អានដោយការទទួលខុសត្រូវ🕺
+ភូមិគ្រឹះផាក
នៅក្នុងភូមិគ្រឹះតូចល្មម ដែលមានសមាជិតបីអ្នក
ប៉ា ម៉ាក់នឹងកូនប្រុសជាទីស្រលាញ់ពេញបេះ
ដូងរបស់លោកទាំងពីម្នាក់ទៀត។
នៅបរិវេនសួនច្បារធំទូលាយ ក្មេងតូចអាយុ
ប្រមាណជិត19ឆ្នាំកុំពុងតែលេងជាមួយអ្នក
បម្រេីយ៉ាងរីករាយ សុខៗក៏មានឡានទំនេីប
ពណ៌ខ្មៅរលោង ដែលគ្រប់គ្នាពុំដែលស្គាល់
គេចុះពីឡាន គេស្លៀកសម្លៀកបំពាក់សុទ្ធតែ
ពណ៌ និយាយងាយយល់គឺឈុតខ្មៅមួយតួរ
ខ្លួន។
«លោកជាអ្នកណា មកមានការអី»
ពេលជំហានជេីងបោះមកដល់មាត់ទ្វា ក៏ត្រូវ
អ្នកយាមឃាត់ជាប់ នឹងសួរដោយសម្ដីមិនសម
រម្យ មនុស្សមាឌធំដោះវែនតាខ្មៅចេញសម្លឹង
មុខបុរសយាមទ្វាដូចជាសាតាន សឹមបោះប្រ
យោគធ្វេីឱ្យពួកគេដួលសន្លប់អស់៖
«ស្ដាប់ឈ្មោះយេីងឱ្យច្បាស់ យេីងមីនយ៉ុន
ហ្គីជាអ្នកប្រុសទីពីន័យម្ចាស់ភូមិគ្រឹះនេះ»
យ៉ុនហ្គីនិយាយឈ្មោះគេចេញមកជាមួយទឹក
មុខកំណាច អ្នកយាមទ្វាក៏ដួលសន្លប់បាត់មាត់
មាត់-កអស់ តេីនាយជាមីនយ៉ុនហ្គីមែនឬមិន
មែន?ព្រោះគេទៅបាត់រាប់ឆ្នាំគ្មានសូម្បីដំណឹង
អីឡូវស្រាប់តែបង្ហាញខ្លួនក្នុងសភាពដូចជា
ពពួកម៉ាហ្វៀកំណាច។
«តេីមានរឿងអីបានជាឡូឡាម្ល៉េះ?»
អ្នកស្រីមីនដែលជាបងស្រីរបស់យ៉ុនហ្គី គាត់
ក៏ចេញមកស្ដីបន្ទោសទៅកូនចៅក្រោមបង្គាប់
ព្រោះស្វាមីរបស់គាត់កុំពុងតែធ្វេីការនៅក្នុង
សួនខាងក្រោយ ហេីយកូនប្រុសគាត់ក៏មិន
ចូលចិត្តអ្នកណាឡូឡាដែរ។
«សួរស្ដីបងស្រី សុខសប្បាយទេ»
យ៉ុនហ្គីញញឹម សឹមបោះជំហានចូលមកជិត
បងស្រី ខណៈនោះអ្នកស្រីមីនគាត់ដូចជាជួប
ខ្មោចលងយ៉ាងចឹង គាត់ភ័យឡេីងស្លេកស្លាំង
ដួលខ្ពោកសន្លប់បាត់មាត់ឈឹងក្បែរជេីងប្អូន។
«ហេតុអីគ្រប់គ្នាដូចជាខ្លាចខ្ញុំខ្លាំងម្ល៉េះ ធ្វេីខុស
អីទេដឹងពេលដែលខ្ញុំមិននៅ?»
