"Body guard p-po?"
Gulat akong napatingin sa kaniya matapos marinig ang sinabi nito.
"Yes hija, 'yon ay kung papayag ka?" She smiled.
I couldn't help but to shift my gaze sideways to look at the nerdy hot man for confirmation. And I just saw him looking at me and then nodded a little afterwards.
"Give her my calling card, Louie." She commanded. "Text me if you wanted to work for me, hija. Let's discuss the full details if you're interested."
Agad namang iniabot sa akin ng nagngangalang Louie ang isang itim na card at tinanggap ko nalang din ito.
"We're now leaving, hija. Masyado nang lumalalim ang gabi. I'll see you when I see you again." She smiled again.
Napayuko nalang ako ng konti sa kaniya para magbigay ng galang. Maya't-maya pa ay sumunod na rin sa kaniya si Louie kasama ang tatlong malalaking tao.
What was just happened?!
Napatingin nalang ako sa card na hawak-hawak ko na ngayon. Sa tingin ko ay hindi basta-basta ang matandang babae na iyon. Masyadong nagsusumigaw ang awtoridad at kapangyarihan niya sa paraan ng pananalita, pananamit, at paglalakad nito.
Who is she?
Sapo ko pa rin ang kanang balikat ko kung saan ako tinamaan ng bala habang papalabas ako ng bar na iyon. Marami pa ring mga tao sa labasan ang nakikita ko nang tuluyan akong makalabas doon. Dumiretso na ako sa waiting area kung saan dumadaan ang mga pampasaherong bus. Hindi naman ako nahirapan sa paghihintay dahil ilang oras lang ang lumipas ay nakita ko na rin ang paparating na bus.
Agad na akong sumakay at pinili ko na ring umupo sa kaliwang bahagi ng upuan malapit sa bintana. Pansin ko na sobrang tahimik ng buong bus pero hindi ko nalang pinansin iyon dahil siguro'y masyado na talagang late ngayon kaya konti nalang ang sumasakay.
Isinandal ko nalang ang ulo ko sa upuan at ipinikit ng konti ang mga mata ko. Nakakapagod din ang buong araw na ito!
But at least I successfully accomplished my mission tonight!
Napahinto pa ng konti ang bus nang may biglang sumakay na mga pasahero. Pero hindi rin tumagal ito ng ilang minuto dahil agad na ring umandar ulit.
It takes twenty minutes before the bus finally stop by in another waiting area near the apartment where Anna and I are staying. I didn't wait for any minutes, I fastly stood up and get out the from the bus.
May dalawa pang lalake at isang babae ang bumaba kasama ko pero hindi ko na sila binigyan pa ng atensyon. Pagod ako at gusto ko nalang talagang magpahinga!
I'm just a few inches towards my apartment when I suddenly stop when I felt strange! Intentionally, I slow down my pace and build up my defense when I saw the two young man who were also get out from the bus a while ago. I'm not pretty sure if they're also a residence from the apartment where we staying and they just went home late tonight like me.
They are both wearing the all black clothes and even wore a black cap. There's a presence of lights here outside the apartment but it's just dim. Just perfect for those people who want to hide their faces if they went in late at night from work.
Nagpanggap pa ako kunwaring lumingon sa likuran para makita lang sila. At agad akong nakaramdam ng kung ano nang mapag-alamang hindi pamilyar sa akin ang mukha ng dalawang 'to sa lugar namin. Kung minsan kasi ay lumalabas din kami ni Anna sa room namin para makihalubilo sa iba pang mga katabi namin na nakatira sa buong lugar. At ngayon, masasabi kong hindi ko pa talaga nakikita kahit kailan ang mga lalakeng ito dito!
I'm not feeling good with this one!
I tried to act normal and walked as if I didn't sense something wrong about them. I just hurriedly double my pace when I reached at stairs of the apartment.
Pansin ko naman ang hindi agad pagsunod sa akin ng dalawang lalake kaya kinuha ko ang pagkakataong iyon para takbuhin ang hallway patungo sa dulo kung saan naroroon ang room namin ni Anna. Mabilis kong binuksan ito gamit ang spare keys na meron ako at dumiretso agad sa kwarto nito.
Seems like she's having a good sleep because I could even heard her snoring a little.
"Anna, wake up!" I whispered.
