Noah Lev P. O. V
SABI ko nga dealing amnesia partner is so hard dahil hindi mo alam kung saan ka magsisimula.
Nagpaalam lang siya sa akin kanina na kukuha niya ng tubig niya pero umabot na ng kalahating oras pero nakalimotan niya ng bumalik. Tumayo ako at sinundan siya dahil sa kitchen lang naman siya pupunta unless kung iniwan niya na ako.
Natagpuan ko siyang yakap-yakap niya ang sarili habang umiiyak. Bigla akong na takot sa lagay niya kaya hindi muna agad ako lumapit. Kinabahan ako ng magtama ang nga mata namin tapos narinig ko pa ang boses ng kapatid ko kaya alam ko ng may narinig siya tungkol sa amin.
Tinatawag ko siya gamit ang tawagan namin kaya tumayo siya habang nanginginig ang katawan niya. Nag-aalala ako baka kung ano-ano naman ang pinapa-alala ng isipan niya base sa narinig niya at baka maging masama naman ako sa paningin niya.
"Are you okey?" may pag-aalalang tanong ko. Mabilis akong lumapit sa kaniya no'ng makita kong pumikit ang mga mata niya. Buti na lang nasalo ko siya bago siya nawalan ng malay.
"Love!" tawag ko sa kaniya habang tinatapik ng mahina ang pisngi niya para gumising lang ito.
"Love..."Sakto naman lumabas ang dalawa sa loob ng kitchen. Tumingin ako sa kanila bago binuhat si Bella.
"Check Bella!" daretsong utos ko kay Patrick bago ko sila tinalikuran. Lakad takbo ang ginawa ko pa akyat at tinungo ang kwarto ko. Nilapag ko ang asawa ko sa ibabaw ng kama at agad naman umupo si Patrick sa edge ng kama ko.
"What happen?" may pag-aalalang tanong ni Elisha.
"I don't know!" sabi ko at umiling sa kapatid ko.
"Ano bang pinag-uusapan niyo?" tanong ko.
"I'm sorry kuya," hingi niya ng paumanhin at yumuko sa harapan ko.
"She know?" tanong ko.
"If she heard us.Yes," sagot niya sa akin.
"Everything Elisha?" paninigurado para alam ko kung saan ako magpapaliwanag kung maka gising na siya. Tumango siya sa akin bilang sagot at umiwas ng tingin.
"Elisha naman!" diin kong sabi at na pahilamos pa ako sa mukha ko.
"She's fine Attorney. Pagod lang siguro siya kaya nahimatay," interact ni Patrick sa amin pagitan ni Elisha. Humarap ako sa kaniya.
"Thank you."
"I:m sorry, kuya!" sabi ng kapatid ko at lumapit sa akin bago niya ako binigyan ng yakap.
"It's okey. Siguro oras na para harapin namin ang katotohanan," sabi ko at hinalikan ang noo niya.
"Pwede na kayong magpahinga," utos ko sa kanila. Lumapit siya sa pisngi ko bago sila lumabas sa kwarto ko.
"I love you always," Huling sabi ni Elisha bago niya sinirado ang pinto ng kwarto.
Huminga ako ng malalim at lumapit kay Bella at kinumutan ko siya bago ko hinaplos ang maamo niyang mukha.
Hahayaan ko muna siyang magpahinga haharapin ko na lang siya bukas kung kinakailangan dahil sigurado akong magtatanong na magtatanong siya regarding sa mga narinig niyang everything na sinasabi ng kapatid ko.
"Rest will, love!" sabi ko at hinalikan ang noo niya bago ako tumayo ako at pinatay ang ilaw. Lumabas ako sa kwarto at bumalik sa pool area dahil ando'n pa ang mga kaibigan ko. Nagbuga ako ng hangin at pagod na bumalik sa upuan ko bago tumingala sa langit at pumikit. I know they notice me that I am not hundred percent good.
"You tired?" Adam asked. I nodded dahil pagod ang katawan ko ngayon gabi.
"You need to rest bro," Jaxon said.Alam kong concerned silang lahat sa akin.
"How?"tanong ko at tumingin sa kanila.
