Hyunjin:
Merhaba güzel gülüşlü çocuk.
Hyunjin:
Daha ilk cümlemde bile yüzümü
tebessüm ettirdin. Ne zaman sana böyle
seslensem ' aşık olduğum o gamzeler sende
boy gösterisi yaparken nasıl bana güzel
dersin?!' diye hep kızardın.
Hyunjin:
Ama sen benim hayatım boyunca
gördüğüm en güzel şeydin. Bunu sana
söyledim mi onu bile bilmiyorum.
Hyunjin:
Biliyor musun çok düşündüm, yazıp
yazmamayı yani. Hem de çok. İlk defa
gururumu bu kadar ezerek geliyorum
sana.
Hyunjin:
Aylar oldu diyeceksin muhtemelen .
Aklın yeni mi geldi başına diyeceksin.
Haklısın da , sen hep haklısın.
Hyunjin:
Ama sanki her şeyi zaman geçtikten sonra
konuşmak daha iyi olur diye düşündüm.
Sanırım yine yanlış düşündüm hm?
Hyunjin:
Her şeyden önce özür dilerim. Nefret
edersin biliyorum. Ama bu sefer gerekli.
Ve seni seviyorum. Bu her şeyden
daha da gerekli.
Hyunjin:
O kadar özledim ki seni Min.
Hyunjin:
Lavantaları kıskandıran kokunu , aydan bile
parlak olan tenini ,ellerinle kapadığın o
güzel gülüşünü, bana sevimli sevimli
kapı açmanı , aradığımda neşelenen ses
tonunu , sürekli yediğin o jelibonları,
çikolata yedikçe bana kızmanı...
Hyunjin:
Biliyor musun artık çikolata yemiyorum
Sen yokken tadını beğenmedim
Sen yokken hiçbir şeyin tadını beğenmedim.
Hyunjin:
Yaşamanın , denizin , baharın tadını
beğenmedim. Ben sen yokken nefes
almayı bile sevmedim ki.
Hyunjin:
Ama hak ettim değil mi? Başıma ne
geldiyse hepsini hak ettim ben. Hem zaten
haksız olmasam sen beni hemen affederdin
biliyorum.
Hyunjin:
Bu hep böyleydi zaten . Kendimden çok
sana güvendim. Bence haklıydım da.
Baksana ilişkimize ne zaman kavga etsek
alttan alan ya da tatlıya bağlayan taraf
hep sendin.
Hyunjin:
Hep sevgimin seni iyileştirdiğini söylerdin
bana. Şimdi nasıl olduğunu sormaya bile
hakkım yok. Aslına bakarsan senle alakalı
hiçbir şeye hakkım yok. Bunun farkındayım
ama kendime engel olamıyorum.
Hyunjin:
Seni sevmek en güzel ve en tutkulu alışkanlığım
oldu daima. Böyle olmaya da devam edecek , ben
de bunun önüne geçmem , geçemem.
Hyunjin:
Söylediğim şeylerdeki samimiyetime bile
inanmayacaksın belki. Ama biliyorum sen
beni hissedersin , bilirsin.
Hyunjin:
Ve ben bunu nasıl kaybettim inan
bilmiyorum sevgilim. Beni affedemeyeceğini
biliyorum ama beni bağışla. Çünkü
bu aptalın buna ihtiyacı var.
Hyunjin:
Bencil ,aptal, şımarık bir çocuktum ve
bunun bütün sorumluluğunu sana
yüklediğim için özür dilerim.
Hyunjin:
Beni sevmeni o kadar sevdim ki resmen
seni sevmeyi unuttum. Ve şimdi de zamanı
geriye alamıyorum.
Hyunjin:
Şairlerin haklıymış. 'Sevseydin kalırdın'
demiştin. Ben sevmeye dair fikri
olmayan bir şerefsizden öteye gidemedim.
Senden gittim , çünkü yeter sandım
ama bana hiçbir yer sen gibi gelmedi.
Hyunjin:
Çok canım yanıyor min , seni görüp
yanına gelemediğim her anı düşündükçe
çok canım yanıyor.
