"မာမီ"
"ဟင် သားသားအထုတ်အပိုးတွေနဲ့
ကို' ရေ ဒီမှာအကိုသားငယ် ရယ်ဘာတွေ ဖြစ်လာတာလဲ မသိဘူး "
ဧည့်ခန်းထဲမှာသတင်းစာ ဖတ်နေတဲ့မာမီက သူမြင်တော့ အလောတကြီးနဲ့ ဒယ်ဒီကို လှမ်းခေါ်တယ်။
"လာ လေ မက်တပ်ကြီးရပ်မနေနဲ့ ထိုရအောင်"
"ဟုတ်မာမီ"
ရိပေါ်လက်ထဲက leggage အထုပ်ကို အိမ်ထိန်းကြီးက အလိုက်သင့် ဆွဲယူတယ်။
"ကြီးရန် သားသား အထုပ်တွေ သူအခန်းထဲမှာ သွားထားလိုက်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ သခင်မကြီး"
"ကဲ ဘာတွေ ဖြစ်လာတာလဲသားသား
သားမက်လေးနဲ့ ရန်ဖြစ်လာတာလား"
"မာမီ~~"
"သားသား မာမီအသဲလေး ငိုနေတယ် ဘာဖြစ်တာလဲ ပြောမာမီကို ပြော"
"မာမီ အဟီးသား ကျန့်ကောနဲ့ နှစ်ဦးသဘောတူကွာရှင်းလိုက်ပြီ"
"ဘာတွေ ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ သားသားရယ်
မာမီသားလေးရယ်"
"ကျန့်ကောနဲ့ ကိုကိုနဲ့က သားနဲ့လက်မထပ်
ခင်ကတည်းက ချစ်သူတွေတဲ့ မာမီရယ်"
"မာမီ မသိခဲ့ဘူးသားသား"
"အခု ကျန့်ကောက ကျွန်တော့်ကို မချစ်ခဲ့ဖူးတဲ့လေ နောက်ပြီး ကော ချစ်တာ ကိုကိုဆိုတော့ ကျွန်တော် လက်ကလွှန်လိုက်တာပါ
ကျန့်ကော ပျော်နေလောက်ပြီအခုဆို သူလည်း ကျေကျေနပ်နပ် လက်မှတ်ထိုးပေးခဲ့တာ"
"သားသား ရယ်"
"သား တကယ်အမှန်ပြောတာပါ မာမီရယ်
ကျန့်ကောနဲ့ ကိုကို ချစ်သူတွေမှန်းသား မသိခဲ့ပါဘူး ။
ကိုကို us ပညာသွားသင်နေတဲ့ တစ်လျှောက် ကျန့်ကော စောင့်နေတယ်ဆိုတာလည်းသား မသိပါဘူး။ အမှန်တကယ်ဆိုအဲ့အကြောင်းတွေကို သားသိခဲ့ရင် သား ကျန့်ကောနဲ့ လက်ထပ်ပေးဖို့အကြောင်းပြောကတည်းက ငြင်းခဲ့ပါတယ်
မာမီရယ် အခုတော့ နှစ်ဦးနှစ်ဖက်နာကျင်ရပြီ"
"မာမီကလေးလေး ပင်ပန်းနေပြီ တကယ်ဆို သားမက်လေးကလည်း ပွင့်လင်းသင့်ပါတယ်
အခုတော့"
"သားကျန့်ကောကို တကယ်ချစ်ခဲ့တာပါ ဟောဒီ ရင်ဘတ်ကြီးနဲ့ ရင်းပြီးအရမ်းချစ်ခဲ့ရတာပါ မာမီရာ ကျန့်ကောသာကိုကိုနဲ့ ချစ်သူတွေမှန်းသိရင် အစကတည်းက နောက်ဆုပ်ခဲ့ပါတယ် မာမီရယ်အခုသားအဖြစ်က ဆုပ်လည်းစူးစားလည်းရူး "