"Ang dami kong gustong gawin para sa asawa ko pero how?" tanong ko.
"Iisa lang ang katawan mo, Lev. Kailangan mong magpahinga muna, " sabi ni Lauter pero umiling ako.
"Hindi mo mapagsabay-sabay ang gusto mong gawin Lev. You can't rush thing. Ang gawin mo lang ngayon ay mo magpahinga ka. Focus to your objective bro.Anyways, your Island renovation is almost done!" inporma niya sa akin at ngumiti pa siya kaya tumango lang ako.
"Salamat brothers, " sabi ko sa knaila. Napakaswerte ko dahil binigay sila ni Lord para maging kaibigan ko. Hindi lang kaibigan kundi ginawa ko na silang kapatid ko.
Katulad noong walang-wala ako at kailangan ko ng malaking halaga dahil na freezed ang ari-arian ko pero si Adam ang tumulong sa akin. Ang renovation sa Isla na pangarap ng asawa ko si Lauter ang nag-aasikaso.Si Jason na alam kong may pinagdadaanan dahil sa pangalawang anak niya andito rin para damayan ako.Si Frank na kahit nilaglag ko andito rin siya at masamang nakatingin lang sa akin. Iknow he know, panigurado.
"I'm sorry, " unang sabi ko nung nagtama ang mga mata namin.
"Kailan pa?" He asked kaya napatingin silang lahat sa akin.
"Tinulongan ko lang siya, " sagot ko pero mas lalo lang sumama ang tingin sa akin. Ramdam ko ang galit niya sa akin.
"Help her?!" diin na tanong niya na parang hindi makapaniwala sa ginawa ko.
"What kind of help, Noah?"
"Help na pagka-isahan ako at itago ang lahat sa akin?"sunod-sunod na tanong niya.
"Aksidente ang pagkikita namin. Naki usap siya sa akin na wag ko siyang bangitin sa iyo," inporma mo sa kaniya.
"Pero alam mong matagal ko na siyang pinapahanap diba?" tanong niya sa akin kaya tumango ako.
"Alam mo ba kung anong masakit ngayon, Noah. Ang mga bata dahil iniisip nilang inabandona ko sila. Iniisip nila na hindi ko sila pinili. Iniisip nilang hindi ko sila mahal!" galit na sigaw niya sa akin. I bow my head dahil nakatingin silang lahat. Tingin na may kahulugan.
"T*ng*na!"mura niya at padabog na tumayo. I raised my two hand dahil aminado akong may mali ako.
"Palibhasa kasi ang taas ng pangarap mo kaya hindi ka nagkaroon ng anak!" galit na sigaw niya at turo pa ako. Napapikit ako dahil sampal sa mukha ko ang sinabi niya sa kin. Subrang nasaktan ako.
"Frank ano ba iyan! " mabilis na sita sa kaniya ni Jaxon.
"Iyon naman talaga ang totoo diba. Ako lang naman ang wala. Siguro pinag-uusap niyo ako behind my back," sabi ko.
"Lev!" sabay-sabay nilang tawag sa pangalan ko. Maliban kay Frank na nakayuko na rin dahil siguro sa nabigla din siya sa sinabi niya.
"Oo," sang-ayon ko.
"Wala akong anak alam ko naman iyon, eh. Masaya na kayong ipamukha sa akin 'to? Bakit hindi niyo pa sabihin na dahil sa akin nawalan ako? Dahil mataas talaga ang pangarap ko! Dahil kasalanan ko, gano'n ba? Ano?!"sigaw kong tanong ko at isa-isa ko sila tinignan.
"Sabihin niyo. Tatanggapin ko!" hamon ko sa kanila.
"Ipamukha niyo sa akin dahil iyon naman talaga ang totoo. T*ng*na!" mura ko bago ako tumayo sa kinauupuan ko. Huminga ako ng malalim at tumalikod ako sa kanila. Nasaktan ako sa sinasabi ni Frank which is true naman.
