POV EMMA
Dit was geweldig, ik heb de liefde bedreven met Natasha en nu liggen we in elkaars armen na te genieten van het moment dat we net deelden. Bij elke beweging die ik maak, voel ik de krassen van haar nagels op mijn rug. Die zullen wel diep zijn, maar het was het waard. Dat geldt ook voor de pijn die ik had van m'n andere wonden. Ik onderdrukte die gewoon, het kostte me zelfs weinig moeite omdat mijn geest en mijn hart te druk bezig waren met het behagen van Natasha, gevangen in het moment.
Sindsdien heeft ze nog steeds geen woord gezegd en dat maakt me nerveus. Ze ligt nog steeds bij me en heeft me vast, ze is niet weggegaan dus dat stelt me wel een beetje gerust, maar toch... ik hoop dat ze er geen spijt van heeft.
"Ben je oké?" vraag ik. Mijn woorden komen uit mijn mond terwijl mijn keel droog is van de zenuwen. Ik draai mijn hoofd naar de andere kant, me schrap zettend voor de impact van de zin die ik vrees. Ik wil niet dat ze ziet dat ik verdrietig en gekwetst ben als haar antwoord is dat ze hier spijt van heeft. Ik voel haar hoofd van mijn borst omhoogkomen en haar ogen gericht op de zijkant van mijn hoofd. Ze gaat met haar hand naar mijn kin en draait mijn hoofd.
"Waarom kijk je weg als je me dat vraagt?"
"Ik ben bang voor het antwoord dat je me gaat geven" Haar ogen worden meelevend, zorgzaam, zelfs liefdevol en haar mond verandert in een kleine glimlach.
"Maak je geen zorgen, ik voel me geweldig, je was geweldig." ' Zegt ze me geruststellend.
"Ik was niet op zoek naar complimenten... ik wil..." Ik aarzel even om haar niet weg te jagen. Ze kijkt me in de ogen en wacht tot ik mijn zin afmaak. Ik kan dit niet.
"Laat maar... ik moet naar het toilet" zeg ik terwijl ik mezelf onder haar vandaan rol. Ik sta op en loop naar het toilet in de gang terwijl ik Natasha mijn naam hoor roepen. Ik negeer haar. Zei ze dat gewoon om me te troosten? Ik was geweldig? Zoals, is dat alles? Ging dit allemaal om een pleziertje? Wat is er verdomme met me aan de hand. Dit zou mijn droomscenario moeten zijn. Seks met een mooie vrouw, vrijblijvend, de dag erna kunnen vertrekken. Dat ben ik gewend. Waarom doet het nu pijn? Waarom wil ik niet dat dit nu zo is? Ik snap het niet. Ik voel tranen opkomen maar probeer ze weg te drukken.
Ik ga terug naar Natasha's kamer en vind haar slapend. Ik zucht. Misschien moet ik het wat makkelijker maken en in de logeerkamer slapen. Na even twijfelen, niet wetend wat nu de beste actie zou kunnen zijn, trek ik de lakens over haar lichaam, stop haar onder, draai me om en ga naar de logeerkamer. Ik wil niet dat ze denkt dat ik een creep ben, en midden in de nacht bij haar in bed kruipen terwijl ze slaapt.
Ik zit op de rand van het bed, laat me achterovervallen en staar naar het plafond, denkend aan alles wat we zeiden en deden. Alle gemengde signalen. Pas als het zachtroze licht al aan de horizon opkomt, vallen mijn ogen langzaam dicht terwijl de vermoeidheid me overvalt.
Ik voel een streling over mijn arm, het is een lichte aanraking maar toch merkbaar genoeg om me wakker te maken. Ik open langzaam mijn ogen en ontmoet die van Natasha. Het besef wat er gisteravond is gebeurd dringt tot me door en ik richt je wat op. Ik kijk op de klok, ik heb ongeveer een uur geslapen, dus zo lang kan ze hier nog niet zitten.
"Goedemorgen schoonheid, Je bent gisteren niet terug naar bed gekomen... gaat het?" Vraagt ze terwijl ze zich afvraagt kijkend naar mijn arm die ik heb teruggetrokken.
"Ja, ik ben oké" mompel ik met mijn slaperige hoofd.
"Je bent duidelijk niet in orde Em... gaat dit over gisteren?"
