"အ့ "
"ဘာဖြစ်တာလဲ အန်တီလွန်း ။ဓားခိုင်းမိတာလား ။အဲ့ဒါကြောင့် လုံးလုံးပဲချက်ပ့မယ်ပြောတာကို အန်တီလွန်းကနားမထောင်ဘူး "
လွန်းအား တပျစ်တောက်တောက်ပြောလာတဲ့ လုံးလုံးကြောင့်သဘောတကျပြုံးမိသည် ။ကြက်သွန်လှီးရင်း အတွေးများပြီးခိုက်မိတာပါ ။
"နည်းနည်းလေးပါ လုံးလုံးရဲ့ "
"နည်းနည်းလည်း မမလေးသာရှိရင် လုံးလုံးကိုအဆူခံရအုံးမယ် ။ဖယ်ပါနော် လုံးလုံးဘာသာချက်လိုက်တော့မယ် "
"အင်းအင်း "
လုံးလုံးအပြောကြောင့် လွန်းမျက်ရည်ပါဝေ့လာပြီထိုထမင်းချက်ခန်းထဲကထွက်လာလိုက်သည် ။သူအနားမှာမရှိတာ ၅ရက် ။ကျောင်းကလည်းပိတ်ထား ၊လွန်းအနားမှာသူကလည်းမရှိတော့ ပျင်းပျင်းနှင့်ဒီ၅ရက်မှာဟိုဟာစပ်စပ် ဒီဟာစပ်စပ်လုပ်နေမိတာပါ ။
လက်ညိုးက သွေးစကိုမြင်တော့လွန်ခဲ့တဲ့၅ရက်က ဘယ်ဘက်ခြေထောက်က ဒဏ်ရာကိုငုံ့ကြည့်မိသည် ။နည်းနည်းလေးတောင် အမာရွတ်ထင်မနေတော့ ။ပါးပေါ်ကျလာတဲ့မျက်ရည်စကိုသုတ်ပစ်ရင်း ထပ်ထပ်ငိုနေမိသည် ။
၅ရက်လုံးလွန်း သူ့အရိပ်အားမတွေ့ရတာ ။နှစ်ဖက်မိဘတွေအားလည်းသွားပြီးတော့ အပူမပေးချင် ။
ရုံးမှာပဲနေသည်ဟု စံစံဆီကသိရတော့ လွန်းမှာသက်ပြင်းချမိသည်ကအခါခါ ။ရုံးမှာစားတာသောက်တာက အဆင်မှပြေပ့မလား ။လွန်းကတော့ အိမ်တင်နေတာတောင် အဆင်မပြေဘူး ။အိမ်ထောင်သက်၂နှစ်အတွင်း ဒီတစ်ခါပြဿနာကအကြီးဆုံးပင် ။
လွန်းကမာနခံနေ၍ ပြန်လည်းမခေါ်မိ ။ဒါပေမဲ့ သူကတော့လွန်းနားပြန်လာသင့်သည်မလား ။ချစ်ပါတယ်ဆို ။
"ဟုတ်ကဲ့ ဒီပရောဂျက်က နိူင်ငံခြားသားတွေနဲ့ပြုလုပ်သွားမှာဖြစ်ပြီး နောက်နှစ်လနေရင်အကောင်အထည်ဖော်နိူင်အောင်လို့ ကျွန်မကြိုးစားနေပါတယ် "
TVအားဖွင့်ကြည့်တော့ တိုက်ဆိုင်စွာ သူ့၏အင်တာဗျူးလာနေသည် ။ချောင်ကျသွားသည့်မျက်နှာလေးက မိတ်ကပ်ဘယ်လောက်ဖုံးဖုံးလွန်းအတွက်တော့ သိသာနေသည် ။ညာဘက်လက်က ပတ်တီးဖြူဖြူကြောင့် ရင်ထဲအောင့်ခနဲ့ ။
တစ်ဖက်ကမေးတာကို ပြုံးပြုံးလေးပြန်ပြန်ဖြေပေးနေသည် ။သူ့အလုပ်ကိစ္စတွေအား လွန်းမသိပေမဲ့ ခုတလောပရောဂျက်အသစ်အတွက်အလုပ်များနေသည်ကိုတော့ သတိထားမိသည် ။ဒီကာလကြီးကျမှ လွန်းနဲ့ပြဿနာဖြစ်တယ်လို့ ။
အရမ်းပင်ပန်းနေမှာပဲ ။
-
"မိုးရွာတော့မယ်ထင်တယ် ။ကောင်းကောင်းပြန်နော် လှိုင် "
