Twitter: Hashtag #HunterOnline or mention me @Reynald_20
Votes, Comments, and sharing the story is highly appreciated.
NAGDALAWANG sasakyan pa kami papunta sa Bencab. Magkakasama sina Mom, Dad, Kuya London, Kuya Brooklyn, at Ate Princess doon sa kabila. Kami naman nila Sandro, Dion, ako, at Ianne ang magkakasama sa kotse ni Ianne. Trust me! Grabe ang awkward ng sitwasyon lalo na't may past itong dalawang kasama namin.
"Why you guys look so stiffed?" Natatawang sabi ni Ianne habang focus siyang nagda-drive. Ako ang nasa shotgun seat habang nasa back seat sina Dion at Sandro. "We are both okay already. Napag-usapan na namin ni Sandro ang tungkol doon at may closure na rin naman. Right, Sandro?"
"H-Ha?" Napaayos ng upo si Sandro. "Oo, past is past. Nandito lang talaga ako sa Baguio para magbakasyon."
Okay... katahimikan muli ang nanaig sa sasakyan.
"A-Ano, ako na ang pipili ng music," pambasag ko sa katahimikan. "Connect ko sa bluetooth nitong kotse phone ko. Okay lang?"
"Sure, go lang." Ianne said. Grabe, ngayon ko masasabing okay na si Ianne dahil ang cool niya na lang.
I played Promise Sorry Note by Yumi Lacsamana since LSS ako dito lately.
"Yumi?" Ianne asked.
"Kilala mo rin siya?" I amusingly asked.
"Oo, underrated pop artist. She have a good discography, sana lang ay ma-appreciate siya soon." Huminto si Ianne sa stoplight.
Habang naghahanap ako ng sunod na kanta na ipe-play ay naka-receive ako ng chat mula kay Dion.
Dmitribels:
Okay ka lang diyan? 😂
Bogus:
Ramdam ko 'yong awkward atmosphere sa kanilang dalawa.
I don't have any idea on how I will break the ice.
Dmitribels:
Just talk how you usually talk... I guessed?
Pero huwag mo lang sana gawin 'yong ginawa ni Shannah na susubukan na pagbalikin silang dalawa.
Mas awkward lang 'yon.
Bogus:
Hindi pa ako kasing gaga ni Shannah 😂
But, yeah, let us be ourselves. We are here naman para mag-enjoy.
"Ianne, so how's Baguio, so far?" Tanong ko dahil ayon kay waze ay 15 to 20 minutes pa ang biyahe papunta sa bencab.
"Hmm... most of the time payapa. Ngayon lang talaga medyo maingay at magulo dahil sa dami ng turista pero understandable naman. After Christmas naman ay bababa din 'yang mga 'yan. You guys are here for family vacation 'no?" Tanong ni Ianne and tumango kaming dalawa ni Dion.
"Eh si Sandro? Anong ginagawa rito sa Baguio!" She asked, nagtama ang mata nilang dalawa sa rear mirror.
"Ano... bakasyon din." Kumamot sa baba si Sandro.
Huh? Umakyat nga siya ng Baguio para suyuin si Ianne, eh.
"Ikaw lang mag-isa?" Tuloy na tanong ni Ianne.
"Ah. Oo. Soul-searching." Sandro answered. "Ang ganda pala ng mga bundok dito." Pag-iba niya ng topic.
"Gaga ka, nag-soul searching ka nang alam mong dito nakatira ex mo." Ianne laughed. "Pero sa bagay, iba rin talaga ang nagagawa ng Baguio sa mga taong sawi sa pag-ibig. No judgment with that."
"Anong plano mga pala Ianne, quit streaming ka na talaga? Paano ka na now?" I asked her kasi sa Hunter Online din siya unang nakilala.
"More likely nagpapahinga, mag-i-stream pa rin naman pero hindi na katulad dati na halos limang beses sa isang linggo. I will do stream whenever I like to interact with other people. For fun na lang. At isa pa, I can still earn money as content creator, magpo-promote ng brands, places, items. Kikita pa rin naman ako. At hindi mahal ang cost of living dito sa Baguio compare sa Maynila na saksakan ng init at polluted tapos presyong ginto ang bawat apartment." Paliwanag ni Ianne.
"Kayo ba? What is your plan?" She asked habang mabagal ang usad ng mga sasakyan.