Hyunjin:
Seni düşmüşken gördüğümde bu sefer elini
tutup kaldıran kişi olamamak beni
paramparça ediyor.
Hyunjin:
Beni görünce yüzünde daha önce hiç
görmediğim bir ifade oluşuyor artık. Bir
yabancıya bakarken bile gülen gözlerin sanki
beni kırgınlığıyla boğmak istercesine bakıyor
bana. Ve ben yine de bakışlarımı alamıyorum
o harelerinden.
Hyunjin:
Senle göz göze gelmenin bile bir lütuf
olduğu bu dönemde ben sana sarılmanın
hayaliyle kafayı yedim durdum.
Hyunjin:
Evet hakediyorum. Hatta daha fazlasını da.
Senin 'onlar öpülmek için sevgilim'dediğin
bileklerim aynı yerden tekrar yara oldu.
Hyunjin:
Ama ben oradan akan kırmızılık yeri
boylarken bileklerime'artık sizi öpecek
biri yok' diyemedim.
Hyunjin:
Uyandığımda bana gülümseyerek bakan
seni görememek o kadar kötü ki.
Hyunjin:
Ben sensiz çok yoruldum sevgilim ve
biliyorum ki bir şansımız yok. Bir daha da
asla olmayacak. Bizi bu hale ben getirdim.
Hyunjin:
Heveslerim uğruna seni bırakmak yaptığım
ve yapabileceğim en büyük aptallıktı. Sonrasında
aklımda kalan keşke seni son bir kez daha
öpebilseydim oldu.
Hyunjin:
Ayrıldığımız gün gözlerin dolu bir şekilde son
kez öpmek istemeni reddetmeme rağmen bunu
istemem bile hala ne kadar bencil olduğumu
gösteriyor.
Hyunjin:
Bunca acıya rağmen hiç değişmedim bile
şimdi sana diyemiyorum ki bana geri dön
Çünkü telafi edemeyeceğimi biliyorum.
Hyunjin:
Teşekkür ederim sevgilim. Bana ailemin bile
vermediği sevgiyi , ilgiyi verdin. Ve ilk defa
yüzüm ya da bedenim için değil de ben olduğum
için , senin olduğum için sevildim.
Hyunjin:
Yine de özür dilerim. Sana asla hak ettiğin
değeri veremedim. Kaşıkla verip kepçeyle
almaktı yaptığım. Kendim için seni harcadım.
Utanmadan gecenin bu saatinde yazıyorum bir
de değil mi...
Hyunjin:
Yüssüzce bağışlanma diliyorum senden artık
sadece. Tüm dünyanın sevgisini sığdırabildiğin
o güzel kalbini paramparça etmiş olsam da
benim üstümü güzelce örtebileceğini biliyorum.
Hyunjin:
Sessizce veda etmek istemedim sana , yani
en azından bu sefer yapmamalıyım diye
düşündüm. Merak etme bir daha seni
asla rahatsız etmeyeceğim.
Hyunjin:
Zaten istesem de edemem|
Zaten istese|
Bu sondu minnie.
Hyunjin:
Beni sevdiğin için teşekkür ederim.
Hyunjin:
Ama şunu bil ki sensiz olduğum bir an bile
mutlu olmadım. Sensiz ben hiçbir şey olmadım
olamadım , olamayacağım da.
Hyunjin:
Seni seviyorum Seungmin. Her şey
için çok özür dilerim. Umarım ileride arkana
baktığında gözlerini dolduracak kadar aşağılık
bir adam olmamışımdır. Bence öyleyim ama
umarım sen güzel bakışınla bunu da
güzelleştirirsin.
Hyunjin:
Hoşçakal sevgilim...
Seungmin:
Doğru , bana güzel olduğumu
söylediğin anlar genelde mahcup
hissettiğinde ya da benimle kendini tatmin
ettikten sonra film sahnesi yaşamak
istediğinde oluyordu.
Seungmin:
Biliyor musun özledim kelimesi
beni daima saatlerce sırıtabilecek kadar
çok etkileyecek bir kelimeydi. Sen bunu bana
hiçbir zaman içten söylemedin bile. Çok komik
değil mi?