"ငါအိပ်ပေးရမလား လွန်း ။နင်တစ်ယောက်တည်းအဆင်ပြေရဲ့လား "
"ပြေပါတယ် ပြန်တော့ ။မိုးတွေတောင်ပိုအုံ့လာပြီ "
"အင်းအင်း "
လှိုင်နှင်ကြမိန်းကလေးသူငယ်ချင်းမို့ ပိုပြီးတိုင်တိုင်ပင်ပင်ရှိသည် ။အခုလည်း လုံးလုံးက သူ့ကြီးကြီးနေမကောင်း၍ ခွင့်ယူသွားသည်ကြောင့် အိမ်မှာလွန်းတစ်ယောက်တည်းအားစိတ်ပူ၍ပြောခြင်းပါ ။
"အို..ဒီမိုးကလည်းအချိန်အခါမဟုတ် "
လှိုင်ကားထွက်သွားတာနဲ့သည်းထန်စွာရွာချသည့်မိုး ။နွေရာသီကို ။လွန်းထီးလည်းမယူလာမိတော့ မိုးရေချက်ချင်းမိကာစိုရွဲကုန်သည် ။ခြံတံခါးသော့ကလည်း အကြီးကြီးမို့လွန်းမဖွင့်နိူင် ။သော့ကရေနှင့်ဆိုတော့ ချောင်ချောင်ထွက်နေတာ ။
ကိုယ်ပေါ်ကျနေတဲ့မိုးပေါက်တွေက ဆက်မကျလာတော့ ။အပေါ်ကိုမော့ကြည့်တော့ လွန်းကိုယ်ပေါ်မှာ ထီးအနက်တစ်ချောင်း ။မိုးရွာနေတာကို နှာဖျားထဲဝင်လာတဲ့မိုးနံ့နှင့် ကိုယ်သင်းနံ့တစ်ခု ။
နောက်ကိုလှည့်ကြည့်တော့ လွန်းနီးတူစိုရွဲနေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့် သူ့ ။အညိုရောင် ကိုယ်ကျပ်dressနှင့်ဆံပင်တွေကိုမြှောက်စည်းထားသည် ။ပါတီပွဲတစ်ခုခုကပြန်လာတာထင်သည် ။အရက်နံ့တချို့လည်း ရသည် ။သူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်ပစ်ချင်စိတ်ကိုထိန်းကာ ခပ်ကြောင်ကြောင်လေးသာမော့ကြည့်နေမိသည် ။
"သော့မဖွင့်တက်တာမို့လား ။ပေး...သူ့ဖွင့်ပေးမယ် ။ထီးဆောင်းထား "
လွန်းလက်ထဲကိုထီးထိုးထည့်ကာ သော့ဖွင့်နေသည့် သူ့နောက်ကျောကိုကြည့်ရင်း ထီးကိုလည်းသူ့အားလုံအောင်ဆောင်းထားရသည် ။
ချောက်!
"ရပြီ "
သော့ဖွင့်ပြီး တံခါးကိုဆွဲဖွင့်ကာလွန်းအားဝင်ရန်လမ်းဖယ်ပေးသည် ။နေပါအုံး ။သူကအိမ်ပြန်လာတာမဟုတ်ဘူးလား ။ကြည့်နေတဲ့လွန်းကို မျက်နှာလွှဲပြီးထွက်သွားဖို့ပြင်နေသည် ။မဟုတ်မှ ။
"ဘယ်သွားမလို့လဲ "
လွန်းမှာထီးကြီးတကိုင်ကိုင်နှင့် သူ့နောက်လိုက်ရသည် ။
"သူ့ပြန်မလို့လေ "
ဒီကလေး တကယ်ကြီးပြန်မလို့လား ။လွန်းကအိမ်ပြန်လာပြီထင်ကာ ပျော်နေတာကိုလေ ။
"လုံးလုံးကခွင့်ယူသွားတယ် "
"အင်း ။သူ့ကိုခွင့်လှမ်းတောင်းတယ် "
"တို့..တို့တစ်ယောက်တည်းမနေ..
