🌺ေစတန္ရဲ႕သတို႔သမီး🌺
အပိုင္း(၅၀)
🌸🌸🌸🌸
"အဲ့ဒီအက်ႌကို..အခုခ်က္ခ်င္းသြားလဲလိုက္..."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..မလဲႏိုင္ပါဘူး..."
အသင္..သူ႔စကားကိုေဘာက္ဆတ္ဆတ္ေလး..
တုံ႔ျပန္လိုက္လ်ွင္...ကုတင္ေပၚမွာေျခခ်ိတ္ထိုင္ရင္း..
စီးကရက္မီးညိွဖို့္ျပင္ေနတဲ့သူက..မီးျခစ္ေရာေဆးလိပ္ကိုပါ
စားပြဲေပၚ..လွမ္းတင္ရင္း..ထရပ္သည္။
"မင္းဝတ္ထားတဲ့အက်ႌကို..မင္းျပန္ၾကည့္စမ္း...
လူထက္သုံးဆေလာက္ပိုႀကီးေနတယ္..ၾကည့္ရဆိုးသလား
မေမးနဲ႔...."
"အိပ္ေတာ့မွာပဲကို..ဘာျဖစ္လဲ..."
"အဲ့ဒါဆို..ကိုယ္ဝယ္ေပးထားတဲ့အက်ႌေတြက..
ဘာလုပ္မွာလဲ..အကုန္လြင့္ပစ္မွာလား..."
ေျပာရင္း..မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေနတဲ့သူက..အသင့္
နားကိုေလ်ွာက္လာကာ...လက္ပိုက္လ်က္..အသင့္
တစ္ကိုယ္လုံးကိုစုန္ဆန္ၾကည့္သည္။ၿပီးေတာ့..
အလိုမက်သလို..က်စ္ခနဲစုပ္သပ္သည္။
"ဗ႐ုတ္သုတ္ခနဲ႔ကြာ..သြားလဲစမ္းပါ..."
သူ႔စကားေၾကာင့္..အသင္ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္ုၾကည့္
လိုက္မိသည္။ေပါင္လယ္ထိဖုံးေနတဲ့..႐ွပ္အက်ႌ
ပြေယာင္းေယာင္းႀကီးကို..လက္ေတြေရာေကာ္လံကိုပါ
ၾကယ္သီးစုံတပ္ထားသည္။ဒူးေလာက္႐ွိတဲ့ဂ်င္းပန္
အပြေလးႏွင့္..ဆံပင္ေတြကိုဒီအတိုင္းျဖန္႔ခ်ထားတဲ့
အသင့္ပုံစံက..သူေျပာသလို..ဗ႐ုတ္သုတ္ခ..ျဖစ္ေနမွာပါ...
ဒါ..အသင္တမင္ေရြးခ်ယ္ၿပီးဝတ္ထားရတာ...
ဒီေန႔ကစၿပီး..သူ႔အခန္းမွာပဲ..အိပ္ရေတာ့မွာမို႔..
သူ႔ေ႐ွ႕မွာ..ၾကည့္ေကာင္းလွပေနလို႔မျဖစ္..ေတာ္ၾကာ
အသည္းယားတဲ့ပုဒ္မႏွင့္အႏိုင္က်င့္ခံရဦးမည္။
"အသေခ်ၤ....ကိုယ္ေျပာေနတာမၾကားဘူးလား...
ညဝတ္အက်ႌသြားလဲ..."
သူထပ္ေအာ္လ်ွင္..အသင္..တမင္တကာ..႐ွပ္
အက်ႌလက္ဖားဖားႀကီးႏွစ္ဖက္ကို..ဟိုယမ္းဒီယမ္း
လုပ္ျပရင္း...
"မလဲဘူး..အသင္...ဒီအတိုင္းအိပ္မွာ...ဒါပဲ..."
အသင္ေျပာရင္း..သူ႔ပခုံးကိုပစ္တိုက္ကာ..ကုတင္
တစ္ဖက္ကိုေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။..
"ေယာက်ာၤးေတြမ်ား..အိပ္ခါနီးေတာင္..မ်က္စိ
အစာကေကြၽးခ်င္ေသးတယ္..ဟြန္႔...ႏွာဘူး..."
သူမၾကားေအာင္..ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္ရင္း..ေမြ႔ယာ
အိအိႀကီးေပၚလွဲခ်မည္အလုပ္...၊
"အ..."
လက္ေမာင္းေလးကေန..အားပါပါႏွင့္ေဆာင့္ဆြဲ
လိုက္တာမို႔..ေမြ႔ယာႏွင့္ထိလုထိခင္ေလးျဖစ္ေနတဲ့
အသင္ကိုယ္ေလး..ျပန္ႂကြသြားရကာ..သူ႔လက္ေပၚ..
ေစြ႔ခနဲေပြ႔ခ်ီသြားျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။
"ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ..ကိုယ္နဲ႔အတိုက္အခံလုပ္ရဲတယ္
မင္းအရမ္း..သတၱိေကာင္းေနတယ္ေပါ့..ဟုတ္လား..."
"ေန..အသင္အိပ္ေတာ့မလို့္ကို...႐ွင္ေနာ္..."
"ကိုယ္အစက..မင္းကိုေကာင္းေကာင္းအိပ္ခြင့္
ေပးမလို႔ပဲ..ဒါေပမဲ့...မင္းက..အဲ့လိုျဖစ္ခ်င္ပုံမရဘူး
အဲ့ေတာ့..."
ေျပာရင္း..ညစ္က်ယ္က်ယ္ျပံဳးလိုက္တဲ့သူက
အသင့္ကို..ေပြ႔ခ်ီထားလ်က္ႏွင့္..အဝတ္လဲခန္း
႐ွိရာကိုဦးတည္လာသည္။အသင္ေျခကားယား
လက္ကားယားႏွင့္..သူ႔လက္ေပၚပါလာရၿပီး....
တံခါးကို..ကိုယ္လုံးနဲ႔တိုက္ဖြင့္ၿပီး..သူက..အသင့္ကို
အဝတ္လဲခန္းထဲေခၚလာသည္။
"ဘုတ္...."
"အမေလး..."
အဝတ္လဲခန္းထဲက..ဆိုဖာေပၚမွာ..အသင့္ကိုပစ္ခ်
လိုက္တာကလဲ..ညင္ညင္သာသာမဟုတ္....
ၿပီးေတာ့..ေျခလွမ္းၾကဲႀကီးေတြႏွင့္..နံရံကပ္...
ဗီ႐ိုႀကီးနားေလ်ွာက္သြားကာ..ျဖဴလြလြ..ဂါဝန္ဖားဖားေလး
တစ္ထည္ကို..ထုတ္ယူလာသည္။
"ေရာ့..."
အက်ႌကို..အသင့္ကိုယ္ေပၚ..ပစ္ခ်ေပးလိုက္တဲ့..
သူ႔ပုံစံက..သိပ္ၿပီးစိတ္မ႐ွည္ခ်င္ေတာ့သလို
"မလဲေတာ့ပါဘူးဆို..."
ထပ္ျငင္းလိုက္ေပမဲ့..ေလသံက..ခုနကေလာက္အား
မပါရဲေတာ့..သူကအသင့္ကိုလက္ပိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွ
ေခါင္းယမ္းသည္။ထို႔ေနာက္..ဆိုဖာေပၚမွာ..ထိုင္လ်က္ေလး
႐ွိေနတဲ့..အသင့္ကို..လက္တစ္ဖက္ထဲႏွင့္ဆြဲမလိုက္ႁပီး...၊
"ျဗဳတ္..ျဗဳတ္..."
"အား..႐ွင္ဘာလုပ္တာလဲ..."
အက်ႌကိုေ႐ွ႕ျခမ္းႏွစ္ျခမ္းကေနစုံကိုင္ကာ..အားႏွင့္
ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ေတာ့..အက်ႌၾကယ္သီးေတြ..တစ္လုံး
မက်န္ျပဳတ္ထြက္ကုန္ရၿပီး...ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး
ဟာခနဲျဖစ္သြားသည္။
"႐ွင္..႐ွင္...."
ထိတ္လန္႔တၾကားေလး..ရင္ဘတ္မွာ..ယွက္ကာ
ထားလိုက္တဲ့..လက္ႏွစ္ဖက္ကိုပါ..သူကဆြဲခြာကာ..
အက်ႌကိုအတင္းဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။
"ႏွာဘူးႀကီး..အက်င့္မေကာင္းတဲ့လူႀကီး..."
ခႏာၱကိုယ္အေပၚပိုင္းတစ္ခုလုံးမွာ..လက္တစ္လုံး
အတြင္းခံအက်ႌခါးတိုအနက္ေရာင္ေလးတစ္ခုထဲသာ႐ွိေန
ေတာ့တာမို႔..အသင့္လက္ႏွစ္ဖက္က႐ူပ္႐ွတ္ခတ္
ေနေအာင္..ဟိုကြယ္ဒီကြယ္လုပ္ဖို႔..
