Chapter 48
Cassandra's POV
"Ali--"
Natigil ako nung nilagpasan na naman niya ako.
Nakakalungkot lang talaga na kahit anong gawin ko ay hindi na niya ko kinakausap o pinapansin pa.
Ayaw niya na talagang maayos yung friendship namin.
Alam ko na malaki ang kasalanan ko sa kanya pero sana naman ay bigyan niya ko ng chance para makabawi sa kanya.
Namimiss ko na yung bestfriend ko.
"She'll come around, don't worry" Brian was suddenly on my side.
I looked at him and he's looking at Alisha.
"Tingin mo ba, mapapatawad niya pa ko sa ginawa ko?" I asked him.
"She will"
"Bakit mo naman nasabi yan?"
"Kasi nakikita ko namang nagke-care pa rin siya sayo. Tignan mo nga, hindi ka nila binubully o sinasaktan. Iniiwasan ka lang ni Alisha kasi hindi pa siya ready na bumalik kayo sa dati. She's still hurt"
I looked down.
It will take time.
Sana nga ay totoo ang sinasabi ni Bry na magiging okay din kami ni Alisha someday.
***
Lunch time.
"Sure ka? Ayaw mong kumain?" tanong ni Brian sakin.
Kanina pa kasi ako nasusuka sa amoy ng burger na kinakain nila ng tropa niya.
Umorder ako ng rice at steak pero nung nalasahan ko naman ay parang bigla na lang ako nawalan ng gana.
"Nagbago ba sila ng cook? Bakit ang panget yata ng lasa ng mga pagkain nila?" Nayayamot na bulong ko.
Shaun: "Okay naman yung akin, naubos ko nga oh"
Greg: "Pati nga buto, nakain ko eh HAHAHA"
I just rolled my eyes.
"Bibili lang ako ng apple. Yun na lang kakainin ko, saglit"
Tumayo ako at tahimik na naglakad papunta sa may counter.
Pabalik na ko nung may pumatid sa paa ko kaya nadapa ako.
Napatingin ako dun sa mga babaeng dumaan at tumalikod lang naman sila.
May hindi ko man lang nakita kung sino yung epal na babaeng pumatid sakin.
"That's a very mature move! Thank you!" I said, sarcastically.
Tumayo na ko at kita kong pinagtatawanan ako ng halos karamihan ng mga estudyante sa buong canteen. Di ko na lang sila pinansin.
Ganyan naman yang mga tao dito.
Palibhasa, mga bored na sa buhay.
Pag mayaman ka kasi, halos lahat nakukuha mo.
Kaya yung mga tao na lang sa paligid mo ang pinagkakaabalahan mo.
Nagdaan na ko sa ganyan noon.
Greg: "Bakit ang ganda mo pa rin kahit na nadapa ka na?"
Shaun: "Pero mas maganda pa rin si Alisha ko"
Greg: "Ko? Eh di mo nga nililigawan? HAHAHA nananaginip siya oh"
Shaun: "Gago, di lang ako makatsempo. Daming kasama eh"
Greg: "Malamang. Leader nga ng sorority di'ba?"
Shaun: "Cassy, palakad naman ako oh--Ay oo nga pala di kayo okay. Sorry"
Greg: "Insensitive talaga to"
Ngumiti na lang ako at tahimik na kinain yung apple na hawak ko.
Si Brian naman siniko ako at nagapologize para dun sa dalawa.
Magtotropa na kasi sila dahil magkakasama sila sa basketball team.
At dahil wala akong ibang kaibigan ay niyaya niya na kong sumama sa kanila.
*sigh*
Mas lalo ko tuloy namiss ang bestfriend ko.
***
Me: Where are you? Bakit di ka nagtetext or tumatawag sakin?
Finally, sinagot niya na rin ang phone niya.
I've been calling Lance since this morning pero laging out of the reach ang line niya.
Kakauwi ko lang from school at nagdadrive ako ngayon papunta sa office ko.
Aasikasuhin ko lang yung fashion line ko para naman maging busy ang utak ko at hindi ako madepress sa nangyayari samin ni Ali.
