ရှောင်းကျန့်တို့ထွက်သွာပြီးတော့ဝမ်ရိပေါ်
အတော် အူမြူး နေခဲ့တယ်။ဘာလို့လဲဆိုတော့gegeကဝမ်ရိပေါ်ကို ဝမ်ရိပေါ်လို့နာမည်
ပေးခဲ့တယ်။ကမ္ဘာပေါ်မှာဝမ်ရိပေါ်ကအပျော်ဆုံးပဲ။
Kတစ်ယောက်ထဲပြုံးနေတဲ့ဝမ်လေးကြောင့်
ခေါင်းတာခါမီတော့သည်။တကယ့်ဘာတွေ
များအဲ့လောက်ပျော်ဖို့ကောင်းနေလို့လဲ။
Kလဲအိမ်နောက်ကစိုက်ခင်းကိုပေါင်းသင်ရန်
ထွက်လာတော့သည်။kလမ်းလျှောက်နေရင်
နောက်ကခြေသံကြားတာကြောင့်လှည့်ကြည့်
လိုက်တော့ဝမ်လေးကတပြုံးပြုံးနဲ့သူ့နောက်
လိုက်လာတာကြောင့်ဖြစ်သည်။
"ဝမ်လေးဘာတွေအဲ့လောက်ပြုံးနေတာလဲ"
"ဘာမှဟုတ်ပါဘူး"
"ဟုတ်လို့လား"
"ဟုတ်တယ်"
kလဲမပြောချင်တဲ့အဆိုးလေးကြောင့်ထပ်မမေးဖြစ်တော့။
ဝမ်လေးကတော့ပြုံးပြုံးလေးနဲ့နောက်ကလိုက်လာအုံးမှာဆိုတာကတော့ သေချာ သ
လောက်ပါပဲ။
Kစိုက်ခင်းနားရောက်တော့ ပေါင်းစသင်လိုက်
တယ်။သူလုပ်နေတုန်ဝမ်လေးက
"သားလဲကူလုပ်ပေးမယ်" လို့ပြောကာ
အတင်းဝင်လုပ်တော့သည်။
ဝမ်လေးကအစကလုပ်တာဟုတ်နေပင်မဲ့
ကြာလာတော့မဟုတ်တော့ဘူး။မြက်ပင်နဲ့
ပျိုးပင်တွေကိုမှာနုတ်နေပြီးဖြစ်တာကြောင့်
မလုပ်ရန်တာတားလိုက်ရသည်။
မဟုတ်ရင်သခင်ရဲ့စိုက်ခင်းကဂတုံးတွေဖြစ်ကုန်တော့မှာ။အဲ့ကြရင်တရားခံလေးကအဆူး
ခံရမှာမဟုတ်ဘူး။ငါလေးကမတားရကောင်းလားဆိုပြီးတော့ ငါပဲအဆူးခံထိမှာ။လောက
ကြီးကမတရားဘူးလူတွေရယ်။
Kလဲတစ်ယောက်ထဲပေါင်းသင်ရေလောင်း
ရတော့သည်။အကူးလေးကတော့သစ်ပင်အောက်မှာတစ်ယောက်ထဲပြုံးနေတော့သည်။
ညရောက်တော့kကဝမ်လေးစားဖို့အတွက်
ထမင်းဟင်းချက်ပေးရတော့သည်။
သခင်ရှိရင်သခင်ချက်ပေးတာကြောင့် ဝမ်လေးအရသာမတွေ့မှာဆိုးရသည်။
ဒါပင်မဲ့ဝမ်လေးကတော့ချက်သမျှအားလုံးကို
ပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံးနဲ့စားနေတာကြောင့်အရသာမဆိုးဘူးလို့တာထင်လိုက်သည်။
အမှန်တော့တစ်ယောက်ထဲသူကတော့ ကိုယ့်
အတွေးနဲ့ကိုယ်ပြုံးနေကာ ဟင်းအရသာအား
လုံးကလဲသူအတွက်အရမ်းချိုမြိန်ေနသလို
ဖြစ်နေသည်။
ဝမ်ရိပေါ်ညစာစားပြီး ကိုယ့်အခန်းကိုပြန်တော့ လဲပြုံးနေပြန်သည်။ဘာတွေများ
အဲ့လာက်ပြုံးနတာလဲဆိုတော့ လျှို့ဝှက် ချက်ပေါ့။ပြောပြစရာလား။
