Unicode
ငါ့ခင်ပွန်းကို နေ့တိုင်း အလိုလိုက်နေရတယ်
အပိုင်း ၃၁
"ဘယ်နှစ်နာရီရှိပြီလဲ" ဝူထုန်က အိပ်ချင်မူးတူး မေးလိုက်သည်။
“၇ နာရီ”
"ည၇နာရီလား။ အဲ့လောက်တောင်ရှိသွားပြီလား" ဝူထုန် အမြန်ထထိုင်လိုက်သည်။ "ရှင် ကျွန်မကို ဘာလို့မနှိုးတာလဲ"
"မင်း ဘာလို့ စိုးရိမ်နေတာလဲ။ ဒါက မင်းအိမ်မို့ မိုးလင်းတဲ့အထိ အိပ်ရင်တောင် ကိစ္စမရှိပါဘူး” လို့ ချင်ကော ပြောလိုက်သည်။
ဝူထုန်က ချင်ကော ကို လျစ်လျူရှုပြီး ဖေးဖေး အကြောင်း မေးလိုက်သည်။ "ဖေးဖေး ကော။ သူအခန်းထဲဝင်လာသေးလား"
"သူ သူ့အခန်းထဲမှာ တစ်ချိန်လုံး ဉာဏ်စမ်းရုပ်ဆက်နဲ့ကစားနေတယ် "
"ကစားနေသေးတုန်းလား။ ဗိုက်ဆာတယ်ဆိုပြီး တစ်ခုခုမပြောခဲ့ဘူးလား" လို့ ဝူထုန် မေးလိုက်သည်။
ဒါကိုကြားတော့ သူ့မျက်ခုံးတွေ တွန့်သွားသည်။ ဖေးဖေးကို ထမင်းကျွေးဖို့ မေ့သွားတယ်ထင်တယ်။
"ထတော့။ ညစာသွားစားရအောင်။ ဖေးဖေးက စကားပြောရတာ မကြိုက်ပေမယ့် ကလေးတွေက ဗိုက်ဆာလွယ်တယ်။ သူ့ကိုအစားစားဖို့ သေချာသတိပေးရမယ်” ဝူထုန် ထပြီး ဘေးက အခန်းဆီ ဦးတည်လိုက်သည်။
ဖေးဖေးသည် ဉာဏ်စမ်းရုပ်ဆက်တစ်ခုကို ပေါင်းထည့်ခြင်းဖြင့် ၈၀% ခန့် ပြီးမြောက်ခဲ့သည်။ ဝူထုန်က ဖေးဖေး နံဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက် "ဖေးဖေး၊ ညစာ သွားစားရအောင်လေ " လို့ပြောလိုက်သည်။
သူတကယ် ဗိုက်ဆာနေတာပဲဖြစ်မယ်။ ဖေးဖေး သူ့လက်ထဲက ဉာဏ်စမ်းရုပ်ဆက်ကို ချလိုက်ပြီး နာခံစွာဖြင့် ထလိုက်သည်။
ဝူထုန်က ဖေးဖေး နဖူးကို စာနာစိတ်ဖြင့် နှိပ်နယ်ပေးလိုက်ပြီးနောက် တံခါးဝတွင်ရပ်နေသော ချင်ကော ကို စူးစူးဝါးဝါး လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ အပြစ်တင်သောလေသံဖြင့် သူမက “ကြည့်၊ ဖေးဖေး ဗိုက်ဆာနေပြီ" လို့ပြောလိုက်သည်။
ချင်ကော ပြုံးပြီး ကားပြင်ဖို့ အပြင်ထွက်ခဲ့သည်။
ညစာစားပြီးနောက် ချင်ကောသည် ဝူထုန်ကို ပြန်ပို့ပေးပြီး ကျောက်စိမ်းတောင်ကို သွားကာ သူ့အမေဆီမှာ ဖေးဖေးကိုထားခဲ့သည်။ ဒီလိုလုပ်ပြီးနောက် သူ့အခန်းကိုသွားပြီး ဆေးလိပ်သောက်ဖို့ လသာဆောင်ကို မှီလိုက်သည်။
နောက်တစ်ခုက စီးကရက်တစ်လိပ်သောက်ပြီး မကြာခင်မှာပဲ ကြမ်းပြင်မှာ စီးကရက်တိုတွေနဲ့ ပြည့်သွားခဲ့သည်။ သူ့လက်ထဲမှာ နောက်ဆုံးစီးကရက်ကို သောက်ပြီးသွားတော့ နောက်တစ်လိပ် ထပ်ယူချင်ပေမယ့် စီးကရက်ဗူးထဲမှာ မရှိတော့ဘူးဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။ အနည်းငယ် စိတ်တိုသွားကာ စီးကရက်ဗူးအလွတ်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ပစ်ချပြီစ ညကောင်းကင်ယံကို မျှော်ကြည့်ပြီး စဉ်းစားနေမိသည်။ ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး စိတ်ရောဂါကု ဆရာဝန်ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တာနဲ့ သူ့စိတ်ထဲပြင်ချင်သွားပုံပါပဲ။
“ဒေါက်တာ လီ၊ တွေ့ ကြရအောင်"
နောက်တစ်နေ့မှာ ချင်ကောက ဝူထုန်ကို ကူညီဖို့ ဖေးဖေးကို မခေါ်လာခဲ့ပေ။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူက ဝူထုန်ကို မနှောင့်ယှက်ဘဲ တစ်ယောက်တည်း ကားမောင်းမသွားခင် သူတို့ရဲ့ အိမ်သစ်က စာကြည့်ခန်းထဲမှာ သူမကို တစ်ယောက်တည်းထားခဲ့သည်။
ချင်ကောက မကြာခင်မှာပဲ သူ မကြိုက်သည့်နေရာဖြစ်တဲ့ လန်ဟိုင် စိတ်ရောဂါကုဆရာဝန်ရဲ့ ရုံးခန်းဆီ ရောက်ရှိသွားသည်။
"ချင်ကော " ဒေါက်တာ လီယွင်ကျင့်သည် သူ့ရုံးခန်းထဲသို့ ဝင်လာကတည်းက အတွေးပျောက်နေသည့် ချင် မိသားစု၏ အကြီးဆုံး သခင်လေးကို မခေါ်ဘဲမနေနိုင်ခဲ့ပေ။
"ဟင်???" ချင်ကော အဖြစ်မှန်ကို ပြန်ပြောခဲ့သည်။
