Μετά από λίγο σταμάτησαν το φιλί τους κ εκείνη σηκώθηκε από τα πόδια του και έκανε να κάτσει δίπλα του, αλλά δεν την άφησε.
Την τράβηξε ώστε να είναι ακόμα στο πόδια του...
Α: Άσε με
Θ: Γιατί;
Α: Θέλω να φύγω
Θ: Το μετάνιωσες;
Α: Θανάση..
Θ: Απάντησε μου, το μετάνιωσες;
Α: Και αν το μετάνιωσα τι;
Θ: Άρα το μετάνιωσες! Καταλαβα...
_Τότε την σήκωσε από τα πόδια του και την άφησε δίπλα του κ απομακρύνθηκε από κοντά της απογοητευμένος.
Εκείνη τον κοίταζε μη ξέροντας τι να πει!
Παρακολουθούσε που απομακρυνόταν απογοητευμένος και ένιωσε άσχημα που δε του είπε πως δε είχε μετανιώσει για τίποτα...
Α: Που πας;
Θ: Σε νοιάζει;
Α: Ναι
Θ: Τι σε νοιάζει ρε Αλκυόνη; Πες μου! Τι σε νοιάζει; Ήθελες να σε αφήσω και το έκανα τι άλλο θες;;
Α: Να μιλήσουμε...
Θ: Να πούμε τι; Ότι το μετάνιωσες; Ότι θέλεις να σε πάω σπίτι; Ότι νιώθεις άσχημα;; Τι;; Όλα αυτά μαζί;; Άστο καλύτερα!
_Τον είδε που άρχισε να νευριάζει και επέλεξε να τον αφήσει να ξεσπάσει.
Είδε όμως ότι δεν ήταν απλά νεύρα αλλά απογοήτευση
Προσπαθησε να μη πει κάτι αλλά μάταια... Βλέποντας τον να φεύγει του φώναξε...
Α: Πως γίνεται γαμωτο να πιστεύεις ότι το μετάνιωσα; Πώς γίνεται να μετανιώσει κάποια όταν τη φιλάς όπως με φίλησες πριν λίγο;; Πως γίνεται να μετανιώσω όταν αυτό ήταν το καλύτερο φιλί που μου έχουν δώσει;; Εε;; (Στο άκουσμα της τελευταίας πρότασης εκείνος σταμάτησε).
Βασικά ξέρεις κάτι;; Άστο ξέχνα το! Πίστευε ότι το μετάνιωσα, αν αυτό θέλεις!(είπε και γύρισε να φύγει, όμως την προλαβε). Άσε με ρε
Θ: ΌΧΙ. Ακουσε με!! Δε θα το ξεχάσω αυτο... Και ξέρεις γιατί; Απαντά μου. Ξέρεις γιατί;
Α: Γιατί;
Θ: Γιατί αυτό το φιλί ήταν δικό μου! Γιατί και μόνο στην ιδέα ότι μπορεί να μη σου άρεσε ή ακόμα κ να το μετάνιωσες τρελενομαι!!! Δεν είμαι τόσο μαλακας γαμωτο! Έχω καταστρέψει τη ζωή μου για χάρη σου!
Α: Τι...τι...εν... εννοείς;
Θ: Δεν ήμουν έτσι κ το ξέρεις! Για χάρη σου κάνω ότι κάνω!
Α: Εξαιτίας μου έφυγες από το Πειραιά;
Θ: Ναι
Α: Γιατί;
Θ: Γιατί δεν άντεχα να σε έχει άλλος, δεν άντεχα να βλέπω να σε φιλάει άλλος, να σε αγκαλιάζει άλλος. Δεν άντεχα καν να με μισείς κ να αγαπάς άλλον! Εγώ ήθελα εσένα κ εσύ κάποιον άλλον, οπότε έφυγα γιατί αν έμενα θα κατέστρεφα την ευτυχία σου!
Α: Ας έμενες τότε!
Θ: Τι;
Α: Ας είχες τ'αρχιδια να καταστρέψεις την "ευτυχία" μου! Αλλά δε τα είχες! Έπρεπε να περάσει τόσος καιρός, να αρχίσω να είμαι "καλά", να αποδέχομαι το γεγονός ότι δε βγαίνει πουθενά, να προσπαθήσουν να με"βιάσουν" για να έρθεις να μου τα πεις αυτά!?
Θ: Δεν...δεν ήθελα να σε πληγώσω! Δεν ήθελα...