"I am invited to play sa Yugto Pilipinas." Sagot ko kay Ianne. "Dion is busy with his commercial building. Malaking tulong din 'yong pera mula sa Tournament at mga endorsements."
"Wow, nakaka-proud naman kayo. Atleast, you are making your own paths nang magkahiwalay kahit papaano. May individual growth, tama 'yan, huwag iikot ang mundo ninyo sa isa't isa." Ianne stated.
"Awit." Napakamot muli sa baba si Father Chicken.
Mabuti na lang talaga at hindi kami nag-commute papunta rito dahil wala halos dumadaan na taxi sa area na ito. Grabe, nasa labas pa lang kami ng museum ay breath taking na ang view.
"Kuya, gusto mo, picture-an kita?" Alok ko kay Kuya London.
"Ulol mo. Kung marunong lang humawak ng camera si Forest ay baka mas maganda pa kuha no'n kaysa sa 'yo. Dion, ikaw kumuha sa akin ng picture." Iniabot niya ang phone niya kay Dion at nag-post sa harap ng Bencab.
"Mga hater sa photography skills ko." Sagot ko sa kanila.
Pagpasok pa lang namin ay na-amaze na agad ako sa mga crafts na gawa sa bakal na parang robot, sa mga paintings. "You are not into this 'no?" Mahina kong tanong kay Dion habang pinagmamasdan namin ang isang painting.
"Luh, hinahanapan mo lang ako ng butas para masabi mong art hater ako, eh." Reklamo ni Dion. "Na-a-appreciate ko naman 'tong mga paintings at wood crafts na ito pero kung tatanungin ako kung ano ang interpretation ko... wala akong masasagot. Na-a-appreciate ko lang siya as an art, hindi ko alam kung paano ko siya gagawan ng kuwento."
Naintindihan ko naman si Dion dahil kahit magbasa nga ng mga self help books ay hindi niya rin magawa.
Pababa kami at karamihan ay mga ifugao sculptures na hubo't hubad. Well, we do research naman na about Sexual Intimacies ang museum na ito so I am already to see nudities and sexual contents.
"Bakit ka ba nakasunod sa akin?" Narinig kong reklamo ni Ianne. Nilingon niya si Sandro tapos saglit na napatigil din sa paglalakad si Sandro.
"Eh kanino ako sasama?" Tiklop ang Captain ng ALTERNATE. "Family bonding sila Milan doon. Grabe ka naman maging tourist guide, Ma'am."
"Mag-ikot ka mag-isa mo." Sabi ni Ianne at naglakad papunta sa sunod na ibabang floor. Dito ay may overview ng lugar na kung saan ay puwede kang mag-picture na ang background mo ay mapuno at mabundok na view ng Baguio.
"Sungit mo naman, sino bang nanakit sa 'yo?" Pabirong tanong ni Sandro.
"Ikaw." Sagot ni Ianne at nawala ang ngiti ni Sandro.
"Wew, kaya nga bumabawi na ako sa 'yo oh. I am being nice." Sagot ni Sandro at patuloy ang pagsunod kay Ianne.
"Tse! Hindi mo kailangan bumawi at walang mababawi. I-enjoy mo 'yong mga arts nang hindi naman masayang ang nga binayad mo sa entrance." Ianne stated.
"Na-e-enjoy ko nga, eh. Sinusundan ko nga 'yong pinakamagandang art. Gawa ka rin ba ni Sir Benedicto Cabrera?" Sandro asked.
"Susuntukin talaga kita. Tantanan mo ako Sandro."
Kinalabit ko si Dion at itinuro sina Ianne. Wala lang, ang cute lang nila tingnan na para silang back to square one. "Diskarte na ni Sandro kung paano niya makukuha ang loob ni Ianne. Sinaktan niya, eh."
I do take picture of arts here. Grabe! Hands down to Sir Benedicto Cabrera for this beautiful arts. Hindi lang kay Sir BenCab bagkus ay handa down din sa ibang artists na may naka-display na mga arts, crafts, and sculptures dito.
"Grabe 'no? Minamaliit nila ang arts na kesyo walang pera sa arts pero dinadayo naman nila 'yong mga museum." Bigkas ko habang nagte-take ng pictures.