ដំណឹងនាយក្រាសមកដល់លោកផាកវាលឿន
ជាងការគិត គាត់ចេញមកនិយាយនឹងសួរនាំ
នៅក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ។
«ទីនេះមិនដូចពីមុនទៀតទេ ហេីយក៏មិនមែនជាភូមិគ្រឹះមីនដែលឯងមានអំណាចទៀតដែរ
នេះជាភូមិគ្រឹះផាក ជាផ្ទះរបស់យេីង»
«ខ្ញុំដឹង ខ្ញុំគ្រាន់តែមកមេីលបងស្រី នឹងក្មួយ
ប្រុសរបស់ខ្ញុំប៉ុន្នោះ បងថ្លៃមិនបាច់បារម្ភនោះ
ទេ»គេត្បកមកវិញទាំងញញឹមចុងមាត់ ភ្នែក
សម្លឹងទៅមាឌល្អិតដែលអង្គុយជិតលោកប៉ា
មិនដាក់ ថែមទាំងលេបទឹកមាត់មួយខ្អឹកទៀត
ផង។
«កូនមីនឡេីងទៅខាងលេីសិនទៅកូន»
លោកផាកហាក់មិនទុកចិត្តនៅក្រសែភ្នែក
របស់ប្អូនថ្លៃ គាត់ក៏បញ្ជាឱ្យកូនឡេីងទៅខាង
លេី មាឌល្អិតក៏មិនមាត់អ្វីគេក្រោកឈរបន្តិច
សឹមឱនគោរពទៅវ័យចំណាស់ទាំងពី ខណៈ
ពេលដែលគេឱនគោរពទៅយ៉ុនហ្គីកែវភ្នែក
ទាំងពីក៏ប៉ះគ្នា ជីមីនប្រញាប់ដកភ្នែកចេញនឹង
ឡេីងទៅខាងលេីយ៉ាងលឿនបំផុត។
«ក្មយយខ្ញុំធំពេញកម្លោះស្ដូកទៅហេីយ ថែម
ទាំងស្អាតទៀតផង បងថ្លៃគិតចឹងទេ?»
«កុំមានគំនិតផ្ដេសផ្ដាសឱ្យសោះ»
«ថាមិនត្រូវទេបងថ្លៃ ទាំងស្អាត ទាំងក្មេង
ជុបៗ ឃេីញហេីយញាប់ញ័រណាស់បងថ្លៃ»
យ៉ុនហ្គីតបទាំងញញឹម ថែមទាំងជញ្ជក់មាត់
ទៀតផង ធ្វេីឱ្យលោកផាកឃ្នេីសចិត្តជាខ្លាំង។
«ឯងនេះមិនកែទម្លាប់បន្តិចសោះ18ហេីយនៅ
តែព្រានដដែល តែកុំមកព្រានដាក់កូនយេីង
ណាអាយ៉ុន យេីងមិនចូលចិត្តទេ»
ដោយការខឹងសម្បារ លោកផាកក៏បញ្ចេញ
សម្លេងរឹងកំព្រឹសដាក់ប្អូនថ្លៃ ខណៈដែល
ពាក្យគាត់និយាយនាយធំបានចងចាំទុកគ្មាន
ចន្លោះពាក្យណាមួយឃ្លា។
«តាមពិតទៅខ្ញុំមករកបងស្រីពិភាគសាររឿង
សំខាន់ តែពេលនេះគាត់សន្លប់ទៅហេីយ
ខ្ញុំមិនរំខានបងថ្លៃទៀតទេ»ថាហេីយនាយក៏
ក្រោកឈរ បែខ្នងបម្រុងចាកចេញ ប៉ុន្តែនាយ
ក៏ងាកទៅសម្លឹងជណ្ដេីរឡេីងទៅជាន់ខាង
លេីដោយញោចចុងមាត។
កន្លងផុតទៅពីបីម៉ោងក្រោយ មេឃក៏ងងឹត
សូន្យ គ្រប់គ្នាក្រោយញាំបាយរួចក៏ទៅសម្រាក
រាងខ្លួន ចំណែកឯលោកផាក គាត់ក៏បន្តធ្វេី
ការសេសសល់នៅបន្ទប់សៀវភៅ ទេីបមិន
បានចាប់អារម្មណ៍ថា មានមនុស្សចូលមក
ក្នុងផ្ទះ។ហេីយអ្នកចូលមកនោះគ្មាននរណា
ក្រៅពីមីនយ៉ុនហ្គីនោះទេ នាយដេីរចូលទៅ
ក្នុងផ្ទះយ៉ាងងាយស្រួល ព្រោះតែគ្មានអ្នក
ណាម្នាក់ចាប់អារម្មណ៍ចំពោះនាយ។ជំហាន
ជេីងធ្ងន់កន្ដុកបោះឡេីងទៅជាន់លេីយ៉ាងប្រ
ញាប់ប្រញាល់ដូចជាចោរលួចរបស់យ៉ាងអុី
ចឹង។
តុ!!តុ!!