ခြိမ်း..ခြိမ်း!!
"အို "
မိုးခြိမ်းသံကြောင့် လွန်းကိုယ်လေးမှာတစ်ခါတည်း သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားရသည် ။လက်တစ်ဖက်ကထီးကိုကိုင်ပြီး တစ်ဖက်ကသူ့ပခုံးကို အားဖြင့်ဆုတ်လိုက်ရသည် ။
"သူ့ရှိတယ် အန်တီ ။မကြောက်နဲ့ ။အိမ်ထဲဝင်တော့နော် တစ်ကိုယ်လုံးစိုနေပြီ ဖျားလိုက်မယ် "
အတင်းကိုအိမ်ထဲဝင်ခိုင်းနေတဲ့သူ့ကြောင့် လွန်းမှာဒေါသထွက်ကာ သူ့ပခုံးကိုတဘုန်းဘုန်းထုရိုက်ရင်း...
"လုံးလုံး မရှိဘူးလို့ပြောနေတာကို! ။လုံးလုံးမရှိဘူး ။တို့တစ်ယောက်တည်းကြောက်တယ် "
ထိုအခါမှလှစ်ခနဲ့ပြုံးသွားတဲ့ရုပ်တည်တည် ။အမြင်ကပ်ဖို့ကိုကောင်းတယ် ။
"အင်း ။သူ့နေပေးမယ်နော် ။လာ..သွားရအောင် "
အခန်းထဲရောက်တဲ့ထိ အန်တီကအဝတ်သွားလဲနေပြီး သူ့မှာတစိမ်းအိမ်လို ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်းမသိ ။မျက်ခုံးကိုခဏခဏ ကုတ်ကာခပ်ဖွဖွရီနေမိသည် ။
အိမ်ပြန်မလာဖြစ်တဲ့၈ရက်အတွင်း ညတိုင်းလိုလို သူ့ကဒီအိမ်နားမှာရှိနေတက်သည် ။၁၂ကေျာ်လောက်မှပြန်တက်ပေမဲ့ တစ်ခါတစ်လေမိုးလင်းသည်ထိ ကားပေါ်မှာပဲအိပ်ပျော်သွားတက်သည် ။အန်တီနှင့်လုံးလုံးနှစ်ယောက်ထဲသာအိမ်မှာရှိသည်မို့ သူ့စိတ်မချလို့ပါ ။ဦးထွန်းက ခွင့်ယူသွားတာနှစ်ပတ်လောက်ရှိပြီဆိုတော့ အိမ်မှာယောင်္ကျားသားမရှိ ။
အန်တီရိပ်မိမှာစိုးတာကြောင့် ကားပြောင်းပြီး ကိုယ့်မိန်းမကို၈ရက်လုံးလုံးလာလာ ချောင်နေတက်တာပါ ။တစ်ခါတစ်လေမှာ ခြံထဲကဒန်းပေါ်တွေတွေလေးထိုင်နေတက်တဲ့ အန်တီနားပြေးသွားလိုက်ချင်ပေမဲ့ သူ့မသွားရဲ ။အန်တီစိတ်တည်ငြိမ်အောင်သူ့မှာအချိန်ယူနေရတာ ။
ဖြစ်ခဲ့တဲ့ပြဿနာမှာ ဘယ်သူမှားတယ်မှန်တယ်မသိပေမဲ့ ။အတွင်းရေးမှူးစံစံပြောပြလို့ အန်တီအဲ့နေ့ကသူ့အားအုန်းနို့ခေါက်ဆွဲလာပို့တာနှင့်အဖြစ်အပျက်အကုန်ကိုသိရသည် ။အပျက်အပျက်နှင့် သူ့တို့အဖြစ်ကနှာခေါင်းသွေးထွက်တာပင် ။ကိစ္စသေးသေးလေးကို နှစ်ယောက်သားက သဝန်တိုတက်ကြတော့ မထင်မှတ်ဘဲကြီးသွားတာ ။
အန်တီနဲ့ပြန်အဆင်ပြေကောင်းပါရဲ့လေ ။သူ့မှာ လွမ်းလှပြီ ။
"အဝတ်လဲတော့လေ ။ရေစိုကြီးနဲ့ထိုင်မနေနဲ့ "
"ဟုတ်ကဲ့ "
ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတဲ့နောက်ကျောပြင်လေးကိုကြည့်ရင်း လွန်းရဲ့ရင်ခုန်သံတွေကသူနဲ့စပြီးချစ်သူဖြစ်တဲ့အချိန်တွေဆီပြန်ရောက်သွားသလိုပဲ ။အဝတ်ထုတ်ပေးရမလားမထုတ်ပေးရမလား လွန်ဆွဲနေသည် ။
ကျွီ!
