Nakatayo ako mula sa malayo habang pinagmamasdan din si Tope na inaayos ang gamit namin. Kanina pa siya nakaayos, ngayon nilalagay lang sa kotse ang mga gamit namin.
Kakatapos ko lang din kausapin si Clara mula sa kabilang linya. I already told her about Tope. She was shocked, noong tuluyan niyang malaman. Sunod—sunod ang pag-usisa niya sa'kin patungkol saamin ni Tope. Pero bago iyon. Sinabi ko din muna sa kanya na huwag sa sabihin kay Manang Tania. Gusto kong unti-untiin. Ayokong mapahamak si Manang Tania dahil masyado na din itong maselan dahil sa kanyang sakit.
Nagtanong ito kung kailan pa daw. Sumagot naman ako na talagang nagkikita na kami ni Tope simula ng bumalik siya. Sinabi ko din ang tungkol sa pagbili ni Tope sa mga ari-arian ni Lolo. Mas lalo siyang nagulat at mas marami pa ang naitanong dahil doon. Tinanong din nito kung ano ang dahilan ng pagbili ni Tope sa ari-arian ni Lolo. I told her everything she need to know.
Mabilis lang ako nag paalam si Clara noong tawagin siya ni Manang Tania mula sa kabilang linya. Masyado kasing maingay si Clara. Bukod don gusto kong maging handa si Manang ng saganon ay hindi talaga sya mabibigla.
Binilin ko kay Clara si Manang na kung maaari magtanong ito at huwag magbibiglain si Manang. Hindi ko alam kung bakit pero masyado akong kinakabahan. Alam nila kung paano nagtapos ang saamin ni Tope. They didn't asked me about the past when I was recovering.
Pilit nila dati iyong nilalayo nila, Manang Tania. They are respecting me. I was hurt, every thing happened in the past it's teach me a lesson that should I know. Every thing happened is have a reason. Katulad ng saamin ni Tope. We need to grow. Kailangan namin umalis sa comfort zone namin, which is me and him.
Hindi sa lahat ng pagkakataon ay may masasandalan ka. Kailangan mong patatagin ang sarili mo at magkaroon ng sariling disisyon. Kung muli kayong paglandasin. Tadhana na ang magdidisisyon no'n.
Everything is worth for us. Kilala na siya ngayong engineer. He's successfull now, but 'til now. Gusto niya pa din maatali sa'kin. Hindi ko alam kung ano ba ang tama kong ginawa para magkaroon ng katulad niya.
"Are you ready now?"
Tumango ako sa kanya. Naramdaman ko siya sa aking likod kaya marahan akong humarap sa kanya. He was about to snaked his arm into my waist.
"I'm ready, we need to go, may mga trabaho pa tayo,"
Ngumuso siya na parang ayaw talaga din umalis. "We can stay here, kahit ipagpabukas na natin ang trabaho. Tapos mamaya attend na lang tayo sa family—" I cut him off. I glared at him also.
"Kailangan natin magtrabaho, Tope. Hindi na din ako pwede dahil matatambakan ako ng trabaho, 1 week tayong wala. Do you forgot?"
"I can help you, you can send here your—"
Muli ko siyang pintulot sa pagsasalita. He chuckled at pinadaanan pa ng paghawi ang kanyang buhok. Wala din siyang nagawa kundi ang sang ayunan ako. Sumakay kami sa kanyang kotse. Magkasabay kaming pumasok ngayon.
Some how, it's feels new these to me. 'cause this is the first na sabay kaming papasok. Wala akong kasabay na pumapasok dito at bukod a kanya ngayon. Kinakabahan man ako ay pinigilan ko na din.
"Tope! Alam kong napag usapan na natin ang tungkol sa atin. But how about ang kuya mo ang mga katrabaho natin ang mga tao mo sa floor? Hindi ka ba talaga nag-aalala sa iisipin nila tungkol satin?" I asked him. Hindi pa kami nakakababa sa ng kotse niya.
