"We're here...." Pinarada niya ang sasakyan sa tapat ng bahay.
Lumingon ako sa kanya. Hindi alam ang susunod na gagawin.
"Sege, salamat." Lalabas na ako sa sasakyan niya nang hawakan niya braso ko.
"Wait Ylave." I face him and down to his hand. "I know it's my fault but I want to say goodbye..." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
Binitawan niya kamay ko at tumingin sa unahan namin.
Nanatili ako nakatingin sa kanya. Hindi nag sasalita.
"Last na ito, Ylave. Kahit ayaw ko gagawin ko dahil iyon ang gusto mo. Call me coward but if you say it to leave you alone. I will do it because I love you. Kung saan ka masaya gagawin ko."
Tumingin siya sa akin. Hindi ako nag alis nang tingin sa kanya. "I realize just now that you don't love me anymore. Ako na lamang ang nagmamahal. Kita ko iyon at hindi kita masisi dahil nasaktan kita noon. Mahal talaga kita, Ylave. Kahit nawalay ako sayo ng tatlong taon. Kung dumating ang tamang panahon na may malaman ka. Sana wag mo akong hanapin hind--"
"Anong malalaman ko?"
"Wag mo na akong tanungin. Just live a life... Aalis na ako, Ylave. I promise to you that my love for you is pure and unforgettable. Dumating man ang panahon na makita mo na ang taong mamahalin mo at mamahalin ka ng higit sa pag mamahal ko, magiging masaya ako. Dadating ang araw na makakalimutan mo ako. Pero pinapangako ko rin.... Once you running back to me. I will hug you tight.... hindi na kita papakawalan pa. Please take my words. Pakakantadaan mong mahal na mahal kita."
Mabigat ang naramdaman ko nung lumabas ako sasakyan ni Oniel. Hanggang ngayon bumabagabag sa akin ang sinabi niya.
Three days had past. Nalaman ko na lamang kay Mama na umalis na si Oniel at Tita Eina. Oniel's mother.
May kung anong kakaibang puwang ang nawala sa puso ko. Hindi ko iyon pinansin at walang naging reaksyon.
"Hoy"
I sip at my guyabano juice and look at Hadex.
"Meron ka bang problema? Ilang araw ka nang ganyan...mag sabi ka naman."
Nag aala nitong puna.
"Okay lang ako. Just don't mind me."
I'm just thinking the last words Oniel told me.
Kung dumating ang tamang panahon na may malaman ka.
What do you want me to know Oniel?
Aalis ka na nga lamang pinag iisip mo pa ako.
Yan nasa isip ko.
I lean on my seat and glance at where we are. We decided to have a night walk when Hadex seen this cafe a long the streets.
Hindi naman ako nag order nang hindi ko gusto kaya juice na lamang which is paborito ko naman.
Maraming kwento si Hadex. He said earlier he was going to applied in Manila as a Mechanical Engineer that his friend called him. It's Roi one of his friends and classmates. There is opportunity for him.
Wala pa akong balak mag trabaho. Si Ellaine ay nag start na nung isang araw at ngayon si Hadex naman.
Bakit ganon lahat sila umaalis?
"Kailan ka aalis?"
"Sa susunod na linggo na." Sagot niya.
"Hanggang kailan ka doon?"
"I don't know but I'm sure uuwi ako..."
"Sinong mag aalaga kay Winnie?" Pag tukoy ko sa alangang kambing nito. Sa pag kakaalam ko ito ang una niyang alis na mawawalay talaga siya sa alaga niya. Tunay na napakabilis nang panahon. He is on the way to take the responsibility as a man.
"Sina nanay at papa."
"Your family? How about Casseydee and your baby?"Bumuntong hininga ito.
"They're okay without me. At isa pa mag work ako for them. Babalik naman ako para sa kanila."
Natigil ako sa pag tanong dito. "Aalis kana. Wala na akong kaibigan." Pinitik niya noo ko. Hinawakan ko iyon at sumimangot.
I'm going to miss him.
"Kaibigan mo pa rin ako. Aalis lang ako para mahasa skills ko. Ikaw ba? Wala kang balak sumubok? Tara!"
Umiling ako. "Walang kasama si Mama. Kahit ipagtabuyan ako ni Mama hindi ako aalis. Mag try ako mag trabaho nang malapit dito para uwian parin. Nakakalimutan mo na ba? Hindi ako basta basta sumubok may anxiety ako. May trauma ako sa gabi. Hindi ako normal compare sa inyo. Kaya ko man pero ako mismong ayaw. Dalwa na lamang kami ni Mama ayaw kung mawalay sa kanya kahit na ilang araw lang."
"Desisyon mo yan. Basta pag gusto mong sumubok. Tawagan mo lang ako. Hindi ka hahakbang nang mag isa. Narito naman kami. Magagawan naman natin iyan nang paraan. Oo mo na lang ang kulang."
Ngumiti ako sa kanya.
"Salamat, Hadex. Naiintindihan mo ako."
"Ay ano pa! Mag kaibigan tayo. Dapat maintindihan natin isa't isa para walang away."
Binato ko siya ng tissue na nasa table."Sira! Kung ano ano ka na naman."
He just laughed at me.
I tried not to talk about what my minds shouting. It's needed to come out but It is my decision not to say it to him.
"I tried to come home here if I have a day off. Gala tayo. At saka wag mo ako akong kalimutan."
Nasamid ako sa iniinom ko.
Binababa ko ang inumin ko at tiningnan siya.
