ភ្លោះស្នេហ៍ប្តូរកាយ

ភាគ4

ភាគ4
ពិធីមង្គលការកំពុងរៀបចំឡើងគគ្រឹកគក្រែង ..តែថា ដែលចម្លែកគឺ ទឹកមុខរបស់ ឪពុកខាង កូនក្រមុំ មិនរីកទេ ជាពិសេសគឺ បងប្រុស របស់គេតែម្តង ដែលម្តងនេះ គេ ត្រូវហោះហើរពី អាមេរិកទាំងប្រញាប់បំផុត ..
« លោកប៉ា ... តើទៅរួចទេ ?» សម្លេងតូចរបស់ សៀនយីង សួរទៅអ្នកជាឪពុកនិងក្រឡេកមើលគ្រប់គ្នា ក្នុងពិធី មង្គលការ
« រួចឬមិនរួចមានតែសាក !» ថា ហើយគាត់ ក៍ដើរទៅ បន្ទប់តែងខ្លួនដែលមានមេដោះនិងស្រ្តីចំណាស់ម្នាក់ទៀត
« លោកបង ..!» អ្នកជាស្រ្តីចំណាស់ងើបឈរឡើង ហើយមើលមុខ សៀនយីង និងមើលអ្នកដែលកំពុងអង្គុយបែរខ្នង
« ដល់ ម៉ោងហើយ !» សៀនយីងនិយាយហើយមេដោះក៍ យក ស្បៃមុខមកគ្របពីលើ រាងតូចស្តើងដែលងើបឈរ តាមការដឹករបស់របស់ ស្រ្តីចំណាស់ នោះ
« អូននៅទីនេះហើយ .. បន្តិចទៀត ចាំអាសៀនមកតាម !» លោកស៊ាវនិយាយហើយ មេដោះក៍ឈរនៅចាំ ជាមួយអ្នកស្រីនោះ គាត់ មើលឃើញគ្រប់យ៉ាងក្នុងកម្មវីថីទាំងអស់
ទ្វារធំ នៃពិធី បានបើកឡើងបង្ហាញរាងតូចច្រលឹងដូចមនុស្សស្រីដើរកាន់ដៃលោកស៊ាវចូលមក តែ គាត់អាចដឹងថាគេកំពុងភ័យខ្លាចនិង ញ័រអស់ទៅហើយ
« កុំខ្លាច ... ដូចប៉ាប្រាប់យ៉ាងអញ្ចឹង ទៅរកបងទៅកូន !» លោកស៊ាវ ហុចដៃរបស់ រាងតូចអោយទៅអុីបូដែលឈរធ្វើមុខមាំ តែយ៉ាងណាជាតួនាទីគេស្រាប់ទៅហើយទើបត្រូវទទួលកូនក្រមុំ ដែលកំពុងឈរពីមុខគេ
ពិធី ស្បថស្បែរតំណើរការយ៉ាងល្អ តែពេលបើកមុខស្បៃ របស់ កូនក្រមុំអុីបូ ក៍ភាំងដូចគ្នា
« ហឹក ... លោកប៉ា !» សម្លេងតូចងាកមកឪពុក ការពិតគេ សំងំយំ ទាំងភ័យនិងញ័រអស់ទៅហើយ បន់អោយឆាប់ចប់ គេនិងបានត្រលប់ទៅវិញ
« មិនអីទេកូន !» លោកស៊ាវ និយាយខ្សាវៗ .. សៀនយីងក៍បាន ចូលទៅគ្រា ប្អូន ខ្លួន ហើយបង្ហើបសំនៀងមាំបន្តិច
« ស៊ាវចាន់ មិនស្រួលខ្លួន ឈរយូរមិនបានទេ !» សៀនយីង ទាញកាយតូចទៅតាមខ្លួនតែក៍ត្រូវឈប់ង៉ក់ពេលដែល អុីបូ ចាប់ដៃរាងតូចជាប់
« មិនអីទេ គេជាប្រពន្ធខ្ញុំ .. ចាំខ្ញុំមើលថែ !» ថា ហើយក៍ចាប់បី នាយតូចចេញធ្វើអោយមានសម្លេងហ៊ោ និង ការភាំងពីសំណាក់ គ្រួសារតែម្តង !
