Isang ingay ng tumunog na plato ang gumising kay Jaemin. Kaagad naman nyang minulat ang mata para hanapin kung saan nanggaling ang ingay, turns out na nasa harapan pala nya.
May isang lalaking naglagay ng plato sa table malapit sa couch na hinihigaan nya. Hindi lang syempre plato, may pagkain din.
"Sorry po sir nagising ko kayo. Utos po kasi ni sir Jeno na dalhan kayo nito para paggising nyo daw po ay kakain nalang kayo."
Umayos naman ng upo si Jaemin at pinasalamatan din kaagad yung worker at pinagmasdan yung mga pagkain.
He took a pic of it bago nya ito kainin.
After kumain ni Jaemin, tumayo na din sya at lumabas ng bahay para hanapin si Jeno. Maghahapon na pala at halos patapos na din ang mga workers sa kanilang trabaho.
Wala na din yung sasakyan na sinakyan nya kanina papunta dito. Mukhang hindi nga agad sya makakauwi.
Sa paglalakad nya ng payapa ay may narinig syang mga sumigaw na nag-agaw ng kanyang atensyon kaya mabilis nyang hinanap ang pinanggalingan nito.
"Ayos lang po kayo sir Jeno?" Rinig na sabi ni Jaemin kaya wala sa oras na tumakbo sya papunta doon sa kumpulan.
"Oo ayos la-"
Nang makita naman ni Jeno na paparating si Jaemin, ngumiwi pa sya lalo.
"Ahhhh! Shit ang sakit! Yung tuhod ko kuya Mael pakicheck naman!" Arte pa nya at itong kuya Mael naman na tinutukoy nya ay yumuko din para icheck kung saan masakit ang hita nya. Mukhang nagpapanic na din ito dahil nga nasaktan ang kanilang señorito. Ito pa naman ang pinaka iniiwasan nilang mangyari.
"Jeno? Oh my god are you okay?" Tanong kaagad nj Jaemin dahil narinig nyang sumigaw ito. "Saan masakit?" He asked worriedly.
"Dito." Sabi ni Jeno at nagpout pa sya pagtapos. "Ang sakit, sobra."
Nagsalubong naman ang kilay ni Jaemin at hinampas sa braso si Jeno. "Jeno isa!"
Dahil sa ginawa ng binata ay bahagyang tumawa ang iba nilang mga trabahador. Naisip din tuloy nila na mukhang ayos naman ang kanilang sir. Pero kahit na ganoon, kinabahan pa din sila sa nangyari dito.
"Ouch! Masakit yun bebe?"
"Anong bebe? Gusto mong dagdagan ko yan? Amina, saan masakit? Yung totoo ha." Pinandilatan nya ito ng mata. Hindi tuloy mapigilan ni Jeno na matawa because he finds it cute din.
"Ayos lang ako. Hindi naman first time itong mangyari."
"And it doesn't mean na ayos ka lang. Hindi pala first time eh, hindi ba dapat mas mag-iingat ka?" Sermon nya dito at hinilot and iba't ibang parte ng paa nito na para bang hinahanap nya kung saan may mali o saan masakit.
"Grabe naman ang concern, kinikilig ako eh."
"Gusto mo talagang masampolan ano?"
"Hindi na po. Mag-iingat na ako sa susunod." Sabi nalang nito at halata sa mukha ang pagpipigil ng ngiti.
Pinatayo ni Jaemin si Jeno at sinabihan na humakbang to see if something's wrong with him. Napansin nya na medyo nagli-limp ito habang lumalakad kaya he immediately told him to stop walking na.
"See? I told you. Here. Use my arm as your hawakan."
Nang mapansin ng mga workers na mukhang magiging maayos na naman ang kanilang señorito ay bumalik na din sila sa kanilang trabaho. Isa pa, inutusan na din naman sila ni Jeno at sinabing ayos lang sya.
"Umupo ka jan. I'll get something lang sa loob. Don't even dare to move ha." Utos pa ni Jaemin bago sya umalis.
Nakangiti lang namang tumatango si Jeno habang pinapanood si Jaemin umalis at bumalik din agad.
Merong malaking puno ng mangga malapit sa bahay na pansamantalang tinutuluyan nina Jeno ngayon at doon sya dinala ni Jaemin. Meron din naman kasing mga upuan doon para magsilbing pahingahan na din siguro dahil bukod sa ang ganda ng tanawin eh ang sarap pa ng simoy ng hangin.
Pagkaupong pagkaupo ni Jaemin sa tabi ni Jeno ay kinuha kaagad nya ang isang binti nito. May kinuha syang bote mula sa bag na kanyang dala, binuksan nya iyon at pinahid sa binti ni Jeno at marahan iyong hinihilot.
"Does this always happen everytime you work?"
"Hindi-"
"Be honest, Jeno."
"O-Oo. Pero hindi naman malala eh. Of course I'm working kaya hindi ko maiwasan lalo kapag hassle."