Napag usapan na namin ang tungkol sa kumakalat saamin. He said na huwag ng isipin iyon. He will handle these things pero hindi ko pa din maiwasan na hindi isipin. I trust him, pero hindi ko maiwasang mangamba lalo pa kung dahil sa'kin. Baka bumagsak siya.
"I already said. I will talk, Hidelyn. If she didn't agree. It's her own decision. Matagal ko na itong klinaro din sa kanya,"
Napahinga ako ng malalim at napatango nang dahan dahan sa kanya. I trust him. Hinalikan niya ako sa aking nuo. Hindi ko man lang napansin ang mga tao sa paligid. Noong mapabaling ako sa kanila agad silang ng iwas ng tingin at bumaling kung saan.
"Don't mind them, baby... Please!" He whispered. I nodded again.
Nagsimula kaming maglakad at may nakasalubong pang body guards na nag aantay saamin. Nagkatinginan sila sandali na parang nalilito kung anong itatawag samin ni Tope. Pero nilampasam kagad namin sila pagkatapos tumango sakanila.
"Just relax, I'm here."
Kinuha ko ang kamay niya at magkasabay kaming pumasok sa loob. Kahit nakakaramdam ng matinding kaba. Nakita ko siyang nagulat sa aking ginawa pero binalewala ko lang iyon.
"Goodmorning, Engineer Terrence," may lumapit na babae kay Tope nong pumasok kami sa loob.
"Mornin'" he greeted back.
Napatingin ang babae sa kamay namin ni Tope na magkasiklop. Pero sandali lang iyon.
"Engineer! Your family is waiting you to your office."
Nangunot ang nuo ko nang tumingin ako kay Tope. Tumikhim muna siya habang nakatingi sa'kin at bago bumaling sa secretary niya. Hindi niya sinabi sa'kin na nan dito ang pamilya niya.
"Susunod ako pakisabi na lang,"
Tumango agad ang secretary niya at sandali muling bumaling sa'kin at sa kamay namin ni Tope. Kinalas ko iyon dahilan ng pagkunot din ng nuo ni Tope.
"Yes, Engineer."
Umalis ito sa harap namin.
"You didn't tell me they are here." Nakaramdam ako ng kaba.
Kung nan dito sila mas pusibleng makita ko ang pamilya niya. Iba pa din pala kapag alam mong malapit kana sa kanila.
"Ngayon ko lang din nalaman, noong nagmamaneho ako."
"It's okay! K-Kinakabahan lang ako ng unti," kahit na ang totoo ay sobrang kaba ko.
"Don't worry. I'm here. Mamaya pa naman din ang dinner,"
"So dapat mamaya na ako kabahan?" Sinubukan ko magbiro para kahit papano gumaan ang dibdib ko.
Napaisip ako sandali. Kaya ba nan dito ang pamilya niya dahil alam na nila ang tungkol sa kumakalat na balita saamin ni Tope. Mas lalo akong nakaramdam ng kaba.
"K-Kaya ba sila nan dito... Dahil sa balita?" Medyo mabagal kong tanong.
Hindi agad siya sumagot at bahagya lang lumapit sa'kin. "Kakausapin ko muna sila, sabay tayo mag lunch mamaya,"
Hindi ko pinansin ang mga matang nagmamasid sa'min. Dahil din siguro sa kaba na nararamdaman ko ngayon.
"Baka matagalan pa ang pag uusap niyo, you have your work after that I think, unahin mo muna iyon,"
Umiling siya. "I already cancelled my all meetings today, I will reschedule it again to my secretary,.. ikaw muna uunahin ko,"
"Magkasama na tayo ng buong linggo sa batangas, hindi ka ba nagsasawa?"
Nagsalubong ang kilay niya. "Ba't magsasawa? Ikaw nga gusto ko palagi kasama,"
"Corny mo!" I rolled my eyes.
