Unicode~
နွေဦး၏ နေသာသော နေ့တစ်နေ့..။
ထောက်ရှားပန်းတို့က ပွင့်အာစပြုလို့နေပြီ။ အအေးဓါတ်ကို တွန်းဖယ်ပြီး နေရာဝင်ယူစပြုလာသော အနွေးဓါတ်ကို ထောက်ရှားပန်းတို့က ကြိုက်ဟန်တူပါ၏။
သာယာကြည်လင်သော နေအလင်းရောင်ကို အားကိုးတကြီးဖြင့် ကုန်တိုက်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ပိတ်ရက်ဖြင့်လင့်ကစား မြို့နယ်အရေးပေါ်အစည်းအဝေးများကြောင့် မောင်က ရောက်မလာနိုင်ပါ။ ထို့ကြောင့်ပင် သည်တစ်နေ့တော့ ကုန်တိုက်ဈေးတန်းများကြား တစ်ယောက်တည်း ယောင်ချာချာနှင့် လမ်းပျောက်ရပါရော..။
"ဒိန်ချဥ်၊ ပေါင်မုန့်၊ အချိုရည်.. ဘာဝယ်ရင် ကောင်းမလဲ"
သူတစ်ယောက်တည်း အမေးရှိလိုက်၊ အဖြေရှိလိုက်။ အိမ်မှာ မည်သည့်ပစ္စည်းကုန်၍ မည်သည့်ပစ္စည်းတို့ ပိုလျှံနေသည်အား သူမစဥ်းစားနိုင်။ မနက်စောစောထမိသည်နှင့် ပိတ်ရက်က တိုက်ဆိုင်နေတော့ ရုတ်ခြည်းထွက်လာခဲ့တာနှင့် ဘာကိုမှ စာရင်းအတိအကျ မပြုစုဖြစ်ခဲ့ပါ။
"ဪ.. ဘယ်သူများလဲလို့။ မတွေ့တာကြာပြီနော် Kim Taehyung"
"Drew.."
မင်္ဂလာရှိသော နေ့အဆက်ဆက်ကို ကြုံခဲ့ရပါလျက် Drewကို မြင်လိုက်စဥ်မှာ မင်္ဂလာရက်စွဲတို့က အလိုလိုညှိုးနွမ်းရသည်။ ယောင်လို့ပင် မတွေ့ချင်ဘူးဆိုကာမှ ကုန်တိုက်အထိ လာဆုံနေရတယ်လို့။ မြို့ပြင်ဘက်က St. Johnမှာနေသော Drewက ဘာကြောင့်များ သည်အထိ ဈေးလာ၀ယ်နေရတာတဲ့လဲ။
"မှတ်မိသေးတယ်ပေါ့ ကိုယ့်နာမည်ကိုလေ။ Taehyungက စိမ်းကားလွန်းတော့ မေ့သွားပြီထင်နေတာ"
"ငါသွားတော့မယ်"
"နေပါဦး။ ဟိုတစ်ခါ ဘုရားကျောင်းမှာ တွေ့တည်းက ကိုယ်တို့မဆုံဖြစ်ကြသေးဘူးမလား။ လာပါ.. ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဆိုင် သွားထိုင်ကြရအောင်"
လက်မောင်းသေးသေးကို Drewက လက်ကြမ်းကြီးများနှင့် ဆွဲထားပါ၏။ အလုပ်ကြမ်းမလုပ်ရပါဘဲ ကြမ်းထော်နေသော လက်ဖဝါးများဟာ Drew၏ စိတ်ဓါတ်နှင့် တိုက်ရိုက်အချိုးကျနေခြင်းဖြစ်နိုင်သည်။ ရှိသမျှအားကုန်သုံးပြီး ရုန်းလိုက်ကာ Drewကို စူးစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူငယ်ငယ်က သည်လိုပင် မကြည့်ရဲခဲ့။ ဤအကြည့်ထဲ မခန့်လေးစားအငွေ့အသက်များ၊ ချိုးနှိမ်စွာ အထင်သေးသော အရိပ်များ တန်းစီလို့ ပါနေလိမ့်မည်။ ထင်ချင်သလို ထင်စမ်းပါစေ.. Drewကို အသားချင်းထိမိတာတင် ရွံလွန်းလို့..။
"ငါ့ကို မထိနဲ့။ ငါမင်းနဲ့ ဆိုင်အတူထိုင်ရအောင်အထိလည်း အားမနေဘူး။ မင်းနဲ့လည်း မတွေ့ချင်ဘူး"
"ဘယ်သူ့အားကိုးနဲ့ ဒီလောက်သတ္တိရှိနေရတာလဲ ဟမ်.."
ရွံလှချည်ရဲ့ဆိုသော လက်ကြမ်းကြီးများက သူ့ပါးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲညစ်လို့ထားသည်။ ပွန်းပဲ့သွားမည်တောင် စိုးရိမ်ရပါ၏။ Drew၏ မျက်ဝန်းများက မီးတဟုန်းဟုန်းတောက်နေသည့်အလား။ ငယ်ကျင့်တွေက အခုထိ မပျောက်သေးဘူးပဲကိုး။
"ဖယ်.. မင်းကို အကြမ်းဖက်မှုနဲ့ ထောင်ထဲပို့လို့ရတယ် သိရဲ့လား"
"ဟုတ်လား။ မုန့်လုစားခံရရင်တောင် ဆရာမကို ပြန်မတိုင်တတ်တဲ့ကောင်ကများ ရဲတိုင်မယ်ပေါ့။ ဟားဟားဟား.. ဖြစ်နိုင်တာပဲ ပြောစမ်းပါ Kim Taehyungရယ်"
"တော်တော့လို့ ငါပြောနေတယ်။ မင်းလည်း ငါ့ကို မုန်းနေတာပဲမဟုတ်လား။ မုန်းနေသူချင်း မမြင်အောင်ဘဲ နေကြတာပေါ့"
ထိုစဥ် သူတို့အနီး လူအနည်းငယ်ဖြတ်သွား၍ Taehyungရှက်မိသလိုလို။ ယောကျ်ားနှစ်ယောက် အချေအတင်ဖြစ်ကြသည့် ပြဿနာမှာ တစ်ဖက်က ခန္ဓါကိုယ်အားဖြင့် အသားစီရနေတော့ လူအများက သူ့ကို အာရုံစိုက်မိပြီး တီးတိုးတီးတိုးပြောသွားကြသည်အား သူမနှစ်ခြိုက်နိုင်ပါ။
"အင်းလေ.. စိန်ခေါ်တာပေါ့။ ကံတရားကြီးက မြင်ခွင့်ဆုံခွင့်ပေးရင်တော့ မတတ်နိုင်ဘူးပေါ့နော် Kim Taehyung"
Drewက ပါးစောင်ထဲ မူလကပင် ငုံခဲထားသော ပီကေအား အသံမြည်အောင်ဖောက်ပြီး လှည့်ထွက်သွားသည်။ သူ၏ပုံစံက မေတ္တာရည်ပြည့်ဝသော မိဘမဲ့ဂေဟာနှင့် နည်းနည်းမှမလိုက်ဖက်ချေ။ သာမာန်ခြေသလုံးအိမ်တိုင်လမ်းသရဲနှင့်သာ တူပါ၏။
သည်လိုလူကို ဘာယုံလို့များ ဂေဟာမှူးတို့က လက်သင့်ခံထားတာပါလိမ့်။ ထိုမေးခွန်းကို ငယ်တည်းက အခုထိ မေးမိသော်လည်း အဖြေမသိရသေးပါ။
____
စာရွက်စာတမ်းနှင့် ဓါတ်ပုံအချို့။
