Doğruluk mu Cesaret mi

İstersen Değişebilirsin

Poyraz'ın Anlatımıyla

   Asya bana sarılıp ağlamaya devam
ediyordu. Onu daha önce hiç böyle görmemiştim. Çok korkmuşa benziyordu.

   Poyraz "Asya, lütfen sakinleş. Derin derin nefes al ver, al ver..."

   Asya'nın bende denediği şeyi kullanıyordum. Sinirli olduğumda sakince nefes alıp vermemi söylerdi.
Bende aynısını yapıyordum.

   Asya yavaş yavaş sakinleşirken diğerleri bize bakıyordu. Ne olduğunu
anlamaya çalışıyorlardı.

   Asya en sonunda sakinleştiğinde anlatmaya başladı.

   Asya "Şimdi şöyle oldu..."

                    10 dakika önce

               Asya'nın anlatımıyla

   Nil ile beraber tuvalete geldik.
Elektrikler kesik olduğu için telefonun ışığını kullanıyorduk. Telefonu lavabonun oraya koyup sabitledim.

   Asya "Nil iyi misin? Bir elini yüzünü yıka istersen. Dur bekle..."

   Elimi Nil'in anlına götürdüm. Ateşi vardı.

   Asya "Nil yanıyorsun. Ateşin var. İyi misin?"

   Nil "Bilmiyorum Adet oldum o yüzden de olabilir."

   Asya "Hastasın ve incecik şey giyinmişsin inanmıyorum sana."

   Nil "Asya yemek yemedim ya belki de ondandır."

   Asya "Haklısın saat 9 buçuğa geliyor.
Benim de karnım acıktı."

   Söylediğim lafın hemen ardından kapıda Eymen gözüktü. Yüzüne hafiften vuran ışık sayesinde yüzü görülebiliyordu.

   Eymen "Selam kızlar! Nasılsınız?"

   Nil "Eymen senin burada ne işin var?"

   Asya "Burası kızlar tuvaleti çıksana."

   Eymen "Maalesef..."

   Asya "Maalesef ne demek Eymen çıkar
mısın?"

   Eymen "Birşey almaya geldim. İstediğimi alıp çıkacağım."

   Asya "Tamam o zaman söyle ne istiyorsun?"

   Eymen "Nil'i istiyorum."

   Nil "Ne!?"

   Eymen "Sadece canım sıkıldı biraz onunla takılacağım, konuşacaz. Sonra geri getiririm."

   Asya "Eymen ne saçmalıyorsun sen?"

   Eymen "Nil'i 2, 3 saatliğine ödünç alıp getireceğim o kadar."

   Asya "Bırak 2, 3 saati, 1 dakika bile onunla kalamazsın sen."

   Eymen "Diyorsun."

   Asya "Diyorum."

   Eymen "Ya bi çekil git Asya, düş yakamdan..."

   Eymen yanımda duran Nil'e doğru gelirken onu durdurdum.

   Asya "Nil hasta Eymen. Ateşi var, midesi bulanıyor."

   Eymen "Ben onu iyileştiririm."

   Asya "O nasıl olacak?"

   Dediğimde Nil'in üzerinde gezinen gözlerini gözlerime kenetledi. Derin bir
nefes alıp cevapladı sorumu.

   Eymen "Bunu size söylemek istemezdim ama söylemek zorundayım."

   Nil "Ne oldu?"

   Eymen "Yanlış hesaplamalarımızdan
dolayı yanımıza yemek almayı unutmuşuz."

   Asya "Eee? Dışarı çıkıp alsanıza?"

   Eymen "Asya o oyunbozanlık olur.
Oyunu kurallarına göre oynamamız lazım."

   Asya "Eee yani ne ima etmeye çalışıyorsun?"

   Eymen "Demek istediğim o ki an itibariyle sizin yiyeceklerinizi bir süreliğine ödünç almış bulunmaktayız."

   Asya "Dalga mı geçiyorsun Eymen?"

   Eymen "Oyunu kurallarına göre oynamazsak ne olduğunu unuttun mu?"

   Asya "Oyunu kurallarına göre oynamaktan kastettiğin bizim yiyeceklerimizi almak mı?"

