"Aklım fikrim sende, senin gelişinde
seni ne zaman göreceğim de,
seni nasıl göreceğim de,
beni görür görmez ne diyeceğinde."
- Nazım Hikmet -
...
Sedye geldiğinde görevliler yavaş bir şekilde askeri sedyeye koymuşlardı.
Tam damlanın arkasından gidecekken kolumda bir el hissettim.
Anlamsız gözlerle yüzüme bakıyordu komutanlarıydı, yani murat denilen asker öyle söylemişti.
"Doktor, iyileşecek değil mi?" Sert ve oldukça düz bir sesi vardı.
"Onun için gidiyorum zaten izninizle." Elini kolumdan yavaşça bırakıp gitmeme izin verdi.
Hızla merdivenlerden çıkıp onlara yetişmeye çalıştım.
Çok mühim bir yarası yoktu askerin ama oldukça kan kaybetmişti ve enfeksiyon riski vardı.
Tam asansörden indiler bende karşılarına çıkmıştım.
"Damla sen mi gireceksin ben mi gireyim pek bir şey yok zaten." Damla gülümseyerek kafasını öne eğip tekrar kaldırdı
"Sorun yok ben yaparım, çok kan kaybetti gidelim hemen hadi hızlı." Sedyeye hızla ameliyathaneye sürdüler.
Ellerim kan kaplıydı, kısa bir sürede elimi koymuştum yarasına ama oldukça kan kaybetmişti.
Aşağıya inip ellerimi yıkayacaktım.
Merdivenlerden inerken murat askeri görmüştüm elimdeki kanları görünce korkmuş olacak ki hızla yanıma geldi.
"Doktor hanım o elleriniz nedir iyi demi." Gülümseyerek kafamı salladım.
Bir yandan da diğer askerlerin yanlarına yürüyorduk.
Komutanları duvara yaşlanmış dik dik yüzüme bakıyordu. Keskin bakışları vardı asker olduğundan dolayı olsa gerek.
O keskin bakıyordu bende kesiyordum aynı şeyler aslında.
"İzninizle ben ellerimi yıkayayım oldukça kötü duruyor sizde kötü düşünmeyin artık."
"Allah razı olsun tekrardan doktor hanım." Problem değil der gibi kafamı salladım.
Ellerimi yıkayıp koridora geri çıktım.
Sürekli saate bakıyordum 1 saat içinde çıkmaları gerekiyor normalde, hatta daha erken bile olabilir ciddi bir şey yoktu çünkü.
Askerlerin tarafına gidiyordum bir işim vardı.
Ama ben oradan ne zaman geçsem korkulu gözlerle yüzüme bakıyorlardı.
Arkadan bir doktor hızla yanıma gelerek
"Tuana damla seni çağırıyor." Komutan yüzüme daha ciddi bakmaya başladı neden böyle baktığına anlam verememiştim.
Askerini öldürüceğimi falan sanıyor herhalde.
Hızla yukarıya çıkarak damlanın yanına gittim.
Asker odada yatıyordu, uyur diye düşünmüştüm ama gözleri açık saate bakıp duruyordu.
Damla yanıma gelerek "Ay manyak be bu narkoz bile yaptırmadı kendine deli."
Asker çocuk arkadan bağırarak "Duyuyorum sizi doktor hanım alışkınım ben hem ayrıca Murat'ım nerede."
Murat'ım? Ay oturup gülecektim ama ayıp olur diye onuda yapamadım.
Hızlıca yanına giderek "Murat'ın öleceksin sandı ağlayacaktı az daha bak ciddi diyorum."
Ellerini ağzına götürdü şaşırır gibi "Gerçekten mi ah Murat'ım." Elini azına tekrar götürerek alaycı bir şekilde "Çok severde beni ama bak en çok beni sever."
Gülerek kafamı salladım.
Damla alaycı gözlerle askere bakıyordu ama sanırım askerin adı Boraydı komutanları öyle söylemişti.
Damla yanımıza gelerek "Neyse tamam iyileştin işte Murat'da Murat göreceksin işte ne var sanki bu Murat'da anlamıyorum ameliyathanede bile Murat'ım diyordu ya."
