Part 35
Unicode...
ထမင်းစားပွဲဝိုင်းအတွင်း ကြောင်ချီးကုတ် မျက်နှာကလေးနှင့်ထိုင်နေတဲ့ နွေဦးရယ် မတ်တပ်ရပ်လို့ လက်ပိုက်ခါ ဟင်းပွဲတွေကို ကြည့်ရင်း စိတ်ကုန်သွားသလို ဘေးကို အကြည့်တစ်ချက်လွှဲလိုက်တဲ့ ဟံသာဦးရယ်..
ပတ်ဝန်းကျင်သည် ရန့ံဆိုးများနှင့်ပြည့်နှက်လို့ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေပေသည်။
ကြက်ဥနဲ့ ကြက်အူချောင်းလေးတွေကိုပါးပါးလှီးပြီးမွှေကျော်ထားသည်ဟု ယူဆရတဲ့ ပန်းကန်ထဲက ခပ်မဲမဲ အပြားတစ်ချပ်ရယ် ဟင်းရည်ဟုထင်ရသောပန်းကန်ထဲ အာလူးတွေ အလုံးလိုက်ပစ်ထည့်ထားတာရယ် ဂေါ်ဖီဖက်တွေရယ် တို့ဖူးတွေရယ် နဲ့ အစုံအလင် ဘာဟင်းလို့ အမည်တပ်ရမလဲမသိ ဒါတောင် ခရမ်းချဉ်သီးတစ်ဖတ်တလေက ဟင်းရည်ထဲ ဘောလော မြင်ရသေးသည်..။ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ထမင်း က ဆန်ပြုတ်လား ဘာလား မသဲကွဲ ထမင်း အစိတောင်ပြောက်ပြီး ဘယ်နားရှာရမှန်းမသိ..
ဟံသာဦး စိတ်ပျက်စွာ နွေဦးဆီလှမ်းကြည့်တော့ ဒင်းက မျက်နှာငယ်လေးနှင့်..
တယ် ထလုပ်လိုက်ရ ဒင်း နာတော့မည်!
လက်ပိုက်ထားတာကိုတန်းဖြုတ်ရင်း ဟံသာဦး အရမ်းသိချင်နေသည့် ဟင်းချိုပန်းကန်ဆီ လက်ညှိုးညွှန်လာသည်..။
"အာ့ ဘာဟင်းလဲ.."
"နွေဦးဟင်း..."
"ဟမ်!!"
ဟံသာဦးမှာ နွေဦးစကားကြောင့် မျက်နှာပင် ခပ်ရဲရဲပျက်နေပြီ...
" လက်တည့်စမ်းထားတာ ဘာနာမည်ပေးရမှန်းမသိလို့ နွေဦးချက်တဲ့ဟင်း နွေဦးဟင်းလို့ နာမည်တပ်လိုက်တာ.."
"စောက်ကျိုးနည်းဟင်းပါလားကွ ဟေ.."
ဟံသာဦး စိတ်ထဲတွင် ရေရွတ်လိုက်မိသော်လည်း အမှတ်မထင်စွာ စကားက အပြင်ဘက်ထိပါ လျှံထွက်လာလေသည်..။ နွေဦးက ထူးစမ်းစွာ လှမ်းကြည့်လျှင်
"အဟမ်း ငါ့ကို သေအောင်သတ်ချင်ရင် အခြားနည်းနဲ့သတ် ဘယ့်နှယ့် မဟုတ်တမ်းတရားတွေ လျောက်လုပ်မနေနဲ့ နောက်တခါ ထပ်ပြီးမီးဖိုခန်းထဲဝင်လို့ကတော့လား ကိုယ် မင်း ခြေထောက်တွေကို သုံးစားမရအောင်ရိုက်ချိုးပစ်မယ်..."
