╔══ஓ๑♡๑ஓ══╗
Kabanata 21.
Luna‘s Attunement
╚══ஓ๑♡๑ஓ══╝
Luna's Point of View
Kanina ay tinanong ko si Shamil kung bakit niya ba iyon ginawa but then she just ditch me nang may tumawag sa kanya tsaka hindi na niya ako binalikan pa.
Hapon na nang maisipan kong tawagan si Miles sa ibinigay niyang numero. Ginamit ko ang telepono dito sa dorm para tawagan siya kasi nga nawala na 'yung phone ko na bagong bili pa ni mom sa 'kin.
I'm really struggling with this attunement of mine. Gusto ko na talaga malaman kung anong attunement ko para hindi na ako mangamba pa kung sakali man na may dumukot na naman sa 'kin ng gano'n.
Pumayag naman siya. Nagbihis na ako at lumabas na sa kwarto nang madatnan ko sina Ellesse at Elleanor sa pinto na bahagya ko namang ikinagulat. Mukhang hinihintay nila akong lumabas.
“Sa'n ka punta?” biglang tanong ni Elleanor.
“To the moon!” Sabay lagpas ko sa kanila.
Hindi naman sila natawa sa sinabi ko. Okay, minsan na nga lang ako mag-joke.
“It's not even funny, Gianna.” Masungit na wika ni Ellesse.
“I'm going outside. May lakad ako ngayon,” sagot ko sa tanong nila.
“To where?” usisa naman ni Ellesse.
“Do I need to answer that?”
“Yes! I mean look at you! Baka mapahamak ka na naman.” Mabilis na sagot ni Ellesse.
Mapahamak? Kailan ko sinabi na galing sa pahamak 'tong sugat ko sa ulo?
“Huh?”
“I mean, t-those girls! 'Yung umaway sa 'yo kanina. Baka balikan ka na naman no'n. You know bitches like them won't stop until they're satisfied.” Paliwanag ni Ellesse sa 'kin.
“Les is right Gianna,” sagot naman ni Elleanor.
“I can handle myself, okay.” Sagot ko habang kumuha ng tubig sa refrigerator.
Nakasunod pa rin sila sa'kin. Kanina pa 'yan sila. As if they have done something wrong with me. Ayoko man isipin ang bagay na 'to but I can't stop with the thought na what if sila ang dumukot sa 'kin.
I can't think of any other person na kilala ako. Besides, I don't know them that well. I don't fully trust them pero nirerespeto ko naman sila bilang kaibigan ko.
About that thing that they're talking about. Hindi ko muna ito kinuha sa pinagtataguan ko nito. I can't risk it. Tsaka na kapag lumabas na 'tong munting attunement ko na sa tingin ko ay Air attunement.
It's just a guess, nothing is certain yet.
“Okay, just be careful. Maraming galit sa 'yo riyan sa campus dahil sa… alam mo na. Call us if ever you need help.” Elleanor sincerely said.
Tumango naman ako. Napahinto rin ako sa paglalakad patungo sa pintuan nang maalala ko na wala na pala ang phone ko. Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad at hindi na lang sinabi sa kanila na wala akong phone.
I got their number though. Okay na 'yon, beside hindi ko naman talaga sila tatawagan.
Narating ko na ang training room na pinagkasunduan namin ni Miles. Nang makapasok ako ay bigla na lang may lumipad na bagay patungo sa'kin. Mabilis ko naman itong nailagan at tumama ito sa pintuan.
It's a dagger. Masama kong natingnan si Miles na nakapwesto pa ang isang kamay sa direksyon ko.
“Are you trying to kill me here?”
Ngumisi lang siya sa sinabi ko at bigla na lang muling may lumipad na dagger sa direksyon ko. This time ay dalawa na ito na mabilis kong inilagan. Sinundan naman nang tatlong dagger. Mabilis kong hinubad ang bag na suot ko at tinapon ko ito sa kung saan.
“Are you serious?" I asked in a serious tone.
Muli ay hindi niya ako sinagot. I can now see that he has a dark att. He simply controls all the daggers' shadows.
“I hate it when people don't answer my damn question, Miles!” mariin kong saad sa kaniya.
“Show me what you've got, young lady.” He said as he threw all the shadow daggers in my direction.
This time, I put my hands up and then I immediately caught one dagger habang iniiwasan ko naman ang iba. Akala ko hindi ko ito mahahawakan kasi nga gawa lang ito sa anino but then I was wrong.
Balak ko sana na hindi ipakita sa kanya ang kakayahan ko ngunit mukhang sinusubukan niya talaga akong palabasin ang tunay kong kakayahan. Wala nang kaso iyon sa 'kin dahil pinagkatiwalaan ko na siya ngayon. Sasanayin niya ako and I don't want to disappoint him.
