41.
Listen to the expert
Sisa
Huminga ako ng malalim at dahan-dahang dinilat ang mga mata ko. Napakalabo ng paningin ko at napakabigat ng pakiramdam ko. Nang maramdaman ko ang lamig ng metal na kinahihigaan ko, para akong sinampal ng katotohanang nasa kamay na naman ako ng programa.
Pwede bang maging masamang panaginip lang ang lahat? Pwede bang naumay lang ako sa pagmumukha ni Jojo kaya ako nananagip ako ng ganito?..... Yah, too good to be true.
"Hi!" Narinig kong may nagsalita kaya naman napatingin ako sa gilid ko.
"You have got be kidding me!" Napangiwi na lamang ako sa inis nang makita ko si Jojo hindi kalayuan sa akin. He's strapped in a small bed just like me. Namamaga ang kaliwang mata niya at may tumutulong dugo mula sa gilid nito na para bang may nanuntok sa kanya pero sa kabila nito ay nagawa niya parang ngumiti sakin.
"How could you still smile like an idiot?" Tanong ko na lamang.
"Gusto mo ng realtalk?" Bahagya siyang tumawa, "Kanina pa nanginginig ang kamay at paa ko sa takot. Kanina pa ako nalilito at takot na takot. Gusto ko ng umuwi, ayoko pang matigok—"Tumigil siya sa pagsasalita nang tumulo ang luha niya. Pilit niyang ginagalaw-galaw ang ulo niya, para siyang naghahanap ng paraan para punasan ang luha niya. Shunga talaga.
"I'm sorry." Sabi ko na lamang nang makaramdam ako ng kurot sa puso ko. I can relate to him. I really can.
Tumawa siya, "Tangina mo talaga Sisa—"
"Don't cuss if you don't want to get hurt." Giit ko dahilan para ngumiwi siya. Yeah, I want to stab my face for saying that too, but that's just how it is here. If you don't want to get hurt, you gotta play by the devil's rules.
"Sisa naman eh! Wala akong oras sa kabanalan mo!" Inis niyang sambit at sinusubukang magpumiglas, "Subukan mo ding magpumiglas, wag kang tumunganga lang diyan! Baka bumalik yung doktor!" Giit ni Jojo.
"Bruh, I don't want to sound negative but wala kang mapapala sa ginagawa mo. Sabihin na nating makakalas mo ang tali, ang tanong may matatakbuhan ka ba? Jojo, bibigyan mo lang siya ng dahilang pahirapan ka lalo." Giit ko na lamang saka tumingala upang makita niya ang mga CCTV camera sa bawat dulo ng kisame.
Tumingala si Jojo at nakita ko ang labis na takot niya nang makita ang mga CCTV. Napasigaw siya sa inis at tumigil na lamang sa pagpupumiglas, "Sisa nasaan ba talaga tayo? Ba't tayo dinala dito?! Tangina sino yung malaking lalakeng parang doktor?! Akala ko gagamutin ako pero sinapak lang ako bigla kasi mapagmura daw ako! Putangina lang?!"
Napabuntong-hininga na lamang ako at isinandal ang ulo ko sa kama, "They think they can fix our personalities so they'll try break us by torture and isolation. Jojo hindi sa tinatakot kita pero kaya nilang gawin ang lahat ng gusto nila—"
"Papatayin ba nila ako?" Biglang napaiyak si Jojo kaya maging ako'y napapaluha narin.
I never thought na darating ang araw na maaawa ako sa kanya to the point na gusto ko siyang yakapin.
"Until he sees a chance in you, I guess he won't." Sabi ko na lamang upang wag siyang matakot lalo pero wala eh, dito pa lang sa kwartong to kikilabutan ka na. Kaming dalawa lamang ni Jojo ang nandito pero sa gitna namin ay isang mesa at may nakapatong ritong mga kutsilyo, scalpel, martilyo at barena... Ang ilan sa mga ito'y may bahid pa ng dugo.
"S-sila ba ang kumuha sayo?" Nauutal niyang sambit kaya wala akong magawa kundi tumango na lamang.
"Sisa..." Humikbi si Jojo, "Sisa hindi ako pwedeng mamatay, kawawa ang mama ko. Sisa may sakit sa puso ang mama ko. Kahit minsan pakshet na pakshet na ako sa sobrang pangbe-baby niya sakin, tinitiis ko para lang wag sumama ang loob niya. Kahit sakal na sakal na ako tinitiis ko kasi ayokong isipin niyang hindi na namin siya kailangan. Hindi ako pwedeng mamatay, baka hindi kayanin ng nanay ko." Umiiyak niyang sambit to the point na humahagulgol na talaga siya kaya napapikit na lamang ako. Gago man, mabuting anak pala ang isang 'to. Mas mabuti siyang anak kesa sakin. Nakita ko lang ang halaga ng parents ko nang makuha ako ni Tatang pero siya, antagal na. Wow.