ဟံသာဦး ထိုင်ခုံပေါ်တင်ထားသည့် လက်ဆွဲအိတ်ကို ဆက်ခနဲ ဆွဲယူခါ မီးဖိုခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ နွေဦးမှာ ဒေါသဘဲ ထွက်ရနိုးနိုးနှင့် ဟံသာဦးကျောပြင်အား မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်မိသည်။
.............
ဟံသာဦး အခန်းထဲရောက်မှဘဲ အသက်ဝဝရှူနိုင်တော့သလို သက်ပြင်းတစ်ချက် ချရင်း ဝတ်ထားသော shirtအဖြူအား ကျယ်သီးဖြုတ်လိုက်သည်။ တနေ့လုံး ပင်ပန်းထားသမျှ ရေချိုးဖို့ကိုသာ သူအာရုံရောက်နေမိ၏..။
Ring~~Ring~~!
စားပွဲပေါ်က တဒူဒူတုန်ခါနေသော ဖုန်းသံကြောင့် ဟံသာဦး ကြည့်လိုက်မိသည်။ ဖုန်းကွန်တက်တွင် ပေါ်နေသည့်နာမည်သည်...
"Hello နှင်းစံ.."
"ကိုကို အိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား.."
တဖတ်က ခပ်ချွဲချွဲ အသံလေးနဲ့ပြောနေသူကြောင့် ဟံသာဦး တစ်ချက်ပြုံးလိုက်မိသည်..။
"အင်း ကိုယ်အခုဘဲ ပြန်ရောက်တယ် နှင်းစံရော.."
"နှင်းစံလည်း အတူတူဘဲ ဒါနဲ့မနက်ဖြန် sunday မှာကိုကိုအားလားဟင် နှင်းစံနဲ့ coffee date ကြမလား..."
"Coffee date!"
ဟံသာဦး မသိသလိုလေး သူမအား ပြန်မေးမိလိုက်သောအခါ ဖုန်းတစ်ဖတ်ခြမ်းမှ ခဏတာ တိတ်ဆိတ်သွား၏..။ ပြီးမှ....
"အို နှင်းစံ တအားစိတ်လောသွားတာဘဲ..နှင်းစံ ဆိုလိုတာကလေ ကိုကိုများ coffee သောက်ချင်မလားလို့ high place ဆိုတော့ ရှုခင်းလည်း တအားလှတာ ပြီးတော့ ကိုကို့ကို ခေါ်ပြချင်လို့ပါ ကိုကိုက အလုပ်ပိနေတဲ့သူဆိုတော့လေ.."
ဟံသာဦးက မဲ့ပြုံးကလေးနှင့်...
"ဟုတ်ပြီ...sunday coffee date အတွက်ကိုယ် comfineလိုက်ပြီနော်.. မနက်ဖြန်တွေ့ကြတာပေါ့ see you.."
"Ok! see you ပါ ကိုကို .. sweet nightနော်.."
ဖုန်းအား ဦးစွာ ချသွားသော နှင်းစံသည် မနက်ဖြန်အတွက် အတော်ကလေး စိတ်လှုပ်ရှားနေသယောင်.. ပြီးတော့ သူစိတ်ဝင်စားနေသည့် လူတယောက်အား ကြိုးစားပိုင်ခွင် အပြည့်အဝ ရတော့မည်..။
"အဟက်.. အန်တီရယ် sorry နော် ခင်မင်ထောက်ထားခဲ့တဲ့ မျက်နှာကလေးနဲ့ ကိုကို့ကို အပိုင်ယူပစ်လိုက်တော့မယ် နှင်းစံလက်ထဲ ကိုကို ပျော်နေစေရမယ်လို့ အာမခံတယ် အဟက်ဟက်..."
ဖုန်းတစ်ဖတ်ခြမ်းက ဟံသာဦးကတော့ အကြံအစည်များ အောင်မြင်တော့မလို ကြိတ်ပျော်နေသည့် မူပိုင် မဲ့ပြုံးကြီးနင့် ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားစွာ ကုလားထိုင်၌ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့သည်...။
................