I don't want him to belittle me. As I did my research on him. I found out that his family is one of Quinn's business partners. Kaya naman masasabi ko na mapagkakatiwalaan ko siya sa mga bagay na ipapakita ko sa kanya. He won't betray me if I told him I am a Quinn.
Ngayon naman ay ginawa kong panangga ang isang dagger na nakuha ko. Ilag lang ako ng ilag at sangga nang sangga sa mga itinitira niya habang papalapit ako sa kanya.
He became unstoppable and so do I. Hindi ako nagpatalo sa kanya. Nang makarating na ako sa harap niya ay wala akong sinayang na oras at kinuha kaagad ang pagkakataon. Mabilis kong inihagis sa kaniya ang hawak kong isang dagger bago tumalon at kinuha ang isang dagger sa ere at sunod na inihagis sa kanya.
But he just immediately stops it nang malapit na itong tumama sa mukha niya. Just an inch away from his face. Nagbagsakan ang mga dagger na nakalutang sa ere nang sinalo ni Miles sa kamay niya ang isa pang dagger na inihagis ko sa direksyon niya.
Napangisi ako, “You're amusing,” usal ko.
“No wonder, Lady Abigail. Now let's start our real session.”
Pinalutang niya ang dagger sa ere and then it just disappeared into the air. Lumapit siya sa upuan at may kinuha siya doon.
Bigla na lang namatay ang ilaw kaya dumilim kaagad ang paligid namin. Mabilis naman itong bumalik. It's just for a second, but I am speechless at how Miles did it to me right now.
Dark Att is interesting.
Nakagapos na ako ngayon. 'Yung tipong ang isang kamay ay nakagapos sa kabila at ang isa naman ay nasa kabila.
“What are these, Miles?”
“Do not worry, Lady. I'll just test your Att.”
Napalunok ako sa mga titig niya. May binabalak siyang masama, nakikita ko iyon sa mga mata niya. Subukan lang niya‘t hindi ako magdadalawang-isip na patayin siya.
“With this?” ginalaw ko ang nakagapos sa kamay ko at tumunog ito dahil sa paggalaw ko.
“Now, what do you feel when you are in that position?”
Tumaas ang isa kong kilay sa sinabi niya. What stupid question is that?
“I‘m here to train Miles, not to answer a bunch of questions on how I feel?”
Tumango-tango naman siya, “Forgive me, for this is a part of our training.”
Kumunot muli ang noo ko nang may pinindot siyang button. Bumukas doon ang isang pintuan na parang elevator. Bahagyang umawang ang labi ko nang makita ko ng buo kung sino ang nandoon.
“Wait, Miles. Why is she here?” hindi ako sinagot ni Miles.
Ngumiti lang siya sa 'kin nang nakakaloko habang nakikita ko naman si Olivia na nakagapos sa isang upuan na napapalibutan ng ibat-ibang uri ng maliliit na patalim na gawa sa anino. Nakapiring ang mga mata niya pati na ang bibig niya ay may nakagapos din doon dahilan kung bakit hindi siya nakakapagsalita ng buo.
“HmfmfnfmkjdjdHm!” Halinghing ni Olivia habang pinipilit na kumawala sa upuan.
Is this the reason why I haven't seen her lately? Damn!
“Are you trying to kill an innocent one? Bakit nandito siya? Sagutin mo ako, Miles!”
“It‘s part of the session, Lady Abi. This is the best way para mapalabas mo na ang attunement mo. It‘s either you lost her or save her and gain your attunement.”
“Who the f*ck are you?”
Ngumisi siya, “You'll know soon kung sino talaga ako. But for now, let's start the session. Nasa sa'yo na kung anong gagawin mo para maligtas mo siya. Don't even try to scream or ask for help 'cause this training hall is basically a soundproof.”
Nagsimula na akong kabahan sa sinabi niya. Nagkamali ba ako ng pagkilala sa kaniya? O isa rin siya sa mga gustong pumatay sa‘kin dahil pinatay ko ang nag-iisang supreme president sa paaralan.
May pinindot na naman si Miles. Nakita ko doon sa itaas ng pintuan na may nag-countdown na numero.
“Are you serious? You're committing a crime here, Miles. It‘s a very wrong decision.” Sigaw ko pa sa kanya habang pilit pa rin na kumakawala sa kadenang nakagapos sa mga kamay ko.
“Say what you wanted to say to her. Maybe it's her last day now if you can‘t save her.”
Nag-igting ang panga ko sa sinabi niya, “Crazy bastard!”
“Oops! Wrong words. Great, you're down to two minutes now. What are you gonna do, Lady Abigail?” excited pa niyang ani sa‘kin.
Mas lalo akong kinabahan sa sinabi niya dahil mukhang seryoso talaga siya. Paano ba ako napunta sa sitwasyon na ’to?
“Just take me instead! Not her!” pakiusap ko sa kanya.