Nagpakawala ng malalim na hininga si Jaemin. "I know na you always hear this but I'll say it again. Mag-iingat ka palagi. It's not good for me to hear na always palang nangyayari yan. Hindi maganda yun! What if matuluyan kang ma-injured ha? Okay lang yun sayo?" Jaemin said pero malumanay na ang pagkakasabi nya nun unlike kanina na parang sinesermunan nya si Jeno.
"S-Syempre hindi." Jeno pouted at napakapit ng kanyang batok. Pigil na pigil din syang ngumiti dahil pakiramdam nya ay concern si Jaemin sa kanya.
"Right. Sakin din hindi ayos."
"Concern ka ba?"
"Stupid ka ba? Of course I am because I'm worried! Hindi ko yun sasabihin kung wala akong pakialam sayo." Napapailing pang sagot ni Jaemin.
Napatikom ng bibig si Jeno matapos nun at hindi na inalis ang tingin sa binatang kasama nya. Nilagay din nya ang kanyang kamay sa kanyang dibdib upang damahin ang bumibilis ng pagtibok ng puso nya na ang tanging dahilan ay walang iba kundi itong kasama nya.
Grabe, iba talaga ang tama nito kay Jaemin.
The younger had no idea how much he affects Jeno at this moment lalo na nang sabihin nya yun.
"Sorry na po."
"Promise me na mag-iingat ka na next time."
"I promise!"
"Good."
"Anyway, nakita mo ba yung pinadala kong food sayo?"
Jaemin nodded. "Thank you pala doon. You don't have to do that."
"Hindi pwedeng hindi. Ang layo-layo ng dinayo mo tapos papabayaan lang kita? Di pwede."
"About that, uuwi na ako dapat eh. Pero mukhang wala na akong sasakyan since wala na si manong." Napakagat ng labi si Jaemin.
"Sabihin mo lang kung gusto mo nang umuwi. Ipapahatid kita doon. As you can see, walang signal dito-"
"Hindi. Ayoko. I came here kasi may gusto din akong i-ask sayo." Jaemin hushed him.
Umayos ng upo si Jeno at humarap sya ng mas maayos kay Jaemin. He leaned closer as well na para bang pinapahiwatig ng body language nito na ready na syang makinig.
"Ano yun?"
"Promise me na you won't laugh ha." Jaemin pursed his lips, making the older in front of him smile dahil sa ginawa nyang iyon.
Kinakabahan kasi si Jaemin dahil naisip nya lang, medyo ang nonsense kasi ng reason for him para lang puntahan si Jeno dito at itanong ang bagay na iyon. Kung tutuusin pwede naman kasi nyang hintayin na makauwi eh bago sya magtanong.
Pero dahil hindi matahimik ang isip nya, ayan nagmadali tuloy sya.
On the other hand, si Jeno yan. Hindi nya iisiping nakakahiya yung ginawa ni Jaemin.
Jeno smiled and nodded. "I promise. Come on, tell me."
"I want to ask you about this guy named New." Mahina at madahan na pagkakasabi ni Jaemin.
Jeno blinked his eyes.
He didn't see that coming.
How come na alam ni Jaemin ang about sa kanya?
On the other hand, malamang sa malamang eh baka nabanggit iyon nila Haechan, imposibleng hindi yun mangyari.
"Gulat ka?"
Jeno shook. "Not really. Hindi ko lang inexpect na you'll ask me about him."
"Okay."
"Pumunta ka ba dito para itanong yan?"
Natigilan si Jaemin at umiwas ng tingin, pakiramdam nya din ay pinapamulahan sya ng pisngi dahil unti-unti na nyang naramdaman yung hiya.
"I'm sorry. Di ko naman ginustong malaman."
"No. Don't be. I'm planning to tell you din naman, nakakalimutan ko nga lang kasi masaya na ako sayo eh. Sige, anong gusto mong malaman?"
Nakahinga naman sya ng maluwag. Ang kaninang nahihiya, napalitan na ngayon ng saya.
"Gaano mo sya kagusto noon? Bakit hindi ka umamin sa kanya?"
Umayos muli ng upo si Jeno. Inayos din nya ang kanyang buhok na nagugulo gawa ng malakas na hangin.
"Kung ano man yung naramdaman ko sa kanya noon, dati na yun okay? Past na. Pero ayun nga, I like him genuinely, kaya kong gawin ang kahit na ano, mapangiti lang sya." He explained, but his hand was holding the younger's hand and caressing it.
"Bakit hindi ako umamin? I may like him a lot that time, but I don't see myself being with him. Siguro dahil batang bata pa namin nun at isa pa, he's my friend. Mas pinahalagahan ko yun."
"How about now? Paano kapag nagkita kayo? Makikita mo na ba ang sarili mong makasama sya hanggang pagtanda?"
