"Ayos lang kahit magsungit siya sa'kin, mas na i-inlove ako sa kanya..."
Napairap ako kay James nang makita pa syang umaaktong nag-iimagine ata kay Renzo. This crazy bastard.
"You are model, James, meron kang kapareho sa industry na tinatahak mo ngayon... Mas marami ka magugustuhan doon." Mungkahe ko sa kanya.
Napatingin siya sa'kin at nangunot ang nuo.
"Marami nga akong kakilala at lahat iyon wala akong nagustuhan. I find them actractive too, but not like Renzo... He's different,"
"Kasi probinsyano?"
"Wow, huh! Parang hindi ka na in love kay Tope, a," sabi niya.
Wala naman akong sinabing masama, wala naman mali sa pagiging probinsyano o probinsyana.
"Nakita mo nang pinagtabuyan ka kanina, sige ka pa din?"
Hindi ko makalimutan ang mabilis na pag-alis niya kanina.
"Kaya nga mas nagustuhan ko siya, e, kasi sinusungitan niya ako, tapos feeling ko concern din sya sa'kin kasi ayaw nya ako pagkagulugan ng mga tao din,"
Nahampas ko na lang ang nuo ko sa kakatingin sa kanya.
"Gusto mo 'yung pinagtatabuyan ka? Kelan pa? The last time na may gumawa saiyo no'n dati noong magkasama pa tayo nila, Nicole, binantaan mong papatalsikin mo sa school, a,"
Hindi ko makakalimutan 'yung isa naming kaklaseng babae, nakaaway ni James at binantaan papaalasin sa school. Pero high school palang kami noon siguro mga grade 7 that time.
"No, that's not what I mean," he rolled his eyes. "I mean, I like him kapag nagsusungit siya sa'kin... I find him sexy beast."
Ang lalala na niya mag-isip dahil sa taong nagugustuhan niya, kahit na alam niyang may girlfriend na ito.
Hinayaan ko na lang sya sa balak niyang gawin. Lumipas pa ang isang buwan, medyo napapadalas ang pagdalaw ni James sa school minsan naman ay wala dahil busy ito.
Nadinig ko din minsan na in-operan ni James si Renzo na maging personal assisstant niya ito, but Renzo rejected it. Nakakatawa pa nga dahil mas mukang naging dahilan iyon para mas lalo syang mapadalas sa school. I'm still worried for him, 'cause everytime he was going in our campus, nagkakagulo ang ibang student.
Pero hinayaan ko na lang din siya, I know na magsasawa din siya kakahabol kay Renzo.
"Craig! Ang Lolo mo, nasa hospital,"
Mabilis akong napatingin kay Manang Tania, tanghalian ngayon at walang pasok dahil sabado. Hinihingal pa ito at mukang galing sa labas. Agad akong tumayo.
"W-What?... Where's, Lolo?" I asked her, I felt my chest pounded.
"Nasa hospital ang Lolo, sinugod sa ospital, kailangan nating magmadali... Nasan si Pilar?" She asked.
Halos magpanic kami at tanging nadidinig ko na lang ay ang kalabog ng aking puso. What is happening? Kakatapos lang kay Mommy, katulad nang nararamdaman kong takot kay Mommy noon, ay muli ko na naman naramdaman ang takot at kaba na iyon.
While we are inside the van, Manang Tania, talking about what happened to Lolo. Katulad noong mga nakaraan maaga siyang umaalis at hindi ko na naabutan sa tuwing babangon ako ng umaga.
"Noong umaga ay masama na ang pakiramdam niya, sinabi ko na 'wag na muna tumuloy at ipagpaliban muna ang farm pero ang Lolo nagpumilit." Manang Tania while she was panicking.
"Sinasabi ko na nga ba kay, Don Dominus," habang hinahagod ni Clara ang likod ni Manang.
Napatingin sila sa'kin noong mapansin na tahimik lang ako at nakikinig sa kanila. Halos lumabas na ang puso ko sa kaba na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko na din na pansin na nakarating na pala kami sa hospital kung saan dinala si Lolo.
"Mr. Guerrero, is on the fifth floor, Doc Torelba is taking care of him na po, don't worry." One of the nurse approach us immediately.
Hindi ko iyon pinagtuunan ng pansin at mabilis na tinungo ang private area nitong hospital. Walang tumatakbo ngayon sa utak ko kung hindi si Lolo at kamusta ito.
"Is Dad, already know this?" I asked them.