“အိမ်ထောင်ပြုပြီးသွားရင် ဘဝအတွက် စိတ်ပူနေတဲ့ပုံအကြောင်း ပြောနေတာပဲကို” ဟု ဒေါက်တာ လီက သူ့ကို သတိပေးခဲ့သည်။
ချင်ကော သူ့အတွေးရထားဆီ ပြန်သွားခဲ့ပြီး သူ့စိုးရိမ်မှုများကို ဖြည်းညှင်းစွာ ပြန်ပြောပြခဲ့သည်။ “ကျွန်တော် စစ်တပ်က ထွက်ပြီးကတည်းက လူအုပ်စုကြီးတွေနဲ့ အကြာကြီး နီးနီးကပ်ကပ်မနေရဲတော့ဘူး။ လူစုလူဝေးကို မုန်းတာကြောင့် မဟုတ်ဘဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် မထိန်းနိုင်ဘဲ တစ်စုံတစ်ဦးကို နာကျင်စေမိမှာကို စိုးရိမ်တာကြောင့်ပါ"
“ဆေးကုသမှု ခံယူပြီးတဲ့ နောက်မှာ ကျွန်တော့်ရဲ့ အခြေအနေက တော်တော်လေး တိုးတက်လာတယ်။ အချိန်အများစုကို ကျွန်တော် ထိန်းချုပ်နိုင်တယ်။ ဥပမာ စိတ်မြန်တဲ့ အခါတိုင်း၊ ပြေးတာမျိုး ဒါမှမဟုတ် ဒိုက်ထိုးတာတွေ လုပ်တယ်။ အရမ်းစိတ်တိုလာတဲ့အခါတိုင်းမှာ လက်ဝှေ့လေ့ကျင့်တာ ဒါမှမဟုတ် လက်ဝှေ့ထိုးတဲ့အိတ်ကို ထိုးတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပင်ပန်းနွမ်းနယ်အောင်လုပ်ပြီးသွားရင် စိတ်တိုတာ၊ ဒေါသထွက်တာတွေ မဖြစ်တော့ဘူး"
“အဲ့နောက်တော့ ခင်များက ကျွန်တော့်ရဲ့ ကုသမှု ပြီးဆုံးကြောင်း ကြေညာပြီး မိသားစုနဲ့ စတင်နေဖို့ အကြံပေးခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့်မိသားစုဆီ ပြန်ရောက်လာပြီးရင် ကျွန်တော် တဖြည်းဖြည်း ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာမယ်လို့ ခင်များထင်ခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် အကောင်းဆုံးကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် မလုံလောက်သေးဘူး”
"ရှင့် ဇနီးကို သဘောမကျဘူးလား" ဒေါက်တာလီက မေးခဲ့သည်။
"လူတစ်ယောက်ကို သဘောကျတယ်ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ" ချင်ကောက ပြန်မေးခဲ့သည်။
"ရှင့်ဇနီးအကြောင်း တွေးလိုက်ကြည့်လိုက်ရင် ရှင့်စိတ်ထဲမှာဘာတွေရောက်လာလဲ" ဒေါက်တာလီကို မေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် သူ့ကိုနမ်းချင်တယ်။ ပြီးတော့ သူမကို ကုတင်ပေါ် လှဲချပြီးချုပ်ထားချင်တယ်....." ချင်ကောက ဒေါက်တာလီကို ကြည့်လိုက်သည်။ "ဒါပေမယ့် ဒါက ကျွန်တော့်ရဲ့ ထိန်းချုပ်လိုတဲ့ ဆန္ဒကို ထုတ်ဖော်တာလို့ ခင်များ ပြောခဲ့တာမဟုတ်ဘူးလား"
ချင်ကောက သူမကို ပြောနေတာတွေကြောင့် ဒေါက်တာ လီ စိတ်မကျေမနပ်ဖြစ်ပြီး သူ့ကို ဆက်ပြောဖို့ တောင်းဆိုလိုက်သည်။ "တစ်ခြားကော "
ချင်ကောက "သူမ ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြတာကို သဘောကျတယ်" လို့ မတုံ့ပြန်ခင် ခဏလောက် စဉ်းစားခဲ့သည်။
"ဒါဆို ရှင့်ကို ကျွန်မသေချာပြောပြနိုင်တာက ရှင် သူမကို မမုန်းဘူး။ အဲဒီအစား ရှင် သူမကို သဘောကျတဲ့ပုံရတယ်” ဒေါက်တာလီက နိဂုံးချုပ်ပေးခဲ့သည်။
ညနေ ၅ နာရီလုံး ဝူထုန်အား ပွေ့ဖက်ထားတဲ့ပုံစံကို ချင်ကော မှတ်မိခဲ့သော်လည်း သူ ငိုက်မျဉ်းခဲ့ခြင်းမရှိပေ။ "ဒါပေမယ့် သူကျွန်တော့် ဘေးမှာ ရှိနေရင် ကျွန်တော် အိပ်မရဘူး"
"ဒါက သပ်သပ်ကိစ္စတစ်ခုလား ဒါမှမဟုတ်......" ဒေါက်တာလီကို မေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော့်ဘေးမှာ တစ်ယောက်ယောက်ရှိနေသရွေ့ ကျွန်တော် အိပ်လို့မရဘူး။ လက်ထပ်ပြီးသွားလို့ ကျွန်တော့်မိန်းမနဲ့ အတူတူ မအိပ်နိုင်ရင် ဒီအိမ်ထောင်ရေးက ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လိုကုစားမလဲ”
"အိပ်မရဘူးဆိုတော့ ရှင်ဘာတွေစိတ်ပူနေတာလဲ" ဒေါက်တာလီ မေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် သူ့ကို နာကျင်အောင်လုပ်မှာကို ကြောက်တယ်" ချင်ကော ခါးသက်စွာ ရယ်လိုက်သည်။ "ကျွန်တော် စစ်မြေပြင်မှာ မရှိတော့ဘူး၊ အနီးနားမှာ ရန်သူတွေ မရှိမှန်း သိပေမယ့် ကျွန်တော့် အိပ်မက်တွေက သွေးတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေတုန်းပဲ"
