းပြဘဲသူက ထပ်မံပြောသည်။
" တောင်းပန်ပါတယ် "
မုရှင်းယုက " အနာဂတ်မှာ ကျတော့်ကို မလိမ်ပါနဲ့ " ဟုသာပြောနိုင်ခဲ့သည်။
" အင် ကိုယ်မလုပ်တော့ဘူး "
ထိုအခါမှသာ မုရှင်းယုသည် သူ့၏ အာဃာတကို စွန့်လွှတ်လိုက်ပြီးပြောလိုက်တယ်။
" နောက်ကျနေပြီး၊ အနားယူရအောင် "
" ကောင်းသောညပါ " ကုယွမ်ကျိုးက ပြောတယ်။
နောက်နေ့မှာသူတို့နှစ်ယောက်လုံးမနေ့ကအကြောင်းဘာမှမပြောကြဘူး။
ထုံးစံအတိုင်း မုရှင်းယုသည် ဝိညာဉ်အရည်ကို ကုယွမ်ကျိုးအား တိတ်တဆိတ် တိုက်ကျွေးခဲ့တယ်။
သူက ဥယျာဉ်က ပြန်လာတော့ ချာလီက ကုယွမ်ကျိုးကို လက်မောင်းပြန်လည်သန်စွမ်းအောင် လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒါကြောင့် သူက အခန်းထဲမှာ နေ၍ ကြည့်နေခဲ့သည်။
အစပိုင်းတွင် ချာလီသည် ကုယွမ်ကျိုးအား ခက်ခဲသော လှုပ်ရှားမှုများ ပြုလုပ်ရန် ခွင့်မပြုခဲ့ဘဲ အရိုးရှင်းဆုံး ဆုပ်ကိုင်ခြင်းနှင့် စတင်ခဲ့သည်။
ကုယွမ်ကျိုးသည် တိကျစွာ ပြီးမြောက်အောင် လုပ်နိုင်ပြီးနောက် ချာလီက ကုယွမ်ကျိုးအားသူ၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းခိုင်းတယ်။
ပထမတော့ မုရှင်းယုသည် ပြန်လည်ထူထောင်ရေးက လွယ်ကူတယ်လို့ ခံစားမိသော်လည်း ယခုအချိန်မှာ ကုယွမ်ကျိုးရဲ့ လက်အကြောတွေကတောင့်လာတယ်။
ချာလီက ကုယွမ်ကျိုးကို သူ့လက်မောင်းကို ဖိထားပြီးတဲ့နောက်မှာ မုရှင်းယုက နောက်ဆုံးတော့ အခက်အခဲကို နားလည်လာတယ်။
နားနေချိန်မှာ သူက ကုယွမ်ကျိုးအတွက် ရေတစ်ခွက်ကို အမြန်လောင်းထည့်လိုက်ပြီး အသစ်စုပ်ယူထားတဲ့ ဝိညာဉ်ရည်နဲ့ကို ထည့်လိုက်တယ်။
ချာလီက ရယ်ရယ်မောမောဖြင့် စနောက်ကာ ... " မင်းဘာလို့ ငါ့ကိုရေတစ်ခွက် မထည့်ပေးတာလဲ ငါက ပိုပြီး ပင်ပန်းတာ သိသာနေတာကို "
ကုယွမ်ကျိုးက ဖန်ခွက်ကိုကိုင်ပြီး ချာလီကို ကြည့်လိုက်သည်။
" ကိုယ့်ဟာကိုထည့် "
" ဟမ့်! မင်က သူကိုဘက်လိုက်တာ ငါသိသားဘဲ " ချာလီသည်သူ့ဟာသူရေတစ်ခွက်ထည့်လိုက်တယ်။
လက်မောင်းလေ့ကျင့်မှု ပြီးစီးပြီးနောက် သူသည် လည်ပင်းနှင့် ခါးလေ့ကျင့်ခန်းကို စတင်ခဲ့သည်။
ကုယွမ်ကျိုးသည် အလွန်ပူးပေါင်းခဲ့သည်။
သို့သော် မုရှင်းယုသည် သူရဲ့အမူအရာနှင့် ချာလီ၏ တင်းမာမှ တစ်ဆင့် နာကျင်မှုကိုခံစားရတယ်။။
လေ့ကျင့်မှုအပြီးတွင် ကုယွမ်ကျိုးသည် ချွေးများထွက်လာတယ်။ ချာလီသည် ချန်ဖန်းကိုခေါ်ကာ ချန်ဖန်းအား ကုယွမ်ကျိုကို တွန်းလှည်းပေါ်တင်ရန် အကူအညီတောင်းပြီးနောက် ရေချိုးရန် ရေချိုးခန်းသို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။
မုရှင်းယုသည် မနေ့က ကုယွမ်ကျိုးကို သုတ်ပေးတဲ့အကြောင်း စဉ်းစားလိုက်ပြီး သူက ဒေါသထွက်ပြီး စိတ်ပူသွားသည်။
သူက ရေချိုးခန်းရဲ့ ဦးတည်ချက်ကိုကြည့်ပြီး ချာလီကိုမေးတယ် " သူ့ပြန်လည်ထူထောင်ရေးကဘယ်လိုလဲ? ဒါကအမြဲတမ်းမခက်ဘူးမဟုတ်လား? ဟုတ်တယ်မလား? "
" အဲဒါကခက်သေးလား? " ချာလီကမင်းမြင်နိုင်ခဲတဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်ပြီး ပြောတယ် " ဒါက အစဘဲရှိသေးတယ် နောက်ပိုင်း လေ့ကျင့်မှုတွေက ဘာဖြစ်နိုင်မလဲ? အဲ့ဒါက ပိုရှုပ်ထွေးသွားလိမ့်မယ် "
မုရှင်းယုကမျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး " အဲဒါက ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ? "
" သူပြန်ကောင်းလာမယ့် အပေါ်မှာ မူတည်တယ်၊ စိတ်မပူပါနဲ့၊ သူ့ပြန်လည်နာလန်ထူမှုက အရမ်းကောင်းတယ်၊ ဒါက အနည်းဆုံး တစ်လလောက်ကြာလိမ့်မယ် "
ချာလီက မုရှင်းယုကို ကြည်ပြီး ...
