ALEDA'NIN ANLATIMIYLA
Her şey bitmişti.
Biz bitmiştik.
Ben Yamaç sayesinde bir imkansıza inanmıştım.Birinin gerçekten tüm benliğimle beni sevebileceğine inanmıştım.Bir katilinde sevilebileceğine inanmıştım.Ama sadece inanmakla kalmıştım.
İki Gün geçmişti o günün üstünden.Bizim bittiğimiz gününün ardından iki gün geçmişti.Ben o iki gün boyunca sadece düşünmekle kalmıştım.O iki gün boyunca hiçbir şey yapmamıştım.Sadece düşünmüştüm.Yaşananları,yaşattıklarını ve yaşattıklarımı...ve bir karar vermiştim.Benim içimdeki yangını söndürecek olan bir karar vermiştim.
Kararımı uygulayacağım gün ise bugündü.Telefonumu hızlıca elime aldım ve Yakup'u aramaya başladım.İlk çalışta aramam hemen açılmıştı.
"Efendim Aleda hanım."
Sert ve kendinden emin gelen sesiyle dudaklarım kıvrıldı.Yakup,benim en iyi çalışanlarımdan biriydi.Normalde çalışanlarımda aramdaki mesafeyi gözeten ve koruyan biri olmama rağmen Yakup ile konuşmayı seviyordum.O benim için ayrıydı.
"Nasılsın,Yakup?"
Bir kaç saniyelik sessizliğin ardından o kendinden emin sesi duydum.
"İyiyim,Aleda hanım.Siz nasılsınız?"
Bu sırada dolabımın önüne geçmiş ve bu özel günde giyeceğim elbiseye karar vermeye çalışıyordum.
"Her zamanki gibi,kötü."
Telefonun ardından Yakup'un gülümsediğini hissedebiliyordum.
"Peki,Aleda hanım... Bu arada haberiniz olsun Bahar'ın işini bitirdim."
Kaşlarım hafifçe çatarken Bahar isimli kişinin kim olduğunu hatırlamaya çalıştım.
"Bahar derken?O kimdi?"
Dolabımda gözüme çarpan kırmızı elbiseyi elime aldım.Ardından telefonu yatağa bıraktım ve hoparlörü açtım.Bu sırada üzerimi değiştirmeye başlamıştım.
"2 Gün önce işini bitirmemi söylediğiniz tekerlekli sandalyedeki kız."
Elbiseyi üzerime giydikten sonra aynadan duruşuna baktım.Her zamanki gibi çok güzel görünüyordum.
"Hmm hatırladım."
Şuanda aklım tamamen kendimdeydi.O kız benim için çok önemsiz bir detaydı.Takılarımı ve çantamı seçtim.Ayağıma giydiğim kırmızı topuklu ayakkabılarla kombinim tamamlanmıştı.Aynadan kendime tekrardan baktım.
"Aleda hanım,siz beni neden aramıştınız?"
Telefondan gelen sesle Yakup'u unuttuğumu fark ettim.
"Hızlıca Yamaç Üstünoğlu ve Fulya Üstünoğlu'nun şuanda oldukları yerleri tespit edip bana ulaştır."
Sesimin soğukluğu ve his barındırmayan tonu beni memnun ediyordu.Ben kalbimle değil mantığımla hareket eden bir kadındım.
"Tamamdır,Aleda hanım."
Aramanın sonlandırılmasıyla aynadaki yansımama tekrardan bakmaya başladım.
Yamaç,zaten hiç aklımdan çıkmayan gerçekleri yüzüme vurmuştu.Ben bir katili daha fazla sevmeye çalışamam demişti.Ağır gelmiyor muydu ona bunları söylemek?Ben tüm umutsuzluğumun içinde ona umutla bakarken o fark etmemiş miydi?
Ben senin gibi bencil değilim demişti.Bencildim,evet.Hemde oldukça bencildim ama o zamanlar sevmiş olduğum adamdan bunları duymak koymuştu bana.
Eğer yanlış insana aşık olmuşsam,sen benim en güzel yanlışımsın Aleda.
Zihnimde dönen sesleri bir kenara fırlatmaya çalıştım.Artık onu düşünmeyecektim.Artık hiçbir şeyin önemi yoktu.Ben tüm duygularımı,hislerimi gömmüştüm.
Şimdi ise eskisinden bile daha soğuktum.Kalbimde eski sıcaklık yoktu.Artık Yamaç yüzünden ortaya çıkan duygularımda yok olmuştu.Eskisinden bile soğuktum.Bu soğukluğu bana eskiden sevdiğim adam vermişti.