ဒေါက်တာလီ၏ ခေါင်းထဲ တစ်စုံတစ်ခု ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ဒါကို ချင်ကော သူမကို တစ်ခါမှ မပြောပြဖူးဘူး။
"သဘက်ခါ ကျွန်တော်တို့ ဟန်းနီးမွန်းထွက်ကြမှာ။ နိုင်ငံခြားမှာ တစ်လလုံး အတူနေမယ်။ ကျွန်တော်တို့ပြန်လာရင် ကျွန်တော်တို့ ရေရှည်အတူတူအိပ်ကြရမယ်" လို့ ချင်ကောက ဖြည်းဖြည်းချင်းပြောခဲ့သည်။
"ချင်ကော၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အခွင့်အရေးပေးပြီးတော့ ကျွန်မတို့ရဲ့ အကောင်းဆုံး ပစ်ချက်တွေကို ပေးလိုက်ရအောင်။ အဆင်မပြေသေးရင် ပြန်လာပြီး ပြန်ဆွေးနွေးလို့ရတာပဲ” ဒေါက်တာလီက အကြံပေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော် သူ့ကို နာကျင်အောင်လုပ်မိရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ" ချင်ကောက မေးလိုက်သည်။
"ရှင် အဲ့လိုမလုပ်ပါဘူး" ဒေါက်တာလီက “ရှင်က ထူးခြားတဲ့ စစ်သားတစ်ယောက်လို့ ပြောတဲ့အချိန်မှာ တစ်ခုခုကို အကြံပြုနေပုံရတယ်။ ရှင်က သာမာန်လူတွေကို ဒုက္ခပေးမှာမဟုတ်ဘူး။ ရှင်ရဲ့ဇနီးဆို ပိုတောင်မှဒုက္ခပေးဖို့နည်းသေးတယ်"
စိတ်ရောဂါ ကုထုံးဆရာဝန်ရဲ့ ရုံးခန်းက ထွက်သွားပြီးနောက် ချင်ကောက အနည်းငယ် ပျောက်ဆုံးသွားသည်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။
*Ring * *Ring*
ချင်ကော သူ့ဖုန်းကို ထုတ်လိုက်ပြီး ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုကို ချက်ချင်း စစ်ကြည့်လိုက်တော့ ဝူထုန်ဖြစ်နေသည်။
ချင်ကော ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုကို ဖြေကြားခဲ့သည်။ "ဟယ်လို"
"ကျွန်မ စာကြည့်ခန်းကို ပြင်ဆင်ပြီးပြီ" လို့ဝူထုန် ပြောလိုက်သည်။
"ဟုတ်ပြီ "
ဝူထုန်င ချင်ကောနဲ့ ပတ်သက်သည့် တစ်စုံတစ်ရာကို ခံစားသိရှိလိုက်ရတာကြောင့် သူမက "ရှင်.....စိတ်အခြေအနေမကောင်းဘူးလား"လို့ သတိထားလျက် မေးလိုက်သည်။
"ဘာမှတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်ရဲ့ စိတ်ရောဂါက ပြန်ထဖောက်လာနိုင်ချေရှိတယ်”
“အိုး…” ဝူထုန် စကားမပြောခင် တစ်စက္ကန့်လောက် ဗလာဖြစ်သွားခဲ့သည်။ “ကျွန်မတို့ရဲ့ ဟန်းနီးမွန်းအတွက် ဘယ်သွားမှာလဲလို့ မေးမို့။ ရာသီဥတုကို စစ်ဆေးပြီး သင့်တော်တဲ့ အဝတ်အစားတွေနဲ့ တခြားပစ္စည်းတွေကို ထုပ်ပိုးထားချင်လို့”
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထုပ်ပိုးထားလိုက်။ မလုံလောက်ရင် လိုအပ်တာကို ဝယ်လို့ရတယ်”
"ရှင် ကျွန်မကို လာခေါ်မှာလား ဒါမှမဟုတ် ကျွန်မတို့ လေဆိပ်မှာဆုံကြမှာလား"
"ကိုယ် မင်းကိုလာခေါ်မယ်"
ချင်ကောက ဖုန်းခေါ်ဆိုမှုကို အဆုံးသတ်လိုက်သည်။ သူ သူ့ကားကိုစမောင်းလိုက်ပြီး မကြာခင်အချိန်မှာပဲ ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်ရှိ သေနတ်ပစ်ကွင်းဆီ မောင်းသွားခဲ့သည်။ သူရောက်လာတော့ လေ့ကျင့်ရေးသေနတ်တစ်လက်ကို ကိုင်လိုက်ပြီး ကျည်ဆံတစ်ဝက်လောက် ပစ်ပစ်လိုက်သည်။
"အကြီးဆုံး သခင်လေးချင်၊ ဒီနေ့ မင်း စိတ်တိုနေတာလား" သေနတ်ပစ်ကွင်းပိုင်ရှင် ထောင်ကျစ်က မေးလိုက်သည်။
ထောင်ကျစ်သည်လည်း စစ်မှုထမ်းဟောင်းဖြစ်သည်။ စစ်တပ်ကထွက်ပြီး သေနတ်ပစ်ကလပ်ကို ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။ သူက ချင်ကောနဲ့ တော်တော်ကောင်းတဲ့ ဆက်ဆံရေးမှာရှိသည်။
"ငါနဲ့ လေ့ကျင့်ရေးကွင်းသွားချင်လား" ချင်ကောက သေနတ်ချကာ မေးလိုက်သည်။