Gülerek elimi kafama götürdüm.
"Neyse sen biraz dinlen uyuman gerekiyor yaranın hızlı iyileşmesi için." Kafasını salladı.
Bizde odadan çıkıp kapının önünde durduk.
"Ne var bu Murat'da ya yeminle." Kolumla omzuna vurarak
"Sanane kızım adam kardeşi gibi görüyor seviyor hem cidden seni ne ilgilendiriyor." Kaşlarını çatıp şaşırarak
"Beni ilgilendirmiyor tabiki ama yani, hem ben sana neden açıklama yapıyorum ki." Ellerimi havaya kaldırarak
"Yok tamam bir şey demedim Allah Allah, hadi aşağıya inelim haber verelim."
Hızla aşağıya inmiştik damla olduğu yerde durarak "Olum biz neden ikidir merdivenden iniyoruz asansör vardı."
Tek derdimiz buydu zaten damla.
"Ne bileyim ben damla hadi adamlar stresten dört döndüler." Of çekerek yürümeye devam ettik.
Yanlarına geldiğimizde Murat asker damlayı görünce hevesle yanımıza geldi
"Yüzünüzden belli iyi değil mi." Damla suratsız suratsız kafasını sallayarak
"Aynen iyi seni sayıklıyordu, yani sizi." Sizi kelimesini bastırarak söylemişti baya takmıştı bu duruma anlaşılan.
Gülerek elimle azımı kapattım.
Hemen kendimi düzeltip ciddi pozisyona geçtim.
"Şu an dinleniyor 1 saat sonra görebilirsiniz." Komutan duvardan uzaklaşarak yanımıza geldi.
"Doktor, ilaç falan gerekli mi." Bu adam doktor hanım demeyi bilmiyordu herhalde.
"Yazacağım bir uyansın tekrar kontrol edeceğiz o zaman odama çağırır bizzat sizin elinize tutuştururum hiç merak etmeyin." Diliyle yanağına baskı yapıyordu.
Anlamadım sinirlendirmişmiydim onu.
"Tamam doktor gelirim bizzat, ben." Yapmacık bir gülümsemeyle damlanın kolunu tutarak yukarıya çıkardım.
Odaya girip hızlı hızlı bora askerin dosyasını hazırlamaya başladım.
"Tuana bu askerlerin geninde var herhalde bu ukalalık." İlk defa bu kadar onaylamıştım Damla'yı hızla Kafamı salladım.
Dosyayı hazırlayıp Bora askerin odasına gittik.
Uyanmıştı bile, gerçekten bu kadar uyku onlara yetiyor muydu?
Damla'ya Kafamı sallayarak "Damla çağırsana diğerlerini uyanmış zaten." Kapıdan çıkarak diğerlerini çağırmaya gitti.
Bora askere Kafamı çevirerek "Canınız yanmıyor demi." Elimle bacağındaki yaranın etrafına bastırmaya başladım kontrol etmem gerekiyordu.
"Biraz çok değil." Kafamı sallayarak Gülümsedim.
Damlalar kapıdan girdiklerinde Bora asker Murat askeri görür görmez "Muratım." Diye bağırmaya başladı.
Murat asker suratsız suratsız Bora askerin yanına gelerek
"Olum vazgeçmeyeceksin değil mi hana muratım demekten." Gülerek "Hayır" der gibi Kafasını salladı.
Komutanları yatağın başına geçerek "Ya olum sen neden rahat durmuyorsun merminin önüne niye atlıyorsun." Gözlerini kaçırmaya başladı Bora asker.
"Niyetim sizi ve muratımı korumaktı komutanım ya." Bu çocuğun Murat sevdası asla bitmeyecekti.
Damla nefretle bakıyordu, Bora'yı hiç sevmemişti şaka yapmıyorum gerçekten sevmemişti.
Kafamı komutanlarına çevirerek "He bu arada beyfendi, pardon asker bey, Of neyse işte bu gece burada kalması gerekiyor." Damla hayal kırıklığıyla yüzüme bakarak
"Tuana ben nöbetçiyim bugün yapma Allah aşkına." Murat Asker bakışlarını Damla'ya çevirerek Gülmeye başladı sessiz sessiz.
