Thirty Four: My Era
"MAMA." Kahit medyo tulala pa ako dahil sa ginawang confession ni Arthur kanina sa sasakyan niya ay hind ko mapigilan ang mapangiti. She was my source of energy, siya ang naging lakas ko sa mga nakalipas na taon.
"How's my baby?" Kamusta ko sa kanya nung mabuhat ko siya. "Eya is fine Mama," she said Era's fine, medyo bulol kasi si Era. She's just two pero ang bibo at ang daldal. "Ay you tied Mama?" Nag-aalalang tanong niya sa 'kin. Nahihirapan talaga siya sa sound ng R, may R pa naman sa name niya. Kaya yung Era niya niya ay naging Eya.
"No baby okay lang si Mama. Kakain na ba tayo? Gutom na si Mama e." Tapos pinupog ko na siya ng halik sa leeg habang papunta kami sa kusina, hindi tuloy siya tumigil sa paghagikhik. "O kayong mag-ina kumain na."
"Yey, chichen." Excited na sigaw ni Era nung makita ang chicken sa lamesa. That was her favorite.
Si Era lang ang pinakamagandang bagay na nangyari sa 'kin nung mga panahong iniwan ko si Sebastian. I can say na masaya na ako kahit nag-iwan siya ng remembrance. At first oo, inaamin kong natakot ako. May time pa nga nagdalawang isip ako kung babalik ba ako para ipaalam sa kanya. Pero pinili kong kayanin mag-isa.
Kasi sa totoo lang umasa akong hahanapin niya ako. I know he has a power to do that, pero hindi niya ako hinanap. Siguro nga nabulagan lang ako at ako lang talaga ang tunay na nahulog sa 'min. But enough with him, I've already moved on. Right now I am happy with my daughter.
At hindi ko malilimutan lahat ng pinagdaanan ko mula nung pinagbuntis ko si Era hanggang sa itabi siya sa 'kin ng nurse after I gave birth to her.
NAPAHAWAK na naman ako sa tiyan ko ng makaramdam ako ng contraction, kabuwanan ko na, I am going to be a mother to a baby girl. Grabe talaga ang naging hirap ko sa pagbubuntis at pakiramdam ko maging sa panganganak ko, buti nalang at hindi ako pinabayaan nila Nanay Azon.
Mahirap dahil nagtatrabaho ako nung mga panahong naglilihi ako, mabuti nga't binigyan ako ng konsiderasyon sa office dahil sa kalagayan ko. Knowing na bago lang ako sa trabaho. Pero nagsikap ako kahit mahirap talaga. Siyempre iniisip ko pa rin ang anak ko. Kahit nga may pera ako mula sa kinita ng shop ko ay hindi ko maaring iasa lahat dun, I also need a source of income.
Sobarang pihikan ko talaga nung mga unang buwan ko sa pagbubuntis, madalas akong may morning sickness kaya pinayagan nila akong half day, tanghali ako napasok.
May isa pa nga akong kasamahan na napaglihian ko, at nagsuffer din siya kagaya ko. Totoo pala yung ganun, akala ko kasi nung una joke lang 'yun.
"Nanay Azon, iba na po ito, kailangan na po natin pumunta ng ospital." Iba na kasi talaga yung nararamdaman ko, parang humihilab na ang tiyan ko. "Teka hija." Tinawag niya ang dalawa niyang pamangkin para ihanda na ang gamit namin ng baby, tapos nagpatulong siya sa kapitbahay naming trycicle driver para maisakay kami papunta sa clinic kung saan ako manganganak.
I thought pagdating namin dun ay papahigain na ako ng Doctor para paanakin ako, pero inabot pa ata ako ng kalahating araw sa pagla-labor, halos maiyak na ako sa tindi ng contractions. "Kaya mo 'yan Hija." pampapalakas sa 'kin ni Nanay Azon. Malaki talaga ang papasalamat ko na nandito si Nanay Azon, malaki ang pasasalamat ko na sa kanya ako pumunta, dahil kung nagkataong pumunta nalang ako kung saan, baka hindi ko ito kinaya.
Tatayo, maglalakad, uupo, pinapakiramdaman kong mabuti ang sarili ko. Halos maiyak na nga ako sa sobrang hirap. Aaminin ko na sa mga panahon ito, iniisip ko si Sebastian. I am hoping na sana nandito siya sa tabi ko, pero wala naman siya.
At bago nga matapos ang araw na iyon ay pumutok na ang panubigan ko, agad akong inalalayan ng nurse na nakaduty at mabilis na ipinatawag ang Doktora.
"Okay Misis. Breathe in, breathe out, ire ka." ginawa ko ang utos ng Doktora, despite of the tiredness I am feeling. I want a normal delivery and thank God at tinupad niya ang panalangin ko, dahil kung umabot pa ito ng kinabukasan isi-CS na daw nila ako.
"Very Good Misis, do that again, konti nalang, I can see your baby girl's head." Sinunod ko ulit ang sinabi ng Doktora, pinilit kong kayanin. And in one long whimper. The whole room was covered with the loud cry of a baby. My baby.
