Unicode
~~~~~~~
" ငါစိတ်ထင်မင်းလာတာမမှီတော့ဘူးထင်နေတာ.."
" ကားနည်းနည်းကြပ်နေလို့ ဆရာဝန်ဘာပြောလဲ.."
" နောက် 10 မိနစ်နေရင် ခွဲတော့မယ်တဲ့.."
ဟုတ်တယ် Yibo ခွဲစိတ်မဲ့နေ့ကိုရောက်လာခဲ့ပြီး မကြာခင်မှာလည်း ခွဲစိတ်ရတော့မယ် XiaoZhan လက်တွေတုန် ရင်တွေတုန်နေပေမဲ့ အတတ်နိုင်ဆုံး ဘာမွမျဖစ္သလို ဟန်ဆောင်နေရသည် Yibo ရှိတဲ့အခန်းလေးထဲကိုဝင်သွားတော့ အေဖ နဲ့ အေမ နဲ့ ZhuoCheng နဲ့ကို စကားပြောနေတဲ့ Yibo ကို တွေ့လိုက်ရသည်..
Yibo အေဖ အေမ နဲ့ ZhuoCheng က အစောကြီးရောက်လာပြီး Yibo နဲ့ ရှိသမျှ အချိန်လေးတွေကို အတူတူကုန်ဆုံးနေကျသည် အားလုံးရဲ့စိတ်ထဲမှာ Yibo နဲ့ ကေလး အန္တရာယ်ကင်းဖို့တာ ဆုတောင်းနေမိကြသည်..
" အကို..Haikuan Ge ရော လာတယ်?..."
" လာရမှာပေါ့ Yibo ရဲ့ အရေးကြီးတဲ့နေ့ပဲ.."
Haikuan သွားလေးတွေပေါ်တဲ့အထိ ပြုံးပြကာ စကားပြောလာသော Yibo ကိုကြည့်ပြီး Haikuan လည်း ပြန်ပြုံးပြကာ လူကြီးတွေရှိနေတာကြောင့် လူကြီးတွေကို နှုတ်ဆက်စကားပြောလိုက်လေသည်..
Haikuan ZhuoCheng ကို ကျော်ကာ Yibo အနားသွားပြီး ခေါင်းလေးကို ဖွဖွပွတ်ပေးရင်..
" စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလား.."
" ဟုတ် အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားနေတာ.."
" အေးအေးဆေးဆေးတာနေနော် Yibo ရော ကလေးရော ဘာမှမဖြစ်ဘူးလို့ ကျွန်တော်ယုံတယ် အဲ့ဒါကြောင့် အားတင်ထားနော်.."
ဘယ္ဘက္လက္က Yibo ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးနေပြီး ညာဘက္လက္က Yibo လက်လေးကို ကိုင်ကာနှစ်သိမ့်ပေးနေသော Haikuan Ge...Yibo ပြုံးလိုက်ပြီး Haikuan Ge အနောက်မှာ ရပ်နေသော XiaoZhan စီကို လန်ကြည့်လာလေသည်.
" Yibo Ge ကြံခို်င်ရမယ်နော် ကျွန်တော် Ge နဲ့ ကလေးလေးကို အပြင်မှာစောင့်နေမယ်နော်.."
ZhuoCheng စီက နှိစ်သိမ့်စကားထွက်လာပြီး အကိုဖြစ်သူကို ဖက်ချလိုက်လေသည် Yibo လည်း ပြန်ဖက်လိုက်ပြီး..
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် Chengလေး.."
" ကျွန်တော် Ge ကို ချစ်တယ်နော်.."
" Ge လည်း Chengလေး ကို ချစ်ပါတယ်.."
အားလုံးနှစ်သိမ့်စကားပြောပြီးတော့မှ XiaoZhan အလှည့်ရောက်လာသည် XiaoZhan Yibo အနာသြားကာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး စကားပြောဖို့တာရှိသေးသည် အခန်းထဲကို နပ်စ်တစ်ယောက်ကဝင်လာလေသည်..
" လူနာ ခွဲစိတ်ခန်းဝင်ရမဲ့အချိန်ရောက်ပါပြီး.."
နစ်ပ်မ နဲ့ အတူတူ ယောကျာ်းလေးနစ်ပ်တို့လိုက်လာပြီး Yibo ရဲ့ ခုတင်လေးကို တွန်းကာ အခန်းထဲက ထွက်ဖို့အလုပ်...
" အကို..."
အခန်းထဲမထွက်ခင် တုန်ယင်နေသော လေသံဖြင့်ခေါ်လာသော Yibo ကြောင့် XiaoZhan အနားကိုသြားကာ နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည် Yibo နဲ့ ထက္တူ XiaoZhan လည်း ကြောက်စိတ်တွေဝင်လာလေသည်..
" ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော် ကိုယ္ဒီမွာပဲစောင့်နေမယ်.."
XiaoZhan Yibo စိတ်အေးရအောင် ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှန်မသိတာကြောင့် Yibo ရဲ့ လက်လေးနှစ်ဖက်ကို စုတ်ကိုင်ကာ နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်..
" ကိုယ်မင်းကိုချစ်တယ် Yibo ..မင်းအန္တာရာယ်ကင်းစေရမယ်
ကိုယ်မင်းကိုဒီနေရာကနေ အားပေးနေမယ်နော်..
ကိုယ်ရယ် မင်းရယ် ကလေးလေးရယ်အတူတူအိမ်ပြန်ကြမယ်နော်"
Yibo ခေါင်းညှိပ်ပြလိုက်ပြီး မျက်ရည်တွေကအဆက်မပျက်စီးကျလာတော့သည် ဒီလိုခံစားခ်က္က ဘာလဲ Yibo လည်းမသိဘူး..
Yibo ကြောက်တယ်လို့ခံစားရတယ်...
အကိုစီကိုပြန်မလာနိုင်မှာကို ကြောက်နေမိတယ် အကိုစီကအခ်စ္စကားပြောတာတွေ နားမထောင်ရတော့မှာကို ကြောက်မိသည်..
ခွဲစိတ်ခန်းထဲတွင်း ပုံမှန်ထက်များသော ဆရာဝန္မ်ားက Yibo ကို စမ်းသပ်နေရင် Dr.Jin က အနားကိုလာကာ..
" နည်းနည်းတော့နာမယ် Yibo သည်းခံထားနော်.."
Dr.Jin ပြောပြီးတာနဲ့ ဆေးထိုးအပ်ကို Yibo ရဲ့ ဗိုက်နဲ့နီးတဲ့ ကျောပြင်ကို ထုံဆေးတွေထိုးလိုက်လေသည် ဆရာဝန်တွေဆုံးဖြတ်ချက်ချထားလိုက်သည် Yibo ကေလးကို ဝမ်းဗိုက်အလယ်ကမဟုတ်ပဲ ကျောရိုးနဲ့နီးတဲ့အနောက်ဘက်ကနေ မွေးထုတ်ဖို့ ဒါမွ Yibo လည်း အရမ်းကြီးမနာတော့မှာ ခွဲစိတ်တဲ့အခါကျရင် Yibo က ထုံဆေထိုးထားတာကြောင့် သတိတော့ရှိနေရမှာဖြစ်သည်..