"သားဆုံးဖြတ်ချက်မှန်ကန်ပါတယ် သားသား သားမက်လေးကလဲ သူပါးရဲ့ဖိအားကြောင့် လက်ထပ်ခဲ့တာလေ"
"ဒါပေမဲ့ မာမီရယ် သား ကျန့်ကောကို စွန့်လွှတ်လိုက်ရတာ ရူးတော့မလားပဲ ။ သား လေ သိပ်ကို ချစ်ခဲ့တာ သားဘက်ကို နည်းနည်းလေးမှ လှည့်မကြည့်ခဲ့ဘူး"
"ဒယ်ဒီကတော့ သားကို ဘာမှအပစ်မပြောလိုဘူးသား ဒယ်ဒီသားလေး ဒယ်ဒီတို့ကြောင့် ပင်ပန်းရပြီ"
ဒယ်ဒီကလှေကား ကနေ ဆင်းလာပြီး စကား စတယ်။
"မဟုတ်တာ ဒယ်ဒီရယ်"
"ဒယ်ဒီတို့ စီးပွားရေးအတွက် နဲ့ ကိုယ်သားသမီးတွေကို အသုံးချမိတယ် "
"ဒယ်ဒီရယ်"
"သားကြီးက ကိုယ်ညီညီရဲ့ ယောင်္ကျားကို အခုလိုလုပ်တာကတော့ လွန်လွန်းတယ်"
"ဟုတ်တယ် သားကြီးကို မာမီသားငယ်လေးနဲ့ တန်းတူ ဘာလိုချင်လိုချင် အတူတူ ဖြည့်စီးပေးတယ် ဒါကို ကျေးဇူးတရား နားမလည်ဘူးပဲ"
"မာမီရယ် မပြောပါနဲ့"
"ပြောရမယ် သားသား သူက မွေးစားသား လမ်းမှာ စွန့်ပစ်ထားတဲ့ သူကို မာမီကမွေးစားခဲ့တာ၀မ်းနဲ့ လွယ်မမွေးရပေမဲ့ ကိုယ်သွေးသားအရင်းကို ပြုစု စောင့်ရှောက်တာကို အခုလို ကျေးဇူးဆွတ်တာ "
"မေရယ် တော်ပါကွာ"
"ကို ရှင်ဘာသိလို့လဲ အခုမနက်ပဲ အမွေ တောင်းနေတာ သိလား အမွေခွဲပေးပါတဲ့ ကြည့်စမ်း နည်းတဲ့စောက်ရှက်မဟုတ်ဘူး "
"ဟူးးးး"
"မာမီရယ် ပေးလိုက်ပါ "
"သားသား"
"ဟုတ်ပါတယ် မေရယ် ပေးလိုက်ပါ။
ဒီလိုသားမျိုးကို မွေးစားမိတဲ့ ကိုယ်တို့တွေကသာ မှားတာ "
"မာမီသားလေး ဘယ်လိုတွေးထားသလဲ"
"သား ပါးရဲ့လုပ်ငန်းမှာပဲ ၀င်လုပ်မယ်လို့ တွေးထားတယ် မာမီ"
"ကောင်းပါတယ် ဒါနဲ့ သားသား ရဲ့Companyကရော "
"သားရဲ့ Companyကို ကျန့်ကောကို လွှဲပေးခဲ့ပြီ"
"ဟင်းးး ရှေ့လျှောက်မာမီ ရင်လေးသေးတယ် ကွယ်"
-----------
ရှောင်းအိမ်တော် ၌ ရှောင်းပါးရော ရှောင်းမားရေ သူသားနဲ့ ဟိုကောင်လေးကို ဘာမှ မပြောသေးဘဲ တိတ်တစိတ်ကြည့်နေတယ်။
"ပါး"
"မင်းပါးစပ်ပေါက်.. ပိတ်.!"