ချင်ကောဆိုလိုတဲ့ လေ့ကျင့်ရေးကွင်းမှာ လက်ချင်းယှဉ်တိုက်ခိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ ထောင်ကျစ်သည် kickboxing တွင် ကျွမ်းကျင်သော်လည်း ချင်ကောကို ဘယ်သောအခါမှ အနိုင်မယူနိုင်ခဲ့ပေ။
ထောင်ကျစ်က ခေါင်းယမ်းပြီး ကမ်းလှမ်းမှုကို ငြင်းဆိုလိုက်သည်။ "ဟင့်အင်း ငါ မင်းကိုမတိုက်နိုင်ဘူး"
ချင်ကောက တစ်စုံတစ်ယောက်ကို တိုက်ခိုက်ချင်နေတာ။ "မင်း အကာအကွယ်ပစ္စည်း ဝတ်လို့ရတယ်"
"ငါက အဲ့လိုလူလား" ထောင်ကျစ်က ဒေါသတကြီး အော်လိုက်သည်။ တိုက်ပွဲမှာ အကာအကွယ်ပစ္စည်တွေကို ဘယ်သူကဝတ်လို့လဲ။ တစ်ယောက်ယောက် သိသွားရင် အဆုံးသတ်ကို ငါ မကြားချင်ဘူး။
"ဒါဆို မင်းဘာလို့ တရှောင်နဲ့ အဖွဲ့မဖွဲ့တာလဲ" ချင်ကော အကြံပေးလိုက်သည်။
တရှောင်က သေနတ်ပစ်ကွင်းတွင် လုံခြုံရေးအကြီးအကဲဖြစ်သည်။ သူသည်လည်း စစ်မှုထမ်းဟောင်းဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုက ထောင်ကျစ်နဲ့ တန်းတူပဲ။
"ဒီနေ့ မင်းကို တစ်ယောက်ယောက်က ဒေါသထွက်အောင်လုပ်လိုက်လို့လား" ထောင်ကျစ်က မေးလိုက်သည်။
“ငါတို့က ညီအစ်ကိုတွေပဲ။ လာပါကိုယ်လူတို့ လာ၊ ချကြစို့” ချင်ကောက တိုက်တွန်းလိုက်သည်။
"F*** !" နောက်ဆုံးတော့ ထောင်ကျစ်က သူ့အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ သန်မာတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ထုတ်ဖော်လိုက်သည်။ သူက ဘေးနားကို ပြေးသွားလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ "တရှောင်ကို လက်ဝှေ့ကြိုးဝိုင်းထဲ လာခဲ့ဖို့ ပြောလိုက်!"
ပြင်းထန်သော တိုက်ခိုက်မှုများအပြီးတွင် သူ အရမ်းစိတ်အခြေအနေ ကောင်းမွန်သွားတာကို ခံစားခဲ့ရသည်။
ဒီအခိုက်အတန့်ကို သူ အရမ်းကြာကြာ တောင့်တနေခဲ့တာ ဖြစ်နိုင်တယ်။ သူ အကောင်းဆုံးကြိုးစားမယ်။ သူ သူမကိုနာကျင်အောင်လုပ်မိရင် သူမကိုလွှတ်ပေးလိုက်မယ်။
အချိန်ဘီးလုံး လည်ပတ်လာသည်နှင့်အမျှ ဟန်းနီးမွန်းထွက်မည့်နေ့သည်လည်း လျင်မြန်စွာရောက်ရှိလာခဲ့သည်။
.............
Khat - ဒီနေ့ 31.5.2023 ရက်နေ့က ကိုယ့်တူမလေး မွေးနေ့မို့ ဒီနေ့နဲ့ မနက်ဖန် gp ဝင်ရင်
ကိုယ်ဝန်နဲ့ မိန်းမစိုးလေး (လဲ့ယောင်းယောင်း) [အစအဆုံး ပြီး ] ၄၅၀၀
ကြယ်တာရာခေတ် စာဖိုမှူး ကလေးတစ်ဦးကိုပြုစုပျိုးထောင်ခြင်း (ချင်မို၊ လျိုဝေဝေ) [အစအဆုံး gp 1 ပြီး] ၆၅၀၀
၇၀ခုနှစ်တုန်းက ငါဗီလိန်းနဲ့အတူနေခဲ့တယ် (ရန်ယန်၊ လင်းရှောင်ယွဲ့) [မပြီးသေး] ၂၇၅၀
၇၀ ခုနှစ်ကမင်းခင်ပွန်းဆီကံကောင်းခြင်းတွေယူဆောင်သွားပါ (စုယွဲ့) [အစအဆုံးပြီး] ၁၅၀၀
အဓိကဇာတ်လိုက်နဲ့လက်ထပ်ခြင်း (ချန်ကျင်းယောင်) [မပြီးသေး] ၄၀၀၀
ငါ့ခင်ပွန်းကို နေ့တိုင်း အလိုလိုက်နေရတယ် (ချင်ကော၊ ဝူထုန်) [မပြီးသေး] ၂၇၅၀
gp ၂ ခုဝင်ရင် ၅၀၀ ထပ်လျော့ပါတယ်ရှင့်။
ဖုန်းဘေလ်က ၁၀၀၀ ပိုပါတယ်
••••••••••
Zawgyi
ငါ့ခင္ပြန္းကို ေန႔တိုင္း အလိုလိုက္ေနရတယ္
အပိုင္း ၃၁
"ဘယ္ႏွစ္နာရီ႐ွိၿပီလဲ" ဝူထုန္က အိပ္ခ်င္မူးတူး ေမးလိုက္သည္။
“၇ နာရီ”
"ည၇နာရီလား။ အဲ့ေလာက္ေတာင္႐ွိသြားၿပီလား" ဝူထုန္ အျမန္ထထိုင္လိုက္သည္။ "႐ွင္ ကြၽန္မကို ဘာလို႔မႏိႈးတာလဲ"
"မင္း ဘာလို႔ စိုးရိမ္ေနတာလဲ။ ဒါက မင္းအိမ္မို႔ မိုးလင္းတဲ့အထိ အိပ္ရင္ေတာင္ ကိစၥမ႐ွိပါဘူး” လို႔ ခ်င္ေကာ ေျပာလိုက္သည္။
ဝူထုန္က ခ်င္ေကာ ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး ေဖးေဖး အေၾကာင္း ေမးလိုက္သည္။ "ေဖးေဖး ေကာ။ သူအခန္းထဲဝင္လာေသးလား"
"သူ သူ႕အခန္းထဲမွာ တစ္ခ်ိန္လုံး ဉာဏ္စမ္း႐ုပ္ဆက္နဲ႔ကစားေနတယ္ "
"ကစားေနေသးတုန္းလား။ ဗိုက္ဆာတယ္ဆိုၿပီး တစ္ခုခုမေျပာခဲ့ဘူးလား" လို႔ ဝူထုန္ ေမးလိုက္သည္။