ဝမ်ရိပေါ် ကအခန်းထဲရောက်တော့လဲ
အေးအေးချမ်းချမ်းတာအိပ်ပျော် သွားခဲ့သည်။
ဒါပင်မဲ့ဘာကြောင့်မှန်းမသိညသန်းခေါင်
မှာနိုးလာခဲ့တယ်။ပြီးတော့နားထဲမှာလဲ
တစ်ယောက်ယောက်လေချွန်နေသလို
ကြားနေရတယ်။နားတွေလဲအရမ်းအူတယ်။
နားကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ပိတ်ထားမိတဲ့အထိ
ကိုအသံကရမ်းကိုဆူးလွန်းတယ်။နားအူး
နေတဲ့အပြင် တကိုယ်လုံးလဲပုတက်လာတယ်။ဘာဖြစ်မှန်းမသိပင်မဲ့ အသားတွေကအေး စက်နေပြီး အတွင်းခန္ဓာကိုယ်ကအရမ်း
ပူတယ်။
ချွေးစည်းတွေလဲစီးကြနေပြီးခေါင်းတွေကလဲ
ပူထူးနေကာ အိပ်ယာပေါ်ကွေးကွေးလေးတာ
အိပ်နေမိတော့သည်။
ဒီလိုအချိန်မှာတစ်ယောက်သောသူကိုသာ
တမ်းသမိသည်။တကယ်လဲ လွမ်းမီတယ်။
ဝေဒနာတွေကများလွန်းလို့ပါးစပ်ကငြီးသံတောင်မထွက်နိုင်တော့ဘူး။အံ့ကိုကြိတ်
ထားပြီးအားတင်းထားတာကြောင့်သွားအချင်းချင်း တိုက်တဲ့အသံတွေတောင်
ထွက် အခန်းထဲဆူးညံနေသည်။
ဒီအချိန်မှာတကယ်ပဲသူရဲ့ပွေ့ဖက်မှုကိုလို
လားတယ်။ဘယ်ချိန်မှပြန်လာမှာလဲ။
အသံမထွက်နိုင်အောင်နာကျင်နေပင်မဲ့
စကားလုံးတစ်ခုတော့ပြောပြီးမေ့လဲသွားခဲ့တယ်။နာကျင်တာတွေကိုမတောင့်ခံ့နိုင်တဲ့
ခန္ဓာကိုယ်လေးကတော့ အိပ်ယာပေါ်မှာ
မျှော့မျှော့လေးတာ။တကိုယ်လုံးလဲ့ချွေး
များဖြင့်စိုချွဲနေကာ မေ့မျှော်သွားတဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေး ။
နာကျင်နေတဲ့ကြားကပြောလိုက်တဲ့စကားလုံးလေးက
"gegeနာတယ်" တဲ့။
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ရှောင်းကျန့်ဝမ်ရိပေါ်ကိုသိပ်ပြီး စာကြည့်ခန်း
ကိုသာချက်ချင်းသွားခဲ့သည်။
ထိုရောက်တော့နှစ်ယောက်သာတစ်ဖက်
မျက်နှာချင်ဆိုင်ကာထိုင်နေသည်။
Kကသူ့ကိုတွေ့တော့တချက်ကြည့်လာကာပြန်
လှည့်သွားသည်။
ရှောင်းကျန့် လဲကျန်းချန်းဘေးဝင်ထိုင်ကာ
Kကိုပြောဟူသောပုံစံဖြင့်မေ့ခေါ့ပြလိုက်တော့kကအလိုက်တသိပြောပြလာသည်။
"သခင်တို့သွားပြီးနောက်တစ်ရက်မှာပဲဝမ်လေးက အရွယ်ထက်ပြောင်းသွားတာ။မနက်
ဝမ်လေးကအခန်းထဲကထွက်လာတော့
လူပျိုပေါက်လေးဖြစ်နေပြီး။တစ်ရက်ထဲနဲ့
အရွယ်ပြောင်းသွားခဲ့တာ။ကျွန်းတော့သေချာ
