It is still fresh in my memory, the day when I said my last I love you.
Ramdam ko pa din yung bigat at sakit ng araw na yon. Ever since that day, palaging nag re-replay sa utak ko ang scenario na yon.
It is very hard to let go a person who you made memories with for 4 years.
Is second chance even possible for us?
Will we ever cross paths again?
On the day we meet again, will there be no pain and will we stay forever?
ABI's POV
I'm at a local coffee shop doing my school works and reviewing for finals. Grabe na ang stress ko at ayoko na mag-aral! Huuyy! Di magiging tamad ang ferson dahil magiging rich tayo. I quietly scanned the whole coffee shop. Lovers here, lovers there, lovers everywhere! Walang forever! Bitter na kung bitter pero di kayo mag ta-tagal hmp!
"Abi! Dito ka pala nag re-review? 'Di ka man lang nag-aaya!" agad na lumapit sakin ang classmate kong si Meg. Close kami but we're not totally friends. We hangout kapag mga review for exams or quizzes ang aatupagin. I forgot to invite her kasi stress na talaga ko sa lahat lahat at na d-drain na ko T_T.
"Sorry Meg kung hindi na ko nakapag-sabi sayo. Sumabay kasi yung finals natin pati yung pastry shop ng ate ko. Alam mo naman, kapag sa restaurant sya nakatutok ako muna sumasalo sa pastry shop" pagpapaliwanag ko habang binababa nya ang bag ko na nakalagay sa upuang katapat ko at saka sya umupo.
"Ang sipag mo naman! Hayaan mo, diba pag uwi naman ng kuya mo from Australia eh sya na bahala don?" nakangiti nyang sambit habang nilalabas nya ang laptop at reviewer nya. "Arrggh! Sana nga, kasi baka hindi ko masulit yung bakasyon natin. Konting tiis na lang third year na tayo!"
We studied for about 3 hours pero I was there for 5 hours na siguro T_T huhuhu. Yung utak ko talagang umiiyak na for some rest. Habang nagliligpit kami ay may namukhaan ako sa labas ng coffee shop kaya nagmadali na ko at nag paalam kay Meg na mauuna na.
Nang makalabas ako ay tinapik ko kagad sya sa balikat.
"Bakla ka ang tagal mo!" pasigaw na sabi ni Tairah, bestfriend ko. "Apaka O.A mo hoy nakita ko kakarating mo lang" sagot ko at nagtawanan kami. Sumabay ako sa kanya since hindi ako masusundo ni daddy. Isa pa, magkatabi lang naman bahay namin aarte pa ba ko!
After 30 minutes, we finally got home. "Thankiiieee! Pasabi pala kay Theo yung mga reviewer na hiniram nya sakin isoli nya na lang ha?" bilin ko kay Tairah habang pababa ako ng sasakyan nila. "Sige no problem. Pumasok ka na, baka gusto mo hatid pa kita sa pinto nyo?" pabiro nyang sabi na tinawanan ko lang at agad na ko pumasok sa bahay.
"Hi ma" bati ko nang makita ko si mommy na kabababa lang. "Oh ginabi ka na ata? Kasabay mo ba si Tairah?" tanong nya at saka nya ko bineso. "Opo, nag review pa kasi ako kanina kasama ko si Meg. Masyado kami nahirapan eh" nilapag ko ang bag ko sa sofa at saka ko ibinagsak ang katawan ko para makahiga. "Abi, sabi ko naman sayo wag mo masyado pagurin ang sarili mo. Natututukan pa din naman ng kuya mo ang pastry shop ng ate mo kahit nasa Australia sya" umupo si mommy sa paanan ko at tinatapik ang binti ko. "Mommy, gusto ko pa din makatulong sa kanila, tsaka di naman ako lugi kasi sinuswelduhan ako hehe" ngumiti si mommy at tumayo. "O sya, umakyat ka na para makapag palit ka at makapag dinner na tayo. Gabing gabi na makakauwi ang daddy mo" utos ni mommy at dumeretso sya sa kitchen.
Umakyat ako papunta sa kwarto at naglinis ng katawan. After kong makapag palit ng damit ay umupo ako sa kama at binuksan ang laptop ko. Agad kong chineck ang mga follow at friend requests ko sa mga social media. As usual, sabog pa din notifications ko. I'm not a queen bee pero di ko din alam bakit popular ako sa University. Habang iniisa isa ko ang requests ay may nakakuha ng atensyon ko.
"Yvo D.V"
Hmmm. Interesting.
I opened the profile at confirmed.
My heart raced so fast. I can feel my cheeks warming and I instantly closed my laptop.
Ano nanaman bang gusto nya? Malapit na ko maging okay eh diba? Malapit na nga ba? Gusto ko nga bang maka move on? I stared at the wall blankly thinking about the friend request. Hinawakan ko ang mukha ko at sinampal sampal pisngi ko.