« ចប់ហើយ ... លោកប៉ា !» សៀនយីងរត់មករកឪពុក
« ប៉ាថាបណ្តោយហើយទើបបាន .. ប្រហែលជានិស្ស័យទើបគេត្រូវបានមកនៅក្នុងគ្រួសារនេះហើយ !» លោកស៊ាវ ខ្ចឹបមាត់ ហើយដើរទៅ បន្ទប់តែងខ្លួននិងមើលទៅភរិយាដែលកំពុង អង្គុយអោនមុខ
« ឈីង ឈីង !» លោកស៊ាវ
« លោកបង ... នេះកូន ? គេនៅឯណា !» លោកស៊ាវ ដក ដង្ហើមធំបន្តិចមុននិង និយាយប្រាប់ទៅភរិយារបស់ខ្លួន
« ស្លាប់ ហើយលោកបង ... បើចឹងមែនធ្វើយ៉ាងមិចទៅ ... កូនអុីង មិនដូច កូនចាន់ ទេ ណា៎ !» អ្នកស្រីស៊ាវ រិតទ្រូងបន្តិច ទោះពួកគេចង់ហាមឃាត់ក៍មិនបានព្រោះតែពួកគេកំពុងលង់ខ្លួនទៅហើយ
« លោកប៉ា ... យល់ល្អ ប្រាប់ពួកគាត់ ទៅ !» សៀនយីង
« មិនបាន ... ប៉ាសុំធ្វើជាមនុស្សអត្មានិយម ម្តងហើយ .. អាអុីងត្រូវតែក្លាយជាកូនប្រសារ គ្រួសារវ៉ាង !» លោកស៊ាវ ទាញបហរពន្ធមកអោប នឹកគិតអាណិតកូនដូចគ្នា ម្នាក់ បានបាត់ខ្លួនហើយម្នាក់ទៀតក៍ .... បន្ទាប់ពីនិយាយគ្នាហលយគាត់ ក៍ចូលទៅទទួលភ្ញៀវជាមួយអ្នកដន្លងដែលភ្ញៀវទាំងអស់ បង្អាប់ថា កូនកំលោះបែបប្រញាប់ ប្រញាល់ទើបមិននៅ ចាំ ផឹកស្រាមង្គល តែយ៉ាងណា គ្មានអ្នកណា ខឹងអីទេ ថែមទាំងអស់ សំណើចទៅវិញ តែសម្រប់ សៀនយីង គឺ កំពុងគិតថា ប្អូននិងក្លាយជាបែបណា បើ គេមិនដូចមនុស្សទូទៅផង
ភូមិគ្រិះ វ៉ាង
« ហឹក លោកប៉ា ... អ្នកម៉ាក់ !» សម្លេងតូចកំពុងអង្គុយបត់ជើងកណ្តាលបន្ទប់ បន្ទាប់ពីត្រូវចាប់ទាញចេញពីកណ្តាលពិធី
« លោកប៉ា នៅណា ... ម៉ាក់ !» សម្លេងតូចស្រែកយំពេញភូមិគ្រិះ .. អ្នកបម្រើបានត្រឹម មើលពីជាន់ក្រោមទៅនឹកឆ្ងល់ ថាមានរឿងអី ហេតុអីក៍អ្នកប្រុសពួកគេយំបែបនេះ
ក្រាក
ទ្វារត្រូវបានបើក បង្ហាញឃើញ រាងមាំ កំពុងតែដើរចូលមកទាំងទឹកមុខមាំ តែគេមើលមិនឃើញទេ ព្រោះងងឹត
« ហឹក .. ពូជាអ្នកណា .. កុំចូលមក ប្រយ័ត្ន ខ្ញុំស្រែក អា៎ !» រាងតូចរត់ទៅ ពួននៅកៀនគ្រែ តែត្រូវស្រែកមួយវ៉ាស់ ព្រោះតែរាងក្រាស់ ចាប់គេងើបឡើង .