မှုန်တေတေနှင့် ကလေးတစ်ယောက်က ထောင့်ဆုံးမှာ ရပ်လို့နေသည်။ အုပ်စုလိုက်ဓါတ်ပုံဖြစ်ပါသော်ငြား ထိုကလေးက သိသိသာသာကို ဘေးထွက်လို့နေသည်။ ပြုံးပျော်နေသော ကလေးများကြား သူက မျက်နှာသေနှင့်။ ကစားစရာအရုပ်တစ်ခုစီကိုင်ထားသော ကလေးများကြား ထိုကလေးက လက်ဗလာနှင့်။
ဆွေမရှိ မျိုးမရှိ၊ လစဥ်ထောက်ပံ့မည့်သူမရှိ။ ပညာရေးမှာ ထက်မြက်သော်ငြား ပံ့ပိုးမှုတစ်စုံတစ်ရာ မခံစားခဲ့ရ။ ကွက်လပ်ဖြစ်နေသော စာရွက်စာတမ်းများကို တစ်ရွက်ချင်းလိုက်ဖက်ရင်း Mrs. Jeonမှာ မျက်မှောင်ကြုတ်သထက်ကြုတ်လာ၏။
"ဘာမှ အားရစရာကို မရှိဘူး"
"အားမရတော့ရော ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ။ ငါတို့သားက အကုန်စီစဥ်နေပြီ"
"စီစဥ်ရုံပဲလေ။ လက်ထပ်ဖိတ်စာတောင် ရိုက်ရသေးတာမဟုတ်ဘူး"
Kim Taehyungဆိုသည့်ကောင်လေး။ သူတစ်ယောက်တည်းဆို၊ သို့တည်းမဟုတ် သားဖြစ်သူJeon JungKook၏ မိတ်ဆွေသက်သက်သာဆို လူရည်လူမွန်လေးအဖြစ် ချီးကျူးပေးနိုင်လိမ့်မည်၊ ကရုဏာသက်စရာရှိ သက်ပေးနိုင်မည်။
ယခုတော့ဖြင့် ချစ်သူတဲ့လား။
အမျိုးသားတစ်ယောက် ဖြစ်နေရုံနှင့်ပင် အင်မတန်မယုံနိုင်စရာ ကောင်းနေပေပြီ။ အသိုင်းအဝိုင်းကို ကြည့်ပြန်တော့ မိဘမဲ့။ ထိုထက်ဆိုးသည်က ဆွေမျိုးသားချင်းပင်မရှိ။ ဂေဟာမှာ ကြီးပြင်းလာရသော တစ်ကောင်ကြွက်။ မိသားစု၏မတော်တဆမှုမှာ တစ်ယောက်တည်းရှင်သန်ကျန်ရစ်သူဖြစ်တာတောင် ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်မည့် ဆွေမျိုးများက ပေါ်မလာ။
ယုတ်စွအဆုံး ထိုကလေးက စကားပြောတတ်ဖို့ အင်မတန်အချိန်ယူခဲ့ရသည်ဆိုပါလား။ စကားမပြောတတ်သည့် ဗီဇမျိုးသာ ထိုကလေးမှာ ပါလာလျှင် သူတော့ ရင်ကျိုးရပါချည့်။
မိမိသားနှင့် ဘယ်လိုစိတ်ထားပြီး သဘောတူကြည်ဖြူနိုင်ပါမည်လဲ။ အဆင့်အတန်းခွဲခြားရေးကို ပဓါနထားတတ်သူမဟုတ်သော်လည်း မိမိသား၏အိမ်ထောင်ရေးအတွက်တော့ အဘက်ဘက်မှ အပြစ်ဆိုဖွယ်ရာမရှိသူကိုသာ ရွေးချယ်စေလိုသည်။ ကိုယ့်သားအတွက် အတ္တအသီးသီးတော့ မိခင်တိုင်း ရှိတတ်ကြစမြဲဖြစ်ပါလိမ့်မည်။
အမျိုးသမီးတစ်ယောက်သာဆို နောက်ကြောင်းများကို စုံစမ်းမိမည်လားမသေချာ။ လက်ထပ်ပွဲမှာလည်း လူအများ မေးငေါ့၍ စပ်စပ်စုစုမေးမှာ မဟုတ်ချေ။ အခုတော့ လိင်တူအမျိုးသားနှစ်ယောက်၏ လက်ထပ်ပွဲတဲ့လား။ ဖိတ်စာကို မြင်သည်နှင့် ဘယ်လိုကြောင့်လက်ထပ်ကြသည်အား လူတိုင်းသိချင်ကြမှာဧကန်။ ခရိုင်မင်းJeon JungKookရွေးချယ်သော အမျိုးသားအိမ်ထောင်ဖက်၏ အရည်အချင်း၊ အသိုင်းအဝိုင်း အစရှိသည်တို့အား သိကိုသိချင်ကြလိမ့်မည်။ ထိုအခါ သူဘယ်လို ပြန်ဖြေရပါ့မလဲ။
"ကျွန်မ နာ့ရှ်ဗီးလ်ကို လိုက်သွားမယ်"
"လိုက်သွားပြီး ဘာလုပ်မယ်များ စိတ်ကူးထားသလဲ"
"JungKookကိုတော့ ပြောရမှာမဟုတ်တာ အသေအချာပဲ။ အဲဒီတော့ Mr. Kimကိုပဲ တိုက်ရိုက်ပြောရမှာပေါ့။ သူ့နေရာသူသိသွားရုံလောက်ပါပဲ"
"နေပါဦး။ မင်းက နာ့ရှ်ဗီးလ်ကို JungKookမသိအောင် တိတ်တိတ်ကလေး သွားမလို့လား"
"သွားသင့်ရင် သွားရမှာပဲ။ ကျွန်မသားကို လူပြောတော့ မခံနိုင်ဘူး။ ဘယ့်နှယ်တော့ ယောကျ်ားလေးဖြစ်တာကတောင် ဆိုးနေပြီကို မိဘမဲ့တစ်ကောင်ကြွက်တဲ့လေ"
နာ့ရှ်ဗီးလ်အထိ လိုက်သွားပြီးလျှင် Mr. Kimအကြောင်း အနည်းငယ်ထပ်စုံစမ်းဦးမည်။ နောက်ဆုတ်လိုက်ဖို့ အတိအလင်းအမိန့်ပေးနိုင်မည့် အားနည်းချက်တစ်စုံတစ်ရာတော့ သူသိကိုသိထားသင့်ပါသည်။
JungKookလေးက သူတို့သားသမီးလေးယောက်ထဲ အထက်မြက်ဆုံးသားလေးဖြစ်တာကြောင့် သူတို့မှာ အမြဲလိုလို မျက်နှာပွင့်ရသည်။ တစ်သက်လုံး ပြောဆိုစရာအကွက်ရယ်လို့မတွေ့အောင် နေလာပြီးကာမှ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို လက်ထပ်ဖို့ တွေးမိရတာတဲ့လဲ။ သူဖြင့် နားကိုမလည်နိုင်။
မည်သို့ပင် ဖြစ်စေကာမူ မိမိသားဖြစ်သူ အသိစိတ်ဝင်ပြီး Mr. Kimကို စွန့်လွှတ်ဖို့အရေး သူတော့ ဘာမဆို လုပ်ရမှာပင်။
____
"ကုန်တိုက်သွားတာကို Drewနဲ့မှ ဆုံခဲ့ရတယ်လို့ မောင်ရယ်"
ညည်းညည်းညူညူအသံလေးအား သူ၏ဦးနှောက်မှာ သွက်သွက်ဖတ်လိုက်ပြီးနောက် မျက်ခြယ်မည်မျှ စိတ်ညစ်ထေးနေကြောင်း သိရပါ၏။ Drewဆိုသူက မျက်ခြယ်အတွက်တော့ ဟောင်းနွမ်းစုတ်ပြတ်နေသော အိပ်မက်ဆိုးတစ်ခုပင်။