He chuckled. Unti unti ko na siyang tinulak. Kailangan na namin magtrabaho. Isa pa masyado na kaming nakakahatak atensyon ng mga tao. Magkasabay kaming pumasok ng elevator may mga ilang nakasakay din. Pero na una akong nakarating sa floor namin dahil ang floor ng office ni Tope ay may tatlo pang palapag.
Sumenyas lang ako sa kanya at saka lumabas. Mukang may gusto siya sabihin pero hindi niya masabi dahil sa mga tao.
"Lunch mamaya, huh." He reminded me again.
I just nodded. Noong tumalikod na ako sa kanya doon ko lang din na pansin na nasa akin ang atensyon ng mga co-work mate ko dito sa palapag.
"Back to work! Huwag tumunga-nga. Hindi kasama iyan sa binabayaran sainyo!" Si Cyrus na ang sumigaw. Dahilan ng pagbalik nila sa kanilang trabaho.
Bumaling din siya sa'kin at saka lumapit. Natanaw ko din si Melnard na mukang gustong lumapit pa sa'kin. Pero agad din nag-iwas nang tingin.
"Go to my office. Now."
Dire-diretso ang lakad niya papasok sa kanyang office. Nakita ko pa ang bulungan ng iba. I sighed, at saka sumunod sa kanya. Nadaanan ko pa sandali ang table ni Melnard.
"Magkwento ka, huh!" He whispered, sapat lang din para kaming dalawa lang din ang makadinig.
Hindi ako nagreact. At dire-diretso lang na naglakad papasok ng office ni Cyrus. Nakita ko kagad siyang nakatingin sa pagpasok ko.
"What's happening, Craig! Huh? Ano iyung larawan na kumakalat sa social tungkol sainyo ni Engineer Terrence?" Agad niyang tanong. "And fuck! Magkasabay pa talaga kayo pumasok ngayon? Akala ko ba kaya ka nasa batangas para sa trabaho?"
Sunod sunod ang mga tanong niya. Hindi ako nag react at seryoso lang siya tinignan. Hindi ko naman siya masisi kung marami siyang katanungan. Wala siyang alam sa past namin ni Tope.
"Yes! Nan doon nga ako dahil sa trabaho,"
"Trabaho? Kailan mo pa naging trabaho si Engineer Terrence? Akala ko bumalik lang siya ng US for his work there. I didn't know na kasama mo sya do'n I thought na ikaw lang at ang kliyente mo do'n,"
Nanatili akong seryoso. "Nan doon naman talaga ako para sa trabaho—"
"He's not your business there,"
"Hindi naman talaga. Tinutulungan niya lang ako,"
"Tinutulungan? May halikan? May larawan? May yakapan?"
"He's my ex-boyfriend... Simula pa dati." Mabilis na sabi ko.
Nakita ko ang gulat niya at natigilan agad.
"N-Naglabalikan kami. Wala kayong alam dahil wala naman kayo dati."
Dugtong ko pa. Nakita kong lumunok siya habang nakatitig sa'kin.
"Since when?" He asked noong makarecover siya. "This is not a joke, Craig, huh!" He added.
"I know, this is not a joke. Hindi din naman nakakatuwa ang sinabi ko. Pero totoo."
Hinilot niya ang kaniyang sintido.
"Akala ko kayo na ni Ava? Hindi ka ba pumayag sa gusto niya?"
"Bakit ako papayag? Gagamitin ko sya. No way."
Sandali siyang natahimik.
"Bakit hindi mo sa'kin sinabi ang tungkol sa inyo ni Engineer?"
"Dapat ko bang sabihin? Tapos na samin ang noon,"
"Pero dapat sinabi mo pa din sa'kin. We're friends,"
"Ayoko siya pag usapan, isa pa hindi ka naman nagtanong,"
Kita ko ang inis sa mata niya. Hindi ko alam kung bakit parang nag-o-over reaction siya saamin ni Tope. Hindi din naman siya nanghihimasok dapat saamin.