နောက်တော့သူထွက်လာသည်အထိအတွေးထဲမျောနေကာ အဝတ်ထုတ်မပေးလိုက်ဖြစ် ။လွန်းနားက ကုတင်ပေါ်ဝေ့ကြည့်ပြီး မျက်နှာပျက်သွားတဲ့ကလေးကိုကြည့်ပြီး လွန်းမှာစိတ်မကောင်း ။
သူ့ဘာသာဗီရိုထဲကထုတ်ပြီး လွန်းဘက်ပြန်ကြည့်ကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပြန်သည် ။
dryerနဲ့ခေါင်းကိုအခြောက်ခံလိုက်ပြီး တပတ်ကိုကိုင်ကာကုတင်ပေါ်မှာပဲ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေမိတယ် ။လွန်းနေရခက်နေပါသည် ။
ညဝတ်အင်္ကျီ ပိုးသားတစ်စုံကိုလဲပြီး စိုနေတဲ့ဆံပင်တွေကိုခါကာ ထွက်လာသည် ။
"ရော့..တပတ် "
"ဟုတ်ကဲ့ "
တပတ်ဖြင့်ခဏသုတ်ပြီး လွန်းလိုပဲdryerနဲ့ခြောက်အောင်လုပ်နေသည် ။မှန်ထဲကနေလှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်လုပ်နေတဲ့ကလေးမအား လွန်းသတိထားမိပါသည် ။ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်စအားလက်တွေဖြင့်တင်းနေအောင်ဆုတ်ထားကာ ခြေထောက်တွေကိုကုတ်ထားမိသည် ။
"တစ်ခုခုစားမလား ဗိုက်ဆာနေရင် "
"ဟင့်အင်း "
"ဘာစားထားလို့လဲ "
"ခေါက်ဆွဲဘူး "
ပလပ်ပေါက်ကိုဖြုတ်ကာ dryerကိုသူ့နေရာသူထားသည် ။ထို့နောက်လွန်းနားကပ်လာသည့် ကလေးမကြောင့် ကိုယ်လေးကိုကျုံ့မိ၏ ။
"ခုန ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ "
"လှိုင်တို့နဲ့ ညစာတူတူစားလာတာ "
"သြော် "
လှိုင်တို့လို့ပြောလိုက်သည်ကြောင့် အောင်.ပါနေမှာကို သူ့သိသွားမှာပင် ။သူ့အားမော့ကြည့်တော့ လွန်းကိုသာစိုက်ကြည့်နေသည် ။ထိုအနေအထားအတိုင်းတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ခပ်ကြာကြာကြည့်နေပြီးမှ လွန်းအားဆွဲဖက်သည် ။ရုတ်တရက်မို့လန့်သွားပေမဲ့ သူ့ကိုမတွန်းဖယ်မိ ။လွန်းလည်း ရူးမတက်လွမ်းနေခဲ့တာ ။ဒီရင်ခွင်လေးကို ။
သူ့လက်ထဲကကိုယ်လေးကိုတင်းကျပ်နေအောင်ဖက်ပစ်သည် ။သို့သော်ပြန်ဖက်မလာတဲ့လက်သွယ်သွယ်တွေကြောင့် သူ့မှာဝမ်းနည်းရသည် ။ဒီကိုယ်ငွေ့လေးကိုအရမ်းလွမ်းနေတာ ။
"အိပ်တော့လေ ။အချိန်မနည်းတော့ဘူး "
ပြောရင်း လွန်းအားလွှတ်ကာမျက်နှာချင်းဆိုင်ကဆိုဖာဆီသွားသည် ။ဖြတ်ခနဲ့မြင်လိုက်ရတဲ့ ထိုကလေးမမျက်လုံးက အရည်တချို့ကြောင့်လွန်းမှာနေထိုင်မရ ။ဝမ်းနည်းအောင်လုပ်မိပြန်ပြီ ထင်ပါရဲ့ ။လွန်းမာနတွေကြောင့် ခြေထောက်တွေကခြေချုပ်မိကာ နည်းနည်းလေးမှမရွေ့မိ ။