"ဘာတဲ့လဲ။ သူမျက်ခြယ်ကို ဘာလုပ်သေးလဲ"
"ဖြစ်ခဲ့တာက တော်တော်ကို ကျက်သရေတုန်းတုန်းပါပဲ။ အတင်းရောအဓမ္မ ဆိုင်အတူတူထိုင်ကြမယ်လုပ်နေလို့ စကားများလိုက်ကြသေးတယ်"
"တော်တော်ကို မင်္ဂလာမရှိတဲ့ကောင်ပဲ။ မျက်ခြယ် သူ့ကို ဘာလုပ်စေချင်လဲ။ ဘုရားကျောင်းတာဝန်ရှိသူတွေကို အသိပေးရမလား"
"ထားလိုက်စမ်းပါ မောင်ရယ်။ ဒင်းနဲ့တော့ ပတ်ကို မပတ်သက်ချင်တာ။ မြင်ရတာတောင် မျက်စိသနလွန်းလို့"
"တစ်ခုခုဆို မောင့်ကို ပြောရမယ်နော်။ မျက်ခြယ်က လျစ်လျူရှုချင်တာကို မောင်နားလည်ပေမဲ့ တစ်ခါတလေ ဒီလိုကောင်တွေက လျစ်လျူရှုတာကို အခွင့်ကောင်းယူကြလွန်းလို့ မောင်တို့လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တာတော့လုပ်ရမယ်.. ဟုတ်ပြီလား"
"အင်းပါ မောင်ရဲ့"
မောင်ခမျာ အိမ်ရောက်လာလို့ ချွေးပင်မသိပ်သေးခင် သူ့ဆီက အမင်္ဂလာသတင်းကြားလိုက်ရတော့ အမော့ဆို့သွားတော့မှာ အသေအချာ။
အနီးရှိ လက်ကိုင်ပဝါဖြူညစ်ညစ်လေးအားယူ၍ ချွေးတစိုစိုဖြစ်နေသော မောင့်နားထင်နေရာကို ဖိကပ်သုတ်ပေးလိုက်၏။
"အစည်းအဝေးက အဆင်ပြေခဲ့ရဲ့လား"
"ပြေပါတယ်။ မြို့ထဲက ရေနုတ်မြောင်းတွေကိစ္စလေ။ မျက်ခြယ်လည်း ကြားလောက်မှာပါ။ နွေဦးအကုန်ဆို မိုးတစ်ပြိုက်လေတစ်ပြိုက်နဲ့ ရေနုတ်မြောင်းတွေမလောက်ရင် ရေအိုင်ပြီး မြို့မသန့်မှာ စိုးရလို့လေ။ မောင်လည်း နာ့ရှ်ဗီးလ်မုတ်သုံကို အခုမှကြုံဖူးမှာဆိုတော့ အကြံပေးရတာ ဂွကျလိုက်တာမှ.."
အမှန်တော့ နွေဦးမကုန်ခင် ဧပြီလလယ်ဆိုလျှင်တောင် နာ့ရှ်ဗီးလ်က မိုးကောင်းလှပြီ။ ရေနုတ်မြောင်းကိစ္စကတော့ဖြင့် တစ်နှစ်တစ်ခါစည်းဝေးရသော မြို့စည်ပင်ရေးကိစ္စပင်။
"မိုးကတော့ ရှေ့လဆိုရင်ပဲ သိပ်ကောင်းတော့မှာ။ ရေနုတ်မြောင်းကတော့ နှစ်တိုင်းတူး နှစ်တိုင်းမလောက်။ ဘာတွေများ လုပ်ကြလို့လဲမသိပါဘူး"
"စနစ်တကျမတူးတော့ မြေတွေပြိုပြီး မြောင်းလည်းမပေါ်တာ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ဒီနှစ်တော့ အိမ်တိုင်းကို ကိုယ်ထူကိုယ်ထ မြောင်းတူးခိုင်းနေမယ့်အစား မောင်တို့ပဲ ဘဏ္ဍာငွေချပြီး တူးပေးလိုက်တော့မယ်။ ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီတွေကိုလည်း အကူအညီလိုက်တောင်းကြည့်ရမှာပေါ့"
"မောင်တော့ အလုပ်တွေများနေတော့မှာပဲကွာ"
"မောင်ဖြင့် ဒီဧပြီလနှောင်းပိုင်းကို လက်ထပ်ကြမယ်လို့ ချိန်ထားပြီးမှ အလုပ်တွေပုံအောလာတော့ စိတ်တောင်မချမ်းသာဘူး မျက်ခြယ်ရယ်"
ပြောရင်းဆိုရင်းပင် မောင်က သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ခေါင်းအုံးရန် လဲချလာသည်။ အပေါ်စီးကနေကြည့်သော် မောင့်မျက်ခွံများမှ မျက်တောင်စိပ်စိပ်များအထိ အသေးစိတ်ကို သူငေးနေမိ၏။ ရူပါရုံမှအစ အပြုအမူများအထိ မောင်ဟာ သူ့ကို ငေးမောသက်ဝင်စေရန် စွမ်းပါ၏။
"ကျွန်တော် အလျင်မလိုပါဘူး မောင်ရဲ့။ မောင် လုံးလုံးလျားလျားအားမှ အေးအေးဆေးဆေးလက်ထပ်ကြလည်း ရတာပဲလေ"
"နားလည်ပေးလို့ နှစ်ဆပိုချစ်သွားပြီ။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟင် မျက်ခြယ်လေး"
မောင်က လဲလျောင်းနေရာက သူ့မျက်နှာနုနုပေါ် ထိစပ်ကိုင်တွယ်လာသည်။ ဝါဂွမ်းစိုင်လေးကို ကိုင်တွယ်သည့်နှယ် မထိတထိ နူးညံ့စွာဖြင့်။ မောင့်အထိအတွေ့ သေးသေးလေးကပင် သူ့နှလုံးသားကို ဓါတ်လိုက်စေသလို။ လျှပ်စီးကြောင်းလေးတစ်ခုဟာ မောင့်လက်ဖျားမှတစ်ဆင့် သူ့အပိုင်ဆံချည်မျှင်သွေးကြောများအထိ ဖြတ်စီးသွားပါ၏။
"နှစ်ဆပဲဆို နည်းတာပေါ့။ လက်ထပ်ပွဲနောက်ဆုတ်ရတာတောင် နားလည်ပေးမှတော့ လေးငါးဆပိုချစ်သင့်တာ မဟုတ်ဘူးလား"
"ဟား.. တကယ်ပါပဲကွာ။ လေးငါးဆမကလို့ အဆလေးငါးဆယ်လိုချင်သေးလား။ ဟင်.. ပြောပါဦး"
"ဟာ.. မောင်။ ဘာလို့ ပါးကို လာညစ်နေတာလဲ"
အသာအယာလေး ပါးနုနုကို ညစ်ကြည့်တော့ 'ဟာ.. မောင်'ဆိုသည့် အာမေဋိတ်နုနုငယ်ငယ်အား ပြန်ကြားရလေရဲ့။ သူ့တစ်ယောက်တည်းအတွက်ဖြစ်တည်သော မျက်ခြယ်၏အရာရာဟာ အဖိုးမဖြတ်နိုင်စရာ။ တခြားသောတစ်ယောက်ယောက်နှင့်သာ ဝေမျှရလို့ကတော့ သူဖြင့် နှမြောလို့ဆုံးမည်မဟုတ်တော့။