Seungmin:
İlişkimizin aşk olduğunu düşünmek
başından beri aptallıktı. Sana yardım etmek
belki kendi içimdeki boşlukları doldurmaktı
belki de.
Seungmin:
Hayatımda ilk defa birinin kahramanı
olmuştum ve sen de tabi
kahramanına hayran olmuştun.
Seungmin:
Fazla anlam yükledik birbirimize
ve sonrasında doğal olarak anlamsız geldi
ayrılınca her şey.
Seungmin:
Senden özür dileyeceğim tek konu bu olur.
Bizi bu çıkmaza ben sürükledim , bunun
için özür dilerim.
Seungmin:
Bunun sevgi olduğuna inanmıyorum
üzgünüm .Sana benim yaptığımı kim yapsa
ona da böyle hissederdin. Bu benimle alakalı
değil buna eminim.
Seungmin:
Senin sevdiğin şey ben değilim , sana
hissettirmiş olduğum duygular. Ve burada benim
pek bir vasfım olmuyor malesef.
Seungmin:
Ams eğer dileğin buysa , seni bağışlıyorum.
Seni hiç suçlamadım merak etme. Başta
kıyamadığım , konduramadığım için olsa da
zamanla çocukluğuna verdim.
Seungmin:
Elbette haklıydı şiirlerim , şairlerim
Çünkü giden zaten hazır etmiştir
gideceği yeri hyunjin. Sen sadece
hazırladığın yerde benim seni
ettirdiğim kadar rahat edemediğin için
böyle konuşuyorsun.
Seungmin:
Ben düştüğümde kaldıramadığın için
Canın yanıyor öyle mi?
Seungmin:
Birini her düştüğünde kaldırmana rağmen
iyileşince arkasına bile bakmadan koşarak
gitmesi nasıl bir his bilmiyorsun. Umarım
hiçbir zaman da bunu bilmezsin.
Seungmin:
İlk başlarda görüp de yanıma gelmemen
beni de çok kötü etkilemişti ama zamanla alıştım.
Seungmin:
Senin olduğun yerlere bakmamaya alıştım
mesela, sesini duymamaya. Sonra gözlerim
seni aramaz oldu. Etrafıma bakmaya başladım ardından , sonra aynaya baktım. Yıpranmış
ve yıpratmış birini gördüm. Sonra
da ona bunu yaşatmamaya karar verdim.
Seungmin:
Şimdi sen bana gelmiş zamanında onları kapatmak
için her şeyimi ortaya koyduğum yaraları tekrar
açtığını mı söylüyorsun?
Seungmin:
Ayrılırken demiştin ya bana , seni seven artık çok
var. Birine öptürebilirsin. İnan bana sıraya
gireceklerdir.
Seungmin:
Merak etme Hyunjin. Senden rahatsız olmayı
uzun bir süre önce bıraktım.
Seungmin:
Artık kendine vicdan yükü yapmana gerek yok.
Seungmin:
Keşke bensiz olduğun zaman mutlu olsaydın
Keşke mutlu olsaydın da değseydi çektiğimiz
o kadar sızıya. Onca gözyaşına.
Seungmin:
Dedim ya fazla anlam yükledik birbirimize
diye. Doğru kişiler değildik Hyunjin. Ben
hayatımı anlamlandıran şeye sahip oldum
artık. İnan bana farkı anlamak çok da zor olmadı.
Seungmin:
Artık benim de yaralı bileklerimi
öpen biri var biliyor musun? Sadece
bakışarak konuşabildiğim biri. Evet benim
de görünen yaralarım var artık.
Seungmin:
Her neyse.
Yani demem o ki artık anlamanın da ötesinde
anlaşıldığım bir yerdeyim.
Seungmin:
Sen beni sadece liman olarak kullanmışsın
ama ben artık evimdeyim. Artık tüm bu
fırtınalarla tek başıma mücadele etmek
zorunda değilim. Bir yol arkadaşım var.
Seungmin:
Senle aramızdaki eksiklik tam olarak buydu.
Seungmin:
Yine de her şeye rağmen sana minnettarım.