At first, she didn't reply to me and she even cover up her body with her blanket. Damn it!
"Anna, come on! It's not the right time to be hard-headed!"
Malakas kong gising sa kaniya at nang marinig ang mahina nitong reklamo ay sinadya kong hampasin pa siya ulit ng unan!
"Aray! Ano ba, Beb?! Ang sakit non, ha?!"
"Tss, kasalanan ko ba kung matigas ang ulo mo. I said wake up!"
Agad na akong tumayo mula sa pagkakaupo sa kama niya at pasimpleng sumilip sa ilalim ng bintana. Nakita ko naman agad ang dalawang lalake na nakatayo sa harapang banda ng apartment habang may kausap sa phone. Nakatingala naman ang isa pang kasama nito sa direksyon ng kwarto namin! Maya't-maya pa ay pumasok na sila sa entrada ng apartment!
Damn it!
"Bakit mo ba ako ginising ha, Beb?"
Wala pa sa ayos ang itsura ng kaibigan ko habang nagtatanong. Nakapikit din ang mga mata nito kahit nakaupo na sa kama.
"Wake up! Get your credentials and important things. We have to leave now!"
Sagot ko nalang bago kinuha ang isang pack bag ko sa gilid at nilagay ang mga mahahalagang dokumento ko at mga gamit.
"W-what was happening?!"
Gulat na tanong naman niya sa akin matapos makita ang pagmamadali ko. Tumayo na rin ito habang sinusundan lang ang mga tingin ko.
"Mamaya ko na ipapaliwanag sayo, Anna. Just fix your things now!"
"Bakit nga kasi?!" Natatarantang tanong niya pa ulit pero sinunod naman ang sinabi ko.
"We're not safe here. They're coming!" Sagot ko bago tuluyang isinukbit ang bag sa likuran.
"Who the fuck are they?!"
Hindi ko na nagawa pang sumagot sa kaniya matapos marinig ang sunod-sunod na katok sa pintuan ng kwarto namin. Sabay naman kaming napalingon dito!
"Shh!" I tried to shut her. "Huwag ng maraming tanong, Anna. We need to get out from here!"
Sinubukan kong lumingon sa paligid. Nakabukas ang lahat ng ilaw sa buong kwarto kaya mahina akong naglakad papunta sa main switch at pinatay ang lahat ng ito.
"XyZ! H-how can we get out from here?!" I can sense the nervousness in my friend's voice so I did all my best to calm her.
"There's no other way here except from the main door. Here's the plan. Makinig kang mabuti sa akin, Anna!"
"W-what?"
Mabilis akong tumakbo papunta sa kama ko at agad na yumuko para hilahin palabas ang isang malaking itim na bagahe.
"W-what are you doing, Beb?! Do you really need to pack things up when we're already in the midst of trouble huh?!"
"Tss, I'm not crazy to do that thing, Ashianna."
Huling sagot ko bago buong pwersang binuksan ito. Tumambad agad sa akin ang iba't-ibang collection ng mga baril at kutsilyo sa loob nito. Narinig ko pa ang pagsinghap ni Anna na mukhang hindi inaasahan na meron ako ng mga ganito klaseng bagay.
I started to collect these things back then when I was being trained by my superior. I was just fifteen when I realized that there's a hidden sanctuary for those higher officials. Someone bring me to the hideout with some other orphan kids to mold us in becoming a great fighter. A fighter that they could used for their missions and cases once we are skilled and wise enough to deal with the situation. They raised us, dress us, and offered a home for us. And as time passed by, the family becomes bigger.
And I am a part of it now. I worked as undercover woman under PMAJ Monte Carlo. I need to pay back the goodness they gave to me right after I lost my parents because of those unknown big fish who brutally killed them in front of me-who makes my life a living hell!
"S-sa buong buhay ko, ito palang ang unang beses na makakakita ako ng tunay na mga armas! Jusko! Sino ka ba talaga, Beb ha?" Hindi makapaniwalang tanong pa nito sa akin.
"I'm no one. I'm just a woman who's searching for the truth and aiming justice for my parents who killed by the unknown people!"
"You really need to tell me everything once we'll be free from here, XyZ!"
"I will. But for now, this is the plan." I answered before I go get the 45 caliber of gun and assemble it.