Zucht. Waarom moet ze het nu ter sprake brengen. Misschien moet ik doen alsof het gewoon pleziertje was en het zo laten. Ik denk dat dat zoveel gemakkelijker zal zijn dan omgaan met gevoelens en zo. Wie hou ik eigenlijk voor de gek, alsof ze ooit voor iemand als ik zou kiezen. Ze wilde waarschijnlijk gewoon haar pleziertje hebben.
"Nee, het gaat goed... ik... ik heb niet veel geslapen"
"Heb je zo geslapen? Geen wonder dat je niet goed hebt geslapen dan. Heb je geen last van je rug?"
"Alles doet me nu pijn" antwoord ik. Ik sta op, loop naar mijn koffers en zoek een schoon overhemd om aan te trekken.
"Dus, nog plannen voor vandaag?" vraagt ze terwijl ze naar me kijkt als ik mijn broek uittrek en een gescheurde spijkerbroek aantrek. Ik kijk haar aan en zie haar hoofd wegdraaien.
"Ik ga naar Will."
"O, oké" zegt ze. Het voelt alsof ze teleurgesteld is.
"Fijne dag " zeg ik met een geforceerde glimlach. Ik heb mijn uiterste best gedaan, maar ik weet dat ze zag dat het een gemaakte glimlach was. Ik loop de kamer uit en loop naar de lift. Natasha volgt me en als ik de lift in wil stappen hoor ik haar zeggen.
"Emma, voordat je gaat, wil ik met je praten over gisteren. Ik - "
"Het is oké" onderbreek ik haar terwijl de deuren voor haar sluiten, haar met verwarde blik achterlatend terwijl ik naar beneden ga.
Na een flinke wandeling later kom ik aan bij Will's en stap naar binnen. Ik roep zijn naam een paar keer maar krijg geen reactie dus ga kijken of hij bij het zwembad is. Alles is al schoongemaakt. Als ik door de deur naar het terras loop, zit Will aan een tafel vol ontbijt en zit Becky op zijn schoot. Sinds wanneer is dit aan de gang? Hij kan niet met de beste vriendin van Natasha zijn. Daardoor zal ze nog vaker langskomen en ik heb geen zin om haar snel onder ogen te moeten komen... Ik laat het beeld even bezinken en sta als aan de grond genageld. Becky merkt me op en knijpt in Will's arm terwijl zij van hem afspringt.
"Ik wilde niet storen, het spijt me" zeg ik terwijl ik me op mijn hielen draai. Maar een hand grijpt mijn arm vast. Het is Becky.
"Je kwam hier met een reden, kom bij ons zitten" zegt ze met een vriendelijke glimlach. Ik doe wat ze zegt en ga op de stoel tegenover die van Will zitten terwijl Becky naast hem gaat zitten.
"Wat is er Em?" vraagt Will. Ik haal mijn schouders op zonder een woord te zeggen.
"Oké, er is duidelijk iets mis. Ten eerste, sorry dat je er zo achter moest komen... komt het door ons?"
"Nee, ik ben blij voor je dat je weer iemand hebt gevonden... Het is al even geleden" Becky kijkt mij aan en dan naar Will.
"Wil je dat ik wegga?" Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd.
"Je komt er toch wel achter denk ik..." op dat moment trilt haar telefoon en zie ik "Nat" met een foto van Natasha oplichten.
"Is er iets gebeurd tussen jullie twee?"
"Die moet je opnemen" zeg ik tegen Becky. Ze staat op en neemt de oproep aan terwijl ze wegloopt. We horen haar "geweldige Natasha" zeggen vlak voordat ze naar binnenstapt
"Dus, wil je me vertellen wat er aan de hand is Em?" Vraagt will
"We hadden een moment samen"
"Een moment? Ik zie krassen in je nek" zegt hij lachend
"Oké, we hadden seks. Uhm, eigenlijk heb ik haar geneukt" Zijn ogen worden, net als zijn glimlach, steeds groter.
"Wat is het probleem dan?"
"Ik denk dat ze er spijt van heeft"
"Hoe weet je dat? Heeft ze je dat verteld?" Ik schud mijn hoofd.
"Is ze weggelopen? Of heeft ze je achtergelaten? Of heeft ze je op een of andere manier geraakt?" Opnieuw schud ik mijn hoofd.
"Waarom denk je dat ze spijt heeft?"