"အဲ့တော့! ....."
နွေဦးမှာ မဲတူးနေသော အေပရွန်ကို ချွတ်ခါ ဖုန်းကလေး နားနားကပ်လို့ သူ့အခန်းရှိရာ ခပ်ဖြေးဖြေးလျောက်လှမ်းလာခဲ့မိသည်။
"အင်း.... ဟမ် !ဒန့်ဒလွန်သီး အော် အကိုညီသု့က ဘာဆက်ဖြစ်လဲ.."
နွေဦးအား ဖုန်းဆက်သည့် လူမှာ ရတုမောင် ဖြစ်ချေ၏.။နွေဦးမှာ ခေါင်းတညှိမ်ညှိမ့်နှင့်သာ ရတုပြောသမျှ နားထောင်နေရသည်..။
"ငါ အဲ့ဒန့်ဒလွန်သီးကို သဘောကျနေမိပြီထင်တယ်..."
"ဘာ !!!!! "
နွေဦးမှာ လှေကားထစ်အချိုးမှနေခါ အသံကုန်ဟစ်မိသည်အထိ အ့ံဩသွားရသည်။
"ဖြေးဖြေးအော်ပါကွာ.. တကယ်ထည်း"
"ဟေ့ကောင် ဟေ့ကောင် ငါ့ကို လာမစားနဲ့နော် မင်းက ဘယ်လိုလုပ်အကိုညီသု့ကို ကြိုက်မတုန်း.. အကို ညီသု့ကရော..?.."
"ငါ မသိဘူး ငါမသိဘူး..."
"မနက်ဖြန် တနေရာမှာတွေ့မယ် sunday ဆိုတော့ အိမ်မှာ ဟိုလူကြီးရှိတယ်.. တော်ကြာ ရန်သတ်ပွဲတွေ ဖြစ်နေရင် မင်းကိုအားနာရလို့ "
"အာ့ဆို ငါ့အမဆိုင်မှာ ထိုင်ကြမယ်.."
"အွန်း အွန်း.. မမရတီချို ဆိုင်မှလား ငါ ၉နာရီလောက် လာခဲ့မယ်........အေးအေး.. မင်း တွေ့လို့ရတော့ နာပြီသာမှတ်!.."
နွေဦးမှာ ဖုန်းပြောပြီးကတည်းက ရေချိုးခန်းထဲဝင်ခါ ခြေလက်တွေသန့်စင်ရတော့သည် မသန့်လို့ကလည်း မရ.. တကိုယ်လုံး ကပ္ပလီလူမျိုးတွေလို မဲတူးနေတာလေ!
................ Time Skip .................
Sunday '''''''''
မနက်အစောကတည်းက နွေဦးကားတစ်စီးနှင့် ခြံထဲမှ ထွက်သွားတာ ဟံသာဦး အိမ်အပေါ်ထပ်မှ လှမ်းမြင်လိုက်သည်။ ပုံမှန်ဆိုရင် အနောက်ကနေ ခြေရာလိုက်ခံမိပေမဲ့ အခုက သူချိန်းဆိုထားတာရှိနေသည်။
" ဒီနေ့တစ်နေ့တည်းဘဲ... နောက်နေ့တွေဆို ကိုယ်မပါဘဲ ဘယ်မှမသွားရဘူး...စိတ်မချလိုက်တာ! "
သက်ပြင်းအားချရင်း ပြူတင်းပေါက်စီမှ နေရာပြန်ရွှေ့ခါ သူ့ကိုယ်သူ မှန်ထဲ တစ်ချက်ပြန်ကြည့်မိသည်..။
V ship လည်ဟိုက် shirt အနီဆွေးဆွေးအား ကြိုးပြားပါသော ခါးစည်း ဘောင်းဘီအပွ အသားရောင်ထဲ ထည့်ဝတ်ခါ လူငယ်ဆန်စေသည်..။ အခုက coffee date ဆိုသည့်အတွက် အများဆုံး လူငယ်ဆန်နေမှဖြစ်မည်..။ ဒါ့ကြောင့် သင့်တော်မည့် အကျႌတို့ကိုသာထုတ်ဝတ်ရင်း brand တံဆိပ် စိန်တစ်လုံးထဲ သီးသန့် မြှုပ်ထားသော လတ်ပတ်နာရီအား လက်တွင် ဝတ်ဆင်စေလိုက်သည်..။