មនុស្សធំលេីកដៃគោះទ្វាតិចៗប៉ុន្តែគ្មានសម្លេ
ងអ្វី ទេីបអ្នកខាងក្នុងចុះពីគ្រែសម្ដៅមកបេីក
ទ្វាដោយគ្មានការសង្ស័យ។
«ល-លោកពូហឹម...»មិនទាន់នឹងហៅសព្វ
នាមនាយអស់ផង យ៉ុនហ្គីក៏ចូលទៅខ្ទប់មាត់
របស់គេជិតឈឹង ថែមទាំងបញ្ជាដោយការ
គម្រាម៖
«ស្ងាត់មាត់ទៅបេីមិនចង់ឱ្យពូសម្លាប់ឯង
ចោលទេនោះ»
«ពូចង់ធ្វេីអី?»ក្រោយគេលែងឱ្យមានសេរី
ភាពមាត់វិញ នាយតូចក៏សួរដោយចងចិញ្ចេីម
«ចង់ធ្វេីឯងនឹងហេីយ»
«ពូនិយាយអី ឆាប់ចេញទៅវិញទៅបេីលោក
ប៉ាដឹងថាលោកពូលួចចូលបន្ទប់ខ្ញុំនោះ គាត់
មិនទុកមុខឱ្យពូទេ»ជីមីននិយាយដោយសម្លេង
ស្រាលៗ ខណៈអ្នកម្ខាងទៀតមិនបានចាប់
អារម្មណ៍នឹងសម្ដីគេឡេីយ គឺគេកុំពុងតែសម្លឹង
ទៅទ្រូង-សខ្ចីដែលបញ្ចេញដោយអាវវែល-ក
សស្ដេីងទៅវិញទេ។
ក្អឹក!!!
មនុស្សធំលេបទឹកមាត់មួយក្អឹក សឹមឈាន
ជេីងចូលមកកៀកជាមួយមាឌល្អិតដែលគិត
តែថយក្រោយគេចចេញពីនាយរហូតនោះ។
ភឹប!!!
«អាយយ លែងខ្ញុំទៅ លោកពូចង់ធ្វេីអី»
រវល់តែថយក្រោយភ្លេចមេីលថាអស់ផ្លូវទៀត
មាឌល្អិតក៏ដួលទៅក្រោយដោយមានយ៉ុន
ហ្គីតាមទ្រោបពីលេីថែមទាំងចាប់សង្កត់ដៃគេ
ទៀតផង។
«ហឹម..ក្រអូបណាស់ ស្ហឺត!!ត្រង់ណាក៏ស្អាត
ក៏ក្រអូបដែរ»លោកពូសង្ហាឱនទៅថេីបថ្ពាល់
រលោងខ្សឺតៗ ថែមទាំងថេីបគល់-កឆ្វេងស្ដាំ
ទៀតផង។
«ហ្អឹកៗ លែងខ្ញុំទៅ លោហឹម..»រៀបនឹង
ស្រែកហៅជំនួយបានទៅហេីយ យ៉ុនហ្គីក៏
ឱនទៅសង្គ្រប់ថេីបបឺតបបូមាត់តូចសុីចសុី
យ៉ាងតត់ក្រហល់ ចំណែកឯដៃនាយរាវទៅ
ប៉ះច្របាច់ច្របល់ត្រកៀកធំយ៉ាងទំនេីង។
ខ្វោក!!!
ដោយការស្រេកឃ្លាន មនុស្សធំក៏ចាប់ហែក
ខោអាវលេីខ្លួននាយតូចយ៉ាងកំរោលសឹមឱន
ទៅថេីបញីញក់លេីចុងទ្រូងសងខាងយ៉ាង
គឃ្លេីនដោយទ្រេកត្រអាល។
«ហ្អឹកៗ លោកប៉ាជួយ អ្អាស៎!!ហឺៗមនុស្ស
អាក្រក់ អាស៎ឈឺណាស់កុំខាំដោះខ្ញុំ»
ដោយការរំខាន មនុស្សធំក៏ខាំចុងទ្រូងមួយ
ម៉ាត់ឱ្យក្មេងតូចស្រែកយ៉ាងរំពង មានសម្លេង
ដល់ខាងក្រៅ។
«កូនមីន កូនមិនស្រួលខ្លួនមែនទេ?»
