Katsuki-
Bu bir hataydı.
En başından beri, önlem almadan yapmak benim hatamdı.
Izuku her zaman beni düşündü ve o şekilde davrandı. Fakat ben, ben bir aptal gibi kendimi fazla bıraktım.
Kendimi duyamadım, sessizliğin içindeki o fısıltıyı. Ruhumun derinliklerinde dolaşan şehveti takip ettim, sonucu düşünmeksizin. İnsan hata yapar. Ben hata yapmadan yaşayabilirim sanmıştım.
"Onu aldıracağım.."
Hastaneye doğru yol alırken, içimden sayıkladığım tek sözcüklerdi bunlar. İçimdeki huzursuzluk gitgide daha arttı, hastaneye yaklaşmaya başladığımızda.
Kendimi bir denizin içinde, en dipte boğuluyormuşum gibi hissettim. Boğuk bir sesin bana yalvaran sesini dinledim, bana yalvaran ve bağırarak sesini duyurmaya çalışan o sesi.
Vicdanım.
Şüphesiz vicdanımın sesiydi içimden bir hançer gibi geçen. Her gece, her gündüz beni daha da dibe sürükleyen vicdanım, sonunda sesini duyurmayı başarmıştı ruhuma.
Hastane odasında, Isaka-san'ın ameliyat aşamalarından bahsetmeye başlamıştı. Duyamıyordum. Ne Izuku'nun kaygılı, çatlak sesini, ne de doktorun verdiği güvenceyi.
Benim hatamdı. Kendim edip kendim bulmuştum. Ve onu öldürmek mi geçiyordu aklımdan?
Benim acınası seGs zevkim ve bağımlılığımdan kaynaklanan ihmarkârlığım sonucunda hayatımda beliren o nefesi yok mu edecektim?
O nefesi kolayca unutabilecek miydim?
Vicdanım bütün gerçekliğiyle duymamı sağlıyordu sesini.
"Ve..narkozun etkisi.."
Hayır, yapamazdım.
Hayat, acılara sebebiyet veren hatalarla doluydu. Ve ben hatalarımı görmezden gelemezdim.
Sorumluluğu almam gerekiyordu. Sonuçları ne kadar zor, ne kadar acı olsa da. Ben de sonuçlara katlanmak zorundaydım, bu şüphesiz onu öldürdükten sonra vicdanımın sesinin yankılanmasına her gün maruz kalmaktan daha kolay olmalıydı.
Ben doğduğumdan beri omegaydım. Vazgeçmedim de. Bu minik şey mi beni pes ettirecekti?
"Kacchan iyi olacak değil mi? Yani.."
Onu şimdi öldürürsem, sonsuza kadar vicdan azabı çekecektim. Kendi hatamın üstünü onu öldürerek kapatmak, doğru karar değildi. Masum birinin canını alamazdım. Özellikle bu kişi benim çocuğum olacaksa.
"Şimdi, Izuku-kun..bu işlem için Katsuki'yle konuşmalıyım."
"Peki Isaka-san! Size güveniyorum.."
Dünya aniden sessizliğe gömüldü. Kapalı bir atmosfere tıkılmıştım sanki.
Izuku kaygıyla bana bakarak odadan ayrıldı. O an, ona karşı ağzımdan hatırlamadığım bir kaç kelime döküldü ve Isaka-sanla yalnız kaldım.
"Evet, Katsuki-kun. İlk önce kan örneği alıp değerleri-"
"Dur!"
"Sorun ne?"
Panikle verdiğim cevaba kendimce şaşırdıktan sonra, nefes almaya çalışarak karnıma baktım. Kafam yavaştan alkol etkisine maruz kalmış bir hale geliyordu.
"Onun bir suçu yok. Suçsuz bir canı öldürmek bir kahramana yakışmaz."
"N-ne?! Vazgeçtin mi?!"
Yazar bakış açısı-
Sarışın omeganın anıları gözleri önünden geçti. Başından beri içindeki huzursuzluğun vicdanından kaynaklandığını, karnındaki bebeğe duyduğu şefkati ancak idrak edebilmişti.
Isaka-san kaygıyla sarışından bir tepki bekliyordu.
"Duydun işte! Ben yapamam. Onu öldürürsem, nasıl bakarım kendi yüzüme? Onun bir suçu bile yok."
Gözlerindeki emin ifade Isaka-san'ın yüzünde sıcak bir gülümseme yarattı. Ona bir baba edasıyla baktı ve bu zor kararı verebildiği için ona tüm gücüyle sarılmak istedi. Lâkin kendini tutmaya karar vererek yüzündeki gülümsemeyi kaybetmeden konuştu.
"Katsuki-kun..Çok iyi bir baba olacaksın..Ya da..anne?-"
Sarışın meydan okurcasına gülümsedi, "Anne" kelimesi sinirini bozmasına rağmen bozuntuya vermeden.