"Paanong kalimutan? Umuwe ka kung uuwe. Ang halaga ko naman para ma miss mo ako agad pero dapat ako lang yung paborito mong ma miss ha!"
Natahimik ito. Hindi pa tumingin sa akin. He refuse to have eye contact with me.
"Hoy!" I snap. "Natahimik ka dyan."
"Nag usap na ba kayo ni Oniel ng maayos?" Kumunot ang noo ko.
Speaking off?
Wala naman siguro akong dapat pangamba dahil sa tanong ni Hadex tungkol sa pag uusap namin ni Oniel noong isang araw.
"Bakit? May sinabi ba siya sayo?" Natahimik ito saglit bago tiningnan ako sa mata bago tumango.
"Sabi niya... There is something he want to do in Manila. Kung maari ay wag kitang iwan. Na manatili lang daw ako sa tabi mo.....pero may trabaho na naghihintay din sa akin sa Manila. May nangyari ba?"
Hindi ako nakaimik sa sinabi niya.
Hanggang sa makauwe ako at nag mukmok. Meron akong hindi alam. Mahirap mag isip pag hindi mo alam kung ano iisipin.
"Yeah...Tulog na ba si Chel?"
Ilang araw na din akong kausap si Cali dahil narin hinahanap ako ng anak niya. A while ago she just cried because she misses me.
Sabi ko bukas na lang dahil pagod ako sa lakad namin ni Hadex.
"Oo, nakatulog na. Pasensya na uli sa abala. Pag naghanap uli si Chel...pwede ba kaming pumunta sa inyo? Kung okay lang sana..."
Nag isip ako sa sinabi nito. Wala naman ako ibang ginagawa din. I said yes to him.
Nag paalam na kami sa isa't isa. Ako naman ay nanatiling nag iisip habang nakatingin sa aking kisame.
Puno ito ng ilaw dahil gabi na rin sa labas. Nangilabot pa ako dahil sa isiping gabi na.
I thankful that my anxiety attracts lessen these fast few weeks. I don't maybe because I am secure always and not feeling weary all the time when a sun goes down.
I tried to sleep but nothing happen. Gising parin ako.
Kaya nung umaga ay mukha akong bangag. Maitim sa ilalim ng aking mga mata.
"Mama ko..." I said softly. Niyapos ko ito at pumikit. Nakatalikod ito at nakaharap sa sink. Nag huhugas nang pinagkainan namin.
Sabi ko naman ako na ay ayaw kaya siya nag huhugas maupo na lamang daw ako.
"Para kang bata, Ylave. May gusto ka ba? Why you look so down?" Umiling ako.
Nagising lang ako na malungkot. Hindi ko naman alam kung saan galing ito.
"Ma...I want go to work....but I can't leave you here alone...." I sigh.
Inalis ni mama yung gloves sa kamay niya at humarap sa akin.
Pinaupo niya ako at umupo rin siya kaharap ko.
"Iyon lang ba? Gusto mo sumama kay Hadex? Sa Manila?"
Wala ako sa sariling tumango.
Maliban sa sinabi ni Oniel sa akin. Ang pag alis ni Hadex din ang bumabagabag sa akin.
Feeling ko.....hindi ako umuusad. Hindi naman ako ganito. Laging alam ko kung saan ang goal ko pero bakit ngayon unti-unti na akong nawawalan ng gana.
"Ayoko po kayong iwan dito. Gusto ko pong mag work....but I also thinking of you."
"Naiintindihan ko anak pero ano ba ang pumipigil sayo? Gawin mo lagi ang sinisigaw nito..." Itinuro niya ang parte ng dibdib ko na kung saan ang puso ko.
"Wag mo akong isipin Ylave...."
"Pero Mama....."
"Hush, may mga bagay na sa isip natin binibigyan tayo ng pagpipilian pero dapat sa sarili mo alam mo kung saan ka susunod na hakbang. Halimbawa, gusto mo ang guyabano juice since favorite mo ito. You always choice that juice because you want it for the first place. Pipiliin mo iyon kaysa sa ibang juice. Meron pag pipilian pero may pag kakataon na hindi natin kailangan pumili....ayos lamang ako dito kung yan pinag aalala mo."
"I choose to stay, Mama."
Tumango ito. "Yan ba gusto nito?" She asked again while pointing my chest.
"...I choose to stay while working here near from you...gusto ko kayong kasama kahit saan pa man. Ikaw lang pamilya ko...maraming trabaho sa Manila na hindi ko makikita dito pero kahit na ganun nandito ang puso ko. I promise to Papa that I always be with you. That's why I am choosing to stay and be happy with you, Mama."
A single tear from my mother eyes. I don't know why she's crying.
"I'm glad that you are my daughter, Ylave Dale."
Yes, Mama...I'm glad too that you are my mother.
My mom always put me first. As a single mom, she struggled to pay the bills, but I never knew how bad things were. She taught me that being a mom means putting their needs before your own.
She always hard to me when I was a child. That my young mind thought she doesn't love me. That my father I always adore.
Wala akong alam sa naramdaman niya kase nanay siya. Hindi ko gaano kaalam kung gaano siya nahirapan nung nawala si Papa.
Siya ang taong malakas at matatag na taong nakilala ko.
"I'm glad too, Mama. Mahal po kita."
I thankful that she is beside me and I am here to stay taking care of her no matter what.
______________________________________________________
We deserve love from our mother. Meaning we should love them back by taking care of them. I'm sure you'll mother love you so much.💛