Α: Είχες την ευκαιρία σου και με δούλευες
Θ: Λάθος μου! Δε ήξερα τι να κάνω!
Α: Έπαιζες μαζί μου!!
Θ: Ποτέ δε θα έπαιζα μαζί σου
Α: Ναι καλά...
Θ: Γιατί δε με πιστεύεις γαμώτο;; Γιατί δε βλέπεις ότι έχω αλλάξει για σένα;; Γιατί δε μπορείς να καταλάβεις πόσο ερωτευμένος είμαι με τη πάρτη σου;;
_ Εκείνη τη στιγμή πάνω στα νεύρα κ την απογοήτευση το πρώτο του δάκρυ έκανε την εμφάνιση του.
Ένιωθε "αδύναμος" μπροστά της.
Ένιωθε συναισθήματα να κατακλύζουν την ψυχή του
Ένιωθε ανίκανος στην σκληρή αυτή όψη της!
Εκείνη βλέποντας τον να δακρύζει λύγισε!
Δε πίστευε ποτέ πως εκείνα τα γκρίζα μάτια που ερωτεύτηκε θα έπαιρναν αυτή τη μορφή.
Δεν πίστευε πως εξαιτίας της ένας παγωμένος άντρας θα έσπαγε
Δεν πίστευε καν πως ήταν τόσο σκληρή μαζί του!
Δεν μπορούσε να κάνει κάτι πέραν του να τον πλησιάσει κ να σκουπίσει τα μάτια του.
Εκείνος ήταν ανήμπορος να αντιδράσει σε ότι έκανε μέχρι που τον φίλησε.
Πρώτη φορά το έκανε αυτό!
Πρώτη φορά τον φιλούσε εκείνη!
Ξαφνικά την τράβηξε από τη μέση της κοντά του μέχρι που το σώμα της ακουμπισε για πολλοστή φορά το γυμνό δικό του.
Μετά από λίγο ενώ σταματησαν το φιλί του είπε:
Α: Συγγνώμη...αλλά...
Θ: Αλλά...;
Α: Είσαι πολύ όμορφος για να κλαίς εξαιτίας μου!
Θ: Χμ.. δεν έχεις δίκιο!
Α: Έχω ή τουλάχιστον έτσι φαίνεσαι στα δικά μου μάτια! Δε θέλω να ξανακλαψεις
Θ: Δεν θα ξανακλαψω για καμιά Αλκυόνη! Μόνο μαζί σου αξίζει να πέσω τοσο χαμηλα!
Α: Όλο αυτό επειδή...
Θ: Επειδή είμαι ερωτευμένος μαζί σου και σε θέλω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο!
Α: Τόσο σημαντικη είμαι;
Θ: Χμμ ξέρεις ποσό πολυ με ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο και η καριέρα μου έτσι;
Α: Ναι...
Θ: Ωραία, σκέψου λίγο να σε βαζω πιο πάνω από αυτό!
Α: Τόσο πολύ;;;
Θ: Τόσο!
Α: Δε το πιστεύω αυτό!
Θ: Γιατί;
Α: Επειδή το ποδόσφαιρο είναι η ζωή σου! Είναι ο λόγος που ζούσες, ο λόγος που έμεινες μόνος σου χωρίς παρέες μέχρι να πετύχεις να παίζεις ως διεθνής χωρίς να σε νοιάζει τίποτα...ακόμα και ο λόγος που γελουσες!
Θ: Χαίρομαι που με ξέρεις τόσο καλά! Όμως μπορώ σε ρωτήσω κάτι;
Α: Ναι
Θ: Θέλεις να γίνεις εσύ ο λόγος που γελάω τώρα; Ο λόγος που θα με κάνει να πετύχω; Ο λόγος που θα μοιράζομαι την επιτυχία μου;
Α: Μου ζητάς...;
Θ: Να γίνεις κοπέλα μου...θέλεις;
Α: Μπορώ να το σκεφτώ;
Θ: Εννοείται!!
Α: Ωραία, ποτέ φεύγεις από το νησί;
Θ: Αύριο το μεσημέρι...
Α: Θα έχεις την απάντηση σου το πρωί...
Θ: Κοίτα...για την ώρα καλύτερα να πάμε σπίτι και μου απαντάς οπότε θέλεις
Α: Παμε αλλά μισό να αλλάξω
Θ: Δε χρειάζεται!