ထို့နောက် သူ၏ နောက်ဆုံးထွက် BMW မော်ဒယ်ကားအဖြူစွတ်စွတ်ဖြင့် ချိန်းဆိုထားသော နေရာသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။
ကားကို parking ထဲသေချာထိုးရပ်ပြီး ၁၀ထပ်တိုက်အတွင်းသို့ ဟံသာဦးတစ်ယောက် ဖြတ်လျှောက်နင်းဝင်လာလေတော့သည်.. ။ ပြီးလျှင် သူမအလာကို မြေညီထပ်မှ ထိုင်စောင့်ရသည်..။
သိပ်၍မကြာပါ..နှင်းစံမှာ အပြာရောင် ပေါင်လည်သာသာ ဂါဝန်ကလေးနှင့် နိုင်ငံခြားဖြစ်ဘိုရုပ်မကလေးလို သု့အနား လှပသော အပြုံးတို့တို လိုလိုလားလား စွန့်ကျဲလို့ ရောက်လာလေသည်..။
"ကိုကို.. စောင့်နေတာ ကြာပြီလား..."
"ဟင့်အင်း ကိုယ်လည်း အခုလေးတင်မှ..."
ပြောရင်းရှိသေး ဟံသာဦး မျက်လုံးက ဓာတ်လှေကားထဲ မိန်းကလေးတယောက်နှင့်အတူ ဝင်သွားသော နွေဦးအား လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။ နွေဦး ပုံမှာ အတော်ကလေး အပြုံးတွေက အသက်ဝင်နေသည်..။ လှမ်းမြင်လိုက်ရတဲ့ ခဏကလေးမှာတောင် ထိုမိန်းမက နွေဦး လက်မောင်းတစ်ဖတ်ကို ချိတ်တွဲလို့ တခစ်ခစ်ဖြင့် ရယ်နေသေးသည်။
"ကိုကို......"
"ဟင်..အင်း..."
နှင်းစံရဲ့အသံကိုကြားမှ အကြည့်တွေကို သူမဆီပြန်ပို့လိုက်သည်။ နှင်းစံက ပန်းနုရောင်သန်းသော နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေးလေးတွေကြောင့် ပို၍ပင်ပေါ်လွင်လှပနေသလို ဟံသာဦး သူမနှုတ်ခမ်းအား အကြာကြီးစိုက်ကြည့်နေမိသည်။
နှင်းစံမှာတော့ ဟံသာဦး သူမနှုတ်ခမ်းအား ကြည့်နေမှန်းသိသာနေသည်ကြောင့် နှုတ်ခမ်းကလေးတွေကို ဆူလိုက် ပြုံးလိုက်ပင် ပို၍ လှုပ်ပြနေသည်...။
ကျစ်! အာရုံဘဲ ဆိုးဆေးမတင်ထားတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကမှ မင်းနှုတ်ခမ်းထက် အဆတစ်ရာမက ပိုလှသေးတယ်!
..........................................
zawgyi...
Part 35
Unicode...
ထမင္းစားပြဲဝိုင္းအတြင္း ေၾကာင္ခ်ီးကုတ္ မ်က္ႏွာကေလးႏွင့္ထိုင္ေနတဲ့ ႏြေဦးရယ္ မတ္တပ္ရပ္လို႔ လက္ပိုက္ခါ ဟင္းပြဲေတြကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ကုန္သြားသလို ေဘးကို အၾကည့္တစ္ခ်က္လႊဲလိုက္တဲ့ ဟံသာဦးရယ္..