အပြင်ဘက်ဝရန်တာမှ ဖြန့်ကြက်လာသော လေအဝှေ့က ဆောင်းညများလို အေးမနေတော့။ နွေးစိုစိုလေထုအရ နွေဦးရာသီရောက်နေပြီမှန်း ခံစားလို့ရသည်။
သည်နွေဦးမှ နောက်နွေဦးများစွာ၊ ထောက်ရှားတို့ ဖူးချိန် ပွင့်ချိန် ရာသီအလီလီ၊ နှစ်အသင်္ချေတို့အား လူတစ်ယောက်တည်းနှင့် ဖြတ်သန်းသွားချင်သော ဆန္ဒ။ မငြီးမငွေ့နိုင်စွာ အသစ်တစ်ဖန်ပြန်ပြန်စနေမည့် ချစ်ခြင်းနာရီတို့ကို သူဘယ်လိုအာမခံချက်မျိုးနှင့် ကတိပေးဝံ့ပါသနည်း။ မမြင်ရသည့် အနာဂတ်တို့ကို ယုံကြည်သက်ဝင်နိုင်ခြင်းဟာ အချစ်စစ်မှာ မြစ်ဖျားခံခြင်းမည်ပါ၏။
____
တနင်္ဂနွေပိတ်ရက်မှာတော့ မောင့်အိမ်ကို အလည်အပတ်သဘောမျိုးနှင့် ရောက်လာခဲ့သည်။ လတ်တလောပိတ်ရက်များအတွင်း အလည်လာနေကြဖြစ်သဖြင့် Jimတို့မိသားစုနှင့်ပင် အတော်ရင်းနှီးလို့ နေကြပြီ။ အထူးသဖြင့် Jimဇနီးဖြစ်သူ၏ ထမင်းဟင်းလက်ရာက တစ်ခါစားပြီးတိုင်း စွဲလမ်းချင်စရာ။
"အစ်မ ဒီနေ့ရော အာဖရိကအစားအစာတွေ လုပ်ကျွေးဦးမယ် မဟုတ်လား"
"ဒါပေါ့ ဒါပေါ့။ သခင်လေးသဘောကျတာနဲ့တင် ချက်ပြုတ်ရကျိုးနပ်နေပြီ"
"လိုတာရှိရင်ပြောနော်။ ကျွန်တော်ကူပေးမယ်"
"လုပ်စရာမလိုပါဘူးတော်။ ခရိုင်မင်းသိရင် ကျွန်မအဆူခံနေရပါဦးမယ်"
"အို.. ကျွန်တော်မဆူခိုင်းရင် မဆူစေရပါဘူး။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်အိမ်မှာလည်း ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုတ်နေကျဆိုတော့ ကျွမ်းကျင်အဆင့်တောင် ရောက်နေပြီ"
Jim၏ဇနီးဖြစ်သူမှာ သခင်လေးဝင်ကူမည်ဆိုတော့ မနည်းတားယူရသည်။ ခရိုင်မင်းက သခင်လေးKim Taehyungကို ရွှေဘုံပေါ်ထားပြီး ဖူးဖူးမှုတ်ထားတာများ ဆက်ဆက်ထိမခံ။ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်ခိုင်းပါမှ ဆက်ဆက်ထိမခံခရိုင်မင်းကို သွားစိန်ခေါ်မိသလို ဖြစ်နေပါဦးမည်။ ဒါမျိုးတော့ Jimကတော်တို့က ကြောက်တတ်ပါ၏။
"ကျွမ်းကျင်ချင်လည်း အိမ်ရောက်မှကျွမ်းကျင်တော့ သခင်လေး။ ဒီမှာကျွမ်းကျင်လို့ကတော့ ကျွန်မကို အမျှဝေပြီးသား ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်"
ထိုစကားအား Taehyung သဘောတကျ ရယ်မောမိနေစဥ် ဧည့်ခန်းထဲ အခန့်သားဝင်လာသူ မောင်။ ရုံးပိတ်ရက်အလုပ်နားချိန်မှာတောင် မောင့်ရဲ့ နေပုံထိုင်ပုံ၊ ဝတ်ပုံစားပုံက သေသပ်ကျနနေဆဲ။ မသိလျှင် တစ်နေရာရာပဲ သွားတော့မလိုလို။
"ဘာတွေပြောနေကြတာလဲ။ မောင့်မကောင်းကြောင်းလား"
"မဟုတ်ပါဘူးဆို သိပ်ပြောစေချင်နေတယ် ဟုတ်လား"
"ပြောတယ်ဆိုရင်တောင် ဒါမျက်ခြယ် သွေးထိုးခံရလို့ပဲဖြစ်ရမယ်"
"အလိုတော်.. ခရိုင်မင်းရယ်။ ကျွန်မဖြင့် သွေးမထိုးရပါဘူးနော်"
Jim၏ဇနီးက အသည်းအသန်ပြန်ချေပတော့ Taehyungမှာ ဂျာနယ်စာရွက်လေးကို ပါးစပ်အုပ်၍ တိတ်တိတ်ရယ်ရသေး၏။
မောင်က နွေးထွေးကြည်လင်မှုကြား အလှဆုံးကြီးပြင်းလာသည့် လူသားလေး။ သိုက်ဝန်းလှပါသည့် မိသားစုလေးရှိပြီး Jimတို့မိသားစုလို အခြွေအရံကောင်းများက မောင့်ဘဝလေးကို ဝန်ရံထားသည်။ သူ့အခြေအနေနှင့် ဆန့်ကျင်စွာ ကြီးပြင်းလာပါသော မောင်က သူ့ဘဝကို တစ်ဆစ်ချိုး ပြောင်းလဲပေးနိုင်သူပါပဲ။
"ကဲ.. ဒါဆို ဘာတွေပြောနေကြတာတုန်း။ မောင် ရေခဏလေးသွားချိုးနေတုန်း စကားဖောင်ဖွဲ့နေလိုက်ကြတာနော်"
"ဪ.. အစ်မရဲ့ အာဖရိကဟင်းတွေအကြောင်းပါ မောင်ရဲ့။ ကျွန်တော်လည်း အစ်မချက်တာအားကျလို့ မီးဖိုချောင်ထဲဝင်ပြီး သင်ယူမလားလို့"
"ကိုယ့်အိမ်ရောက်တုန်းတော့ အိမ်မှုကိစ္စတွေကို မေ့ထားစမ်းပါ။ မောင်က ခြေမွေးလက်မွေးမီးမလောင် ထားချင်တာကို"
ပိုကဲလှစွာသော စကားရပ်ကို တုံ့ပြန်ရာတွင် Taehyungက မျက်ဆန်ကို မျက်သားဖြူဖြူထဲ တစ်ပတ်လှည့်လိုက်သည်။ သူကဖြင့် အစားကောင်းအသောက်ကောင်းချက်ပြုတ်ရတာကို အိမ်မှုကိစ္စဟုပင် ခေါင်းစဥ်မတပ်ထားပါချေ။
"ဒါလေးလုပ်ရုံနဲ့တော့ ဘယ်ခြေမွေးလက်မွေးမှ မီးမလောင်ပါဘူး မောင်ကလည်း"
"အဲဒီလောက်တောင် ဆန္ဒရှိရင်လည်း မျက်ခြယ်သဘောသာလုပ်တော့"
ကိုယ့်မှာတော့ ပင်ပန်းမှာစိုးထိတ်လှ၍ တနင်္ဂနွေနေ့လေး အပြည့်အဝအနားယူစေချင်သည်ကို ချစ်စိတ်ပိုအောင် ချွဲမြူနေမှတော့ သည်လူမှာ ခံနိုင်ရိုးတဲ့လား။
TBC~
Do vote⭐ me if you like it.