Yibo ဆေးအပ်ထိုးထည့်လာတဲ့ နာကျင်မှုကြောင့် ခုတင်ဘေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုတ်ထားပြီး အတတ်နိုင်ဆုံးသည်းခံနေလိုက်သည် ဘယ်လောက်ပဲနာကျင်ပါစေ Yibo ရဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ကိုတာ မွေးဖွားနိုင်မယ်ဆိုရင် Yibo သည်းခံပြီးနေပေးမှာပါ..
" ဆေးထိုးပြီးပြီ အခုက ဆေးအရှိန်တက်လာမှာကိုစောင့်ရမယ်.."
" ဟုတ်..."
" ကျွန်တော် ဒီနေ့ Yibo ကို ခွဲစိတ်တဲ့နေရာမှာကူညီပေးမဲ့ ဆရာဝန်တွေကို မိတ်ဆက်ပေးမယ်နော် ဒါက Wang YiZhuo ပါ Yibo ကို ခွဲစိတ်တဲ့နေရာမှာ ကျွန်တော်နဲ့အတူတူတာဝန်ကျပြီး ဒါက Cao Yuchen ပါ Yibo ရဲ့ သွေးတိုး အောက်စီဂျင် နဲ့ နှလုံးလမ်းကြောင်းကို ဂရုစိုက်ပေးမဲ့ ဆရာဝန်ပါ.."
Dr.Jin မိတ်ဆက်ပေးတဲ့ ဆရာဝန်နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး Yibo ခေါင်းညှိပ်ပြလိုက်သည်..
" ဘာမှစိတ်မပူပါနဲ့ ကျွန်တော်တို့ ကြိုးစားပြီး ခွဲစိတ်ပေးမှာပါ.."
Dr.Wang YiZhuo က စကားစပြောလာသည်..
" ကေလးအေမ ဘာမှစိတ်မပူပါနဲ့ ဒီလောက်ဆရာဝန်များတာ ကလေးရော အေမေရာ အန္တရာယ်ကင်းမှာပါ.."
Dr.Cao YuChen က ဆက်ပြောလာသည်..
Yibo မိမိ နဲ့ ကေလးကို ခွဲစိတ်ပေးမဲ့ ဆရာဝန်နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ပြီး ပြုံးပြလိုက်လေသည်..
" ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.."
Wang YiZhuo နဲ့ Cao Yuchen ကလေးအမေကို အားပေးလိုက်ပေမဲ့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့ အတတ်နိုင်ဆုံး စိတ်ကိုရှင်းထားနေရသည် ဒီလိုရောဂါမျိုးနဲ့လူက အန္တရာယ်များနိုင်သည်ကို သူတို့နှစ်ယောက်သိသည်..
" အချိန်ရောက်ပြီး ဆရာဝန်တို့.."
နစ်ပ်မတစ်ယောက်သတိလာပေးပြီးနောက် ခွဲစိတ်မှုပြုလုပ်မည့်ပစ္စည်းများကိုအလွယ်တစ်ကူယူနိုင်အောင်နေရာရွေ့ထားလိုက်ပြီး ဆရာဝန်တွေကတော့ ဘယ်နဲ့ညာနေရာစီဖြင့်နေကာ ခွဲစိတ်မှုကိုစတင်ပြုလုပ်ခဲ့သည်..
ဝမ်းဗိုက်နဲ့နီးတဲ့ကျောရိုးနားမှာ ခြဲစိတ္တာက Yibo ရဲ့ ကလေးတွေကို ချက်ချင်းမြင်နိုင်ပေမဲ့ အခု Yibo ကျောရိုးကိုခွဲနေတဲ့ ဓားကိုတော့ Yibo မကြည့်နိုင်ပေ..
သည်းခံထားလိုက်ပါ Yibo မကြာခင် မင်းရဲ့ကလေးတွေကို မြင်တွေ့ရတောမှာပါ..
စိတ္ညစ္စရာတွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ ခွဲစိတ်မှုက အချိန်တစ်ခုကြာသွားခဲ့ပြီး Dr.Wang YuZhuo ကလည်း အတတ်နိုင်ဆုံးခွဲစိတ်နေပြီး Dr.Cao Yuchen ကလည်း အန္တရာယ်ရှိ မရှိ စစ်ဆေးကာဂရုစိုက်ကြည့်ပေးနေလေသည်..
.
.
.
.
တိ......တိ......တိ
သွေးချိန်ထားတဲ့စက်က အသံမြည်းလာတာကြောင့် ခွဲစိတ်နေသော ဆရာဝန်နှစ်ယောက်မှာ စက္ကိုမော့ကြည့်လာလေသည်..
" လူနာသွေးတိုးလာတယ် အခု သွေးတိုးနေတာ 170/100 မှာရှိနေတယ် နှလုံးခုန်နှုန်းကလည်း ပုံမှန်မဟုတ်တော့ဘူး.."
" Yibo..လူနာ Yibo ဘယ္လိုနေလဲ ဆရာဝန်တွေကို ပြောပြပါ.."
Dr.Cao YuChen က Yibo အနားလာပြီး သတိရှိ မရှိခေါ်ကာ ဘယ်လိုခံစားနေရလဲ မေးလိုက်လေသည် Yibo တာ သတိလစ်သွားရင် အန္တရာယ်များနိုင်သည်..
" ကျွန်တော် ပင်ပန်းလိုက်တာ.."
Yibo အသံက မောဟိုက်ပြီး တုန်ယင်နေတာကြောင့် နပ်စ်မတစ်ယောက်က အောက်စီဂျင်ကိုယူကာ Yibo ကို ပေးရှုလိုက်ပြီး တစ်ဖက်ကလည်း ဂြမ္ကိုယူကာ ချွေးတွေသုတ်ပေးနေလေသည်..
" Dr.Jin လူနာသွေးတွေအရမ်းထွက်နေတယ် ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ.."
Dr.Jin Dr.Wang YiZhuo ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး..
သွေးတွေအရမ်းထွက်နေတယ် သွေးထွက်လွန်ပြီး အမောဖောက်နိုင်တယ် Yibo အမောဖောက်နိုင်ချေများနေပြီး..
.
.
.
" ဆရာဝန်...ဆက်ပြီးခွဲစိတ်ပေးပါ..ကျွန်တော်ကလေးတွေကို မြင်ချင်းလို့ပါ.."