ဒါကိုၾကားေတာ့ သူ႕မ်က္ခုံးေတြ တြန္႔သြားသည္။ ေဖးေဖးကို ထမင္းေကြၽးဖို႔ ေမ့သြားတယ္ထင္တယ္။
"ထေတာ့။ ညစာသြားစားရေအာင္။ ေဖးေဖးက စကားေျပာရတာ မႀကိဳက္ေပမယ့္ ကေလးေတြက ဗိုက္ဆာလြယ္တယ္။ သူ႕ကိုအစားစားဖို႔ ေသခ်ာသတိေပးရမယ္” ဝူထုန္ ထၿပီး ေဘးက အခန္းဆီ ဦးတည္လိုက္သည္။
ေဖးေဖးသည္ ဉာဏ္စမ္း႐ုပ္ဆက္တစ္ခုကို ေပါင္းထည့္ျခင္းျဖင့္ ၈၀% ခန္႔ ၿပီးေျမာက္ခဲ့သည္။ ဝူထုန္က ေဖးေဖး နံေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လ်က္ "ေဖးေဖး၊ ညစာ သြားစားရေအာင္ေလ " လို႔ေျပာလိုက္သည္။
သူတကယ္ ဗိုက္ဆာေနတာပဲျဖစ္မယ္။ ေဖးေဖး သူ႕လက္ထဲက ဉာဏ္စမ္း႐ုပ္ဆက္ကို ခ်လိုက္ၿပီး နာခံစြာျဖင့္ ထလိုက္သည္။
ဝူထုန္က ေဖးေဖး နဖူးကို စာနာစိတ္ျဖင့္ ႏွိပ္နယ္ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ တံခါးဝတြင္ရပ္ေနေသာ ခ်င္ေကာ ကို စူးစူးဝါးဝါး လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အျပစ္တင္ေသာေလသံျဖင့္ သူမက “ၾကည့္၊ ေဖးေဖး ဗိုက္ဆာေနၿပီ" လို႔ေျပာလိုက္သည္။
ခ်င္ေကာ ျပဳံးၿပီး ကားျပင္ဖို႔ အျပင္ထြက္ခဲ့သည္။
ညစာစားၿပီးေနာက္ ခ်င္ေကာသည္ ဝူထုန္ကို ျပန္ပို႔ေပးၿပီး ေက်ာက္စိမ္းေတာင္ကို သြားကာ သူ႕အေမဆီမွာ ေဖးေဖးကိုထားခဲ့သည္။ ဒီလိုလုပ္ၿပီးေနာက္ သူ႕အခန္းကိုသြားၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ဖို႔ လသာေဆာင္ကို မွီလိုက္သည္။
ေနာက္တစ္ခုက စီးကရက္တစ္လိပ္ေသာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ၾကမ္းျပင္မွာ စီးကရက္တိုေတြနဲ႔ ျပည့္သြားခဲ့သည္။ သူ႕လက္ထဲမွာ ေနာက္ဆုံးစီးကရက္ကို ေသာက္ၿပီးသြားေတာ့ ေနာက္တစ္လိပ္ ထပ္ယူခ်င္ေပမယ့္ စီးကရက္ဗူးထဲမွာ မ႐ွိေတာ့ဘူးဆိုတာကို သိလိုက္ရသည္။ အနည္းငယ္ စိတ္တိုသြားကာ စီးကရက္ဗူးအလြတ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္ခ်ၿပီစ ညေကာင္းကင္ယံကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ၿပီး စဥ္းစားေနမိသည္။ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး စိတ္ေရာဂါကု ဆရာဝန္ကို ဖုန္းေခၚလိုက္တာနဲ႔ သူ႕စိတ္ထဲျပင္ခ်င္သြားပုံပါပဲ။
“ေဒါက္တာ လီ၊ ေတြ႕ ၾကရေအာင္"
ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ခ်င္ေကာက ဝူထုန္ကို ကူညီဖို႔ ေဖးေဖးကို မေခၚလာခဲ့ေပ။ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ သူက ဝူထုန္ကို မေႏွာင့္ယွက္ဘဲ တစ္ေယာက္တည္း ကားေမာင္းမသြားခင္ သူတို႔ရဲ႕ အိမ္သစ္က စာၾကည့္ခန္းထဲမွာ သူမကို တစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့သည္။
ခ်င္ေကာက မၾကာခင္မွာပဲ သူ မႀကိဳက္သည့္ေနရာျဖစ္တဲ့ လန္ဟိုင္ စိတ္ေရာဂါကုဆရာဝန္ရဲ႕ ႐ုံးခန္းဆီ ေရာက္႐ွိသြားသည္။
"ခ်င္ေကာ " ေဒါက္တာ လီယြင္က်င့္သည္ သူ႕႐ုံးခန္းထဲသို႔ ဝင္လာကတည္းက အေတြးေပ်ာက္ေနသည့္ ခ်င္ မိသားစု၏ အႀကီးဆုံး သခင္ေလးကို မေခၚဘဲမေနႏိုင္ခဲ့ေပ။
"ဟင္???" ခ်င္ေကာ အျဖစ္မွန္ကို ျပန္ေျပာခဲ့သည္။
“အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးသြားရင္ ဘဝအတြက္ စိတ္ပူေနတဲ့ပုံအေၾကာင္း ေျပာေနတာပဲကို” ဟု ေဒါက္တာ လီက သူ႕ကို သတိေပးခဲ့သည္။
ခ်င္ေကာ သူ႕အေတြးရထားဆီ ျပန္သြားခဲ့ၿပီး သူ႕စိုးရိမ္မႈမ်ားကို ျဖည္းညႇင္းစြာ ျပန္ေျပာျပခဲ့သည္။ “ကြၽန္ေတာ္ စစ္တပ္က ထြက္ၿပီးကတည္းက လူအုပ္စုႀကီးေတြနဲ႔ အၾကာႀကီး နီးနီးကပ္ကပ္မေနရဲေတာ့ဘူး။ လူစုလူေဝးကို မုန္းတာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မထိန္းႏိုင္ဘဲ တစ္စုံတစ္ဦးကို နာက်င္ေစမိမွာကို စိုးရိမ္တာေၾကာင့္ပါ"
