წამით თვალები დავხუჭე და სუნთქვა გამიჩერდა, წამის მეასედში მესმის:
- მია!!
და ვგრძნობ ხელზე უხეშ და ამავდროულად იმ მომენტში ყველაზე საჭირო შეხებას.
მოულოდნელად გაბრიელი ხელს მკიდებს და არ ვიცი მაგრამ ისე სწრაფად ავღმოჩნდი მის სხეულზე მიკრული ვერც კი გავიაზრე. მან ხელით მისკენ მომქაჩა, სხეულზე მიმიზიდა და გზიდან წამებში გადმომიყვანა, იმ მომენტში გააზრებაც ვერ მოვახერხე რა მოხდა, მხოლოდ ის ვიცოდი რომ გულში საშინელ ტკივილს ვგრძნობდი, თუმცა ისიც დანამდვილებით ვიცოდი რომ ადამიანზე რომელზეც რასაცქვია ჩახუტებული, აკრული ვიყავი სხეულით და მისი ხელები ჩემს წელზე იყო ხოლო ჩემი მის მხრებზე ანგელოზი იყო ბოროტი და დაუნდობელი რომელმაც მიხსნა სიკვდილისგან.
* * *
მანქნა ჩერდება და სწაფად გადმოდის მაღალი, მხარბეჭიანი, ქერა მამაკაცი რომელიც პირდაპირ ჩვენკენ მოდის სწაფი ნაბიჯებით თუმცა შემდეგ ნელდება ხელებს მაღლა სწევს და ტაშს უკრავს.
- ვაუ გაბრიელ! უკვე ხალხის მხსნელი გახდი?!
გაბრიელმა ხელი თავზე მომისვა და კიდებ უფრო მიმიხუტა მიუხედავად იმისა რომ ვატყობდი როგორი გაბრაზებული და გაღიზიანებული იყო.
- ნაბიჭვარო ლამის გაიტანე!
უღრიალა აგრესიულად
- დაწყნარდი როდიდან გახდი მოწყალე?!
- ნოა მომისმინე არ ვაპირებ შენთან საუბარს აღარ გადამეყარო!
- კარგად ხარ მია?!
- კი
ვთქვი ჩუმად
- აჰა ესეიგი ამ იღბლიან და მშვენიერ გოგოს მია ჰქვია
- წავედით!
- მოიცა გაბრიელ სად მიგყავს მია!? არ უნდა ჰკითხო კარგად არის თუ არა?! ბოლოს და ბოლოს ლამის მოკვდა
- მის სახელს ნუ ახსენებ!...
- შენ რა...
- მოკეტე ნაბიჭვარო, დაახვიე აქედან სანამ გაგილამაზე სახე
- ჩვენ ამით არ დაგვისრულებია გაბრიელ
- წადი შენი!
ნოა მანქანაში ჩაჯდა და იქაურობა წამებში დატოვა, გაბრიელმა თავის მანქანამდე მიმაცილა ჩამსვა, თვითონაც ჩაჯდა.
- შენ ნორმალური ხარ?!
- ....
- გეკითხები! ხომ გაგაფრთიხე არაფერი მოიმოქმედოთქო!
- დაწყნარდი ხომ ხედავ ვერ დაგაღწიე თავი
- ეგ რა შუაშუა რაიმე რომ მოგსვლოდა?! გეკითხები! ხმა ამოიღე! რამე რომ დაგმართნოდა?! იმ ნაბიჭვარს რომ. . . . ჯანდაბა ამის დედაც!
- ხელი ძლიერად დაარტყა საჭეს
ცოტა არ იყოა გამიკვირდა რომ იმაზე გაბრაზდა რომ შესაძლოა მოვკვდარიყავი და არა იმაზე რომ გავიქეცი.
- მეორედ! გაქცევას დააპირებ და ნახე რაც მოგივა ისედაც ბევრი მოგითმინე!
- ....
- გასაგებია!
- კი
მანქანა უხეშად დაქოქა და დაძრა.
მთელი გზა ხმა არ ამომიღია შოკირებული და შეშინებული ვიყავი ამავდროულად გაკვირვებული რადგან ინტერესი მკლავდა ვინ იყო ნოა.