Yibo အောက်စီဂျင်ကို ဖြုတ်ချလိုက်ပြီး ခွဲစိတ်မှုဆက်လုပ်ပေးဖို့ ဆရာဝန်တွေကိုပြောလိုက်သည် Dr.Cao Yuchen Yibo လက္က အောက်စီဂျင်ကို ပြန်ဆွဲယူပြီး Yibo နှာခေါင်းနားမှာပြန်စွတ်ထားပေးလိုက်သည်..
" ဒါပေမဲ့ အခု Yibo ခံနိုင်ရည်မရှိတော့ဘူးနော်.."
" ကျွန်တော် သည်းခံနိုင်ပါတယ် .."
Dr.Jin နဲ့ Dr.Wang YiZhuo တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာ အသံတိတ်ဆွေးနွေးနေကြပြီး Dr.Cao Yuchen ကေတာ့ Yibo ရဲ့ သွေးတိုးတွေပုံမှန်ပြန်ဖြစ်အောင် အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားနေလေသည်..
" ကျွန်..ကျွန်တော်ဆက်ခွဲစိတ်ပေးပါ ဆရာဝန်.."
Yibo မျက်ရည်တွေကျဆင်းလာရင် ဆရာဝန်တို့ကို တောင်းဆိုမိသည် တကယ်လို့ ဆက်ခွဲစိတ်နေရင် Yibo ဘာဖြစ်သွားနိုင်လဲ Yibo သိသည်..
ဒါပေမဲ့ သူမထွက်သွားခင် ကလေးတွေရဲ့ မျက်နှာကိုမြင်ချင်းမိသည်..
" နပ်စ်..."
" ဟုတ်..."
" ကေလးအေဖကို အထဲခေါ်ပေးပါ..."
.
.
အခန်းအရှေ့မှာစောင့်နေကြတဲ့ လူတစ်စုမှာတော့ စိတ်ညစ်ခြင်းတွေနဲ့ပြည့်နေသည် ခွဲစိတ်မှုလုပ်နေတာ အချိန်က တစ္နာရီတောင်ကျော်နေပြီး အခုထိ အခန်းထဲကတစ်ယောက်မှ ထွက်မလာသေးပဲ သတင်းလေးတစ်ခုတောင် လာမပြောပြခဲ့ဘူး..
" အထဲမွာ ဘယ်လိုနေလဲ မသိဘူး .."
" ..... "
" ငါရင်ကွဲပြီး သေတော့မယ် Haikuan.."
" မင်းစိတ်အေးအေးထားစမ်းပါ ဆရာဝန်လည်း Yibo နဲ့ ကလေးတွေကို ကယ်ပေးနေတာပဲ.."
XiaoZhan စိတ်ထဲမှာ ကြောက်စိတ်တွေရော ပျော်တဲ့စိတ်တွေရော စိတ်ညစ်တာတွေရော စိတ်လှုပ်ရှားတာတွေပါ ရောနေပြီးခံစားချက်တွေကရှုပ်ထွေးလွန်နေသည်..
XiaoZhan သိတာ တစ်ခုပဲရှိတယ် အခု Yibo နဲ့ ကေလးကို အရမ်းစိတ်ပူနေမိသည်..
" ကေလးအေဖ ဘယ္သူလဲ.."
ခွဲစိတ်ခန်းတံခါးကြီးပွင့်လာပြီး နပ်စ်တစ်ယောက်က ထြက္လာကာ မေးလိုက်လေသည်..
" ကျွန်တော်ပါ.."
" အထဲကို ဝင်လာခဲ့ပေးပါ.."
အထဲကိုဝင်ဖို့ ဘာလို့ခေါ်လဲ XiaoZhan နားမလည်ပေမဲ့ အထဲမှာရှိနေတဲ့ Yibo ကို အရမ်းတွေ့ချင်နေပြီးဖြစ်သည် တကယ်လို့ဖြစ်နိုင်ရင် ကလေးနဲ့Yibo သူကိုစောင့်နေတယ်လို့ XiaoZhan မျှော်လင့်မိသည်..
" XiaoZhan..."
အခန်းအရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ Dr.Jin က ဝင်လာတဲ့ XiaoZhan ကို ခေါ်လိုက်ပြီး အနားသြားကာ..
" ကျွန်တော် သွယ်ဝိုက်ပြီးပြောမနေတော့ဘူး.."
" .... "
" Yibo သွေးထွက်အရမ်းလွန်နေတယ် အဲ့ဒါက နှလုံးအမောဖောက်နိုင်ချေများတယ် "
" ဗ်..ဗ်ာ.."
" ကျွန်တော် XiaoZhan ကို အထဲခေါ်လိုက်ရတဲ့အကြောင်းက XiaoZhan က Yibo အတွက် ကံကြမ္မာဖြစ်ပေးနိုင်မယ် ထင်လို့ပါ.."
" ..... "
" တကယ်လို့ မဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် ကျွန်တော်တို့ Yibo ရဲ့ နောက်ဆုံးအကြိမ်မှာ XiaoZhan ကို ရှိစေချင်းလို့ပါ.."
ဆရာဝန်ရဲ့စကားကြောင့် XiaoZhan ခြေထောက်တွေပါ အားမရှိတော့ပေ ဆရာဝန်ပြောချင်းတဲ့အဓိပ္ပါယ်က သူကိုစိတ်တွေအဆင်သင့်ပြင်ထားခိုင်းတာဖြစ်ပြီး သူရဲ့ ချစ်ရသူက မကြာခင် ဒီလောကကြီးကထွက်သွားရတော့မှာ ဖြစ်သည်...
Yibo သူစီက ထွက်သွားနေပြီး..
အူဝဲ~~~~~~
XiaoZhan 9 လတောင် စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ရတဲ့ အသံလေးက ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပြီး ထိုအသံလေးကြောင့် ဆုံးရှုံးရဖို့တောင် အဆင်သင့်မပြင်ထားရသေးပေ..
XiaoZhan နဲ့ Dr.Jin ကလေးငိုသံကြောင့် အခန်းထဲပြေးဝင်သွားတော့ ဆရာဝန်တစ်ယောက်က ကလေးကိုချီပြီးသွေးတွေသုတ်ပေးနေတာကြောင့် XiaoZhan Yibo အနားကိုပြေးသွားကာ အဆင်ပြေလာဟု အရင်မေးလိုက်သည် သွေးတွေသုတ်ပြီးတာဖြစ်တဲ့ ကလေးကိုလည်း Yibo ရင်ခွင်ထဲကို ဆရာဝန်တွေက ထည့်ပေးလိုက်လေသည်..
" မိန္ကေလး 10:25 မှာမွေးဖွားခဲ့ပါတယ်.."
သမီးလေးလား...
" အ..အကို..."
ပျော်ရွှင်သောမျက်ရည်တို့က ကျဆင်းလာပြီး Yibo အကိုကို ခေါ်ကာ သူတို့ရဲ့ကလေးလေးကိုလာကြည့်ခိုင်းလေသည် XiaoZhan လည်း စောင့်မနေပဲ Yibo အနားကို ပိုတိုးကပ္ကာ ကလေးလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ကေလးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းလွန်သည်..