Α: Καλύτερα να γυρίσω σπίτι φορώντας το φόρεμα...
Θ: Όπως θέλεις
Α: Γυρνά...
_Είπε και γύρισε να πιάσει το φόρεμα ώστε να το ξανά φορέσει.
Εκείνος έτσι όπως ήταν γυρισμένος πλάτη σκεφτόταν τι σε λίγες ώρες θα έπρεπε να φύγει πάλι μακριά της...!
Από τις σκέψεις του, τον έκοψε η Αλκυόνη που μόλις ντύθηκε τον πλησίασε και του έδωσε πίσω την μπλούζα του.
Εκείνος γύρισε την κοίταξε και χαμογέλασε γιατί πλέον ήταν περισσότερο η κοπέλα που ήξερε, αφού τα μαλλιά της είχαν χαλάσει, το λιγοστό μακιγιάζ σχεδόν είχε φύγει...
Θ: Είσαι πολύ όμορφη σήμερα...
Α: Πριν στο μαγαζι άλλο είπες...
Θ: Πριν στο μαγαζί είπα κάτι που θα έβλεπαν οι άλλοι, τώρα σε λέω αυτό που βλέπω εγώ!
Α: Τόσο προκλητική είμαι;;
Θ: Ναιι
Α: Ευτυχώς τότε που δεν μπήκαμε μέσα!
Θ: Ε νταξει ωραία θα περνούσαμε ακόμα κ αν μέναμε τελικά, αλλα μου άρεσε που σε έβλεπα σήμερα μόνο εγώ!
Α: Ναι το πολύ πολύ να μου την έπεφτε κάνεις
Θ: Ούτε για αστείο!
Α: Τι πράγμα;
Θ: Κανένας δεν θα σε πλησίαζε...!
Α: Θανάση ζηλεύεις;
Θ: Όχι βέβαια, ανέβα..
_Οταν τα δύο παιδιά φτάσανε σπίτι είδαν ότι οι άλλοι έλειπαν ακόμα.
Έτσι ήρθαν σε απίστευτη αμηχανία, διότι δεν ήξεραν τι να πουν! Ο Θανάσης περίμενε μια απάντηση της και τον έκαιγε όλο και περισσότερο καθώς δεν του απαντούσε και η Αλκυόνη δεν ήξερε ακόμα τι να πιστέψει και τι όχι αλλά κατά κάποιο τρόπο είχε ήδη αποφασίσει για το πια απάντηση θα του έδινε, απλά δεν ήταν έτοιμη. Το μόνο που έκανε ήταν να πάει να βγάλει τα ρούχα της και να φορέσει κάτι πιο "δικό" της. Εκείνος από την άλλη έβγαλε την μπλούζα του κ βγήκε στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Όταν τον είδε έξω πήγε κοντά του.
Α: Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου;
Θ: Τι κανω;
Α: Καπνίζεις...
Θ: Συνήθειά...
Α: Δε κάνει όμως, είσαι αθλητής!
Θ: Αλκυ δε θέλω να το συζητήσω...
Α: Καλά, να σε ρωτήσω κάτι άλλο;
Θ: Ρωτά
Α: Αυτές οι ουλές στο σώμα σου τι είναι; Δεν τις είχες...
Θ: Είναι από ξεσπάσματα της Θεσσαλονίκης
Α: Δηλαδή;
Θ: Δεν ήμουν κ το καλύτερο παιδί τον καιρό που ήμουν πάνω... Πάντως βλέπω ότι προσέχεις το σώμα μου!😏
Α: Μάλιστα... Όχι εγώ...εγώ δεν...απλά...
Θ: Εσύ απλά τι;
Α: Τίποτα απλά δεν έχεις δίκιο
Θ: Ναι;; Κι όμως..
Α: Ε...δεν... καλύτερα να πάω μέσα
_Ειπε καθώς σηκώθηκε να φύγει. Εκείνος πέταξε το τσιγάρο και την τράβηξε ελαφρά από το χέρι. Εκείνη ένιωσε αμήχανα οπότε κοιτούσε κάτω. Χαμογέλασε καθώς είδε ότι είχε γίνει κόκκινη σα παντζάρι, του φαινόταν τόσο σεξυ! Της ζήτησε να τον κοιτάξει, κάτι που δεν έκανε μέχρι που την "ανάγκασε" να το κάνει. Μόλις συναντήθηκαν τα βλέμματα τους της είπε "μου αρέσει να σε φέρνω σε αμηχανία μωρό μου, όπως τώρα! Γίνεσαι τόσο.." δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη πρόταση του γιατί είχε ήδη κολλήσει τα χείλη του στα δικά της.