Bugün benim intikam günümdü.Bugün bana yaşatılanların bedelini ödeyecekleri gündü.Her şeyin bir bedeli vardır sonuçta.Aşkında bedeli olmak zorundaydı.Ben bugün aşkımın bedelini ödeyecektim.
Ben intikamdan besleniyordum.İntikam beni yaşatan şeydi.İntikam günüm tarihe büyük harflerle yazılacaktı.Yazılmalıydı.
Aynadaki yansımama bakmaya son verdim.Bu sefer gözlerim üzerimdeki kırmızı elbisede oyalandı.Kırmızı rengi severdim.Özellikle de ölümün olacağı günlerde.Belkide bugün kırmızı rengi seçmemin sebebide buydu.Bugün ölüm olacaktı.Belkide ölümler olacaktı.
Çalan telefonun sesiyle daldığım yerden ayrıldım ve yataktaki telefonu elime aldım.Arayan Yakup'tu.Anlaşılan Yamaç Üstünoğlu ve Fulya Üstünoğlu ile ilgili istediğim bilgiyi bulmuştu.Derin bir nefes aldım ve aramayı açtım.
"Aleda hanım,Fulya Üstünoğlu şuanda bir avm'de yaklaşık yarım saat önce içeriye giriş yapmış.Şuanda ödemeyi yapmak için sıra bekliyor."
Demek alışveriş yapıyordu.Ne kadar acı...daha aldıklarını bile deneyemeden bu dünyadan ayrılacak olması.
"Peki diğeri?"
Yamaç'tan bahsediyordum tabii ki de.Onunda şuan nerede olduğu benim için önemliydi.Fulya ile ilgili planımı uygularken etrafımda dolanmasını istemiyordum.Aslında ablasının yaşayacaklarını bizzat görmesi ona daha fazla acı verirdi eminim ki.Yinede içimdeki sesi dinleyecektim.Her zaman mantığıyla hareket eden ben tek bir adam için hislerimi dinlemeye başlamıştım.
"Yamac Üstünoğlundan mı bahsediyorsunuz?"
Sıkıntıyla karışık bir nefes verdim.Yakup bilerek mi yapıyordu bunu?Başka kimden söz edebilirdim ki!?
"Dinliyorum."
Yakup'un yutkunma sesi telefondan bana gelirken bir şeyler döndüğünü fark etmiştim.
"Aleda hanım,araştırabildiğim kadarıyla araştırdım fakat...Yamaç Üstünoğlu'nun şuanki konumuna ulaşamadım."
Söyledikleriyle kaşlarım havaya kalkarken yüzümde manidar bir gülümseme oluştu.Demek gizemli olmak istiyordu.Öyle olsun,önemseyeceğim bir detay değildi bu.
"Bana Fulya Üstünoğlu'nun olduğu avm'nin konumunu gönder,hemen."
Yakup'un konuşmasına izin vermeden aramayı sonlandırdım ve çantamı elime alarak odamdan ayrıldım.
🍷
Avm'nin önündeydim.Arabanın içinde Fulya'nın içerden çıkmasını bekliyordum.Her şey çok basit ve netti.Fulya avmden çıktığında adamlarımdan biri Fulya'yı benim arabama yönlendirecekti ve Fulya arabaya bindiğinde susturucu taktığım silahımla onu öldürecektim.Kimsenin ruhu bile duymayacaktı.Özellikle onu kendi ellerimle öldürmek istiyordum.
"Aleda hanım,Fulya Üstünoğlu avmden çıkış yaptı."
Başımla kısaca onay verdim ve adamımın arabadan inmesine izin verdim.Bu sırada Fulya avm'nin merdivenlerinden inmekteydi.Görüş açıma adamımın girmesiyle dudaklarım kıvrıldı ve izlemeye devam ettim.
Adamım Fulya'nın yanına ulaştığında konuşmaya başladı.Fulya ise onu dikkatle dinliyordu.Adamımın arabamı işaret etmesiyle Fulya'nın kaşları kısa bir an çatıldı.Ardından Fulya'nın kısaca bir şey söylemesiyle buraya doğru ilerlemeye başladılar.
Av yemi yutmuştu.
Kapının açılmasıyla ilk önce Fulya arabaya oturdu.Ardından adamım kapıyı kapattı ve kendiside ön koltuğa oturdu.Fulya'nın gözleri bana değdiği an büyüdü.İstemsizce geriye çekilirken hareketlerini dikkatle izliyordum.Bu sırada şoför arabayı sürmeye başlamıştı.