"Sizden iyi olacağım kesin, Isaka-san."
"Hey..ben çocuklarıma gözüm gibi bakarım!"
Katsuki Isaka-san'ın tepkisine karşılık kıkırdadı, içinden gülümsemek geliyordu. Bir kuş kadar hafiflemiş hissediyordu. Belki de çocuk sahibi olmak o kadar da zor olmayacaktı.
"Fakat Katsuki-kun, okul ne olacak? Ya kahramanlık kariyerin?.."
Evet, sarışın omega bunları da düşünmüştü. Zor olacaktı. Okula ara vermek zorunluluğunda kalacak ve diğerlerinden 1 yıl geride kalacaktı. Kariyerinde bir saptama da yaratacaktı. Büyük ihtimalle medyaya düşecek haberlerden de etkilenebilirdi.
Yine de bunlar vazgeçmesini sağlayacak nedenler değildi, olamazdı.
"1 yıldan bir şey olmaz. Hem o salaklar 1 yıl da olsa, 10 yıl da olsa beni geçemezler."
Kendinden emin haliyle, karnına tekrar baktı. Bu bakışlardan şefkat okunuyordu, Katsuki'nin kendinden vereceği her parça, bu bebeği ayakta tutacaksa, o hazırdı. Ne zamandan beri bu kadar hazırdı, bilemiyordu.
Birden içinde yetiştirdiği olgunluğun tesiri içinde kalmıştı, önemli olan şuydu ki, kalbinin sesini dinliyordu. Sonuçlarından korkmayarak.
"Karnımdaki veledi de geleceğin bir numarası yapacağım, göreceksin."
Isaka-san tekrar gülümsedi ve önündeki raporlardan birine bir şeyler karaladıktan sonra sarışın omegaya baktı. Sonra sevinçle el çırparak kendini koltuğuna rahatça bıraktı.
"Hadi o zaman, bu güzel haberi onun bilmesine izin vermelisin."
Sarışın omega başta kapıyı açıp açmamak arasında tereddüt etse de, son anda gelen cesaretiyle kapıyı ardına kadar açtı. Izuku her zaman yanında değil miydi zaten?
Hemen karşısında elinde kahve bardağıyla ona gözlerini odaklayan Aptal Alfayı görünce biraz afalladı. Aptal Alfa sorgulayan sözlerle ve buna rağmen yüzünden eksik etmediği gülümsemesiyle ona yaklaştı.
"Neler oluyor Kacchan?~ Yoksa bir şey mi unuttun?"
"..Hayır."
Dili tutulmuştu sanki. Karşında sevdiği olunca insan ne kadar da kekeliyordu.
"O zaman..acıktın veya-"
"O-onu aldırmıyorum."
Izuku'nun dudaklarına yaklaştırdığı kahveden aldığı yudum, bir su fıskiyesi gibi sarışın üstüne boşaldı.
"LAN IY!-"
"Kacchan..cidden mi?"
Sarışın yutkunarak sinirle ve sabırsız bir cevap verdi:
"Sence şaka yapar bir halim var mı?! Üstüme de kahveyi-"
Izuku hızla kahveyi kafasına diktive gözlerinden akan yaşları engellemek istercesine gülümseyerek sarışına doladı kollarını. Sarışın omeganın bir tepki vermesini bile beklememişti.
Sarışın omega ona yönelen kolları reddetmeden karşılık verdi, zor bır bir mücadelenin üstesinden gelmiş gibi hissediyordu. Isaka-san onlara bakarak kendinden geçmiş bir halde bir sapık gibi onları dikizliyordu.
"K-Kacchan..ağzıma gelen kelimeleri toparlayamıyorum.."
"..Ağlama bari."
Aptal alfa sarışın omeganın yakut kırmızısı gözlerine bakışlarını odakladı.
"Ağlamak dışında yapacağım bir şey yok! Senin için çok zor bir karar olduğunu biliyorum Kacchan..ama çok mutlu oldum çünkü.."
"Çünkü sende onu öldürmek istemedin, değil mi?"
Sarışın omega gülümseyerek kendi kollarını daha da sıkı sardı karşısındaki bedene. İkisininde söyleyecek çok sözü vardı birbirine. Fakat o an susup birbirlerinin kalp atışlarının melodisini dinlemek daha doğru geldi nedense.
İkisi için çok büyük bir karardı bu. Hayatlarında belirecek bir nefes, onların yaşamını değiştirecekti. Kesin olan tek bir şey vardı, ikisinin de bildiği bir gerçek. Zorluklarıyla gelen bir gerçek.
Birbirleri için güzel anılar yaratacaklardı. Hayatlarında beliren o nefesi de içlerine alarak. Izuku her şeyi yapacaktı, sarışın omegayı sevince boğabilmek için.
