Poyraz Ünal
Okuldaydık. 11/ C sınıfında. Herkes kendi kendine takılıyordu ama konuşmamaya yemin etmiştik. Biri gelirse diye...
Bir ara bir temizlikçi abla geldi.Ders
çalıştığımızı söyledik. Zaten bizi umursamadı. Umrunda değildik. Sadece işini yapıp gitmişti.
Saat 17.55. Okulun kapanmasına 5 dakika var gibi görünüyor ama biz yine de 18.30'a kadar bekleyeceğiz. Garanti olsun diye...
Önümdeki matematik test kitabını karalamaktan artık sorular gözükmüyordu. Diğerleri de öyleydi.
Alper hariç. Çocuk gerçektende soru çözüyordu.Yarım saatte 15 sorunun 15'ini de doğru yapmıştı. Zeki diye boşuna demiyorlar.
Arda "Ben sıkıldım."
Kuzey "Sende sıkılmadan edemiyon."
Arda "Yarım saattir kitabı karalıyoruz.
O kadar sıkıcı ki."
Arda, Alper'e bakar. Alper tam konsantre test çözüyordur.
Arda "Bu çocukta başımıza Einstein çıktı."
Poyraz "Çocuk zekiyse biz ne yapalım."
Kuzey "Kızlar,siz ne yapıyorsunuz?"
Nil "Asya'yla boş boş birbirimize bakıyoruz."
Poyraz "O da iyiymiş."
Asya "Saat kaç?"
Kuzey kolunu ısırır. Ardındansa Asya'ya dönerek cevap verir.
Kuzey "Eti kemik geçiyor."
Asya "Çok komik."
Kuzey sıkıla sıkıla söyler.
Kuzey "18.28 "
Arda "Saat buçuğa geliyor. Okulun kapanmış olması lazım. Gidip etrafı dolaşalım mı?"
Poyraz "Bence biraz daha beklemeliyiz."
Arda "Valla ben gidiyorum gelen gelsin."
Arda söylediği lafın hemen ardından ayağa kalkıyordur. Yanımda ayakta duran, kapıya doğru yönelmek üzere olan Arda'nın kolunu tuttum.
Arda "Poyraz,ne yaptığını sanıyorsun?"
Poyraz "Tek başına gitmeyeceksin herhalde... Hep birlikte gidiyoruz."
Kuzey "İşte Poyraz..."
Hep birlikte ayağa kalkıp kapıdan yavaşça baktık ve sınıftan çıktık.
Arda "İlk nereye uğrayalım?"
Poyraz "Bence ilk girişteki kapıları kontrol edelim. Sonra sınıfları dolaşırız."
Arda "Bana uyar."
Giriş kapılarına doğru yavaş yavaş ilerliyorduk. Hava yavaştan kararmaya başlamıştı. Gün batımı çok güzel görünüyordu.
Giriş katına gitmek için 3 kat iniyorduk. Hepimiz yavaş ve dikkatli adımlarla ilerliyorduk.
Merdivenlerin son basamağına geldiğimizde Asya'nın ayağı kaydı ve yere düştü. Dur nee? Asya yere mi düştü? ASYAAA...
Hemen yanına gidip diz çöktüm. Dizi kanıyordu. Umarım iyidir.
Poyraz "Asya, Asya iyi misin?"
Asya "İyiyim, iyiyim. Dizim biraz acıyor o kadar."
Poyraz "Dur dur oynatma kendini."
Asya'yı diğerlerinin değişik bakışları altında hemen kucağıma aldım.
Asya "Poyraz gerek yoktu. Yürüyebilirim."
Asya'yı kucağıma aldığım gibi yürümeye başladım. Aslında koşmak da
denebilir.
Arkamdan seslenen Kuzey'in söylenişlerini dikkate almadan ilerlemeye devam ediyordum.
Kuzey "Poyraz dur! Nereye ?"
Poyraz "Biz Asya'yla revire gidiyoruz.
Siz burada takılın."