« ស៊ាវចាន់ ... គឺ យើងណា៎ !» អុីបូ បើកភ្លើងហើយសម្លឹងមើលមុខរាងតូចដែលមានតែស្នាមដាមទឹកភ្នែក
« ហឹក ពូប្តីតើ !» រាងតូចស្ទុះវឹងហក់មកអោបរាងក្រាស់ ធ្វើអោយគេភាំងបន្តិចមុននិង មើលមុខអ្នកដែលជាកូនក្រមុំ
« ពូប្តី ?» ពាក្យហៅ កប្លែងធ្វើអោយអុីបូ ចង់តែសើចទេ
« ប៉ា.. យករូបពូអោយអូនមើល .. ប្រាប់ថា ពូជាប្តី .. » រាងតូចនិយាយសំនៀងកូនក្មេងនិងញញឹមស្រស់ដាកើ នាយក្រាស់ ធ្វើអោយគេភាំងមុននិង នឹកដល់ពេលក្នុងពិធីមង្គលការ ...
Flash back
« ធុញណាស់ កាលចប់ទេ !» អុីបូ ដែល ដើរមកបន្ទប់ទឹកកាត់ តាម បន្ទប់តែងខ្លួនក៍ជួនឃើញរាងតូច កំពុងតែ ប្រកែក និងមនុស្សចាស់
« អូនអត់ពាក់ទេ .. វាអត់ស្រួលខ្លួន !»
« កូនអុីងពាក់ទៅណា៎ ! លោកប៉ា កំពុងចាំ ! » អ្នកស្រីស៊ាវ អង្អែលក្បាល កូនបន្តិចទើបគេត្រជាក់
« អូខេ .. តែឯណាបង ចាន់ .. អូនអត់ឃើញបងប្រុសចឹង !» សម្លេងតូចនោះធ្វើអោយាក្រប់គ្នាមើលមុខគ្នា សូម្បីអ្នកលួចស្តាប់ក៍ឆ្ងល់ដែរ
« បងគេរវល់ .. កូនអុីងឆ្លាត រៀបការជំនួសបងសិនទៅណា៎ ចាំពេលគេមកវិញ ចាំកូនត្រលប់ទៅជាមួយម៉ាក់ !» អ្នកស្រីស៊ាវ លួងលោមកូនបន្ត
« រួចហើយ .. ពិតជាដូចអ្នកប្រុស ទី2 ណាស់ .. នេះបើខ្ញុំមិនមើលថែអ្នកប្រុសទាំងពីរទេម្លេសបែងចែកមិនបានទេ មើលសឹងមិនដឹងថា ជាកូនភ្លោះ !» មេដោះនិយាយធ្វើអោយអុីបូភាំង
« កូន.. កូនភ្លោះ ?» អុីបូ ដើរត្រលប់ទៅ កម្មវិធីវិញធ្វើខ្លួនហាក់ធម្មតា តែពេលគេបើកស្បៃមុខឡើងក៍ត្រូវភាំង និងទឹកមុខស្រទន់ កែវភ្នែកថ្លាស្អាតជាប់តំណក់ទឹកសន្សើម ធ្វើអោយគេដូចក្មេងតូច .. ស្របពេល ពួកគេចង់ បំបែករាងតូចហើយគេវិញបែរជាចង់ ដឹងអាថកំបាំងកូនភ្លោះលាក់មុខនេះទៅវិញទើបមិនចាំអោយអ្នកណាមករញ៉េរញ៉ៃទេ គឺ យកមកភូមិគ្រិះភ្លាម តែម្តង
បច្ចុប្បន្ន
« ហឹក អូយ... អូនឈឺ !» រាងតូចពេបមាត់ ពេលដែល ត្រូវរាងក្រាស់ច្រាន់អោយដួលលើគ្រែថែមទាំងទ្រោបពីលើភ្លាមៗ តែម្តង
« ស៊ាវចាន់ ... !» នាយក្រាស់ផ្ងើយចង្ការតូចហើយក៍ទំលាក់បបូរមាត់ លើក្មេងតូចដែលគាំងស្ងៀមមិនតបតរអ្វីទេ តែសាងភាពញាប់ញ័រដល់រាងក្រាស់ ក្លិនកាយក្រអូបដូចទារកកំពុងពង្វក់គេ .. ក្លិននេះពិតជាមិនដូចស៊ាវចាន់ដែលមានបំណងចង់រៀបការជាមួយគេឡើយ តើអាចថានេះពិតជាមិនមែនស៊ាវចាន់? .. រវល់តែគិត ទើបមិនបានចាប់ភ្លឹកថា ម្រាម ស្រលូនកំពុងគោះលើស្មារមាំ ប្រហែលគេថប់ដង្ហើមនិងឯង
« ផ្អែម ..!» បបូរមាត់ ស្តើង និយាយធ្វើអោយរាងក្រាស់ ជ្រួញចិញ្ចើម ..