   Eymen "Yani öyle de denebilir ama bak dinle..."

   Eymen devam edecekken sözünü kestim.

   Asya "Böyle olabileceğini düşünmemiştim Eymen. Nasıl bu kadar
kötü, acımasız olabiliyorsun anlamıyorum."

   Eymen "Asya niye bilmiyormuş gibi her seferinde aynı konuyu açıyorsun.
Anlamıyor musun olmuyor, değişemiyorum. Yapamıyorum."

   Asya "Ben her seferinde senin değişebileceğini düşünüyorum. Yapabileceğine inanıyorum Eymen."

   Eymen "Asya lütfen benim hakkımda
bir şeyler düşünme. Böyle yapmaya devam ettiğin sürece sadece kendini ve beni üzüyorsun. Anla artık ol-mu-yor."

   Son söylediği kelimeleri üzerine basa basa söylemesine rağmen devam ettim.

   Asya "Olacak diyorum Eymen, şu kadar inansan yapabilirsin ama neden değişebileceğine inanmıyorsun?"

   Eymen "Çünkü değişmek istemiyorum Asya, anlıyor musun is-te-mi-yo-rum.
Şimdi çekil git Asya. Nil ile biraz takılacağım, sonra getiririm."

   Eymen Nil'e doğru geliyordu. Onu durdurmak için önüne geçtiğimde bir kol hamlesiyle beni itti, yere düştüm.

                 Nil'in Anlatımıyla

   Nil "Asya iyi misin?"

   Hemen Asya'nın yanına çömelmiştim.

   Eymen "Nil bırak Asya'yı, biraz mantıklı düşünmeye ihtiyacı var."

   Nil "Asya, Asya iyi misin?"

   Asya'nın yanında ona bakıyorken Eymen kolumu tuttu ve kapıya doğru çekiştirmeye başladı.

   Nil "Eymen bırak, bırak kolumu..."

   Eymen "Susar mısın Nil? Seninle bir şey konuşup bırakacağım. O kadar."

   Birlikte tuvaletten çıktık ve koridorda yürümeye başladık. Dışarıdan vuran ay ışığı sayesinde yüzü görülebiliyordu.

   Nil "Neden böyle davranıyorsun Eymen? Asya söylediklerinde sonuna kadar haklıydı. Ayrıca bizim yiceklerimizi alma-"

   Eymen sözümü kesti.

   Eymen "Nil, Nil lütfen sende başlama
ne olursun bunu bana yapma..."

   Nil "Senin üzüldüğün kadar bizde üzülüyoruz ama anlamıyorsun Eymen."

   Eymen "Üzülüp üzülmemeniz umrumda değil Nil, ama evet haklısın ben üzülüyorum. Ve böyle giderse bir daha mutlu olamayacağım."

   Nil "Eskiden kovalamaca oynardık hatırlıyor musun? Hep bir bahane bulup beni ebe yapardınız."

   Eymen "Nil, sus!"

   Nil "En sonunda kimseyi yakalayamadığımda, çok yavaş koştuğumu söyleyip benimle alay ederdiniz. Çok komiktik yaa..."

   Eymen sertçe bana doğru dönerek söyler doğru dönerek söyler.

   Eymen "Nil sen napıyorsun? Geçmişi hatırlatınca mutlu mu oluyorsun? Daha
mı iyi hissediyorsun? Ben artık bu oyunu yapanında bu oyunun kurallarını da-"

   Bu sefer Eymen'in sözünü kesen bendim.

   Nil "Ne yaptığını sanıyorsun Eymen,
ölmek mi istiyorsun yoksa?"

   Eymen "Ben seni varya, görürsün..."

   Eymen kolumu bırakıp duvarın yanına gitti ve duvara bir yumruğunu geçirdi. Bense hemen yanına gittim.

   Nil "Ne yapıyorsun Eymen?"

   Eymen "Sinirimi senden çıkarmak yerine duvardan çıkarıyorum mutlu oldun mu?"

   Eymen'in kanayan eline bakarak konuştum.

   Nil "Elin, elin kanıyor..."