ေယာက္ယတ္ခတ္ေနစဥ္...
"အု..အြန္း..."
ဂါဝန္အျဖဴေလးကိုလွမ္းေကာက္ယူလိုက္တဲ့သူက
ေခါင္းကေနျဖစ္သလိုစြတ္ခ်လိုက္တာမို႔..ဆက္ၿပီး
ရန္ေထာင္ရန္ျပင္လိုက္သည့္စကားေတြကဗလုံး
ဗေထြးျဖစ္ကုန္ရသည္။
ထို႔ေနာက္..လက္ေတြကိုအျပင္ေရာက္ေအာင္ထုတ္၊
ဂါဝန္ကိုအတင္းဆြဲခ်ႏွင့္သူ႔ရဲ႕အက်ႌလဲခန္းမညင္မသာနဲ႔
တစ္ခန္းရပ္သြားသည့္အခါ..အသင့္ဆံပင္ေတြ
႐ူပ္ပြကုန္ရကာ..မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလဲ႐ွက္စိတ္ေၾကာင့္
ထူပူသြားရသည္။
ထိုအခါ..အသင့္ကိုၾကည့္ၿပီးမခ်ိဳမခ်ဥ္ရယ္လိုက္တဲ့
သူက..၊
"အဟြန္း..မ်က္ႏွာကင႐ုတ္ဆီေရာင္ေပါက္ေနၿပီ..
ဘာလို႔႐ွက္ေနတာလဲ..ကိုယ္အကုန္ျမင္ဖူးၿပီးသားပဲဟာ.."
"ဟင္..႐ွင္..."
ေန႔စကားေၾကာင့္..မ်က္ႏွာေလးပိုရဲသြားတဲ့သူမက
ေန႔ကို..အတင္းထု႐ိုက္သည္။
"35".24".37"...ဟုတ္တယ္မလား..မဆိုးပါဘူး
မင္းရဲ႕ဆိုဒ္က..ေမာ္္ဒယ္လုပ္လို႔ရတယ္...ေနာက္တစ္ခါ
ဗ႐ုတ္သုတ္ခပုံစံနဲ႔မေနနဲ႔..ကိုယ္လုံးဝမႀကိဳက္ဘူး.."
"ႏွာဘူး..႐ွင္ကႏွာဘူးပဲ..."
ေန..သူမရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ရင္း...
"ကိုယ္မင္းကို..ေကာင္းေကာင္းေျပာေနကထဲက..
မင္းေအးေအးေဆးေဆးသြားလဲသင့္တာ..ဒါမင္း
အျပစ္ပဲ...."
ေျပာေနရင္း..သူ႔ရဲ႕မထီတရီအၾကည့္ေတြက....
ခႏာၱကိုယ္ေအာက္ဘက္ဆီတျဖည္းျဖည္းစုန္ဆင္း
သြားကာ...၊
"ေဘာင္းဘီေရာ..ကိုယ္လဲေပးရဦးမွာလား..."
"ဟင္..."
သူ႔စကားေၾကာင့္..အသင္..လန္႔သြားသလိုမ်က္လုံးျပဴးေလးႏွင့္
သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ....မွင္ေသေသမ်က္ႏွာႏွင့္
မ်က္ခုံးပင့္ျပလိုက္တဲ့သူ႔ပုံစံက..ဘယ္လိုလဲဆိုသည့္
သေဘာ...၊
"သြား..႐ွင္အခန္းထဲက..အခုထြက္..သြား..."
အသင္ေျပာလဲေျပာ..သူ႔ကိုအတင္းတြန္းကာ..
အခန္းျပင္ေရာက္တဲ့အထိတြန္းထုတ္လိုက္သည္။
"ဂ်ိမ္း..."
သူအျပင္ေရာက္သြားတာႏွင့္..တံခါးကိုဂ်ိမ္းခနဲ
ျပန္ပိတ္ကာ..ေလာ့ခ်္ပါခ်လိုက္ရသည္။
အသင္.တံခါးမွာေက်ာမွီကပ္ကာ..အသည္းအသန္
ခုန္ေပါက္ေနတဲ့..ႏွလုံးသားႏွင့္..အသက္ကိုမွန္ေအာင္
႐ူ႐ိူက္ေနၿပီးမွ....
"အက်င့္မေကာင္းတဲ့..satan..."
မေက်မနပ္ေရရြတ္လိုက္ရင္း..ေျခလွမ္းေတြကေတာ့
အဝတ္အစားေတြ႐ွိရာကိုဦးတည္လိုက္ရၿပီးေနာက္....။
~~~~~~~~~~~~~~🌺🌺🌺
ေန...မွန္နံရံကို..ေက်ာမွီရပ္ကာ..စီးကရက္ေသာက္
ေနရင္းမွ...အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ေလးႏွင့္..ကုတင္ေပၚထိုင္ကာ..
ပြေနတဲ့..ဆံပင္ေတြကိုၿဖီးဖို႔ျပင္ေနသည့္..သူမနားကို
ေလ်ာက္သြားလိုက္ကာ...၊
"ကိုယ္..ၿဖီးေပးမယ္..."
လက္ထဲက..ေဆးလိပ္ကို..ေႂကြခြက္ထဲထိုးေခ်ရင္း
သူမေဘးဝင္ထိုင္ကာ..ဘီးကိုလွမ္းယူေတာ့...၊
"မလိုပါဘူး..ကိုယ့္ဘာကိုယ္ၿဖီးမယ္..."
ေန႔လက္ကိုပုတ္ထုတ္ရင္း..တုံ႔ျ့ပန္လိုက္တဲ့..အျပဳအမူ
ေလးကမေက်နပ္ဟန္အျပည့္...ျဖဴလြလြညအိပ္
ဂါဝန္ပါးေလးႏွင့္သူမက...အ႐ုပ္မေလးလို..ခ်စ္စရာ
ေကာင္းေနသည္။
"ဆံပင္ေတြအကုန္႐ူပ္ကုန္ၿပီ...႐ွင့္ေၾကာင့္..ဘယ္လို
လူမွန္းမသိဘူး.အရမ္းၾကမ္းတာပဲ..."
ေျပာရင္း..ဆံပင္ေတြကိုစိတ္မ႐ွည္သလို..ေဆာင့္ဆြဲ
ၿဖီးခ်ေနတဲ့သူမ...၊
"ကဲ...ကဲ..႐ွင္းမရဦး..."
ေန..သူမလက္ထဲကဘီးကိုအတင္းလုယူၿပီး...
ပခုံးေလးကေန..ဆြဲကိုင္ကာ..ေက်ာခိုင္းေစလိုက္သည္။
"မလိုပါဘူးဆို..."
"ဆံပင္႐ွည္ထားၿပီး..ဘာလို႔စိတ္မ႐ွည္တာလဲ...
ဆံပင္႐ွင္းရင္..ေအာက္ေျခကေန..ေျဖးေျဖးခ်င္း
႐ွင္းရမွာေပါ့..ခ်ာတိတ္ရဲ႕..."
ေျပာလဲေျပာ..ဆံပင္ေတြကို..စိတ္႐ွည္လက္႐ွည္ႏွင့္
ၿဖီးသင္ေပးေနတဲ့..သူ...၊
အသင္..သူ႔အျပဳအမူေၾကာင့္..ေက်နပ္သြားရေပမဲ့
ခုနက..ကိစၥနဲ႔သိပ္ၿပီး..မၾကည္လင္ေသးတာေၾကာင့္
ဘာမွျပန္မေျပာျဖစ္...၊
"ကဲ..ရၿပီ...."
သူေျပာေတာ့..အသင္..ဆံပင္ေတြကိုခပ္ေျမႇာက္ေျမႇာက္ေလး
သိမ္းယူကာ...ဆံထုံးထုံးရန္ျပင္လိုက္သည္။
" .......... "
ညမီးေရာင္ေအာက္မွာ..အျဖဴေရာင္ဂါဝန္ပါးေလးေၾကာင့္
ထင္းေနတဲ့..သူမရဲ႕ဝင္းမြတ္ေနတဲ့...အလွတရား
တစ္ခ်ိဳ႕...ဆံပင္ေတြ႐ွင္းသြားတဲ့လည္ဂုတ္ေဖြးေဖြး
ေလးမွာ..႐ွိေနတဲ့..ေမြးညႇင္းစိမ္းႏုႏုေလးေတြ..၊
ေန..သူမကိုအနီးကပ္ၾကည့္ေနရင္း..စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့သလို
ခါးေလးကိုအေနာက္ကေနသိမ္းဖက္လိုက္ရင္း..ေဖြးႏုေနတဲ့
လည္ဂုတ္ေလးကိုအတင္းတိုးေဝွ႔နမ္းလိုက္သည္။
"အို...ေန..."