Ήξερε ότι είχε τον έλεγχο και το εκμεταλλευόταν.
Ήξερε ότι της άρεσε το φιλί του.
Και ήξερε καλά πως να τη διαχειριστεί.
Μαζί της δεν βιαζόταν, ήθελε χρόνο κυρίως για τον ίδιο ώστε να μη την πληγώσει.
Φοβόταν κοντα της κ ας μη το έδειχνε.
Φοβόταν να της δείξει το ποσό πολυ τον επηρέαζε
Όταν σταμάτησε το φιλί εκείνη βρήκε λίγο θάρρος ώστε να "παίξει" μαζί του!
Α: Τι γίνομαι;
Θ: Τι;
Α: Είπες γίνεσαι τόσο...;
Θ: Αστο...
Α: Τι έγινε Θανάση; Γιατί δε μου λες;
Θ: Γιατί...εμ...δεν..
Α: Συνέχισε..
Θ: Να...πφφ καλά! Με καυλώνεις όταν είσαι έτσι...
Α: Θανάση... θέλεις μια ξεπετα μαζί ή θέλεις...
Θ: Εσένα θέλω, δεν έχω ανάγκη μια ξεπετα μαζί σου... Άλλα έχω ανάγκη.
Α: Όπως;
Θ: Όταν μου δώσεις την απάντηση σου, θα δεις
Α: Οκκ
Θ: Την έχεις;
Α: Χμ, ναι..
Θ: Ναι;;
Μ: Ήρθαμε...
Θ: Γαμώτο!
Α: Πώς περάσατε;
Β: Πένααα
Γ: Πέρασε καλά ο μικρός μη δίνετε σημασία! Εσείς; Όλα καλά;
Θ: Όχι! (Είπε κ έφυγε)
Μ: Τι έγινε; Μαλωσατε πάλι;
Α: Όχι
Γ: Τότε; Τι έχει;
Μ: Εμ...Αλκυ; Πολύ ωραίο λαιμό έχεις!
Γ: Κατάλαβα γτ νευριάσε
Α: Τι εννοείτε;
Γ: Έχεις σημάδι μικρή!
Α: Τι;;
Μ: Ναι
Γ: Μάλλον κάναμε χαλάστρα κ για αυτό νευρίασε, ήθελε λίγο ακόμα χρόνο μαζί σου...
Μ: Έλα νταξει, θα του περάσει..εγώ λέω να πάω για ύπνο. Καληνύχταα..
Β: Και γω, νύχτα παίδες... ( Είπε και έφυγε μαζί με τη μαρίνα για τα δωμάτιά τους)
Γ: Εσύ που πας;
Α: Για ύπνο..
Γ: Μικρή, γιατί νευρίασε;
Α: Μου ζήτησε να..
Γ: γίνεις κοπέλα του;
Α: Το ήξερες;
Γ: Το περίμενα...αλλά γτ νευριάσε;
Α: Είπα να τον ψήσω λίγο, εδώ και δύο ώρες περίμενε απάντηση κ μπήκατε μόλις θα το έλεγα...
Γ: Ωχ κατάλαβα! Κοίτα...εγώ λέω να πας να του πεις την απάντηση σου τώρα αν κ ξέρω ήδη ποια είναι αυτή! Τέλος πάντων, έχεις φουλ ελεύθερο από μένα...
Α: Δε σε καταλαβαίνω αλλά οκ πάω.. καληνύχτα
Γ: καληνύχταα μικρή μου
_Ειπαν και χωρίστηκαν.
Εκείνη πήγε στο δωμάτιο όπου ήταν ο Θανάσης, χτυπάει την πόρτα και μπαίνει μέσα...
Θ: Τι κάνεις εσύ εδώ;
Α: Ο αδελφός μου, μου είπε να έρθω...
Θ: Πήγαινε για ύπνο μικρή...
Α: Θέλεις να φύγω;
Θ: Όχι, αλλά θέλω να ηρεμήσω..
Α: Καλά, απλά να ξέρεις ότι η απάντηση μου είναι ναι! Καληνύχτα...
Θ: Η απάντη...τι;
Α: Καληνύχτα Θανάση...
Αυτό ήταν...
Πήρε την απάντηση που ήθελε!