"Parang tayo lang, nilalait dahil wala naman pera sa paglalaro ng Online games. Pero kapag nakapasok ka naman sa professional league at kumikita ka na ay hahangaan ka naman din. Alam mo kung sino ang mga ganyan? Tipikal kamag-anak." Natatawa niyang sabi. "Grabe maka-bash sa passion na pinu-pursue mo pero once naman na marating mo 'yong tuktok biglang mga proud kamag-anak."
Hindi ko man na-experience iyon pero saksi ako sa ibang professional players na ganoon ang kalagayam kagaya nila Oli, Gavin, Larkin, at marami pa.
After namin mag-ikot sa loob ay tumambay kami sa pond sa may labas ng Museum. Sobrang healing nito kasi ang lawak ng pond na ang daming koi fish na makikita na iba-ibang kulay, May mga ducks din, sa gitna ng pond ay parang may maliit na place para makasilong ka.
Nagpapakain kami ni Ianne ng mga Koi Fish. "Going stronger kayo ni Dion, ah." Pagbibiro niya.
"May naghahabol naman sa 'yo, eh."
Ianne made a face. "Kung siya lang ulit, de bale na lang. Ayoko na sa Professional player. Iniiyakan ko lang." She threw another food in the pond at nagkumpulan ang mga isda rito. "Pero congratulation kasi makakalaro ka sa international scene. Ang layo na nang narating mo, always proud of you." Kitang-kita ko ang pagiging genuine sa mata ni Ianne.
"Thank you. Opportunity pa lang naman, hindi pa sigurado kung ipapasok nga ako. Baka kasi sa tagal ng sagot ko ay napagod na ang commitee sa kakahintay sa akin." I answered.
"Kawalan nila 'yon 'no! Sasayangin nila ang isang Shinobi na siyang nakaisip ng brilliant plan para matalo ang Black Dragon sa finals. Isa ka sa pinakatinitingalang player pagdating sa mga tactics, they will not waste your potential." Paninigurado ni Ianne sa akin.
"E 'di paano kayo niyan? First time ninyo ni Dion na hindi magkakasama sa match. Paniguradong magiging busy ka sa practice niyan." Ianne said. "Oh my God, nag-flashbacks bigla sa utak ko ang sa amin ni Sandro. Grabe mahirap humanap ng time sa ganyan."
Napansin ni Ianne na saglit akong natahimik. "Pero sa amin 'yon. Hindi porke't hindi nag-work sa amin ay hindi rin magwo-work sa inyo. Mas malalim ang pinagsamahan ninyo dahil halos tumira na kayo sa iisang bubong. Mas kilala ninyo na ang isa't isa."
"Kaya naman siguro. Pero magiging busy rin si Dion lalo na't balak niyang mag-enroll next semester at busy din siya sa ipinapatayo niyang commercial building."
"Ayaw mo no'n? You are making your own names. Lakas maka-Taylor Swift."
"Pero kasi, ang Architect nila ay 'yong Tatay ng ex niya. Contact nang contact kay Dion kahit alam niyang nasa bakasyon si Dion." Sabi ko sa kaniya.
"Weh? Siya ba ang architect at siya ang kumo-contact kay Dion? Siya ba magpaplatada ng dingding?" Tanong din ni Ianne.
"Ramdam ko naman na sinisigurado ni Dion na wala na sila, hindi niya nga sinagot ang tawag kanina o kung minsan kapag kasama ako ay ipinapakita niya pa kung sino ang tumatawag. Pero kasi, iba 'yong kutob ko doon sa Trina na iyon." Sagot ko kay Ianne.
"Mahirap din kasi magbigay ng prejudgment baka kasi mali din tayo. Pero as long as hindi nagpapakita ng motibo o pagiging interesado si Dion ay wala ka naman siguro dapat ikabahala kasi... disenteng tao naman si Dion, he worked really hard para lang makuha ka niya. Hindi naman siya gago na sasayangin niya 'yon in a snap." Ngumiti si Ianne sa akin and somehow ay napagaan niya ang loob ko.
"Anong pinag-uusapan ninyo diyan?" Biglang pumasok si Sandro sa usapan. "Kain na daw tayo, gutom na raw sila Tita."
Inubos na namin ang natitirang fish food at naglakad na papasok sa cafe. Medyo crowded pero nakahanap naman kami agad ng puwesto. Compare sa ibang kainan ay medyo pricey nga lang dito sa cafe pero masarap naman ang mga pagkain nila. Paborito ko 'yong pesto at mango shake nila.