အသင္..ဆံထုံးထုံးလုိ႔မၿပီးေသးခင္..သူ႔အျပဳအမူေၾကာင့္
ေယာင္ၿပီးလက္လြတ္လိုက္မိေတာ့..ဆံပင္ေတြက
ေထြးခနဲျပန္ၿပိဳက်လာခဲ့သည္။
ေန..မ်က္ႏွာေပၚ..ၿပိဳက်လာတဲ့..ေမႊးရနံ႔တစ္မ်ိဳးနဲ႔..
ဆံႏြယ္ေလးေတြကိုပါ..ႏွာေခါင္းနဲ႔ေမႊ႔နမ္းေနရင္း..
ေက်ာခိုင္းေနတဲ့..ခႏာၱကိုယ္ေလးကိုပါ..ခါးကေန
ပင့္ယူလိုက္ေတာ့..သူမကေန႔.ေပါင္ေပၚထိုင္လ်က္
အေနအထားေလးျဖစ္သြားကာ..ကိုယ္လုံးအိအိေလး
တစ္ခုလုံးက..ေန႔ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ...ေရာက္လာသည္။
ကပိုက႐ိုက်ေနတဲ့..အနက္ေ႐ာင္ဆံႏြယ္ေတြၾကား
နီျမန္းျမန္းျဖစ္ေနတဲ့..မ်က္ႏွာေလးက..မ်က္လုံး
မလႊဲႏိုင္ေအာင္...ျပဳစားလြန္းေနသည္။
အသင္..လက္သီးဆုပ္ေလးႏွင့္..ရင္ဘတ္ကိုယွက္ကာ
ထားရင္း..ရီေဝစူး႐ွေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္အသင့္ကို
စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည့္..သူ႔ထံကမ်က္လုံးမလြဲရဲခဲ့...
ထို႔အတူ..ရင္ခုန္သံမမွန္ေတာ့တဲ့..လူတစ္ေယာက္လို
ျပင္း႐ွေနတဲ့သူ႔ရဲ႕အသက္႐ူသံ..အသင့္မ်က္ႏွာေလး
တစ္ဝိုက္မွာ..အနီးကပ္ဆုံးက်ီစယ္ေနတဲ့..ေလေငြ႔
ေႏြးေႏြးေတြ...အရာအားလုံးက..အသင့္ကို...
အသက္ပင္...ရဲရဲမ႐ူရဲေအာင္ဖမ္းစားထားသည္။
"မင္း..အရမ္းလွတယ္...."
လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြႏွင့္..မ်က္ႏွာေလးကို
ပြတ္သပ္ေနရင္း...ေန..ေျပာလိုက္လ်ွင္...မ်က္လုံးဝိုင္း
ေလးႏွင့္..မွင္သက္ေနသည့္..သူမက..ေန႔ကို..တစ္စုံ
တစ္ရာတုံ႔ျပန္ဖို႔ေမ့ေလ်ာ့ေနဟန္တူသည္။ေန..သူမရဲ႕
မထုံတက္ေထးပုံစံေလးေၾကာင့္..ပိုၿပီးအသည္းယား
သြားရကာ..ခပ္ဟဟေလးပြင့္ေနတဲ့..ႏူတ္ခမ္း
ကိုင္းကိုင္းေလးကို..အပိုင္သိမ္းပစ္လိုက္ရင္း
သူမကိုယ္လုံးေလးကိုေမြ႔ယာေပၚသိုု႔
လိမ့္ခ်ပစ္လိုက္ကာ..႐ုန္းကန္ေနတဲ့...လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုပါ
ေမြ႔ယာႏွင့္..ဖိကပ္ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုက္ကာ
မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေတာ့သလို...ေန႔ရဲ႕အနမ္းေတြက
အ႐ိုင္းဆန္လာခဲ့တဲ့အခါ....
"..........."
အသင္...သူ႔လက္ထဲမွာ႐ုန္းကန္ေနတဲ့လက္ေတြ
အားေလ်ာ့သြားခဲ့ေပမဲ့...တစ္ဆင့္..တစ္ဆင့္ပိုကဲ
လာေသာသူ႔အနမ္းေတြေၾကာင့္မြန္းၾကပ္လာရၿပီး....
"အြန္း..ဟြန္႔...."
အသင္..အတင္း႐ုန္းကန္လိုက္ရင္း..ေကြးလိုက္မိတဲ့
ဒူးတစ္ဖက္က..သူ႔ရဲ႕ဝမ္းဗိုက္ကိုအ႐ွိန္ျပင္းစြာ..
တိုက္မိသြားခဲ့သည္။
"အ...."
အသင့္ကို..နမ္းေနတာေတြခ်က္ခ်င္းရပ္သြားကာ..
ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့လက္ကိုပါ..ဖယ္ေပးရင္း..သူက..
အသင့္ေဘးမွာ..ပစ္လွဲခ်လိုက္သည္။
"ေန..႐ွင္ဘာျဖစ္သြားတာလဲ...ေန..."
အသင္..ခ်က္ခ်င္းပင္အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ျဖစ္သြားတဲ့..
သူ႔ပုံစံေၾကာင့္...ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္သြားတဲ့အက်ႌကို အတင္းဆြဲတင္
ရင္း..ထထိုင္လိုက္မိသည္။
"ေန..."
ဝမ္းဗိုက္ေနရာကို..လက္ႏွင့္အုပ္ကိုင္ထားတဲ့သူက
နဖူးေပၚလက္တစ္ဖက္တင္ရင္း..မ်က္လုံးေတြ
မွိတ္ကာ..မ်က္ႏွာ႐ူံ႔မဲေနရင္းက..ရယ္သည္။
"အဟြန္း...မင္းေတာ္ေတာ္ၾကမ္းတာပဲ...ကိုယ့္ကို
ဒူးနဲ႔တိုက္ရလား..."
"မေတာ္လို႔ထိမိသြားတဲ့ဟာ.."
အသင္ေျပာေတာ့..သူကမ်က္လုံးပြင့္လာကာ..
ဗိုက္မွာဖိအုပ္ထားတဲ့လက္ကိုမဖယ္ပဲ..ထထိုင္သည္။
"Sorry...ကိုယ္စိတ္ေလာၿပီး..မင္းေနမေကာင္းတာ
ေမ့သြားတယ္..."
နီရဲသြားတဲ့..ႏူတ္ခမ္းကိုင္းကိုင္းေလးကို..လက္ႏွင့္
ဖြဖြတို႔လိုက္ရင္း..ေန..ေျပာလိုက္မိသည္။
"ဒါေပမဲ့..အသင္တိုက္လိုက္တာ..ေျဖးေျဖးေလးကို
အဲ့ေလာက္ေတာင္နာသြားလို႔လား..ဟိုတစ္ေန႔ကလဲ
အဲ့လိုပဲ.."
အသင္..ေျပာရင္း..သူ႔မ်က္ႏွာကိုအကဲခတ္သလိုၾကည့္
လိုက္မိကာ...
"မဟုတ္မွလြဲေရာ..ေန..႐ွင္ဒဏ္ရာရထားတာလား..."
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ..."
မဟုတ္ပါဘူးဆိုၿပီး..သူက..ခႏာၱကိုယ္ကိုမသိမသာ
လွည့္လိုက္ရာ...အသင္သူ႔လက္ေမာင္းကိုလွမ္း
ဆြဲထားရင္း..သူ႔အက်ႌကိုလွန္ၾကည့္ရန္ျပင္လိုက္သည္။
"ဘာမဟုတ္တာလဲ..အသင့္ကိုျပ..."
"ဟာ..ခ်ာတိတ္...မလုပ္နဲ႔..ေဟ့..."
"ဖယ္ပါဆို..႐ွင္...ဟင္...."
ေန..လွမ္းတားလိုက္ေပမဲ့..မမွီေတာ့ပဲ..ေန႔အက်ႌကို
လွန္ၾကည့္လိုက္ရာ..ေန႔ရဲ႕..ဒဏ္ရာကိုျမင္ေတာ့..
မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။
"႐ွင္..႐ွင္...ဒဏ္ရာရထားတယ္......"
"နည္းနည္းပါ..ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
"ဘာကို..နည္းနည္းလဲ....."
အသင္ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔..ဒဏ္ရာကပလာစတာကို
ဆြဲခြာလိုက္သည္။
"ခ်ာတိတ္..မင္း....က်စ္..အ..."
သူ႔ဝမ္းဗိုက္မွာ...လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းစာခန္႔႐ွိ
ဓားဒဏ္ရာလိုလိုဟာကိုျမင္လိုက္တဲ့အခါ..အသင္
ပါးစပ္ေလးအေဟာင္းသားျဖစ္သြားရသည္။
ေသသပ္တဲ့ခ်ဳပ္႐ိုးေတြႏွင့္..ေကာင္းေကာင္းက်က္
ေသးပုံမရသည့္ဒဏ္ရာက...ခုနကတိုက္မိသည့္
အ႐ွိန္ေၾကာင့္ေသြးစတစ္ခ်ိဳ႕ကိုပါျမင္ေနရသည္။
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဆို..ခ်ာတိတ္ရာ..."
