“ANDIYAN ka pala.” Sabi ni Nanami at sinamahan si Mela sa garden. Tumingala si Mela sa kanya at ngumiti.
“Kababalik mo lang ba mula sa paghatid kay Miss Amalie sa paaralan?” tanong naman ni Mela kay Nanami.
“Oo. Anong ginagawa mo?”
“Nagbubungkal ako ng lupa mga bulaklak. Kailangan silang bungkalin bago diligan para lalong maa-absorved nila ang tubig.”
“Maganda nga 'yan,” nakangiting saad ni Nanami.
“Kailangan mo ba ng tulong?”
Nagkibit-balikat naman si Mela.
“Hindi naman kailangan, kaya ko naman, kung gusto mo panoorin mo na lang ako.”
“Okay sige, ahm Mela. Gaano ka na ba katagal nagtatrabaho rito?” tanong niya para may pag-usapan sila habang nandoon siya.
“Uhm mag-aapat na taon na mula ng umuwi sila si Sir dito galing Cebu sa kanilang bahay bakasyonan.”
“Hulaan ko, may lahing italyano si boss, tama ba?”
“Obvious naman 'di ba? Malalaman mo naman sa mukha niya, kahit may dugong pinoy si Sir mas malakas parin ang pagiging italyano niya.” Saad naman ni Mela.
“Maiba ako kumusta ang istatus niyo ni Boa?”
Nahinto si Mela sa pagbubungkal ng maitanong iyon sa kanya ni Nanami.
“Ah okay naman kami, bakit mo naman na itanong?”
“Wala lang mukha kasing may something kayo.”
“W-Wala ah, magkaibigan lang kami.” Nauutal na sabi ni Mela kay Nanami.
“Sus, babae rin ako Mela, alam ko sa kapwa ko babae kong may gusto siya sa isang lalaki, aminin mo na ako lang ito.”
Nahihiyang tumango si Mela na may maliit na ngiti sa labi hindi na niya itinago kay Nanami.
“So tama nga ako gusto mo siya, kaya 'wag mo ng itangi. Halatang halata ko na.”
Natatawang sabi ni Nanami.
“Honestly,” Tumigil ito, “Sana hindi ko na lang siya nagustuhan.” Dugtong pa nito.
“Ah, bakit naman?”
“Isang buwan ka pa lang at tingnan mo, napansin mo ang nararamdaman ko para sa kanya, pero siya kahit ilang beses ko ng ipinaramdam sa kanya ay hindi man lang niya napapansin. Hindi ko alam kung sinasadya niyang magpakatanga or talagang manhid lang siya.” Nalulungkot na sabi nito.
“Sigurado akong darating din na malalaman niyang mahal mo siya. Kaya 'wag kang mawawalan ng pag-asa.” Paninigurado ni Nanami, nalungkot siya para kay Mela.
“Sana, pero ayoko ng umasa.” Bulong ni Mela.
“Oh sige, tigilan mo na ang pagsimangot mo diyan, hindi bagay sayo.”
“Bakit, dahil pumapangit ako?”
“Oo.” Biro na pag-sang-ayon niya dito.
“Haha, nakakatawa.” Kunyari ay nagtatampo siya.
Pero mayamaya lang ay nagtawanan naman silang dalawa. “Masarap sa pakiramdam na sa wakas may makakausap ako rito sa bahay na kasing edad ko. Si manang Eve kasi tagapakinig ko lang at tanging kaibigan ko rito. Pero kahit na matanda na siya ay nagpapasalamat parin ako sa kanya bagaman, may pagkakaiba sa pagitan namin ay madali parin itong maka-relate sa akin kahit minsan puro sermon ang nakukuha ko rito kapag nagkakamali ako, pero kahit na ganoon ito mahal ko iyon na parang tunay ko na ring ina.” Pagkukuwento niyo sa kanya. Natahimik naman si Nanami at ngumiti dito.
“Hoy, salamat sa pakikinig pala sa akin.”
“Naku wala iyon, mabuti nga at may nakakausap na din ako rito.” Nakangiting sabi ni Nanami.
MAGKASABAY sina Marcel at Boa na palabas ng CCTV area at pumunta sa opisina ni Venom.
“Boss.” Yukong bati nilang dalawa.
“Paano nangyari?” walang emosyong tanong ni Venoma sa kanila.
Inilabas ni Boazang kanyang I-pad at inilapag sa mesa sa harap ni Venom.
“Hindi ko mahanap ang lokasyon niya.” Sabi ni Boa.
“Na-hack mo ba ang bawat system doon?”
“Oo, master. Pero hindi ko malocate ang kinaroroonan niya.” Tumango si Boa.
“Nasaan na kaya ang bastos na iyon?” Napabuntong hininga si Venom at naikuyom ang kamao.
“Patuloy mo siyang hanapin kahit suongin mo ang buong Mundo ay wala ako pakialam.” Galit na dugtong ni Venom.
“Oo master, gagawin ko ang makakakaya ko para mahanap siya.” Tugon naman nito.