" Yibo.."
" အကို...ကျွန်..ကျွန်တော်တို့ရဲ့..သ..သမီးလေး ချစ်ဖို့ကောင်း..လား..ဟင်.."
" အွန်း..ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်.."
XiaoZhan တုန်ယင်နေသော အသံဖြင့်မေးလာသော Yibo ရဲ့ အေမးကို မျက်ရည်များကြားက ပြန်ဖြေလိုက်မိသည် အခုချိန်မှာ XiaoZhan လည်း မသန်မာချင်းတော့တာကြောင့် မျက်ရည်တို့ကို စီကျခွင့်ပေးလိုက်လေသည်..
XiaoZhan မျက်ရည်တွေကိုသုတ်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး Yibo မျက်နှာက မျက်ရည်တို့ကိုလည်းသုတ်ပေးလိုက်လေသည်..
" အကို..."
" ဟမ် ့.."
" ကျွန်တော်..တစ်..တစ်ခုလောက် မေးလို့ ရ..ရမလား.."
" ရတာပေါ့ မင်းဘာသိချင်းလဲ အကုန်မေးပါ ကိုယ်အကုန်ဖြေပေးမယ်.."
Yibo ပြုံးလိုက်ပြီး..
" တကယ်လို့ ကျွန်တော်တို့တာ..နောက်တစ်ခေါက် လက်..လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့ရင်..အ..အကို အရင်ကလို က.ကတိသစ္စာဆိုဦးမလားဟင်.."
XiaoZhan ရင်ထဲကို ဓားနဲ့အချက်ပေါင်းများစွာထိုးလိုက်သလို နာကျင်ပြီး စို့နစ်နေသည် Yibo အမေးကြောင့်မဟုတ်ပဲ အဲ့ဒီတုန်းက ပြောခဲ့တဲ့ သူစကားတွေကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်..
" မဆိုတော့ပါဘူး အဲ့ဒီလိုထက်မပြောတော့ပါဘူး.."
" ဒါ..ဒါဆိုရင် အ..အကို ကျွန်တော်ကို ပြော..ပြောပြပေးနိုင်မလား..ကျွန်တော်တို့ နောက်..နောက်တစ်ခါ လက်ထပ်ဖြစ်..ဖြစ်ခဲ့ရင် အကို ဘယ်..ဘယ္လို ကတိသစ္စာဆိုမလဲဟင်.."
မောဟိုက်နေတဲ့ ကြားကစကားကို အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းကာပြောလာသော Yibo ကြောင့် XiaoZhan သမီးလေးကို ရင်ခွင်ထဲပွေ့ထားတဲ့ Yibo ရဲ့ လက်လေးပေါ်ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး..
" ကျွန်တော် XiaoZhan သည် Wang Yibo ကို ဇနီးမယားအဖြစ် လက်ခံခဲ့ပြီး အခုကစပြီး ကျွန်တော်တစ်ဘဝလုံး Yibo အတြက္တာ ပေးဆပ်သွားမှာဖြစ်ပြီး သူသာလျှင်..ကျွန်တော်ချစ်ရတဲ့ တစ်ဦးတည်သော ဇနီးဖြစ်သွားမည် Yibo ကသာလျှင် ကျွန်တော်ရဲ့ ကမ်ဘာကြီးဖြစ်သွားမည်ဟု ကတိသစ္စာဆိုပါသည်.."
တူ...................!!!!
" နှလုံးခုန်ရပ်သွားပြီး.."
" နပ်စ် ကလေးကိုခေါ်သွားလိုက် Dr.Wang YiZhuo ဗိုက်ထဲကလေးကို ဂရုစိုက်ပေးပါ ကျွန်တော် လူနာကို နှလုံးခုန်အောင် သွားလုပ်ရမယ်.."
ဆရာဝန် နဲ့ နပ်စ်များ ခွဲခန်းထဲတွင်းပြေးလွှာနေရင် အလုပ်ရှုပ်နေကြပြီး XiaoZhan မှာတော့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေအတွက် ရှော့ ရသွားမိသည်..
နှ..နှလုံးခုန်ရပ်သွားပြီး..နဲ့ နောက်ထက်ကလေးတစ်ယောက်..
XiaoZhan အတတ်နိုင်ဆုံးသတိကို စုပြီး Yibo အနားသြားကို တိုးကပ်သွားပြီး မျက်ရည်များကြားကာနေ Yibo အား ခေါ်နေမိသည်..
" မဖြစ်ရဘူး..မဖြစ်ရဘူး..Yibo မင်းနိုးလာပါတော့..Yibo..Yibo ထ လာပါတော့ မင်းဘာမှမဖြစ်ရဘူးလေ Yibo..."
XiaoZhan မကြာသေးခင်ကမှ သူကိုပြုံးပြခဲ့ပြီး အခုမွ တည်သွားသော Yibo ရဲ့ မျက်နှာလေးကို ကိုင်ကာ ခေါ်နေမိသည် Yibo နည်းနည်းလေးမှ မလှုပ်လာတာကြောင့် XiaoZhan ရင်တွေကွဲကျေခဲ့ရသည်..
" ကိုယ်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့...ကျေးဇူးပြုပြီး..မထားခဲ့ပါနဲ့..ကိုယ်မင်းကိုချစ်တယ်..ထလာပြီး ကိုယ်ပြောတဲ့ အခ်စ္စကားကိုလာနားထောင်ပေးပါဦး..Yibo...ထလာပါတော့.. "
ဆရာဝန် နဲ့ နပ်စ်များမှာ လူနာကို ဂရုစိုက်နေရတာနဲ့ အခန်းထဲမှာ အော်ဟစ်ငိုကြွေးနေသော XiaoZhan ကို ဘယ္သူမွ ဂရုမစိုက်အားပေ အခန်းထဲတွင် ရှိနေသေးသော XiaoZhan နဲ့ Yibo ရဲ့ သမီးလေးမှာလည်း အသံကျယ်ကျယ်တွေကြောင့် လန့်ကာ အဖေဖြစ်သူနဲ့အပြိုင်ငိုကြွေးလေတော့သည်..
.
.
.
.
" 10 နာရီ 57 မိနစ် 3 စက္ကန့်မှာ အသက်ဆုံးရှုံးခဲ့သည်.."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အမှားပါရင် ခွင့်လွှတ်ပါ...Wang!!!! Yi!!!!! Bo!!!!!!
Zawgyi
~~~~~~
" ငါစိတ္ထင္မင္းလာတာမမွီေတာ့ဘူးထင္ေနတာ.."
" ကားနည္းနည္းၾကပ္ေနလို႔ ဆရာဝန္ဘာေျပာလဲ.."
" ေနာက္ 10 မိနစ္ေနရင္ ခြဲေတာ့မယ္တဲ့.."