" စိတ်မပူပါနဲ့ အီသန်ရဲ့ စိတ်အားထက်သန်မှုက အားကောင်းတယ်။ သူခြေထောက်တွေ ဒဏ်ရာရပြီးကတည်းက ပြန်လည်ထူထောင်ရေးလုပ်ခဲ့တာ။ အခုထက်တောင်ပိုခက်သေးတယ် "
မုရှင်းယုသည် စကားမပြောတော့ပေ။ သူ့နှလုံးသားထဲတွင် ကုယွမ်ကျိုးကို စာနာသော အရိပ်အယောင်တစ်ခု ခံစားလိုက်ရတယ်။
မွန်းလွဲပိုင်း ခြေထောက်များ နှိပ်နယ်ရန် အချိန်ရောက်သောအခါ မုရှင်းယုသည် ကုယွမ်ကျိုးအား နှိပ်နယ်ပေးရန် ရောက်လာတယ်။
မုရှင်းယုသည် ကုယွမ်ကျိုး၏ ဒူးတွင် အမာရွတ်ကို ထပ်မံမြင်လိုက်ရပြီး ကုယွမ်ကျိုး၏ ရေရှည်တည်တံ့မှုကို လေးစားခဲ့သည်။
နှိပ်နယ်နေစဉ် သူက မည်သို့ခံစားရသည်ကို ကုယွမ်ကျိုးအား မေးခဲ့ပြီးညနောက်ဆုံးတွင် ကုယွမ်ကျိုး၏ ခြေထောက်အခြေအနေသည် မနေ့ကနှင့် တူကြောင်းတွေ့ရှိခဲ့သည်။
ဝိညာဉ်ရေ၏ဆေးဖက်ဝင် အာနိသင်အများစုကို ရေရှည်မေ့မြောခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော နောက်ဆက်တွဲများကို ပြန်လည်အသုံးချနိုင်သည်ဟု မုရှင်းယုက ခံစားခဲ့ရသည်။ သို့သော် ကုယွမ်ကျိုး၏ ခန္ဓာကိုယ် ပြန်လည်သက်သာလာသည်နှင့်အမျှ ဆေး၏ အကျိုးသက်ရောက်မှုသည် သူ့ခြေထောက်များပေါ်တွင် သေချာပေါက် အလုပ်ဖြစ်မည်ဟု သူက ယုံကြည်တယ်။ ဒါကြောင့် ကုယွမ်ကျိုးသည် မတ်တပ်ပြန်ရပ်နိုင်ဖို့ မျော်လင့်ခက်ရှိတယ်။
စာရေးသူပြောစရာတစ်ခုရှိတယ်...