"Hindi, hindi, hindi. Baka gusto lang ako pagtripan nung gumawa ng account. Baka eme eme lang yung account na yon" pagkukumbinsi ko sa sarili ko. Binuksan ko ulit ang laptop ko at tiningnan ko ulit ang account.
Ipinatong ko ang mukha ko sa palad ko at tinitigan ang picture nya. "Yvo, bakit ba kasi ang pogi mo? Sana krimen na lang ang pagiging pogi para makulong ka at di na kita makita!"
"Abi! Halika na at mag dinner na tayo! Sino ba kausap mo dyan?" pagkatok ni mommy sa pinto ng kwarto ko. "Ahmm, opo! Susunod na po!" Nagmadali akong ilapag ang laptop ko sa desk na katabi lang ng bed ko at saka ako bumaba para makapag dinner kasama si mommy.
Habang kumakain kami ni mommy ay tumunog ang notif ng phone ko kaya naman chineck ko.
O_O
AACKK! *UBO *UBO *UBO ACCCKK!
"Oh! Bakit kasi hindi mo nginunguya nang maayos pagkain mo? Mag tubig ka" agad naman ako ipinagsalin ni mommy ng tubig habang ako ay mukhang hamster na nag aagaw buhay. Huuyy hamster? Pano naman kasi, bigla na lang ako nakatanggap ng message kay Yvo. Pano mangyayare yon eh hindi naman sya pwede mag message sakin kung hindi ko i-a-accep-
...
...
Unless na click ko accidentally sa laptop ko?
"Oh natutulala ka dyan? Okay ka lang ba? Masyado ka na ata napapagod kaka-aral" pagpuna ni mommy. Tiningnan ko si mommy at binigyan ko sya ng alanganing ngiti at tiningnan ulit ang notif.
Hi. Its been a long time?
Oh tapos? Nugagawen ko? Nananahimik na ko please lang.
Inubos ko kagad ang food ko at umakyat agad papunta sa kwarto. Nilapitan ko kagad ang laptop kong nananahimik sa ibabaw ng desk ko. "SHUTA KA! KASALANAN MO 'TO!" sisi ko sa laptop ko. "Bakit mo naman in-accept beh? Desisyon ka ba? Pano na ko neto? Tahimik na buhay ko tapos pinapasok mo nanaman sa eksena yang asungot na yan" pagdadabog ko at padapa kong binagsak ang katawan ko sa kama.
"Katapusan ko naaaa" paiyak na sigaw ko habang nakasubsob ang mukha ko sa kama at ipinapadyak padyak sa paa ko.
Humiga ako at tinitigan ko ang ceiling ng kwarto ko. Ayoko na. Natatakot akong maramdaman ulit yung sakit na naramdaman ko noon. Paano kung ako lang pala yung sobrang nasaktan noon? Paano kung ako na lang yung hindi pa nakaka move on?
Kinuha ko ang bag ko at dinukot sa bulsa nito ang phone ko. My hands automatically dialed Tairah.
Tairah: Napatawag ka.
"Ayaaaa!!! Huhuhuhu"
Tairah: Luh? Baliw ka ba? Ano namang ipinagmamaktol mo dyan?
"Na accept ko friend request ni Yvo : < "
Tairah: Oh ano naman kung in-accept mo..FRIEND REQUEST NI YVO? HA? BALIW KA BA?
"HINDI KO NAMAN KASALANAN YON! AKSIDENTE KONG NA ACCEPT YUNG REQUEST >_< "
Tairah: Aksidente? Sus! Don't me noh! Sure ako nakipag talo ka pa sa sarili mo kung i-a-accept mo ba friend request nya
"Grabe ka! Tingin mo ba sakin marupok? Eh isang taon na nakalipas nung mag break kami!"
Tairah: Wala yan sa tagal ng break up nyo. Kung may feelings ka pa sa kanya, edi TANGA KA PALA EH
"Wala na kong gusto sa kanya.."
Tairah: Sigurado ka na ba dyan? Mahirap magsalita nang tapos
Hindi ko na ba sya gusto? Hindi na nga ba?
"S-sigurado ako syempre. Kilala mo naman ako, naka focus ako sa studies at sa pastry shop ni ate. Ayun top priority ko eh"
Tairah: Oh eh kung sigurado ka na sa sinasabi mo matulog na tayo kasi inaantok na ko
"Sige na bye na"
Tairah: Bye Yvo este Abigail hehehehe
Tss. Pinatay ko ang call at tumulala ulit sa kisame. Tama, madami akong priority. Hindi ko na sya dapat isipin dahil matagal naman na kaming wala at hindi ko na dapat inaatupag ang ibang tao. Tutulog na ko dahil maaga pa ko bukas at puro review nanaman ang gagawin ko. I slowly closed my eyes and I immediately fell asleep.