ေန..သူမလက္ေလးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးေျပာေတာ့..
မ်က္ရည္ဝဲေနတဲ့..မ်က္လုံးေလးေတြႏွင့္သူမမ်က္ႏွာေလး
ေမာ့လာကာ....
"႐ွင္..ဒီေလာက္ဒဏ္ရာရထားတာ..အသင့္ကိုဘာလို႔
မေျပာတာလဲ...႐ွင္ဒီဒဏ္ရာကို..ဘယ္လိုရတာလဲ..."
"........."
"ေန..အသင္ေမးေနတယ္ေလ...."
သူမထပ္ေမးေတာ့..ေန..သက္ျပင္းသဲ့သဲ့ခ်လိုက္ရင္း...
"ဂ်ပန္မွာတုန္းက..ကိုယ္လုပ္ၾကံခံခဲ့ရတာ..."
"လုပ္..လုပ္ၾကံခံခဲ့ရတယ္..."
"ဟုတ္တယ္..အဲ့ဒါေၾကာင့္..ကိုယ္..ဒဏ္ရာအျပင္းအထန္
ရခဲ့ၿပီး..မင္းဆီခ်က္ခ်င္းျပန္မလာနိုင္ခဲ့တာ..ကိုယ့္
ဒဏ္ရာအေၾကာင္းမင္းကိုမသိေစခ်င္လို႔..မင္းဆီ
မဆက္သြယ္ပဲေနခဲ့တာ...မင္းသိလား..မင္းေနမေကာင္း
ဘူးလို႔..ကိုယ္သိေတာ့..ကိုယ္ခ်က္ခ်င္းေျပးလာ
ခ်င္မိခဲ့တယ္..ဒါေပမဲ့..ဒီအသုံးမက်တဲ့ဒဏ္ရာေၾကာင့္"
"အဲ့ဒါကို..ဘာလို႔အသင့္ကိုမေျပာျပခဲ့ရတာလဲ...ဟင့္.."
ေျပာရင္း..႐ိူက္သံေလးႏွင့္သူမကေန႔ရင္ခြင္ထဲ
တိုးဝင္လာသည္။
"မင္း..အခုလိုငိုေနမွာစိုးလို႔..အဲ့ဒါေၾကာင့္..မင္းကို
မေျပာျပခဲ့တာ..."
ေန..သူမရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကိုလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ပင့္ယူရင္း
မ်က္ရည္စေလးေတြသုတ္ဖယ္ေပးလိုက္သည္။
"ဘယ္သူက..႐ွင့္ကိုဒဏ္ရာရေအာင္လုပ္ခဲ့တာလဲ.."
"ဒီအတိုင္း..ကိုယ္သြားမဲ့လမ္းမွာ..႐ူပ္ေနတဲ့....
ဆူးေညႇာင့္ခလုတ္ တစ္ခုပါ..အခုကိုယ္႐ွင္းပစ္လိုက္ၿပီ"
ေျပာေနရင္း..အနည္းငယ္ေအးစက္သြားတဲ့...
သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး...အသင္ခ်က္ခ်င္းပင္
သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
"ေန..."
မ်က္ႏွာေပၚက..သူ႔လက္ေတြကိုဖယ္ခ်ရင္း..ေခၚလိုက္
မိသည္။
"အသင္တစ္ခုေတာင္းဆိုခ်င္တယ္..."
သူကေတာ့..အသင္ေျပာမဲ့စကားကိုေစာင့္ေနသလို
အသင့္ကိုၾကည့္ေနသည္။အသင္..သူ႔လက္တစ္ဖက္ကို
ဆြဲယူလိုက္ၿပီး..သူ႔လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြကို
ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။
"အသင္ေလ..ဒီထက္ပိုၿပီး..႐ွင့္ရဲ႕လက္ေတြမွာ...
ေသြးစြန္းေနတာကို..မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး...အသင့္ကို
ကတိေပးႏိုင္မလား..ဒီထက္ပိုၿပီး..႐ွင့္ရဲ႕သိမ္ေမြ႔တဲ့
လက္ေတြနဲ႔..ေသနတ္ကိုအသုံးျပဳရမဲ့..ကိစၥေတြကို
ထပ္မလုပ္ေတာ့ပါဘူးလို႔..ကတိေပးႏိုင္မလား..."
အသင့္စကားအဆုံး..သူကအသင့္ကိုေငးစိုက္ၾကည့္
ေနရင္းမွ..မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။
ဒါ..သူ႔ရဲ႕အေျဖေပါ့..အသင္သေဘာေပါက္လိုက္ပါသည္။
အသင္...လက္ထဲမွာ႐ွိေနတဲ့..သူ႔ရဲ႕လက္ကို...
ပိုမိုတင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ရင္း..ျပံဳးလိုက္မိသည္။
"႐ွင္ကတိမေပးႏိုင္ရင္လဲရပါတယ္..ဒါေပမဲ့...
အသင္ကေတာ့..႐ွင့္ကိုေျပာခဲ့ႁပီးသလိုပဲ.....အသင္
႐ွင့္လက္ကိုဘယ္ေတာ့မွလႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး..."
သူမစကားေၾကာင့္..ေန႔ရဲ႕အၾကည့္ေတြက..သူမဆီ
ျပန္ေရာက္သြားရသည္။
"ခ်ာတိတ္ရယ္..."
ေန...မခ်ိတင္ကဲေရရြတ္ရင္း..သူမခႏာၱကိုယ္ေလးကို
ေပြ႔ဖက္လိုက္တဲ့အခါ..သူမကအလိုက္သင့္ေလး..
ေန႔ရင္ဘတ္မွာေခါင္းမီလာခဲ့သည္။
"မင္းနားမလည္ပါဘူး..ခ်ာတိတ္ရယ္..ရက္စက္တတ္တဲ့
ေလာကႀကီးမွာ..ႏူးညံ့တဲ့လူက႐ူံးနိမ့္ရလိမ့္မယ္...
ကိုယ္က..တျခားသူေတြအတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ
ဆိုးရြားတဲ့..နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ျဖစ္ေနရင္ေနပါေစ
မင္းအတြက္ေတာ့..မင္းကိုအျမဲတမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္
ကာကြယ္ေပးၿပီး..မင္းအနားမွာ..အရိပ္လို.....
႐ွိေနမဲ့..မင္းရဲ႕ကိုယ္ေစာင့္နတ္ပဲျဖစ္လိမ့္မယ္..."
~~~~~~🌺🌺🌺
"အသင္..ဒီထက္ပိုၿပီး..႐ွင့္လက္ေတြမွာ..ေသြးစြန္း
ေနတာကို..မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး..."
ေန႔လက္ေမာင္းေပၚ..ေခါင္းအုံးကာ..ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့..အျပစ္ကင္းတဲ့သူမရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို
ေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိရင္း..ေတာ္ေတာ္နဲ႔..အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့...
"ရွင့္ရဲ့သိမ္ေမြ႔တဲ့လက္ေတြနဲ႔ေသနတ္ကို
အသုံးျပဳရမဲ့..ကိစၥေတြထပ္မလုပ္ေတာ့ပါဘူးလို႔..
အသင့္ကိုကတိေပးပါ"
သူမေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြကိုျပန္ၾကားေနရင္း..
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို..ခပ္သဲ့သဲ့ခ်လိုက္မိသည္။
လက္ေမာင္းေပၚက..သူမဦးေခါင္းေလးကို..ေခါင္းအုံးေပၚ
အသာေရြ႔ေပးၿပီး..ေစာင္ကိုေသခ်ာဆြဲတင္ေပးလိုက္ကာ
ေန..ကုတင္ေပၚက..ဆင္းလာခဲ့သည္။
လသာေဆာင္..ဝရန္တာမွာရပ္လိုက္တာႏွင့္..မိုးေလ
ေအးေအးေလးေတြက..ေန႔ကိုတိုးေဝွ့က်ီစယ္လာသည္။
ေန..မီးညိွထားတဲ့စီးကရက္ကို..တစ္႐ိူက္ဖြာကာ...
လက္ၾကားညႇပ္ထားရင္း..အၾကည့္ေတြကို...ျခံထဲသို႔
အေၾကာင္းမဲ့..ပို႔ထားလိုက္သည္။
ေန႔ဘဝရဲ႕..လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြအားလုံးကိုသိခဲ့
ၿပီးတာေတာင္..ေန႔ကိုစြန္႔ပစ္မသြားခဲ့တဲ့သူမ...
၁၂ႏွစ္လုံးလုံး..ေမ်ွာ္လင္ခဲ့ရတဲ့သူနဲ႔..ယွဥ္ၿပီးေတာင္
ေန႔ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့..သူမ...
