Το επαναλαμβανόμενο "όχι,μη σε παρακαλώ"τρόμαξε την δεκατετράχρονη Αριάδνη.Πετώντας την φαρδιά λευκή κορδέλα που είχε σκοπό να τοποθετήσει στο κεφάλι της απότομα στο πάτωμα,έτρεξε προς την πόρτα.
"Πού πας εσύ;"την πρόλαβε η γιαγιά της η Σταθούλα λίγο πριν βγει έξω.
"Γιαγιά δεν άκουσες τίποτα;Πρέπει να είναι η μαμά!Kάποιος της κάνει κακό,είμαι σίγουρη".
Η ηλικιωμένη έσμιξε τα φρύδια τόσο πολύ που έλεγε κανείς ότι σχημάτιζαν μα άψογη ευθεία γραμμή."Αριάδνη μου φαίνεται πως ξεχνάς όλα αυτά που έχει κάνει η μάνα σου και δεν έχω καμία διάθεση να τα επαναλαμβάνω νύχτα μέρα.Η άκαρδη παράτησε τον γιό μου κι εσένα ,το παιδί της,ούτε που το υπολόγισε!Μάλλον θα βγάζει πάλι τα μάτια της με κανέναν γκόμενο,απ'αυτούς που ψαρεύει όταν κυκλοφορεί τσίτσιδη στο χωριό!Για φτύσιμο είναι κορίτσι μου και το ξέρεις!Kι εσύ τι ενδυμασία είναι αυτή;Πού το βρήκες αυτό το κουρέλι;"
"Βρε γιαγιά δεν σου είπα ότι η μαμά με θέλει για παρανυφάκι στον γάμο της αν και είμαι κάπως μεγάλη για κάτι τέτοιο.Κάτσε όμως να ρίξω μια ματιά έξω.Αυτή πρέπει να είναι θα ερχόταν να με πάρει μαζί στην εκκλησία και..."
"Ετοιμάσου να πεθάνεις σκρόφα!Αλίκη θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια μ'ακούς;"ακόυστηκε μια εξαγριωμένη φωνή που έκοψε την φράση της μικρής στην μέση.
Το βλέμμα τς γριάς στην αρχή αγρίεψε μα γρήγορα επανήλθε στην ανέκφραστη εκδοχή του.Της ήταν παγερά αδιάφορο τι συνέβαινε αυτή την στιγμή στην πρώην νύφη της την Αλίκη.Από την πρώτη στιγμή που της την είχε παρουσιάσει ο γιός της ο Βασίλης την συμπάθησε ελάχιστα.Την είχε δυσαρεστήσει το μοναχοπαίδι της όταν δήλωνε βαθιά ερωτευμένος μαζί της,αδυνατούσε να τον καταλάβει, μα δεν ήθελε να του το δείξει καθώς ήλπιζε πως σύντομα θα τρύπωνε μια πιο άξια στην καρδιά του.Όλα έδειχναν όμως πως αυτή η σύγχρονη Κίρκη είχε καταφέρει να αιχμαλωτίσει και το μυαλό και το σώμα του.Η Σταθούλα έπρεπε να δράσει,αυτή η γυναίκα δεν θα παντρευόταν τον γιό της!Κάθε της φανερή αλλά και υπόγεια κίνηση στόχευε στην διάλυση αυτού του δεσμού,ώσπου η μοίρα αποφάσισε να αλλάξει εντελώς το σενάριο που είχε αυτή κατά νου.Η Αλίκη έμεινε έγκυος κι ο γάμος ήταν πλέον μονόδρομος,όσο κι αν χτυπιόταν η Σταθούλα.