တော့မသိပင်မဲ့ဝမ်လေးတအားရိုင်းလာတာ
ပဲ။စကားပြောရင်ငါဆိုတာကိုသုံးတယ်။
ကျွန်တော်ကိုလဲမင်း တို့ဘာတို့သုံးပြီးပြောတာ။ဘယ်လိုပဲကျွန်တော်လို့ပြောခိုင်းပြောခိုင်း ခဏပဲရတာ ကြားရင် ငါပြန်ဖြစ်သွားရော်"
ရှောင်းကျန့်စဥ်းစားရကျပ်သွားသည်။
တကယ်ပဲဒီကလေးက ဘယ်လိုလုပ်အရွယ်
ပြေင်းတာအရမ်းမြန်နေရတာလဲ။ဒါနဲ့ဆို
အရွယ်ပြောင်းတာနှစ်ခါရှိပြီ။နောက်တစ်ခါပဲ
ကျန်တော့တယ်။အဲ့အရွယ်ပြောင်းတာကလဲ
ဘယ်ချိန်ထဖြစ်မလဲမသိဘူး။
အခန်းထဲတွင်းမည်သူတစ်ဦတစ်ယောက်
မှစကားမပြောဘဲတိတ်ဆိတ်မှုသာကြီးဆိုနေ
တော့သည်။
တစ်ယောက်စီးကလဲအတွေးကိုယ်စီ
နဲ့ဖြစ် ကာ ဘယ်တစ်ယောက်ကမှလဲ စကား
မပြောသလို ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်
ဖြစ်နေကြတော့သည်။
................................
ေရွာင္းက်န့္တို႔ထြက္သြာၿပီးေတာ့ဝမ္ရိေပၚ
အေတာ္ အူျမဴး ေနခဲ့တယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့gegeကဝမ္ရိေပၚကို ဝမ္ရိေပၚလို႔နာမည္
ေပးခဲ့တယ္။ကမၻာေပၚမွာဝမ္ရိေပၚကအေပ်ာ္ဆုံးပဲ။
Kတစ္ေယာက္ထဲၿပဳံးေနတဲ့ဝမ္ေလးေၾကာင့္
ေခါင္းတာခါမီေတာ့သည္။တကယ့္ဘာေတြ
မ်ားအဲ့ေလာက္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းေနလို႔လဲ။
Kလဲအိမ္ေနာက္ကစိုက္ခင္းကိုေပါင္းသင္ရန္
ထြက္လာေတာ့သည္။kလမ္းေလွ်ာက္ေနရင္
ေနာက္ကေျခသံၾကားတာေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္
လိုက္ေတာ့ဝမ္ေလးကတၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕သူ႕ေနာက္
လိုက္လာတာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
"ဝမ္ေလးဘာေတြအဲ့ေလာက္ၿပဳံးေနတာလဲ"
"ဘာမွဟုတ္ပါဘူး"
"ဟုတ္လို႔လား"
"ဟုတ္တယ္"
kလဲမေျပာခ်င္တဲ့အဆိုးေလးေၾကာင့္ထပ္မေမးျဖစ္ေတာ့။
ဝမ္ေလးကေတာ့ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႕ေနာက္ကလိုက္လာအုံးမွာဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာ သ
ေလာက္ပါပဲ။
Kစိုက္ခင္းနားေရာက္ေတာ့ ေပါင္းစသင္လိုက္
တယ္။သူလုပ္ေနတုန္ဝမ္ေလးက
"သားလဲကူလုပ္ေပးမယ္" လို႔ေျပာကာ
အတင္းဝင္လုပ္ေတာ့သည္။
