Mon pov
The day that Sam's left me that's the day that i lost the color of my life its became dull and full of sorrow, everyday i woke up with an empty bed, eating alone and watching alone of our favorite movie makes me cry in agony
Everything i do remind me of her, her laugh, kiss and hugs and on how the way she annoyed me, just every memories are coming back pag may nakita akong bagay na nakakapag alala sakin sakanya, kahit anong gawin kung pagpaka wasted andun padin siya sa mga alala ko minsan nga ayoko konang magising kasi sa panaginip ko kasama ko siya masaya kaming nagsasama, pero naalala ko yung mga pangako niyang babalikan niya ako.
Pinanghahawakan ko ang pangako niyang yun at alam kung babalikan niya ako i just need to be wait and be patient
Pero minsan hindi ko maiwasang magpaka wasted para maibsan ko yung sakit na nararamdaman ko at sa tuwing namimiss ko siya ng sobra
Gusto kung maalala siya sa bawat sigundo kahit na alam kung masakit at nakakamiss, i always watched our video's together nung mga panahong masaya pa kami and I'll always end up crying and be wasted
I know that she said na alagaan ko yung sarili ko but i can't help it, i always drink my sadness and longing for her, we don't have any contact or communication maybe its part of her punishment or consequences of the rules the she broke just to have me, we met at the wrong time, right love but wrong time, but i know we can be together soon i make that to happened if fate forbid us to be together again then I'll force it and make our own fate together.
The day that she left that's the also na pinroseso ko yung anullment paper ko kay tj, he blackmailed me na ipapakalat nyang nakipag relasyon ako sa studyante pero hindi ako nagpa daig sa takot alam kung wala siyang ebidensiya kaya wala siyang nagawa kundi ang pirmahan ang anullment paper it takes months to finally be void and nulled of our marriage, that day makes me happy kasi hindi na ako nakatali sa kanya para sa pagbalik ni Sam pwede na kami, she's no longer my mistress anymore
Ginugul ko yung oras ko sa pagtuturo at sa small business namin ng dalawa kung bestfriend para kahit papano hindi ko siya laging maalala, but I'm just fooling myself kasi sa paguwi ko sa condo niya, yes i live their para maalala ko yung mga panahon na kasama ko siya kahit na alam kung masakit pero kinaya ko naman, she promised to come back for me kaya hihintayin ko siya kahit gaano pa katagal yun.
When I'm the done of my work for today i hurriedly go to my car to get home, the car that Sam gave to me, kaya ingat na ingat ako sa kotseng to, nung nakarating ako binati ako ng guard i just smile slightly and go to my unit
Silence great me nung binuksan ko yung pinto at siya ding pagtulo ng luha ko, i wipe it quickly and seat on the sofa, i wish one day Sam's here pagkabukas ko ng pinto, the tears are keep flowing from my eyes, its been to long since she leave me and those time i let myself cry everynight just thinking about her, its been past five years already but no Sam na nagpakita sakin, she said its just for five years pero lumagpas na maybe she forgot me already, but she promised me na babalikan niya ako kaya umaasa parin akong babalikan niya ako.
Maghihintay ako na balikan niya ako kahit na gaano pa kalabo yun hihintayin kopa rin siya.
I curled at the sofa crying my eyes out and reminiscing our memories together the happy memories and the sad memories.
I breakdown crying and thingking of her
"where are you S-Sam please come back"i mumbled while sobbing hard
She promised to come back for me pero hanggang ngayon wala parin siya, but still i will wait for her no matter what happened, i just convince myselft na may nangyari lang kaya medj natagalan at late siya sa pagbalik sakin.
I didn't notice that my two bestfriends are knocking at my door nonstop kaya pwersahang binuksan nila ang pinto na lagi naman nilang ginagawa sa tuwing alam nilang andito ako sa loob at matagal ko silang napagbuksan kaya lagi ding papalit palit na inaayos yung lock sa pintuan.
"My gosh Mon nag alala kami sayo antagal mong buksan ang pinto kala namin kung ano na nangyari sayo" farah said and seat at the single sofa while kelly just seat of where i am at inunan niya yung ulo ko sa lap niya and slowly caressing my hair.