That's the thing about fear; it brings out the worst and best of us. When we're scared, our true colors resurface.
I always thought of Jojo as this perverted momma's boy who does nothing but have fun without giving a single fuck... guess I was wrong. Jorino Jomomo, welcome to my list of cool people who deserves a high five from my osum self.
"You won't die." Giit ko na lamang habang pinipigilan ang sarili kong luha. "I heard from three perverted experts that masturbating increases your life span. Believe in the power of fap." Sabi ko na lamang saka ngumiti sa kanya.
Umiiyak man, bigla siyang tumawa, "Pero diba patay na si Ford?"
"Bruh! I'm giving you wordspiration, don't argue!" Napangiwi na lamang ako. Nangatwiran pa ang ulol, kainis. Kung pwede ko lang igalaw ang middle finger ko, pinaulanan ko na siya ng favorite moves ko.
"Jojo just listen to me okay, I know what Tatang is capable of. Just do whatever he says and don't cuss." Muli kong paalala sa kanya. Wala eh, expert na ako sa kagaguhan ni Tatang. Masakit saking magbait-baitan but have to survive.
"Sila ba talaga ang kumuha sayo noong nawala ka? Kaya ba naging banal ka bigla?" Aniya kaya tumango na lamang ako. Pero dahil sa ginawa ko lalong tumindi ang takot sa mukha niya.
"Shit! Shit! Ayokong maging banal! Ayokong mamatay ayokong—"
"Shhh! Jomomo calm down! Just please calm down! You have—"
"Calm down?! Tangina! Sisa nakakita ako ng patay na buhay! Akala ko ligtas na ako pero tangina si Putol kamay! Yung babaeng pulis adik din! Tas yung mukhang doktor sinapak pa ako! Paano ako—"
"Bruh!" Napasigaw na lamang ako dahilan para tuluyan siyang matahimik. "You die if you won't keep calm. You need to be strong and rational. Do you have happy thoughts? Just think of happy thoughts—"
"Maria Ozawa!" Bigla niyang sambit nang lingunin ko na siya ay nakita kong nakangisi na siya. Like WTF?! You have got to be kidding me! Oh dear lord, this boy really needs tatang—nah I'm just kidding.
"Happy thoughts not perverted thoughts." Giit ko na lamang. Jusko, kung pwede lang akong mag-facepalm ng malakas sa pagmumukha ni Jojo ginawa ko na.
"Si Maria Ozawa, happy thought yan. Ang mag-imagine na binobomba si Maria Ozawa, yan ang perverted thought!" Giit niya kaya napapikit na lamang ako sa inis.
Lesson learned; do not argue with a pervert—or pornography enthusiast. Ugh, mababaliw na ako dahil kay Jojo Tirador. Nabitawan siguro to noong bata pa.
"Teka wag mong sabihing di mo pa nakikita si Maria Ozawa? Tingnan mo sa computer ni Ponzi, baka meron 'yun." Aniya pa.
Effective nga si Maria Ozawa. Kung makapagsalita kasi tong si Jomomo parang wala na sa puder ni Tatang. But then again I hope he survives even though the chances are thinner than his brain.
Ilang sandali pa ay bigla na lamang bumukas ang pinto at pumasok si Tatang kaya agad akong humiga ng maayos habang deretso lang ng tingin. Hindi na ako kumibo o gumalaw pa, deretso lang ako ng tingin habang pilit na binablanko ang ekspresyon.
Gaya ng dati may takip sa kanyang mukha si Tatang at may dala na naman siyang bibliya. Ugh, seriously, bible doesn't make him holy. Kahit I-memorize niya pa ang lahat ng verses and facts, hindi niya maitatago ang totoo, na sobrang sama niyang nilalang.
"Tangina mo! Pakawalan mo akong hayop ka! Sana tumaba ka pa lalo para maging magkamukha kayo ni Majinbu! Mas pangit ka pa kay Kuya Toto! Humanda ka talaga sa nanay ko! Ipapa-baranggay ka niya! Ay hindi! Papaulanan ka niya ng litanya hanggang sa mag speaking in tongues ka!"
Napakagat na lamang ako sa labi ko dahil sa inis. Leche talagang tong si Jojo, sabi ng 'wag magmura—oh well I guess pareho kami. I just hope he'll escape this hell and survive.
As expected, may nakita na naman akong lumipad na bibliya at lumanding ito ng malakas sa pagmumukha ni Jomomo. Ang sakit nun sa ilong.
