Πάτε κατω κατω.
Ειμαι σπιτι κάποιου μαζι με την Σταυρουλα, την Νικολ, τον Γιώργο, τον Αχιλλέα, Όλοι μιλάμε κανονικά και συζητάμε για διαφορά. Γελάμε πεινουμε κράζουμε και ένα σορό. Η Νικολ ομως δεν μιλάει καθόλου και με αγκαλιάζει άκυρα.
Οι ηλιαχτίδες του ηλίου περνούν από το παράθυρο και πέφτουν στα μάτια μας. Η Σταυ χασμουριέται και εγώ τεντώνομαι. Από την άλλη ένας οχι τόσο ευχαρίστως ήχος ακούγεται. Δεν έδωσα σημασία μπορεί να βλέπει κάποιος στο σπιτι της κάποια ταινία. Βασικά. Είναι μοναχοπαίδι. Στο σπιτι είναι μόνο οι γονείς της. Οπααα. Χαχαχα. Ακούγεται από το διπλανό δωμάτιο έτσι κ αλλιώς.
Σταυρουλα: Καλημεραααα! Είπε ενώ με σκουντηξε.
Αφροδίτη: Μεραααα. Είπα τριβωντας τα μάτια μου
Η Σταυρουλα έπιασε το κινητό της από το κομοδίνο. Πάνω από το κομοδίνο της έχει εικόνες με εμάς. Για να καταλάβατε είναι κάπως ετσι
Δεν είναι υπέροχο; Ο παράγοντας της ιδέας ειμαι εγώ φυσικά. Αρχίσαμε να το στολίσουμε και τα λοιπά όταν ήμασταν 10. Κατω από κάθε φωτογραφία εχμ γράψει τη χρονολογία για να έχουμε κάτι να θυμόμαστε. Η Σταυ απλά είναι η καλύτερη κολλητή που θα μπορούσε κανείς να έχει
Α ναι και ξέχασα κοιμήθηκα στης Σταυ. Αν και εμείς κοιμηθήκαμε οι γονείς της οχι. Δηλαδή γονείς ενοω ο πατέρας της Σταυ έχει σχέση με μια κυρία, απλός οι γονείς της είναι χωρισμένοι και η μαμα της μένει μόνη της στην Θεσσαλονίκη.
Πήρα το θάρρος να κανω ένα αστείο για το διπλανό δωματιο. Ο πατέρας της ομως αμάν ρε. Με παιδιά μέσα στο σπιτι;
Αφροδίτη: Φαίνεται στο δίπλα δωματιο έχουν κέφια πρωί πρωί. Χαχα.
Σταυρουλα: Χαχαχα. Σκασε μωρή. Ο μπαμπάς μου γνώρισε μια κοπέλα από την δουλειά, και τώρα είναι σε σχέση. Μάλιστα αυτή έχει έναν γιο. Από τα λεγόμενα του πατέρα μου που του τον έχει δείξει από φωτογραφία είναι κούκλος.
Αφροδίτη: Ααα αααα, Χμ. Λοιπόν.
Και προσπαθούσα να μην γελάσω. Η Σταυρουλα παντα δεν ανοιγόταν για τέτοια σε άλλους και απλά οτι αγόρι είχε ήταν κακάσχημος
Σταυρουλα: Λοιπόν τι Αφροδίτη;
Φαινόταν λιγο τρομαγμένη. Χαχαχαχα
Αφροδίτη: Λοιπον παίζει κανένα γκομενακι;
Την κοίταξα λιγο γελώντας. Αυτή εσκηψε το κεφάλι της και χαμογέλασε.
Σταυρουλα: Νομίζω ναι... Να εκεί που δουλεύω πέρασε από εκεί. Είναι απτό σχολείο μας όποτε με αναγνώρισε. Αν και δεν έχουμε μιλήσει και να σημιωθει ΠΟΤΕ. Εγώ αγχώθηκα μήπως και κάνει κανένα σχόλιο για το μερος που δουλεύω και ναι.
Stavs POV:
Κάθομαι ήσυχα μιλώντας με τους άλλους υπαλλήλους στην ηλικία μου. Βαριεμαι απίστευτα έχει να μπει κάποιος στο μαγαζί εδώ και ένα μισάωρο. Τι σκατα σήμερα τους έπιασε όλους και δεν πατάνε το πόδι τους εδω; Άλλες μέρες γίνεται της πουτανας (ΣΟΡΡΥ). Το καλό είναι πως είναι καλα παιδιά και από διαφορετικά σχολεία και έχουμε κάτι να πούμε.
