ភាគ1
រាល់បំណុលដែលជំពាក់គេតែងតែមកទានេះជារឿងធម្មតាទៅហើយរបស់ពិភពលោកមួយនេះតែបើសិនជាជំពាក់លុយម៉ាហ្វៀអាចនឹងគ្មានជីវិតរស់ ។
ទីក្រុងប៉េកាំងដែលមនុស្សម្នាដើរលែង កម្សាន្តយ៉ាងក្អាកក្អាយតើអ្នកដឹងទេក្រោយពីភាពស្រស់ស្អាតនៅមានរឿងជាច្រើនដែលអ្មកមិនដឹងរឿងជួនដូរផ្លូវភេទ នឹង លក់ អាវុធខុសច្បាប់ទៀត ទាបំណុលសងដោយយកជីវិត ឬក៏ចាប់មនុស្សទៅធ្វើទារុណកម្មយ៉ាងសាហាវឃោឃៅជាទីបំផុតសំណាក់ត្រគូលវ៉ាង។
ប្រាវ~ប្រាវ
សម្លេងបោក របស់របរនៅក្នុងហាងមួយកន្លែងដែលជាប់នៅនឹងសមុទ្យ មនុស្សម្នានាំគ្នារត់គេចព្រោះតែខ្លាចអំណាចម៉ាហ្វៀដែលកាន់កាប់នៅទីនេះដូចថ្ងៃនេះជាដើមព្រោះរាល់ពេលដែលមិនបានលុយដល់ដៃហើយ មានអ្នករត់បាត់ស្រមោលពួកម៉ាហ្វៀនឹងមករករឿងដល់ក្រុមគ្រួសារនឹង បំផ្លាញគ្រប់យ៉ាងដែលនៅសល់នឹងរាប់អូសគ្រប់យ៉ាងដែលនៅសល់។
"ហិក ហិក កុំបំផ្លាញ សុំមេត្តាផង ហិក សុំមេត្តាផងកុំបំផ្លាញវាទឮអី ហិក "ក្មេងតូចមានវ័យ17.18ស្រែកយំអង្វរកក្រោយពេលឃើញរូបថតគ្រួសារត្រូវម៉ាហ្វៀទាញយកមកកំទេច។
"ឯងនិយាយមកឪឯង នៅឯណា៎ "សម្លេងមាំសួទៅក្មេងតូចយ៉ាងកម្រោះកម្រើងនឹងសម្លត់ខ្លាំងៗ ធ្វើឲ្យនាយតូចយំញ័រខ្លួនជាងមុនទៅទៀត។
"ហិក ខ្ញុំមិនដឹងពិត មែនគាត់រត់ចាក់ចេញតាំងពីយប់មកម្ល៉េះហិក ហិក "ក្មេងតូចត្រគាក់សាយមាត់ក្រហមព្រឺងៗ សក់ខ្មៅរលោង ស្អាតជាងស្រីទៅទៀតបើសិនជាគេញញឹមអាចស្អាតជាងនេះក៏ថាបាន។
"មិនដឹង ហឺស ឯងគិតថាយើងជឿឯងហេ៎ "ផាច់ "មួយកំភ្លាងបានទះទៅលើថ្ពាល់ដ៏សែនទន់រលងយ៉ាងដំណំកម្លោះតូចដែលមានឈ្មោះថាស៊ាវចាន់ទន់ខ្លួនស្ទើសន្លប់ព្រោះតែកម្លាំងដៃមួយនេះវាខ្លាំង។
"ហិក ហិក ខ្ញុំខ្លាចហើយ ហិក ប៉ាជួយកូនផង ប៉ា"ស៊ាវចាន់អង្គុយទន់ខ្លួនព្រោះឈឺត្រង់ថ្ពាល់មួយកំភ្លាងធ្វើបបូរមាត់នាយហូឈាមរឹមៗតែម៉ាហ្វៀម្នាក់នោះមិនអាណិតសម្បីបន្តិច។
"ប៉ាឯងវាលែងត្រូវការឯងហើយ ទើបវារត់ចោលឯងឲ្យឯងនៅទីនេះម្នាក់ឯងបើវា ស្រឡាញ់ឯងវាប្រាកដជានាំឯងទៅជាមួយ មិនមែនរត់ទៅទាំងបែបនេះនោះទេ "គ្រប់សម្ដីមួយម៉ាត់ៗចុកឆ្អល់ដល់សួតស៊ាវចាន់កាន់តែអស់សង្ខឹមនាយនិយាយអ្វីមិនចេញឡើយ ព្រោះអ្វីៗក៏លែងមានទៀតដែល។