Love you and thank you Taekookers💜
Zawgyi~
ေႏြဦး၏ ေနသာေသာ ေန႔တစ္ေန႔..။
ေထာက္ရွားပန္းတို႔က ပြင့္အာစျပဳလို႔ေနၿပီ။ အေအးဓါတ္ကို တြန္းဖယ္ၿပီး ေနရာဝင္ယူစျပဳလာေသာ အေႏြးဓါတ္ကို ေထာက္ရွားပန္းတို႔က ႀကိဳက္ဟန္တူပါ၏။
သာယာၾကည္လင္ေသာ ေနအလင္းေရာင္ကို အားကိုးတႀကီးျဖင့္ ကုန္တိုက္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ပိတ္ရက္ျဖင့္လင့္ကစား ၿမိဳ႕နယ္အေရးေပၚအစည္းအေဝးမ်ားေၾကာင့္ ေမာင္က ေရာက္မလာႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သည္တစ္ေန႔ေတာ့ ကုန္တိုက္ေဈးတန္းမ်ားၾကား တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္ခ်ာခ်ာႏွင့္ လမ္းေပ်ာက္ရပါေရာ..။
"ဒိန္ခ်ဥ္၊ ေပါင္မုန္႔၊ အခ်ိဳရည္.. ဘာဝယ္ရင္ ေကာင္းမလဲ"
သူတစ္ေယာက္တည္း အေမးရွိလိုက္၊ အေျဖရွိလိုက္။ အိမ္မွာ မည္သည့္ပစၥည္းကုန္၍ မည္သည့္ပစၥည္းတို႔ ပိုလွ်ံေနသည္အား သူမစဥ္းစားႏိုင္။ မနက္ေစာေစာထမိသည္ႏွင့္ ပိတ္ရက္က တိုက္ဆိုင္ေနေတာ့ ႐ုတ္ျခည္းထြက္လာခဲ့တာႏွင့္ ဘာကိုမွ စာရင္းအတိအက် မျပဳစုျဖစ္ခဲ့ပါ။
"ဪ.. ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔။ မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္ Kim Taehyung"
"Drew.."
မဂၤလာရွိေသာ ေန႔အဆက္ဆက္ကို ႀကဳံခဲ့ရပါလ်က္ Drewကို ျမင္လိုက္စဥ္မွာ မဂၤလာရက္စြဲတို႔က အလိုလိုညႇိဳးႏြမ္းရသည္။ ေယာင္လို႔ပင္ မေတြ႕ခ်င္ဘူးဆိုကာမွ ကုန္တိုက္အထိ လာဆုံေနရတယ္လို႔။ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္က St. Johnမွာေနေသာ Drewက ဘာေၾကာင့္မ်ား သည္အထိ ေဈးလာ၀ယ္ေနရတာတဲ့လဲ။
"မွတ္မိေသးတယ္ေပါ့ ကိုယ့္နာမည္ကိုေလ။ Taehyungက စိမ္းကားလြန္းေတာ့ ေမ့သြားၿပီထင္ေနတာ"
"ငါသြားေတာ့မယ္"
"ေနပါဦး။ ဟိုတစ္ခါ ဘုရားေက်ာင္းမွာ ေတြ႕တည္းက ကိုယ္တို႔မဆုံျဖစ္ၾကေသးဘူးမလား။ လာပါ.. ဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္ သြားထိုင္ၾကရေအာင္"
လက္ေမာင္းေသးေသးကို Drewက လက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ဆြဲထားပါ၏။ အလုပ္ၾကမ္းမလုပ္ရပါဘဲ ၾကမ္းေထာ္ေနေသာ လက္ဖဝါးမ်ားဟာ Drew၏ စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္အခ်ိဳးက်ေနျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ရွိသမွ်အားကုန္သုံးၿပီး ႐ုန္းလိုက္ကာ Drewကို စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူငယ္ငယ္က သည္လိုပင္ မၾကည့္ရဲခဲ့။ ဤအၾကည့္ထဲ မခန္႔ေလးစားအေငြ႕အသက္မ်ား၊ ခ်ိဳးႏွိမ္စြာ အထင္ေသးေသာ အရိပ္မ်ား တန္းစီလို႔ ပါေနလိမ့္မည္။ ထင္ခ်င္သလို ထင္စမ္းပါေစ.. Drewကို အသားခ်င္းထိမိတာတင္ ႐ြံလြန္းလို႔..။
"ငါ့ကို မထိနဲ႔။ ငါမင္းနဲ႔ ဆိုင္အတူထိုင္ရေအာင္အထိလည္း အားမေနဘူး။ မင္းနဲ႔လည္း မေတြ႕ခ်င္ဘူး"
"ဘယ္သူ႔အားကိုးနဲ႔ ဒီေလာက္သတၱိရွိေနရတာလဲ ဟမ္.."
႐ြံလွခ်ည္ရဲ႕ဆိုေသာ လက္ၾကမ္းႀကီးမ်ားက သူ႔ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲညစ္လို႔ထားသည္။ ပြန္းပဲ့သြားမည္ေတာင္ စိုးရိမ္ရပါ၏။ Drew၏ မ်က္ဝန္းမ်ားက မီးတဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနသည့္အလား။ ငယ္က်င့္ေတြက အခုထိ မေပ်ာက္ေသးဘူးပဲကိုး။
"ဖယ္.. မင္းကို အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ ေထာင္ထဲပို႔လို႔ရတယ္ သိရဲ႕လား"
"ဟုတ္လား။ မုန္႔လုစားခံရရင္ေတာင္ ဆရာမကို ျပန္မတိုင္တတ္တဲ့ေကာင္ကမ်ား ရဲတိုင္မယ္ေပါ့။ ဟားဟားဟား.. ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ ေျပာစမ္းပါ Kim Taehyungရယ္"
"ေတာ္ေတာ့လို႔ ငါေျပာေနတယ္။ မင္းလည္း ငါ့ကို မုန္းေနတာပဲမဟုတ္လား။ မုန္းေနသူခ်င္း မျမင္ေအာင္ဘဲ ေနၾကတာေပါ့"
ထိုစဥ္ သူတို႔အနီး လူအနည္းငယ္ျဖတ္သြား၍ Taehyungရွက္မိသလိုလို။ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ အေခ်အတင္ျဖစ္ၾကသည့္ ျပႆနာမွာ တစ္ဖက္က ခႏၶါကိုယ္အားျဖင့္ အသားစီရေနေတာ့ လူအမ်ားက သူ႔ကို အာ႐ုံစိုက္မိၿပီး တီးတိုးတီးတိုးေျပာသြားၾကသည္အား သူမႏွစ္ၿခိဳက္ႏိုင္ပါ။
"အင္းေလ.. စိန္ေခၚတာေပါ့။ ကံတရားႀကီးက ျမင္ခြင့္ဆုံခြင့္ေပးရင္ေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့ေနာ္ Kim Taehyung"
Drewက ပါးေစာင္ထဲ မူလကပင္ ငုံခဲထားေသာ ပီေကအား အသံျမည္ေအာင္ေဖာက္ၿပီး လွည့္ထြက္သြားသည္။ သူ၏ပုံစံက ေမတၱာရည္ျပည့္ဝေသာ မိဘမဲ့ေဂဟာႏွင့္ နည္းနည္းမွမလိုက္ဖက္ေခ်။ သာမာန္ေျခသလုံးအိမ္တိုင္လမ္းသရဲႏွင့္သာ တူပါ၏။