"Pinaalam na ng secretary ng Lolo, mo,"
Nang makita si Lolo na nakahiga at mahimbing na natutulog sa kanyang kinahihigaan ngayon. Parang isang bangungot muli saakin ang maalala ang dinanas ni Mommy, katulad ni Mommy may mga nakakabit na aparatos kay Lolo.
"Is he okay now?"
"Masyadong tumaas ang BP ng Lolo mo, kinailangan niyang magpahinga ngayon dahil may gagawin pang mga test sa kanya, we need to check his body at kung ano pang dahilan kung bakit nagkaganito ang Lolo mo, Mr Guerrero." The doctor said.
Marami pang in-explain ang doctor tungkol sa kalagayan ni Lolo, kailangan din obserbahan si Lolo. Mabilis kasi itong nawalan ng malay kanina at halos na paralisa ang katawan sa sobrang pagod. Cinontact na din ang iba pang private doctor ni Lolo sa manila para papuntahin dito para makita ang kalagayan niya. Kung may makikita daw komplikasyon ay kailangan na agad ito sa manila.
"He has also hypertension, masyadong napupwersa ang katawan ng Lolo mo, kaya madalas siya ng hilo o pagsakit nito..."
Hindi ko alam kung gaano ako nagtagal sa tabi ni Lolo, nakahawak ako sa kamay nito ng mahigpit at tahimik na umiiyak.
"He will be okay... Kilala ko ang, Lolo mo, he's strong."
Kahit si Tope ay hindi ko nadin na pansin dahil sa matinding takot ko. Mariin akong pumikit, nanatili sya sa tabi ko. Hindi ko alam kung kay Lolo sya nakatingin o sa'kin.
"Sana nga ganon lang, natatakot ako."
"Hindi ka pwede panghinaan ng loob, mananatili ako sa tabi mo palagi."
Pilit akong ngumiti kay Tope, lagi na lang ba si Tope ang magpapagaan ng loob ko? He's always here kahit na may kailangan din siyang gawin.
"Dinala ko na yung mga gamit ni Lolo mo na kakailanganin."
Halos dalawang araw kami na natili dito sa hospital bago pagpasyahan na dalhin si Lolo sa manila. Mas magiging mabuti sya doon, kasama ang kanyang sekretarya. Dapat ay sa sama ako pero ang sabi ni Lolo kailangan kong manatili dito.
Sinubukan kong magpumilit na sumama na lang sa kanya, but he didn't agreed with my decision. He promised me na magpapagaling siya 'pagkatapos ay uuwi din agad dito.
"You need to stay here, Apo. I'll get better kung may maiiwan dito para sa farm. I know you can do it," Lolo, said.
"Pwede naman ibilin muna kina, Manang Tania, while I'm with you, Lo. You will get better easily if may mag-aalaga sayo at matutukan ka."
"I had private nurses don't worry, Craig. Sandali lang naman ako mawawala dito." He said, ngumiti siya sa'kin at hinaplos ang muka ko.
Ang sabi ng doctor ay nakakaramdam na nito si Lolo, at nalaman namin na katulad kay Mommy, naglilihim din siya. I got so worried about his decision, kahit na marami o higit pa ang nurse na magbabantay sa kanya... Natatakot pa din ako.
"Promise me, Lo, you will be safe at huwag mo pababayaan ang sarili mo."
Ngumiti siya sa'kin at dahan dahan na tumango. Marami ang umaalalay kay Lolo, hindi ko maalis ang tingin ko sa kanya. Napansin ko ang pagbagsak ng katawan niya ng mabilisan. Kinagat ko ang pang ibaba kong labi at naramdaman ang pagpatak ng aking luha.
Nakita kong tinapik ni Lolo ang balikat ni Tope at ngumiti dito. Nag uusap ang kanilang tingin at tila sila lang ang nagkakaintidihan. Tope, snaked his arms in my waist when he went to my direction. Tila hindi inisip kung makikita sya ng iba pang tao.
"Anong gusto mong kainin, Craig?" Manang Tania, asked me.
Hindi ko inalis ang tingin ko sa aking cellphone, habang kinakamusta si Lolo sa kanyang sekretarya. Nang hingi ako ng mga larawan ni Lolo at pinadala iyon sa'kin.
"You need to eat first," bulong ni Tope sa'kin.
Mabilis akong napatingin sa kanya, at tumingin din kay Manang Tania, napaparating na din sa table dala ang umagahan.