ဆိုဖာပေါ်ကိုပစ်လဲချကာ နဖူးပေါ်လက်တင်ကာအိပ်နေသည့်သူ့အားတစ်ချက်ကြည့်ပြီး လွန်းကျောပေးကာအိပ်လိုက်သည် ။
~~~
နောက်ကျောပေးအိပ်ပျော်သွားတဲ့ အန်တီနားသွားကာ ဘေးနားအသာဝင်အိပ်၍ခြံထားသည့်စောင်ထဲတိုးဝင်ရသည် ။ခါးသွယ်သွယ်ကိုဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲအားသွင်းတော့ခန္ဓာကိုယ်သေးသည်ကြောင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲလုံးလုံးဝင်လာသည် ။
ထို့နောက်တအင်းအင်းနှင့် လူးလွန့်ပြီးသူ့ရင်ဘတ်ဘက်ကို ကိုယ်လှည့်ကာမျက်နှာအတင်းတိုးလာသည်ကြောင့် မနိူးစေရန်နောက်ကျောပြင်အား ဖွဖွပုတ်ပေးရသည် ။
"ကျွတ်.. ကျွတ်..ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော် ။အိပ်..အိပ် "
သူ့ခါးကိုပြန်ဖက်ကာ လည်တိုင်နားကိုနှာဖျားပါတိုးလာတော့ သူ့မှာတောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်နေသည် ။
"ချစ်တယ် သူ့အမျိုးသမီးရယ် "
နဖူးပြင်လေးကိုဖိနမ်းကာ ခပ်တိုးတိုးလေးပြောမိသည် ။သူ့မှာ ဒီအမျိုးသမီးလေးကိုချစ်လိုက်ရတာ ။
မိုးတွေကလည်းအပြင်မှာသည်းနေတော့ အေးသည်ကြောင့် နွေးစေရန်အန်တီ့အားကျစ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး အိပ်စက်လိုက်တော့သည် ။
မျက်လုံးမှိက်ထားရက်နှင့် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ လွန်းနှုတ်ခမ်းတို့ကပြုံးနေမိသည် ။
-
နွေးနေပေမဲ့ လွန်းတစ်ခုခုလိုနေသလိုပင် ။မျက်လုံးတွေဖွင့်ကြည့်တော့ အနားမှာသူ့ကမရှိတော့ ။
စောင်ပုံကြီးထဲ လွန်းကမြုပ်နေသည် ။
ချက်ချင်း ကုတင်ပေါ်ကနေထထိုင်လိုက်ကာ ဖုန်းကိုယူကြည့်လိုက်တော့လည်း ဘာမှထူးထူးခြားခြားမရှိ ။မက်ဆေ့လေးဘာလေးပို့ထားပါတော့လား ။
သက်ပြင်းမောချကာ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီးမျက်နှာသစ်ကာအောက်ထပ်ဆင်းခဲ့လိုက်တော့သည် ။လုံးလုံးလည်းမရှိတော့ မနက်စာကိုလွန်းဘာသာပြင်ဆင်ရုံသာ ။မနေ့ကစျေးသွားတော့ မုန့်ဖတ်ထုတ်ဝယ်ထားသည်ကြောင့် မနက်ခင်းကိုနန်းကြီးသုတ်လုပ်စားဖို့တွေးလိုက်သည် ။ဟိုကလေးမက နန်းကြီးသုတ်ကြိုက်သည်တွေးမိတော့ ခေါင်းတွေကိုချက်ချင်းယမ်းမိသည် ။
"မနက်ခင်းအစောကြီးတည်းကထသွားရအောင် အဲ့လောက်တောင်မနေချင်ဖြစ်နေတာလား ဟွန့်.."