သည္လိုလူကို ဘာယုံလို႔မ်ား ေဂဟာမႉးတို႔က လက္သင့္ခံထားတာပါလိမ့္။ ထိုေမးခြန္းကို ငယ္တည္းက အခုထိ ေမးမိေသာ္လည္း အေျဖမသိရေသးပါ။
____
စာ႐ြက္စာတမ္းႏွင့္ ဓါတ္ပုံအခ်ိဳ႕။
မႈန္ေတေတႏွင့္ ကေလးတစ္ေယာက္က ေထာင့္ဆုံးမွာ ရပ္လို႔ေနသည္။ အုပ္စုလိုက္ဓါတ္ပုံျဖစ္ပါေသာ္ျငား ထိုကေလးက သိသိသာသာကို ေဘးထြက္လို႔ေနသည္။ ၿပဳံးေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးမ်ားၾကား သူက မ်က္ႏွာေသႏွင့္။ ကစားစရာအ႐ုပ္တစ္ခုစီကိုင္ထားေသာ ကေလးမ်ားၾကား ထိုကေလးက လက္ဗလာႏွင့္။
ေဆြမရွိ မ်ိဳးမရွိ၊ လစဥ္ေထာက္ပံ့မည့္သူမရွိ။ ပညာေရးမွာ ထက္ျမက္ေသာ္ျငား ပံ့ပိုးမႈတစ္စုံတစ္ရာ မခံစားခဲ့ရ။ ကြက္လပ္ျဖစ္ေနေသာ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားကို တစ္႐ြက္ခ်င္းလိုက္ဖက္ရင္း Mrs. Jeonမွာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သထက္ၾကဳတ္လာ၏။
"ဘာမွ အားရစရာကို မရွိဘူး"
"အားမရေတာ့ေရာ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ။ ငါတို႔သားက အကုန္စီစဥ္ေနၿပီ"
"စီစဥ္႐ုံပဲေလ။ လက္ထပ္ဖိတ္စာေတာင္ ႐ိုက္ရေသးတာမဟုတ္ဘူး"
Kim Taehyungဆိုသည့္ေကာင္ေလး။ သူတစ္ေယာက္တည္းဆို၊ သို႔တည္းမဟုတ္ သားျဖစ္သူJeon JungKook၏ မိတ္ေဆြသက္သက္သာဆို လူရည္လူမြန္ေလးအျဖစ္ ခ်ီးက်ဴးေပးႏိုင္လိမ့္မည္၊ က႐ုဏာသက္စရာရွိ သက္ေပးႏိုင္မည္။
ယခုေတာ့ျဖင့္ ခ်စ္သူတဲ့လား။
အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေန႐ုံႏွင့္ပင္ အင္မတန္မယုံႏိုင္စရာ ေကာင္းေနေပၿပီ။ အသိုင္းအဝိုင္းကို ၾကည့္ျပန္ေတာ့ မိဘမဲ့။ ထိုထက္ဆိုးသည္က ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းပင္မရွိ။ ေဂဟာမွာ ႀကီးျပင္းလာရေသာ တစ္ေကာင္ႂကြက္။ မိသားစု၏မေတာ္တဆမႈမွာ တစ္ေယာက္တည္းရွင္သန္က်န္ရစ္သူျဖစ္တာေတာင္ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္မည့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားက ေပၚမလာ။
ယုတ္စြအဆုံး ထိုကေလးက စကားေျပာတတ္ဖို႔ အင္မတန္အခ်ိန္ယူခဲ့ရသည္ဆိုပါလား။ စကားမေျပာတတ္သည့္ ဗီဇမ်ိဳးသာ ထိုကေလးမွာ ပါလာလွ်င္ သူေတာ့ ရင္က်ိဳးရပါခ်ည့္။
မိမိသားႏွင့္ ဘယ္လိုစိတ္ထားၿပီး သေဘာတူၾကည္ျဖဴႏိုင္ပါမည္လဲ။ အဆင့္အတန္းခြဲျခားေရးကို ပဓါနထားတတ္သူမဟုတ္ေသာ္လည္း မိမိသား၏အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ေတာ့ အဘက္ဘက္မွ အျပစ္ဆိုဖြယ္ရာမရွိသူကိုသာ ေ႐ြးခ်ယ္ေစလိုသည္။ ကိုယ့္သားအတြက္ အတၱအသီးသီးေတာ့ မိခင္တိုင္း ရွိတတ္ၾကစၿမဲျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္သာဆို ေနာက္ေၾကာင္းမ်ားကို စုံစမ္းမိမည္လားမေသခ်ာ။ လက္ထပ္ပြဲမွာလည္း လူအမ်ား ေမးေငါ့၍ စပ္စပ္စုစုေမးမွာ မဟုတ္ေခ်။ အခုေတာ့ လိင္တူအမ်ိဳးသားႏွစ္ေယာက္၏ လက္ထပ္ပြဲတဲ့လား။ ဖိတ္စာကို ျမင္သည္ႏွင့္ ဘယ္လိုေၾကာင့္လက္ထပ္ၾကသည္အား လူတိုင္းသိခ်င္ၾကမွာဧကန္။ ခ႐ိုင္မင္းJeon JungKookေ႐ြးခ်ယ္ေသာ အမ်ိဳးသားအိမ္ေထာင္ဖက္၏ အရည္အခ်င္း၊ အသိုင္းအဝိုင္း အစရွိသည္တို႔အား သိကိုသိခ်င္ၾကလိမ့္မည္။ ထိုအခါ သူဘယ္လို ျပန္ေျဖရပါ့မလဲ။
"ကြၽန္မ နာ့ရွ္ဗီးလ္ကို လိုက္သြားမယ္"
"လိုက္သြားၿပီး ဘာလုပ္မယ္မ်ား စိတ္ကူးထားသလဲ"
"JungKookကိုေတာ့ ေျပာရမွာမဟုတ္တာ အေသအခ်ာပဲ။ အဲဒီေတာ့ Mr. Kimကိုပဲ တိုက္႐ိုက္ေျပာရမွာေပါ့။ သူ႔ေနရာသူသိသြား႐ုံေလာက္ပါပဲ"
"ေနပါဦး။ မင္းက နာ့ရွ္ဗီးလ္ကို JungKookမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ကေလး သြားမလို႔လား"
"သြားသင့္ရင္ သြားရမွာပဲ။ ကြၽန္မသားကို လူေျပာေတာ့ မခံႏိုင္ဘူး။ ဘယ့္ႏွယ္ေတာ့ ေယာက်္ားေလးျဖစ္တာကေတာင္ ဆိုးေနၿပီကို မိဘမဲ့တစ္ေကာင္ႂကြက္တဲ့ေလ"
နာ့ရွ္ဗီးလ္အထိ လိုက္သြားၿပီးလွ်င္ Mr. Kimအေၾကာင္း အနည္းငယ္ထပ္စုံစမ္းဦးမည္။ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ဖို႔ အတိအလင္းအမိန္႔ေပးႏိုင္မည့္ အားနည္းခ်က္တစ္စုံတစ္ရာေတာ့ သူသိကိုသိထားသင့္ပါသည္။
JungKookေလးက သူတို႔သားသမီးေလးေယာက္ထဲ အထက္ျမက္ဆုံးသားေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ သူတို႔မွာ အၿမဲလိုလို မ်က္ႏွာပြင့္ရသည္။ တစ္သက္လုံး ေျပာဆိုစရာအကြက္ရယ္လို႔မေတြ႕ေအာင္ ေနလာၿပီးကာမွ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ဖို႔ ေတြးမိရတာတဲ့လဲ။ သူျဖင့္ နားကိုမလည္ႏိုင္။
မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ မိမိသားျဖစ္သူ အသိစိတ္ဝင္ၿပီး Mr. Kimကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔အေရး သူေတာ့ ဘာမဆို လုပ္ရမွာပင္။