ပတ္ဝန္းက်င္သည္ ရန႕ံဆိုးမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္လို႔ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေပသည္။
ၾကက္ဥနဲ႕ ၾကက္အူေခ်ာင္းေလးေတြကိုပါးပါးလွီးၿပီးေမႊေက်ာ္ထားသည္ဟု ယူဆရတဲ့ ပန္းကန္ထဲက ခပ္မဲမဲ အျပားတစ္ခ်ပ္ရယ္ ဟင္းရည္ဟုထင္ရေသာပန္းကန္ထဲ အာလူးေတြ အလုံးလိုက္ပစ္ထည့္ထားတာရယ္ ေဂၚဖီဖက္ေတြရယ္ တို႔ဖူးေတြရယ္ နဲ႕ အစုံအလင္ ဘာဟင္းလို႔ အမည္တပ္ရမလဲမသိ ဒါေတာင္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးတစ္ဖတ္တေလက ဟင္းရည္ထဲ ေဘာေလာ ျမင္ရေသးသည္..။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ ထမင္း က ဆန္ျပဳတ္လား ဘာလား မသဲကြဲ ထမင္း အစိေတာင္ေျပာက္ၿပီး ဘယ္နားရွာရမွန္းမသိ..
ဟံသာဦး စိတ္ပ်က္စြာ ႏြေဦးဆီလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဒင္းက မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္..
တယ္ ထလုပ္လိုက္ရ ဒင္း နာေတာ့မည္!
လက္ပိုက္ထားတာကိုတန္းျဖဳတ္ရင္း ဟံသာဦး အရမ္းသိခ်င္ေနသည့္ ဟင္းခ်ိဳပန္းကန္ဆီ လက္ညွိုးၫႊန္လာသည္..။
"အာ့ ဘာဟင္းလဲ.."
"ႏြေဦးဟင္း..."
"ဟမ္!!"
ဟံသာဦးမွာ ႏြေဦးစကားေၾကာင့္ မ်က္ႏွာပင္ ခပ္ရဲရဲပ်က္ေနၿပီ...
" လက္တည့္စမ္းထားတာ ဘာနာမည္ေပးရမွန္းမသိလို႔ ႏြေဦးခ်က္တဲ့ဟင္း ႏြေဦးဟင္းလို႔ နာမည္တပ္လိုက္တာ.."
"ေစာက္က်ိဳးနည္းဟင္းပါလားကြ ေဟ.."
ဟံသာဦး စိတ္ထဲတြင္ ေရ႐ြတ္လိုက္မိေသာ္လည္း အမွတ္မထင္စြာ စကားက အျပင္ဘက္ထိပါ လွ်ံထြက္လာေလသည္..။ ႏြေဦးက ထူးစမ္းစြာ လွမ္းၾကည့္လွ်င္
"အဟမ္း ငါ့ကို ေသေအာင္သတ္ခ်င္ရင္ အျခားနည္းနဲ႕သတ္ ဘယ့္ႏွယ့္ မဟုတ္တမ္းတရားေတြ ေလ်ာက္လုပ္မေနနဲ႕ ေနာက္တခါ ထပ္ၿပီးမီးဖိုခန္းထဲဝင္လို႔ကေတာ့လား ကိုယ္ မင္း ေျခေထာက္ေတြကို သုံးစားမရေအာင္ရိုက္ခ်ိဳးပစ္မယ္..."
ဟံသာဦး ထိုင္ခုံေပၚတင္ထားသည့္ လက္ဆြဲအိတ္ကို ဆက္ခနဲ ဆြဲယူခါ မီးဖိုခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ ႏြေဦးမွာ ေဒါသဘဲ ထြက္ရနိုးနိုးႏွင့္ ဟံသာဦးေက်ာျပင္အား မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္မိသည္။
.............