Έπινα τον καφέ μου και ταυτόχρονα μιλούσαμε.
Υπάλληλος (κοπέλα): Επιτέλους μπήκε πελάτης.
Υπάλληλος2 (κοπέλα): Πω τώρα μας διέκοψε την κουβέντα
Υπαληλος3(αγόρι): Σταυ πάνε πάρε παραγγελία αυτός φαίνεται αρκετά πολύ πλούσιος ε ίσως να σε λυπηθεί και να σου δώσει. Λεφτά...τηλέφωνο.
Καταλαβα που το πήγαινε. Γουρλωσα τα μάτια μου αμέσως και τον έσπρωξα. Πήγα μπροστά το ταμείο. Αλλα εγκεφαλικό. Ήταν ένας υπέρ γκόμενος από το σχολείο μας. Πω την τύχη μου μέσα. Αυτός κάνει μόνο με κάτι ξεπεταγμένες από το σχολείο μας πχ την Ποπη Παρασκευα. Το πιο πλούσιο κορίτσι στο σχολείο μας. Αναρωτιέμαι τι έχουν να πουν οι γονείς της για την αμφίεση της στο σχολείο. Και γιατι πάει σε δημόσιο. Τέλος πάντων.
Θα με κράξει σίγουρα για την δουλειά μου. Θα με κοροϊδεύει στο σχολείο. Θα με ξεφτιλίσει. Ναι τέτοιος παίζει να είναι. Δεν ξέρω ΚΙΟΛΑΣ. Αλλα η δουλειά μου όσο και να το κανείς ντροπή δεν είναι.
Πήρα τα κουράγια και έκανε την κλασική ερώτηση.
Σταυρουλα: Καλησπέρα. Τι θα θέλατε να πάρετε.
;;;: Καλησπέρα. Έναν fredo Cappuccino.
Είπε καθώς σχηματιζόταν ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του.
Σταυρουλα: Μάλιστα θα τον θέλατε για εδω ή για takeaway?
;;; : Takeaway. Και νομίζω δεν χρειάζεται να μου μιλάς στον πληθυντικό. Άλλωστε στπ ίδιο σχολείο ειμαστε.
Ξεροκατάπια και δεν απάντησα. Απλά έφτιαχνα τον καφέ.
Σταυρουλα: Οριστε ο καφές σας.
;;;: θενκς. Τέλος πάντων γιατι δεν καθόμαστε σε ένα τραπεζάκι να μιλήσουμε. Μην αγχονεσε αν πει κάτι το αφεντικό σου του δίνω 3 εκατοσταρικα. Και δουλειά δεν έχει έχει αλλα 3 βλαμμένα πιο εκεί που μιλάνε όποτε;
Σταυρουλα: θα το θέλα πολύ αλλα δεν γίνεται σήμερα. Ίσως κάποια άλλη μέρα;
;;; : Καταλαβαίνω. Οριστε. Στείλε μου όποτε μπορείς ομορφούλα.
Είπε σχηματίζοντας ενα χαμόγελο έως τα αυτιά. Αααα τι γλυκούλης που είναι με τέτοιο χαμόγελο. Έβαλε το χέρι του στην τσέπη και μου έδωσε ενα χαρτάκι. Μου έκλεισε το ματάκι και έφυγε.
1 μέρα μετα
Κωστας
Εγω
Γεια. Ειμαι το κορίτσι από
την καφετέρια. Εσυ δεν εισαι
αυτός που με έδωσε το τηλέφωνο του;
Κώστας
Ναι εγώ ειμαι. Καλα ειμαι
εσυ;
Εγώ
Καλα ειμαι. Εμ μου ειχες πει
Να σου στείλω όποτε μπορώ
για να βγούμε σήμερα κατά της
8:30 μπορώ. Εσυ;
Κώστας
Τέλεια. Μια χαρά.
Απλά στείλε διεύθυνση
Εγω
^************** **
...
Τέλος Pov
Σταυρουλα: Αυτά έγιναν. Μετα νε έβγαλε σε ένα κλαμπ. Παίχτηκε μια φασουλα. Με άφησε σπιτι μου. Και απλά δεν ξανα βρεθήκαμε. Μιλάμε μόνο από μυνηματα.