PABABA ng hagdan si Chiara at dumiretso sa kusina. Kumuha ito ng isang baso ng orange juice saka lumabas sa sala.
Uupo na sana ito sa sopa nang marinig niya ang tunog ng pinto.
Isa iyon sa mga maid na hindi niya alam ang pangalan. Pero nakilala niya ang kasambahay na sobrang malapit kay manang Eve at doon sa bitch na babaeng iyon.
“Hoy ikaw.” Masungit niyang tawag, naagaw ang atensyon ng dalaga kaya hindi natuloy ang pagpasok nito sa kusina.
“Ako po ba ang kinakausap mo?” Tanong ng kasambahay na lumilinga-linga sa paligid para siguraduhing siya ang kausap niya.
“May iba pa bang tao sa paligid bukod sa iyo at sa akin?” nakataas kilay na tanong ni Chiara kay Mela.
“Mela po kasi ang pangalan ko at hindi hoy, kaya akala ko po hindi ako.’” sabi ni Mela.
“Ako ba'y pinagloloko mo?” naiinis na tanong ni Chiara.
“Hindi po, Ano po ba ang kailangan mo, ma'am?” tanong ni Mela at hindi na pinansin ang pagtataray ng babae at iniba ang usapan.
Wala kasi siya sa mood makipag-away sa kapatid ng yumao ng asawa ng kanyang amo.
Ininom ni Chiara ang juice na hindi niya naituloy inumin kanina. “Nasaan iyong babaeng bitch na yaya ni Amalie?”
“Si Miss Nanami?” paniniguro ni Mela.
“Bakit sino pa ba ang yaya ni Amalie, kaya nasaan siya?”
“Wala po siya sa bahay ngayon. Pinuntahan niya si Miss Amalie sa paaralan para sunduin doon.”
“Gaano na ba siya katagal umalis?” tanong pa ni Chiara.
Nag-isip si Mela ng ilang segundo. “Sampung minuto ang nakalipas.”
“Good, asan si Venom.”
Halatang naiirita na si Mela sa hindi mabilang na mga tanong ni Chiara pero wala siyang choice kundi sagutin ang mga iyon nang hindi nagrereklamo.
“Lumabas sila ni Marcel hindi pa lang nagtatagal. May dahilan ba kung bakit mo po ako tinatanong sa lahat ng ito ma'am Chiara? kasi kung wala pwede na ba ako umalis, madami kasi ako gagawin, kung pwede?” saad ni Mela dahil tunay naman na marami pa siyang gagawin.
Sumimangot si Chiara dahil sa sinabi ni Mela. “Bakit ba, dapat may dahilan? Sige na kunin mo na itong baso at umalis ka na sa harapan ko.” She snapped, walking away while parting het hair at sinagi si Mela.
“And what about her questions stupid? Tatanong tanong sa akin, kapag ako nagtanong magagalit, tsk.” Na iinis na saad ni Mela sa sarili habang dinadampot ang baso na pinaginoman ng babaeng iyon at pumunta na siya sa kusina.
Habang si Chaira naman ay agad na pumunta sa kanyang kwarto habang may sinasabi, “Kailangan kong magkaroon ng time alone kasama si Venom, ngunit hindi ko ito magagawa ng madali.” Napabuntong-hininga siya habang nakaupo sa kama, “Ano ang gagawin ko?”
NAGLALAKAD-LAKAD si Nanami sa loob ng kanyang kwarto, bahagyang nakabukas ang kanyang pinto dahil nakalimutan niyang sarhan iyon kanina. Dahil wala siyang magawa at tapos na rin naman niyang asikasuhin ang kanyang alaga matapos nilang maghapunan.
Humiga siya sa kama nang mapagod sa paglakad-lakad at tumingin sa kisame.
Siya, si Amalie, at si Chiara ay natapos nang maghapunan ng mga oras na iyon, hindi sumama sa hapag si Venom dahil wala pa ito.
Huminga ng malalim si Nanami at bumuntong hininga, nagpalit ng posisyon sa sa pagkakahiga padapa sa kama. Inilabas niya ang kanyang cellphone at nagsimulang magbasa ng isang nobela na paborito niyang basahin.
Siguro ay sobrang galing lang talaga ng writer na sumulat nito dahil nadala siya sa bawat salitang nababasa niya.
Kinagat ni Nanami ang pang-ibabang labi, huminga nang mabigat dahil naramdaman niya ang sarili niyang nadadala sa scene ng nobela.
First time niyang makaramdam ng ganito dahil karamihan sa kanyang binabasa ay walang epekto sa kanya, pero sa kanyang nabasa ngayon ay iwan niya kung bakit siya nakaramdam ng ganitong pakiramdam.
Ang mga bagay na ginagawa ng lalaki mula sa nobela sa babaeng lead ay eksakto kung ano ang gustong gawin sa kanya.
Pumikit si Nanami at ini-imagine ang katawan ng isang lalaki sa ibabaw niya habang hinahalikan siya nito sa leeg.