"Daarna waren we verstrengeld in elkaar en lagen we daar, in stilte. Ze zei geen woord... dus ik vroeg haar of ze in orde was en ze stelde me gerust door me te vertellen dat ik me geen zorgen hoefde te maken omdat ik geweldig was. Niets over dat ze me leuk vindt, niets over het moment zelf of haar gevoelens. Alleen over mijn prestaties in bed."
"Sinds wanneer wil jij meer? Dat is het grootste compliment dat je kunt krijgen? Vroeger wilde je niets liever dan het compliment en weggaan. Ben je weggegaan?"
"Ik ging naar het toilet en tegen de tijd dat ik terugkwam, sliep ze, dus ik ging naar de logeerkamer en sliep daar tot ze me vanmorgen wakker maakte. Toen ik vertrok naar hier, zei ze dat ze wilde praten over gisteren ... Ik weet het niet. Ik denk dat ik het verpest heb. Ik weet niet wat er met me aan de hand is. Je hebt gelijk. Normaal gesproken zou ik me geweldig voelen, maar nu voel ik me verdrietig... ik... ik weet het niet meer... ik denk dat ik meer wil?"
"Je vindt haar leuk, nietwaar?"
"Ik weet het niet. Misschien..."
"Em, ik heb je nog nooit zo zien doen. Je bent duidelijk verliefd op haar. Waarom praat je niet gewoon met haar? Praat over wat er is gebeurd en laat haar weten hoe je je voelt"
"Ik weet niet hoe. Ze maakt me nerveus, ze maakt me blij, ze laat me dingen vergeten en nieuwe ervaringen opdoen. Ze... ze is perfect"
"Wat als ik je vertel dat ze hetzelfde voor jou voelt?"
"Zeg dat niet, je weet niet..."
"Ja, ik weet het wel. Ik kan je verzekeren dat ze je leuk vindt. Ga terug en praat met haar"
Op dat moment komt Becky terug naar buiten gelopen. De blik op haar gezicht is veranderd. Ik kan niet echt zeggen wat ze denkt.
"Dat was Natasha" zei ze terwijl ze dezelfde uitdrukking aanhoudt.
"Hoe is het met haar?" vraag ik nerveus
"Niet goed..." een gevoel van verdriet overvalt me, ik laat mijn hoofd zakken en haal diep adem terwijl ik met mijn handen speel.
"Het spijt m..."
"Je hoeft geen spijt te hebben", zegt ze, terwijl ze me geen kans geeft om mijn verontschuldiging af te maken
"Waarom niet?" vraagt Wil
"Natasha vertelde me dat Emma haar gisteren neukte. En het was zo goed dat ze een orgasme kreeg. Ze vertelde me dat ze de meest geweldige seks ooit had gehad en het eindigde zelfs met knuffelen, maar toen ze vanmorgen wakker werd, was Emma weg. Dus ze ging op zoek naar haar en vond haar in de logeerkamer. En toen ze probeerde te praten, ging Emma er gewoon vandoor. Dus ja, ik zou ook niet geweldig zijn als de persoon voor wie ik gevallen was, me de meest fantastische seks bezorgde maar besloot de volgende ochtend te vertrekken zonder zelfs maar te praten"
"Wat bedoel je met vallen voor mij?"
"Emma, ze had interesse in je vanaf de dag dat ze je in de club zag. Ik dacht dat ze Will leuk vond, maar het ging de hele tijd over jou. Ze wilde het je vertellen, maar je moest herstellen en ze wilde het je niet ongemakkelijk maken, mochten de gevoelens niet wederzijds zijn. Ze vindt je leuk en nu denkt ze dat ze het verpest heeft."
"Ik... ik weet niet... ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik heb even tijd nodig om dit te laten bezinken. Ik ga een eindje wandelen" Becky grijpt mijn pols als ik langs haar loop.
"Alsjeblieft, ga bij haar langs en praat met haar. Ze wil je, ze vindt je leuk, ze houdt misschien zelfs van je en voor zover ik kan zien, voel je hetzelfde, maar weet je niet goed hoe je ernaar moet handelen."
Ik geef haar een glimlach, zeg gedag en loop weg. Ik dwaal uren door de straten en probeer me de afgelopen periode te herinneren. Hoe kan het dat ik het niet gemerkt heb? Ik bedoel, we hadden onze momenten, maar het was me nooit duidelijk. En hoe zit het met mijn gevoelens? Ik weet niet eens zeker wat ik voel. Ik weet dat ik me nog nooit zo heb gevoeld. Misschien had Luca al die tijd gelijk, misschien hebben Will en Becky gelijk...