"Aray! Hoy sandali foul yan! Wag mong bastusin ang bibliya! Mas bastos ka pa kesa sakin niyan eh! Mas malaking kasalanan ang bastusin ang mga salita ng diyos!" Pagwawala ni Jojo at nakita ko ang galit sa mukha ni Tatang dahil sa mga sinabi niya.
Walang ano-ano'y bigla na lamang lumapit si Tatang sa mesa at pinulot ang martilyo. Kapwa kami nagkatinginan ni Jojo habang nanlalaki ang mga mata.
"Time out time out time out!" Mabilis na nagsisisigaw si Jojo nang lumapit si Tatang sa paanan niya, "Di ako bdsm fan, tatahimik na po ako, sorry po peace po—'Waaaag!!!"
Nagsisigaw si Jojo samantalang napanganga na lamang ako nang biglang itinaas ni Tatang ang martilyo't buong lakas itong binagsak sa paa ni Jojo. Sigaw ng sigaw si Jojo sa sobrang sakit, hirap na hirap siyang huminga.
Narinig kong biglang tumawa si Tatang habang si Jojo sigaw parin ng sigaw. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko pero bigla akong napatingin sa mga paa ni Jojo at nakita kong hindi naman pala dumampi sa balat niya ang martilyo.
Sigaw parin ng sigaw si Jojo na para bang namimilipit sa sobrang sakit. Ang sarap niyang batukan para marealize niyang hindi naman siya nasaktan.
Biglang lumapit sakin si Tatang kaya napalunok na lamang ako sa takot at dali-daling napatingin sa kawalan. Oh shit, patay na talaga ako nito.
"Little girl, I am really disappointed." Mahina niyang sambit pero hindi na lamang ako kumibo. Sa halip, nanatili akong nakatingin sa kawalan. Bigla niyang hinawakan ang bakal sa ulohang bahagi ng kinahihigaan ko at sinimulan itong itulak. What the hell, ano naman ang binabalak ng baliw nato?
"Teka saan mo siya dadalhin?!" Sigaw ng sigaw si Jojo hanggang sa kapwa kami makalabas ni Tatang.
***
Tahimik lamang kaming dalawa ni Tatang, hindi siya nagsasalita kaya hindi rin ako umiimik. Ibang-iba ang lugar nato sa unang pinagdalhan niya sakin, malaki-laki ito at hindi na puro puti ang nakikita ko. Pakiramdam ko nasa isa na talaga kaming building at hindi underground basement.
Habang tumatagal ay naaninag ko ang mga kwartong may naglalakihang salamin kaya nakikita ko ang mga kabataang gaya ko'y nakatali sa mga kama. Ang ilan nagwawala, ang ilan umiiyak o di kayay nakatulala, lahat sila sugatan mapa babae man o lalake. What the hell? Ilan ba talaga kami?! Akala ko ba anim lang kami at puro babae pa?
I felt my heart drop nang makita ko ang isang pamilyar na mukha mula sa isang salamin.
Kitang-kita ko siya, duguan siya habang nakatali sa isang kama. Pilit siyang nagpupumiglas, sumisigaw, nagwawala. Magang-maga na ang mukha siya sa dami ng bugbog na tinamo niya at umaagos ang dugo mula sa noo at bibig niya.
Biglang nagtama ang mga mata namin ni Dustin at kitang-kita ko ang gulat sa mukha niya nang makita ako. Hindi ako nakagalaw sa sobrang gulat, wala akong magawa kundi maiyak na lamang.
"Sisa! Sisa!" Hindi ko man siya naririnig, nababasa ko ang galaw ng labi niya. Mas lalo siyang nagpumiglas at nawala. Paulit-ulit siyang sumisigaw habang dumadaan kami sa kwarto niya.
"Hindi ka talaga marunong pumili ng kaibigan." Narinig kong sambit ni Tatang kaya napapikit na lamang ako sa sobrang galit. Gustuhin ko man siyang murahin ng paulit-ulit, hindi ko magawa. Sabi ko tanggap ko ng mamatay, pero ngayong kasama ko na ulit sa iisang lugar si Tatang, bumabalik na ulit ang matinding takot ko.... Kung takot ako, ibig sabihin ayoko pang mamatay. Ibig sabihin, may rason pa ako para mabuhay. I'm not ready yet. I can't raise the white flag.
Wait! So nangunguha narin pala ng boys ang programa?
Come to think of it, di kaya victims lang din sina Rodney at Dexter?... Oh shit, based sa nabasa ko sa files ni Dustin, namamatay ang ilang mga nakakabalik sa pagkawala pero may exception gaya ni Mrs. Grady kahit na tumagal.... Wait... Fuck I get it now! Tatang is not just fixing us! He's also looking for allies to continue with the program! Fuck I still have a chance, Fuck this shit, Sisa yee are so osum!
END OF CHAPTER 41.
THANKS FOR READING!
VOTE AND COMMENT <3