Lance: Sorry, bawal kasi gumamit ng cellphone sa school namin. Iko-confiscate nila.
Me: Ouch. That sucks.
Lance: Oo nga eh....
Me: Nakauwi ka na ba?
Lance: Yup. Nandito na ko sa bahay.
Me: Ahh.
I frowned when he didn't say anything.
Me: Lance, okay ka lang?
Lance: Ha? Oo naman. Bakit?
Me: Ang ikli kasi ng mga sagot mo at parang wala kang ganang kausapin ako...
Lance: Sorry talaga Cassy, medyo inaantok kasi ako.
Me: Oh. Okay. You should take some sleep. Can we meet later? I miss you.
Lance: Baka magtuloy-tuloy na yung tulog ko...
Me: Ganun ba? Eh di dadaan na lang ako sa bahay niyo. Please! I really wanna see you kahit saglit lang.
Tumahimik siya ng kaunti at medyo kinabahan ako kasi hindi niya ugaling paghintayin ako.
Feeling ko may problema siya.
Baka tungkol sa kanila na naman ni Chelsea...
Lance: Okay. Sige, see you.
Me: Love you--
Nagulat ako ng in-end call niya na kaagad without telling me he loves me.
Hindi niya ugaling gawin iyon.
Shrugging, I ignored my doubts.
Baka nga wala lang talaga siya sa mood dahil inaantok siya.
Chelsea's POV
"Why did you lied to her?" Nagtatakang tanong ko kay Lance.
Kasama ko siya ngayon dito sa starbucks at nagulat ako ng sabihin niyang nakauwi na siya sa kanila.
"Nagaway kayo noh?" Natatawang tanong ko.
Binaba ni Lance yung iniinom niyang coffee bago siya tumitig sa akin.
Kita kong bothered siya dahil iba yung aura niya today.
"Chels, what if" Tumigil siya saglit.
Para bang hindi siya sure kung ano ba ang dapat niyang gamitin na mga salita. "What if wala kang choice kundi layuan yung pinakamamahal mo? Gagawin mo ba yun?"
"Ni-let go nga kita dahil mahal kita di'ba? Kung yun yung tama, eh di yun ang gawin mo" Simpleng sagot ko.
Napabuntong hininga siya at napasandal sa kinauupuan niya.
May problema talaga to.
"Bakit? May balak ka bang layuan si Cassandra?"
Not that I care about their relationship.
It's just that, I don't like seeing Lance like this.
"Promise me you won't say anything to Cassy, first"
I rolled my eyes and threw a table napkin at him. "Sino ba bestfriend ko? Ikaw o siya? Malamang wala akong sasabihin sa kanya. I barely talk to that girl anyway"
He smiled but it didn't reached his eyes. "Kinausap ako ng mama niya kagabi...."
"Let me guess. Pinagbabawal niya ang relasyon niyo?"
"Hindi lang pinagbabawal. Tutol talaga siya saming dalawa"
"At dahil lang dun, iiwanan mo na ang girlfriend mo? May hindi mo man lang siya ipaglalaban?"
I can't believe I just said that.
Isa dapat ako sa mga tumututol pero ito ako.
Naga-advice na ipagpatuloy nila ang relasyon nila.
The fuck? Hindi yata frappe ang iniinom ko kundi alak.
Para akong lasing, ugh.
"Her mom threatened me. Sabi niya papatayin niya si Cassandra kung hindi ako lalayo"
At first tumawa ako dahil akala ko nagbibiro siya.
Pero nung napansin kong seryoso siya sa sinabi niya ay napanganga ako sa gulat.
"Wait...mama niya talaga ang nagsabi nun?"
"Step mom. Iba ang mother ni Cassy"
"WHAT?! Kahit na! Bakit niya sasabihin yun? Baka naman tinatakot ka lang niya. Hindi naman siguro niya kayang patayin ang anak-anakan niya, right? After all, siya rin naman nagpalaki kay Cassandra"
"Believe me, she can do it. Inamin niya mismo sakin na siya ang nagpabugbog kay Kuya Leon. Siya rin ang nagpasunog ng isa sa mga branch ng fashion line ni Cassy at ang nagutos bumaril sa papa ni Brian"
"Holy shit! She's insane! Dapat siyang isumbong sa mga pulis!"