Arda "Oğlum ne demek siz burada takılın? Bizde geliyoruz."
Poyraz "Dedimki siz burada kalın,
kapıları falan kontrol edin. Ben hallederim."
Arda "Bizde geliyoruz..."
Kucağımda Asya'yla beraber arkamı döndüm. Hepsi bana bakıyorlardı.
Poyraz "Lütfen dediğimi yapın. Ben hallederim."
Kuzey "Tamam Poyraz. Bir bildiğin vardır herhalde."
Arkamı döndüm ve Asya'yla beraber yürümeye devam ettim.
Poyraz "Asya iyi misin?"
Asya "İyiyim."
Poyraz "İyi olmana sevindim ama dizin kanıyor."
Asya "Dizim önemli değil!"
Poyraz "Tabii ki de öyle..."
Asya "Onlara neden öyle davrandın. Yani biraz sert..."
Poyraz "Yanına gelip kalabalık yapmalarını istemedim."
Bu sırada revirin kapısına gelmiştik.
Kapının kolunu zorladım ama açılmadı.
Poyraz "Off açılmıyor ya..."
Asya "Ne yapacağız?"
Poyraz "Sınıfa gidip anahtar setini alıcağım. Biliyorsun babam eski anahtarcı. Çok şey öğrendim ondan..."
Asya "Sınıfa tek mi gideceksin?"
Poyraz "Tabii ki de hayır...Seninle gideceğiz."
Asya'nın yüzündeki tebessümle beraber birlikte yola koyulduk. Sınıf yakındı, hemen gittik. Asya'yı nazikçe sırasına oturttum.Ve çantamı kurcalamaya başladım. İçine koyduğum küçük çantayı buldum. İçinden bize lazım olacak iki üç şeyi aldım. Asya'yı tekrardan kucağıma aldım.Ve revirin oraya gittik.
Poyraz "Asya seni istersen şuraya
oturtayım, beni bekle. 10 dakikadan uzun sürmez."
Asya "Olur."
Asya'yı kenardaki sandalyenin üzerine koydum ve kapıyı kurcalamaya başladım. 10 dakikamı almadı sanırım...
Kapı açılınca hemen Asya'yı aldım ve içerideki sedyenin üzerine oturtturdum.
Dizindeki kan kurumuştu, çok kötü gözüküyordu. Hemen dolaptan batikon, pamuk ve bandaj aldım. Pamuğa
batikon döktüm ve yaranın ettrafını silmeye başladım. Ardındansa sargı beziyle sarmaya başladım.
Tüm bunları yaparken Asya beni çok dikkatlice izliyordu. Sanırım neden böyle davrandığımı merak ediyordu.
Asya'ya küçüklükten beri hep ilgim vardı. Gerek özgür ruhu gerekse kişiliğiyle hep ilgimi çekmişti. Ama ona
karşı olan duygularımı daha önce hiç
açıklamamıştım.
Bu yüzden arkadaşlarım beni hep
duygusuz olarak bildiler ama hayır ben
duygusuz değildim. Sadece duygularımı
açıklamaktan korkmuştum.
Asya'yı çok seviyordum.
Asya "Poyraz neden böyle davranıyorsun?"
Bu soruyla düşüncelerimin arasından sıyrılıp, gerçek dünyaya döndüğümde biraz afallamıştım.
Poyraz "Na-Nasıl davranıyorum?"
Asya "Yani böyle ne bileyim... Biraz şey
gibi yani...ehh anlamışsındır."
Poyraz "İşin garip tarafı bende neden
böyle davrandığımı bilmiyorum. Ama istersen böyle davranmam. Cidden, söylemen yeter."
Asya "Hayır, hayır. Aslında benimle ilgilenmen hoşuma gidiyor. Böyle bana yardımcı olman... Ne bileyim
güzel, hoşuma gidiyor.
Poyraz "Güzel, sevindim."
Dizini bandajlamam bittikten sonra yanına oturdum. Birkaç saniyeliğine oluşan sessizliğin ardından konuşmaya başladı.