ေန..မ႐ွိရင္..အသက္မ႐ွင္ႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ့သူမရဲ႕
ႏူတ္က..ဒီလိုစကားေတြေျပာလာခဲ့တာ..ေန႔အတြက္
စဥ္စားေပးၿပီး..ေန႔ကိုမထိခိုက္ေစခ်င္တာတစ္ခုထဲ
ေၾကာင့္ဆိုတာ..ေနသိပါသည္။
ဒါေပမဲ့..ပါ့ပါ့လက္ထဲကေနဆက္ခံလာၿပီး..ေန႔လက္ထက္မွာ
ပိုၿပီးအင္အားႀကီးမားလာတဲ့..နယ္စပ္က........
gemstone(ေက်ာက္မ်က္အ႐ိုင္းတုံး)အေရာင္း
အဝယ္နဲ႔ပါတ္သတ္တဲ့လုပ္ငန္းအျပင္..တျခား..
ဥပေဒအျပင္ဘက္ကလုပ္ငန္းေတြက..ခ်က္ခ်င္း
ရပ္တန္႔ပစ္ဖို႔ဆိုတာ..ေျပာသေလာက္မလြယ္ကူလွေပ...
ဒီလုပ္ငန္းေတြဆက္မလုပ္ေတာ့ရင္လဲ..ေန႔မွာ...
ဘာမွထိခိုက္မသြားႏိုင္ေပမဲ့..ေန႔ရဲ႕လက္ေအာက္က..
သစၥာခံေတြအတြက္စဥ္းစားေပးရဦးမည္...
"ဟူး..."
႐ူပ္ေထြးလာတဲ့အေတြးမ်ားစြာနဲ႔အတူ..အသံက်ယ္က်ယ္
ခ်လိုက္ျပန္တဲ့သက္ျပင္းတစ္႐ိူက္....
လက္ၾကားထဲမွာ..အၫြန္႔တလူလူျဖစ္ေနတဲ့..စီးကရက္ကို
ဝရန္တာလက္ရန္းႏွင့္ဖိ၍ထိုးေခ်လိုက္သည္။
"ကိုယ္ႀကိဳးစားပါ့မယ္..ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တဲ့မင္းအတြက္
ေစတန္ဆိုတဲ့နာမည္ကိုစြန္႔လြတ္ၿပီး..႐ိုး႐ွင္းတဲ့
ျဖစ္တည္မူ႔မ်ိဳးရလာေအာင္..ကိုယ္ႀကိဳးစားေပးပါ့မယ္
ခ်ာတိတ္ရယ္....:
~~~~~~~~~~~🌺🌺🌺🌺
ညက..ညဥ့္နက္တာေတာင္..မအိပ္ႏိုင္ခဲ့၍..မနက္ခင္း
အလင္းေရာင္ကို..မ်က္လုံးကခပ္စူးစူးခံစားမိေနတာေတာင္
ေန..မ်က္လုံးဖြင့္မၾကည့္ေသးပဲ..သူမ႐ွိေနမဲ့..ေဘးက
ေနရာေလးကို..အရင္စမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ကိုယ္လုံးေႏြးအိအိေလးအစား..ေအးစက္ေနတဲ့
ေမြ႔ယာကိုသာစမ္းမိတာေၾကာင့္..မ်က္လုံးဖြင့္
ၾကည့္လိုက္မိေတာ့..ေန႔ေဘးမွာ..သူမ႐ွိမေနေတာ့..
"သူ..ႏိုးေနၿပီပဲ..."
ထိုစဥ္...ညအိပ္ဂါဝန္ေလးႏွင့္..သူမက..တာဝါေလး
ကိုင္ကာ..ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနထြက္လာသည္။
"႐ွင္..ႏိုးၿပီလား...."
"အင္း....."
ေန..အိပ္ယာေပၚကေန..လွဲေနရာက..မထပဲ..
ေျဖလိုက္ေတာ့...သူမကအနားကိုေလ်ာက္လာကာ
ကုတင္ေပၚတြင္..တင္ပါးလႊဲေလး..ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"ထေတာ့ေလ...၇နာရီေတာင္ထိုးေတာ့မွာကို..."
တာဝါႏွင့္..လည္ပင္းတစ္ဝိုက္ကိုပြတ္သုတ္ရင္း
သူမကထပ္ေျပာသည္။ဆံပင္ေတြကိုျမင့္ျမင့္ေလး
ေျပာင္႐ွင္းေနေအာင္ထုံးဖြဲ႔ထားကာ..မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး
ကာစၾကည္စင္ေနတဲ့..မ်က္ႏွာေလးက..ေန႔အတြက္
ႁပီးျပည့္စုံတဲ့..မနက္ခင္းေလး....
"လာပါဦး..ဒီကို..."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔..ေန..သူမလက္ေမာင္းေလးကို
ဆြဲခ်လိုက္ေတာ့..သူမခႏာၱကိုယ္ေလး..ေန႔ရင္ဘတ္ေပၚ
ၿပိဳက်လာသည္။
"အိပ္ယာထရမွာကို..ေကာင္းေကာင္းမထဘူး..
ဘာလုပ္ျပန္ၿပီလဲ..."
အသင္..လြန္႔လြန္႔ေလး႐ုန္းဖယ္ကာေျပာတာကို..
သူက..မၾကားဟန္ျပဳကာ..ေရသုတ္ၿပီးကာစ..
ေအးစက္စက္မ်က္ႏွာေလးကို..လက္ေခ်ာင္းေတြႏွင့္
ပြတ္သပ္ရင္း...
"မင္းကိုကိုယ့္အခန္းမွာေခၚထားလိုက္တာ..တစ္ကယ္ပဲ
မွန္သြားၿပီ...ကိုယ္မနက္အိပ္ယာႏိုးလို႔..မ်က္လုံး
ပြင့္လာတာနဲ႔..မင္းကိုဒီလိုမ်ိဳးေတြ႔ရတယ္ေလ...."
ႁပဳံးေယာင္သမ္းတဲ့..ႏူတ္ခမ္းေတြႏွင့္သူ႔မ်က္ႏွာကို
အသင္..ျပံဳးတုံ႔တုံ႔ေလးေငးၾကည့္ေနမိသည္။
"မင္းသိလား..ကိုယ္တို႔က..ၾကင္စဦးဇနီးေမာင္ႏွံေတြ
က်ေနတာပဲေနာ္..မင္းကိုယ့္ကိုအိပ္ယာကလာႏိုးတဲ့
ပုံစံကေလ...ကိုယ့္ခင္ပြန္းကိုအိပ္ယာကထဖို႔...
ေျပာေနတဲ့..ဇနီးအသစ္စက္စက္ေလးနဲ႔တူတယ္.."
"႐ွင္ေနာ္..ဘာေတြေလ်ွာက္ေျပာေနတာလဲ..."
႐ွက္သြားတဲ့..ေကာင္မေလးရဲ႕..ပါးေဖာင္းေဖာင္း
ေလးကို..ေန..မနာေအာင္ဆြဲလိုက္ရင္း....
"မၾကာခင္လဲ..မင္းက..တစ္ကယ့္ကိုယ့္ရဲ႕ဇနီး
ျဖစ္လာေတာ့မွာ.."
"စိတ္ကူးယဥ္ေနျပန္ၿပီ..."
"တစ္ကယ္..ဘာလို႔စိတ္ကူးျဖစ္ရမွာလဲ..မင္းလုံးဝ
ေနေကာင္းသြားတာနဲ႔..မင္းအဖြားနဲ႔သြားေတြ႔မယ္..
အဖြားဆီကခြင့္ျပဳခ်က္ရတာနဲ႔..ကိုယ္ခ်က္ခ်င္း
မဂၤလာေဆာင္ပစ္မွာ..."
သူ႔စိတ္ကူးနဲ႔သူဟုတ္ေနတဲ့..သူ႔ကိုၾကည့္ရင္း..
အသင္မရယ္မိေအာင္..ႏူတ္ခမ္းေလးဖြဖြကိုက္လိုက္မိေတာ့
"ေဟာ..အဲ့ဒါ..ဘာပုံစံလဲ..ကိုယ္တစ္ကယ္မလုပ္ဘူး
ထင္လို႔လား..."
အသင့္ကိုၾကည့္ႁပီး..မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္သူေျပာေတာ့
အသင္ေခါင္းေလးယမ္းလိုက္မိကာ...
"ကဲပါ..႐ွင္႐ုံးသြားရဦးမွာေလ..ထေတာ့ေနာ္
အသင္႐ွင့္ဒဏ္ရာကိုေဆးထည့္ေပးမယ္..."
စကားနဲ႔အတူ အသင္သူ႔နဖူးျပင္ကိုဖြဖြနမ္းလိုက္မွ
သူကလိမၼာစြာနဲစကားနားေထာင္ကာ
အိပ္ရာကေနထလာက..ေက်နပ္ေနတဲ့အျပံဳးႏွင့္သာ...