ရေခဲသေတ္တာထဲက မုန့်ဖတ်ထုတ်အားထုတ်၍ ပန်းကန်ထဲထည့်ကာ အသင့်လုပ်ထားပြီးသားဆီချက်တွေ အဆာပလာတွေထည့်ကာမွှေနေတုန်း ဖုန်းလာသည်ကြောင့် ကိုင်လိုက်သည် ။
"ဟယ်လို "
"ဆရာမ စံစံပါ CEOနေမကောင်းဘူး ။တစ်ချက်လောက်လာကြည့်ပေးပါလားဟင် "
"ဟုတ်ပြီနော် ဆရာမခုထွက်ခဲ့မယ် "
စံစံက လွန်းတပည့်လေးဖြစ်တာကြောင့်အခုထိဆရာမဆိုတဲ့အခေါ်အဝေါ်ကနှုတ်ကျိုးနေသည် ။ကလေးမက မိုးရေမိလျှင်ဖျားတက်တာလွန်းမေ့နေရသလား ။ဒါကိုမနက်အစောကြီး ကုမ္မဏီထသွားရတယ်လို့ ။
သုတ်နေဆဲနန်းကြီးသုတ်ကို ချိုင့်ထဲတစ်ခါတည်းထည့်ကာ အဝတ်စားလဲပြီး လွန်းသူ့ကုမ္မဏီဆီထွက်ခဲ့ရတော့သည် ။
~~~
"CEO ရုံးခန်းထဲမှာ ဆရာမ "
"ဟုတ်ပြီ ။ဒီမှာ စံစံတို့အတွက် ဆရာမနန်းကြီးသုတ်ထည့်လာတယ် ။စားလိုက်ကြအုံးနော် "
"ကျေးဇူးပါ CEOကတော် "
နောက်ကတစ်ညီတစ်ညာထဲပြန်ဖြေကျတဲ့ သူ့ဝန်ထမ်းတွေကြောင့် လွန်းပြုံးကာ သူ့ရုံးခန်းဆီသွားရတော့သည် ။ဝန်ထမ်းတွေကတော့ အရင်တစ်ပတ်လောက်က အကြီးအကျယ်ရန်ဖြစ်ထားတဲ့ သူမတို့နှစ်ယောက်ကို စိတ်ဝင်တစားလိုက်ကြည့်နေကြ၏။
ဒေါက် ဒေါက်
"ဝင်ခဲ့ "
တံခါးကိုဖွင့်လိုက်တော့ သူ့ခုံပေါ်မှာခေါင်းမှီထိုင်ကာ ခြေထောက်တွေကို စားပွဲပေါ်တင်ထားသည် ။ကြည့် လူကဂျစ်တိဂျစ်ကန်လေးပါဆို ။အဆိုးလေး ။
"ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ သူ့ထက်သာ "
သူ့ခေါင်းတွေတအားထိုးကိုက်နေ၍မျက်စိမှိက်ထားသည်ကို ချက်ချင်းဖွင့်လိုက်မိသည် ။အခန်းထဲ အန်တီဝင်လာတည်းက ကိုယ်သင်းနံ့ရပေမဲ့ မဟုတ်ဘူးပဲထင်ကာ မှိက်ထားတဲ့မျက်လုံးတွေကိုမဖွင့်ခဲ့တာ ။ခုတော့ တကယ်ပဲအန်တီဖြစ်နေသည် ။လက်ထဲကချိုင့်ကို ဆိုဖာနားကစားပွဲမှာတင်ပြီး သူ့ဆီလျှောက်လာသည် ။
သူ့စားပွဲပေါ်က ခြေထောက်တွေကိုချကာချက်ချင်းကိုမတ်တပ်ထရပ်မိသည် ။အန်တီ့အားမြင်လျှင် အလိုအလျောက်ကို ခန္ဓာကိုယ်ကတုန့်ပြန်နေတာ ။