“ေဆးကုသမႈ ခံယူၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ေလး တိုးတက္လာတယ္။ အခ်ိန္အမ်ားစုကို ကြၽန္ေတာ္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တယ္။ ဥပမာ စိတ္ျမန္တဲ့ အခါတိုင္း၊ ေျပးတာမ်ိဳး ဒါမွမဟုတ္ ဒိုက္ထိုးတာေတြ လုပ္တယ္။ အရမ္းစိတ္တိုလာတဲ့အခါတိုင္းမွာ လက္ေဝွ႔ေလ့က်င့္တာ ဒါမွမဟုတ္ လက္ေဝွ႔ထိုးတဲ့အိတ္ကို ထိုးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေအာင္လုပ္ၿပီးသြားရင္ စိတ္တိုတာ၊ ေဒါသထြက္တာေတြ မျဖစ္ေတာ့ဘူး"
“အဲ့ေနာက္ေတာ့ ခင္မ်ားက ကြၽန္ေတာ္႕ရဲ႕ ကုသမႈ ၿပီးဆုံးေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး မိသားစုနဲ႔ စတင္ေနဖို႔ အၾကံေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္႕မိသားစုဆီ ျပန္ေရာက္လာၿပီးရင္ ကြၽန္ေတာ္ တျဖည္းျဖည္း ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္လာမယ္လို႔ ခင္မ်ားထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ မလုံေလာက္ေသးဘူး”
"႐ွင့္ ဇနီးကို သေဘာမက်ဘူးလား" ေဒါက္တာလီက ေမးခဲ့သည္။
"လူတစ္ေယာက္ကို သေဘာက်တယ္ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ" ခ်င္ေကာက ျပန္ေမးခဲ့သည္။
"႐ွင့္ဇနီးအေၾကာင္း ေတြးလိုက္ၾကည့္လိုက္ရင္ ႐ွင့္စိတ္ထဲမွာဘာေတြေရာက္လာလဲ" ေဒါက္တာလီကို ေမးလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကိုနမ္းခ်င္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူမကို ကုတင္ေပၚ လွဲခ်ၿပီးခ်ဳပ္ထားခ်င္တယ္....." ခ်င္ေကာက ေဒါက္တာလီကို ၾကည့္လိုက္သည္။ "ဒါေပမယ့္ ဒါက ကြၽန္ေတာ္႕ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္လိုတဲ့ ဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္တာလို႔ ခင္မ်ား ေျပာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား"
ခ်င္ေကာက သူမကို ေျပာေနတာေတြေၾကာင့္ ေဒါက္တာ လီ စိတ္မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး သူ႕ကို ဆက္ေျပာဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။ "တစ္ျခားေကာ "
ခ်င္ေကာက "သူမ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပဳံးျပတာကို သေဘာက်တယ္" လို႔ မတုံ႔ျပန္ခင္ ခဏေလာက္ စဥ္းစားခဲ့သည္။
"ဒါဆို ႐ွင့္ကို ကြၽန္မေသခ်ာေျပာျပႏိုင္တာက ႐ွင္ သူမကို မမုန္းဘူး။ အဲဒီအစား ႐ွင္ သူမကို သေဘာက်တဲ့ပုံရတယ္” ေဒါက္တာလီက နိဂုံးခ်ဳပ္ေပးခဲ့သည္။
ညေန ၅ နာရီလုံး ဝူထုန္အား ေပြ႕ဖက္ထားတဲ့ပုံစံကို ခ်င္ေကာ မွတ္မိခဲ့ေသာ္လည္း သူ ငိုက္မ်ဥ္းခဲ့ျခင္းမ႐ွိေပ။ "ဒါေပမယ့္ သူကြၽန္ေတာ္႕ ေဘးမွာ ႐ွိေနရင္ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္မရဘူး"
"ဒါက သပ္သပ္ကိစၥတစ္ခုလား ဒါမွမဟုတ္......" ေဒါက္တာလီကို ေမးလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္႐ွိေနသေ႐ြ႕ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္လို႔မရဘူး။ လက္ထပ္ၿပီးသြားလို႔ ကြၽန္ေတာ္႕မိန္းမနဲ႔ အတူတူ မအိပ္ႏိုင္ရင္ ဒီအိမ္ေထာင္ေရးက ကြၽန္ေတာ္႕ကို ဘယ္လိုကုစားမလဲ”
"အိပ္မရဘူးဆိုေတာ့ ႐ွင္ဘာေတြစိတ္ပူေနတာလဲ" ေဒါက္တာလီ ေမးလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကို နာက်င္ေအာင္လုပ္မွာကို ေၾကာက္တယ္" ခ်င္ေကာ ခါးသက္စြာ ရယ္လိုက္သည္။ "ကြၽန္ေတာ္ စစ္ေျမျပင္မွာ မ႐ွိေတာ့ဘူး၊ အနီးနားမွာ ရန္သူေတြ မ႐ွိမွန္း သိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ အိပ္မက္ေတြက ေသြးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတုန္းပဲ"