ဟုတ္တယ္ Yibo ခြဲစိတ္မဲ့ေန႔ကိုေရာက္လာခဲ့ၿပီး မၾကာခင္မွာလည္း ခြဲစိတ္ရေတာ့မယ္ XiaoZhan လက္ေတြတုန္ ရင္ေတြတုန္ေနေပမဲ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဘာမွမျဖစ္သလို ဟန္ေဆာင္ေနရသည္ Yibo ႐ွိတဲ့အခန္းေလးထဲကိုဝင္သြားေတာ့ အေဖ နဲ႔ အေမ နဲ႔ ZhuoCheng နဲ႔ကို စကားေျပာေနတဲ့ Yibo ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္..
Yibo အေဖ အေမ နဲ႔ ZhuoCheng က အေစာႀကီးေရာက္လာၿပီး Yibo နဲ႔ ႐ွိသမ်ွ အခ်ိန္ေလးေတြကို အတူတူကုန္ဆံုးေနက်သည္ အားလံုးရဲ႕စိတ္ထဲမွာ Yibo နဲ႔ ကေလး အနၱရာယ္ကင္းဖို႔တာ ဆုေတာင္းေနမိၾကသည္..
" အကို..Haikuan Ge ေရာ လာတယ္?..."
" လာရမွာေပါ့ Yibo ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ေန႔ပဲ.."
Haikuan သြားေလးေတြေပၚတဲ့အထိ ျပံဳးျပကာ စကားေျပာလာေသာ Yibo ကိုၾကည့္ၿပီး Haikuan လည္း ျပန္ျပံဳးျပကာ လူႀကီးေတြ႐ွိေနတာေၾကာင့္ လူႀကီးေတြကို ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာလိုက္ေလသည္..
Haikuan ZhuoCheng ကို ေက်ာ္ကာ Yibo အနားသြားၿပီး ေခါင္းေလးကို ဖြဖြပြတ္ေပးရင္..
" စိတ္လႈပ္႐ွားေနတာလား.."
" ဟုတ္ အရမ္းစိတ္လႈပ္႐ွားေနတာ.."
" ေအးေအးေဆးေဆးတာေနေနာ္ Yibo ေရာ ကေလးေရာ ဘာမွမျဖစ္ဘူးလို႔ ကြၽန္ေတာ္ယံုတယ္ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အားတင္ထားေနာ္.."
ဘယ္ဘက္လက္က Yibo ေခါင္းေလးကို ပြတ္ေပးေနၿပီး ညာဘက္လက္က Yibo လက္ေလးကို ကိုင္ကာႏွစ္သိမ့္ေပးေနေသာ Haikuan Ge...Yibo ျပံဳးလိုက္ၿပီး Haikuan Ge အေနာက္မွာ ရပ္ေနေသာ XiaoZhan စီကို လန္ၾကည့္လာေလသည္.
" Yibo Ge ၾကံခို္င္ရမယ္ေနာ္ ကြၽန္ေတာ္ Ge နဲ႔ ကေလးေလးကို အျပင္မွာေစာင့္ေနမယ္ေနာ္.."
ZhuoCheng စီက ႏွိစ္သိမ့္စကားထြက္လာၿပီး အကိုျဖစ္သူကို ဖက္ခ်လိုက္ေလသည္ Yibo လည္း ျပန္ဖက္လိုက္ၿပီး..
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ Chengေလး.."
" ကြၽန္ေတာ္ Ge ကို ခ်စ္တယ္ေနာ္.."
" Ge လည္း Chengေလး ကို ခ်စ္ပါတယ္.."
အားလံုးႏွစ္သိမ့္စကားေျပာၿပီးေတာ့မွ XiaoZhan အလွည့္ေရာက္လာသည္ XiaoZhan Yibo အနာသြားကာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး စကားေျပာဖို႔တာ႐ွိေသးသည္ အခန္းထဲကို နပ္စ္တစ္ေယာက္ကဝင္လာေလသည္..
" လူနာ ခြဲစိတ္ခန္းဝင္ရမဲ့အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီး.."
နစ္ပ္မ နဲ႔ အတူတူ ေယာက်ာ္းေလးနစ္ပ္တို႔လိုက္လာၿပီး Yibo ရဲ႕ ခုတင္ေလးကို တြန္းကာ အခန္းထဲက ထြက္ဖို႔အလုပ္...
" အကို..."
အခန္းထဲမထြက္ခင္ တုန္ယင္ေနေသာ ေလသံျဖင့္ေခၚလာေသာ Yibo ေၾကာင့္ XiaoZhan အနားကိုသြားကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္သည္ Yibo နဲ႔ ထက္တူ XiaoZhan လည္း ေၾကာက္စိတ္ေတြဝင္လာေလသည္..
" ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္ ကိုယ္ဒီမွာပဲေစာင့္ေနမယ္.."
XiaoZhan Yibo စိတ္ေအးရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမွန္မသိတာေၾကာင့္ Yibo ရဲ႕ လက္ေလးႏွစ္ဖက္ကို စုတ္ကိုင္ကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္သည္..
" ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္ Yibo ..မင္းအနၱာရာယ္ကင္းေစရမယ္
ကိုယ္မင္းကိုဒီေနရာကေန အားေပးေနမယ္ေနာ္..
ကိုယ္ရယ္ မင္းရယ္ ကေလးေလးရယ္အတူတူအိမ္ျပန္ၾကမယ္ေနာ္"
Yibo ေခါင္းညႇိပ္ျပလိဳက္ျပီး မ်က္ရည္ေတြကအဆက္မပ်က္စီးက်လာေတာ့သည္ ဒီလိုခံစားခ်က္က ဘာလဲ Yibo လည္းမသိဘူး..
Yibo ေၾကာက္တယ္လို႔ခံစားရတယ္...
အကိုစီကိုျပန္မလာႏိုင္မွာကို ေၾကာက္ေနမိတယ္ အကိုစီကအခ်စ္စကားေျပာတာေတြ နားမေထာင္ရေတာ့မွာကို ေၾကာက္မိသည္..
ခြဲစိတ္ခန္းထဲတြင္း ပံုမွန္ထက္မ်ားေသာ ဆရာဝန္မ်ားက Yibo ကို စမ္းသပ္ေနရင္ Dr.Jin က အနားကိုလာကာ..
" နည္းနည္းေတာ့နာမယ္ Yibo သည္းခံထားေနာ္.."
Dr.Jin ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ေဆးထိုးအပ္ကို Yibo ရဲ႕ ဗိုက္နဲ႔နီးတဲ့ ေက်ာျပင္ကို ထံုေဆးေတြထိုးလိုက္ေလသည္ ဆရာဝန္ေတြဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားလိုက္သည္ Yibo ကေလးကို ဝမ္းဗိုက္အလယ္ကမဟုတ္ပဲ ေက်ာ႐ိုးနဲ႔နီးတဲ့အေနာက္ဘက္ကေန ေမြးထုတ္ဖို႔ ဒါမွ Yibo လည္း အရမ္းႀကီးမနာေတာ့မွာ ခြဲစိတ္တဲ့အခါက်ရင္ Yibo က ထံုေဆထိုးထားတာေၾကာင့္ သတိေတာ့႐ွိေနရမွာျဖစ္သည္..