Η Αριάδνη που δεν ήλπιζε στην βοήθεια της γιαγιάς της άνοιξε κρυφά την πίσω πόρτα της κουζίνας και βρέθηκε απευθείας εκτός σπιτιού.Το φόρεμά της έμοιαζε πολύ τσαλακωμένο,αλλά τι σημασία είχε τώρα αυτό πλέον,ο δεύτερος γάμος της μητέρας της μάλλον δεν θα γινόταν ποτέ!Το φεγγάρι που άρχισε να ξεπροβάλλει δειλά στον ουρανό έδωσε στο κορίτσι να καταλάβει πως από λεπτό σε λεπτό θα άρχιζε να σκοτεινιάζει.Η καρδιά της Αριάδνης χτυπούσε τόσο γρήγορα και με ένταση που νόμιζε πως θα σπάσει και θα γίνει θρύψαλα.Δεν ήξερε τι ακριβώς θα αντίκριζε μα καταλάβαινε πως θα ήταν κάτι πολύ άσχημο ίσως κι οδυνηρό.Δεν χρειάστηκε να προχωρήσει πολύ καθώς διέκρινε αμέσως το αυτοκίνητο του Τζίμη,το αυτοκίνητο της δουλειάς,όπως το είχε βαφτίσει.Για ποιό λόγο όμως έβλεπε αυτό το σαραβαλιασμένο το Ντάτσουν κι όχι το Μερσεντές αμάξι που υποτίθεται ότι θα ενοικίαζε ο Τζίμης για την ημέρα του γάμου;Με διστακτικά βήματα πλησίασε αρκετά το όχημα που βρισκόταν στην μεγάλη στροφή που οδηγούσε στο σπίτι που έμενε το κορίτσι.Ο Τζίμης και η μητέρα της τσακώνονταν ,ήταν ολοφάνερο.Τα ολάνοιχτα λόγω καύσωνα παράθυρα έδιναν στον άνεμο το ελεύθερο να σκορπίσει τα άσχημα λόγια που αντάλλαζαν προς όποια κατεύθυνση επιθυμούσε.Στο χωριό υπήρχαν ελάχιστα,πολύ αραιά μεταξύ τους σπίτια.Έτσι και η Αριάδνη ζούσε σε έναν πιο πεδινό,πυκνοκατοικημένο τόπο δεν υπήρχε περίπτωση να μην τους είχαν φέρει την αστυνομία.
"Αριάδνη φύγε από τον δρόμο,τράβα σπίτι"ακούστηκε η φωνή της μητέρας της.
"Να την χαίρεσαι την ψεύτρα την μάνα σου!"ούρλιαξε ο Τζίμης καθώς έβγαινε σαν μανιασμένος από το αυτοκίνητο.
Το κορίτσι απορούσε πραγματικά με την μητέρα του,πώς μπόρεσε κι ερωτεύτηκε έναν τέτοιον άνθρωπο;Τι κοινό μπορεί να είχαν οι δυό τους;Δεν εστίαζε τόσο στην καταγωγή του,μισός Ρομά και μισός Άραβας με κάποιες καθαρά ελληνικές ρίζες,όσο στον τρόπο ζωής του και στην πολλές φορές άσχημη ως και βίαιη συμπεριφορά του.Θεωρούσε ότι η μητέρα της ήταν για λύπηση,παρόλο που δεν έτρεφε για εκείνη την βαθιά αγάπη του παιδιού προς τον γονιό του κι αυτό όχι αδίκως.Η μητέρα της είχε γνωρίσει τον Τζίμη πριν από δύο χρόνια σε μια υπαίθρια λαϊκή αγορά στην οποία πουλούσε κηπευτικά μαζί με τον αδελφό του.Ο Τζίμης της έδειξε αμέσως ότι του άρεσε κι εκείνη ως συνήθως έπεσε να ώριμο φρούτο στην αγκαλιά του.Η Αλίκη αν και κόρη παπά δεν είχε καμία αναστολή πάνω στον έρωτα.Με τον Τζίμη μοιραζόταν πάνω κάτω τα ίδια θέλω και απόψεις και σίγουρα είχαν και οι δύο άστατο παρελθόν.Μεταξύ τους είχε γίνει ένας είδος σιωπηλής συμφωνίας,κανείς δεν θα απατούσε τον άλλον ποτέ και για κανέναν λόγο,αν και κατά βάθος γνώριζαν ότι όλο και κάτι θα γινόταν κάποια στιγμή.
"Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να συγκρατηθώ άλλο με την μάνα σου Αριάδνη.Βγες έξω μωρή βρομιάρα,αλλιώς θα το μετανιώσεις πικρά!"