Isinuot ko na rin sa lagayan sa magkabilang binti ko ang dalawa pang maliliit na kutsilyo. Ipinalibot ko naman sa bewang ko ang lagayan ng baril at may kasama pa itong isa pang baril.
"You know how to use this one?" I pointed out to the other 45 caliber of gun.
Agad namang umiling ito ng paulit-ulit.
"Oh gosh! I don't have any knowledge about it, Be-"
Hindi na nito naituloy pa ang sasabihin matapos namin marinig ang malakas na pagbukas ng pintuan. Mukhang sinira na nga ng mga tarantado ang pintuan namin!
"Here's the plan. I'll go entertain them first and you'll gonna run towards the door. Make sure that you'll run fast so they won't caught you!"
"Paano ka?"
"Don't mind me. I can handle myself. I'll see you in the waiting area of the bus. Okay?"
"Got it, beb!"
"Good!"
"Beb?"
"Hmm?"
"Please, be safe."
I released my breath. "I will. Now go!"
Huling sigaw ko bago gumulong sa single couch nang tuluyan ng magpaulan ng bala ang mga tarantado!
Masakit ang tama ko pero pinilit ko nalang muna itong ininda. Itinapon ko ang isang vase sa kaliwang gilid para gawing peke ang mga kilos ko at agad naman itong pinaulanan ng putok ng mga lalake. Mabilis akong lumabas mula sa pinagtataguan at diretsong binaril ang isang kasama ng lalake.
Bullseye!
Isa nalang!
Hind ako pwedeng mamatay dito ngayon. Hindi ko pa tuluyang nakakamit ang hustisya para sa mga magulang ko!
Napahawak nalang ako sa magkabilang tenga ko nang sunod-sunod na pinaulanan ng bala ng kalaban ang likuran ng mahabang couch na pinagtataguan ko. Tinanggal ko lang ang takip dito nang tumigil na ng pagpapaulan nila ng bala.
I just smirked when I heard him cursing some words when he longer don't have some extra magazine with him. Good for you!
Mabilis akong tumayo at lumabas sa pinagtataguan ko matapos makasigurado na wala nga itong bala. Tinawid ko rin agad ang distansya sa pagitan namin habang nakatutok sa kaniya ang baril na hawak ko.
"Sinong nag-utos sayo na ipapapatay ako?!" I asked.
He didn't replied.
Maya't-maya pa ay sunod-sunod nalang akong napasangga at napaiwas sa mga suntok nito sa akin nang walang pasabi niya akong sugurin.
I fastly blocked his punch using my elbow and I did all my best to stop him from hurting me. He even tried to kick me out but automatically, I hold up his legs and hit him there real hard using my elbow. I even do some twist to his bones. Afterwards, I heard him muttered some cusses because of how painful it brings.
"Sabihin mo! Sino ang nag-utos sayo?!" Sigaw ko ulit sa kaniya.
Hindi niya ako sinagot kaya mas lalong nag-init ang ulo ko at agad na kinuha ang kutsilyo na nakasuksok sa hita ko. Nang makita siyang bumangon ay agad na akong tumalon sa mesa at sinugatan ang kanang braso niya. Narinig ko pa ulit ang konting daing niya bago ako binato ng isang unan dahilan para mapaatras ako ng konti at kinuha niya naman ang pagkakataong iyon para makatakas!
Pero ang nakapagpahinto sa akin sa akma kong paghabol sa kaniya ay ang huli niyang sinabi.
"Figure it out with yourself. I know you're good at it."
Naiwan nalang akong nakatayo doon habang nakaharap sa ngayo'y nakabukas ng bintana at isinasayaw naman ng hangin ang puting kurtina namin.
Ang boses na 'yon!
Kilalang-kilala ko ang boss na iyon! Pero bakit? Anong ginawa ko para gawin niya sa akin ito?!
"Zebedee hoy! Down to earth, beb. Naririnig mo pa ba ako?"
Napabalik ako sa tamang pag-iisip matapos marinig ang boses ni Anna. Kasalukuyan kaming nakatambay sa snack bar na pinagtatrabahuan namin noon habang kumain ng mga inorder naming snacks. Mabuti nalang at wala si MJ kaya nakapasok kami sa tulong ni Manong guard na siyang malapit din sa akin noon.