ပါးရဲ့ ၀မ်းခေါင်းသံပါအောင် အော်မှုကြောင့်
အိမ်မှာရှိသမျှလူအကုန် လန့်ကုန်ကြတယ်။
"ကျွန်တော် ကျန့်လေးကို တကယ် ချစ်ခဲ့တာပါ အန်ကယ် တောင်းပန်ပါတယ်"
"ဪ အဟက် မင်းတို့ဘာသာ ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးပြီး ကိုယ်စိတ်ကြိုက် ကြိုက်သလိုလုပ်ပြီးမှ လာတောင်းပန်မနေနဲ့ "
"မဟုတ်ဘူး ပါး သားပြော..."
"တောက် ရှောင်းကျန့် မင်းပါးစပ်ပေါက်ကို ပိတ်နေလို့ပြောနေတယ်!"
ပါးကသူကိုထပ်အော်တာကြောင့် ငိုမဲ့မဲ့ဖြင့် အောက်နှုတ်ခမ်းကို ခပ်နာနာဖိကိုက်ထားတယ်။
" ဒီမှာ ၀မ်ရိချင် မင်းတော်တော်အောက်တန်းကျတာပဲ ကိုယ်ညီရဲ့ မျက်နှာကိုမထောက်ပဲ မင်းလုပ်ရက်တယ်"
"ဒီမှာ အန်တီ အဲ့အထဲ အန်တီသားလဲ အတူတူပဲလေဗျာ"
"ကိုကို တော်တော့"
ရှောင်းကျန့်က ၀မ်ရိချင်ကို လှမ်းတိတ်နေဖို့ ပြောတာကြောင့် တိတ်ကျသွားတယ်။
"မင်း က လူကြီးကိုတောင် မရှောင် ပြန်ပြောနေတာ တောက်စ် ရှောင်းကျန့် မြင်လား နင်အကောင်က ငါကို ပြောနေတာ ကြည့်စမ်းပါအုံး သား၀မ်နဲ့ တစ်ရှားစီ ဆီ နဲ့ရေ လိုပဲ အပျက်အသက်ကွာတာ "
" ရှောင်းပါးရယ် တော်ပါတော့ "
"ရှောင်းကျန့် မင်းကိုငါမေးမယ်"
ပါး"က သူကိုမေးမယ်တဲ့ ဘာလဲမသိပေမဲ့
သူရင်ထဲ တင်းကျတ်ကျတ်ကြီးဖြစ်နေတယ်။
"မင်း ၀မ်ရိချင် ကိုရွေးချယ်ခဲ့လို့ နောင်တမရဘူးလို့ မင်းထင်လား"
"ကျနော် ကိုကို ကိုယ်ရွေးချယ်ခဲ့လို့ နောင်တရမှာမဟုတ်ဘူး"
"ဟုတ်ပြီ မင်းရဲ့အသိ ဥာဏ်နဲ့လုပ်တဲ့ လုပ်ရပ်မို့ ငါဘာတစ်ခွန်းမှ ၀င်မပြောတော့ဘူး"
"မားကတော့ သား၀မ်လေးကိုပဲ သနားတယ်
အရမ်းလိမ္မာတဲ့ ကလေးကို မင်းမို့ အလွယ်တကူစွန့်ပစ်ရက်တယ် ရှောင်းကျန့်ရယ်။
=====
အပိုင်း တိုတယ်ဆိုတာသိပါတယ်။
ရေးရ မတအား စဥ်းစားရတာမို့ သည်းခံဖတ်ပေးကြပါနော်။
နောက်ပြီး ဒီfic လေးကို og လိုက်မယ်မလား
ယုန်ကို ယုံပါ။ ရှင်တို့ စိတ်မပျက်စေရဘူး
=======
"မာမီ"
"ဟင္ သားသားအထုတ္အပိုးေတြနဲ႔
ကို' ေရ ဒီမွာအကိုသားငယ္ ရယ္ဘာေတြ ျဖစ္လာတာလဲ မသိဘူး "