ချန်ဖန်း : ကျတော့်ကို ဗိုလ်ချုပ်ကုက ခေါ်သွာတယ်။
ကုယွမ်ကျိုး : ဒါဆိုဘာလဲ။
မုရှင်းယု : လိမ်တယ်၊ မှောက်တာကိုသတိထားပါ။
***************************************
အမ်ိဳးသားသူနာျပဳႏွင့္ အန္တီခ်ဴးတို႔ ထြက္သြားေသာအခါ မုရွင္းယုသည္ ပုဝါကိုကိုင္ကာ ႐ုတ္တရက္ ဝမ္းနည္လာတယ္။
" ျပႆနာရွိလို႔လား? "
မုရွင္းယုသည္ သူ႕ဦးေရခြံက ကိုက္လာၿပီး သူကေခါင္းကိုခါလိုက္သည္။
" ဟင့္အင္း "
သူက ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဇလုံတစ္လုံးႏွင့္အတူ ဝင္သြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူထြက္သြားၿပီးေနာက္ အိပ္ရာေပၚမွာ လွဲေနတဲ့ ကုယြမ္းက်ိဳးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္က ျမင့္တက္သြားခဲ့တယ္။
မုရွင္းယုသည္ ေရႏြေးတစ္အိုးကို ယူ၍ အိပ္ရာသို႔သယ္လာၿပီး ပုဝါကို ေရစိုစြတ္ေစၿပီး ကုယြမ္က်ိဳးအား အဝတ္စားအျမန္ ခြၽတ္ရန္ေျပာလိုက္တယ္။
" စိတ္မရွိပါနဲ႕ ၊ ကိုယ္ အက်ီ ၾကယ္သီးျဖဳတ္ဖို႔ မင္းရဲ႕အကူအညီလိုတယ္ " ကုယြမ္က်ိဳးက အကူအညီမဲ့စြာေျပာသည္။
ထိုအခ်ိန္မွသာ မုရွင္းယုက တုံ႕ျပန္လာတယ္။ ကုယြမ္က်ိဳးသည္ ၾကယ္သီးတပ္ျခင္း ျဖဳတ္ျခင္းကဲ့သို႔ လက္ဝင္ေသာ အလုပ္မ်ားကို မလုပ္နိုင္ပုံရသည္။ သူက ပုဝါကိုခ်လိဳက္ၿပီး ေစာင္ကိုဖယ္လိုက္ကာ ကုယြမ္က်ိဳးရဲ႕ ပိုးသားညအိပ္ဝတ္စုံေပၚက ၾကယ္သီးေတြကို စတင္ျဖဳတ္ေပးလိုက္တယ္။
ကုယြမ္က်ိဳးတြင္ ဥေရာပႏွင့္အေမရိကန္မ်ိဳးရိုးရွိတယ္။ သူက အိပ္ရာထဲတြင္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီးေနာက္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္သည္ လူအမ်ားထက္ပို၍ျဖဴဆုတ္ေနသည္။ တစ္ခ်ိန္က သူေလ့က်င့္ခဲ့ဖူးေသာ ဝမ္းဗိုက္ႂကြက္သားမ်ားသည္လည္ သူ႕ေမ့ေျမာမႈေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ယခုတြင္ အနည္းငယ္မွ်သာက်န္ေတာ့သည္။
သူ၏ ရွပ္အကၤ်ီကို ခြၽတ္ၿပီးေနာက္မွာ မုရွင္းယုသည္ ကုယြမ္က်ိဳး၏ ခႏၶာကိုယ္ကို စတင္သုတ္ေပးလိုက္တယ္။
လူနာေစာင့္မ်ားသည္ မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္သည္ကို သူေတြ႕ျမင္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္၎သည္ သူပထမဆုံးအႀကိမ္ လုပ္ဖူးတာျဖစ္ၿပီး ေလထုသည္ အလြန္ရွက္စရာေကာင္းေနသည္။
သူက ကုယြမ္က်ိဳးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကုယြမ္က်ိဳးရဲ႕ အမူအရာက သိပ္ဂ႐ုမစိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး သူကဘဲအရမ္း ဇာခ်ဲ့သလို ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္သူက သူနာျပဳတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈ အရည္အေသြးေတြကို ျပဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့ အေပၚပိုင္းကို သုတ္လို႔ၿပီးသြားတယ္။
သို႔ေသာ္ သူမသိတာက ကုယြမ္က်ိဳး၏ တည္ၿငိမ္ေသာ အမူအရာကသူ႕ႏွလုံးသားထဲမွာ အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ ကို ခံစားေနရတယ္ဆိုတာဘဲ။
ဟုတ္ပါတယ္၊ သူက သူ႕ခံစားခ်က္ အစစ္အမွန္ေတြကို ထုတ္မျပရဲဘူး၊ မဟုတ္ရင္ မုရွင္းယုက ခ်က္ျခင္း ထြက္သြားဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္မယ္။
မုရွင္းယုက သူ႕ေနရာကို စတင္ေျပာင္းလိုက္ၿပီး ကုယြမ္က်ိဳးရဲ႕ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ေပးလိုက္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူလည္း ဒီအဆင့္မွာပဲရပ္လိုက္တယ္။
ေအာက္ကထိုအရာကို သူခြၽတ္သင့္လာ မခြၽတ္သင့္ဘူးလာ?။ ဒါကျပႆနာတစ္ခုဘဲ။ ( # It mean underwear.)