ដោយការបារម្ភ លោកផាកគាត់ក៏ចេញមក
សួរនាំ ខណៈអ្នកក្នុងបន្ទប់កុំពុងតែជួបវិបត្តិធំ
ប៉ុនមហាមេឃ ព្រោះត្រូវលោកពូរោគចិត្ត
ចូលមកចាប់បង្ខំនឹងញីញក់ពេញខ្លួនប្រាណ។
«គ្មា-គ្មានអីទេលោកប៉ា ហឹម!!!»
ដោយខ្លាចការគម្រាមរបស់លោកពូ ជីមីនក៏
ឆ្លេីយកុហក់ថាមិនអី ទាំងដែលខ្លួនប្រាណ
របស់គេត្រូវបានលោកពូសង្ហាដែលទេីបតែ
ស្គាល់មិនប៉ុន្មានម៉ោងមុន កុំពុងតែបឺតជញ្ជក់
គ្រប់កន្លែងគ្មានសល់ចន្លោះ។
«អ្អាស៎!!បានហេីយលោកពូ បេីអ្នកម៉ាក់ដឹង
ពូច្បាស់ជាមិនរសទេ អ្អាស៎!!កុំធ្វេីបាបខ្ញុំអី»
មាត់អង្វរក៏គេ ទាំងដែលជេីងទាំងគូកុំពុងតែ
នៅលេីស្មាមនុស្សធំនៅឡេីយ។យ៉ុនហ្គីយក
មុខសង្ហាទៅនេបនិត្យនៅចន្លោះភ្លៅស្រលូន
ដោយលេីកជេីងទាំងគូដាក់លេីស្មារបស់គេ
បបូមាត់នឹងអណ្ដាតនាយធ្វេីការយ៉ាងជំនាញ
ធ្វេីឱ្យមាឌល្អិតរមួលខ្លួនសឹងតែដាច់ចង្កេះ។
«អ្អាស៎ៗ ស្រាវណាស់ឈប់ទៅ»
ព្រោះតែការបឺតជញ្ជក់ធ្វេីឱ្យមាឌល្អិតពិបាក
ខ្លួន ម្រាមដៃទាំងពីប្រឹងខ្ញាំកម្រាលពូកស្ទេីតែ
បាក់ម្រាម។
«ស្អាតណាស់ ស្អាតលេីសការគិត ពូស្ទេីតែ
ស្ទះឈាមស្លាប់ដោយសាររាងកាយរបស់អូន
ទៅហេីយ មីននី នេះអូនមិនស្គាល់ពូទេឬ?ពូ
ជាលោកពូម្នាក់ដែលធ្លាប់ទិញការេមឱ្យអូនញាំ
កាលអូននៅរៀន នេះអូនភ្លេចពូហេីយ?»
នាយបន្លឺឡេីងតិចៗរំឮកការចងចាំ ព្រោះគេ
ខានជួបជីមីនជាង១០ឆ្នាំមកហេីយ ទេីបជីមីន
ភ្លេចគេបែបនេះ។
«ពូជា លោកពូដែលទិញការេមឱ្យខ្ញុំនៅឆ្នាំ
នោះមែនទេ?»