Αφροδίτη: Αααα μάλιστα χαχα.
Σταυρουλα: Έλα ντύσου ξέχασες τι είναι σήμερα;!
Πετάχτηκα από την θέση μου και γουρλωσα τα μάτια μου. Πετάχτηκα. Αυτή γέλασε. Εγώ πήγα στην τσάντα μου και έψαξα τι να βαλω
Τελικά κατέληξα σε αυτό...
Να ναι καλα η Ναταλια που είναι από πλούσια οικογενια. Σήμερα θα παω σπιτι. Γύρισαν εχθές αλλα εγώ αποφάσισα να παω σπιτι της Σταυρούλας
Μας φώναξε ο πατέρας για πρωινό κατω. Μιας που έμενε σε διαμέρισμα δεν είχε σκάλες και ήταν 5 βήματα (κ λίγα παραπάνω.) από την κουζίνα. Η κουζίνα και το σαλόνι ήταν ένα...... Το τραπέζι πάνω είχε νουτελα, ψωμάκια και φράουλες. Και μας είχε παραγγείλει τους αγαπημένους μας καφέδες. Ο πατέρας της με ξερει από πολύ μικρή. Ήταν κάτι σαν δεύτερος μπαμπάς μου και εγώ για αυτόν σαν δεύτερη κόρη του. Κατω ήταν επίσης η κυρία. Μας συστήθηκε την λέγανε Κατερίνα. Ωραίο όνομα εεε;Ήταν πολύ συμπαθής και μας είπε οτι έχει γιο στην ηλικία μας. Αφού φάγαμε το φαγητό μας ξεκινήσαμε να παμε στο σχολείο. Ο κύριος Σταματης προσφέρθηκε να μας πάει με το αμάξι του. Ένα ωραίο μαύρο μερσεντές
...
Τώρα έχουμε διάλυμα και ειμαι με την παρέα μου
Ο Δημήτρης με την Νικολ φλερτάρουν ο ένας τον άλλο. Ο Χρήστος κρατάει φανάρι στα παιδιά. Η Νικολ κοιτάει πέρα δώθε να βρει το αμόρε που ακόμα όνομα δε μου έχει αναφέρει. Εγώ κάθομαι πάνω στον Γιώργο. Και με τον Αχιλλέα ανταλλάζουμε ματιές μίσους (νομίζω κατάλαβατε το ενωω)
Δεν μιλούσαμε απλά κοιταζόμασταν, και κάναμε όλα αυτά που ανάφερα πιο πάνω. Τα παιδιά στο προαύλιο τσεπωνόντουσαν, κάποια φασωνωντουσαν περίπου. Ενώ οι άλλες οι ξεπεταγμένες τριβόντουσαν πάνω στα καμάρια τπυ σχολείου μας, ναι καλα. Ο Αχιλλέας συνέχισε να με κοιτάει επίμονα στα μάτια, νευριασμένος, επειδή αποφάσισα να βαλω και εγώ το όνομα μου για να βγω στο 15μελες. Φοβόμαστε Αχιλλέα; Μήπως δεν βγούμε; Μήπως γίνω εγώ φειμους;
Θέλω να την σπάσω στον Αχιλλέα πολύ άσχημα.
Και φυσικά μου ήρθε η τέλεια ιδέα. Σηκώθηκα πάνω από τον Γιώργο και με κοίταξε όλο απορία.
Έκατσα αυτή την φορά πάνω του αλλα γυρισμένη προς σε αυτόν. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα πρόσωπα μας. Εγώ νιωθω αμήχανα πάντως δεν ειμαι τέτοια. Τον φίλησα πεταχτά στο μάγουλο. Σηκώθηκα και έκατσα δίπλα του. Απλά πριν κάτσω
Αχιλλέας: Μαζευτητε.
Οπα οπα οπα. Να τη και η πορδιτσα. Τι ανακατεύετε παλυ γαμωτο άλλη δουλειά δεν έχει
Αφροδίτη: Θες κάτι Αχιλλουκο;
Είπα και τον άγριο κοίταξα. Οχι δεν θα κοντρολάρει αυτός την ζωή μου. Αχιλλέα εισαι πολύ γελασμένος. Πολύ.