After we went to BenCab ay nag-Baguio Sanctuary kami dahil hindi pa kami nakapupunta dito. Natatawang tumingin si Dion kanila Ianne at Sandro. "Wow, memory lane." He chuckled.
"Bakit, anong mayroon?" Clueless kong tanong
"Dito kami unang nag-meet." Sagot ni Sandro.
"Kailangan pang ikuwento?" Tanong ni Ianne habang naglalakad kami para magbayad sa environmental fee
"Crush niya ko no'n." Pagbibiro pa ni Sandro.
"God, Sandro, tagal na no'n hindi pa rin maka-move on. Mabuti na rin na bumalik tayo rito kasi mapapalitan ko 'yong memories na 'yon." Ianned declared at naunang maglakad para mag-treck.
"Sandali, hintayin mo ako. Payagan mo na kasi akong ligawan ka ulit."
"Ha?"
"Payagan mo na kako akong ligawan kita ul–"
"Hanapin mo pake ko." Ianne said.
"Ang cute nila." Sabi ni Ate Princess. "Sana magkabalikan sila kahit hindi ko sila kilala. Ang cute lang nila pagmasdan."
"Mom and Dad, I feel so very single right now. Lahat kayo magpa-partner. Salamat at in-invite ninyo ako sa mga date ninyo." Protesta ni Kuya London. "Pinaramdam ninyo sa akin na mag-isa lang ako sa buhay, magiging paboritong tito na lang ako na nagbibigay ng 500 tuwing pasko."
"London ang drama mo, naiirita ako sa 'yo." Reklamo ni Kuya Brooklyn sa kaniya na ikinatawa namin.
So far, na-enjoy ko ang Bamboo Sanctuary at ang lamig ng simoy ng hangin. Pinakanagustuhan ko ay 'yong bandang gitna na part (although nakakapagod akyatin) dahil ang ganda ng overlooking ng Baguio. Kitang-kita ang mga bahay, ang nagtataasang mga pinetrees, sasampal sa 'yo ang malamig na klima ng lugar. Sobrang na-appreciate ko siya kahit beach person ako.
Nag-take kami ng maraming pictures ni Dion at noong patapos na ay hingal na hingal si Dion na napapakapit sa railings. "Pota, ang usapan bakasyon. Bakit may ganito?"
"Ayan. Uso kasi mag-exercise, simulan na natin sa January. Magja-jogging na tayo tuwing umaga."
"Ayoko. Panoorin na lang kita." Sagot ni Dion at nagpatuloy sa paglalakad. Hinawakan niya ang kamay ko at sabay lumabas sa lugar.
***
KINAGABIHAN, nag-stay na lang kami sa The Manor at mula sa veranda ay matatanaw ang malawak na park na may overlooking ng mga bundok. There are streetlights na nagbibigay liwanag sa paligid, may mga mascot din na nag-e-entertain sa mga bata at kabi-kabila rin ang stall ng mga pagkain at drinks.
May nga naglalako din ng mga laruan at sa gitna ng lugar ay may isang malaking stage na kung saan may magtatanghal daw na mga choir ayon sa isang staff bilang pagsalubong sa Pasko.
Kahit hindi guest sa The Manor ay nakatambay sa parkeng ito at mukhang nagbayad lang sila ng entrance fee.
"Baba tayo?" Aya ni Dion sa akin.
"Wait lang, magsuot lang ako ng jacket at mask." Sa dami ng tao ngayon dito ay mahihirapan kaming makagalaw sa oras na may mga gamers kaming makita sa lugar.
Pagbaba namin, malakas na kanta ni Taylor Swift ang umaalingawngaw sa paligid. "Ang lamig." Wika ko habang ipinasok ko ang kamay ko sa jacket.
Dion offered his hand. Tinanggap ko ito at punagsalikop niya ang aming mga daliri at saka pinasok sa jacket niya which made me smile. Ang cute lang ng gesture.
"Ang clingy mo na, ha." Sabi ko sa kaniya.
"Hindi pa ito ang isang daang porsyento ng clingy side ko kinikilig ka na agad." Natatawa niyang sabi.
"Ang korni mo, nakakainis." Wika ko.
Sabi ng mga staff dito ay bandang 9:30 pa raw mag-i-start ang program kung kaya't nag-ikot muna kaming dalawa. Bumili kami ng strawberry taho at umupo sa isang bench.