မုရွင္းယုသည္ အနည္းငယ္ ရႈပ္ေထြးသြားၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသားလက္ေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ သူက ပုဝါကို ေရစြတ္လိုက္ၿပီး ကုယြမ္က်ိဳးရဲ႕ ေျခေထာက္မ်ား ကိုတိုက္ရိုက္သုတ္လိုက္တယ္။
ကုယြမ္က်ိဳးရဲ႕ ဒူးေတြမွာ ထင္ရွားတဲ့ အမာ႐ြတ္ေတြ ရွိေနတာကို သူသတိျပဳမိၿပီး ကုယြမ္က်ိဳးရဲ႕ေျခေထာက္ေတြ မသန္မစြမ္းျဖစ္တာ ဒီအမာ႐ြတ္ေတြနဲ႕ ဆက္စပ္နိုင္တယ္လို႔ခန႔္မွန္းမိသည္။
၎ကိုထပ္မံသုတ္ၿပီးေနာက္ မုရွင္းယုသည္ ေရဇလုံကို လဲလိုက္ၿပီး ၎ကိုထပ္မံသုတ္လိုက္သည္။
သို႔ေသာ္ႏွစ္ႀကိမ္လုံး မသုတ္မီႏွင့္သုတ္အၿပီးတြင္ , သူက အဓိကအစိတ္အပိုင္းကို ေရွာင္ရွားခဲ့တယ္။
ကုယြမ္က်ိဳးက သူရွက္ေနတာကိုသိၿပီး သူက အဲ့တာကို မၫႊန္းခဲ့ဘူး။
ေနာက္ဆုံးမွာ သူကေပါ့ေပါ့ပါးပါးေျပာလိုက္တယ္ " က်န္တဲ့ေနရာေတြ
ကိုယ္လုပ္လိုက္မယ္ "
" အမ္! ေကာင္ၿပီး အိုေက, ဒါကို ခင္ဗ်ားကိုေပးမယ္ " မုရွင္းယုက မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို ကုယြမ္က်ိဳးအား ေပးလိုက္တယ္။
ကုယြမ္က်ိဳးက မ်က္ခုံးကိုပင့္လိုက္တယ္။
" သူတို႔ကိုအရင္ဆုံး ေဆးလိုက္ပါ "
" အို! ေကာင္းၿပီ " မုရွင္းယုက ပုဝါကို တစ္ဖန္ ေရစိုေအာင္လုပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ဆုံးမွာ ကုယြမ္က်ိဳးကိုေပးလိုက္ၿပီး, " ခင္ဗ်ားအဝတ္အစားေတြ က်ေတာ္ သြားယူမယ္ "
ေျပားၿပီးလွည့္ၿပီးထြက္သြားတယ္။ သူလည္ထြက္သြားေရာ....
ကုယြမ္က်ိဳးသည္ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မ်ားကို ျမႇင့္လိုက္ၿပီး မုရွင္းယု မသုတ္ခဲ့ေသာ ေနရာမ်ားကိုစတင္ သုတ္လိုက္သည္။
အခုေလတင္ မုရွင္းယုရဲ႕ ကို႔ယို႔ကားယားနိုင္ေသာ အမူအရာကိုေတြးရင္း ကုယြမ္က်ိဳးသည္ ခ်န္ဖန္းကို အေဝးပထုတ္လိုက္တာ အမွန္တကယ္ အသိဉာဏ္ရွိသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ( #ေျမေခြးအိုကု)
အဝတ္လဲခန္းထဲမွာ မုရွင္းယုသည္ သူ႕ရဲ႕ အျပဳအမူနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ေတာ္ေတာ္စိတ္ဆိုးေနတယ္။ လူတိုင္းကေယာက္်ားေလးပဲ၊ သူကဘာလို႔အရမ္းကို ရွက္ေနရတာလဲ?။
သူသည္ အေျဖကို မစဥ္းစားနိုင္ဘဲ ဖိႏွိပ္လြန္းေသာ ကုယြမ္က်ိဳးကိုသာ အျပစ္တင္နိုင္ခဲ့ၿပီး ညအိပ္ဝတ္စုံကိုစတင္ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္သည္။
ကုယြမ္က်ိဳးသည္ W&W ၏ဥကၠဌျဖစ္ရန္ ထိုက္တန္သည္ဟုဆိုရမည္။
အဝတ္အစားအားလုံးသည္ W&W ဝယ္သူစိတ္ႀကိဳက္ပုံစံမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ခ်မ္းသာေသာမိသားစုမွေမြးဖြားလာေသာ မုရွင္းယုသည္ခ်မ္းသာေသာမိသားစုသည္ ခ်မ္းသာေသာမိသားစုမ်ားႏွင့္ အမွန္တကယ္ကြာျခားသည္ကို ဝမ္းနည္းစြာလက္ခံလိုက္ရတယ္။
ကုယြမ္က်ိဳးသည္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေမ့ေျမာေနခဲ့ေသာ္လည္း အိမ္မွအေဒၚသည္ သူ၏အဝတ္အစားမ်ားကို အၿမဲသန႔္ရွင္းေရးလုပ္ခဲ့သည္။
မုရွင္းယုသည္ အဝတ္လဲခန္းမွ မထြက္ခြာမီ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာ အဝတ္မ်ားကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး မ်ားျပားလွေသာ အဝတ္အစားမ်ားၾကားမွ အလြယ္တကူ ဝတ္ဆင္နိုင္ေသာ ခဲျပာေရာင္ ညဝတ္အက်ီကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တယ္။
