Luhan POV
Tatlong araw na ang nakalipas simula nun hindi ko na siya uli nakita. Hindi ko na siya tinetext at hindi narin siya dumaan sa coffee shop. Inaamin ko namimiss ko siya. Pero ano pa bang magagawa ko diba? Hindi na ako yung mahal niya.. </3
"Hyung, okay lang ba?" Umupo sa tabi si Lay tumango naman ako.
"Ilang araw ka ng matamlay nag-aalala na kami." Dagdag pa nito.
"Okay lang ako Lay." Walang ganang sagot ko. Pinat yung balikat niya, tumayo na ako at lumabas sa praktis room.
Siguro kailangan ko munang magpahangin.
---
Seohyun POV
Naibato ko yung wine glass kaya nabasag ito. Ang ganda ng usapan namin ni Jin na ilalayo niya si Charisse dito tapos ngayon ibinalik pa niya! Alam ko naman na wala dapat akong ikatakot e kasi nasaakin na si Luhan at kasal na kami kaya wala din magagwa si Charisse kung bumalik man siya pero hindi parin mawawala saakin yung kaba.
TO: JIN
Magkita tayo ngayon din!
Sent..
From: Jin
Bakit kailangan pa nating magkita? Tapos na ang ugnayan natin Seohyun.
Napamura ako ng napakalutong sa text niya. Tapos na ugnayan namin? Bakit? Dahil sumikat na yung Bts kaya wala na siyang pakialam?! Paano naman ako?! Paano naman yung problema ko!
To:Jin
Kung ayaw mo kong puntahan, Ako ang pupunta. I'm warning you Jin, mag iiskandalo ako!
Sent..
Ilang segundo lang ay nagreply naman ito. Tss.. Takot naman pala *smirked*
From:Jin
Okay fine! Meet me at the Park.
Pagakabasa ko nun ay agad na akong lumabas sa dorm namin ng SNSD. Agad akong tumungo sa Park. Nauna pa nga akong dumating sakaniya eh. Tss. As usual lagi siyang late.
"Seohyun.." Napalingon ako agad. Tss.. This Asshole.
"Hayop ka Jin! Bakit mo siya ibinalik dito?!" Inis na inis akong humarap sakaniya. Kulanh nalang eh suntukin ko siya.
"Huminahon ka nga Seohyun!" Huminahon?! E kung ipakain ko kaya sakaniya yung kamao ko?!
"The Fvck! Gusto mo huminahon ako?! Tell me Jin, paano ako hihinahon kong ibinalik mo yung babaeng karibal ko?!" Sigaw ko.
"Ano pa bang gusto mo ha? Diba kasa na kayo ni Luhan?! At isa pa, kinikilala niya akonh asawa kaya wag kang mag-alala!" Tumaas na din yung boses niya.
"Yun na nga eh, kasal na kami! At ikaw, mag asawa ang turing niya sainyong dalawa! Pero alam mo bang nagkikita sila ni Luhan ng palihim?! Alam mo ba?!" Umiling naman ito. Inilabas ko naman yung cellphone ko at ipinakita ko yung mga pictures.
Hindi ako tanga, alam ko na alam na ni Luhan na buhay si Charisse at alam ko nagagawa ito ng paraan para mabawi siya kaya nag-hire ako ng taong susunod sakaniya.
"I can't believe this." Nakita ko na nabuo na yung galit kay Jin.
"Well, believe now!" Sabi ko.
"Don't worry, I can handle this. At alam ko hindi ako iiwan ni Lorisse."
"Lorisse?" Napakunot ako ng noo.
"Oo, nagkaamnesia siya kaya pinalitan ko yung pangalan niya." Napangisi ako. Tingnan mo nga naman nagkaamnesia pala siya. How I wish hindi na bumalik ang alaala niya.
"Oh.. Good for you madali mo lang siyang utuin." Sabi ko.
"Shut up Seohyun. Aalis na ako may praktis pa kami." Tumalikod na ito.
"Wait, siguraduhin mo lang Jin na hindi masisira lahat ng pinaghirapan ko. Sa oras na lumabas na plinano ko lahat ng to idadamay kita.. Pati yang banda mo." Banta ko. Tumingin ito saakin.
"YOU PLANNED EVERYTHING?!"
Sabay kaming napatingin ni Jin sa nagsalita..
Gash..
"L..L..Luhan.." Biglang nawala yung tapang ko.
"ANO? Sabihin mo saakin Seohyun, ikaw ba ang may pakana ng lahat kaya nawala siya saakin?!" Lumapit ito at mahigpit na hinawakan niya ang balikat ko.
"No.. What I mean is.."
"UMAMIN KANA!!!!" Itinulak niya ako ng malakas kaya napaatras ako.
Ramdam na ramdam ko yung galit ni Luhan. Kinikilabutan ako sa aura niya pati tuhod ko nanlalambot pero pinipilit ko paring magmukha matapang.
"FINE! OO AKO NAGPLANO NG LAHAT! PLINANO KO YUNG PAG AAWAY NIYO HANGGANG DUN SA PAGPAPASABOG NG TAXI NA SINASAKYAN NIYA! MASAYA KANA?! PLINANO KO LAHAT YUN! PLINANO KO DAHIL DESPERADO NA AKONG MAKUHA KA!" Hinugot ko lahat ng lakas ng loob ko para sabihin yan kahit na niiyak na ako.
"I can't believe kaya mong gawin yun.." Umiling iling pa si Luhan.
"Luhan.. Kaya kong gawin lahat para sayo.. Kaya kong pumatay ng tao mapasakin ka lang.." Hinawakan ko yung braso niya pero marahas nitong tinggal ang kamay ko.
"Luhan, I'm sorry. Pero diba mag asawa nanaman tayo? Diba? Diba dapat di mo na siya intindihin?." Para na akong napapraning na nagmamakaawa sakaniya.
"Shut up Seohyun! Ayoko ng makarinig ng ano mang salita galing sayo!"
"Pero.."
"I SAID SHUT UP!!!!" napaiyak na ako ng tuluyan lalo ng talikuran na niya ako at naglakad palayo, pero bago ito umalis tumingin muna ito ng masama kay Jin.
---
Luhan POV
All this time sinisisi ko yung sarili ko sa pagkawala niya saakin. Sinisisi ko,yung sarili ko sa pagkawala ng alaala niya. Pero ano? Sa loob ng dalawang taon ng pagluluksa at pag ani ko ng galit mula iabng tao dahil sa pagkawala niya may isang tao palang mas dapat sisihin kaysa saakin!
"AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!" Nasuntok suntok ko yung manibela.
Kung hindi sana ako naniwala sa mga picture na binigay ni Seohyun saakin nun, kung hindi sana ako nagpadala sa selos hindi sana nangyari yun! Naihilamos ko yung palad ko sa mukha ko.
Ano na ngayon ang gagawin ko? Paano ko siya babawiin? Paano? Paano? Paano?! Paano pa kung ngayon ay nakatali ako sa babaeng may gagawan ng lahat ng nangyari sakaniya! Paano ko siya babawiin kung ngayon ay si Jin na ang mahal niya. Paano?! Sabihin niyo saakin kung paano?!
Napahagulgol ako sa iyak. Hindi ko na alam yung nararamdaman ko. Hindi komna alam kung sinong sisihin ko. At mas lalonh hindi ko na alam ku g babawiin ko paba siya o hindi na..
---
Short UD kkk~ hope you like it :))
SHOUTOUT sa New Story ko ---> THREE SECONDS SEDUCER sana po suportahan niyo pleaseee /puppyeyes/ Thankssss muahhhh~ see the first comment for the link :))