Αχιλλέας: Να μαζευτείς
Ξεστωμησε και ύψωσε το τον της φωνής του. Who think he is? Ύψωσε σε εμενα τον τόνο της φωνής του; σε εμενα; Τον πληρώνουν για να μου σπάει τα νευρα; Νευρίασα και εγώ και ύψωσα τον τόνο της φωνής μου.
Αφροδίτη: Οχι; Οτι θέλω κανω. Δεν σου δίνω αναφορά. Το αγόρι μου δεν είναι άλλωστε;
Σηκώθηκα από από θέση μου και έκατσα πάνω στον Γιώργο. Αλλα και αυτός τι μαλακας ούτε να μιλήσει. Να με υποστηρίξει έστω;
Αχιλλέας: Κατέβασε τον τόνο της φωνής σου τώρα. Και κατέβα από τον Γιώργο βρίσκεσαι σε σχολικό χώρο.
Στεκόταν όρθιος, όποτε, μετακινήθηκε απο την θέση μου. Στάθηκε μπροστά μου άγριο κοίταξε πρώτα τον Γιώργο και έπειτα εμενα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και με τράβηξε απο το χέρι με αποτέλεμα να σηκωθώ. Ααα τα νευρα μου
Αφροδιτη: Ποιος νομίζεις οτι εισαι Αχιλλέα; Πες μου ποιος!
Και άρχισα να φωνάζω με αποτέλεσμα. Μέχρι και τα παιδιά, αναφερόμενη στον Δημήτρη και την Νικολ, άρχισαν να μας κοιτάνε. Η Σταυρουλα ομως στο κόσμο της. κλασσικά.
Χρήστος: Μμμ... παιδιά το εχετε παρατηρήσει οτι κάνουμε 15' διάλυμα τι σκ-
Wait what? Τι πέταγετε τώρα και αυτός. Πάμε καλα; Και γιατι μας διακόπτει λέγοντας μαλακιες.
Φυσικά και καταλαβα οτι το έκανε για να ηρεμήσουμε. Αλλα σε εμενα αυτά δεν πιάνουν
Αφροδίτη: Χρήστο. Ράφτω. Δεν είναι η κατάλληλη ώρα για σαχλές
Και φώναξα γιατι πια ειχα νευριάσει πολύ
Αχιλλέας: Ποια εισαι εσυ που θα μιλάς άσχημα στους φίλους μου;
Αφροδίτη: Σταματα πια να ασχολησε μαζι μου.
Αχιλλέας: Είπα ΔΕΝ μου αρέσει ο τόνος της φωνής σου. Για μαζέ-
Πλαφ. Να και η σφαλιάρα.
Αχιλλέας: Αυτό θα το πληρώσεις πολύ άσχημα.
Το μάτι του γυάλισε. Με κοίταξε άγρια. Μου έπιασε τον καρπό του χεριού μου και μου το πίεσε, και να κανω ήχους πόνου
Αφροδίτη: Αντε τραβά στην ποπη σου.
Ψυθηρισα. Οπ. Να τη... χίλια χρόνια θα ζήσει.
Περπατούσε με βήμα πασαρέλε και «γελούσε» όποτε έβλεπε ένα αγόρι του σχολείου μας που έχει κάνει κάτι μαζι του. ΙΟΥ. Στάθηκε δίπλα στον Αχιλλέα και αυτή με αγριοκοιταξε
Ποπη: Αχιλλέα μου φαίνεσαι τσαντισμένος. Τι έγινε. Ποια σε ενόχλησε.
Είπε νιαουριζοντας του. Και με την κόρη του ματιού της με κοιταξε με ένα δολοφονικό βλέμμα
Αχιλλέας: Τίποτα τίποτα. Τέλος πάντων τι κανείς;
Είπε χουφτώνοντας την και κοιτώντας την πονηρά
Αηδιάζω. Έφυγα από εκεί και έκατσα δίπλα στην Σταυρουλα. Ο Γιώργος δεν ήταν εκεί. Ποτέ πρόλαβε και έφυγε, απλά συνέχισα να τους κρυφοκοίταζα.
Ποπη: Καλα ειμαι εσυ μωράκι μου; Θα κάνουμε κάτι μετα το σχόλασμα;
Είπε με πονηρά και ταυτόχρονα τέτοια μάτια 🥺 (δεν ξέρω πως να τα εξηγήσω) στρυφογιριζοντας μια μικρή τούφα από τα μαλλιά της. Ο Αχιλλέας δάγκωσε το κατω του χείλος.