«បាទ..»យ៉ុនហ្គីឆ្លេីយទាំងញញឹម ខណៈរាង
កាយពួកគេទាំងពីននោលគោកដូចគ្នា។
«ពូនឹក នឹកអូនណាស់ ស្ហឺត!នឹកស្ទេីតែដាច់
ខ្យល់ស្លាប់ យប់នេះអូនត្រូវតែសងពូឱ្យគ្រប់
ចំនួននឹងក្ដីនឹកនារបស់ពូវិញ»
ថាហេីយនាយក៏ឱនទៅថេីបបបូមាត់តូចម្ដង
ទៀត ខណៈអ្នកក្រោមទ្រូងក៏លែងរេីទៀត
ដែរ គេតបការថេីបមកវិញយ៉ាងរោលរាល
ដៃទាំងគូលេីកទៅតោងកនាយក្រាសជេីងក៏
លេីកទៅគាវចង្កេះមាំដោយការភ្លេីតភ្លេីន។
ភ្លេីងទោសៈដែលបានឆាបឆេះវាក៏រឹតតែក្ដៅ
នឹងស្រេីបស្រាលជាមួយការបំបោសអង្អែល
របស់អ្នកខាងលេី។បាតដៃមាំទាំរាវអង្អែល
សព្វខ្លួនប្រាណ បបូមាត់ក៏ថេីបដេញមិនឱ្យ
សល់ចន្លោះណាមួយ គេថេីបផងបឺតផង តាម
ឆ្អឹងដងកាំបិត រហូតដេញមកចុងទ្រូង ក្បាល
ពោះរាបស្មេី ខាំញិច បឺតបន្សល់ស្នាមជាំជា
ច្រេីន។
«បេីកជេីងឱ្យធំជាងនេះបន្តិច ស្រួលពូចូល
ទៅក្នុងខ្លួនអូន ស្ហឺត!ស្ដាប់បង្គាប់បេីឈឺត្រូវ
ទ្រាំ ដេីម្បីពូ»នាយពោលតិចៗ ដៃក៏ញែក
ជេីងតូចៗចេញពីគ្នា ដោយមាននាយចូលទៅ
ជំនួស ដៃមាំសុទ្ធតែសរសៃរ ចាប់កាន់ស្នូល
សាច់រឺតចុះឡេីងឱ្យរីកបែកមាឌធំជាងមុន
សឹមលេីកទៅញុលនៅច្រកសំងាត់តិចៗថេីៗ
«អ្អាស៎!ពិបាកក្នុងខ្លួនណាស់ពូឆាប់ដាក់វាចូល
ទៅ ហ្អឹម!!»ពោលបានបន្តិច នាយក្រាសក៏
ឱនទៅថេីបមាត់ជិត ចំណែកឯចង្កេះនាយក៏
ចាប់ផ្ដេីមប្រឹងស៊កលូនចូលតិចៗទៅក្នុងខ្លួន
នាយតូចយ៉ាងពិបាក។
«ស្ហឺត..អ្អាស៎!រឹតណាស់តឹងជាងការគិតពូ
ឆ្ងាយណាស់ អ្ហឹស!!»
«ឈឺ ឈឺណាស់ពូ កុំទាន់កម្រេីកអី»
ជីមីនទប់ចង្កេះនាយធំជាប់ ធ្វេីមុខចង់យំដោយ
ឈឺនៅច្រកតូចចង្អៀត។
«ស្ហឺត!អ្អាស៎ៗ តែបន្តិចលែងអីហេីយ អ្ហឹសៗ
ស្រួលណាស់ កកក្ដៅរោលរាលណាស់សំ
ណព្វចិត្ត»នាយមិនស្ដាប់ការអង្វរនោះទេ
នាយគ្រាន់តែដឹងថា ពេលបានចូលផុតទៅ
នាយគឺកក្ដៅ នឹងស្រួលតែប៉ុន្នោះ ចង្កេះបាវ
ខ្សាច់អុកអង្រួនញាប់ៗ បោកខ្ទប់ទៅភាពទន់
ជ្រាយយ៉ាងខ្លាំងខ្លា រហូតមានសម្លេងចេញ
មកខាងក្រៅ៖
ផ្លាប់ៗ!!!ផ្លាប់ៗ!!
«អ្អាស៎ តិចៗឮសម្លេងហេីយពូ អ្អាស៎ៗតិចៗ
ទៅគ្មានអ្នកណាមកដណ្ដេីមពូទេ អ្ហឹសៗ»
ជីមីនដង្ហក់ ស្រែកឃាត់អ្នកខាងលេីឱ្យបន្ថយ
ល្បឿន តែមនុស្សធំហាក់មិនបានស្ដាប់នោះ
ឡេីយ គេនៅតែបន្តអុកខ្លាំងៗញាប់ទៅៗ
រហូតធ្លាយទឹកស្នេហ៍ហូហៀពេញពូក។
«អ្អាស៎!!!ស្ហឺត!!»នាយក្រាសស្រែកមួយហឹស
ចុងក្រោយ នាយក៏នៅស្ងៀមសំងំបញ្ចូលគ្រប់
យ៉ាងចូលទៅក្នុងខ្លួននាយតូចគ្មានសល់។
«បន្តទៀតទេ?»