ဝမ္ေလးကအစကလုပ္တာဟုတ္ေနပင္မဲ့
ၾကာလာေတာ့မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ျမက္ပင္နဲ႕
ပ်ိဳးပင္ေတြကိုမွာႏုတ္ေနၿပီးျဖစ္တာေၾကာင့္
မလုပ္ရန္တာတားလိုက္ရသည္။
မဟုတ္ရင္သခင္ရဲ႕စိုက္ခင္းကဂတုံးေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာ။အဲ့ၾကရင္တရားခံေလးကအဆူး
ခံရမွာမဟုတ္ဘူး။ငါေလးကမတားရေကာင္းလားဆိုၿပီးေတာ့ ငါပဲအဆူးခံထိမွာ။ေလာက
ႀကီးကမတရားဘူးလူေတြရယ္။
Kလဲတစ္ေယာက္ထဲေပါင္းသင္ေရေလာင္း
ရေတာ့သည္။အကူးေလးကေတာ့သစ္ပင္ေအာက္မွာတစ္ေယာက္ထဲၿပဳံးေနေတာ့သည္။
ညေရာက္ေတာ့kကဝမ္ေလးစားဖို႔အတြက္
ထမင္းဟင္းခ်က္ေပးရေတာ့သည္။
သခင္ရွိရင္သခင္ခ်က္ေပးတာေၾကာင့္ ဝမ္ေလးအရသာမေတြ႕မွာဆိုးရသည္။
ဒါပင္မဲ့ဝမ္ေလးကေတာ့ခ်က္သမွ်အားလုံးကို
ၿပဳံးၿပဳံး ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕စားေနတာေၾကာင့္အရသာမဆိုးဘူးလို႔တာထင္လိုက္သည္။
အမွန္ေတာ့တစ္ေယာက္ထဲသူကေတာ့ ကိုယ့္
အေတြးနဲ႕ကိုယ္ၿပဳံးေနကာ ဟင္းအရသာအား
လုံးကလဲသူအတြက္အရမ္းခ်ိဳၿမိန္ေနသလို
ျဖစ္ေနသည္။
ဝမ္ရိေပၚညစာစားၿပီး ကိုယ့္အခန္းကိုျပန္ေတာ့ လဲၿပဳံးေနျပန္သည္။ဘာေတြမ်ား
အဲ့လာက္ၿပဳံးနတာလဲဆိုေတာ့ လွ်ို႔ဝွက္ ခ်က္ေပါ့။ေျပာျပစရာလား။
ဝမ္ရိေပၚ ကအခန္းထဲေရာက္ေတာ့လဲ
ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းတာအိပ္ေပ်ာ္ သြားခဲ့သည္။
ဒါပင္မဲ့ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိညသန္းေခါင္
မွာနိုးလာခဲ့တယ္။ၿပီးေတာ့နားထဲမွာလဲ
တစ္ေယာက္ေယာက္ေလခြၽန္ေနသလို
ၾကားေနရတယ္။နားေတြလဲအရမ္းအူတယ္။
နားကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ပိတ္ထားမိတဲ့အထိ
ကိုအသံကရမ္းကိုဆူးလြန္းတယ္။နားအူး
ေနတဲ့အျပင္ တကိုယ္လုံးလဲပုတက္လာတယ္။ဘာျဖစ္မွန္းမသိပင္မဲ့ အသားေတြကေအး စက္ေနၿပီး အတြင္းခႏၶာကိုယ္ကအရမ္း
ပူတယ္။
ေခြၽးစည္းေတြလဲစီးၾကေနၿပီးေခါင္းေတြကလဲ
ပူထူးေနကာ အိပ္ယာေပၚေကြးေကြးေလးတာ
အိပ္ေနမိေတာ့သည္။
ဒီလိုအခ်ိန္မွာတစ္ေယာက္ေသာသူကိုသာ
တမ္းသမိသည္။တကယ္လဲ လြမ္းမီတယ္။
ေဝဒနာေတြကမ်ားလြန္းလို႔ပါးစပ္ကၿငီးသံေတာင္မထြက္နိုင္ေတာ့ဘူး။အံ့ကိုႀကိတ္