သူနဲ႔အတူအဓိပၸါယ္႐ွိရိသက္ဝင္ေနတဲ့
အသင့္ရဲ႕မနက္ခင္းေလးပါပဲ.....။
~~~~~~~~~~~~🌺🌺🌺
"ၾကည့္ပါဦး..ဒဏ္ရာက..အရမ္းနက္တဲ့ပုံပဲေနာ္
႐ွင္နာေနေသးလား...."
ေန..ဝမ္းဗိုက္ကဒဏ္ရာကိုေဆးထည့္ေပးေနရင္း
မ်က္ႏွာေလး႐ူံ႔မဲ့ေနတဲ့..သူမက..မသိရင္..ေန႔အစား
နာက်င္ေနရသလိုပင္....
"ဒါ.ဓားဒဏ္ရာလားဟင္...."
"မဟုတ္ဘူး..လက္နက္ပုန္းနဲ႔တိုက္ခိုက္ခံရတာ."
"႐ွင္..."
ေန႔စကားေၾကာင့္..သူမကနားမလည္သလိုေလး
ေခါင္းေမာ့လာသည္။ေအးေလ..သူမကဒါေတြ
ဘယ္သိပါ့မလဲ....ေန..ဘာမွထပ္မေျပာပဲ..သူမ
ေခါင္းေလးကို..ဖြဖြပြတ္လိုက္ေတာ့..သူမကဒဏ္ရာဆီ
အာ႐ုံျပန္စိုက္သြားသည္။
"ဒဏ္ရာကအခုထိေကာင္းေကာင္းမက်က္ေသးဘူးပဲ.."
"ဟုတ္တယ္..အဲ့ဒါကလဲ..အဲ့ဒီလက္နက္မွာပါတဲ့
ေဆးတစ္မ်ိဳးေၾကာင့္ပါ...အခုထိလဲဒဏ္ရာကို
ထိလိုက္တာနဲ႔..ေသြးကျပန္ထြက္ေနတုန္းပဲ....."
"႐ွင္ဘာလို႔..ေဆး႐ုံမသြားတာလဲဟင္....."
"ဒဏ္ရာတစ္ခုခုရတိုင္းေဆး႐ုံသြားစရာမလိုေအာင္
D.rဘြဲ႔ရထားတဲ့..bodyguardကိုကိုယ့္နားမွာ..
ေခၚထားတာေပါ့..."
အသင္..သူ႔ဒဏ္ရာကိုလက္စသတ္အေနနဲ႔..ပလာစတာ
ကပ္ေပးလိုက္ၿပီး.....
"ဒီေလာက္ဒဏ္ရာရထားတာေတာင္..လူကိုအသား
ယူေသးတယ္ေနာ္..."
မေက်မနပ္ဟန္ႏွင့္ေခါင္းေလးေမာ့ကာေျပာလိုက္တဲ့
သူမေၾကာင့္..ေနရယ္လိုက္မိကာ...
"ကိုယ့္ဒဏ္ရာက..ေကာင္းေကာင္းသက္သာေနပါၿပီ
မင္းကို..သက္ေသျပရမလား...."
ေျပာရင္း..သူကအသင့္လက္ေကာက္ဝတ္ႏွစ္ဖက္ကို
ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့...အသင္..ေခါင္းေလးအေနာက္ကို
ယို႔လိုက္ရင္း...
"မလုပ္နဲ႔ေနာ္..႐ွင့္ဒဏ္ရာကေသြးျပန္ထြက္လာဦးမယ္..."
"မင္းကအျမဲတမ္းအေ႐ွာင္အတိမ္းေကာင္းတယ္ေနာ္.
အဟြန္း..ရပါတယ္..ကိုယ္မွတ္ထားလိုက္မယ္..
ထပ္ၿပီး..အေႂကြးေပါ့..."
သူက..မထိတရိေျပာရင္း..အသင့္ကိုလြတ္ေပးကာ
အက်ႌၾကယ္သီးေတြကိုျပန္တပ္ရင္းထရပ္သည္။
ၿပီးေတာ့..သပ္သပ္ရပ္ရပ္လုပ္ေပးထားတဲ့ဒဏ္ရာကို
ၾကည့္ကာ..
"ကိုယ့္ရဲ႕.. သတင္းေထာက္ေလးက...
nurseေတြထက္အသုံးဝင္မွန္းမသိလိုက္ဘူး
မဆိုးဘူး..ေနာက္တစ္ခါဒဏ္ရာရရင္...Skyေတာင္
မလိုေလာက္ဘူး...."
"ဘာ..ေနာက္တစ္ခါလဲ...ဖြဟဲ့..လြဲပါေစ...ဖယ္ပါေစ
ေနာက္တစ္ခါလုံးဝဒဏ္ရာရလို႔မျဖစ္ဘူးေနာ္.."
ပ်ာတိျပာယာေလးေျပာၿပီး..ထရပ္လိုက္တဲ့သူမက
ေန႔ပါးစပ္ကို..လက္ႏွင့္..ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဖြဖြ...
လွမ္းပုတ္သည္။
"ဖြ..ဖြ..႐ွင့္ရဲ႕ပါးစပ္ပုတ္ႀကီးနဲ႔.."
"မင္းကေတာ့ေလ..."
"အား..႐ွင္ေနာ္...."
ေန..အသည္းယားစြာနဲ႔..သူမဆံပင္ေတြကိုပြသြားေအာင္
အရမ္းဖိပြတ္လိုက္ေတာ့..သူမကထေအာ္သည္။
"ကိုယ့္ကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္စိုးရိမ္ေနတာလား..."
ပြသြားတဲ့ဆံပင္ေတြကို..ဟိုသပ္ဒီသပ္လုပ္ရင္း..
သူမက..မ်က္လုံးေလးလွန္ၾကည့္ျပန္ကာ...
"မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး..ေမးမေနနဲ႔..ခဏခဏ
မေျပာႏိုင္ဘူး...."
ေျပာၿပီး..ေမြ႔ယာေပၚက..ေဆးေသတၱာကို..လွမ္း
ေကာက္ယူကာ..ေန႔ကိုအတင္းထိုးေပးသည္။
"မနက္စာစားဖို႔ေနာက္က်ေနၿပီ..ျမန္ျမန္ဆင္းခဲ့ေနာ္.."
စကားဆုံးတာႏွင့္..သူမက..ေန႔အနားကေန..လွစ္ခနဲ
လွည့္ထြက္သြားသည္။
"ဒီေကာင္မေလးကေတာ့..ဘယ္သူနဲ႔တူလို႔..
ဒီေလာက္ေတာင္..အေ႐ွာင္အတိမ္းကြၽမ္းေနတာပါလိမ့္"
သေဘာက်စြာေရရြတ္လိုက္မိရင္း...ေန..ေဆးေသတၱာကို
သူ႔ေနရာသူျပန္ထားကာ..သူမေနာက္ကိုလိုက္လာ
ခဲ့ေတာ့သည္။
~~~~~~~~~~~~~~🌺🌺🌺🌺
"ဟန္ေခးလဲမ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့..ဒီတစ္ေခါက္
နယ္စပ္မွာ..အေ႐ာင္းအဝယ္လုပ္ဖို႔...ကြၽန္ေတာ့္ကို
တာဝန္ေပးပါ..boss...."
ဇ,ရဲ႕ေတာင္းဆိုမူ႔ေၾကာင့္....ေန...
ဆုံလည္ကုလားထိုင္ကို ေက်ာမွီထိုင္ေနရာမွ...
ဖ်က္ခနဲလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
"မင္းက..သြားခ်င္လို႔လား..."
"ဟုတ္ပါတယ္...boss..ဟန္ေခးမ႐ွိေတာ့ေပမဲ့လဲ
ဒါ..bossကိုယ္တိုင္ေ႐ွ႕ထြက္ဖို႔လိုတဲ့ကိစၥမဟုတ္
ဘူးဆိုေတာ့..ကြၽန္ေတာ္သြားပါရေစ...."
ဇ,ရဲ႕သစၥာေစာင့္သိမူ႔နဲ႔....အလိုက္သိတတ္မူ႔က
ေန႔နားမွာ..ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနလာခဲ့တဲ့သူပီသသည္။
"ခုလိုေျပာေပးလို႔..ေက်းဇူးပဲ..ဇ,...ဒါေပမဲ့...
ဒီတစ္ခါ..ငါကိုယ္တိုင္သြားမယ္....ၿပီးေတာ့...
ဒီတစ္ေခါက္က..ငါနဲ႔အဲ့ဒီေလာကကလူေတြရဲ႕..
ေနာက္ဆုံးႏူတ္ဆက္ပြဲလဲျဖစ္သြားႏိုင္တယ္..."
"ဗ်ာ..."