"ស្ងាត់ទៅ "សម្លេងមាំបានបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍ស៊ាវចាន់ងាក់ទៅមើលវត្តមានបុរសម្នាក់មាឌមាំស្លៀកពាក់ខ្មៅនាឡិកាថ្លៃ បោះជំហានមួយៗនឹងវែងៗមកធ្វើឲ្យម៉ាហ្វៀទាំងអស់នេះនាំគ្នាឱនគោរព។
"ចៅហ្វាយ លោកស៊ាវវាបានរត់ទៅបាត់ហើយ "ពិតណាស់អ្នកដែលទះស៊ាវចាន់មុននេះជាមនុស្សជំនិតត្រគូលវ៉ាងដែលមានអំណាចខ្លាំងព្រមទាំងបើកក្លឹបនឹងកន្លែងលែងល្បែងជាង50កន្លែងលោកស៊ាវដោយសារតែលែងល្បែងជំពាក់លុយរាប់សិបលាន$ឯណោះ។
"បើមនុស្សរត់បាត់ហើយមានតែ យកឯងមកលក់ជំនួស "មុននេះស៊ាវចាន់ស្មានតែគេមកជួយនេះកាន់តែលើសដើមព្រោះម៉ាហ្វៀត្រគូលវ៉ាងម្នាក់នេះចង់យកនាយទៅលក់។
"កុំអី ខ្ញុំសូមអង្វរទៅចុះ ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើជាក្មេងបម្រើតណ្ហាឲ្យ អ្នកណា៎ទេ សូមអង្វរកុំយកខ្ញុំទៅលក់អី ហិក ខ្ញុំសូមអង្វរលោកហិកមេត្តាផង ឲ្យខ្ញុំធ្វើអីក៏បានដែល "ស៊ាវចាន់រត់មកតោងជើងបុរសដែលមានឈ្មោះថាវ៉ាងអុីបូមានអាយុ32ឆ្នាំ ដើម្បីសុំក្ដីអាណិត។
"ឆាប់អូសគេទៅ ឃ្លាំងដែលលក់មនុស្សទៅ "អុីបូមិនអាណិតនាយចិត្តដាច់បំផុតស៊ាវចាន់អស់ជម្រើសព្រោះត្រូវមនុស្សវ៉ាងអុីបូចាប់អូសស៊ាវចាន់ព្យាយាមប្រើកម្លាំងទាំងអស់ដើម្បីរត់មកសូមអង្វរគេ។
"អា៎យ លែង...ហិក "ស៊ាវចាន់ច្រានមនុស្សជំនិតអុីបូទៅលើឥដ្ឋរួចនាយស្ទុះទៅឱបអុីបូក្រែងមានផ្លូវរស់តែសួថាបុរសម្នាក់នេះមានចិត្តអាណិតដែលទេគឺអត់ទេ។
"ឆាប់លែងដៃឯងចេញយើងទៅក្មេង ស្មោគគ្រោក កុំយកខ្លួនដែលស្មោគគ្រោកមកឱបយើង "ព្រូស "អុីបូរហ័សច្រានទាញដៃស៊ាវចាន់ចេញនាយបោះសម្ដីទាំងគ្មានក្ដីអាណិតស៊ាវចាន់ត្រូវយ៉ាងដុំណំព្រោះកម្លាំងដៃអុីបូមិនមែនស្រាលនោះទេ។
"ហិក ហិក លោកម្ចាស់ ខ្ញុំសូមអង្វរ កុំលក់ខ្ញុំអី ហិក ខ្ញុំសុខចិត្តធ្វើជាអ្នកបម្រើទោះលោកឲ្យធ្វើអីក៏បាន ទោះឲ្យខ្ញុំហិក ហិក ដេកជាមួយលោកក៏បានហិក ខ្ញុំមិនចង់ធ្វើជាប្រុសលក់ខ្លួនទេ ខ្ញុំសំពះ "ស៊ាវចាន់គ្មានកម្លាំងក្រោយឡើយមានតែអង្គុយបត់ជើងរួចលើកដៃសំពះម៉ាហ្វៀចិត្តឆៅម្នាក់នេះ។
"ហឺស..យើងមិនសុីប្រុសដូចឯងទេ អាចន ឆាប់ឡើយ "នេះបានហៅថាម៉ាហ្វៀ គឺជាមនុស្សដែលគ្មានក្ដីអាណិតហើយឈាមត្រជាក់ស៊ាវចាន់លែងមាត់លែងអង្វរកនាយនៅស្ងៀមឲ្យចនអូសចេញទៅស៊ាវចាន់ងាក់ក្រោយដើម្បីសម្លឹងមុខអុីបូ។