"I'm sorry. Ano ulit yong sinasabi mo?"
"Haist! Nevermind it. I just wanna know what was really happened earlier?" She asked and take a bit on her burger.
Nakasandal naman ako sa sandalan ng upuan habang nakatingin nalang sa kaniya. Tapos na akong kumain kaya hinihintay ko nalang din siyang matapos. Mabuti nalang talaga at nadala ko pa ang wallet ko kanina dahil kung hindi ay siguradong wala kaming pambayad dito.
"We were being haunt." I simply replied.
"Tanga! Hindi 'yan ang gusto kong marinig mula sayo." Asik naman niya sa akin.
"Ano bang gusto mong malaman?"
"Lahat! Lahat ng bagay na tungkol sayo. Lalong-lalo yong dahilan kung bakit may humahabol at gusto kang patayin."
"Maybe because of my job."
"Ano ba talaga ang dahilan kung bakit pumasok ka sa trabahong 'yan, Beb? And why are you look so expert in using those lethal weapon?"
"Gusto mo talagang malaman?"
"Oo naman!"
"Fine, as I told you earlier. I'm working as undercover woman under the supervision of Police Major Monte Carlo. I was trained to used those things since I was too young. I am one of those orphan kids who trained to become a great fighter. A fighter that they used in any cases or situations."
"Hindi ka ba pwedeng umalis na lang d'yan, Beb?"
"Nah, I can't. I pledge to myself and to the organization that I will risk my life in serving them as I need to pay back the goodness they once did to me. I was too young when I lost my parents. I was one of those kids which MAJ Monte Carlo bring to that hidden place. And I was too young to realized that there is a hidden sanctuary for those orphan kids like me. They let us eat and stayed there. They also trained us, dress us, and mold us to become a great fighter. And as time passed by, the organization makes bigger."
"Isn't it too much? You already did everything."
"Pwede naman akong umalis na, pero hangga't hindi pa ako nakakahanap ng kahit konting ideya na makakapagbukas sa akin ng pintuan para mahanap ang hustisya sa pagkamatay ng mga magulang ko ay mananatili pa rin ako doon."
"What do you mean, Beb?" She frowned.
"Naniniwala akong hindi normal na tao lang ang pumatay sa mga magulang ko. Alam kong may sapat na kapangyarihan ito kaya malakas ang loob niyang gawin ang bagay na iyon. Bata palang ako nang makita ko na kung paano harap-harapang ginahasa ng mga tanginang lalake na iyon ang nanay ko at walang awang sinaksak ang tatay ko. Masyado pa akong bata para maligo sa sariling dugo ng mga magulang ko! At hindi ako tanga para hindi maintindihan na may importanteng parte o nalalaman ang mga magulang ko para kailangan nilang patahimikin!"
"I'm s-sorry to heard that, Beb."
"It's okay, Anna. It's all been done. All I want right now is to serve the justice for my parents."
"By risking yourself with that dangerous game?"
"Oo. Naniniwala akong mas madali kong mahahanap ang katotohanan kapag nagsimula akong maghanap sa dilim."
"But you're just a woman, Beb. What power you can do to smash those powerful walls?!"
"You're right, Anna. But I am a woman... and not just a woman." I emphasized. "I am capable of my doing. And if getting justice for my parents means of risking my life in danger, then I'll take the last leap of courage to risk it."
"You're playing with flames, Beb. Be careful cause it might gonna burned you."
"I know. And I am ready for that."
Hindi ko maiwasang mapakuyom nalang sa sariling kamo habang tinitignan ang isang maliit na kandila na nakadesinyo sa gilid ng wall.
Pagbabayaran nila ang ginawa nilang kahayupan sa mga magulang ko! Malas lang dahil binuhay pa nila ako. At ngayon na ang panahon para maningil ako.
For whoever you are who killed my parents, prepare for your lost. I'm gonna sue you till my last breath!
"Beb, pagod na pagod na ako. Wala ba talaga tayong pwedeng matulugan kahit ngayon gabi lang?"
Narinig kong reklamo na naman ni Anna habang naglalakad kami sa mahabang daanan pasado ala una na ng madaling araw.
"My gosh! Hindi ko na talaga kaya ang sakit ng paa ko e. Tara doon muna tayo sa Bus stop station, oh!" Aniya bago ako hinila papunta doon.