ထိုအခ်ိန္၌ ကုယြမ္က်ိဳးသည္ သုတ္ၿပီးသြား၍ အဲ့တာကိုဖုံးရန္ သူကေစာင္ကိုဆြဲလိုက္တယ္။
" ခင္ဗ်ာအတြက္ ဒီမွာခ်ထားတယ္ "
" မင္းတစ္ခု ေလ်ာ့လိုက္တယ္ " ကုယြမ္က်ိဳးက သတိေပးလိုက္သည္။
(# မုမုက အက်ီနဲ႕ေဘာင္းဘီဘဲ ယူလာၿပီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ မပါလာလို႔😆)
မုရွင္းယုသည္ သူ႕လက္ထဲက ညဝတ္အက်ီကိုၾကည့္ၿပီး ဘာမွေပ်ာက္ေနတယ္လို႔ သူမခံစားရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုယြမ္က်ိဳးရဲ႕ စူးရွတဲ့အၾကည့္ေၾကာင့္ သူကျပန္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး သူတကယ္ ဘာမွမယူခဲ့တာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
" ေစာင့္ ... ခ်န္ဖန္း ခင္ဗ်ားအတြက္ ၀တ်ပေးဖို့ ျပန္လာခ်ိန္ထိေစာင့္လိုက္ပါ " မုရွင္းယုက မဝံ့မရဲေျပာသည္။
" ဘာလို႔လဲ? "
ကုယြမ္က်ိဳး၏ ေလးနက္ေသာအသြင္အျပင္က မုရွင္းယုသည္သူ၏ အေတြးမ်ားကို အမွန္တကယ္ မသန႔္ရွင္းဘူးဟု ခံစားမိေစသည္။
သူကလူနာကို ျပဳစုေနတာလို႔ သူ႕ကိုယ္သူ ႏွစ္သိမ့္လိုက္ၿပီး အဝတ္လဲခန္းကို အျမန္ျပန္သြားၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ထုတ္လိုက္တယ္။
သူကေစာင္ထဲကို ေရာက္လာၿပီး ကုယြမ္က်ိဳးကို စတင္၀တ္ဆင္ေပးလိုက္တယ္။ ဤကာလအတြင္းသူ၏လက္သည္ ကုယြမ္က်ိဳအား မလႊဲမေရွာင္သာထိမိၿပီး မုရွင္းယု၏ မ်က္ႏွာကိုနီျမန္းသြားေစတယ္။
ငယ္စဥ္ကတည္းက သူသည္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ဤမွ်ေလာက္မနီးစပ္ခဲ့ဖူးေပ၊ ယခု လိင္တူအတြက္ အ၀တ္မ်ား ၀တ်ဆင်ပေးရခြင်းသည် အလြန္ရွက္ဖို႔ေကာင္းေၾကာင္း သူသိသည္။
ေနာက္ဆုံးတြင္၎ကို ၀တ်ဆင်ပေးပြီးနောက် မုရွင္းယုသည္ စိတ္သက္သာရာရသြားၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ " ေနာက္တစ္ခါ ခ်န္ဖန္းကိုလာခြင့္ျပဳ "
ကုယြမ္က်ိဳးသည္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္တယ္။ သူခ်န္ဖန္းကို မလာေစခ်င္ေပမဲ့ မုရွင္းယု ေဒါသထြက္မွာကို သူေၾကာက္တဲ့အတြက္ သူဘာမွမေျပာခဲ့ဘူး။
မနက္ခင္း လႈပ္ရွားမႈအၿပီးတြင္ မုရွင္းယုသည္ စိတ္ရႈပ္ေထြးလာသည္။ ေန႕လည္ပိုင္း ကုယြမ္က်ိဳးကို ႏွိပ္ေပးဖို႔ ခ်ာလီက ေမးေသာအခါ သူကေခါင္းယမ္းၿပီးျငင္းလိုက္တယ္။
ေနာက္တာပါ၊ မနက္က အဝတ္စားဝတ္ေပးၿပီးေနာက္ မုရွင္းယုက ကုယြမ္က်ိဳးကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာ သူမသိဘူး။
ေကာင္းမြန္စြာနဲ႕ ကုယြန္က်ိဳးကို ေရွာင္ရွားရန္ သူက တီဗီၾကည့္ရန္ ေအာက္ထပ္သို႔ ေျပးဆင္းလာခဲ့တယ္။
အဖိုးကုသည္ သူႏွင့္ကုယြမ္က်ိဳးတို႔ ကို႔ယို႔ကားယားျဖစ္ ေနတာကိုသိျမင္ၿပီး ျပဳတ္ထားေသာဂ်င္ဆင္းဟင္းခ်ိဳကို ကုယြမ္က်ိဳးဆီသို႔ ယူသြားေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ သူက စတုတၳထပ္အခန္းသို႔ စိတ္မပါစြာ ျပန္လာခဲ့သည္။
ခ်ာလီသည္ ႏွိပ္နယ္ျခင္းကိုအၿပီးသတ္ခဲ့ၿပီး ကုယြမ္က်ိဳးအား လက္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ား သင္ေပးေနသည္။