   Eymen "Umrumda değil!"

   Yürümeye başladığında hemen arkasından giderek yanına geçtim.

   Nil "Neden benimle konuşmak istedin peki?"

   Eymen "Canım sıkıldı bizimkiler çok sıkıcı birazda senle uğuraşayım dedim."

   Nil "Ciddi soruyorum."

   Eymen "Yaman ile Araz o kadar sıkıcılar ki yaptığım şakaları ciddiye alıyorlar. Sonra bana bozulup 5 dakika
sonra geri geliyorlar. Sanarsın hala çocuklar."

   Nil "Eskiden de öylelerdi hiç değişmemişler."

   Eymen "Evet, hep oyun bozanlık yapıyorlardı."

   Nil "Peki niye yiyeceklerimizi aldınız?"

   Eymen "Sırası mı şimdi? Sonra geri getirecektik. Canım 2 noodle çekti o kadar."

   Nil "Eymen ne kafa insansın ama herkese çok kötü davranıyorsun."

   Eymen "Ne o, hatırlatınca para falan mı kazanıyorsun? Her saniye hatırlatma, lütfen!"

   Eymen ile yan yana giderken Ben bir anda durdum. Eymen ilerlerken durdu ve arkasına doğru dönüp konuştu.

   Eymen "Niye yolun ortasında durursun ki? Gel yanıma."

   Ben cevap vermeyince Eymen benim yanıma geldi ve konuşmaya başladı.

   Eymen "Ne o küstün mü?"

   Nil "Eymen, sana karşı dürüst olabilir miyim?"

   Kendinden emin bir şekilde cevap verdi.

   Eymen "Tabi, neden olmasın."

Derin bir nefes aldım ve tek nefeste
söyledim.

   Nil "Senden hoşlanıyorum!"

   Eymen "Dur, Neee?"

   Cümlem bittikten hemen sonra koşmaya başladım. Aslında kaçmak da denebilirdi. Eymen yaşadığı iki saniyelik şokun ardından o da benim arkamdan koşmaya başladı. Önümü doğru düzgün göremesem de nereye gittiğimi biliyordum.

   Eymen "Nil, Nil dursana, bekle."

   Arkamdan seslenen Eymen'i umursamadan koşuyordum.

   Bir süre koştuktan sonra en sonunda müzik sınıfının oraya geldiğimde hemen içeri girdim. Kapıyı kapatttım, anahtar için bakındım ama içerisi zifiri karanlık olduğundan göremeyince kapının arkasına oturdum. Eymen de kapının hemen arkasında durdu.

   Eymen "Nil açsana kapıyı konuşalım."

   Eymen kapıyı zorladığında kilitli olmadığını anladı.

   Eymen "Hayır, kapıyı niye kilitlemessin ki? Hadi ben sana bir şey yapmamda başkası olsa ne yapacaksın? Eminim çoktan ölmüştün."

   Eymen sırtımı yasladığım kapıyı hiç zorlanmadan açtı ve kapının arkasında ağlayan benle karşılaştı.

   Eymen "Ne o seni bulamayacağımı mı
sandın? İstersen çıkabilirim."

   O konuştukça ben ağlamaya devam ediyordum.

   Eymen "Ne o konuşmayacak mısın?
Çok karanlık dur telefonumun ışığını
açayım."

   Eymen telefonunun ışığını açıp yere koydu ve yanıma gelip oturdu.

   Eymen "Bir şey söyleyeyim mi, benimde sana karşı hislerim var, Evet doğru duydun bende senden hoşlanıyorum!, baya uzun bir zamandır ama bir sorunumuz var."

   Gözyaşlarımın arasından konuşmaya başladım.

   Nil "Neymiş o?"

   Eymen "Nil senin sevgilin var. Arda,
unuttun mu yoksa?"

   Nil "Arda'yla ayrıldık."

  Eymen "Nee ,yani neden? Arda iyi çocuktu. Ve bir o kadar da sinir bozucu."

   Nil "Arda ile anlaşamıyorduk o yüzden ayrıldık."

   Eymen "Biliyor musun küçükkende en saf olanımız sendin. Boşuna demiyorlar insan yedisinde neyse yetmişinde de odur diye.

