❄️❄️❄️
~Bir hafta sonra~
Üzerime öylesine birkaç parça birşey geçirip aşağı indim.
Emir, can ve ben gezmeye çıkacaktık.
Normalde şoför kullanıyordu arabayı ama bu sefer emirin kullanmasını istemiştim.
Çünkü neden olmasın?
Bahar ve burak abim dışarı çıkmışlardı.
Gezeceklermiş.
Cart curt işte xnxbjx.
Hızla aşağı indiğimde can ve emir hazırlanmış beni bekliyordu.
Assolistler en son gelirmiş, ben ne yapayım?
"Selam aşkımsular" dedim gülerek.
Can gelip direkt bana sarılıp beni etrafımda döndürdü.
Kombinime bakıp ıslık ćaldı.
"Çok güzel olmuşun ablağ" dedi yanağımı öpüp.
(İstediğiniz gibi hayal edebilirsiniz, ama mümkünse beyaz hayal edin<3)
"Senin gözünün güzelliği bebeğim" dedim can'ı yanağından öperek.
"Hadi çıkalım" dedi emir.
Kafa sallayıp arabaya bindik.
❄️❄️❄️
"Eee ne yapacağız?" Dedim.
Cidden çıkmayı düşündük ama ne yapacağımızı düşünmemiştik.
Salaklık vardı biraz.
Neyse canım.
Banane.
"Tamam o zaman ilk dondurma yiyelim" dedi can.
Kafa sallayıp heyecanla onayladım. "Evet evettttt lütfenn" dedim.
Emir bu halime gülüp dondurmacıya sürmüştü.
Gülebiliomuş lan!
Oha!
Ne var canım herkes gülebilir.
Fazla abarttım.
Nxxjxbxnxhxn.
❄️❄️❄️
"Eee ne istersiniz?" Dedi emir.
Heyecanla cama yapışıp dondurmalar baktım.
Canda yanıma gelip o da yapıştı.
"Ne alak?" Dediğimde heyecanla doğruldu.
"Hepsinden" dedi.
Hızla kafa salladım.
"Hepsinden" dedim sırıtarak.
Emir göz devirip yanımıza geldi.
"Hayır bir tane alın hasta olacaksınız sonra" dediğinde homurdanarak birer tane seçtik.
Emir de ödediğinde çıkıp yemeye başladık.
❄️❄️❄️
"Hassiktir" emirin mırıldanışını duyunca hızla ona döndüm.
"Noldu" dedim korkarak.
"Abi noldu?" Dedi can da.
Araba biraz hızla gidiyordu.
"Yavaşla biraz" dedim sinirle.
O da sinirle derin nefes alıp direksiyonu sıkıca tuttu.
"Yavaşlayamıyorum.." diye mırıldandı.
Ne?
Ayağı falan koptu da basamıyormu acaba?
Olabilir yani.
"Neden!? Ne oluyor abi desene!" Dedi can yüksek sesle.
"Kahretsin frenler tutmuyor!" Diyen emirle korku ile derin nefes aldım.
"N-ne demek tutmuyor..?" Dedi can titreyen sesi ile.
Kahretsin tutmuyordu!
Allahım ölmek için çok gencim valla nolur ya.
Nolur can'a ve emire birsey olmasın Yarabbi.
Yanda gördüğüm kavşaktan gelen hızlı araba ile hızla emire döndüm.
"Yandan biri geliyor!" Hızla yana döndüğünde birkaç saniye donakaldı.
"A-abi bişey yap" can'ın ağlayarak dedikleri ile gözlerim doldu.
"Pelin..." diye mırıldandı Emir.
Hızla gelen arabaya baktığımda sürücü koltuğunda Pelin vardı ve bize doğru hızla sırıtarak sürüyordu.
Allahım sen bizi koru yarabbi.
Nolur Allahım yeni mutlu olmaya başlamıştım.
"Emreye konumumuzu at!" Dedi emir bağırarak.
Telefonu çıkarıp hızla konumu attım.
Gelmen gerek yazmayı da unutmadım.
Boşu boşuna konum atacak halimiz yoktu sonuçta.
"Kahretsin geliyor" dedi emir.
Yana baktığımda hızla bize doğru sürüyordu Pelin.
"Emniyet kemerlerinizi takın" dedim hızla.
Hepimiz takınca sürmeye devam etti.
Yazardan;
Güneş korku ile atan kalbini umursamadan can'ı düşünüyordu.
Ona birsey olması umrumda değildi ama can'a birşey olması onu ürkütüyordu.
Pelinin aklında intikam duygusu vardı.
Babasını hapise attırmışlardı.
Babasız kalmıştı Pelin...
Hoş ona baba demek bile adiceydi.
Emre eline aldığı telefonda konuma baktı. Yazıyı görünce hızla burak ve erenle birlikte yola çıkmışlardı.
Biliyordu, hissediyordu kötü birseylerin olacağını.
Pelin yaklaştı, yaklaştı, yaklaştı...
Kendi canını umursamadan güneşten tarafa arabası ile sertçe çarptı.
Kendince babasının intikamını almıştı.
Fakat bilmiyordu nelere mâl olduğunu...
Belkide bir cana mâl olmuştu...
Güneşten;
Araba benden tarafa sertçe girerken hepimizin çığlıkları birbirine karıştı.
Acı dolu bir feryattı bizimkisi.
Sahi... can'a birşey olmuş mudur acaba?
Olmasın...
Dayanamam...
Arabanın içinde yuvarlanırken hâlâ çığlık atıyorduk.
Daha sonra tek tek seslerimiz kesildi.
Yarı baygın halde kana bulanmış beyaz üstüme baktım.