"အန်တီ "
"အို့...မင်းနဲ့ချက်ချင်းကြီး ထရပ်စရာလား ။ခေါင်းမူးနေတာကို "
ငိုက်ခနဲ့ဖြစ်သွားတဲ့ခေါင်းကြောင့် ယိုင်မလိုဖြစ်နေတာကို အန်တီကဘေးကိုရောက်လာကာထိန်းပေးပြီး ဆိုဖာပေါ်ပြောင်းထိုင်စေသည် ။
"ကိုယ်နည်းနည်းနွေးနေတယ် ။မင်းကြိုက်တဲ့နန်းကြီးသုတ်လုပ်လာတယ် စားပြီးဆေးသောက်လိုက်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ "
ချိုင်းကိုဖွင့်ပေးပြီး သူ့စားလို့ရအောင်လုပ်ပေးကာ လွန်းမှာ ရုံးခန်းကိုရှင်းရတော့သည် ။ဆိုဖာဘေးနားမှာကျနေသည့် ရှပ်အင်္ကျီအဖြူနှစ်ထည် ၊ပြီးတော့ရယ်ဒီမိတ်ခေါက်ဆွဲဘူးတွေက ၅ဘူး၆ဘူးလောက်ရှိသည် ။ခေါက်ဆွဲခြောက်တွေချည်စားနေတာ ဗိုက်အောင့်နေမှာပေါ့ ။
လွန်းသိသည် ။ဒီကလေးကတအား ဂျီးများလွန်းတာ ။အစားစာနဲ့ပတ်သက်ပြီးလည်း သန့်မှ ။ထို့ကြောင့်အပြင်စာတွေသိပ်မစားပဲ ခေါက်ဆွဲသာစားနေတာထင်သည် ။ဒီခေါက်ဆွဲခြောက်တွေက သူ့အကြိုက်လေ ။
ရုံးခန်းထဲ လုပ်ငန်းပါတနာဝင်လာလျှင်တောင်မြင်မကောင်း ။ရှုပ်ပွနေတာ ။လွန်းရှင်းနေသည်ကိုလည်း နန်းကြီးသုတ်စားရင်း ပြူးကြောင်ကြောင်ကြည့်နေသည် ။ဆူခံရမှာသိနေသည်လေ ။
"မင်းအရမ်းကိုတေလေနေတယ်နော် သူ့ထက်သာ ။ရုံးခန်းက ရုံးခန်းနဲ့တောင်မတူတော့ဘူး ။ခေါက်ဆွဲတွေချည်စားနေတာ အစာအိမ်ဖြစ်ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ။ရေတောင်မှန်မှန်ချိုးရဲ့လားမသိဘူး ။အဝတ်ညစ်တွေကလည်း ခြင်းထဲမှာပုံလို့ "
"သူ့နားမှာ အန်တီမှမရှိတာ "
ဘယ်တုန်းတည်းကအနားရောက်နေသည်မသိ လွန်းခါးအားဖက်ကာ သူ့အရပ်ကြီးနှင့်မှီနွဲ့လာသည် ။ပူနွေးနွေးခန္ဓာကိုယ်ကို သတိထားမိတော့ လက်ထဲကအမှိုက်တွေအားအမှိုက်တောင်းထဲသွားထည့်တော့ ထိုထဲတွင်ဆေးလိပ်ဘူး ၊ဘီယာဘူးတွေမှ အများသား ။
နောက်နားရပ်နေတဲ့ သူ့ဆီပြန်သွားရင်း လွန်းလက်တစ်ဖက်ကိုခါးမှာထောက်ကာ ခပ်ထေ့ထေ့ကြည့်ရင်း...