Sen hayatımı böyle altüst etmesen ben o gün
orada kendi kahramanımla tanışamazdım,
tekrar kahraman olamazdım.
Seungmin:
Bana ilk defa kendimi ifade etme izni
Verdiğin için de teşekkür ederim.
Seungmin:
Ne olursa olsun , yaşanan iyi ya da kötü
her şey için teşekkürler . Kendine iyi
bak gamzeli çocuk.
Bu kişiyi engellediniz.
Çoğu insan sahip olduğu şeylerin aslında ne kadar değerli olduğunu elleri arasından kayıp gittiğinde anlardı. Hyunjin kendisini tüm benliğiyle seven sevgilisini bırakırken bu konuda tereddüt etmemişti çünkü kaybedecek bir şeyi olduğunu düşünmüyordu. Oysaki ona her şeyi kendi elleriyle ittiği çocuk kazandırmıştı. Sevginin ne olduğunu bile bilmeyen insanlara aldanarak ona kendisini adayan kişiyi bırakmak ona zor gelmemişti. Etrafındaki herkes kayan bir yıldız gibi sönüp gittiğindeyse kendi uydusunu çoktan kendi elleriyle bıraktığını fark etti.
Öte yandan Seungmin sevgilisini kendisine zarar verdiği için azarlarken yüzüstü bırakıldığında o acıyla aynı hatayı kendisi yapmıştı. Bu sefer elleri yabancı bir el tarafından tutup kaldırıldığında bir yabancıdan gördüğü şefkat başını döndürdü ve o an anladı aslında Hyunjin'i , kızamadı. Ona zaten hiç kızamamıştı ki...
Birbirlerine son vedalarını bir daha hiç konuşmamak üzere böyle yıpratmadan yaptılar. Okuduğu mesajların ardından zaten öncesinde kararını veren Hyunjin dünyanın da güzel olabileceğini öğreten eski sevgilisini son kez düşünerek elindeki beyaz paketle kendi sonunu sessiz sedasız hazırladı.
Telefonu bırakıp dolan gözlerinin akmasına izin vermeden numarayı engelleyen Seungmin ise ona tebessümle bakan Minho'ya sımsıkı sarılıp kucağında küçülürken mırıldandı ."Seni seviyorum Lee..." Bu kalıbı daha önce defalarca kez kullanmasına , duymasına rağmen aldığı en tatlı karşılık kucağında olduğu çocuktan geliyordu uzun süredir. Küçüğünün bileklerini uzunca koklayarak öptükten sonra tekrar sarılarak fısıldadı büyük olan. "Seni seviyorum ve seninle gurur duyuyorum Seung..."
Bunun huzuruyla mayışıp gözlerini kapayan Seungmin'in aksine Hyunjin aynı gece bir daha hiç açmamak üzere kapamıştı kendi gözlerini , yine yanlış bir karar vererek.
Üstünden onlarca mevsim geçse de üzerinde Hyunjin'le ikisinin foroğrafının bulunduğu mezara Seungmin her yıl aynı tarihte Minhonun elini tutarak gitti.
Bazen pişmanlıklar , sizinle mezara kadar gelirdi...
Ne olursa olsun lütfen Hyunjin'in yaptığı şeyi yapmayın olur mu? Bazen pişmanlıkların bedeli fazla ağır olabiliyor. Hala sevilirken bilin bunun kıymetini. Çünkü arkanızı döndüğünüzde onu başka birini severken görürseniz ağzınızı açmaya hakkınız olmaz.
Bu uzun zamandır yazmak istediğim ama asla cesaret edemediğim bir konuydu aslında. Belki birçok kişiye basit gelir bilemem ama benim için oldukça hassas bir konuydu. Onlara ağladığım için saatlerce yazmakta zorlandım bu ikiliyi. Yazmamın sebebiyse minjinangel diyebilirim. O da benim Minho'm oldu çünkü. Bahsettiğimde kafama vura vura yazmam için ısrar ettiğinden dolayı da kıramadım. Pek benlik değil bu işler. Yanımdayken kıymetini bilmeye çalıştığım her yaprağı seviyor çıkan minik papatyam. Ben de sana teşekkür ederim. İyi ki varsın...