ဟံသာဦး အခန္းထဲေရာက္မွဘဲ အသက္ဝဝရႉနိုင္ေတာ့သလို သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခ်ရင္း ဝတ္ထားေသာ shirtအျဖဴအား က်ယ္သီးျဖဳတ္လိုက္သည္။ တေန႕လုံး ပင္ပန္းထားသမွ် ေရခ်ိဳးဖို႔ကိုသာ သူအာ႐ုံေရာက္ေနမိ၏..။
Ring~~Ring~~!
စားပြဲေပၚက တဒူဒူတုန္ခါေနေသာ ဖုန္းသံေၾကာင့္ ဟံသာဦး ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ဖုန္းကြန္တက္တြင္ ေပၚေနသည့္နာမည္သည္...
"Hello ႏွင္းစံ.."
"ကိုကို အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီလား.."
တဖတ္က ခပ္ခြၽဲခြၽဲ အသံေလးနဲ႕ေျပာေနသူေၾကာင့္ ဟံသာဦး တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္မိသည္..။
"အင္း ကိုယ္အခုဘဲ ျပန္ေရာက္တယ္ ႏွင္းစံေရာ.."
"ႏွင္းစံလည္း အတူတူဘဲ ဒါနဲ႕မနက္ျဖန္ sunday မွာကိုကိုအားလားဟင္ ႏွင္းစံနဲ႕ coffee date ၾကမလား..."
"Coffee date!"
ဟံသာဦး မသိသလိုေလး သူမအား ျပန္ေမးမိလိုက္ေသာအခါ ဖုန္းတစ္ဖတ္ျခမ္းမွ ခဏတာ တိတ္ဆိတ္သြား၏..။ ၿပီးမွ....
"အို ႏွင္းစံ တအားစိတ္ေလာသြားတာဘဲ..ႏွင္းစံ ဆိုလိုတာကေလ ကိုကိုမ်ား coffee ေသာက္ခ်င္မလားလို႔ high place ဆိုေတာ့ ရႈခင္းလည္း တအားလွတာ ၿပီးေတာ့ ကိုကို႔ကို ေခၚျပခ်င္လို႔ပါ ကိုကိုက အလုပ္ပိေနတဲ့သူဆိုေတာ့ေလ.."
ဟံသာဦးက မဲ့ၿပဳံးကေလးႏွင့္...
"ဟုတ္ၿပီ...sunday coffee date အတြက္ကိုယ္ comfineလိုက္ၿပီေနာ္.. မနက္ျဖန္ေတြ႕ၾကတာေပါ့ see you.."
"Ok! see you ပါ ကိုကို .. sweet nightေနာ္.."
ဖုန္းအား ဦးစြာ ခ်သြားေသာ ႏွင္းစံသည္ မနက္ျဖန္အတြက္ အေတာ္ကေလး စိတ္လႈပ္ရွားေနသေယာင္.. ၿပီးေတာ့ သူစိတ္ဝင္စားေနသည့္ လူတေယာက္အား ႀကိဳးစားပိုင္ခြင္ အျပည့္အဝ ရေတာ့မည္..။
"အဟက္.. အန္တီရယ္ sorry ေနာ္ ခင္မင္ေထာက္ထားခဲ့တဲ့ မ်က္ႏွာကေလးနဲ႕ ကိုကို႔ကို အပိုင္ယူပစ္လိုက္ေတာ့မယ္ ႏွင္းစံလက္ထဲ ကိုကို ေပ်ာ္ေနေစရမယ္လို႔ အာမခံတယ္ အဟက္ဟက္..."
ဖုန္းတစ္ဖတ္ျခမ္းက ဟံသာဦးကေတာ့ အႀကံအစည္မ်ား ေအာင္ျမင္ေတာ့မလို ႀကိတ္ေပ်ာ္ေနသည့္ မူပိုင္ မဲ့ၿပဳံးႀကီးနင့္ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားစြာ ကုလားထိုင္၌ ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့သည္...။
................