____
"ကုန္တိုက္သြားတာကို Drewနဲ႔မွ ဆုံခဲ့ရတယ္လို႔ ေမာင္ရယ္"
ညည္းညည္းညဴညဴအသံေလးအား သူ၏ဦးေႏွာက္မွာ သြက္သြက္ဖတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ မ်က္ျခယ္မည္မွ် စိတ္ညစ္ေထးေနေၾကာင္း သိရပါ၏။ Drewဆိုသူက မ်က္ျခယ္အတြက္ေတာ့ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျပတ္ေနေသာ အိပ္မက္ဆိုးတစ္ခုပင္။
"ဘာတဲ့လဲ။ သူမ်က္ျခယ္ကို ဘာလုပ္ေသးလဲ"
"ျဖစ္ခဲ့တာက ေတာ္ေတာ္ကို က်က္သေရတုန္းတုန္းပါပဲ။ အတင္းေရာအဓမၼ ဆိုင္အတူတူထိုင္ၾကမယ္လုပ္ေနလို႔ စကားမ်ားလိုက္ၾကေသးတယ္"
"ေတာ္ေတာ္ကို မဂၤလာမရွိတဲ့ေကာင္ပဲ။ မ်က္ျခယ္ သူ႔ကို ဘာလုပ္ေစခ်င္လဲ။ ဘုရားေက်ာင္းတာဝန္ရွိသူေတြကို အသိေပးရမလား"
"ထားလိုက္စမ္းပါ ေမာင္ရယ္။ ဒင္းနဲ႔ေတာ့ ပတ္ကို မပတ္သက္ခ်င္တာ။ ျမင္ရတာေတာင္ မ်က္စိသနလြန္းလို႔"
"တစ္ခုခုဆို ေမာင့္ကို ေျပာရမယ္ေနာ္။ မ်က္ျခယ္က လ်စ္လ်ဴရႈခ်င္တာကို ေမာင္နားလည္ေပမဲ့ တစ္ခါတေလ ဒီလိုေကာင္ေတြက လ်စ္လ်ဴရႈတာကို အခြင့္ေကာင္းယူၾကလြန္းလို႔ ေမာင္တို႔လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာေတာ့လုပ္ရမယ္.. ဟုတ္ၿပီလား"
"အင္းပါ ေမာင္ရဲ႕"
ေမာင္ခမ်ာ အိမ္ေရာက္လာလို႔ ေခြၽးပင္မသိပ္ေသးခင္ သူ႔ဆီက အမဂၤလာသတင္းၾကားလိုက္ရေတာ့ အေမာ့ဆို႔သြားေတာ့မွာ အေသအခ်ာ။
အနီးရွိ လက္ကိုင္ပဝါျဖဴညစ္ညစ္ေလးအားယူ၍ ေခြၽးတစိုစိုျဖစ္ေနေသာ ေမာင့္နားထင္ေနရာကို ဖိကပ္သုတ္ေပးလိုက္၏။
"အစည္းအေဝးက အဆင္ေျပခဲ့ရဲ႕လား"
"ေျပပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲက ေရႏုတ္ေျမာင္းေတြကိစၥေလ။ မ်က္ျခယ္လည္း ၾကားေလာက္မွာပါ။ ေႏြဦးအကုန္ဆို မိုးတစ္ၿပိဳက္ေလတစ္ၿပိဳက္နဲ႔ ေရႏုတ္ေျမာင္းေတြမေလာက္ရင္ ေရအိုင္ၿပီး ၿမိဳ႕မသန္႔မွာ စိုးရလို႔ေလ။ ေမာင္လည္း နာ့ရွ္ဗီးလ္မုတ္သုံကို အခုမွႀကဳံဖူးမွာဆိုေတာ့ အႀကံေပးရတာ ဂြက်လိုက္တာမွ.."
အမွန္ေတာ့ ေႏြဦးမကုန္ခင္ ဧၿပီလလယ္ဆိုလွ်င္ေတာင္ နာ့ရွ္ဗီးလ္က မိုးေကာင္းလွၿပီ။ ေရႏုတ္ေျမာင္းကိစၥကေတာ့ျဖင့္ တစ္ႏွစ္တစ္ခါစည္းေဝးရေသာ ၿမိဳ႕စည္ပင္ေရးကိစၥပင္။
"မိုးကေတာ့ ေရွ႕လဆိုရင္ပဲ သိပ္ေကာင္းေတာ့မွာ။ ေရႏုတ္ေျမာင္းကေတာ့ ႏွစ္တိုင္းတူး ႏွစ္တိုင္းမေလာက္။ ဘာေတြမ်ား လုပ္ၾကလို႔လဲမသိပါဘူး"
"စနစ္တက်မတူးေတာ့ ေျမေတြၿပိဳၿပီး ေျမာင္းလည္းမေပၚတာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အိမ္တိုင္းကို ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေျမာင္းတူးခိုင္းေနမယ့္အစား ေမာင္တို႔ပဲ ဘ႑ာေငြခ်ၿပီး တူးေပးလိုက္ေတာ့မယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီေတြကိုလည္း အကူအညီလိုက္ေတာင္းၾကည့္ရမွာေပါ့"
"ေမာင္ေတာ့ အလုပ္ေတြမ်ားေနေတာ့မွာပဲကြာ"
"ေမာင္ျဖင့္ ဒီဧၿပီလေႏွာင္းပိုင္းကို လက္ထပ္ၾကမယ္လို႔ ခ်ိန္ထားၿပီးမွ အလုပ္ေတြပုံေအာလာေတာ့ စိတ္ေတာင္မခ်မ္းသာဘူး မ်က္ျခယ္ရယ္"
ေျပာရင္းဆိုရင္းပင္ ေမာင္က သူ႔ေပါင္ေပၚကို ေခါင္းအုံးရန္ လဲခ်လာသည္။ အေပၚစီးကေနၾကည့္ေသာ္ ေမာင့္မ်က္ခြံမ်ားမွ မ်က္ေတာင္စိပ္စိပ္မ်ားအထိ အေသးစိတ္ကို သူေငးေနမိ၏။ ႐ူပါ႐ုံမွအစ အျပဳအမူမ်ားအထိ ေမာင္ဟာ သူ႔ကို ေငးေမာသက္ဝင္ေစရန္ စြမ္းပါ၏။
"ကြၽန္ေတာ္ အလ်င္မလိုပါဘူး ေမာင္ရဲ႕။ ေမာင္ လုံးလုံးလ်ားလ်ားအားမွ ေအးေအးေဆးေဆးလက္ထပ္ၾကလည္း ရတာပဲေလ"
"နားလည္ေပးလို႔ ႏွစ္ဆပိုခ်စ္သြားၿပီ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဟင္ မ်က္ျခယ္ေလး"
ေမာင္က လဲေလ်ာင္းေနရာက သူ႔မ်က္ႏွာႏုႏုေပၚ ထိစပ္ကိုင္တြယ္လာသည္။ ဝါဂြမ္းစိုင္ေလးကို ကိုင္တြယ္သည့္ႏွယ္ မထိတထိ ႏူးညံ့စြာျဖင့္။ ေမာင့္အထိအေတြ႕ ေသးေသးေလးကပင္ သူ႔ႏွလုံးသားကို ဓါတ္လိုက္ေစသလို။ လွ်ပ္စီးေၾကာင္းေလးတစ္ခုဟာ ေမာင့္လက္ဖ်ားမွတစ္ဆင့္ သူ႔အပိုင္ဆံခ်ည္မွ်င္ေသြးေၾကာမ်ားအထိ ျဖတ္စီးသြားပါ၏။
"ႏွစ္ဆပဲဆို နည္းတာေပါ့။ လက္ထပ္ပြဲေနာက္ဆုတ္ရတာေတာင္ နားလည္ေပးမွေတာ့ ေလးငါးဆပိုခ်စ္သင့္တာ မဟုတ္ဘူးလား"
"ဟား.. တကယ္ပါပဲကြာ။ ေလးငါးဆမကလို႔ အဆေလးငါးဆယ္လိုခ်င္ေသးလား။ ဟင္.. ေျပာပါဦး"
"ဟာ.. ေမာင္။ ဘာလို႔ ပါးကို လာညစ္ေနတာလဲ"
အသာအယာေလး ပါးႏုႏုကို ညစ္ၾကည့္ေတာ့ 'ဟာ.. ေမာင္'ဆိုသည့္ အာေမဋိတ္ႏုႏုငယ္ငယ္အား ျပန္ၾကားရေလရဲ႕။ သူ႔တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ျဖစ္တည္ေသာ မ်က္ျခယ္၏အရာရာဟာ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္စရာ။ တျခားေသာတစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္သာ ေဝမွ်ရလို႔ကေတာ့ သူျဖင့္ ႏွေျမာလို႔ဆုံးမည္မဟုတ္ေတာ့။