"( ហិក ហិក ប្រុសចិត្តខ្មៅ មនុស្សថោកទាប យើងសូមស្បថថ្ងៃណា៎មួយយើង នឹង សម្លាប់ឯងនឹងលក់ឯង នឹងកាត់ឯងជាកង់ៗ) "ស៊ាវចាន់ខាំមាត់សម្លក់អុីបូបណ្ដោយឲ្យទឹកភ្នែកហូតាមចិត្តបន្ទាប់ពីចូលឡានហើយអុីបូក៏ចូលមកអង្គុយក្បែនាយទាំងមុខស្មើធេង។
"ទៅភូមិគ្រឹះ "អុីបូបញ្ជាទៅនាយចន ទាំងមិនខ្វល់ខ្វាយកម្លោះតូចដែលយំសស្រស្រាក់នៅក្បែព្រោះនាយមិនចង់ប្រលាក់ប្រលូកនឹងមនុស្សប្រុសទាំងអស់នោះទេ វាអាចដែលទេដែលទេវតាអាណិតនាយហើយជួយបន្ទន់ចិត្តម៉ាហ្វៀម្នាក់នេះឲ្យយល់ព្រមដោះលែង។
30នាទីក្រោយមក
វាពិតតជារហ័សពិតមែនស៊ាវចាន់សម្លឹងមើលទៅភូមិគ្រឹះត្រគូលវ៉ាងទាំងកាអស់សង្ខឹមទ្វារក៏ចាប់ផ្ដើមបើកអង្គរក្សជាង20នាក់ឈរ តម្រៀបជួរគ្នាដើម្បីទទួលស្វាគមន៍ន័យការវិលត្រឡប់មកវិញ។
"ហិុម"អុីបូមិនចាំយួរក៏ដោះខ្សែក្រវ៉ាត់ចុះពីឡានយ៉ាងមានអំណាចស៊ាវចាន់មិនមាត់នាយសង្ងំស្ងៀមចាំគេនាំទៅឃ្លាំងដើម្បីលក់។
"ពេលណា៌ឯងស្លាប់ ចុះមក "ស្ដាប់ចុះគ្រាន់តែពាក្យពិរោះពិសារបន្តិចក៏គ្មានស៊ាវចាន់គ្រាន់តែឮអុីបូបោះសម្ដីបែបនេះនាយក៏បើកភ្នែកធំៗសួម្ដងទៀត។
"ហ៎ាស "វាពិតជារហន់ពិតមែននាយហាក់ជាភាំងមនុស្សជំនិតរបស់អុីបូក៏ចុះពីឡានរួចបើកទ្វាឲ្យស៊ាវចាន់។
"ក្រែងលោកយកខ្ញុំទៅលក់មិនចឹង ! អរខ្ញុំឈប់និយាយហើយ "ស៊ាវចាន់ពិតជាឆ្ងល់ដោយសារតែនាយមានអាយុតិចទើបនិយាយមិនសូវដឹងអីអុីបូបានបោះជំហានទៅខាងក្នុងមុន។
"បើមិនទាន់ស្លាប់ទេក៏ចុះមក "កែវភ្នែកពិឃាត់មួយគូបាញ់សម្លក់សម្លឹងស៊ាវចាន់ព្រោះថានាយចាំឡើងយួរនៅស្លាក់ស្លើកនៅនឹងហើយមិនព្រមចុះមកទេ។
"បាទៗ..ចុះហើយ "ស៊ាវចាន់គ្រាន់តែឮសម្ដីដ៏សែនវេទនាស្ដាប់នាយក៏រហ័សចុះបើនៅទៀតគេនឹង ខឹងហើយបាញ់បំបែកក្បាលនាយចោល ។
ទិដ្ឋភាពដ៏សែនស្រស់ស្អាតធ្វើឲ្យអ្នកកម្លោះដែលជាកូនអ្នកក្រម្នាក់បើកហាងលក់ផ្កាប់ភ្នែកធំសម្លឹងមើលជុំវិញទាំងមិនគួឲ្យជឿព្រោះតែវាដូចជាវាំងស្ដេចចឹងធំហើយមានអំណាច អ្នកបម្រើប្រុសស្រីតម្រៀបជួរគ្នាទទួលស្វាគមន៍ អុីបូត្រឡប់មកវិញ។
"លោកម្ចាស់ នេះត្រឡប់មកវិញហើយហេ៎ "ស្រ្តីមានវ័យចំណាស់ជាងគេបានចូលមករាក់ទាក់គាត់សួទៅអុីបូហាក់ដូចជាស្នឹតស្នាលគាត់មានថាឈ្មោះឡាយអុីងជាម៉ែដោះអុីបូ។
"ហិុម.."អុីបូងក់ក្បាលរួចបែទៅសម្លឹងមើលគ្រប់គ្នាគ្រាន់តែទទួលកែវាភ្នែកដ៏សែនកំណាចអ្នកបម្រើគ្រប់គ្នាឱនមុខចុះហើយចាប់ផ្ដើមញ័រព្រោះតែខ្លាច។