"Magpahatid na lang kayo kay Pilar, ganon din sa uwian para mabilis kayo makauwi."
Tumango lang ako don at sinimulan kumain.
"Hindi po ako makakasabay, may kailangan din po kasi ako asikasuhin."
Napatingin ako kay Tope at napakunot ang nuo. Napapadalas ang hindi nito pagsabay sa'kin sa pag-uwi, kung uuwi man ay halos anong oras na makauwi sa mansion. Kahit gusto ko magtanong iniwasan ko na muna, ayoko magpatong-patong ang mga alalahanin ko. Nanatili na lang akong inu-ubserbahan ang kanyang mga ginagawa.
"Napapadalas ang pag-uwi mo dito sa mansion ng gabing gabi? Tope," Clara, asked him.
"May inaasikaso lang po na importante... Maayos ko naman na po, tingin ko makakauwi din ako ng maaga ngayon." He explain.
Naramdaman ko ang tingin ni Tope sa'kin, kaya sandali ko din siya tinignan. He just smiled at me.
"May hindi ka ba sinasabi sa'kin?" Tanong ko kay Tope, habang naglalakad ngayon papasok ng campus.
"W-Wala, kailangan ko lang asikasuhin ang sa scholar ko. May kaunti lang na problema."
"Problema? If I'm not mistaken, your grades is high, you are also awarded as with high honor... Namementain mo naman ang pag-aaral mo, a," pinakita niya sa'kin ang grades niya, maayos iyon at walang bagsak.
Bigla akong nakaramdam ng mga araw na iyon nabg hiya dahil ipinakita ko din sa kanya ang grado ko. Tumango-tango lang sya ng makita iyon, kata 'di ko maiwasan ma-corious kung nakakatawa ba ang grades ko, thoug para sa'kin mataas na iyon at okay na pero hindi katulad nf grades niya.
"It's about my papers, may kailangan lang ako ipasa." He said.
Hanggang sa maghiwalay na lang kami ng tinatahak nang daan, dahil sa kailangan niyang dumaan sa principals office.
"Kamusta na ang, Lolo, mo Craig? Ayos na ba sya?"
"He's fine now, his secretary said." Napahinga ako ng malalim.
"Panay din ang kamusta nila, Mommy sa Lolo mo pero secretary niya ang nasagot."
"Secretary niya langa ng nan don at private nurse niya, I don't have idea if Dad is also there. Kung nabisita sya kay Lolo."
Sa kauna-unahang pagkakataon sinubukan kong kamustahin ang lagay ni Lolo kay Daddy, paraan din iyon kamustahin kung talaga bang nabisita sya kay Lolo. I tried to text him, at secretary niya lang din sumagot sa text ko. Tinawagan ko si Ate, pero hindi siya nasagot.
"Mas mabuti pa kung kakalmahin mo ang sarili mo, ang mahalaga nakakamusta mo ang lolo mo sa secretary niya,"
Hindi naman ganon kadali iyon, kahit papano gusto ko malaman kung sinusuportahan ba nila Ate si Lolo, kung pinupuntahan nila ito. I'm worried na ang sirang pamilyang ito ay tuluyang masira.
Ate Elise:
I'm sorry kung 'di ko nasagot ang tawag mo, ayos naman si Lolo, pinuntahan ko sya noong isang araw. Kailangan din kasi ako ng asawa ko.
I gritted my teeth, at kinalma na lang ang sarili. Walang mangyayari kung iisipin ko din sila Ate, ang kailangan kong isipin ngayon ang kalagayan ni Lolo.
"Dinala ko ang lunch mo,"
Napatingin ako kay Tope, habang nan dito kami ngayon sa canteen, siya din ang nag ayos ng pagkain ko sa harap.
"Eat..." He said nang tuluyan niyang maayos iyon. Pawisan na pawisan siya, pero nan dito siya ngayon sa tabi ko, nagmamadali siya kanina dito. At agad akong tinanong kung kanina pa ako nag aantay sa kanya.
Halos wala pang dalawang minuto noong makarating ako dito noong dumating siya.
"Kakadating ko lang din." I said politely
Hindi naman naging mapang asar sina, Althea, naging seryoso lang din siya habang nakain. Mukang marunong siya makiramdam. Nakakapagtaka lang dahil hindi sila magkasama ni Renzo ngayon. Madalas magkasama sila, siguro ay busy din si Renzo.
"How are you?"