ကုယြမ္က်ိဳးသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္ၿပီး ပန္းႀကိဳးလွည့္ျခင္းကိုေလ့က်င့္ေနသည္။ သူသည္ သူ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ အလြန္ကြၽမ္းက်င္ေနၿပီး ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေျပာင္းလဲနိုင္သည္။
မုရွင္းယုသည္ အဲ့တာကို ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ သူကက်ယ္ေလာင္စြာရယ္ေမာလုနီးပါဘဲ။ တကယ္ကို ေသြးေအးေသာ ဥကၠ႒ကုသည္ လည္ပတ္ေစေသာ ဖန္စီႀကိဳးႏွင့္လုံးဝမကိုက္ညီပါ။ သူဟာအၿပဳံးကိုေအာင့္ထားၿပီး ခ်ာလီအားေမးလိုက္တယ္။
" ဒီလို ေလ့က်င့္တာက အသုံးဝင္လာ? "
" အင္, အသုံးဝင္တယ္, အဲ့ဒါက မင္းရဲ႕ လက္ကြၽမ္းက်င္မႈကို တိုးတက္ေစတယ္ "
မုရွင္းယုက ႐ုတ္တရက္ စိတ္ဝင္တစားကိုေမးျမန္းလိုက္တယ္ " ဒါဆို သူက ၾကယ္သီးျဖဳတ္ျခင္းကဲ့သို႔ အရာေတြလုပ္နိုင္လာ? "
" မေန႕က သူလုပ္တယ္ေလ "
" ခင္ဗ်ာ ဘာေျပာလိုက္လဲ? " မုရွင္းယုက ခ်ာလီကို အံၾသသင့္စြာၾကည္လိုက္တယ္။ ထိုခ်ိန္အတြင္မွာ ကုယြမ္က်ိဳးကလည္း ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္တာရပ္လိုက္ၿပီး မေပ်ာ္မ႐ႊင္နဲ႕ ၾကည့္လာတယ္။
ခ်ာလီက အလြန္အံ့ၾသသြားသည္။ သူေျပာလိုက္တဲ့ စကားသည္ မုရွင္းယုႏွင့္ ကုယြမ္က်ိဳးကို ဘာလို႔ အလြန္တုံ႕ျပန္မႈျဖစ္ေစတာလဲ။
အခု မုရွင္းယုက အရမ္းေဒါသထြက္ေနတယ္။
" အရမ္းေကာင္းတယ္၊ ငါမေန႕က ငါ့အက်ီ ၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္တယ္! " သူက ကုယြမ္က်ိဳးကို မ်က္ေစာင္း ထိုးလိုက္ၿပီး ဂ်င္ဆင္းဟင္းခ်ိဳကို ေဒါသတႀကီး ခ်လိဳက္ကာ အခန္းထဲမွထြက္သြားတယ္။
" သူဘာျဖစ္သြားတာလဲ? " ခ်ာလီက ကုယြမ္က်ိဳးကို အံ့ၾသစြာ ေမးလိုက္သည္။(# ရွင္မီးေမႊးေပးလိုက္တာေလ😂)
ကုယြမ္က်ိဳးက သူ႕ကို ေဒါသတႀကီးၾကည့္လိုက္ၿပီး..
" ပါးစပ္ပိတ္ထား! "
.....
ညေနပိုင္းမွာ မုရွင္းယုက ကုယြမ္က်ိဳးကို နည္းနည္းမွ လာမေတြ႕ဘူး။
ေဆးေသာက္ဖိုအခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ကုယြမ္က်ိဳးသည္ အန္တီခ်ဴးလာတာေတြ႕ေတာ့ သူက ေမွာင္မိုက္စြာ ၾကည္လိုက္တယ္။
သို႔ေသာ္ သူမွားသည္ကို သူသိ၍ ေဆးေသာက္ရန္ အန္တီခ်ဴးႏွင့္ ပူးေပါင္းခဲ့တယ္။
အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ မုရွင္းယုသည္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အခန္းထဲဝင္လာခဲ့တယ္။ သူသည္ အခ်ိန္ေတာ္ၾကာ ေဆးေၾကာသန့္စင္ၿပီး အခန္းထဲဝင္လာေသာခ်ိန္တြင္ သူက ကုယြမ္က်ိဳးနဲ႕ စကားမေျပာဘဲ ကုတင္ေပၚတက္ကာတန္၍ အိပ္လိုက္တယ္။
မီးအလင္းေရာင္ကို ပိတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အခန္းသည္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ မုရွင္းယုသည္ မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္ထားေသာ္လည္း သူလုံးဝအိပ္မေပ်ာ္ဘဲ ေဒါသထြက္ေနဆဲျဖစ္သည္။႐ုတ္တရက္ သူ႕ေဘးမွ ေအးစက္ေသာ အသံတစ္ခုကို သူၾကားလိုက္ရတယ္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ္မင္းကိုမလိမ္သင့္ဘူး "
မုရွင္းယုက မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္သည္။
" ရွင္းယု ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ " ကုယြမ္က်ိဳးက ထပ္ေျပာျပန္တယ္။