Το κορίτσι ήθελε να τον σταματήσει αλλά δεν ήξερε πως.Όταν ο Τζίμης είδε ότι η Αλίκη δεν υπάκουε άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και την τράβηξε από τα μαλλιά προς τα έξω.Η Αριάδνη δεν μπορούσε ακόμη και σ'αυτή την κατάσταση που βρισκόταν η μάνα της να μην θαυμάσει την ομορφιά αυτής της γυναίκας.Το στενό,ολόλευκο νυφικό της άφηνε ακάλυπτους τους ώμους ενώ το κοντό του μήκος αναδείκνυε μοναδικά τα υπέροχα πόδια της.Τα μαλλιά της κιτρίνιζαν ελαφρώς αφού είχε επιλέξει την απόχρωση ξανθού που λανσάριζε γνωστή στάρλετ της εποχής.Η Αλίκη υποστήριζε όμως ακόμη κι αυτό το απαίσιο χρώμα το οποίο οποιαδήποτε άλλη θα την χαντάκωνε.Τα μαλλιά της τα είχε κουρέψει κοντά για τον γάμο πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα τονίζονταν τα πράσινα αμυγδαλωτά της μάτια.Όσο για το μακιγιάζ της,αναμφισβήτητα το ρουμπινί κραγιόν της ήταν η πιο κατάλληλη επιλογή γι'αυτή την μέρα. Ο Τζίμης την άρπαξε από το κεφάλι κι άρχισε να το κοπανάει πάνω στο παρμπρίζ.
"Σταμάτα,θα την τραυματίσεις"ούρλιαζε η Αριάδνη.
Ο άνδρας όμως δεν έλεγε να ακούσει,παρά συνέχιζε με απάθεια να διαλύει το κρανίο της άτυχης Αλίκης.Το αίμα της πιτσίλισε το κρεμ σακάκι του κοστουμιού του,ενώ το γυαλί του σπασμένου παρμπριζ είχε γίνει πλέον ένα με την σχεδόν πολτοποιημένη σάρκα της.Η Αριάδνη έπεσε στα γόνατα και αναλύθηκε σε κλάματα.
"Γιατί;"ψέλλισε ανάμεσα στα αναφιλητά της."Γιατί την σκότωσες;"Ο Τζίμης της έριξε ένα πονεμένο βλέμμα και την πλησίασε.
"Μην έρθεις κοντά μου"φώναζε υστερικά το κορίτσι."Σκότωσες την μαμά μου,την σκότωσες!"
"Συγγνώμη κορίτσι μου"ψιθύρισε με σπασμένη φωνή."Η μάνα σου κομμάτιασε όμως την ψυχή μου,κοιμόταν με τον αδελφό μου,με απατούσε μαζί του!Ξέρεις πόσο βαρύ είναι αυτό για έναν άνδρα;"
"Δεν με νοιάζει τι έκανε,με νοιάζει μονάχα που την σκότωσες!"έκανε το κορίτσι χτυπώντας με τιςγροθιές το κεφάλι του.
"Δεν έπρεπε να μου το αποκαλύψει ο αδελφός μου,σήμερα κιόλας που ετοιμαζόμουν για γαμπρός.Μέσα μου προσευχόμουν να είναι μια από τις γνωστές,χονδρές του φάρσες μα ο καταραμένος μου έδειξε φωτογραφία μ'εκείνη γυμνή στο κρεβάτι του.Το έκανε επίτηδες,χρόνια με φθονούσε ο άχρηστος.Μα πώς μπόρεσε να μπλέξει μ'αυτόν τον λεχρίτη;Αυτή που υποτίθεται προοριζόταν για μένα του δόθηκε,τι δεν καταλαβαίνεις Αριάδνη;"
Το κορίτσι ούτε που άκουγε τι του έλεγε ο Τζίμης,το μόνο που ήθελε ήταν να κλειστεί στην αγκαλιά της γιαγιάς του.Με τα χίλια ζόρια τα πόδια της υπάκουσαν και μπόρεσε επιτέλους να σταθεί όρθια.Δεν πρόλαβε να απομακρυθεί πολύ,αφού ο ήχος του πυροβολισμού την ακινητοποίησε.Ο Τζίμης είχε τινάξει τα μυαλά του στον αέρα.