ေဒါက္တာလီ၏ ေခါင္းထဲ တစ္စုံတစ္ခု ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဒါကို ခ်င္ေကာ သူမကို တစ္ခါမွ မေျပာျပဖူးဘူး။
"သဘက္ခါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဟန္းနီးမြန္းထြက္ၾကမွာ။ ႏိုင္ငံျခားမွာ တစ္လလုံး အတူေနမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပန္လာရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရ႐ွည္အတူတူအိပ္ၾကရမယ္" လို႔ ခ်င္ေကာက ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျပာခဲ့သည္။
"ခ်င္ေကာ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အခြင့္အေရးေပးၿပီးေတာ့ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အေကာင္းဆုံး ပစ္ခ်က္ေတြကို ေပးလိုက္ရေအာင္။ အဆင္မေျပေသးရင္ ျပန္လာၿပီး ျပန္ေဆြးေႏြးလို႔ရတာပဲ” ေဒါက္တာလီက အၾကံေပးလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္ သူ႕ကို နာက်င္ေအာင္လုပ္မိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ" ခ်င္ေကာက ေမးလိုက္သည္။
"႐ွင္ အဲ့လိုမလုပ္ပါဘူး" ေဒါက္တာလီက “႐ွင္က ထူးျခားတဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္လို႔ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ခုခုကို အၾကံျပဳေနပုံရတယ္။ ႐ွင္က သာမာန္လူေတြကို ဒုကၡေပးမွာမဟုတ္ဘူး။ ႐ွင္ရဲ႕ဇနီးဆို ပိုေတာင္မွဒုကၡေပးဖို႔နည္းေသးတယ္"
စိတ္ေရာဂါ ကုထုံးဆရာဝန္ရဲ႕ ႐ုံးခန္းက ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ခ်င္ေကာက အနည္းငယ္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားသည္ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။
*Ring * *Ring*
ခ်င္ေကာ သူ႕ဖုန္းကို ထုတ္လိုက္ၿပီး ဖုန္းေခၚဆိုမႈကို ခ်က္ခ်င္း စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဝူထုန္ျဖစ္ေနသည္။
ခ်င္ေကာ ဖုန္းေခၚဆိုမႈကို ေျဖၾကားခဲ့သည္။ "ဟယ္လို"
"ကြၽန္မ စာၾကည့္ခန္းကို ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီ" လို႔ဝူထုန္ ေျပာလိုက္သည္။
"ဟုတ္ၿပီ "
ဝူထုန္င ခ်င္ေကာနဲ႔ ပတ္သက္သည့္ တစ္စုံတစ္ရာကို ခံစားသိ႐ွိလိုက္ရတာေၾကာင့္ သူမက "႐ွင္.....စိတ္အေျခအေနမေကာင္းဘူးလား"လို႔ သတိထားလ်က္ ေမးလိုက္သည္။
"ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ေရာဂါက ျပန္ထေဖာက္လာႏိုင္ေခ်႐ွိတယ္”
“အိုး…” ဝူထုန္ စကားမေျပာခင္ တစ္စကၠန္႔ေလာက္ ဗလာျဖစ္သြားခဲ့သည္။ “ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ ဟန္းနီးမြန္းအတြက္ ဘယ္သြားမွာလဲလို႔ ေမးမို႔။ ရာသီဥတုကို စစ္ေဆးၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့ အဝတ္အစားေတြနဲ႔ တျခားပစၥည္းေတြကို ထုပ္ပိုးထားခ်င္လို႔”
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ထုပ္ပိုးထားလိုက္။ မလုံေလာက္ရင္ လိုအပ္တာကို ဝယ္လို႔ရတယ္”
"႐ွင္ ကြၽန္မကို လာေခၚမွာလား ဒါမွမဟုတ္ ကြၽန္မတို႔ ေလဆိပ္မွာဆုံၾကမွာလား"
"ကိုယ္ မင္းကိုလာေခၚမယ္"
ခ်င္ေကာက ဖုန္းေခၚဆိုမႈကို အဆုံးသတ္လိုက္သည္။ သူ သူ႕ကားကိုစေမာင္းလိုက္ၿပီး မၾကာခင္အခ်ိန္မွာပဲ ဆင္ေျခဖုံးရပ္ကြက္႐ွိ ေသနတ္ပစ္ကြင္းဆီ ေမာင္းသြားခဲ့သည္။ သူေရာက္လာေတာ့ ေလ့က်င့္ေရးေသနတ္တစ္လက္ကို ကိုင္လိုက္ၿပီး က်ည္ဆံတစ္ဝက္ေလာက္ ပစ္ပစ္လိုက္သည္။
"အႀကီးဆုံး သခင္ေလးခ်င္၊ ဒီေန႔ မင္း စိတ္တိုေနတာလား" ေသနတ္ပစ္ကြင္းပိုင္႐ွင္ ေထာင္က်စ္က ေမးလိုက္သည္။