ဒါက ကုယြမ္က်ိဳးသည္ မုရွင္းယု၏နာမည္ကို ေခၚတဲ့ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္သည္။
ေအးစက္ေသာအသံႏွင့္ ထိုလူ၏ ထူးျခားေသာ သံလိုက္ဓာတ္သည္ မုရွင္းယု၏ ႏွလုံးသားကို နားမလည္နိုင္ေလာက္ေအာင္ခုန္သြားေစခဲ့သည္။
" ခင္ဗ်ားက က်ေတာ့ကို ဘာလို႔လိမ္ရတာလဲ? " မုရွင္းယုကေမးတယ္။
မုရွင္းယုသည္ ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ ကုအုပ္စုရဲ႕ ဥကၠဌက ဘာလို႔အရမ္းပ်င္းစရာေကာင္ ရတာလဲဆိုတာသူ တကယ္စဥ္းစားလို႔မရဘူး။
သို႔ေသာ္ ကုယြမ္က်ိဳးက မရွင္းျပဘဲသူက ထပ္မံေျပာသည္။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ "
မုရွင္းယုက " အနာဂတ္မွာ က်ေတာ့္ကို မလိမ္ပါနဲ႕ " ဟုသာေျပာနိုင္ခဲ့သည္။
" အင္ ကိုယ္မလုပ္ေတာ့ဘူး "
ထိုအခါမွသာ မုရွင္းယုသည္ သူ႕၏ အာဃာတကို စြန့္လႊတ္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
" ေနာက္က်ေနၿပီး၊ အနားယူရေအာင္ "
" ေကာင္းေသာညပါ " ကုယြမ္က်ိဳးက ေျပာတယ္။
ေနာက္ေန႕မွာသူတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံးမေန႕ကအေၾကာင္းဘာမွမေျပာၾကဘူး။
ထုံးစံအတိုင္း မုရွင္းယုသည္ ဝိညာဥ္အရည္ကို ကုယြမ္က်ိဳးအား တိတ္တဆိတ္ တိုက္ေကြၽးခဲ့တယ္။
သူက ဥယ်ာဥ္က ျပန္လာေတာ့ ခ်ာလီက ကုယြမ္က်ိဳးကို လက္ေမာင္းျပန္လည္သန္စြမ္းေအာင္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူက အခန္းထဲမွာ ေန၍ ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
အစပိုင္းတြင္ ခ်ာလီသည္ ကုယြမ္က်ိဳးအား ခက္ခဲေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ခြင့္မျပဳခဲ့ဘဲ အရိုးရွင္းဆုံး ဆုပ္ကိုင္ျခင္းႏွင့္ စတင္ခဲ့သည္။
ကုယြမ္က်ိဳးသည္ တိက်စြာ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္နိုင္ၿပီးေနာက္ ခ်ာလီက ကုယြမ္က်ိဳးအားသူ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန႔္တန္းခိုင္းတယ္။
ပထမေတာ့ မုရွင္းယုသည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးက လြယ္ကူတယ္လို႔ ခံစားမိေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္မွာ ကုယြမ္က်ိဳးရဲ႕ လက္အေၾကာေတြကေတာင့္လာတယ္။
ခ်ာလီက ကုယြမ္က်ိဳးကို သူ႕လက္ေမာင္းကို ဖိထားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ မုရွင္းယုက ေနာက္ဆုံးေတာ့ အခက္အခဲကို နားလည္လာတယ္။
နားေနခ်ိန္မွာ သူက ကုယြမ္က်ိဳးအတြက္ ေရတစ္ခြက္ကို အျမန္ေလာင္းထည့္လိုက္ၿပီး အသစ္စုပ္ယူထားတဲ့ ဝိညာဥ္ရည္နဲ႕ကို ထည့္လိုက္တယ္။
ခ်ာလီက ရယ္ရယ္ေမာေမာျဖင့္ စေနာက္ကာ ... " မင္းဘာလို႔ ငါ့ကိုေရတစ္ခြက္ မထည့္ေပးတာလဲ ငါက ပိုၿပီး ပင္ပန္းတာ သိသာေနတာကို "
ကုယြမ္က်ိဳးက ဖန္ခြက္ကိုကိုင္ၿပီး ခ်ာလီကို ၾကည့္လိုက္သည္။
" ကိုယ့္ဟာကိုထည့္ "
" ဟမ့္! မင္က သူကိုဘက္လိုက္တာ ငါသိသားဘဲ " ခ်ာလီသည္သူ႕ဟာသူေရတစ္ခြက္ထည့္လိုက္တယ္။
လက္ေမာင္းေလ့က်င့္မႈ ၿပီးစီးၿပီးေနာက္ သူသည္ လည္ပင္းႏွင့္ ခါးေလ့က်င့္ခန္းကို စတင္ခဲ့သည္။
ကုယြမ္က်ိဳးသည္ အလြန္ပူးေပါင္းခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ မုရွင္းယုသည္ သူရဲ႕အမူအရာႏွင့္ ခ်ာလီ၏ တင္းမာမွ တစ္ဆင့္ နာက်င္မႈကိုခံစားရတယ္။။