Ini-imagine niyang nakapulupot ang kamay nito sa leeg niya at sa katawan niya habang sinisigaw nito ang pangalan niya.
Ang kanyang kamay ay nagsimulang gumalaw pababa sa kanyang underwear, wala siyang suot na pang ibaba. Kinagat ni Nanami ang ibabang labi habang pinapasok niya ang daliri sa loob ng kanyang panty.
“Ah, f**k!” napa-ungol siya dahil sa kanyang ginagawa.
Ganito pala ang nararamdaman ng iba kapag nagbabasa ng isang intemate scene sa nobela lalo na kapag nadadala sa mga binabasa or pinapanood nila.
Naimagine ni Nanami na hinahalikan siya ng isang lalaki sa kanyang buong katawan at isinisigaw ang kanyang pangalan sa sarap na pareho silang nakulong sa init ng kanilang mga nararamdaman.
“Shit!” She moaned habang pinapalawak niya ang kanyang mga binti at patuloy niyang pinapalakbay ang sarili niyang mga kamay sa kanyang katawan.
Lingid sa kanyang kaalaman, may isang pares ng mga mata ang nakatingin sa kanya sa bahagyang nakabukas na pinto habang siya ay nadadala sa kanyang ginagawa.
BASA ang buong mukha ni Nanami dahil naghilamos siya ng mukha para mawala ang mainit na pakiramdam niya kanina, bigla siyang natauhan sa kanyang ginawa kaya inis siyang bumababa ng hagdan papunta sa sa kusina.
Kumuha siya ng isang pitsel ng tubig at nagbuhos ng tubig sa hawak niyang baso at agad niya itong ininom.
Gumaan ang pakiramdam niya matapos niyang makainom ng malamig na tubig.
Kung makikita lamang siya ng kanyang mga kaibigan siguradong aalaskahin siya ng mga ito dahil sa kanyang pinaggagawa sa sarili.
Sumandal si Nanami sa counter at uminom ulit ng tubig at nagpakawala ng malalim na paghinga.
Paano niya nagawa ang ganoong bagay? Hindi niya maimagine ang kanyang itsura habang ginagawa niya iyon. Kung may ibang nakakita panigurado siyang magpapalamon sa lupa dahil sa kahihiyan.
Oo, nagustuhan niya ang ginagawa pero hindi parin tama tulad sa kanya na isang dalaga at hindi pa man lang nakakatikim ng ganoong bagay.
“Fvck, ang laswa mo self, 'wag mo na iyong uulitin ah?” Bulong niya sa kanyang sarili at muli siyang nagsalin ng tubig sa kanyang baso.
Biglang bumukas ang pinto ng kusina na nakakuha ng kanyang atensyon. Biglang lumingon si Nanami kung sino ang pumasok at nakita niya si Venom na nakatayo roon na may malalim na pagkunot-noo sa noo nito.
May nangyari ba sa kanya? Nagtatakang tanong niya sa kanyang isipan habang mataman silang nagkatinginan sa isa't isa.
Ang mga mata niya ay gumagala sa katawan ni Venom ng mapansin niyang nakaboxer short lang ito at kita ang magandang hubog ng mga muscle nito. He was looking so hot and sexy as always.
Nakakatuwa kung paanong ilang minuto ang nakalipas mula ng ginawa niya ang bagay na iyon sa kanyang imahinasyon at nagkataon lang bang pariho sa kanyang ini-imagine ay sakto sa itsura ngayon ng kanyang amo?
Napalunok si Nanami ng kanyang sariling laway at kinagat ang ibabang labi habang nagiging mababaw ang kanyang paghinga. Teka, nag-h*rny na naman ba siyang nararamdaman?
Kailanman ay hindi siya nagnasa sa isang lalaking tulad nito. Kaya nakakagulat na may maramdaman siya ng ganito para dito. Lalo na at hindi naman sila nagkakausap ng matagal?
Nilagpasan siya ni Venom ng tuluyan na itong makapasok sa kusina at pumunta sa ref at binuksan nito at kumuha ng isang bote ng tubig.
“Boss,” mahinang bati ni Nanami at bahagyang yumuko ang ulo dahil sa pagbati.
Hindi siya nito pinansin at tahimik na uminom lang ng tubig at nang matapos nitong inumin ang tubig ay dinurog-durog nito ang wala ng laman na bote ng mineral at itinapon iyon sa basurahan.
Nagtungo na ito sa pintuan ngunit huminto ito ng bahagya at lumingon sa kanya.
Nakakuyom ang kamao nito at saka nagsalita. “Palagi mong isara ang iyong pintuan dahil sound proof iyon, pero kung nakabukas iyon, maririnig nila ang ingay ng kahit na sinumang taong mag-iingay doon, lalo na kung may kakaiba kang ginagawa.” Saad nito at saka ito masama siya nitong tinginan at naglakad na palabas ng kusina pagkatapos.
Napaawang ang bibig ni Nanami, at halos madulas sa kanyang kamay ang basong hawak niya.
“Diyos ko. Nakita niya ba ako?”