"အဲ့ေတာ့! ....."
ႏြေဦးမွာ မဲတူးေနေသာ ေအပ႐ြန္ကို ခြၽတ္ခါ ဖုန္းကေလး နားနားကပ္လို႔ သူ႕အခန္းရွိရာ ခပ္ေျဖးေျဖးေလ်ာက္လွမ္းလာခဲ့မိသည္။
"အင္း.... ဟမ္ !ဒန႔္ဒလြန္သီး ေအာ္ အကိုညီသု႔က ဘာဆက္ျဖစ္လဲ.."
ႏြေဦးအား ဖုန္းဆက္သည့္ လူမွာ ရတုေမာင္ ျဖစ္ေခ်၏.။ႏြေဦးမွာ ေခါင္းတညွိမ္ညွိမ့္ႏွင့္သာ ရတုေျပာသမွ် နားေထာင္ေနရသည္..။
"ငါ အဲ့ဒန႔္ဒလြန္သီးကို သေဘာက်ေနမိၿပီထင္တယ္..."
"ဘာ !!!!! "
ႏြေဦးမွာ ေလွကားထစ္အခ်ိဳးမွေနခါ အသံကုန္ဟစ္မိသည္အထိ အ့ံဩသြားရသည္။
"ေျဖးေျဖးေအာ္ပါကြာ.. တကယ္ထည္း"
"ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္ ငါ့ကို လာမစားနဲ႕ေနာ္ မင္းက ဘယ္လိုလုပ္အကိုညီသု႔ကို ႀကိဳက္မတုန္း.. အကို ညီသု႔ကေရာ..?.."
"ငါ မသိဘူး ငါမသိဘူး..."
"မနက္ျဖန္ တေနရာမွာေတြ႕မယ္ sunday ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ ဟိုလူႀကီးရွိတယ္.. ေတာ္ၾကာ ရန္သတ္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနရင္ မင္းကိုအားနာရလို႔ "
"အာ့ဆို ငါ့အမဆိုင္မွာ ထိုင္ၾကမယ္.."
"အြန္း အြန္း.. မမရတီခ်ိဳ ဆိုင္မွလား ငါ ၉နာရီေလာက္ လာခဲ့မယ္........ေအးေအး.. မင္း ေတြ႕လို႔ရေတာ့ နာၿပီသာမွတ္!.."
ႏြေဦးမွာ ဖုန္းေျပာၿပီးကတည္းက ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ခါ ေျခလက္ေတြသန႔္စင္ရေတာ့သည္ မသန႔္လို႔ကလည္း မရ.. တကိုယ္လုံး ကပၸလီလူမ်ိဳးေတြလို မဲတူးေနတာေလ!
................ Time Skip .................