"I know the pain. Too much pain, Frank. B-Buti ka nga hindi ka namatayan. You can touch your little's own at hindi nahahati ang objectives mo. A-Ako halos matitibag na at kunting-kunti na lang susuko na ako. T-The foundation that I build malapit ng bumagsak dahil hindi ko alam baka bukas o sa makalawang araw mag-isa na lang ako. I don't want my love lost. I do want my love wins in this battle of life," hirap kong sabi dahil umiiyak ako.
Pinunasan ko ang mga luha ko na kusang na lang dumaloy sa pisngi ko.
Humarap ako sa kanila habang sila ay nakatingin lang sa akin. Mga tingin na naawa sa kalavayan ko. Tingin na punong-puno ng pangamba. Tingin na nagmamalasakit at may pagmamahal bilang tunay na kaibigan at kapatid.
"Why I have the issue to help?" tanong ko kay Frank.
"I'm sorry. Nabigla lang ako."
"You know everything about me. You know me. I can help you if you deserve my help too at alam niyo iyan lahat pero bakit ganito? Bakit kailangan inyong ipamukha sa akin 'to. Gusto niyo ng real talk? " tanong ko at tinignan sila isa-isa.
"Okey. Sige, "sabi ko.
"Lev," tawag ni Mc Llonard sa akin kaya tumingin ulit ako sa kaniya at ngumiti ako at umiling.
"Bakit Llonard may masasabi ka ba sa naitulong ko sa inyo?"daritsong tanong ko sa kaniya.
"Stop!" sita ni Adam.
"We came here to celebrate tito Lorence birthday hindi tayo andito para magbilangan ng naitulong,"sabi naman ni Lauter at tumingin sa kapatid niya.
"Adam? Jaxon? Lauter? Magsalita na kayo para alam ko," utos ko. Binaliwala ko ang sinabi ni Lauter dahil isa-isa kong tinawag ang mga pangalan nila kaya nakita kong nabigla sila sa inaasal ko at tumahimik ang paligid dahil hindi nila inaasahan itong lumalabas na salita sa bibig ko.
"Tama na iyan. Walang patutunguhan ang pag-uusap na ito dahil lasing na si Frank."
Si Jaxon ang bumasag sa katahimik at tumayo siya. Tumingin ako sa kaniya kaya tinaas niya ang dalawang kamay niya nito at umiling. Sign ito na he surrender dahil wala siyang sasabihin sa akin.
"Umupo ka. Weren't yet finish," turo ko sa kaniya. He rolled his eyes on me bago umupo ulit at uminom ng alak.
"Ang hirap kapag si Noah ang nagagalit dahil hindi matatapos ang gabi, " rinig kong bulong ni Mc Llonard kay Adam.
"I just want to confess all of you dahil baka ito ang dahilan para mabawasan ang galit ni Frank sa ginawa ko," malungkot na sabi ko at bumalik sa kinauupuan ko kanina. Sinandal ko ang likod ko sa sandalan ng upuan. Gusto kong uminom kaya kumuha rin ako ng maiinom pero pinigilan nila ako.
"Don't!" biglang kuha ni Adam sa baso na hawak ko at tinitignan ako ng masama. Ang unfair lang. Umiinom sila pero ako hindi dahil hindi pwede kaya lahat ng emotions ko ay natural na lumalabas kahit hindi ako lasing. Tinignan ko si Jaxon dahil naging part ako sa buhay niya dahil sa asawa niya.
"Hindi ko alam kong natuwa ka sa ginawa ko o nagalit ka rin sa akin katulad ng galit na nararamdaman ni Frank ngayon, Jaxon. Iyon lang kasi ang alam kong nakakabuti sa iyo para bumalik ang dating ikaw."
Mahal ko ang mga kaibigan ko kaya ganda kong gawin ang lahat basta sa ikakabuti nila. I am not weak pero kusang tumulo ang mga luha ko sa harapan nila dahil ang mga ginawa ko ay para rin ito sa kanila.
"Adam?" tumingin ako kay Adam.
"Salamat sa tulong financial but I know that your love conquered your weakness and build it like a rock kahit hindi ko sinabi sa iyo noon kung nasaan ang kapatid ko. Kahit alam ko naman. I know it's God plan. God have a perfect time. You both healed from pain. You know everything will be okey hindi lang sa gusto kita para sa kapatid ko kundi gusto ko maging strong ang foundation niyo for the future and thankyou for loving my sister bro, " sabi ko at ngumiti sa kaniya.