Mas napangiti naman si Jeno dahil sa tanong na iyon ni Jaemin. At doon nya din narealize na may nag-iba na talaga sa kanila ni Jaemin ngayon.
Noong una, alam nyang wala pa talaga syang pakialam. Pero buti nalang at hindi sya sumuko.
Kahit anong hirap pa yan, basta si Jaemin.
"Anong bang sinasabi mo jan? Syempre sayo ko na nakikita yun at hindi sa kanya. Mula nung una kitang makita."
"W-What?" Napakagat ng labi si Jaemin.
"Matagal na matagal na yun at wala na yun samin pareho. We're good friends. But if you feel uncomfortable if makikita mong magkasama kami, sabihin mo sakin okay?"
"Pano ko malalaman kung sino sya eh hindi ko pa nga nakikita yun. And I can't do that no."
"Hindi. Sabihin mo sakin yung nararamdaman mo. Kaya ko naman dumistansya eh basta kung saan ka mas magiging komportable."
"Pero Jeno, you were friends and you're expecting me na sabihan kang lumayo sa kanya?" Jaemin asked worriedly.
"Oo nga, pero mas una kitang iisipin kesa sa doon dahil mas mahalaga ka sakin. Friends? Madami ako nyan, pero ikaw nag-iisa ka lang kaya kailangan kitang ingatan."
Jaemin pursed his lips into thin lines habang nakatingin kay Jeno. Iniisip nya if totoo ba lahat ang nangyayaring ito kasi sa totoo lang, na-ooverwhelmed sya.
Simple lang naman yung sinabi ni Jeno, kung tutuusin hindi naman mahirap ibigay ang assurance eh pero binibigay na yun ni Jeno sa kanya kahit na hindi pa sila at umamin palang ito ng nararamdaman nya.
"Ikaw lang yung gusto ko, Jaemin. Kaya sana kung ano man yung nararamdaman mo, don't hesitate na sabihin sakin. Kung nakukulitan ka na, kung hindi ka masaya sa ginagawa ko, or if you want me to stop dahil you feel uncomfortable-"
"Jeno you don't make me feel uncomfortable. Why are you saying that?" Kunot-noong tanong pa nito.
"Kasi nga diba, ganito ako?"
Ang kunot-noong si Jaemin ay mas kumunot pa dahil sa sinabi nito. It seems like ang baba ng tingin ni Jeno sa sarili nya dahil sa sinabi nito and it makes Jaemin mad at the same time din.
"Yan ka nanaman eh. Anong ganyan ba? Nothing's wrong with you!"
"Hindi. Sinasabi ko lang naman."
"Kahit pa sinasabi mo lang. Hindi ko gustong naririnig yun galing sayo na para bang minamaliit mo yung sarili mo."
Napasimangot naman si Jeno sa naging sagot ni Jaemin at dahan-dahan syang yumuko. "Hindi naman yun ang ibig kong sabihin."
"Kahit na Jeno."
"Okay. Hindi ko na ulit sasabihin yun."
"Kaya ba hindi mo kayang sabihin ng diretcho sakin na gusto mo akong ligawan?"
Mabilis pa sa alaskwatrong ibinalik ni Jeno ang tingin nya kay Jaemin na ngayon ay seryoso ding nakatingin sa kanya. Ni hindi ito kumukurap at naghihintay ng isasagot nito.
And again, he didn't see that coming.
"H-Ha?"
"Tama ba or assuming lang ako?"
"A-Ano..." Napakagat sya ng kanyang labi. "Gusto kong ligawan ka. Pero syempre ayoko namang isipin mo na nagmamadali ako." Huminga ng malalim si Jeno at kinuha nya yung isa pang kamay ni Jaemin at parehong hinawakan iyon ng mahigpit.
"I know na hindi mo pa gusto. Pero sana hayaan mong i-express ko sayo ang nararamdaman ko. Kaya kong maghintay, basta ikaw ang hihintayin."
Jaemin's eyes dropped on their hands at tinitigan iyon ng mga ilan pang sandali. Hindi nya alam ang dapat nyang maramdaman ngayon dahil unang una, ngayon nya lang naramdaman yung ganito and at the same time natatakot din sya.
Paano kung sa una lang ganito? Who knows? Hindi nya din masabi.
Kilala pa naman nya ang sarili nya, once na nagpakita ng care yung tao sa kanya eh naaattach sya kaagad.
"Kung iniisip mong baka mainip ako, masawa ako, Jaemin hindi. Hinding hindi yun mangyayari."
Sige last na to. Kapag nawala pa, ayoko na.
"Sige."
"Hm? Anong sige?"
"Ikaw na ang bahala sakin."
Sandaling katahimikan ang bumalot sa dalawa at sa isa't isa lamang nakatingin. Para bang hindi makapaniwala si Jeno sa kanyang narinig at doon lang din nya narealize na nagpipigil pala sya ng hininga.
"Walang bawian ah."
"Oo, wala na. Sigurado ako."
---