ေန႔စကားေၾကာင့္..ဇ,ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္
သြားသည္။
"boss..ဆိုလိုတာက...ဒီတစ္ေခါက္ၿပီးရင္.. ....
လုပ္ငန္းေတြအားလုံးကိုရပ္ပစ္ေတာ့မွာမို႔လား...."
"ဟုတ္တယ္....ဒီတစ္ေခါက္ၿပီးရင္....ငါနယ္စပ္က
လုပ္ငန္းေတြအားလုံးကိုရပ္ပစ္ဖို႔..စဥ္းစား
ထားတယ္...."
"boss..အခုလိုဆုံးျဖတ္ခဲ့တာ..မမေလးေၾကာင့္
မ်ားလား..."
အရိပ္အကဲသိတတ္လြန္းတဲ့..ဇ,ရဲ႕အေမးကို...
ေန..ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ရင္း...
"ငါ့ရဲ႕ဒဏ္ရာအေၾကာင္း..အသင္သိသြားၿပီ....
သူက..ငါ့ကိုေျပာတယ္..ငါ့လက္မွာေသြးစြန္းေနတာကို
ဒီထက္ပိုၿပီး..သူမလိုခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ့..."
ေျပာရင္း..လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေတြကိုဆုပ္ခ်ည္
ျဖန္႔ခ်ည္လုပ္ရင္း....
"ငါ့ရဲ႕..ဒီလက္ေတြနဲ႔..ေနာက္ထပ္ေသနတ္ကိုအသုံးျပဳရမဲ့
ကိစၥေတြထပ္မလုပ္ဖို႔..သူ႔ကိုကတိေပးပါတဲ့ေလ..."
ခ်စ္ရတဲ့..မိန္းကေလးအတြက္...အရာအားလုံးကို
စြန္႔လႊတ္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ေနတဲ့..bossကို..ဇ,ေလးစားအားက်
စြာ..ၾကည့္ေငးေနမိရင္းျပံဳးလိုက္မိသည္။
ဘယ္လိုပဲ..ေသြးေအးရက္စက္တတ္တဲ့ႏွလုံးသားနဲ႔
Satanျဖစ္ေနပါေစ....ခ်စ္ရသူအတြက္ေတာ့
ျဖဴစင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ႀကိဳးစားခ်င္ခဲ့တာပဲလို႔
ေတြးလိုက္မိသည္။
"ဒါေပမဲ့..ဥပေဒအျပင္ဘက္ကလုပ္ငန္းေတြအားလုံးကို
ရပ္တန္႔ပစ္ဖို႔ဆိုတာ..ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့..မလြယ္ကူ
ေလာက္ဘူး...boss...အဲ့ဒီအလုပ္ေတြမလုပ္ေတာ့ရင္လဲ
Bossနဲ႔The Sun Groupမွာ..ႀကီးႀကီးမားမား...ထိခိုက္
ေျပာင္းလဲသြားတာမ်ိဳးမ႐ွိႏိုင္ေပမဲ့..အဲ့ဒီလုပ္ငန္း
ေတြနဲ႔ပါတ္သတ္တဲ့..bossလက္ေအာက္မွာ႐ွိေနတဲ့
ရာနဲ႔ခ်ီတဲ့..သစၥာခံေတြအတြက္...အခက္အခဲ႐ွိလာ
ႏိုင္ပါတယ္...."
"ငါအားလုံးေတြးၾကည့္ၿပီးသြားၿပီ..အဲ့ဒီအတြက္လဲ
သူတို႔မနစ္နာရေအာင္...ငါစီစဥ္ေပးႏိုင္ပါတယ္..."
bossကအျမဲတမ္း..လက္ေအာက္ငယ္သားေတြအတြက္
စဥ္းစားေပးတတ္တဲ့..ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္
ဆိုတာ..ဇ,သိၿပီးသားပင္....
"အခုခ်က္ခ်င္းႀကီး..မလြယ္ကူဘူးဆိုတာလဲ..ငါသိပါတယ္
ဒီအတိုင္းျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပါ့...ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ရပ္တန္႔သြားႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကတာေပါ့..."
"ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့..အျမဲတမ္း..bossဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို
နာခံၿပီး..bossရဲ႕အမိန္႔ကိုတေသြမတိမ္းလိုက္နာ
ေနမွာပါ..."
ဇ,စကားေၾကာင့္..ေနျပံဳးလိုက္မိသည္။
"Thank...ဇ,......ဒါနဲ႔..မင္းကိုငါစုံစမ္းခိုင္းထားတဲ့
အသင့္အစ္ကိုအေၾကာင္းေရာ..သိရၿပီလား...."
"ဟုတ္ကဲ့..ကြၽန္ေတာ္..သူ႔ပုံနဲ႔..ကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္
ေတြကို..ထိုင္းက..ကြၽန္ေတာ္တို႔လူဆီပို႔ၿပီးသြားပါၿပီ....
မၾကာခင္..သိရပါမယ္...boss..."
ေန...ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ပဲ..ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။
သူမရဲ႕အစ္ကိုအေၾကာင္းကို..ေနစုံစမ္းေနမွန္းသာ
သူမသိသြားရင္..ဘယ္လိုေတြးထင္သြားမလဲဆိုတာ..
မသိေပမဲ့....သူမနဲ႔ပါတ္သတ္ၿပီး..ဘယ္လိုအရာမ်ိဳးကို
မဆို..နည္းနည္းေလးမွအတိမ္းေစာင္းမခံႏိုင္တာက...
ေန႔ရင္ထဲက..ဆႏၵအမွန္ပင္မဟုတ္ပါလား....။
~~~~~~~~~~~🌺🌺🌺🌺
"ကိတ္မုန္႔ေလးက..အရမ္းလွတာပဲ..မမေလးရယ္
စားေကာင္းမဲ့ပုံပဲေနာ္...."
ေမႏြမ္းက..ဖုတ္ႁပီးသားကိတ္မုန္႔ကို..ခရင္မ္ဘူးေလးေတြႏွင့္
အလွေဖာ္ေနသည့္..အသင့္ေဘးလာရပ္ကာ...ေျပာသည္။
"တစ္ကယ္လွတာလား..ေမႏြမ္း....ဒါ..အသင္ပထမဆုံး
လုပ္ဖူးတာ..."
အသင္..နဖူးမွာစို႔ေနတဲ့..ေခြၽးစေလးကို...လက္ခုံႏွင့္
ပြတ္သုတ္ရင္းေမးလိုက္ေတာ့..ေမႏြမ္းကရယ္သည္။
အသင္..ကိတ္မုန္႔တစ္လုံးရဖို႔..မီးဖိုေဆာင္ထဲမွာ..
အလုပ္႐ူပ္ေနရတာ..၂နာရီခန္႔႐ွိေနၿပီ...ဝတ္ထားတဲ့
apronေလးႏွင့္...မ်က္ႏွာမွာလဲ.ဂ်ဳံမူန္႔ေတြေပက်ံေနလ်က္
ေခြၽးစေလးေတြတြဲခိုေနတာေတာင္..အသင့္မ်က္ႏွာေလးက
လန္းဆန္းေနဆဲ....
"ဒါ..boss..အတြက္..မဟုတ္လား...မမေလး..."
"ဟင္..မဟုတ္ပါဘူးေနာ္..အသင္တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးလို႔
လုပ္ၾကည့္တာ...အခန္းထဲမွာလဲ..ဒီအတိုင္းေနရတာ
ပ်င္းလို႔...."
အသင္..အသည္းအသန္ျငင္းေတာ့..ေမႏြမ္းက..
ျပံဳးစိစိမ်က္ႏွာႏွင့္ဘာမွျပန္မေျပာ..ထိုအခါ..အသင္
မလုံမလဲေလးျပံဳးလိုက္ရင္း...
"ဒါေပမဲ့လဲ..ကိတ္မုန္႔ကဒီလိုလွလွပပေလးထြက္လာတာ
ဆိုေတာ့..ဒီအတိုင္းထားလို႔ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲေနာ္
သူ႔ကို..ေကြၽးလိုက္ပါ့မယ္ေလ......"
"ေကာင္းတာေပါ့..မမေလးကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာ
ဆိုေတာ့..bossအရမ္းသေဘာက်မွာေသခ်ာတယ္
ကိတ္မုန္႔ေလးက..အရမ္းလွတာကိုး...."
အသင္..ေခ်ာကလက္ကိတ္ႀကီးေပၚမွာ..ခရင္မ္ဘူးေတြနဲ႔
ပန္းပုံေလးေတြေဖာ္ၿပီး..အလယ္မွာခ်ယ္ရီသီးေလးေတြကို
တင္လိုက္သည္။
"ကဲ..ၿပီးသြားၿပီ...."
ကိုယ္လုပ္ထားတဲ့..ပထမဆုံးလက္ရာကိတ္မုန္႔ႀကီးကို
ၾကည့္ၿပီး..ေက်နပ္ေနစဥ္.....