ဧည့္ခန္းထဲမွာသတင္းစာ ဖတ္ေနတဲ့မာမီက သူျမင္ေတာ့ အေလာတႀကီးနဲ႔ ဒယ္ဒီကို လွမ္းေခၚတယ္။
"လာ ေလ မက္တပ္ႀကီးရပ္မေနနဲ႔ ထိုရေအာင္"
"ဟုတ္မာမီ"
ရိေပၚလက္ထဲက leggage အထုပ္ကို အိမ္ထိန္းႀကီးက အလိုက္သင့္ ဆြဲယူတယ္။
"ႀကီးရန္ သားသား အထုပ္ေတြ သူအခန္းထဲမွာ သြားထားလိုက္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ သခင္မႀကီး"
"ကဲ ဘာေတြ ျဖစ္လာတာလဲသားသား
သားမက္ေလးနဲ႔ ရန္ျဖစ္လာတာလား"
"မာမီ~~"
"သားသား မာမီအသဲေလး ငိုေနတယ္ ဘာျဖစ္တာလဲ ေျပာမာမီကို ေျပာ"
"မာမီ အဟီးသား က်န္႔ေကာနဲ႔ ႏွစ္ၪီးသေဘာတူကြာရွင္းလိုက္ၿပီ"
"ဘာေတြ ဘယ္လို ျဖစ္ရတာလဲ သားသားရယ္
မာမီသားေလးရယ္"
"က်န္႔ေကာနဲ႔ ကိုကိုနဲ႔က သားနဲ႔လက္မထပ္
ခင္ကတည္းက ခ်စ္သူေတြတဲ့ မာမီရယ္"
"မာမီ မသိခဲ့ဘူးသားသား"
"အခု က်န္႔ေကာက ကြၽန္ေတာ့္ကို မခ်စ္ခဲ့ဖူးတဲ့ေလ ေနာက္ၿပီး ေကာ ခ်စ္တာ ကိုကိုဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ လက္ကလႊန္လိုက္တာပါ
က်န္႔ေကာ ေပ်ာ္ေနေလာက္ၿပီအခုဆို သူလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့တာ"
"သားသား ရယ္"
"သား တကယ္အမွန္ေျပာတာပါ မာမီရယ္
က်န္႔ေကာနဲ႔ ကိုကို ခ်စ္သူေတြမွန္းသား မသိခဲ့ပါဘူး ။
ကိုကို us ပညာသြားသင္ေနတဲ့ တစ္ေလ်ွာက္ က်န္႔ေကာ ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတာလည္းသား မသိပါဘူး။ အမွန္တကယ္ဆိုအဲ့အေၾကာင္းေတြကို သားသိခဲ့ရင္ သား က်န္႔ေကာနဲ႔ လက္ထပ္ေပးဖို႔အေၾကာင္းေျပာကတည္းက ျငင္းခဲ့ပါတယ္
မာမီရယ္ အခုေတာ့ ႏွစ္ၪီးႏွစ္ဖက္နာက်င္ရၿပီ"
"မာမီကေလးေလး ပင္ပန္းေနၿပီ တကယ္ဆို သားမက္ေလးကလည္း ပြင့္လင္းသင့္ပါတယ္
အခုေတာ့"
"သားက်န္႔ေကာကို တကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ ေဟာဒီ ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ ရင္းၿပီးအရမ္းခ်စ္ခဲ့ရတာပါ မာမီရာ က်န္႔ေကာသာကိုကိုနဲ႔ ခ်စ္သူေတြမွန္းသိရင္ အစကတည္းက ေနာက္ဆုပ္ခဲ့ပါတယ္ မာမီရယ္အခုသားအျဖစ္က ဆုပ္လည္းစူးစားလည္းရူး "
"သားဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္ကန္ပါတယ္ သားသား သားမက္ေလးကလဲ သူပါးရဲ့ဖိအားေၾကာင့္ လက္ထပ္ခဲ့တာေလ"
"ဒါေပမဲ့ မာမီရယ္ သား က်န္႔ေကာကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ရတာ ရူးေတာ့မလားပဲ ။ သား ေလ သိပ္ကို ခ်စ္ခဲ့တာ သားဘက္ကို နည္းနည္းေလးမွ လွည့္မၾကည့္ခဲ့ဘူး"
"ဒယ္ဒီကေတာ့ သားကို ဘာမွအပစ္မေျပာလိုဘူးသား ဒယ္ဒီသားေလး ဒယ္ဒီတို႔ေၾကာင့္ ပင္ပန္းရၿပီ"
ဒယ္ဒီကေလွကား ကေန ဆင္းလာၿပီး စကား စတယ္။
"မဟုတ္တာ ဒယ္ဒီရယ္"
"ဒယ္ဒီတို႔ စီးပြားေရးအတြက္ နဲ႔ ကိုယ္သားသမီးေတြကို အသံုးခ်မိတယ္ "
"ဒယ္ဒီရယ္"
"သားႀကီးက ကိုယ္ညီညီရဲ့ ေယာက်ၤားကို အခုလိုလုပ္တာကေတာ့ လြန္လြန္းတယ္"
"ဟုတ္တယ္ သားႀကီးကို မာမီသားငယ္ေလးနဲ႔ တန္းတူ ဘာလိုခ်င္လိုခ်င္ အတူတူ ျဖည့္စီးေပးတယ္ ဒါကို ေက်းဇူးတရား နားမလည္ဘူးပဲ"
"မာမီရယ္ မေျပာပါနဲ႔"
"ေျပာရမယ္ သားသား သူက ေမြးစားသား လမ္းမွာ စြန္႔ပစ္ထားတဲ့ သူကို မာမီကေမြးစားခဲ့တာ၀မ္းနဲ႔ လြယ္မေမြးရေပမဲ့ ကိုယ္ေသြးသားအရင္းကို ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္တာကို အခုလို ေက်းဇူးဆြတ္တာ "
"ေမရယ္ ေတာ္ပါကြာ"
"ကို ရွင္ဘာသိလို႔လဲ အခုမနက္ပဲ အေမြ ေတာင္းေနတာ သိလား အေမြခြဲေပးပါတဲ့ ၾကည့္စမ္း နည္းတဲ့ေစာက္ရွက္မဟုတ္ဘူး "
"ဟူးးးး"
"မာမီရယ္ ေပးလိုက္ပါ "
"သားသား"
"ဟုတ္ပါတယ္ ေမရယ္ ေပးလိုက္ပါ။
ဒီလိုသားမ်ိဳးကို ေမြးစားမိတဲ့ ကိုယ္တို႔ေတြကသာ မွားတာ "
"မာမီသားေလး ဘယ္လိုေတြးထားသလဲ"
"သား ပါးရဲ့လုပ္ငန္းမွာပဲ ၀င္လုပ္မယ္လို႔ ေတြးထားတယ္ မာမီ"
"ေကာင္းပါတယ္ ဒါနဲ႔ သားသား ရဲ့Companyကေရာ "
"သားရဲ့ Companyကို က်န္႔ေကာကို လႊဲေပးခဲ့ၿပီ"
"ဟင္းးး ေရ႔ွေလ်ွာက္မာမီ ရင္ေလးေသးတယ္ ကြယ္"
-----------
ေရွာင္းအိမ္ေတာ္ ၌ ေရွာင္းပါးေရာ ေရွာင္းမားေရ သူသားနဲ႔ ဟိုေကာင္ေလးကို ဘာမွ မေျပာေသးဘဲ တိတ္တစိတ္ၾကည့္ေနတယ္။
"ပါး"
"မင္းပါးစပ္ေပါက္.. ပိတ္.!"