Sonsuza kadar böyle kalmak istemelerine rağmen, sessizliği Izuku bozdu aniden.
"O zaman..Isaka-san kontroller daha bitmemişti değil mi?"
Sarışın da üstündeki kazağına bakarak somurttu. Izuku'nun onu erken bırakması sinirini bozmuştu, işin aslı buydu.
"Ve üstüm başım kahve oldu."
"Özür dilerim Kacchan! Sıcak mıydı yoksa?! Üstünü değiştirmene yardım etmemi ister misi-"
"NE DİYORSUN LAN?!-"
Isaka-san bu çiftin birbirleri için yaratılmış olduğunun farkına varmıştı, dosyalarından bir kağıt çıkararak onu incelemeye koyuldu. Gülümsemekten çene kaslarının ağrıyacağına emindi.
"Siz gençler yok musunuz..kalbimin yeniden canlanmasını sağlıyorsunuz.."
(...)
"Haah..çok yorucu bir gündü, sikeyim."
Sarışın kendini yatağına attı, uzun ve yorucu kontrollerden sonra, bebeğin sağlığı gayet yerindeydi. Neredeyse 1 aylık olmak üzereydi.
Yurtta herkes uykudaydı, büyük bir parti verildiği belliydi çünkü biri içeriye gizlice içki sokmuştu, o kişi kesinlikle Denki veya Kirishima olmalıydı.
"Fazladan yastık ister misin Kacchan?"
Izuku kaygılı bakışlarla sarışını süzüyordu.
"Yok, kalsın. Abartma sende. Sağlıklıymış işte."
"Dinlenmen gerektiğini duydun değil mi? Lütfen Kacchan. Seninle ilgilenmeme izin ver."
Sarışın omega hafif bir 'tch' sesi çıkardı somurtarak. Aptal Alfanın hamileliği boyunca üzerine titreyeceğini nedense şimdiden hissediyordu.
"Izuku, saçmalama be. Ben senden kat ve kat daha güçlüyüm."
"Orasını biliyorum Kacchan..Yine de.."
" 'Yine de' mi?! Argh..iyiyim ben amına koyayım! Midenin bulantısı da geçti zaten!"
"Isaka-san midenin bulantısının stresten olduğunu söyledi Kacchan. Bu yüzden seni mutlu edebilmek için elimden geleni-"
Izuku yüzüne gelen yastıkla lafını yarıda bırakmak zorunda kaldı.
"Ç-çok açık sözlü konuşuyorsun sen."
Aniden sarışın omegayı göz hapsine aldı Aptal Alfa. O süt tenin üzerinde kızarıklıklar oluşmuştu. Vücudu hamile olmasına rağmen hala sıkı ve canlıydı, üstüne üstlük üstündeki siyah atletin altından gözüken teni, giydiği beyaz şorttan daha da beyaz olan bacakları, Izuku'yu daha da heyecanlanıyordu. Yakut gözler onun sözleri karşısında acı, zevk ve utançla titriyordu. İşte, Büyük Patlama Cinayet Tanrısı Dynamight çok sert ve dokunulmaz görünmesine karşın, utangaç ve zevk bağımlısı bir afetti.
Feromonunun kokusu da Aptal Alfayı delirtecek biçimde tatlıydı.
"Kacchan..çok tatlı olduğunu biliyorsun değil mi?"
"Kes sesini-"
Sarışın omega ona karşı bir hamle yapamadan, Izuku hızla onun üstüne attı kendini.
"H-huh?!"
"
Artık kendimi tutabileceğimi sanmıyorum Kacchan. Şimdiden özür dilerim.."
Sarışın omega ona şehvetle ve açlıkla bakan zümrüt gözlerden kaçındı. Bu ona apaçık bir şekilde zevk veriyordu.
"I-ızuku aptallaşma-"
Lâkin Aptal alfa bırakacağa benzemiyordu.
"Isaka-san yapmanın sıkıntı yaratmayacağını söyledi. Bu yüzden, hadi biraz oynayalım."
--------------------------------------------------------------
Selaam
Sürekli Katsuki'nin mide bulantısını yazıyordum ya, dün hastanelik oldum..Katsuki bana minik bir dejavu yaşattı 🙃
Sizden n'aber? Bu bölüm benim düşünce dünyamı baya karıştırdı. Kelimeleri toparlayamadım bazen, hasta olunca dün hiçbir şey yapmadım. Ama iyi iş çıkardım galiba, nasıl olmuş?-
Sonraki bölüm smut hehe benim zamanım geldi sıkılmıştım zaten dramadan
(Oy vermeyeni dövüyomuşum AaAa)
Sizi seviyorum~~Kendinize iyi bakın benim gibi hastanelik olmayın♡