"Ito ang unang Christmas natin na magkasama." sabi niya habang pilit kinukuha ang sago sa taho niya.
"Grabe, inisip mo ba mapupunta tayo sa ganitong point?" I asked him.
"Alin?"
"Ito, na magiging tayo. Parang ang dami na nating pinagdaanan at ang tanggal nating magkaibigan." Sabi ko sa kaniya.
"Hmm... at some point inisip ko noong una na balang-araw ay magiging tayo pero pini-friendzone mo ko, eh." Casual niyang sabi. "Sinuko ko 'yong idea. So basically I want this kind of relationship but I didn't expect na mangyayari. Langit ka kasi, lupa ako." Paliwanag niya.
"Ang OA sa langit at Lupa! Ginawa mo pang teleserye."
"Totoo nga! Mayaman ka, matalino, masipag, goal oriented. Kabaligtaran kita." Sabi ni Dion. "Pero siyempre gusto ko naman patunayan na deserving ako sa 'yo kung kaya pagagandahin ko rin ang buhay ko."
"Alam mo hindi naman mahalaga kung mayaman ka. Walang kaso sa akin. Ang mahalaga, masaya ako sa 'yo, komportable ako kapag nandiyan ka." Tinanggal ko ang dumi sa mukha niya. "Ang dungis mo kumain."
Pinagmasdan lang namin ang mga nagdadaanang tao at nag-chat sina Kuya na bababa na din sila.
Naglakad kami papalapit sa stage. Malapit na mag-start ang program. Ang feel good at ang magical lang ng lahat dahil sa ganda ng pailaw sa stage, sabayan mo pa ang preskong hangin ng Baguio, nagtataasang pine trees, mga bundok sa overlooking. It's just... parang scene sa mga pelikula.
A group of teens wearing a casual shirts suddenly go up on stage. Hawak nila ang tatlong mic at humilera sila. Natahimik na ang lahat at nagsimula na silang umawit ng mga Christmas songs kagaya ng Joy to the world, Kumukutikutitap, at iba pang Christmas charols.
Ang ganda lang ng areglo nila at kaniya-kaniya kaming kuha ng video sa mga mang-aawit.
"Mas maganda pa rin kumanta si Dion." Natatawa kong biro sa kaniya.
Nilapit niya ang bibig niya sa aking tainga para marinig ko ang sasabihin niya dahil na rin sa lakas ng volume noong mga speaker. "Kung ako kakabta diyan baka lahat ng mga nandito, bumaba na bigla ng Baguio.
Ilang minuto tumagal ang pag-awit nila at sumunod naman ay may umakyat sa stage na mga dancers na may hawak ng mga lights. After noon ay nagsimula ang isang musical ng Frozen.
Hindi ako bata pero aliw na aliw pa ako sa pagkanta ng mga Let It Go.
11:30 nagsimula ang fireworks display at lahat ay nakatingala na sa kalangitan para pagmasdan ang kagandahan ng mga fireworks.
Nagkatinginan kaming dalawa ni Dion he smiled. Nilapit ko ang mukha ko sa kaniyang tainga. "Bakit ganyan ang ngiti mo?"
He just hugged me tightly under the light of fireworks. "Wala sila Tito kaya 'di ako makakapagpaalam sa kanila kung kaya sa 'yo na lang. May I ask permission to kiss you right now?"
Namula ang mukha ko sa tanong niya. Tumingala muli ako sa iba't ibang kulay ng mga fireworks. I cupped his face and examined his facial feature. I slowly nodded. "Consent provided."
Unti-unting lumapit ang mukha ni Dion hanggang sa maramdaman ko ang pagdampi ng malambot na labi niya sa labi ko. Yumakap ako sa leeg ni Dion. We don't mind other people here in The Manor. His lips move, hindi ako great kisser pero hindi ko rin gustong lumayo ang labi niya.
Tanging ingay mula sa fireworks, christmas carols na tumutugtog mula sa speaker ang maririnig sa paligid.
Ilang segundo tumagal ang halik ni Dion. Unti-unting naghiwalay ang mukha naming dalawa. "Merry Christmas, Jerrish Milan De Santos." Natatawa niyang sabi at alam kong nahihiya siya dahil sa pamumula ng tainga niya.
I smiled to him.
"Merry Christmas, Dmitri Onyx Villanueva."