Yibo ေဆးအပ္ထိုးထည့္လာတဲ့ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ခုတင္ေဘးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ထားၿပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုးသည္းခံေနလိုက္သည္ ဘယ္ေလာက္ပဲနာက်င္ပါေစ Yibo ရဲ႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုတာ ေမြးဖြားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ Yibo သည္းခံၿပီးေနေပးမွာပါ..
" ေဆးထိုးၿပီးၿပီ အခုက ေဆးအ႐ွိန္တက္လာမွာကိုေစာင့္ရမယ္.."
" ဟုတ္..."
" ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႔ Yibo ကို ခြဲစိတ္တဲ့ေနရာမွာကူညီေပးမဲ့ ဆရာဝန္ေတြကို မိတ္ဆက္ေပးမယ္ေနာ္ ဒါက Wang YiZhuo ပါ Yibo ကို ခြဲစိတ္တဲ့ေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူတူတာဝန္က်ၿပီး ဒါက Cao Yuchen ပါ Yibo ရဲ႕ ေသြးတိုး ေအာက္စီဂ်င္ နဲ႔ ႏွလံုးလမ္းေၾကာင္းကို ဂ႐ုစိုက္ေပးမဲ့ ဆရာဝန္ပါ.."
Dr.Jin မိတ္ဆက္ေပးတဲ့ ဆရာဝန္ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး Yibo ေခါင္းညႇိပ္ျပလိုက္သည္..
" ဘာမွစိတ္မပူပါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႀကိဳးစားၿပီး ခြဲစိတ္ေပးမွာပါ.."
Dr.Wang YiZhuo က စကားစေျပာလာသည္..
" ကေလးအေမ ဘာမွစိတ္မပူပါနဲ႔ ဒီေလာက္ဆရာဝန္မ်ားတာ ကေလးေရာ အေမေရာ အနၱရာယ္ကင္းမွာပါ.."
Dr.Cao YuChen က ဆက္ေျပာလာသည္..
Yibo မိမိ နဲ႔ ကေလးကို ခြဲစိတ္ေပးမဲ့ ဆရာဝန္ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးျပလိုက္ေလသည္..
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.."
Wang YiZhuo နဲ႔ Cao Yuchen ကေလးအေမကုိ အားေပးလိုက္ေပမဲ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး စိတ္ကို႐ွင္းထားေနရသည္ ဒီလိုေရာဂါမ်ိဳးနဲ႔လူက အနၱရာယ္မ်ားႏိုင္သည္ကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သိသည္..
" အခ်ိန္ေရာက္ၿပီး ဆရာဝန္တို႔.."
နစ္ပ္မတစ္ေယာက္သတိလာေပးၿပီးေနာက္ ခြဲစိတ္မႈျပဳလုပ္မည့္ပစၥည္းမ်ားကိုအလြယ္တစ္ကူယူႏိုင္ေအာင္ေနရာေရြ႔ထားလိုက္ၿပီး ဆရာဝန္ေတြကေတာ့ ဘယ္နဲ႔ညာေနရာစီျဖင့္ေနကာ ခြဲစိတ္မႈကိုစတင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည္..
ဝမ္းဗိုက္နဲ႔နီးတဲ့ေက်ာ႐ိုးနားမွာ ခြဲစိတ္တာက Yibo ရဲ႕ ကေလးေတြကို ခ်က္ခ်င္းျမင္ႏိုင္ေပမဲ့ အခု Yibo ေက်ာ႐ုိးကိုခြဲေနတဲ့ ဓားကိုေတာ့ Yibo မၾကည့္ႏိုင္ေပ..
သည္းခံထားလိုက္ပါ Yibo မၾကာခင္ မင္းရဲ႕ကေလးေတြကို ျမင္ေတြ႔ရေတာမွာပါ..
စိတ္ညစ္စရာေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ ခြဲစိတ္မႈက အခ်ိန္တစ္ခုၾကာသြားခဲ့ၿပီး Dr.Wang YuZhuo ကလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးခြဲစိတ္ေနၿပီး Dr.Cao Yuchen ကလည္း အနၱရာယ္႐ွိ မ႐ွိ စစ္ေဆးကာဂ႐ုစိုက္ၾကည့္ေပးေနေလသည္..
.
.
.
.
တိ......တိ......တိ
ေသြးခ်ိန္ထားတဲ့စက္က အသံျမည္းလာတာေၾကာင့္ ခြဲစိတ္ေနေသာ ဆရာဝန္ႏွစ္ေယာက္မွာ စက္ကိုေမာ့ၾကည့္လာေလသည္..
" လူနာေသြးတိုးလာတယ္ အခု ေသြးတိုးေနတာ 170/100 မွာ႐ွိေနတယ္ ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းကလည္း ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး.."
" Yibo..လူနာ Yibo ဘယ္လိုေနလဲ ဆရာဝန္ေတြကို ေျပာျပပါ.."
Dr.Cao YuChen က Yibo အနားလာၿပီး သတိ႐ွိ မ႐ွိေခၚကာ ဘယ္လိုခံစားေနရလဲ ေမးလိုက္ေလသည္ Yibo တာ သတိလစ္သြားရင္ အနၱရာယ္မ်ားႏိုင္သည္..
" ကြၽန္ေတာ္ ပင္ပန္းလိုက္တာ.."
Yibo အသံက ေမာဟုိက္ျပီး တုန္ယင္ေနတာေျကာင့္ နပ္စ္မတစ္ေယာက္က ေအာက္စီဂ်င္ကိုယူကာ Yibo ကို ေပး႐ႈလိုက္ၿပီး တစ္ဖက္ကလည္း ဂြမ္ကိုယူကာ ေခြၽးေတြသုတ္ေပးေနေလသည္..
" Dr.Jin လူနာေသြးေတြအရမ္းထြက္ေနတယ္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ.."
Dr.Jin Dr.Wang YiZhuo ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး..
ေသြးေတြအရမ္းထြက္ေနတယ္ ေသြးထြက္လြန္ၿပီး အေမာေဖာက္ႏိုင္တယ္ Yibo အေမာေဖာက္ႏိုင္ေခ်မ်ားေနၿပီး..
.
.
.
" ဆရာဝန္...ဆက္ၿပီးခြဲစိတ္ေပးပါ..ကြၽန္ေတာ္ကေလးေတြကို ျမင္ခ်င္းလို႔ပါ.."