ပါးရဲ့ ၀မ္းေခါင္းသံပါေအာင္ ေအာ္မႈေၾကာင့္
အိမ္မွာရိွသမ်ွလူအကုန္ လန္႔ကုန္ၾကတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ က်န္႔ေလးကို တကယ္ ခ်စ္ခဲ့တာပါ အန္ကယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဪ အဟက္ မင္းတို႔ဘာသာ ရံုးတက္လက္မွတ္ထိုးၿပီး ကိုယ္စိတ္ႀကိဳက္ ႀကိဳက္သလိုလုပ္ၿပီးမွ လာေတာင္းပန္မေနနဲ႔ "
"မဟုတ္ဘူး ပါး သားေျပာ..."
"ေတာက္ ေရွာင္းက်န္႔ မင္းပါးစပ္ေပါက္ကို ပိတ္ေနလို႔ေျပာေနတယ္!"
ပါးကသူကိုထပ္ေအာ္တာေၾကာင့္ ငိုမဲ့မဲ့ျဖင့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္နာနာဖိကိုက္ထားတယ္။
" ဒီမွာ ၀မ္ရိခ်င္ မင္းေတာ္ေတာ္ေအာက္တန္းက်တာပဲ ကိုယ္ညီရဲ့ မ်က္ႏွာကိုမေထာက္ပဲ မင္းလုပ္ရက္တယ္"
"ဒီမွာ အန္တီ အဲ့အထဲ အန္တီသားလဲ အတူတူပဲေလဗ်ာ"
"ကိုကို ေတာ္ေတာ့"
ေရွာင္းက်န္႔က ၀မ္ရိခ်င္ကို လွမ္းတိတ္ေနဖို႔ ေျပာတာေၾကာင့္ တိတ္က်သြားတယ္။
"မင္း က လူႀကီးကိုေတာင္ မေရွာင္ ျပန္ေျပာေနတာ ေတာက္စ္ ေရွာင္းက်န္႔ ျမင္လား နင္အေကာင္က ငါကို ေျပာေနတာ ၾကည့္စမ္းပါအံုး သား၀မ္နဲ႔ တစ္ရွားစီ ဆီ နဲ႔ေရ လိုပဲ အပ်က္အသက္ကြာတာ "
" ေရွာင္းပါးရယ္ ေတာ္ပါေတာ့ "
"ေရွာင္းက်န္႔ မင္းကိုငါေမးမယ္"
ပါး"က သူကိုေမးမယ္တဲ့ ဘာလဲမသိေပမဲ့
သူရင္ထဲ တင္းက်တ္က်တ္ႀကီးျဖစ္ေနတယ္။
"မင္း ၀မ္ရိခ်င္ ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့လို႔ ေနာင္တမရဘူးလို႔ မင္းထင္လား"
"က်ေနာ္ ကိုကို ကိုယ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့လို႔ ေနာင္တရမွာမဟုတ္ဘူး"
"ဟုတ္ၿပီ မင္းရဲ့အသိ ဥာဏ္နဲ႔လုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္မို႔ ငါဘာတစ္ခြန္းမွ ၀င္မေျပာေတာ့ဘူး"
"မားကေတာ့ သား၀မ္ေလးကိုပဲ သနားတယ္
အရမ္းလိမၼာတဲ့ ကေလးကို မင္းမို႔ အလြယ္တကူစြန္႔ပစ္ရက္တယ္ ေရွာင္းက်န္႔ရယ္။
=====
အပိုင္း တိုတယ္ဆိုတာသိပါတယ္။
ေရးရ မတအား စဥ္းစားရတာမို႔ သည္းခံဖတ္ေပးၾကပါေနာ္။
ေနာက္ၿပီး ဒီfic ေလးကို og လိုက္မယ္မလား
ယုန္ကို ယံုပါ။ ရွင္တို႔ စိတ္မပ်င္ေစရဘူး