სახლში მივედით.
- შენ შედი და მეც შემოვალ...
- კარგი
კარები გასაღებით გამიღო და სახლში შემიშვა თვითონ კი თავის კაცებს მიუტრიალდა დაუღრიალაა
- სად ტრაკში გქონდათ თვალები!
შემდეგ ერთს მიახლოვდა და ერთი მუშტი მუცელში უთავაზა შემდეგ კიდევ დაიღიალა
- გათრიეთ! ამის დედაც!
და ყველა გაყარა.
სახლში შესვლისთანავე ოთახში ავვარდი, მოულოდნელად კარი გაიღო და გაბრიელი შემოვიდა.
- ბიჭები ამოგიტანენ ტანსაცმელს და შეგიძლია თავი მოიწესრიგო.
- კარგი
თავს უმადურად ვგრძნობდი რადგან რაც არ უნდა იყოს მან მე გადამარჩინა და ამისთვის მადლობაც კი არ მითქვამს, ოთახიდან უნდა გასულიყო თუმცა შევაჩერე.
- გაბრიელ...
- გისმენ
- მადლობა რომ...
- კარგი დაისვენე და რაც გითხარი კარგად დაიმახსოვრე თორემ ჩემ თავზე პასუხს არ ვაგებ.
- გასაგებია......... და კიდევ....
- გისმენ
- შეიძლება გკითხო ის ვინ იყო...
- არა!
გატრიალდა და კარი გაიხურა.
რამდენიმე წუთში ახლად შეძენილი ტანსაცმელი ამომიტანეს და გადავწყვიტე ამ დროის განმავლობაში ბოლოს და ბოლოს ცოტა მოვწესრიგებულიყავი, ამიტომ ავარჩიე ტანსაცმელი და შხაპის მისაღებად ჯერ ზედა შემდეგ შარვალი ბიუსლატერიც თუმცა კარები იღება და შემოდის გაბრიელი
- აააა რას აკეთებ?!
უცებ საწოლში შევვარდი და საბანი გადავიფარე
- მაპატიე არ ვიცოდი რომ.... * გაიცინა* ნუ გრცხვენია ერთხელ მაინც ვნახავ ყველაფერს და ის რაც მანდ მალავ მთლიანად ჩემი გახდება
- რას ბოდავ გადი!
- კარგი კარგიიი მივდივარ მაგრამ დაიმახსოვრე ეს მართლა მოხდება
- გაბრიელ მაცალე! და სისულელეების ლაპარაკს მორჩი
- კაი კაი
როგორც კი კარი დახურა სწაფად გავიძრე ბიუსჰლტერი და საცვალი და მონატრებულ აბაზანაში შევვარდი.
ისე მესიამოვნა თბილი წყლის წვეთები სხეულზე რომ მთელი ეს დრო ნეტარებაში ვიყავი.
როცა გამოვედი ტანსაცმელი ჩავიცვი და პირველ სართულზე ჩავედი.
კიბეებზე ნელ- ნელა ჩავდივარ და ვხედავ გაბრიელი მომაშტერდა მე კი გაკვირვებული სახე მაქ ვერ გამიგია ასე რატომ მიყურებს, რამდენიმე წუთში კი ამბობს:
- კარგად გამოიყურები.
* * *
ძალიან ცოტა მაკლდა რომ მისი მკლავებიდან გავქცეულიყავი მაგრამ ეს არ გამომივიდა აღარც ვაპირებ ცდას რადგან არ მინდა გაბრიელი გავაბრაზო, არ მინდა რაიმე დავიმართო, მასთან თავს უსაფრთხოვ ვგრძნობ, არ ვიცი რატომ მაგრამ ვფიქრობ რომ გაბრიელი არ არის ბოროტი მის შიგნით არის რაღაც პატარა ნათელი და მე მას უფრო გავზრდი, დავეხმარები რომ შეიცვალოს თუმცა ვერ ვხვდები რატომ მაინც და მაინც მე?! რატომ ვარ აქ და რა ხდება მის თავს და ხდება ჩვენ შორის. არ ვიცი რა არის მისი მიზანი თუმცა ამას გავიგებ.