«អត់ទេ ហត់ណាស់ គ្មានកម្លាំងកំហែងទេ»
«តែពូមាន តោះបន្តទៀតទៅ»
ភឹប!!
ថាហេីយនាយក៏បង្វិលឱ្យមាឌល្អិតផ្កាប់មុខទៅ
ពូក នាយទាញត្រកៀកមូលខ្លំមកបៀត សឹម
លេីកស្នូលសាច់រីកមាឌរុញផ្អឹបលេចផុតដល់
បាត ចង្កេះបាវសាក់អុកយ៉ាងស្វាហាប់នឹង
មានកម្លាំងពេញខ្លួន គេងេីយក្បាលស្រែក
ថ្ងូយ៉ាងក្រលួច មិនខ្លាចឮដល់ម្ចាស់ផ្ទះ ហេីយ
សម្លេងថ្ងូចថ្ងូទាំងនោះ វាក៏បានឮដល់លោក
ផាកនឹងភរិយាមែន ពួកគាត់តត់ស្លុតសឹងតែ
ដួលបោកខ្លួន មិននឹកស្មានថាប្អូនប្រុសត្រឡប់
មកធ្វេីរឿងដែលមិននឹកស្មានបែបនឹងសោះ។
«អ្ហឹសៗៗ ស្ហឺត!!ស្រួលណាស់មីននី អ្អាស៎»
នាយអុកអង្រួនពីក្រោយខ្លាំងៗ ធ្វេីឱ្យខ្លួនប្រា
ណតូចយោលយោកទៅតាមការអុកគ្មាន
បានឈប់ឈរ។
«បា-បានហេីយ អ្អាស៎ៗ បានហេីយពូ»
«អ្ហឹស!!»
ក្រាក!!!
ស្របពេលដែលនាយបញ្ចប់គ្រប់យ៉ាង ទ្វា
បន្ទប់ក៏បេីកដោយដៃអ្នកស្រីមីនដែលជាបង
ស្រីរបស់នាយក្រាស គាត់សម្លក់មុខប្អូនខឹង
ក្រោធយ៉ាងខ្លាំងដែលនាយហានធ្វេីបែបនឹង
«ម៉ាក់ៗ..»ហៅសព្វនាមម៉ាក់បានតែប៉ុន្មាន
ម៉ាត់ ជីមីនក៏សន្លប់ទាំងអាក្រាតកាយទាំង
ផ្កាប់មុខលេីពូកដែលមាននាយក្រាសនៅពី
ក្រោយ យ៉ុនហ្គីទាញភួយគ្របជិតជីមីន ចំ
ណែកនាយក៏ទាញកន្សែងពោះគោមករំ
ខ្លួនចុះពីពូកធ្វេីរឹកហីៗដូចគ្មានរឿងកេីតឡេីង។
«មីននីជាប្រពន្ធខ្ញុំហេីយ បងនៅចង់យ៉ាង
មិចទៀត?»
«ឯង ហ៊េីយ..»គ្មានអីត្រូវនិយាយទៀតទេ
បេីអង្ករក្លាយជាបាយទៅហេីយ លោកផាក
ក៏មិនដេញដោលទៀតដែរ ធ្វេីយ៉ាងមិចបេី
អ្នកខូចខាតគឺជាកូនប្រុសរបស់គាត់ ចឹងមាន
តែឱ្យពួកគេរៀបការតាមប្រពៃណី។
ចាប់តាំងពីពេលនោះមកគ្រួសារទាំងពីក៏ក្លាយ
ទៅជាគ្រួសារដែលមានក្ដីសុខជាងគេបំផុត។
__ចប់បរិបូណ៌__
ភ្លេចវិឡាគុណខ្ទិច ខាងសរសេរយូពេក🥴
យ៉ុនហួរ✍️