"I'll go to my table now. I have many things to do," paalam ko.
Maglalakad na sana ako palabas ng tawagin niya ako muli sa pangalan ko.
"Craig Lui!" He called my name. "How about me now?" Dugtong niya pa. Nanlaki ang mata ko at mabilis na napatingi sa kanya.
"W-What do you mean... How about you?"
Hindi siya nagsalita at kita ko ang pagalaw ng kanyang panga. Kita ko na mabibigat ang binibitawan niyang paghinga. He swallowed hard.
"I like you."
My lips parted a bit. Hindi ako nakapag salita at parang tangang nakatitig sa kanya. Simula noong college ko siya nakilala hanggang sa magtrabaho kami. Wala akong nalaman na ganito kahit ano sa kanya.
"W-We are friends."
"I know. But I like you more than a friend," he said with no hesitation.
Ikinalma ko ang aking sarili.
"Since when?"
"I didn't know either. Basta naramdaman ko na lang,"
Nag-igting ang panga ko. At mariin siyang tinitigan.
"You know we are friends, right? At iyon lang din ang nakikita ko sayo kaya—"
"I know. You don't need to say it." He said when he cut me off. "Makakalabas kana," halos bulong niya na lang iyon pero sapat pa din para madinig ko.
"Alam mong magkaibigan tayo, Cyrus. Hindi—"
Muli niyang pinutol ang pagsasalita ko.
"Lumabas kana! I don't want to hear it, please..." Madiin niyang sinabi.
Hindi ako kumilos agad at pinagmasdan pa siya ng matagal. Ngayon nakayuko na siya at nakatingin sa kaniyang table. Hindi ko naisip na may gusto siya sa'kin. Kaya hindi ako makapaniwala na kung totoo ba itong sinasabi niya.
Kung totoo man. Hindi ko alam. Magaling siya magtago.
"Lumabas kana," ulit niya.
Huminga ako ng malalim bago tumalikod muli sa kanya. Hindi ko man lang na malayan ang oras. Nang pagbukas ko ng pinto. Agad na bumungad sa'kin si Tope. Madilim ang mata niya.
"W—What are you doing here? Tapos na agad kayo mag usap ng pamilya mo?"
Na dinig niya ba ang usapan namin ni Cyrus sa loob? Nakaramdam ako ng kaba. Pakiramdam ko tumatagos ang tingin niya sa'kin. Binalingan niya ang loob at masama ang tingin. Pero saglit lang iyon at hinawakan ako.
Kinalas ko din ang pagkakahawak niya sa'kin. Sinarado ko muna ang pinto bago tuluyan siyang binalingan.
"Tapos kana makipag usap agad sa pamilya mo?"
"I want to check you,"
"I'm fine. Wala panganglunch break,"
Wala pang halos tatlong oras kami hindi nagkikita.
"Nasa office ka niya. And I heard it. Kung ano ang sinabi niya sayo."
Hindi ako ng react at hinayaan lang siya. "You rejected his feelings?" He asked.
"Kaibigan ko siya,"
"Only friend. Wala nang iba, mainam ng kinaklaro mo sa kanya.."
Napailing ako sa kanya. "Let's not talk about it here." I said. Naglakad ako papalapit sa aking table.
Ramdam ko pa din ang tingin ng mga tao samin. Lalo na si Melnard na mukang kanting-kanti na magtanong sa'kin dahil ramdam ko ang tingin niya sa'kin.
"They are also asking. Kung isama daw ang daddy mo sa family dinner,"
Pagkaupong- pagkaupo ko palang agad akong halos muntikang mabuwal sa aking kinauupuan.
"What!?"
"They are asking your dad kung maaari siyang sumama sa family dinner to talk about us. He's your dad. Dapat lang na nan doon din siya. Mas maganda na din iyon para doon ko na lang din siya kakausapin tungkol sa atin,"
"N-Naan doon din si Dad, kanina?" Napakurap ako ng ilang beses. "Naan doon siya? How?"