ေလ့က်င့္မႈအၿပီးတြင္ ကုယြမ္က်ိဳးသည္ ေခြၽးမ်ားထြက္လာတယ္။ ခ်ာလီသည္ ခ်န္ဖန္းကိုေခၚကာ ခ်န္ဖန္းအား ကုယြမ္က်ိဳကို တြန္းလွည္းေပၚတင္ရန္ အကူအညီေတာင္းၿပီးေနာက္ ေရခ်ိဳးရန္ ေရခ်ိဳးခန္းသို႔ ေခၚသြားခဲ့သည္။
မုရွင္းယုသည္ မေန႕က ကုယြမ္က်ိဳးကို သုတ္ေပးတဲ့အေၾကာင္း စဥ္းစားလိုက္ၿပီး သူက ေဒါသထြက္ၿပီး စိတ္ပူသြားသည္။
သူက ေရခ်ိဳးခန္းရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ကိုၾကည့္ၿပီး ခ်ာလီကိုေမးတယ္ " သူ႕ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးကဘယ္လိုလဲ? ဒါကအၿမဲတမ္းမခက္ဘူးမဟုတ္လား? ဟုတ္တယ္မလား? "
" အဲဒါကခက္ေသးလား? " ခ်ာလီကမင္းျမင္နိုင္ခဲတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္ၿပီး ေျပာတယ္ " ဒါက အစဘဲရွိေသးတယ္ ေနာက္ပိုင္း ေလ့က်င့္မႈေတြက ဘာျဖစ္နိုင္မလဲ? အဲ့ဒါက ပိုရႈပ္ေထြးသြားလိမ့္မယ္ "
မုရွင္းယုကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီး " အဲဒါက ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ? "
" သူျပန္ေကာင္းလာမယ့္ အေပၚမွာ မူတည္တယ္၊ စိတ္မပူပါနဲ႕၊ သူ႕ျပန္လည္နာလန္ထူမႈက အရမ္းေကာင္းတယ္၊ ဒါက အနည္းဆုံး တစ္လေလာက္ၾကာလိမ့္မယ္ "
ခ်ာလီက မုရွင္းယုကို ၾကည္ၿပီး ...
" စိတ္မပူပါနဲ႕ အီသန္ရဲ႕ စိတ္အားထက္သန္မႈက အားေကာင္းတယ္။ သူေျခေထာက္ေတြ ဒဏ္ရာရၿပီးကတည္းက ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ခဲ့တာ။ အခုထက္ေတာင္ပိုခက္ေသးတယ္ "
မုရွင္းယုသည္ စကားမေျပာေတာ့ေပ။ သူ႕ႏွလုံးသားထဲတြင္ ကုယြမ္က်ိဳးကို စာနာေသာ အရိပ္အေယာင္တစ္ခု ခံစားလိုက္ရတယ္။
မြန္းလြဲပိုင္း ေျခေထာက္မ်ား ႏွိပ္နယ္ရန္ အခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ မုရွင္းယုသည္ ကုယြမ္က်ိဳးအား ႏွိပ္နယ္ေပးရန္ ေရာက္လာတယ္။
မုရွင္းယုသည္ ကုယြမ္က်ိဳး၏ ဒူးတြင္ အမာ႐ြတ္ကို ထပ္မံျမင္လိုက္ရၿပီး ကုယြမ္က်ိဳး၏ ေရရွည္တည္တံ့မႈကို ေလးစားခဲ့သည္။
ႏွိပ္နယ္ေနစဥ္ သူက မည္သို႔ခံစားရသည္ကို ကုယြမ္က်ိဳးအား ေမးခဲ့ၿပီးညေနာက္ဆုံးတြင္ ကုယြမ္က်ိဳး၏ ေျခေထာက္အေျခအေနသည္ မေန႕ကႏွင့္ တူေၾကာင္းေတြ႕ရွိခဲ့သည္။
ဝိညာဥ္ေရ၏ေဆးဖက္ဝင္ အာနိသင္အမ်ားစုကို ေရရွည္ေမ့ေျမာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေနာက္ဆက္တြဲမ်ားကို ျပန္လည္အသုံးခ်နိဳင္သည္ဟု မုရွင္းယုက ခံစားခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ကုယြမ္က်ိဳး၏ ခႏၶာကိုယ္ ျပန္လည္သက္သာလာသည္ႏွင့္အမွ် ေဆး၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ သူ႕ေျခေထာက္မ်ားေပၚတြင္ ေသခ်ာေပါက္ အလုပ္ျဖစ္မည္ဟု သူက ယုံၾကည္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုယြမ္က်ိဳးသည္ မတ္တပ္ျပန္ရပ္နိုင္ဖို႔ ေမ်ာ္လင့္ခက္ရွိတယ္။
စာေရးသူေျပာစရာတစ္ခုရွိတယ္...
ခ်န္ဖန္း : က်ေတာ့္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုက ေခၚသြာတယ္။
ကုယြမ္က်ိဳး : ဒါဆိုဘာလဲ။
မုရွင္းယု : လိမ္တယ္၊ ေမွာက္တာကိုသတိထားပါ။
***************************************