Het wordt weer donker, straatverlichting gaat aan en de temperatuur daalt. Ik sta voor het gebouw van Natasha. Even later sta ik in haar woonkamer als ze ineens de keuken uit komt, haar ogen rood en waterig. Ze stopt, hapt naar adem en rent naar me toe terwijl ze haar armen om me heen slaat. Haar ochtendoutfit heeft ze verwisseld voor een grijs Joggingpak.
"Ik was zo bezorgd, waar ben je geweest? Gaat het? Ik heb je gebeld maar kreeg meteen je voicemail. Ik heb zelfs Will en Becky gebeld." Haar knuffel wordt steviger.
"Het spijt me. Ik ging wandelen en de batterij van mijn telefoon was leeg." Ik sla mijn armen om haar heen en probeer haar te troosten.
"Ik wilde je niet van streek maken, het spijt me Natasha." Ze houdt haar hoofd omhoog en kijkt me aan.
"Ik ben blij dat je in orde bent en hier nu" fluistert ze terwijl ze voorover leunt en haar voorhoofd tegen mijn hoofd drukt. Haar ogen ontmoeten de mijne voordat ze naar mijn lippen staart terwijl ze op de hare bijt. Het geeft me een tintelend gevoel. Ze beseft niet wat ze met me doet.
"Mag ik je kussen?" vraagt ze bijna smekend. Ik knik bevestigend en ze drukt haar lippen op de mijne. Ik laat mijn tong over haar onderlip glijden waardoor ze haar mond net genoeg opent om de kus te verdiepen. Eerst in een rustig tempo, maar terwijl haar handen mijn lichaam beginnen te verkennen, wordt onze kus wilder van opwinding. Ze stapt naar voren terwijl ze me kust en duwt ons achteruit, tot mijn rug de muur raakt. Haar handen gaan onder mijn shirt, strelen mijn buik totdat er een zakt en ik voel dat ze de knoop van mijn broek vastgrijpt. Ik pak haar handen, leg ze om mijn nek, pak haar kont vast en trek haar tegen me aan
"Spring" zeg ik. Dat doet ze en ik draag haar naar haar slaapkamer.
"Weet je dit zeker?"
"Ja, en jij?"
"Ja"
Een gigantische glimlach op haar gezicht geeft me de bevestiging. Ik legde haar op bed en wil op haar gaan liggen, maar ze heeft andere ideeën. Ze staat op en trekt me op mijn knieën op het bed. Ze kust me weer. Ik trek mijn shirt uit maar laat mijn sportbeha aan en zij doet hetzelfde door gebruik te maken van de kleine pauze in onze kus.
Ik pak haar gezicht om haar weer dichterbij te brengen voor een kus en laat mijn handen van haar nek naar beneden glijden, over haar armen, haar zijkanten naar haar middel. Een hand vindt zijn weg in haar broek waar ik een onderbroek loos opgewonden poesje ontdekt dat wacht om aangeraakt te worden. Tot mijn verbazing doet zij hetzelfde. Ze schuift dichterbij en reikt in mijn boxershort.
Spelen, strelen, aanraken, duwen. Wij gaan door. Ze bootst mijn bewegingen na. Ik steek twee vingers in haar en voel hoe haar nattigheid zich over mijn hand verspreidt. Het maakt me geil. Ik beweeg mijn vingers in een gestaag tempo naar binnen en naar buiten en zij doet hetzelfde bij mij. Onze lichamen volgen elkaars bewegingen en raken behoorlijk verhit.
We gaan zo nog een paar minuten door wanneer Natasha's benen beginnen te trillen, waardoor ik nog meer in vuur en vlam geraak wat dezelfde reactie in mijn lichaam veroorzaakt. Het gekreun wordt luider, de ademhaling wordt zwaarder. Het zweet loopt van onze gezichten en over ons lichaam.
We bereiken samen ons hoogtepunt en vallen tegelijkertijd op haar bed om bij te komen van onze intense sekspartij. Ik ga op mijn rug liggen en Natasha gaat tegen me aan liggen en duwt haar hoofd in mijn nek, verstrengelt mijn lichaam met het hare, knuffelend.