Humalakhak naman siya. Marami nga talagang mga baliw sa paaralan na ’to. F*ck this place! Hindi ko na siya kinausap pa at nag-isip na lang ng paraan. Sinubukan kong pakiramdam ang sarili kong kapangyarihan.
Please, please, please. Just get out of my body!
I close my eyes and did what I learned sa klase ni sir Eduard. Feel the presence, think that you can do it, and control it.
Sa pagdilat ng mata ko ay sinubukan kong ipwesto ang kamay ko sa mga nakalutang na patalim sa paligid ni Olivia. I tried to focus it and then I feel the presence of air and in an instant, naibagsak ko ang tatlong patalim. Napangiti ako nang magawa ko iyon.
“Look, Miles! Nagawa ko! May kapangyarihan na ako!” masaya kong ani sa kaniya.
“And I think you‘ll lose her. That‘s not enough!” asik niya sa‘kin.
“What?”
Napatingin ako sa oras na natitira. Gayon na lamang ang panlalaki ng mata ko nang makitang thirty seconds na lang ang natitira. Napalingon ako kay Miles. Nagsimula na siyang maglakad papunta sa pintuan at sa tingin ko ay lalabas na siya na para bang tapos na siya rito.
“No, no, no! You're kidding, right? Miles!”
“Bye, bye!”
Biglang nag-init ang katawan ko nang maisara na niya ang pinto. Doon ko pinagmasdan si Olivia. Sa galit ko'y hindi ko namalayan na natanggal ko na pala ang kadena na nakagapos sa kamay ko.
A wave of anger arises in me. Naramdaman ko rin ang kakaibang enerhiya na nagmumula sa kailaliman ng katawan ko. And just like that, may kumawalang malakas na pwersa sa katawan ko na nagdulot ng pagkabasag sa salamin ng training room.
Salamin kasi ang dingding nito and just before the time step to zero ay naibaba ko na ang mga patalim at tumilapon pa ang iba sa ibang direksyon na hindi tatama kay Olivia.
Nang matapos kong gawin iyon ay napalingon ako kay Miles na nasa labas ng pintuan. Pati ang pinto ay nasira ko rin pala. I was panting so hard pero nagawa ko pa rin siyang tingnan ng masama.
And just like that ay umikot ang paningin ko kasabay doon ay narinig ko ang boses ni Olivia na nag-echo sa pandinig ko.
“Luna!”
And everything went black.
---
Nagising ako sa hindi pamilyar na kwarto. Bumangon kaagad ako. Kasabay ng pagtayo ko ay ang pagbukas naman ng pintuan.
Nanlaki naman ang mata ni Olivia nang magtama ang paningin naming dalawa.
“Abigail! Sit down and go back to bed.” Hinila niya ako't ibinalik kaagad sa higaan.
Ako naman ay nagtaka sa ginawa niya. Doon lang pumasok sa isipan ko ang nangyari kay Olivia.
“You okay?” kaagad kong tanong sa kanya.
She just nods.
“But you… how did you stand and walk as if nothing to you?”
Kumunot ang noo ko sa tanong niya, “What do you mean? Hindi naman ako nasaktan. Nawalan lang ako ng malay.”
She became silent for a while. She looked at me as if she didn't believe what I just said.
“Okay, lang naman sa'kin na wag mong indahin ang sakit Luna,” sabi niya, which made me even more confused.
“Ano bang nangyari no‘ng mawalan ako ng malay?” tanong ko sa kanya.
Hindi ko kasi siya naiintindihan e.
“You collapsed, tapos bigla na lang uminit ang buo mong katawan when I touch you after you saved me.” She explained.
Hinawakan ko ang leeg ko to check if I am still burning as what she said.
“Wala na Olivia,” aniko.
“Strange, Miles said you can't walk for about a day dahil sa kalagayan mo.”
Nag-igting ang panga ko, “Where's he? Stay away from him, Olivia, he wanted to kill you.”
Nakita ko naman ang pag-iba ng expresyon niya sa mukha. It's as if she's guilty.
“Sorry Luna… That was our plan. We didn‘t mean to scare you. We just… really need to take your attunement out.”
Ang kaninang pag-aalala ko ay napalitan na ngayon ng galit. Kusang bumagsak ang balikat ko sa narinig ko mula sa kaniya. Walang pasabi akong tumayo at agarang lumabas sa kwarto niya.
Ayokong magtagal pa dahil baka masabihan ko siya ng hindi kaaya-aya. Narinig ko pa na sumunod siya ngunit mabilis akong nagtungo sa kwarto ko and then I slammed my door really fast para hindi na siya makasunod pa.
Tang*na! Muntik na akong maiyak dahil muntik na siyang mamatay tapos sasabihin niya na it was planned all along?
Kung alam lang niya ang pakiramdam ng mamatayan. 'Yong pakiramdam na wala kang magawa dahil hindi ka makagalaw.
It hurts as f*ck!
─•~❉᯽❉~•─
Leave a vote and comment(^^)