Asya "Canım sıkıldı... Aaa acaba diğerleri ne yaptılar?"
Poyraz "Okulu gezeceklerdi. Sanırım okulda bizden başka kimse kalmadı."
Asya "Hava tamamen kararmak üzere,
telefonun ışığını kullanmalıyız."
Poyraz "Haklısın..."
Cebimden telefonumu çıkardım ve el fenerini açtım. Etraf aydınlandı, herşey
daha net gözüküyordu.
Poyraz "Diğerleri sınıfa mı gitti acaba?"
Asya "Sanırım. Hadi bizde gidelim.
Karnım çok acıktı."
Poyraz "Hadi gidelim."
Ayağa ayağa kalktık.Asya'yı kucağıma almayı düşünürken Asya bana doğru döndü.
Asya "Poyraz, ben iyiyim. yürüyebilirim."
Poyraz "Doğru, benim salak aklım...
Özür dilerim."
Asya "Özür dilemene gerek yok. Hadi gidelim."
Poyraz "Olur."
Bir elimde telefon bir yanımdaysa Asya'yla beraber yürüyorduk. Revirden çıktık ve sınıfa doğru gittik. Asya bir anda durdu, dönüp ona baktım.
Poyraz "Ne oldu?"
Asya "Poyraz, biz niye okulun ışıklarını açmıyoruz?"
Poyraz "Haklısın nasıl düşünemediysek?"
Koridordaki duvara ışık tutunca elektrik düğmenin orada olduğunu gördüm. Duvara yaklaştım ve düğmeye bastım ama ışık açılmadı. Yanında duran iki düğmeye de bastım ama yinede açılmadı. Düğmelerin
hepsini deliymiş gibi açıp kaparken Asya yaklaştı.
Asya "Ne oldu? Neden açılmıyor?"
Poyraz "Elektrikler gitmiş."
Asya şaşırarak sordu.
Asya "Elektrikler mi gitmiş?"
Poyraz "Evet, başka açıklaması olamaz."
Asya "Şimdi ne yapacağız peki?"
Poyraz "Bizimkileri bulmamız lazım,
HEMEN !"
Birlikte hızlı adımlarla sınıfa gittik. Sınıf bomboştu. Kimse yoktu.
Poyraz "Nerede bunlar?"
Asya "Bilmiyorum, okulda bir yerlerdeler...Belki onlarda bizi arıyorlardır."
Poyraz "Umarım..."
Hızlı adımlarla yanımda Asya ve elimde telefonun el feneriyle okulu dolaşıyorduk. Her yere bakmıştık ama
hiçbir yerde yoklardı. Kafayı yemek üzereydim. Ne zaman stres olsam böyle oluyordu. Bunu fark eden Asya durup
bana baktı.
Asya "Poyraz, sakin ol. Lütfen! Onları bulacağız."
Poyraz "Asya, Asya bunlar neredeler?
Koskoca okulda nereye gittiler yaa?"
Asya "Bilmiyorum ama lütfen sakin ol,
Onları bulacağız. Şimdi derin derin nefes al ver, al ver..."
Asya'nın dediklerini yapıyordum. Nefesalıp veriyordum. İşe yarıyordu. Sakinleşiyordum.
Asya "Daha iyi misin?"
Poyraz "Evet, teşekkürler."
Asya "Rica ederim, ama sanırım bulunmayı bekleyen arkadaşlarımız var. Şimdi onları bulacağız."
Poyraz "Evet, onları bulacağız."
Yürümeye tekrardan devam ediyorduk. Bir yandanda adlarını bağırıyorduk. Belki duyup cevap verirler diye...
Yürümeye devam ederken Asya bir anda durdu. Arkama dönüp neden durduğunu anlamaya çalıştım. Sanki bir
ses duymuşa benziyordu.
Poyraz "Ne oldu? Bir şey mi duydun?"