What she did makes me cry more i remember the day that Sam did the same thing to me nung hindi ako makatulog.
"Let it out Mon, be strong i know Samantha would come back she promise right" she said comforting me i just nod my head.
"Comeback your ass huh?pero hanggang ngayon wala parin siya, bwesit na Samantha yan pasabugin ko kaya bahay o mansion nila dun" galit na saad ni farah.
Sinamaan lang siya ng tingin ni kelly
"shut up farah bunganga mo talaga malay mo namang may inayos payun"
"Whatever makita ko lang talaga siya sasabunutan ko talaga ang babaeng yun pinasobrahan naman niya yung five years niya" naiinis na turan niya
Farah's annoyed face makes me smile slightly hindi ko alam kung ano na ang gagawin ko kung wala sila, sila yung laging andyan sa tuwing down na down ako kakaisip kay Sam, they're the one who comfort me at nagpapalakas ng loob ko.
Where are you Sam please bumalik kana i mentally mumbled
"You look wasted and a mess Mon magbihis kana nga dun ang dugyot at ang pangit mong umiyak sa totoo lang" I get up and smack her arms sumusubra na talaga tong babaeng to pasalamat siya bestfriend ko siya.
"Pakyuuu ka talaga farah" i said at nag martsa papasok sa kwarto para makaligo at makapag bihis.
The two of them just laugh at me
When I'm done taking a bath and dressing myself as usual i used Sam's t-shirt para kahit papano maibsan yung pagkamiss ko sa kanya.
Pagkalabas ko nakita ko silang may hawak na alak at may naluto nadi silang pulutan nila pati tsitsirya sa totoo lang mas mukhang wasted pa sila kesa sakin lagi nilang inuubos yung stock kung pagkain at dito rin sila natutulog may mga damit nadin sila dito sa condo, tinatanong ko naman kung bakit sabi nila ayaw daw nilang mag isa ako habang wala padaw si Sam I'm thankful to have them in my life at napaka supportive din nila.
I looked at my ring finger kung saad andun ang promise ring na mukhang engagement ring na bigay ni Sam sakin nung nasa tagaytay kami i smiled at lumapit sa dalawa.
"Come on lets drink your broken heart Mon pati narin ikaw kels" natatawang saad niya at tinungga ang hawak niyang alak, napatampal nalang ako sa noo mas mukha pa siyang broken kesa samin sa totoo lang ang lakas niya kasing uminom.
"Letchii ka farah mas mukha kapa ngang broken samin e" saad ni kelly at uminom rin sa hawak niyang alak.
"Wala ba kayong trabaho bukas" tanong ko sa dalawa at nag umpisang kumain ng pizza na inorder nila
The two of them just look at me na para bang may nasabi akong mali.
"Seriously Mon nakalimutan mo naba kung anong araw ngayon" kelly said
Nagtataka ko lang silang tinignan.
"Ganyan ba ang epekto ng hindi nadiligan ng past five years Mon? " natatawang saad ni farah ambastos talaga ng bibig nito.
"Ano nga" i seriously said
"You really forgot, tommorow is saturday Mon and we don't have work untill Wednesday atska nakaplano na ang outing natin para makapag unwind kasama sila tito at tita pati mga kapatid mo" kelly said at doon kolang naalala na may outing pala kami.
"Yan ang epekto ng tumatanda na makakalimutin isang kembot lang at lagpas na sa kalendaryo ang edad niya" tumatawang saad ni farah binato ko siya ng unan makapgsalita eh siya rin naman magkasunod lang naman ang birthday namin.
"Aray ha!mapanakit ka talagang babae ka" Inirapan ko lang siya, kumain nalang ako at nag umpisang uminom din.
I'll wait for you Sam pero sana naman bilisan mo lagpas limang taon na pero wala kapa din tumatanda na ako tapos wala pa akong asawa at anak tatandang dalaga ata ako nito kung hindi siya babalik at magpapakita sakin.
I feel my hot tears flows down in my cheeks i quickly wipe it at tinungga ang alak na hawak ko para kahit papano mabawasan yung sakit na nararamdaman ko.
TBC..