"S-senin ne işin var burada!?"
Kekelemesiyle dudaklarımda bir gülümseme oluştu.Karşımda kekelemeden durmayacak kadar basit biriydi.
"Seni özledim.Bir ziyaret edeyim dedim.İyi yapmış mıyım?"
Gözlerinde tedirginlikle karışık bir şaşkınlık varken söylediklerimle göz devirdi.
"Ne istiyorsun benden?İlk önce benim hayatımı mahvetmeye çalıştın ama başaramadın.Sonra kardeşimin hayatına göz koydun.Kısa zaman önce onun hayatını mahvettin.Şimdi sıra yine bende mi?"
Söyledikleriyle kaşlarım havalanırken yutkundum.Yamaç'ın hayatını mı mahvetmiştim.Yamaç,ona böyle mi söylemişti gerçekten?Benim olmayan hayatımdan çıkanda beni terk edende oydu.Nasıl ben onun hayatını mahvetmiş olabilirdim?
"Hayatını mahvetmişim,öyle mi?"
Alayla söylediklerim kanına dokunmuşa benzemiyordu.
"Sen ne zannediyorsun!?Benim...Yamaç'ın...daha birçok kişinin hayatını mahvettin sen!"
Dudaklarımdan bir kahkaha koparken gözlerim Fulya'nın üzerindeydi.
"Öyle mi yapmışım?"
Fulya,gittikçe sinirlenirken bu bana zevk veriyordu.Karşımda renkten renge girerek daha şimdiden bu hâlde olması beni mutlu ediyordu.
"Hâlâ umursamazca davranıyorsun!Yamaç,seni sevmişti.Sana aşık olmuştu!Bir katil olduğunu bilmesine rağmen seni hayatına almıştı.Sen ise her geçen gün daha da kötü birisi oldun.Yamaç'ın sevgisini hak etmedin!Senin gibi kötü kalpli birinin kendisine aşık olduğuna inanacak kadar saf olmuştu benim kardeşim!"
Kurduğu cümleler beynimde yankılanırken damarıma bastığını farkındaydı belki de.Sakin olmalıydım...her şeyi planlamışken,artık içimde herhangi bir his kalmamışken karşımdaki bu yılana koz vermemeliydim.
"Kendini kurtaramayanların kurtuluşu yoktur.Yamaç...o kendini kurtardı benden.Kurtuluşa vardı."
Bu sefer gülme sırası Fulyadaydı.Tiz bir kahkaha dudaklarından çıkarken bu yaşananlar olmasaydı bir ihtimal iyi anlaşabileceğimizi düşündüm.Ben ve Fulya başka bir evrende iki dost olabilirdik.
"Sen Yamaç'ın kurtulduğunu mu sanıyorsun?Evet,artık onun hayatında yoksun ama bu sadece fiziksel olarak.Yamaç'ın üstünde bıraktığın izleri farkında değil misin?Seni düşünmeden bir saniyesi bile geçmeyen bir adam sence senden kurtulmuş mudur?"
Söyledikleriyle bozguna uğradım.Yamaç,o beni unutmamıştı.Beni düşünmeden geçen bir saniyesi bile yoktu demek...
Derin bir şekilde yutkundum.Böyle olmamalıydı.Biz bitmiştik.Biz diye bir şey bile kalmamıştı artık.O beni düşünmemeliydi.
Derin bir sessizlik içine girmem Fulya'yı cesaretlendirmiş olmalı ki konuşmaya devam etti.
"Sen benimle ilgili planlar kurarken Yamaç her şeye rağmen tekrardan seninle olmak için çabalıyordu."
Kalbime anında sancı girerken ellerim titremeye başlamıştı.Yutkundum.
"N-ne?"
Fulya'nın yüzünde acılı bir tebessüm oluştu.
"Yamaç,sensiz zar zor nefes alıyordu.O üç gün ona üç sene gibi gelmişti.Her şeye rağmen...katil olmana rağmen yanına gelip senden özür dileyecek ve tekrardan seninle olmak isteyecekti."
Görüş açım bulanıklaşırken titreyen ellerim başıma doğru gitti.
"İ-isteyecekti derken?"
Fulya,bacak bacak üstüne attı.Gözleri usulca bana ulaşırken beni binbir parçaya bölen sözleri ağzından çıktı.
"Sen birazdan olacaklardan sonra Yamaç'ın hâlâ seni isteyebileceğini mi sanıyorsun?"
11.bölüm bitti.
Oy ve yorum bırakmayı unutmayın🍷
🍷❤️🔥