"ဟင္..."
မီးဖိုေဆာင္ထဲကို..ဝင္လာတဲ့တစ္စုံတစ္ေယာက္ေၾကာင့္
အေပ်ာ္ေတြပင္..ပ်က္သြားသလားေအာက္ေမ့ရသည္
"အန္ကယ္ဂ်ိမ္း...."
တည္တင္းေနသည့္..ထိုလူႀကီး..မ်က္ႏွာကို..ျမင္
လိုက္ကထဲက..အက်င့္ျဖစ္ေနတဲ့အသင္..အလိုလို
မ်က္လုံးလႊဲကာ..မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ေပမဲ့
ဂ်ိမ္းကေတာ့..မ်က္ႏွာလႊဲေနတဲ့..သူမဆီပဲတန္းတန္း
မတ္မတ္ေလ်ွာက္လာသည္။
"ေမႏြမ္း..ဒုတိယထပ္က..ခန္းဆီးေတြအကုန္လုံးကို
လဲဖို႔လုပ္ေပးပါ..."
အသင့္ကို..စိတ္မခ်လို႔ရပ္ေနတဲ့..ေမႏြမ္းကို...
တမင္တကာ..ေ႐ွာင္ထြက္ခိုင္းလိုက္တာမွန္းအသင္
သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့...အန္ကယ္ဂ်ိမ္း..."
အသင့္ကိုစိတ္မခ်သလို..သူ႔ဩဇာကိုလဲ..မလြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့...
ေမႏြမ္းက..မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္ႏွင့္..ေကာင္မေလး
ႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚကာ..မီးဖိုေဆာင္ထဲက..ထြက္သြား
သည္။
"ဒီလူႀကီး..ငါ့ကို..ဘာေတြေျပာဦးမလို႔လဲမသိဘူး..."
အသင္..စိတ္ထဲကေန..ေတြးလို႔မွမဆုံးလိုက္...
"သိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့...."
"႐ွင္...."
"သခင္ေလးနဲ႔လက္ထပ္ရေတာ့မွာဆိုေတာ့..မင္းက
မၾကာခင္..ဒီအျဖဴေရာင္စံအိမ္ႀကီးရဲ႕သခင္မျဖစ္လာ
ေတာ့မွာဆိုေတာ့..မင္းသိပ္ကိုေပ်ာ္ေနမွာေပါ့...."
"အန္ကယ္..ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ..."
အသင္..မ်က္ေမွာင္ေလးၾကဳတ္ကာ..နားမလည္
သလိုေမးလိုက္ေတာ့..ဂ်ိမ္းက..ခပ္ဟက္ဟက္႐ယ္သည္။
"မင္းက..ေတာ္ေတာ္လဲ..ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့
မိန္းကေလးပဲ..အသေခ်ၤ.....အဲ့ဒါေၾကာင့္လဲ..မင္း
ငါတို႔သခင္ေလးကိုဒီလိုအေျခအေနထိျဖစ္ေအာင္
ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တာပဲ......."
"အန္ကယ္..."
အသင္..ေဒါသႏွင့္အသံက်ယ္သြားရသည္။
"အသင္နားမလည္ဘူး..အသင္..အန္ကယ့္အေပၚမွာ..
ဘာအျပစ္ေတြမ်ားလုပ္ခဲ့လို႔..အန္ကယ္အခုလို
ျဖစ္ေနရတာလဲ...ဘာလို္အသင့္ကိုမွမၾကည္မျဖဴ
ျဖစ္ေနရတာလဲဆိုတာ..အသင္စဥ္းစားမရဘူး..."
"မင္းျဖစ္ေနလို႔...."
"ဟင္..."
"သခင္ေလးနားမွာ႐ွိေနတဲ့သူက..အသေခ်ၤမင္းျဖစ္ေနလို႔
ငါလက္မခံႏိုင္တာ..မင္းကသခင္ေလးနားမွာလုံးဝ
႐ွိမေနသင့္တဲ့..မိန္းမပဲ...မင္းကသခင္ေလးဘဝကို
ဖ်က္မဲ့မိန္းမ...."
ထင္မထားတဲ့ရင့္ရင့္သီးသီးစကားေတြေၾကာင့္..
အသင္..ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္..ဂ်ိမ္းကို...
တစ္စုံတစ္ရာတုံ႔ျပန္ဖို႔ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္။
"မင္း..သခင္ေလးနဲ႔..လုံးဝလက္ထပ္လို႔မရဘူး..
အဲ့ဒါေၾကာင့္..ဒီလက္ထပ္ပြဲကို..မင္းဘက္က...
အလိုက္တသိနဲ႔..ေ႐ွာင္ထြက္ဖို႔စဥ္းစားထားပါ...
ငါတို႔သခင္ေလး..ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေလာခဲ့ရင္ေတာင္
မင္း...သခင္ေလးအတြက္..တစ္ကယ္ပဲ..စဥ္းစား
ေပးတယ္ဆိုရင္..လက္ထပ္ပြဲကျဖစ္လာလို႔မရဘူး..."
"ဘာလို႔လဲ..."
အသင္..မ်က္လုံးစိမ္းေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွ
အံႀကိတ္ေမးလိုက္သည္။
"ဘာလို႔မျဖစ္ႏိုင္တာလဲ...အသင့္ကိုအခုလိုမ်ိဳး
ေျပာဆိုဟန္႔တားေနရေအာင္..႐ွင္က..သူ႔အေဖမို႔လို႔လား"
"ဘာ..."
အသင့္စကားေၾကာင့္..အနာေပၚတုတ္က်သြားသလို
ဂ်ိမ္း..႐ူး႐ူး႐ွား႐ွားျဖစ္သြားသည္။
"ငါက..သခင္ေလးရဲ႕မိဘမဟုတ္ရင္ေတာင္...သူ႔ရဲ႕
မိသားစုဝင္ပဲ...မင္းတစ္ခုသိထားရမွာက..သခင္ေလးရဲ႕
အေဖ..သူေဌးႀကီးသာ..အသက္႐ွင္ေနေသးခဲ့ရင္လဲ...
မင္း..သခင္ေလးရဲ႕အနားမွာ..အခုလို..႐ွိေနခြင့္ေတာင္
ရခဲ့မွာ..မဟုတ္ဘူး..."
"႐ွင္....အ...."
အံႀကိတ္သံႏွင့္ေျပာရင္း..အသင့္လက္ေကာက္ဝတ္ေလး
ႏွစ္ဖက္ကို..ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့
အသင္..နာက်င္သြားရတာမို႔..မ်က္ႏွာေလး႐ူံ႔မဲ့
သြားရသည္။
"ေသခ်ာနားေထာင္...မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခ်စ္
ဇာတ္လမ္း..ရင္ကြဲပက္လက္နဲ႔...အဆုံးမသတ္
ခ်င္ဘူးဆိုရင္...ငါေျပာတာကိုနားေထာင္ပါ..."
စူးရဲတဲ့မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ေျပာလာတဲ့စကားေတြကို
နားေထာင္ရင္း..အသင္ေၾကာက္လန္႔သြားရကာ...
မ်က္ရည္ေတြေဝ့ဝိုင္းလာရၿပီး
ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ျဖစ္ေနရစဥ္....
"အန္ကယ္...."
ေဒါသတႀကီးအသံႏွင့္အတူ..အခန္းဝမွာေပၚလာတဲ့
သူ....
"ေန..."
သူ႔ကိုျမင္လိုက္တာႏွင့္....အသင္အားတက္သြားရသည္။
ထိုအခါ..ေျခလွမ္းၾကဲႀကီးေတြႏွင့္..မီးဖိုေဆာင္ထဲကို
လွမ္းဝင္လာတဲ့သူက..အနားမွာေျခစုံရပ္လိုက္တာႏွင့္
အသင့္လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့..အန္ကယ္ဂ်ိမ္း
လက္ေတြကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ..ေဆာင့္ျဖဳတ္
ခ်လိုက္သည္။
"........."
ထို႔ေနာက္..တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ ထားျခင္းခံလိုက္
ရတာေၾကာင့္..နီရဲသြားတဲ့..လက္ေကာက္ဝတ္ေလး
ႏွစ္ဖက္ကိုၾကည့္ၿပီး..ႏူတ္ခမ္းေတြက..တင္းတင္းေစ့
သြားကာ...
အသင့္လက္ကိုဆြဲကိုင္ကာ..သူ႔အေနာက္သို႔...
ပို႔လိုက္ၿပီး..အန္ကယ္ဂ်ိမ္းနဲ႔..မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
ုျဖစ္ေအာင္လွည့္ရပ္လိုက္သည္။
"ဒါ..ဘာလုပ္တာလဲ..အန္ကယ္ဂ်ိမ္း....."
~~~~~~~~~~~~🌺🌺🌺
ဆက္ရန္ ^^^^^^^^
#Hazel