"We don't have any proof. Tsaka tingin ko, wala tayong laban sa kanya. Napaka-powerful na tao ni Mrs. Monteffiore. Hindi siya basta-basta mapapakulong"
"Have you told Cassandra about this?"
"No" Yumuko siya at napapikit. "I have no plans on telling her"
"Tanga ka ba? At ano? Iiwan mo na lang siya basta-basta? Lance, you have to warn her. Kahit na lumayo ka for her safety, wala kang assurance na magiging okay siya dahil kasama niya pa rin ang evil bitch na yun! Anytime, pwede siyang saktan nun!"
And once again, hindi ako makapaniwalang nasa side ako ni Cassandra.
"Listen to me, Lance. If you really love Cassy, you'll tell her the truth"
"It'll break her heart"
"She's already broken anyway"
He groaned at that.
Naaawa ako kay Cassy.
Ang hirap ng sitwasyon nila ni Lance.
"Go and talk to her" I told my bestfriend.
"Okay ka lang dito?"
Tanggap ko nang hindi mo ko mamahalin lance.
Tanggap ko nang hanggang bestfriend lang ako.
"Oo naman"
Tumayo na siya at hinalikan ang noo ko. "Take care of yourself, chels"
"Goodluck" Mahinang sabi ko.
Tumayo na rin ako nung nakaalis na siya dahil gabi na at gusto ko na ring umuwi.
Pagkakuha ko ng bag ko sa upuan ay natigil ako ng makita ko si Alisha.
Nakatitig siya sakin as if she wants to say anything.
I sighed and walked towards her.
"Alam kong wala akong karapatan para sabihin ito sayo pero tingin ko, kailangan mong malaman na nasa panganib ang bestfriend mo. Cassandra needs you, Ali"
Cassandra's POV
"Ilayo mo niyo nga sakin yan" Naiiritang sabi ko sa isa sa mga new-employed staff ko.
Humingi kasi ako ng soup dahil naglalaway ako dun pero nung naamoy ko yung soup ay parang nahilo ako sa lansa ng amoy.
Ugh, kadiri lang.
"Sorry po ma'am"
Annoyingly, kinuha ko na ang bag ko at dumiretso na ko sa elevator.
Pagbaba sa lobby ay nagulat ako ng makita ko si Lance na tumatakbo.
"Hey! Akala ko ba, dun na tayo sa bahay niyo magkikita?"
"We need to talk"
"Is everything okay?"
Humawak muna siya sa wall sa gilid dahil parang babagsak siya sa pagod.
"Lance..."
Hinawakan niya ang kamay ko at dire-diretso niya kong hinila palabas ng building.
Lalapit sana yung isa sa mga guards dito pero sinenyasan ko sila na hayaan kaming dalawa.
Paglabas namin ay natigil ako sa dami ng nagtakbuhan na press.
Halos masilaw ako sa mga flash ng camera nila.
"Is it true na bumaba ng 30% ang sales ng fashion line mo Ms. Monteffiore?"
"Ano ang masasabi ng mother mo about this?"
"Ano yung kumakalat na ninakaw niyo lang daw ang new designs niyo from a known fashion designer abroad?"
"Ibebenta mo na daw ang business mo?"
"Talaga bang palugi na ang fashion line mo?"
"What can you say about the robbed shop of yours in Cavite this afternoon?"
Nanlaki ang mga mata ko sa mga tanong nila.
Ano bang nangyayari?
Saan nanggaling ang mga rumors na ito?
"I'll release a statement at the press conference tomorrow, excuse me"
Inalalayan ako ni Lance para makalakad kami papunta sa kotse niya.
Pagkasakay na pagkasakay naming dalawa ay nagdrive agad siya palayo.
"Ano yun? Bakit may mga ganung balita?" Gulat na gulat na tanong ko habang nagsi-seatbelt ako.