Ölecek miydim...?
Yavaşça arkamı döndüm.
Can'ın kafasından kan geliyordu.
Göz yaşlarım birbir firar etti.
Bedenimden kanların firar ettiği gibi.
Elimi zor bela canın kafasına uzatıp saçlarına daldırdım.
"Korkma kardeşim... Ben buradayım" deyip ağlamaya devam ettim.
Tepki göstermiyordu.
Emire döndüm yavaşça.
Onunda boynundan kan geliyordu.
Belki son kez bakıyordum ona.
Belki sonumdu bu kaza benim.
"Abi... Belki bilmiyorsun ama... burak abimden sonra en çok sevdiğim abim sensin... lütfen ölme" deyip elimi karnıma sardım.
Kanlar durmadan geliyordu.
Canım çok acıyordu.
"Canım acıyor..." diye mırıldandım ağlayarak.
1 dakika sürmeden bilincimi kaybettim.
Boşluktaydım.
Kimsem yok.
Can.. Nolur ölme kardeşim...
Yazardan;
Araba birkaç takla atarak durdu.
Içindekiler ne haldeydi sahi?
Yaşıyorlarmıydı...?
Güneş belki son kez baktı canından çok sevdiği kardeşine ve abisine.
Belki karanlığa gömülecekti...
Hiç çıkmamak üzere.
Daha hayelleri vardı o küçük bedenin.
Belkide yarım kalmıştı herşey.
Emre arabası ile hızla durdu.
Hepsi aşağı indi arabadan
Gördükleri görüntü ile şok oldular.
Kardeşleri... ellerinden kayıp gidiyordu, en kötüsü elinden birşey gelmiyordu.
Emreden;
Konuma geldiğimizde kırık dökük emirin arabası bakış açıma girdi.
Hayır... hayır!
Onlara birsey olmamıştı değilmi..?
"Abi koş!" Burağın bağırması ile kendime gelip hızla arabaya koştuk.
İçeride can, Emir ve güneş kanlı halde yatıyorlardı.
Güneşin üstü... fazlasıyla kandı...
Kandan korkan ben, kardeşim için kanın içinde bile yüzebilirim.
"Ambulansı ara!" Erenin burağa bağırması ile gerçek hayata döndüm.
Korka korka dolu gözlerimle erene döndüm.
"Y-yaşıyorlarmı..?" Belkide hayattaki cevabından en korktuğum soru buydu.
Ya.. yaşamıyorlarsa..?
Eren tek tek nabızlarına baktı. Gözlerime baktığında nefesimi tuttum.
"Yaşıyorlar... ama güneşin nabzı çok zayıf..." dedi ağlayarak.
O an benim ölüş noktamdı.
Kardeşim. Ellerimden kayıp gidiyordu...
Ben hiçbir şey yapamıyordum ellerim kollarım bağlanmış gibiydim sanki.
Ambulans sesleri doldurdu sonrasında kulağımı.
Hızla arabaya ilerledim.
"Siz ikisini alın, ben güneşi alacağım" dedim hızla.
Güneşin yanına gidip yavaşça çıkarttım.
Üstüm, ellerim her tarafım kan olmuştu. Ama kardeşimde kanıyordu...
Hızla ambulansa ilerleyip sedyeye koydum.
❄️❄️❄️
Yazardan;
Bütün karayel ailesi olayın üzerine hastaneye gelmişlerdi.
Şimdi sedye ile canlarından çok sevdiği üç kişi götürülüyordu.
"Hastanın durumu ne!?" Diye sordu doktor.
"15 yaşlarında erkek, kafasına sert bir darbe almış, beyin kanaması geçiriyor olabilir! Sol bacağında ezikler var"
"3 numaralı ameliyat haneye çabuk!"
~°~°~°~°~°~°~~°~°~°~°~°~°~~°~°~°~°~°~°~
"Hastanın durumu ne!?"
"20li yaşlarda erkek, boynuna cam parçaları saplanmış, derinliği bilinmiyor. Sol kolunda ezikler var, camlar atar damara saplanmış olabilir"
"4 numaralı ameliyat haneye çabuk!"
~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
"Hastanın durumu ne!?"
"18 yaşlarında kız, araç ondan tarafa çarptığında dolayı karnının ve bacaklarının çeşitli yerlerine cam kırıkları batmış, kafasına sert darbe almış çok kez, beyin kanaması riski var, yolda iki kere kalbi durdu, nabzı hâlâ çok yavaş"
"Kahretsin! 5 numaralı ameliyat haneye alın çabuk, çabuk, çabuk acele edin! Kaybedecek vaktimiz yok!"
Bu sözler bütün karayel ailesini çıkmaza soktu...
Ve o gün kandan korkan adam, kardeşinin kanlı bedenini kucağında taşıdı.
Ve yine o adam kardeşinin kanlı bedenine sarıldı...
Eveğttt!
Kestikkk!
Uzun zamandır bölüm gelmediği için özür dilerimmmm.
Ayda bir bölüm atıp hiç birşey yok gibi davrananlar vs benim 1 hafta bölüm gelmediği için okuyucu aşklarımdan özür dileyış şekilimin wattpade yansıyan görüntüleri; MZBZJZBZJZBZJZ
Abarttım timam.
Bu arada o yazıda kimseyi küçümsemek için demedim yanlış anlaşılmasın.
Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi belirtirseniz sevinirimmmm.
Diğer bölümde özel olarak görmek istediğiniz şeyler varsa yazın lütfen, koymaya çalışırımmmm.
Umarım beğenirsinizzzz.
Sizleri sevioremmmm.
Baysss<3👻💓🍷