   Nil "Ben yetmiş yaşında değilim ki..."

   Eymen "Yetmiş yaşındasın demedim ki."

   Nil "Neyse ne işte."

   Eymenle konuştukça sakinleşiyordum.

   Eymen "Biraz gülümsesene Nil, somurtmak sana hiç yakışmıyor."

   Nil "Ama bana cevap vermedin."

   Eymen "Soru mu sordun ki?"

   Nil "Aslında hayır ama-"

   Eymen "Eee o zaman sorsana."

   Anlamamazlıktan geldiğini ikimiz de biliyorduk.

   Nil "Bence sen sormalısın."

   Eymen "Hayır sen sor."

   Nil "Ben sormuyorum, sen soracaksın."

   Eymen "İyi, soruyorum o zaman.
Nil benimle çıkar mısın?"

   Şaşkın gözlerle ona bakıyordum.

   Nil " 'Benimle çıkar mısın?' mı?"

   Eymen "Eee evet...yanlış mı sordum?"

   Nil "Yanlış değilde biraz eksik gibi..."

   Eymen derin bir nefes alarak sorusunu tekrar sordu.

   Eymen "Nil, eğer bir ihtimal bu lanet okuldan hiçbirimizin başına bir şey gelmeden sağ sâlim çıkabilirsek...
Benimle çıkar mısın?"

   Nil "EVET!"

   Eymen "O zaman bu güzel anı bir
şarkı ile taçlandıralım."

   Nil "Olur."

   Eymen ayağa kalktı ve masanın üzerinde duran gitarın yanına gitti. Eline gitarı alıp yanıma gelip geri oturdu.

   Kaba saba bir çocuk gibi gözüksede
-belkide öyle- gitar çalmak onun hobisidir. Yapmaktan keyif aldığı nadir şeylerden...

   Eymen (Gitarı ile çalarak söyler.)

Belki bir şarkının her sesinde
Belki bir sahil meyhanesinde
Belki de içtiğim sigaranın dumanısın
Bir yıldız gökte kayıp giderken
Islak bir yolda yalnız yürürken
Bambaşka bir şeyi düşünürken aklımdasın

Geçmiş değil bugün gibi
Yaşıyorum hala seni
Sen hep benim yanımdasın
Gündüzümde, gecemdesin
Çalınmasın, söylenmesin
Sen benim şarkılarımsın
Geçmiş değil bugün gibi
Yaşıyorum hala seni
Sen hep benim yanımdasın
Gündüzümde, gecemdesin
Çalınmasın, söylenmesin
Sen benim şarkılarımsın

      *Sen benim şarkılarımsın*

   Nil "Çok güzel çalıp söyledin."

   Eymen "Şarkı çok güzel o yüzden.

   Nil "Evet, şarkıda çok güzel."

   Eymen "Sende çok güzelsin..."

   Nil "Hayır sen daha güzelsin. "

   Eymen "Yalan söyleme senin yanında bir hiçim."

   Bir an duraksadım. Ardından derin bir nefes alıp tekrardan Eymen'e döndüm.

   Nil "Eymen, ben seni- "

   Tam cümlemi bitirecekken sırtımızı yasladığımız kapının tıklatılmasıyla açılmak için zorlanması bir oldu.

   Kim olduğuna bakmak için ayağa kalkacakken Eymen benim kolumu tutup geri oturtturdu. Tekrar kalkmak için doğrulurken diğer elinin parmakları nazikçe ağzımı kapattı.

   Eymen "Sessiz ol!"

   Nasıldı?

   Yazarken en heyecanlandığım bölümlerden biriydi. Olayların bu kadar hızlı ilerleyebileceğini düşünmemiştim ama bence güzel oldu.

   Düşüncelerinizi ve yorumlarınızı bırakmayı unutmayın.

   Eymen hakkında ne düşünüyorsunuz?

   Nil hakkında ne düşünüyorsunuz?

   Bolümü beğendiyseniz alttaki yıldızı parlatmayı unutmayın.

   Kendinize çok iyi bakın

   Hepinizi çok seviyorum ❤️