အျပင္ဘက္ဝရန္တာမွ ျဖန္႔ၾကက္လာေသာ ေလအေဝွ႔က ေဆာင္းညမ်ားလို ေအးမေနေတာ့။ ေႏြးစိုစိုေလထုအရ ေႏြဦးရာသီေရာက္ေနၿပီမွန္း ခံစားလို႔ရသည္။
သည္ေႏြဦးမွ ေနာက္ေႏြဦးမ်ားစြာ၊ ေထာက္ရွားတို႔ ဖူးခ်ိန္ ပြင့္ခ်ိန္ ရာသီအလီလီ၊ ႏွစ္အသေခ်ၤတို႔အား လူတစ္ေယာက္တည္းႏွင့္ ျဖတ္သန္းသြားခ်င္ေသာ ဆႏၵ။ မၿငီးမေငြ႕ႏိုင္စြာ အသစ္တစ္ဖန္ျပန္ျပန္စေနမည့္ ခ်စ္ျခင္းနာရီတို႔ကို သူဘယ္လိုအာမခံခ်က္မ်ိဳးႏွင့္ ကတိေပးဝံ့ပါသနည္း။ မျမင္ရသည့္ အနာဂတ္တို႔ကို ယုံၾကည္သက္ဝင္ႏိုင္ျခင္းဟာ အခ်စ္စစ္မွာ ျမစ္ဖ်ားခံျခင္းမည္ပါ၏။
____
တနဂၤေႏြပိတ္ရက္မွာေတာ့ ေမာင့္အိမ္ကို အလည္အပတ္သေဘာမ်ိဳးႏွင့္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ လတ္တေလာပိတ္ရက္မ်ားအတြင္း အလည္လာေနၾကျဖစ္သျဖင့္ Jimတို႔မိသားစုႏွင့္ပင္ အေတာ္ရင္းႏွီးလို႔ ေနၾကၿပီ။ အထူးသျဖင့္ Jimဇနီးျဖစ္သူ၏ ထမင္းဟင္းလက္ရာက တစ္ခါစားၿပီးတိုင္း စြဲလမ္းခ်င္စရာ။
"အစ္မ ဒီေန႔ေရာ အာဖရိကအစားအစာေတြ လုပ္ေကြၽးဦးမယ္ မဟုတ္လား"
"ဒါေပါ့ ဒါေပါ့။ သခင္ေလးသေဘာက်တာနဲ႔တင္ ခ်က္ျပဳတ္ရက်ိဳးနပ္ေနၿပီ"
"လိုတာရွိရင္ေျပာေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္ကူေပးမယ္"
"လုပ္စရာမလိုပါဘူးေတာ္။ ခ႐ိုင္မင္းသိရင္ ကြၽန္မအဆူခံေနရပါဦးမယ္"
"အို.. ကြၽန္ေတာ္မဆူခိုင္းရင္ မဆူေစရပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္မွာလည္း ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ျပဳတ္ေနက်ဆိုေတာ့ ကြၽမ္းက်င္အဆင့္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ"
Jim၏ဇနီးျဖစ္သူမွာ သခင္ေလးဝင္ကူမည္ဆိုေတာ့ မနည္းတားယူရသည္။ ခ႐ိုင္မင္းက သခင္ေလးKim Taehyungကို ေ႐ႊဘုံေပၚထားၿပီး ဖူးဖူးမႈတ္ထားတာမ်ား ဆက္ဆက္ထိမခံ။ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဝင္ခိုင္းပါမွ ဆက္ဆက္ထိမခံခ႐ိုင္မင္းကို သြားစိန္ေခၚမိသလို ျဖစ္ေနပါဦးမည္။ ဒါမ်ိဳးေတာ့ Jimကေတာ္တို႔က ေၾကာက္တတ္ပါ၏။
"ကြၽမ္းက်င္ခ်င္လည္း အိမ္ေရာက္မွကြၽမ္းက်င္ေတာ့ သခင္ေလး။ ဒီမွာကြၽမ္းက်င္လို႔ကေတာ့ ကြၽန္မကို အမွ်ေဝၿပီးသား ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္"
ထိုစကားအား Taehyung သေဘာတက် ရယ္ေမာမိေနစဥ္ ဧည့္ခန္းထဲ အခန္႔သားဝင္လာသူ ေမာင္။ ႐ုံးပိတ္ရက္အလုပ္နားခ်ိန္မွာေတာင္ ေမာင့္ရဲ႕ ေနပုံထိုင္ပုံ၊ ဝတ္ပုံစားပုံက ေသသပ္က်နေနဆဲ။ မသိလွ်င္ တစ္ေနရာရာပဲ သြားေတာ့မလိုလို။
"ဘာေတြေျပာေနၾကတာလဲ။ ေမာင့္မေကာင္းေၾကာင္းလား"
"မဟုတ္ပါဘူးဆို သိပ္ေျပာေစခ်င္ေနတယ္ ဟုတ္လား"
"ေျပာတယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒါမ်က္ျခယ္ ေသြးထိုးခံရလို႔ပဲျဖစ္ရမယ္"
"အလိုေတာ္.. ခ႐ိုင္မင္းရယ္။ ကြၽန္မျဖင့္ ေသြးမထိုးရပါဘူးေနာ္"
Jim၏ဇနီးက အသည္းအသန္ျပန္ေခ်ပေတာ့ Taehyungမွာ ဂ်ာနယ္စာ႐ြက္ေလးကို ပါးစပ္အုပ္၍ တိတ္တိတ္ရယ္ရေသး၏။
ေမာင္က ေႏြးေထြးၾကည္လင္မႈၾကား အလွဆုံးႀကီးျပင္းလာသည့္ လူသားေလး။ သိုက္ဝန္းလွပါသည့္ မိသားစုေလးရွိၿပီး Jimတို႔မိသားစုလို အေႁခြအရံေကာင္းမ်ားက ေမာင့္ဘဝေလးကို ဝန္ရံထားသည္။ သူ႔အေျခအေနႏွင့္ ဆန္႔က်င္စြာ ႀကီးျပင္းလာပါေသာ ေမာင္က သူ႔ဘဝကို တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္သူပါပဲ။
"ကဲ.. ဒါဆို ဘာေတြေျပာေနၾကတာတုန္း။ ေမာင္ ေရခဏေလးသြားခ်ိဳးေနတုန္း စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနလိုက္ၾကတာေနာ္"
"ဪ.. အစ္မရဲ႕ အာဖရိကဟင္းေတြအေၾကာင္းပါ ေမာင္ရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အစ္မခ်က္တာအားက်လို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲဝင္ၿပီး သင္ယူမလားလို႔"
"ကိုယ့္အိမ္ေရာက္တုန္းေတာ့ အိမ္မႈကိစၥေတြကို ေမ့ထားစမ္းပါ။ ေမာင္က ေျခေမြးလက္ေမြးမီးမေလာင္ ထားခ်င္တာကို"
ပိုကဲလွစြာေသာ စကားရပ္ကို တုံ႔ျပန္ရာတြင္ Taehyungက မ်က္ဆန္ကို မ်က္သားျဖဴျဖဴထဲ တစ္ပတ္လွည့္လိုက္သည္။ သူကျဖင့္ အစားေကာင္းအေသာက္ေကာင္းခ်က္ျပဳတ္ရတာကို အိမ္မႈကိစၥဟုပင္ ေခါင္းစဥ္မတပ္ထားပါေခ်။
"ဒါေလးလုပ္႐ုံနဲ႔ေတာ့ ဘယ္ေျခေမြးလက္ေမြးမွ မီးမေလာင္ပါဘူး ေမာင္ကလည္း"
"အဲဒီေလာက္ေတာင္ ဆႏၵရွိရင္လည္း မ်က္ျခယ္သေဘာသာလုပ္ေတာ့"
ကိုယ့္မွာေတာ့ ပင္ပန္းမွာစိုးထိတ္လွ၍ တနဂၤေႏြေန႔ေလး အျပည့္အဝအနားယူေစခ်င္သည္ကို ခ်စ္စိတ္ပိုေအာင္ ခြၽဲျမဴေနမွေတာ့ သည္လူမွာ ခံႏိုင္႐ိုးတဲ့လား။
TBC~
Do vote⭐ me if you like it.
Love you and thank you Taekookers💜