"Ayos lang, ikaw naayos muna ang scholar mo?" I asked him. Tumingin ako sakanya at doon lang nalaman na nakatitig pala siya sa'kin.
Sandaling nagtagal ang titig niya sa'kin.
"Ayos naman na." He answered.
Nakita kong luminga si Althea kay Tope at medyo nagsalubong ang kilay. Hindi ko alam kung anong ibig sabihin ng tinginan nilang dalawa, pero umirap na lang si Althea.
"Hindi ako makakauwi sa mansion mamaya... kailangan kong umuwi ng bahay ngayon."
Mabilis akong napatingin kay Tope. Nakakunot ang nuo ko ngayon sa kanya. Gusto kong ipagsawalang bahala ito lalo pa at iniisip ko si Lolo, pero hindi ko maiwasang mag isip din kay Tope.
"Babalik din ako, siguro... Five days.. one week, I don't know... Pero babalik ako sa mansion."
Napatango na lang ako. Kahit mabigat sa dibdib, ngumiti pa din ako sa kanya.
"Promise, I'll come back there sooner." He added. He gave me a sweet smile.
Napabuntong hininga na lang ako. Pagkatapos kumain ay hinatid niya na din ako sa room at muling nagpaalam. Makikita ko pa din naman sya dito sa school hindi ba? Kaya ayos lang, kailangan din siya ng pamilya niya. I'll understand him.
"Lagi-lagi ako magmemessage sayo... Please, text me back. Okay?"
Tumango ako. Nakita kong susubukan niya sanang hawakan ang ulo ko, pero pinigilan niya iyon at saka ngumiti.
"Magiging ayos din ang lahat."
Habang nagkaklase hindi ko maiwasang isipin ang muka ni Tope noong umalis siya. He looked so tired, kita ko ang eyebags niya, he looked so stressed. Kinakabahan ako sa lagay niya.
Naisip ko ang Daddy ni Rei, wala na ang daddy ni Rei dito. Kaya 'di ko maisip na kung may ginagawa pa sila kay Tope. Wala naman sinasabi si Tope o wala din naman akong nababalitaan.
"Mang Pilar, sa bahay na po tayo," Nang makasakay ako sa kotse.
"Si Tope, hindi ba natin aantayin?"
"Hindi na po, nagpaalam po sa'kin na uuwi sa kanila ngayon."
Matagal ang pagkakatitig sa'kin ni Mang Pilar na parang may gusto pa sana itong sabihin o itanong. Pero nagmaneho na lang ito papaalis ng campus. Hanggang sa aksidente ko pang matamaan ng tingin si Tope,.. kasama si Rei.
Agad akong nakaramdam ng kaba. May kung anong parang sumaksak sa aking dibdib nang makitang paunahin pa ng pagsakay si Rei ni Tope sa loob ng tricycle. Nakita ko pang napasulyap si Tope sa sinaksakyan namin na kotse, Tinted ang kotse kaya alam kong hindi niya nakikita na nakatingin din ako sa kanyang direksyon.
Hanggang sya mismo tuluyan na din sumakay ng hatakin sya paloob ni Rei. Mas lalo akong nakaramdam ng parang patalim na bumaon sa aking dibdib habang pinagmamasdan ngayon ang tricycle na sinasakyan nila.
Tulala akong nakarating ng mansion at kung hindi patatawagan ni Mang Pilar hindi ko pa mapapansin na nan dito na pala kami.
"Ayos ka lang ba, Craig?" Mang Pilar, asked me.
Para akong lutang na napatango sa kanya.
"Nga pala, nan diyan ang Daddy mo, si Sir Christ," Dagdag niya pa bago ako tuluyan makababa ng kotse.
"H-Huh? Bakit sya nan dito?"
Sandali kong nakalimutan si Tope at mapukaw sa sinabi ni Mang Pilar.
"Siya ang hahawak sa farm, habang 'di ayos ang Lolo mo,"
Mabilis akong pumasok ng loob at nakita si Daddy na nakaupo sa hapag habang nakikipagtawanan kay Manang Tania. They looked good there, malakas ang tawanan at tila parang walang problema.
"Nan dito na pala ang anak mo, Christ," Si Manang Tania at lumapit pa sa'kin.
"Nasaan si Tope, hindi na naman kayo magkasama umuwi?" Tanong pa nito.
Muli kong naalala ang tagpo kanina. Mabilis akong napaiwas ng tingin kay Manang Tania at napatingin kay Daddy, his eyes was staring at me. Ruthless and darked eyes.