« ផ្អែម ? »
« មាត់ ពូប្តី ផ្អែម អូនចង់បានទៀត !» រាងតូច និយាយហើយក៍ធ្វើមាត់ស្តួចៗ ទៅកាន់នាយក្រាស់ ធ្វើអោយគេថាំចិត្តថា កូនភ្លោះម្នាក់នេះចរឹកប្លែកៗ
« អាអុីង ! » នាយក្រាស់ ហៅឈ្មោះដែលគេលឺអ្នកជាម្តាយហៅធ្វើ អោយរាងតូចឈប់ង៉ក់
« អូនឈ្មោះស៊ាវចាន់ ... ស៊ាវអុីងជាឈ្មោះបងប្រុសអូន !» ស៊ាវចាន់ពេបមាត់និយាយ
« ស៊ាវចាន់ ស៊ាវអុីង ? » អុីបូ ហៅឈ្មោះទាំងពីរ និង ទាញនាយតូចអោយងើបអង្គុយលើភ្លៅរបស់គេ
« មើលសាក ប្រាប់មកមើលថា អ្នកណាដែលត្រូវរៀបការជាមួយបង ហឹម ?» រាងក្រាស់ អោបចង្កេះតូច ក្លិនកាយប្រហើរធ្វើអោយគេឈ្លក់វង្វេង តែគេនៅឆ្ងល់រឿងជាច្រើនទៀត ទាក់ទងនិងកូនភ្លោះនិង
« ប៉ាៗ ថា អាអុីង រវល់ អត់បានមកមង្គលការទេទើបអោយអូនមករៀបការមួយពូប្តី !» រាងតូចនិយាយហើយ អោបករអ្នកកំលោះដែលអង្គុយស្តាប់
« អាអុីង ? ចុះអូនជាអ្នកណា ? » អុីបូ សម្លឹងមើលអ្នកក្នុងរង្វង់ដៃ អត្តចរឹកគេដូចក្មេងយ៉ាងអញ្ចឹង
« អាអុីង ... ប៉ា ម៉ាក់ ហៅអូន ថា អាអុីង. បងប្រុស សៀនយីង ក៍ហៅអូន អាអុីង !» រាងតូចនិយាយត្រលប់ត្រលិន ធ្វើអោយអុីបូ កាន់តែឆ្ងល់
« ចុះមិចបងមិនដែលឃើញអូន ? ពីមុនអូននៅណា ?» អុីបូ កាន់តែឆ្ងល់ទៀតហើយថា គ្រួសារស៊វជាអ្នកណាមិចក៍មានរឿងអាថកំបាំងម្លេស
« អាអុីង នៅមួយម៉ាក់ ... នៅមួយ លោកតា .. លោកតា របស់ ស៊ាវចាន់ជា មេបងធំ .. គាត់ កាច គាត់ វៃ អាអុីង ហឹក !» រាងតូចស្រាប់តែយំធ្វើអោយអុីបូភ័យបន្តិចមុននិងអោបលួងលោម
« អូ ... ក្មេងតូចមិចក៍យំហា៎ ! » អុីបូ
« ហឹក អាអុីង ត្រូវគេចាប់ ចាន់ ចាន់ ខ្លាច ហឹក គេចាក់ថ្នាំត្រង់នេះ អូយៗ !» រាងតូចលាដៃអោយរាងក្រាស់មើល ទាំងពេបមាត់ ធ្វើអោយអុីបូ នឹកអាណិតនិងឈ្លក់វង្វេងភ្លាមៗ
« គ្មានអ្នកណាមកធ្វើបាបអូនទេ .. កុំភ័យ !» អុីបូ ទាញកាយតូចមកអោបហើយក៍យោលខ្លួនមួយសន្ទុះក្រោយមកគេក៍លង់លក់ តែម្តង
« ក្មេងអើយ .. យើងឆ្កួតជាមិនខានទេ .. គេចពីប្អូនមកជួបបងយ៉ាងនេះ !» រាងក្រាស់ បីកាយតូចអោយគេ ស្រួលបួលមុននិង យកកន្សែងជូតមុខសររលោង ហើយគេ ក៍ប្តូរឈុតឡើងមកគេងតាមដូចគ្នា ...