Wala na masyadong dumadaan na mga kotse dahil na rin sa siguro madaling araw na. Buong pwersa namang inilapag ni Anna ang bag niya sa upuan at hinarap ako.
"Paano na tayo ngayon?"
"E di dito na tayo matulog, wala na tayong pamimilian, Anna."
"Oo nga naman. Bahala na, at least medyo safe rin naman tay-shit!"
Hindi na niya nagawa pang maituloy ang sasabihin matapos kaming daanan ng dalawang humaharurot na kotse. Dahilan para pareho kaming makakain ng alikabok!
Kapag minamalas ka nga naman oh!
"Beb! Hindi pala tayo safe dito! Ayoko na talaga!" She blurted out. "Wala ka na ba talagang pwede nating malapitan o matuluyan?"
"Meron pang isa..."
"Talaga?!" Parang nagningning naman agad ang mga mata nito matapos marinig ang sagot ko.
"Kaso... h-hindi pa ako sigurado kung tatanggapin ko e."
"Sino ba?"
"Yong alok sa akin ng matanda."
Kitang-kita ko naman kung paano nanlaki ang parehong mga mata nito at hindi makapaniwala akong tinignan.
"Anong tingin 'yan?"
"Oh my gosh, pumatol ka sa matanda, Beb?! Sugar daddy gano'n?"
"Baliw! Hindi ha, babae kasi e."
"Aws... Akala ko lalake e. E di gora na tayo sa kaniya. Mag-iinarte ka pa ba e lumalapit na pala ang grasya!" .
Wala na akong nagawa kundi ang tumango nalang sa kaniya at nagtext sa number na nakasulat sa itim na card. Hindi ako sigurado kong gising pa ba ito ngayon pero nagbabakasakali nalang talaga ako. Hindi naman ako nabigo dahil agad na nag-reply sa akin ang numero na 'yon at binigyan pa ako ng address ng bahay.
"Auh... Beb?"
"Oh?"
"Tama ka ba talaga sa address na pinuntahan natin? Hindi naman kasi ata bahay 'to kundi white house."
"Ito naman ang nakasulat sa address e."
"Hmm, halika... tanungin nalang natin yong dalawang guard oh!" Aniya at hinila nalang ako papalapit sa dalawang lalake na nakabantay.
"Auhmm... excuse me, Manong. Ito ba ang bahay ni Madam Victoria Trina Nevada?"
"Oo, ito nga. Anong kailangan niyo?" Seryusong tanong ng isang lalake.
"Auhm, pwede ba namin siyang kausapin?"
"Natutulog na si Madam Trina ngayon, nakapag-set na ba kayo ng appointment kay Sir Louie?" Tanong naman ng isa.
"Ha? E wala e. Pero kasi kailangang-kailangan na po talaga namin siyang makausap ngayon e."
"Pasensya na Miss, pero hindi talaga pwede."
Sagot nito at agad na kaming tinalikuran. Pero hindi pa sila nakakatatlong hakbang ay nagsalita na ulit ako dahilan para mapalingon ulit sila sa amin.
"She told us to let you see this one."
Dahan-dahan kong iniangat ng konti ang black card na ibinigay sa akin ni Madam Trina at nakita ko naman agad ang pagbabago ng ekspresyon nila.
"Pasok na kayo, Miss. Ipapaalam nalang namin kay Sir Louie ang pagdating ng presenya niyo."
"Wow ha?! Kani-kanina lang ayaw niyo kami papasukin e noh? Anong nangyari ngayon?" Asik pa ni Anna sa kanila.
"Tama na 'yan, Anna." Awat ko nalang sa kaniya bago sinenyasang pumasok na sa loob. Napairap nalang ito bago padabog na pumasok. Haist!
I couldn't help myself but to roam my eyes around the whole front area as I realize how huge it is. The white old-fashioned Mansion is shouting its power! And it's quite fascinating! I also saw the two huge vases designed at the both side of the main door and the dim lights is just perfect to illuminate the tiny sparkling stones that are constructed in the side of an old water fountain.
"All my life I never saw a glamorous Mansion like these for real! Sa fairytale books ko lang naiimagine 'to e!"
"Ako rin..."
"You two, get inside, now."