Sunday '''''''''
မနက္အေစာကတည္းက ႏြေဦးကားတစ္စီးႏွင့္ ၿခံထဲမွ ထြက္သြားတာ ဟံသာဦး အိမ္အေပၚထပ္မွ လွမ္းျမင္လိုက္သည္။ ပုံမွန္ဆိုရင္ အေနာက္ကေန ေျခရာလိုက္ခံမိေပမဲ့ အခုက သူခ်ိန္းဆိုထားတာရွိေနသည္။
" ဒီေန႕တစ္ေန႕တည္းဘဲ... ေနာက္ေန႕ေတြဆို ကိုယ္မပါဘဲ ဘယ္မွမသြားရဘူး...စိတ္မခ်လိဳက္တာ! "
သက္ျပင္းအားခ်ရင္း ျပဴတင္းေပါက္စီမွ ေနရာျပန္ေ႐ႊ႕ခါ သူ႕ကိုယ္သူ မွန္ထဲ တစ္ခ်က္ျပန္ၾကည့္မိသည္..။
V ship လည္ဟိုက္ shirt အနီေဆြးေဆြးအား ႀကိဳးျပားပါေသာ ခါးစည္း ေဘာင္းဘီအပြ အသားေရာင္ထဲ ထည့္ဝတ္ခါ လူငယ္ဆန္ေစသည္..။ အခုက coffee date ဆိုသည့္အတြက္ အမ်ားဆုံး လူငယ္ဆန္ေနမွျဖစ္မည္..။ ဒါ့ေၾကာင့္ သင့္ေတာ္မည့္ အကျႌတို့ကိုသာထုတ်ဝတ်ရင်း brand တံဆိပ္ စိန္တစ္လုံးထဲ သီးသန႔္ ျမႇုပ္ထားေသာ လတ္ပတ္နာရီအား လက္တြင္ ဝတ္ဆင္ေစလိုက္သည္..။
ထို႔ေနာက္ သူ၏ ေနာက္ဆုံးထြက္ BMW ေမာ္ဒယ္ကားအျဖဴစြတ္စြတ္ျဖင့္ ခ်ိန္းဆိုထားေသာ ေနရာသို႔ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။
ကားကို parking ထဲေသခ်ာထိုးရပ္ၿပီး ၁၀ထပ္တိုက္အတြင္းသို႔ ဟံသာဦးတစ္ေယာက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္နင္းဝင္လာေလေတာ့သည္.. ။ ၿပီးလွ်င္ သူမအလာကို ေျမညီထပ္မွ ထိုင္ေစာင့္ရသည္..။
သိပ္၍မၾကာပါ..ႏွင္းစံမွာ အျပာေရာင္ ေပါင္လည္သာသာ ဂါဝန္ကေလးႏွင့္ နိုင္ငံျခားျဖစ္ဘို႐ုပ္မကေလးလို သု႔အနား လွပေသာ အၿပဳံးတို႔တို လိုလိုလားလား စြန႔္က်ဲလို႔ ေရာက္လာေလသည္..။
"ကိုကို.. ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီလား..."
"ဟင့္အင္း ကိုယ္လည္း အခုေလးတင္မွ..."
ေျပာရင္းရွိေသး ဟံသာဦး မ်က္လုံးက ဓာတ္ေလွကားထဲ မိန္းကေလးတေယာက္ႏွင့္အတူ ဝင္သြားေသာ ႏြေဦးအား လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ ႏြေဦး ပုံမွာ အေတာ္ကေလး အၿပဳံးေတြက အသက္ဝင္ေနသည္..။ လွမ္းျမင္လိုက္ရတဲ့ ခဏကေလးမွာေတာင္ ထိုမိန္းမက ႏြေဦး လက္ေမာင္းတစ္ဖတ္ကို ခ်ိတ္တြဲလို႔ တခစ္ခစ္ျဖင့္ ရယ္ေနေသးသည္။
"ကိုကို......"
"ဟင္..အင္း..."
ႏွင္းစံရဲ႕အသံကိုၾကားမွ အၾကည့္ေတြကို သူမဆီျပန္ပို႔လိုက္သည္။ ႏွင္းစံက ပန္းႏုေရာင္သန္းေသာ ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးေလးေတြေၾကာင့္ ပို၍ပင္ေပၚလြင္လွပေနသလို ဟံသာဦး သူမႏႈတ္ခမ္းအား အၾကာႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
ႏွင္းစံမွာေတာ့ ဟံသာဦး သူမႏႈတ္ခမ္းအား ၾကည့္ေနမွန္းသိသာေနသည္ေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းကေလးေတြကို ဆူလိုက္ ၿပဳံးလိုက္ပင္ ပို၍ လႈပ္ျပေနသည္...။
က်စ္! အာ႐ုံဘဲ ဆိုးေဆးမတင္ထားတဲ့ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကမွ မင္းႏႈတ္ခမ္းထက္ အဆတစ္ရာမက ပိုလွေသးတယ္!
..........................................