ព្រឹក ថ្ងៃបន្ទាប់ រាងក្រាស់ដែលកំពុងគេងលក់ស្រួលបែរជាមានអារម្មណ៍ថាមានអីសង្កត់ ចិញ្ចើម ក្រាស់ជ្រួញចូលគ្នា ពេលទ្រាំមិនបានក៍បើកភ្នែកមើល
ព្រះអើយ .. ប្រពន្ធ របស់គេទេតើ ...កំពុងអង្គុយលើគេទាំងព្រឹកតែម្តងសំខាន់គឺ កំពុងអង្គុយអុកលើក្បាលពោះគេ ប្រឆាស់និង កន្លែងនោះទៀត
« ស៊ាវចាន់ .. ធ្វើអីនិង !» អុីបូ ហើបខ្លួនបន្តិចយកដៃទប់ត្រកៀកសាយដែលពេលនេះមានតែអាវសាមី .. តែ គេចាំបានថាយប់មិញ រាងតូចពាក់អាវឈុតគេងទេតើ
« ហឹក .. អូនឃ្លាន ទ្វារបើកមិនបាន .. អូនខំងូតទឹកស្អាតហើយ .. ពូប្តីហិតមើលមើល .. អូបទេ !» រាងតូច ទាញអាវសាមីទំលាក់ស្មារ អោនអោយរាងក្រាស់ ហិត .. ពុទ្ធោអើយ ចំណីបញ្ចុកដល់មាត់តើអ្នកណាទ្រាំបាន ..
« អូន.. ចុះ ចុះសិនទៅ អា៎ កុំអុកបែបនេះ!» អុីបូ ខាំមាត់ ថា អោយរាងតូច .. យីអើរ ប្រពន្ធគេចរឹកប្លែកម្លេស
« អត់ទេ ..អូនឃើញណា៎ .. មានសត្វចម្លែក នៅទីនេះ អូននិងអង្គុយសង្កត់វាអោយងាប់ !» រាងតូច ថាហើយក៍ទំលាក់ ខ្លួនកាន់តែ ខ្លាំងធ្វើអោយមុខរបស់ អុីបូប្រែជាក្រហម
« អស៎ សឺត .. សត្វចម្លែកអីអូន .. អឺទ្រាំមិនបានទេ !» អុីបូ និយាយហើយក៍ទាញ រាងតូចមក នៅពីក្រោម ដល់ពេលនេះហើយគឺ ក្មេងម្នាក់នេះទេដែលបង្ខំគេអោយធ្វើបែបនេះចង់បន្ទោសក៍ត្រូវបន្ទោសភាពទាក់ទាញនេះដែរ
« គឺ នោះ .. អូនឃើញវាផុសចេញមក !» នាយតូចច្បូញមាត់ ប្រាប់ រាងក្រាស់អោយគេតាមមើល .. ស្លាប់ មិនខានទេ អុីបូ ក្រហឹមបន្តិចព្រោះ ភាពរឹងមាំដែលដឹងខ្លួននៅព្រឹកពហរលឹម ហើយមកចំប្រពន្ធ ថ្មីថ្មោងមកអុកពីលើទៀត ទើបគេទ្រាំមិនបាន ចាប់លូកចូលអាវ សាមី របស់រាងតូចតែក៍ត្រូវ បើកភ្នែកភ្ញាក់ព្រើត
« អូនមិនពាក់ខោទេ ?»