Pareho kaming napalingon sa pamilyar na boses mula sa main door ng Mansion. Nakatayo na doon si Louie habang hinihintay ang paglapit namin.
"Hoy Beb, kilala mo ba siya?! My gosh, ang pogi naman ng nerd na 'yan! Nakakalaglag panty, Hahaha." Mahinang bulong naman agad sa akin ng kaibigan ko habang hindi iniaalis ang mga tingin kay Louie.
"Umayos ka nga, Ashianna. Baka marinig ka!" Sita ko nalang sa kaniya bago sumunod na kay Louie.
"Welcome to the Mansion. Madam Trina is already resting now. So, I'm just letting you stay at one of the guest room here, tonight. We'll change your room once you already accept the contract." She looked at me straight.
"Auh, nagtatagalog ka ba, Sir?"
Napatampal nalang ako sa sariling noo matapos sumingit ni Anna sa pagsasalita nito. Napatingin naman sa kaniya ng konti si Louie bago bumuntong-hininga.
"Yes, but I muc-"
"Oh english na naman."
"Anna, ano ba?" Lingon ko naman sa kaniya.
"Oh oh, sorry... You may continue what you're talking, Sir."
"As what I have told you, you are free to roam around here. Feel free to go in the kitchen when you're hungry. Just don't go to the west wing of the mansion."
"Bakit?" Si Anna na naman ang sumagot.
"Because it's dangerous. Now, rest. We'll see you two tomorrow morning. Have a nice sleep, girls." Huling aniya bago kami iniwan doon.
"Ang suplado naman ng lalakeng iyon, Beb! Pero ayos lang, yummy siya. Hahaha."
"Baliw ka na talaga, Ashianna." Saad ko nalang bago pumasok na sa loob.
Hindi ko maiwasang pagmasdan ang kabuuan ng room. Halos doble pa ata ang space nito sa apartment namin e. May sariling dressing room, bathroom and sala set ang buong kwarto.
"Hay salamat, makakahiga na rin sa malambot na kama!"
Napahawak naman ako sa tiyan ko matapos marinig ang pagkalam ng sikmura ko.
"Naku, 'yan na nga ba ang sinasabi ko e! Ang konti kasi ng kinain mo kanina kaya ayan, nagutom kana ulit tuloy. Kumain ka muna doon sa kusina, malaya naman tayong makakakain ng kahit ano doon sabi ng poging antipatiko!"
"Ayos lang ako, bukas nalan-"
Hindi ko na nagawa pang maituloy ang sasabihin ko matapos marinig ang pagtunog ulit ng tiyan ko!
"Labas na kasi, Beb. Gusto mo samahan nalang kita?"
"Huwag na, baka mag-ingay ka lang sa buong paligid e."
"Hoy grabe ka sa'kin, Zebedee!"
Natawa nalang ako sa itsura niya bago tuluyang lumabas ng kwarto. Hindi ko naman kabisado ang buong lugar kaya dahan-dahan nalang akong naglakad at tumingin-tingin sa paligid.
Pakiramdam ko ay nakakalahating oras din ang nasayang ko bago ko makita ang isang nakaawang na pintuan sa dulo at malamang ito na nga ang kusina. Hindi na agad ako nag-aksaya pa ng oras. Mabilis ang mga lakad ko papunta roon at agad ng pumasok.
Malamlam ang ilaw dito kaya mas nagkaroon ako ng kumpiyansang kumain ng lahat ng gusto ko. Napagdesisyunan kong puro light foods nalang ang kainin ko at baka hindi rin kayanin ng sikmura ko. Mahirap na, baka sumakit lang e!
Nagtaka pa ako ng konti sa desinyo ng buong kusina dahil kakaiba ito kumpara sa mga normal na kusina na nakikita ko. May sariling sala ito at halos puro bar counter lang ang nakikita ko. Nasa'n ang mga gamit dito?! Hindi ko nalang pinagtuunan ng pansin iyon.
Nasa kalagitnaan lang ako ng pagkain nang bigla akong mapahinto matapos marinig ang nakakatakot na boses.
"What the fuck are you doing here in my kitchen?!"
Hala!
_____________________
A/N: to the man who reading silently behind this wall but too persistent to ask for an update from me, here it is. Enjoy, ze!