Yibo ေအာက္စီဂ်င္ကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္ၿပီး ခြဲစိတ္မႈဆက္လုပ္ေပးဖို႔ ဆရာဝန္ေတြကိုေျပာလိုက္သည္ Dr.Cao Yuchen Yibo လက္က ေအာက္စီဂ်င္ကို ျပန္ဆြဲယူၿပီး Yibo ႏွာေခါင္းနားမွာျပန္စြတ္ထားေပးလိုက္သည္..
" ဒါေပမဲ့ အခု Yibo ခံႏိုင္ရည္မ႐ွိေတာ့ဘူးေနာ္.."
" ကြၽန္ေတာ္ သည္းခံႏိုင္ပါတယ္ .."
Dr.Jin နဲ႔ Dr.Wang YiZhuo တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ အသံတိတ္ေဆြးေႏြးေနၾကၿပီး Dr.Cao Yuchen ကေတာ့ Yibo ရဲ႕ ေသြးတိုးေတြပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားေနေလသည္..
" ကြၽန္..ကြၽန္ေတာ္ဆက္ခြဲစိတ္ေပးပါ ဆရာဝန္.."
Yibo မ်က္ရည္ေတြက်ဆင္းလာရင္ ဆရာဝန္တို႔ကို ေတာင္းဆိုမိသည္ တကယ္လို႔ ဆက္ခြဲစိတ္ေနရင္ Yibo ဘာျဖစ္သြားႏိုင္လဲ Yibo သိသည္..
ဒါေပမဲ့ သူမထြက္သြားခင္ ကေလးေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုျမင္ခ်င္းမိသည္..
" နပ္စ္..."
" ဟုတ္..."
" ကေလးအေဖကို အထဲေခၚေပးပါ..."
.
.
အခန္းအေ႐ွ႕မွာေစာင့္ေနၾကတဲ့ လူတစ္စုမွာေတာ့ စိတ္ညစ္ျခင္းေတြနဲ႔ျပည့္ေနသည္ ခြဲစိတ္မႈလုပ္ေနတာ အခ်ိန္က တစ္နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီး အခုထိ အခန္းထဲကတစ္ေယာက္မွ ထြက္မလာေသးပဲ သတင္းေလးတစ္ခုေတာင္ လာမေျပာျပခဲ့ဘူး..
" အထဲမွာ ဘယ္လိုေနလဲ မသိဘူး .."
" ..... "
" ငါရင္ကြဲၿပီး ေသေတာ့မယ္ Haikuan.."
" မင္းစိတ္ေအးေအးထားစမ္းပါ ဆရာဝန္လည္း Yibo နဲ႔ ကေလးေတြကို ကယ္ေပးေနတာပဲ.."
XiaoZhan စိတ္ထဲမွာ ေၾကာက္စိတ္ေတြေရာ ေပ်ာ္တဲ့စိတ္ေတြေရာ စိတ္ညစ္တာေတြေရာ စိတ္လႈပ္႐ွားတာေတြပါ ေရာေနၿပီးခံစားခ်က္ေတြက႐ႈပ္ေထြးလြန္ေနသည္..
XiaoZhan သိတာ တစ္ခုပဲ႐ွိတယ္ အခု Yibo နဲ႔ ကေလးကို အရမ္းစိတ္ပူေနမိသည္..
" ကေလးအေဖ ဘယ္သူလဲ.."
ခြဲစိတ္ခန္းတံခါးႀကီးပြင့္လာၿပီး နပ္စ္တစ္ေယာက္က ထြက္လာကာ ေမးလိုက္ေလသည္..
" ကြၽန္ေတာ္ပါ.."
" အထဲကို ဝင္လာခဲ့ေပးပါ.."
အထဲကိုဝင္ဖို႔ ဘာလို႔ေခၚလဲ XiaoZhan နားမလည္ေပမဲ့ အထဲမွာ႐ွိေနတဲ့ Yibo ကို အရမ္းေတြ႔ခ်င္ေနၿပီးျဖစ္သည္ တကယ္လို႔ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ကေလးနဲ႔Yibo သူကိုေစာင့္ေနတယ္လို႔ XiaoZhan ေမ်ွာ္လင့္မိသည္..
" XiaoZhan..."
အခန္းအေ႐ွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ Dr.Jin က ဝင္လာတဲ့ XiaoZhan ကို ေခၚလိုက္ၿပီး အနားသြားကာ..
" ကြၽန္ေတာ္ သြယ္ဝိုက္ၿပီးေျပာမေနေတာ့ဘူး.."
" .... "
" Yibo ေသြးထြက္အရမ္းလြန္ေနတယ္ အဲ့ဒါက ႏွလံုးအေမာေဖာက္ႏိုင္ေခ်မ်ားတယ္ "
" ဗ်..ဗ်ာ.."
" ကြၽန္ေတာ္ XiaoZhan ကို အထဲေခၚလိုက္ရတဲ့အေၾကာင္းက XiaoZhan က Yibo အတြက္ ကံၾကမၼာျဖစ္ေပးႏိုင္မယ္ ထင္လို႔ပါ.."
" ..... "
" တကယ္လို႔ မျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ Yibo ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္မွာ XiaoZhan ကို ႐ွိေစခ်င္းလို႔ပါ.."
ဆရာဝန္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ XiaoZhan ေျခေထာက္ေတြပါ အားမ႐ွိေတာ့ေပ ဆရာဝန္ေျပာခ်င္းတဲ့အဓိပၸါယ္က သူကိုစိတ္ေတြအဆင္သင့္ျပင္ထားခိုင္းတာျဖစ္ၿပီး သူရဲ႕ ခ်စ္ရသူက မၾကာခင္ ဒီေလာကႀကီးကထြက္သြားရေတာ့မွာ ျဖစ္သည္...
Yibo သူစီက ထြက္သြားေနၿပီး..
အူဝဲ~~~~~~
XiaoZhan 9 လေတာင္ ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ရတဲ့ အသံေလးက ႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီး ထိုအသံေလးေျကာင့္ ဆံုး႐ွံုးရဖို႔ေတာင္ အဆင္သင့္မျပင္ထားရေသးေပ..
XiaoZhan နဲ႔ Dr.Jin ကေလးငိုသံေၾကာင့္ အခန္းထဲေျပးဝင္သြားေတာ့ ဆရာဝန္တစ္ေယာက္က ကေလးကိုခ်ီၿပီးေသြးေတြသုတ္ေပးေနတာေၾကာင့္ XiaoZhan Yibo အနားကိုေျပးသြားကာ အဆင္ေျပလာဟု အရင္ေမးလိုက္သည္ ေသြးေတြသုတ္ၿပီးတာျဖစ္တဲ့ ကေလးကိုလည္း Yibo ရင္ခြင္ထဲကို ဆရာဝန္ေတြက ထည့္ေပးလိုက္ေလသည္..
" မိန္ကေလး 10:25 မွာေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္.."
သမီးေလးလား...
" အ..အကို..."