ေထာင္က်စ္သည္လည္း စစ္မႈထမ္းေဟာင္းျဖစ္သည္။ စစ္တပ္ကထြက္ၿပီး ေသနတ္ပစ္ကလပ္ကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ သူက ခ်င္ေကာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ ဆက္ဆံေရးမွာ႐ွိသည္။
"ငါနဲ႔ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းသြားခ်င္လား" ခ်င္ေကာက ေသနတ္ခ်ကာ ေမးလိုက္သည္။
ခ်င္ေကာဆိုလိုတဲ့ ေလ့က်င့္ေရးကြင္းမွာ လက္ခ်င္းယွဥ္တိုက္ခိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေထာင္က်စ္သည္ kickboxing တြင္ ကြၽမ္းက်င္ေသာ္လည္း ခ်င္ေကာကို ဘယ္ေသာအခါမွ အႏိုင္မယူႏိုင္ခဲ့ေပ။
ေထာင္က်စ္က ေခါင္းယမ္းၿပီး ကမ္းလွမ္းမႈကို ျငင္းဆိုလိုက္သည္။ "ဟင့္အင္း ငါ မင္းကိုမတိုက္ႏိုင္ဘူး"
ခ်င္ေကာက တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို တိုက္ခိုက္ခ်င္ေနတာ။ "မင္း အကာအကြယ္ပစၥည္း ဝတ္လို႔ရတယ္"
"ငါက အဲ့လိုလူလား" ေထာင္က်စ္က ေဒါသတႀကီး ေအာ္လိုက္သည္။ တိုက္ပြဲမွာ အကာအကြယ္ပစၥည္ေတြကို ဘယ္သူကဝတ္လို႔လဲ။ တစ္ေယာက္ေယာက္ သိသြားရင္ အဆုံးသတ္ကို ငါ မၾကားခ်င္ဘူး။
"ဒါဆို မင္းဘာလို႔ တေ႐ွာင္နဲ႔ အဖြဲ႕မဖြဲ႕တာလဲ" ခ်င္ေကာ အၾကံေပးလိုက္သည္။
တေ႐ွာင္က ေသနတ္ပစ္ကြင္းတြင္ လုံျခဳံေရးအႀကီးအကဲျဖစ္သည္။ သူသည္လည္း စစ္မႈထမ္းေဟာင္းျဖစ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈက ေထာင္က်စ္နဲ႔ တန္းတူပဲ။
"ဒီေန႔ မင္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္လိုက္လို႔လား" ေထာင္က်စ္က ေမးလိုက္သည္။
“ငါတို႔က ညီအစ္ကိုေတြပဲ။ လာပါကိုယ္လူတို႔ လာ၊ ခ်ၾကစို႔” ခ်င္ေကာက တိုက္တြန္းလိုက္သည္။
"F*** !" ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေထာင္က်စ္က သူ႕အက်ႌကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ သန္မာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္သည္။ သူက ေဘးနားကို ေျပးသြားလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ "တေ႐ွာင္ကို လက္ေဝွ႔ႀကိဳးဝိုင္းထဲ လာခဲ့ဖို႔ ေျပာလိုက္!"
ျပင္းထန္ေသာ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားအၿပီးတြင္ သူ အရမ္းစိတ္အေျခအေန ေကာင္းမြန္သြားတာကို ခံစားခဲ့ရသည္။
ဒီအခိုက္အတန္႔ကို သူ အရမ္းၾကာၾကာ ေတာင့္တေနခဲ့တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ သူ အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားမယ္။ သူ သူမကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္မိရင္ သူမကိုလႊတ္ေပးလိုက္မယ္။
အခ်ိန္ဘီးလုံး လည္ပတ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ဟန္းနီးမြန္းထြက္မည့္ေန႔သည္လည္း လ်င္ျမန္စြာေရာက္႐ွိလာခဲ့သည္။
.............
Khat - ဒီေန႔ 31.5.2023 ရက္ေန႔က ကိုယ့္တူမေလး ေမြးေန႔မို႔ ဒီေန႔နဲ႔ မနက္ဖန္ gp ဝင္ရင္
ကိုယ္ဝန္နဲ႔ မိန္းမစိုးေလး (လဲ့ေယာင္းေယာင္း) [အစအဆုံး ၿပီး ] ၄၅၀၀
ၾကယ္တာရာေခတ္ စာဖိုမႉး ကေလးတစ္ဦးကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္း (ခ်င္မို၊ လ်ိဳေဝေဝ) [အစအဆုံး gp 1 ၿပီး] ၆၅၀၀
၇၀ခုႏွစ္တုန္းက ငါဗီလိန္းနဲ႔အတူေနခဲ့တယ္ (ရန္ယန္၊ လင္းေ႐ွာင္ယြဲ႕) [မၿပီးေသး] ၂၇၅၀
၇၀ ခုႏွစ္ကမင္းခင္ပြန္းဆီကံေကာင္းျခင္းေတြယူေဆာင္သြားပါ (စုယြဲ႕) [အစအဆုံးၿပီး] ၁၅၀၀
အဓိကဇာတ္လိုက္နဲ႔လက္ထပ္ျခင္း (ခ်န္က်င္းေယာင္) [မၿပီးေသး] ၄၀၀၀
ငါ့ခင္ပြန္းကို ေန႔တိုင္း အလိုလိုက္ေနရတယ္ (ခ်င္ေကာ၊ ဝူထုန္) [မၿပီးေသး] ၂၇၅၀
gp ၂ ခုဝင္ရင္ ၅၀၀ ထပ္ေလ်ာ့ပါတယ္႐ွင့္။
ဖုန္းေဘလ္က ၁၀၀၀ ပိုပါတယ္
#31.5.2023