"Bumisita siya dito. Nakita siya nila papa. And they call him."
Nagtiim bagang ako. Mariin pa akong napapikit. What should I expect he was here. Alam ko naman kung ba't na naman sya nan dito. Dahil kay Ryler.
"Anong sinagot niya?"
"Sasama daw siya,"
Napahawak na lang ako sa aking sintido.
"Mas maganda iyon. Para malaman na nila agad at mas maging malinaw."
"Are you really sure about that? Hindi kaba kinakabahan na maging tutol sila? Lalo na si Dad, mas magandang ako muna ang kumausap sa kaniya," sabi ko habang nakatingin na sa kanya ngayon.
"I don't think so na manggugulo siya doon, maayos naman siyang kausap kanina."
"Magaling siya magpanggap,".
"Wala ka bang tiwala sa sarili mong ama?"
"Wala!" Mabilis kong sagot.
Kung wala lang siguro ibang tao baka niyakap na niya ako. Ramdam ko iyon sa kanyang mga tingin.
"Don't mind it to much, trust me. They will accept about us," he whispered.
Napatingin ako kay Melnard nong tumikhim siya. Umirap pa ako ng mahuli ang mata niya. Chismoso!
"Iniisip ko lang na baka mangulo si Dad, I know him. Kapag may hindi siya gusto."
"Tito Ryler is there also. Don't worry."
Tahimik lang ako. Kailangan kong mapanatag. Hindi naman siguro manggugulo si Dad doon. Hindi ko man lang namamalayan ang oras. Nan dito pa din sa floor namin si Tope. Pinadala niya din ang mga papel na kailangan niya pirmahan. Konti lang naman iyon.
Hanggang sa mapatingin kami ni Tope sa pagbukas ng elevator. Lumabas doon si Ryler at ang mga body guards nito, kasama nila ang CEO at si Dad. Agad kaming na patayo lalo na ako.
"Just calm, don't worry." Bulong ni Tope.
Binati namin ang mga ito. Napansin ko na masama ang tingin ni Dad sa'kin. Nakalimutan ko na kailangan ko pang kausapin ang ama ni Ava. Kakausapin ko na lang siya pagkatapos ng dinner na ito. Maybe tomorrow. Ako na lang ang sasadya sa office nila.
"Craig! How are you?" Tanong ni Ryler.
"I-I'm fine, Sir."
"Drop the sir. I'm just a visitor here. Ito pa din naman ang CEO." Turo niya sa kapatid ni Tope na si Prince.
"Kumain na ba kayo?" Tanong ni Prince.
"Not yet, but we will."
Nakita kong tahimik lang si Dad. Tinitignan lang ng ito ang floor kaya sumandali lang sila dito saamin.
"So mamaya na lang ulit sa dinner," Sabi ni Ryler
Tumango ako kahit na kinakabahan. Hindi naman nag uusap si Dad at si Ryler. Pero nakikita ko kapag nagkakatinginan sila.
"Ingat! Magkasabay ba kayo pupunta sa bahay?"
Tumango lang si Tope. Hindi ko pala naitatanong kung saan gaganapin ang dinner nila.
Tinapik nila ang balikat ni Tope habang si Dad parang wala lang. Nakasunod lang siya kina Ryler.
"Saan nga pala gaganapin ang dinner?"
"Sa mansion nila, Lola."
"Sa Davao iyon di ba?"
He nodded. "We will use my chopper to go there,"
Author notes: we are very close sa ending. Sana lang natitiis niyo ang story na ito, even though it has a lot of grammatical error and missed spelled words. I'm not really perfect I'm still improving my craft, since matagal din akong natigil sa pagsusulat. 2yrs din ako natigil, but still thank you for your all efforts for keeping votings and comments. A lot of compliments. Thank you so much!