Έλεος η αηδία βαράει τέρμα. Πριν καν ο Αχιλλέας απαντήσει. Ακούστηκε ο Διευθυνητης από τα μεγάφωνα.
Διευθυντής: Παρακαλω όλα τα παιδιά που έβαλαν υποψηφιότητα για το 15μελες του σχολείου να εισέλθουν στο γραφείο μου. Και οι υπολυποι μαζευτητε στον χορό της προσευχής.
Προχορησα για να μπω μέσα στο κτήριο. Πριν προλάβω να μπω ο Αχιλλέας μου έβαλε τρικττροποδια και σκόνταψα. Και ο άχρηστος, ο αναίσθητος άρχισε να γελάει. Τον αγνόησα και σηκώθηκα και έφυγα. Γύρισα λίγο να δω τι έκανε αλλα πήρε ένα σοβαρο ύφος.
Ήμουν εξω από το γραφείο και περίμενα υπομονετικά κοιτάζοντας γύρω μου τον χώρο. Οχι οτι δεν τον εχω ξανα δει. Αλλα βαριόμουν. Δίπλα μου στάθηκε μια φιγούρα αγοριού
Αχιλλέας: Σορρυ για πριν που σου έβαλα τρικτροποδια το έκανα λόγο της έντασης.
Είπε αμήχανα και έπιασε τον σβέρκο του
Αφροδίτη: Οκει.
Ειπα αδιάφορα κ κοιτωντας αλλου
Αχιλλέας: Πως και αποφάσισες να πάρεις μέρος για να μπεις στο 15μελες.
Αφροδίτη: Έτσι.
Αχιλλέας: Δεν έχεις ελπίδες.
Λέει με ειρωνικό γελακι.
Οπα. Και αν έχει δίκιο;
Και αν απλά γίνω ρεζίλι;
Θα μου το χτυπάει για παντα οχι Θεέ μου.
Αφροδίτη: Οτι πεις Αχιλλέα.
Αχιλλέα: Όταν βγεις με 3 ψήφους και εγώ με 200+ μην κλαις.
Αφροδίτη: Το καταλαβα. Αχιλλέα.
Αχιλλέα: Λοιπόν καλη αποτυχία Αφροδίτη
Δεν έδωσα σημασία ούτε απάντησα. Δεν έχει καν σημασία.
Μιλήσαμε στα παιδιά του σχολείου αν και εγώ απλά είπα οτι με λένε Αφροδίτη Βασιλειαδου και οτι θα κανονίζω εκδρομές και θα κανω κατασκευές. Τα αγόρια φαινόντουσαν να ψυθιριζουν για εμενα μόλις πήγα και ο Αχιλλέας με αγριοκοιταζε. Όταν αυτός βγήκε όλες οι κοπελίτσες φώναζαν «Αχιλλεααα μου» «Αμάν ο κούκλος» «Αχιλλουκοοο» Ναι ξέρω τραγικό έτσι δεν είναι;
Τελικά δεν μπήκαμε εμείς στις τάξεις που είμασταν στο 15μελες. Καθήσαμε στην αίθουσα στην οποία θα ερχόμαστε το 15μελες για να συζητάμε. Ήταν η πιο όμορφη αίθουσα του σχολείου. Καινούργια γραφεία. Φρεσκοβαμμένοι τοίχοι. Βιβλιοθήκες με βιβλία. Φωτογραφίες σε κορνίζες. Καινούργια φωτιστικά. Μιλάμε για πολυτέλειες.
Οπα περίμενε. Σοβαρά πιστέψατε κάτι τέτοιο;
Μιλάμε για ελληνικό δημόσιο σχολείο έτσι.
Τι μυαλά κουβαλάτε. Αυτό θα γινόταν μόνο σε ταινία επιστιμονικης φαντασίας ρε μπρο μου.
Εγώ κοίταξα τπν χώρο και βγήκα εξω. Για να καταλάβατε πως ήταν οντως και αληθινά αυτήν την φορά. Ένα απλά καταδιαλιμενο μεγάλο ξύλινο γραφείο κάθετος με καρέκλες μαθητικές καταδιαλιμενες και αυτές. Το χρώμα στους τοίχους το μισό έχει βγει. Το τσιμέντο αστα να πάνε. Και γενικός ένα μαύρο χαλι.