ထားၿပီးအားတင္းထားတာေၾကာင့္သြားအခ်င္းခ်င္း တိုက္တဲ့အသံေတြေတာင္
ထြက္ အခန္းထဲဆူးညံေနသည္။
ဒီအခ်ိန္မွာတကယ္ပဲသူရဲ႕ေပြ႕ဖက္မႈကိုလို
လားတယ္။ဘယ္ခ်ိန္မွျပန္လာမွာလဲ။
အသံမထြက္နိုင္ေအာင္နာက်င္ေနပင္မဲ့
စကားလုံးတစ္ခုေတာ့ေျပာၿပီးေမ့လဲသြားခဲ့တယ္။နာက်င္တာေတြကိုမေတာင့္ခံ့နိုင္တဲ့
ခႏၶာကိုယ္ေလးကေတာ့ အိပ္ယာေပၚမွာ
ေမွ်ာ့ေမွ်ာ့ေလးတာ။တကိုယ္လုံးလဲ့ေခြၽး
မ်ားျဖင့္စိုခြၽဲေနကာ ေမ့ေမွ်ာ္သြားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေလး ။
နာက်င္ေနတဲ့ၾကားကေျပာလိုက္တဲ့စကားလုံးေလးက
"gegeနာတယ္" တဲ့။
ေရွာင္းက်န့္ဝမ္ရိေပၚကိုသိပ္ၿပီး စာၾကည့္ခန္း
ကိုသာခ်က္ခ်င္းသြားခဲ့သည္။
ထိုေရာက္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္သာတစ္ဖက္
မ်က္ႏွာခ်င္ဆိုင္ကာထိုင္ေနသည္။
Kကသူ႕ကိုေတြ႕ေတာ့တခ်က္ၾကည့္လာကာျပန္
လွည့္သြားသည္။
ေရွာင္းက်န့္ လဲက်န္းခ်န္းေဘးဝင္ထိုင္ကာ
Kကိုေျပာဟူေသာပုံစံျဖင့္ေမ့ေခါ့ျပလိုက္ေတာ့kကအလိုက္တသိေျပာျပလာသည္။
"သခင္တို႔သြားၿပီးေနာက္တစ္ရက္မွာပဲဝမ္ေလးက အ႐ြယ္ထက္ေျပာင္းသြားတာ။မနက္
ဝမ္ေလးကအခန္းထဲကထြက္လာေတာ့
လူပ်ိဳေပါက္ေလးျဖစ္ေနၿပီး။တစ္ရက္ထဲနဲ႕
အ႐ြယ္ေျပာင္းသြားခဲ့တာ။ကြၽန္းေတာ့ေသခ်ာ
ေတာ့မသိပင္မဲ့ဝမ္ေလးတအားရိုင္းလာတာ
ပဲ။စကားေျပာရင္ငါဆိုတာကိုသုံးတယ္။
ကြၽန္ေတာ္ကိုလဲမင္း တို႔ဘာတို႔သုံးၿပီးေျပာတာ။ဘယ္လိုပဲကြၽန္ေတာ္လို႔ေျပာခိုင္းေျပာခိုင္း ခဏပဲရတာ ၾကားရင္ ငါျပန္ျဖစ္သြားေရာ္"
ေရွာင္းက်န့္စဥ္းစားရက်ပ္သြားသည္။
တကယ္ပဲဒီကေလးက ဘယ္လိုလုပ္အ႐ြယ္
ေျပင္းတာအရမ္းျမန္ေနရတာလဲ။ဒါနဲ႕ဆို
အ႐ြယ္ေျပာင္းတာႏွစ္ခါရွိၿပီ။ေနာက္တစ္ခါပဲ
က်န္ေတာ့တယ္။အဲ့အ႐ြယ္ေျပာင္းတာကလဲ
ဘယ္ခ်ိန္ထျဖစ္မလဲမသိဘူး။
အခန္းထဲတြင္းမည္သူတစ္ဦတစ္ေယာက္
မွစကားမေျပာဘဲတိတ္ဆိတ္မႈသာႀကီးဆိုေန
ေတာ့သည္။
တစ္ေယာက္စီးကလဲအေတြးကိုယ္စီ
နဲ႕ျဖစ္ကာ ဘယ္တစ္ေယာက္ကမွလဲ စကား
မေျပာသလို ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္
ျဖစ္ေနၾကေတာ့သည္။
................................