"Thank you," bulong niya at tinaas pa ang baso niyang may alak.
"Lauter?"
"I'm sorry for the wrong advice that I'll give to Nehan. Masiyado ka kasing ma-pride na kaya nararapat lang iyon sa iyo, see effective. Build more love if you both okey again, " wika ko sa kaniya . Ngumiti siya sa akin at tumango bago tinaas ang baso na may alak rin at ininom ito.
"Llonard?" tawag ko kay Llonard. Hindi pa ako nakakasimulang magsalita nang tumayo na siya at lumapit sa akin at binigyan ako ng mahigpit na yakap.
"You crying baby ha, " tawang wika niya sa akin at sinutok ako sa braso.
"I know that you're the best bestfriend I have. Thank you for the thought that you give in me,bro. I Salute you, "sabi niya sa akin at umatras ng kaunti bago sumaludo.
"Hindi ko alam kung anong ginagawa sa iyo ng asawa mo kung bakit ang devil ay naging angel," pabirong wika niya at umiling pa.
"Frank?" tawag ko kay Frank alam kong na himasmasan na din siya.
"I'm sorry."
"That's not what I mean," sabi niya sa akin.
"But you mean it," I said buti nga kami na lang ang naiwan dito dahil ang mga bisita ay nagsialisan na at ang ibang tao dito sa bahay tulog na din.
"Hindi ko lang lubos maisip na nagawa mo iyon sa akin, " sabi niya at yumuko.
"I know I was wrong but I just want you to teach a lesson that you need to learn from your mistake," unang sabi ko sa kaniya. Nakita ko siyang sumandig sa sandigan ng upuan at pumikit. He is in pain too.
"Go on, bro. I just want to hear your side, " he said.
"You abandoned your wife. You let her go even you have a choice to be NOT."
"She's your wife. Alam mo naman iyon, eh. Your wife have a right everything in you because she is your. Malabo pa iyon Frank?" tanong ko.
"Malabo bang mas pipiliin mo siya kaysa sa ang iba? Asan your Frank no'n na mas higit pa sa diamond ang turing sa asawa? Asan iyong Frank noon na halos makapatay na sa galit kapag binubully ang asawa sa school?" sunod-sunod ma tanong ko.
"Nawala iyon Frank simula no'ng nalaman mong nagkaanak ka sa ex mo dahil maibibigay na niya ang pangarap mo na pagkakaalam mong hindi maibibigay ng asawa mo sa iyo. Nawala ang saysay ng salitang asawa dahil nakalimotan mo lahat ang pangarap niyong dalawa," sabi ko sa kaniya.
"I'm sorry." Hingi ko ng paumanhin sa kaniya at tumayo.
"I'm sorry kung may nagawa man akong mali sa inyo base sa desisyon ng pagtulong ko kung saan alam kong nawala kayo sa paninindigan niyo. Gusto ko lang matuto kayo at maging masaya kayo sa buhay mayro'n kayo dahil baka ayan na lang ang ala-ala ko sainyo bilang isang kaibigan dahil tinuring ko kayong kapatd ko.I am sorry," hingi ko ng paumanhin sa kanilang lahat at yumuko. Lumapit ako kay Frank at tinapik ang braso niya at this moment tumango niya.
"I am sorry too," sabi niya sa akin at niyakap ako ng mahigpit. Masakit ang salitang binato niya sa akin dahil katotohanan iyon dahil ako na lang ang walang anak sa kanila. Gumanti ako ng yakap at nakisali na rin ang iba sa amin.
"Your the best, Noah. Always remember that," sabay-sabay nilang sabi.
"I just wanna rest. Thank you for your time guys," huling sabi ko at nauna na akong pumasok sa loob ng bahay dahil hindi naman ako umiinom. Alam ko naman na maya't-maya aalis na rin sila dahil may tama na silang lahat gawa ng alak. Anyways ando'n naman si Adam at bahala na siya do'n.