Αφού τελείωσαν οι τάξεις με το μέτρημα τα κατέβασαν κατω. Οι καθηγητές άρχισαν να μετράνε εμάς δεν μας άφησαν να δούμε, φυσικά.
...
Ειμαι στην στάση λίγο πιο κατω απτό σχολείο πίνοντας καφε, ακούγοντας μουσική στα AirPods μου και περίμενω το λεωφορείο να παω στο σπιτι του Γιώργου να αράξουμε. Για στάση λεοφορειου στην Ελλάδα είναι πολύ όμορφο. Είναι με ένα ωραίο άσπρο απαλό χρωματακι και δίπλα από το παγκάκι έχει ενα ωραίο δέντρο με ροζ λουλουδάκια που τα κλαδιά και τα λουλούδια του φτάνουν και απλώνονται πάνω από την «στέγη»
Κάθομαι ήσυχα χαζεύοντας γύρω μου και περιμένοντας την ώρα που θα έρθει το λεοφορειο να δω τον Γιώργο. Κάποιος στάθηκε μπροστά μου με την μηχανή του. Δεν έδωσα σημασία.
Αχιλλέας: Τι κανείς εδώ; Αυτό το λεοφορειο που θα περάσει πάει μακριά. Κοντα στο σπιτι μου.
Φυσικά και αυτη η ηρεμια δεν θα κρατουσε για πολυ. Άφησα το κινητό μου και τον κοίταξα με νευρα κάνοντας eyeroll
Αχιλλέας: Καλα καταλαβα.
Είπε ξεφυσώντας ξενερωντας.
Αφροδίτη: Ναι.
Είπα και ξανα έπιασα το κινητό
Αχιλλέας: Είναι ένα 15' και βάλε από εδώ. Και το λεοφορειο θα αργήσει έλα να σε παω εγώ. Έτσι και αλλιώς σπιτι μου μένει.
Αφροδίτη: Δεν θα ερχόταν η Ποπη;
Αχιλλέας: Οχι μου το ακύρωσε. Λογικά θα πάει σε άλλο γκόμενο.
Αφροδίτη: Ένταξη, δεν θέλω να με πάρεις εσυ.
Αχιλλέας: Οτι πεις αλλα να ξες οτι ο φιλαράκος έχει βγει με κάτι φίλους του.
Αφροδίτη: Ααα μάλιστα. Τότε να φεύγω και εγώ από εδώ άδικα περιμένω.
Αχιλλέας: Αα οκει.
Αφροδίτη: Θα κάθεσαι για πολύ ακόμα εδώ;
Είπα και κοίταξα άλλου μετριασμένα
Αγνόησε τελείως την ερώτηση μου πάντως
Αχιλλέας: Ο Άρης είναι σπιτι;
Αφροδίτη: Φεύγω.
Είπα και εγώ αγνοώντας την ερώτηση του.
Αχιλλέας: Αφροδίτη μίλησα.
Αφροδίτη: Δεν είπα ποτέ το αντίθετο, αν και καλύτερα θα ήταν μα μην μιλούσες.
Αχιλλέας: Καλα στην τελική άσε με να σε παω εγώ σπιτι. Θέλω να παω να δω τον Άρη.
Αφροδίτη: Δεν είναι κόπος παω και μόνη μου ρε Αχιλλέα
Αυτός μετριασμένα σηκώθηκε από την μηχανή και στάθηκε μπροστά μου.
Συγγνώμη που άργησα να βγάλω κεφάλαιο. Απλά βαριεμαι ΣΟΡΡΥ💀😬. Επίσης ειμαι πολύ κουρεμένη και ψάχνω ιδέες να τακτοποιηθώ. Θα βγάλω 2 σήμερα. Και αύριο. Αλλα σας έκανα μεγάλο κεφάλαιο!
Θα προσπαθήσω να ειμαι πιο ενεργή αλλα βαριεμαι πια και διαβάζω αντί να γράφω. Απλά πείτε μου ποιες μέρες να προσπαθώ να βγάζω κεφάλαιο
Τι λέτε τώρα να γίνει μεταξύ τους😏
Το επόμενο λογικά θα βγει ή σήμερα το βράδυ ή τελικά αύριο μαζι με το άλλο😜
Επίσης είδα τα ατομα που με βάζετε στην λίστα ανάγνωσης και δεν ξέρετε τι χαρά μου δίνεται🩷💜