Asya "Sanki bir tıkırtı duydum gibi geldi ama bilemedim."
Poyraz "Ben duymadım ama sen diyorsan bir şey vardır. Nereden geliyordu?"
Asya eliyle ileride koridorun köşesinde kalan bir yeri gösterdi. Birlikte oraya doğru ilerledik. Evet, bir tıkırtı sesi geliyordu bende duyuyordum.
Poyraz "Evet, bir ses duyuyorum.
Nereden geliyor?"
Asya "Sanırım yangın merdiveninin
kapısının oradan geliyor..."
Poyraz "Yangın merdiveninden mi?"
Asya "Evet, bak dinle."
Asya eliyle yangın merdiveni işaret etti. Yanına yaklaştım ve kulağımı kapıya dayadım. Bir ses duyuyordum. Hemde çok şiddetli, sanki biri varmış gibi geliyordu. Birinin sesi...
Asya "Duydun değil mi? Orada biri var.
Ben giriyorum içeri."
Poyraz "Hayır ilk ben giriyorum. İçeride kim olduğunu bilmiyoruz."
Asya "Eminim bizimkiler vardır."
Asya kapıyı açacakken nazikçe bileğini
tuttum. Yüzünü bana çevirdiğinde konuşmaya başladım.
Poyraz "Asya lütfen, içeride kim olduğunu bilmiyoruz. İlk ben gireyim.
Hemen arkamdan gelirsin."
Asya "Poyraz dedimki ilk ben gireceğim. Lütfen...Hadi ama."
Asya'nın en sevdiğim özelliklerinden biri kararlılığıydı. Bir şeyi yapmaya karar verince onu sonuna kadar yapar.
Küçüklükten beri öyle. O yüzden ona
hayır demem mümkün değil.
Poyraz "Tamam, pes ediyorum. Sen kazandın. Girebilirsin ama hemen arkandayım."
Asya "Teşekkür ederim Poyraz. Şimdi
gidip onları buluyoruz."
Poyraz "Hadi girelim."
Asya yangın merdiveninin kapısını yavaşça araladı. İçeride gördüğümüz manzara karşısında donup kalmıştık.
Yerde oturan Kuzey, Arda, Alper ve Nil'e
şaşkın şaşkın bakıyorduk. Onlarda bize
öyle bakıyorlardı. Çok korkmuş gözüküyorlardı. Sanırım bizde öyle.
Nil hemen ayaklanıp Asya'ya sarıldı. gözlerindeki kontrol edemediği bir iki damla gözyaşını serbest bırakmıştı. Kuzey korka korka ve nefes nefese konuşmaya başladı.
Kuzey "Poyraz, Poyraz sakın içeri girme dışarıda biri var..."
Kuzey'in söylediği şeyle şaşırıp kalmıştım.
Poyraz "Neee?"
Kuzey "Dışarıda biri var. Yani okulun
içinde, bizi o buraya koydu. Yüzünü göremedik."
Bunu duyduğum an tüylerim diken diken oldu. Okulun içinde bizim dışımızda biri mi vardı. Nasıl yaa?
NASIL?
Dışarı çıkmak için kapıya doğru döndüğümde karşımda bir gölge duruyordu. Birinin gölgesi. İncelemeye
hiç fırsatım olmamasına rağmen tanıdık
gelmişti.
Ona doğru bir adım yürüdüğümde bana doğru gelip sertçe beni geriye doğru itti ve yere düştüm.
O ana dair hatırladığım tek şey o siyah gölgeydi. Sonrasında da uzun bir sessizlik...
Nasıldı ?
Düşüncelerinizi benimle paylaşmayı unutmayın. Bir sonraki bölümde o gölgenin kim olduğunu öğreneceğiz.
Yeni karakterler = Daha fazla macera,heyecan ve gizem...
Asya ve Poyraz hakkında ne düşünüyorsunuz ?
Bölümu beğendiyseniz alttaki yıldızı parlatmayı unutmayın.
Hepinizi seviyorum❤️