ေပ်ာ္ရႊင္ေသာမ်က္ရည္တို႔က က်ဆင္းလာၿပီး Yibo အကိုကို ေခၚကာ သူတို႔ရဲ႕ကေလးေလးကိုလာၾကည့္ခိုင္းေလသည္ XiaoZhan လည္း ေစာင့္မေနပဲ Yibo အနားကို ပိုတိုးကပ္ကာ ကေလးေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကေလးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလြန္သည္..
" Yibo.."
" အကို...ကြၽန္..ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕..သ..သမီးေလး ခ်စ္ဖို႔ေကာင္း..လား..ဟင္.."
" အြန္း..ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္.."
XiaoZhan တုန္ယင္ေနေသာ အသံျဖင့္ေမးလာေသာ Yibo ရဲ႕ အေမးကို မ်က္ရည္မ်ားၾကားက ျပန္ေျဖလိုက္မိသည္ အခုခ်ိန္မွာ XiaoZhan လည္း မသန္မာခ်င္းေတာ့တာေၾကာင့္ မ်က္ရည္တို႔ကို စီက်ခြင့္ေပးလိုက္ေလသည္..
XiaoZhan မ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္ကာ ျပံဳးလိုက္ၿပီး Yibo မ်က္ႏွာက မ်က္ရည္တို႔ကိုလည္းသုတ္ေပးလိုက္ေလသည္..
" အကို..."
" ဟမ္ ့.."
" ကြၽန္ေတာ္..တစ္..တစ္ခုေလာက္ ေမးလို႔ ရ..ရမလား.."
" ရတာေပါ့ မင္းဘာသိခ်င္းလဲ အကုန္ေမးပါ ကိုယ္အကုန္ေျဖေပးမယ္.."
Yibo ျပံဳးလိုက္ၿပီး..
" တကယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔တာ..ေနာက္တစ္ေခါက္ လက္..လက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္..အ..အကို အရင္ကလို က.ကတိသစၥာဆိုဦးမလားဟင္.."
XiaoZhan ရင္ထဲကို ဓားနဲ႔အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာထိုးလိုက္သလို နာက်င္ၿပီး စို႔နစ္ေနသည္ Yibo အေမးေၾကာင့္မဟုတ္ပဲ အဲ့ဒီတုန္းက ေျပာခဲ့တဲ့ သူစကားေတြေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္..
" မဆိုေတာ့ပါဘူး အဲ့ဒီလိုထက္မေျပာေတာ့ပါဘူး.."
" ဒါ..ဒါဆိုရင္ အ..အကို ကြၽန္ေတာ္ကို ေျပာ..ေျပာျပေပးႏိုင္မလား..ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနာက္..ေနာက္တစ္ခါ လက္ထပ္ျဖစ္..ျဖစ္ခဲ့ရင္ အကို ဘယ္..ဘယ္လို ကတိသစၥာဆိုမလဲဟင္.."
ေမာဟိုက္ေနတဲ့ ၾကားကစကားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးထိန္းကာေျပာလာေသာ Yibo ေၾကာင့္ XiaoZhan သမီးေလးကို ရင္ခြင္ထဲေပြ႔ထားတဲ့ Yibo ရဲ႕ လက္ေလးေပၚဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး..
" ကြၽန္ေတာ္ XiaoZhan သည္ Wang Yibo ကို ဇနီးမယားအျဖစ္ လက္ခံခဲ့ၿပီး အခုကစၿပီး ကြၽန္ေတာ္တစ္ဘဝလံုး Yibo အတြက္တာ ေပးဆပ္သြားမွာျဖစ္ၿပီး သူသာလ်ွင္..ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့ တစ္ဦးတည္ေသာ ဇနီးျဖစ္သြားမည္ Yibo ကသာလ်ွင္ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ကမၻာႀကီးျဖစ္သြားမည္ဟု ကတိသစၥာဆိုပါသည္.."
တူ...................!!!!
" ႏွလံုးခုန္ရပ္သြားၿပီး.."
" နပ္စ္ ကေလးကိုေခၚသြားလိုက္ Dr.Wang YiZhuo ဗိုက္ထဲကေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေပးပါ ကြၽန္ေတာ္ လူနာကို ႏွလံုးခုန္ေအာင္ သြားလုပ္ရမယ္.."
ဆရာဝန္ နဲ႔ နပ္စ္မ်ား ခြဲခန္းထဲတြင္းေျပးလႊာေနရင္ အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကၿပီး XiaoZhan မွာေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြအတြက္ ေ႐ွာ့ ရသြားမိသည္..
ႏွ..ႏွလံုးခုန္ရပ္သြားၿပီး..နဲ႔ ေနာက္ထက္ကေလးတစ္ေယာက္..
XiaoZhan အတတ္ႏိုင္ဆံုးသတိကို စုၿပီး Yibo အနားသြားကို တိုးကပ္သြားၿပီး မ်က္ရည္မ်ားၾကားကာေန Yibo အား ေခၚေနမိသည္..
" မျဖစ္ရဘူး..မျဖစ္ရဘူး..Yibo မင္းႏိုးလာပါေတာ့..Yibo..Yibo ထ လာပါေတာ့ မင္းဘာမွမျဖစ္ရဘူးေလ Yibo..."
XiaoZhan မၾကာေသးခင္ကမွ သူကိုျပံဳးျပခဲ့ၿပီး အခုမွ တည္သြားေသာ Yibo ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကို ကိုင္ကာ ေခၚေနမိသည္ Yibo နည္းနည္းေလးမွ မလႈပ္လာတာေၾကာင့္ XiaoZhan ရင္ေတြကြဲေက်ခဲ့ရသည္..
" ကိုယ္ကိုမထားခဲ့ပါနဲ႔...ေက်းဇူးျပဳၿပီး..မထားခဲ့ပါနဲ႔..ကိုယ္မင္းကိုခ်စ္တယ္..ထလာၿပီး ကိုယ္ေျပာတဲ့ အခ်စ္စကားကိုလာနားေထာင္ေပးပါဦး..Yibo...ထလာပါေတာ့.. "
ဆရာဝန္ နဲ႔ နပ္စ္မ်ားမွာ လူနာကို ဂ႐ုစိုက္ေနရတာနဲ႔ အခန္းထဲမွာ ေအာ္ဟစ္ငိုေႂကြးေနေသာ XiaoZhan ကို ဘယ္သူမွ ဂ႐ုမစိုက္အားေပ အခန္းထဲတြင္ ႐ွိေနေသးေသာ XiaoZhan နဲ႔ Yibo ရဲ႕ သမီးေလးမွာလည္း အသံက်ယ္က်ယ္ေတြေၾကာင့္ လန္႔ကာ အေဖျဖစ္သူနဲ႔အျပဳိင္ငိုေႂကြးေလေတာ့သည္..
.
.
.
.
" 10 နာရီ 57 မိနစ္ 3 စကၠန္႔မွာ အသက္ဆံုး႐ွံုးခဲ့သည္.."
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ...Wang!!!! Yi!!!!! Bo!!!!!!