"11:59 pm baby girl." I heard the Doctor announce, kahit inaantok na ako sa sobrang pagod. "Ito na po ang baby niyo Mommy." maiyak-iyak ako sa pinaghalong emosyon na nararamdaman ko sa mga oras na ito. My baby is so beautiful, nalukot ang mukha niya and a small smile crept on her lips. With that parang napawi lahat ng pagod at paghihirap ko. I put my forefinger on one of her small hands. And she grip it. Hindi ko mapigilan ang maluha dahil d'un.
"Mommy kukunin ko na po siya." sabi ng nurse, but my baby opened her eyes, and closed it again, her eyes reminds me of her father, she got her father's eyes. I kissed her forehead first before I gave her back to the nurse.
Nang makuha niya si Era, ay inabot ko na ito sa kanya, pagod na rin kasi ako, I think I need to rest by the way I will devote my life to my daughter. At sa sobrang pagod ko nga ay tuluyan na akong nakatulog, with a sweet smile on my lips.
HINDI maalis ang ngiti sa mukha ko nang maalala ko 'yun. Hinawi ko ang buhok ni Era na humaharang sa mukha niya, medyo mahaba na rin 'yun dahil hindi ko naman pinapagupitan. I love how her natural brown hair falls, it is very soft with a cute natural big curls on the ends. And it reminds me on how I adored her father's curly hair and blue eyes, dahil nakuha niya rin pati ang kulay ng mata nito.
People who saw us always telling me that Era is growing up looking like me, pero iba ang napapansin ko, I can see how she turned to be like her father's. Nakuha niya ang kulay ng mata nito the long lashes, ang kulay at pagkakakulot ng buhok ni Sebastian.
Kumislot siya ng kaunti kaya tinapik ko siya sa hita para hindi siya magising. Ang bilis talaga ng panahon in four months magti-three na si Era. Nakayanan ko naman e. I am proud to say that I am a single Mom. Naalala ko na naman tuloy nung magising ako after I gave birth to her.
"MABUTI po at gising na kayo, ready na po ang baby girl niyo for her first meal, breast feeding time." Natulala ako sa sinabi ng nurse though excited ako nahawakan at makita ulit ang baby ko, pero breast feeding? Parang hindi pa ako ready. "Mas healthy po kasi ang baby kapag naka-breastfeed. Pinadapa ng nurse ang baby ko sa dibdib ko. "Baby eto na si Mommy, gutom ka na ba?" pagkausap niya pa sa baby ko.
"Okay Mommy, ibaba niyo nalang po 'yang hospital dress niyo." napahawak ako sa hem sa bandang dibdib ng hospital dress na suot ko. I know na-gets nung nurse na nahihiya ako. Naramdaman ko din na medyo makirot ang dibdib ko at parang matigas. "Don't be shy Mommy, it's okay." biglang umiyak ang baby ko. "See Mommy gutom na ang baby girl." sabi niya pa na inalalayan akong ayusin ang pagkakahiga ko para mapa-breast feed na ang baby ko.
The moment I open my dress and expose my breast ay mabilis iyong hinanap ng baby. I even froze when she sucked on it. Nakiliti ako sa gums and tongue na tumama sa nipple ko. Pero after a minute or two ay nasanay din ako.
"Gutom na gutom na pala ang baby niyo Mommy." I smiled at her dahil medyo shocked pa ako sa mga kaganapan. "By the way Mommy, anong pangalan ni baby girl?" napaisip ako sa sinabi niya. Last month ko pa pinag-iisipan ang pangalan niya marami-raming combination din ang ginawa ko to get what is the perfect name for her. I look at my baby. Bagay na bagay sa kanya ang pangalan na napili ko.
"She is Era Azaliah. My baby Era." I said na nakatitig sa mukha ng anak ko ang liiit niya ang ganda ng mukha niya, her beautiful eyes with long lashes, her small pointed nose, her small lips and cute little chin. She was close to perfection. "Ang ganda po ng pangalan niya, sige po Mommy, you'll gonna sign the papers bago kayo lumabas, andyan na po pala yung mga kasama niyo, to visit you and baby Era." nagpaalam na ang nurse at maya-maya nga ay pumasok sina Nanay Azon.
Nung hapon ding 'yon ay lumabas din kami sa clinic at umuwi ng bahay. Nag-dalawang isip pa nga ako kung ilalagay ko ang pangalan ni Sebastian as Era's Dad on her papers, pero sa huli I chose to be a single Mom, sa mga papel niya. Era Azaliah Saavedra. Ayoko naman kasing umasa sa bagay na imposible na. So I played safe.
NAWALA ako sa pagbabalik tanaw ng maramdaman ko ang pagvibrate ng phone ko na nakapatong sa side table.
'Good night Eunice, what I told earlier is what I truly felt, so please believe me. I pick you up tomorrow morning. Sleep well and please kiss Era for me.'
I dont know pero napangiti ako sa message niya. Wala naman sigurong masama kung susubukan ko muling buksan ang puso ko. Another thing is, he is willing to accept my extra baggage, he love my Era too. Hindi na siguro masamang hayaan ko si Arthur na mahalin ako at turuan ang puso kong maniwala muli.
I'll give him a chance.
--
Thanks for reading!
Vote and comment, labas po mga silent reader! Love you! #AllAboutHerbyBluekisses I'll retweet it!
~Leyn