Hindi nagsalita si Lance.
Dire-diretso lang siyang nagdrive.
"Oo nga pala...ano yung paguusapan natin?" I asked him, nervously. Hinawi ko yung buhok ko na dumidikit sa mukha ko dahil sa pawis.
"You have to know that your Mom is very dangerous" He exhaled.
"Ha?"
What is it about my mom again?
"Cassy, tama tayo ng hinala. Hindi aksidente yung mga nangyari last week. Lahat ng iyon, pakana ng mama mo"
"Paano mo naman nalaman?"
"She talked to me last night at umamin siya sakin"
"At hindi mo agad sinabi sakin?!" Pagalit na sigaw ko.
Kausap ko pa si Mama this morning and we had fun talking to each other habang nagbe-breakfast kami.
"I'm telling you now, okay? Sorry kung hindi ko agad nasabi sayo. Naguluhan kasi ako sa dapat kong gawin. I'm was confused all day kaya ko hindi siansagot yung mga tawag mo"
I exhaled angrily. "Are you saying that you purposely ignored me?"
"Yes, and this isn't the time for us to argue. Cassandra, your mom told me she'll kill you kung hindi ako lalayo sayo"
"ANO? No. I don't believe you"
"I'm telling you the truth. Kahit ako, nagulat sa sinabi niya. She said na kung wala rin naman daw kwenta ang pagiging monteffiore mo, she might as well just kill you"
Parang pinilipit yung puso ko sa mga narinig ko.
Naiyak ako the moment I realized na totoo nga ang mga sinabi ni Lance.
"She never loved me" I whispered.
"Pati ang papa mo, hindi niya rin minahal. Inamin niya sakin lahat"
"Huh?" Naiyak na tanong ko.
"She said she tried pero mas mahalaga pa ang business niya para sa kanya kaysa sa papa mo"
She's unbelievable!
May puso pa ba siya?
"What do we now?" Mahinang tanong ko habang pinipigilan ang mga luha na dumaloy ng dumaloy mula sa mga mata ko.
I hate crying.
I hate being hurt.
"First, I'll take you far away from here. Bahala na kung saan tayo mapunta basta ngayon, dapat mailayo lang muna kita. Tsaka na natin isipin ang pwede nating gawin pag safe na tayo------"
"AHHHHHHHH"
Napasigaw ako ng bigla na lang may marinig akong malakas na putok ng baril at nagpaikot-ikot na ang kotse namin.
Tumama yung gilid ng kotse sa isang poste at naumpog ako sa gilid.
"Cassy!!!"
Tinanggal ni Lance ang seatbelt niya, pagkatapos ay hinawakan niya ang ulo ko ng dahan-dahan.
Nakita kong nagdugo ang ulo ko ng mapansin kong may dugo na rin ang kamay niya.
"I'm fine, medyo nahihilo lang ako" I whispered.
He took off my belt and he slowly carried me para makalabas kami sa kotse.
Iniupo niya ko sa may gilid at chineck niya kung may sugat pa ko maliban sa ulo ko.
*Klikt*
Natigil kaming dalawa ng may marinig kaming nagload ng gun.
Lance slowly turned around and I shouted loudly ng hinampas ng isang lalake ang hawak niyang baril sa ulo ni Lance.
Napahiga siya at nawalan agad ng malay.
"LANCE! LANCE WAKE UP!!!" Umiiyak na sigaw ko.
Kita kong sumakay na ang lalakeng may takip ang mukha sa isang motorcycle at nagdrive agad palayo.
Nagsitakbuhan naman ang mga tao para lumapit sa amin.
May narinig akong tumawag ng ambulansya at yung iba ay nagtatanong kung okay lang ba daw kami.
Umiyak na lang ako at niyakap si Lance.
Bakit ba nangyayari sa amin ito?
Ano bang gusto ni Mama sa akin at kailangan niyang gawin sa amin ito ni Lance?
---------------------------------
Happy 600K views TR! Nakakatuwa, padami na ng padami ang mga nagbabasa nito :) Thanks royals!