Damlanın koluna vurarak "Damla sussana kızım yanında duracağım dedim ya Manyak mısın işin bu senin." Elini kafasına götürerek sabır çekti.
10 askerin için mal gibi kalmıştık sanki.
Bora Murat askere dönerek "Benim lavaboya gitmem gerek." Murat asker Bora'yı tutarak ayağıya kaldırdı.
"Murat ben düşerim kardeşim elimi tut." Murat asker dik dik bora askerin gözüne bakarak.
"Olum gören gay diyecek Manyak mısın git kendin." Gülmemek için elimle azımı sıkıyordum.
"La olum gidemem diyorum rezil olacam insanların içinde tut elimi." Murat asker utanç içinde elini tutarak lavaboya kadar götürdü.
Bora gülerek eliyle lavaboyu göstererek "Gelir misin hayatım sende." Damla eliyle azını kapatarak arkasını döndü işiyecekti biraz daha gülse.
Murat asker azından bir küfür çıkarttı "Lan olum git çık hemen." Bora Gülerek lavaboya girdi.
Murat asker Kafasını bize çevirerek "Şaka yapıyor şaka." Gülümseyerek Kafamı salladım.
Komutanının yüzünde ufak bir gülümseme dahi yoktu ama bizim gülmemiz hoşuna gitmiş olacak ki alttan alttan sırıtıyordu.
Bora asker kapıyı tekmeliyordu sanki "Ay kaldım mı içeride açın lan kapıyı." Murat hızla kapıyı açarak tekrardan Bora'nın elini tutarak yatağa yatırdı.
Diğer askerlerden biri Kafasını bize çevirerek "Doktor hanımlar madem nöbeti var bu doktor hanımın siz arada bakarsınız bizim deliye olur mu?" Damla istemeye istemeye Kafasını sallayarak
"Bakarız bakarız sizin deliye aman askere." Gülmek istiyordum ama ciddi kalmam lazımdı.
"Neyse biz gidelim artık sizde çok durmayın burda fikrimce dinlensin biraz, iyi geceler şimdiden." Komutan dik bir şekilde Kafasını sallayarak
"İyi geceler doktor." Gözlerimi devirerek kapıdan çıktık.
Damla yüzüme bakarak "Tamam kalması gerekiyor ama o adam narkozsuz dikiş yapılmış bir adam, gitsede olur du yani." Gülerek omzuna vurdum
"Damla işi garantiye almamız gerekiyor saçmalama istersen hastamız o bizim."
Kollarını bağlayarak yüzüme baktı "Aynen hasta ama zırdeli." Gülerek merdivenlerden inmeye başladım.
Merdivenlerden inerken "Damla yemin ederim sana acırlığım gidecek eve gidecem ha."
Elini sallayarak "Tamam lan dur bişey demedim hadi gidelim bir şeyler yiyelim bari acıktım."
Kantine doğru inerek bir şeyler alıp masaya geri oturduk.
Fena açıkmışım ama 10 dakikada halletmiştim tostu.
Komutan merdivenlerden inmeye başlamıştı.
Oturuş şeklimiz bir anda değişmişti.
Yanımıza gelerek "Su içeceğim de bulamadım verir misin Su." Ayağıya kalkarak sebili gösterdim.
"Sebil orada içebilirsin." Arkasına dönerek baktı geri çevirdi Kafasını.
"Göremiyorum doktor siz verin suyumu." Gördüğüne emindim bilerek yapıyordu.
Hızlı adımlarla sebile doğru yürüdüm, bardak alıp sebilden suyu doldurup eline uzattım.
"Alın beyfendi." Gülmemek için zor duruyor gibiydi ama suratsızlığından ödün vermiyordu.
"Saol doktor." Yüzüme dik dik bakarak suyunu içmeye devam etti.
Garip bir enerjisi vardı suratsız ama samimi
Bir daha karşıma çıkar mı bilmem ama çıksa bile farketmezdi...