"တို့နားကထွက်သွားတာ ဒီလိုလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့လား ။၁၀ရက်တောင်မပြည့်သေးဘူး ပျက်စီးနေရသလား..ဟင် ။ကဲဟယ်...ကဲ "
ဘုန်း..ဘုန်း
"အား..အန်တီ ။သူ့နေမကောင်းဘူးလေ "
"မင်းကိုသေအောင်ထုချင်တာ "
ရင်ဘတ်ကိုတဘုန်းဘုန်းထုရိုက်နေတဲ့ အန်တီ့လက်တွေကိုဆွဲကာ တင်းနေအောင်ဖက်ထားလိုက်သည် ။ရင်ခွင်ထဲကတုန်ရီနေတဲ့ကိုယ်လေးက ငိုနေသည်ဆိုတာသိ၏ ။
"အန်တီ့ကို သူ့အရမ်းချစ်တယ် "
"အဟင့်..ဟင့် မင်းက မင်းကပျက်စီးနေတာ ။တို့နားကထွက်သွားလည်း ကောင်းကောင်းမွန်မွန်တော့နေပါလား ။မင်းမရှိပေမဲ့ တို့ကအကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်နေခဲ့တာ ။မင်းလိုပျက်စီးတေလေနေတာမဟုတ်ဘူး "
ဖက်ထားသည်ကိုရုန်းကာထုရိုက်ပြောနေဆဲ အန်တီ ။ပြောနေတဲ့ စကားထဲကနေကို သူ့အားဘယ်လောက်တောင်ချစ်သလဲဆိုတာပေါ်လွင်နေသည် ။မျက်ရည်တွေနဲ့အမျိုးသမီးလေးအား သူ့မြတ်နိူးလိုက်ရတာ ။
"သူ့မှားတာပါ ။သူ့တောင်းပန်တယ်နော် "
"ဖယ်..တို့ကိုလွှတ်! "
"အန်တီရယ် သူ့မှားတာပါနော် တောင်းပန်တယ် ။အနားကနေထွက်သွားမိလို့ရော ။သူ့က တောင်းပန်တယ်နော် "
"မင်း အင့်..ဟင့်.."
ရှိုက်သည်ထိငိုလာသည့် အန်တီ့အားသူ့ပေါင်တွေပေါ်တင်ထားပေးကာ ဆိုဖာကိုမှီထိုင်ထားရသည် ။အဝါဖျော့ဖျော့မြန်မာဝတ်စုံနှင့် ဆံပင်တွေကိုမြှောက်စည်းထားသည်ကြောင့် တစိုတစကျနေတဲ့လည်ဂုတ်ပေါ်ကဆံပင်တွေကို သပ်ပေးနေရင်းတဖွဖွချော့ရသည် ။
"မင်းမို့လို့ လုံးလုံးနဲ့တို့ကိုနှစ်ယောက်တည်းစိတ်ချလက်ချထားခဲ့ရဲတယ် ။အင့်...နေ့တိုင်းပြန်လာမလားလို့ မီးဖိုချောင်ကိုယ်တိုင်ဝင်ပြီး မင်းအကြိုက်တွေချက်ထားလည်း ပြန်မလာဘူး ။ဒီရုံးခန်းထဲမှာပဲ တေလေနေတာ ။..နည်းနည်းလေးတောင် အဆင်ပြေရဲ့လား လာကြည့်လို့လား ။တစ်ခုခုဆို ဒေါသတကြီးပဲ ပြုမှုတက်တာ "
တတွတ်တွတ်ပြောရင်း ပိုပိုငိုလာသည် ။သူ့မှာကျေနပ်လွန်းလို့ ပြုံးမိလျှင်လည်း သူမကိုလှောင်တယ်ဆိုပြီး စိတ်ကောက်အုံးမယ်စိုးတာကြောင့် မပြုံးရဲ ။နေ့တိုင်း အန်တီ့အားလာလာကြည့်နေတာမသိဘူးပေါ့လေ ။
"သူ့က အန်တီ့ကိုလာမကြည့်ဘူးလို့ဘယ်သူကပြောလဲ ။နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း အလုပ်အားတဲ့အချိန်ဖြတ်ဖြတ်လာရတာအမော ။ညတိုင်းလည်း တစ်ရက်လေးတောင်မပျက်ဘူး သူ့ကအိမ်နားမှာရှိတယ် ။အန်တီအိပ်မပျော်ဘဲ ဝရံတာထွက်ထိုင်တာလည်းသိတယ် ၊ခြံထဲလမ်းဆင်းလျောက်တာလဲသိတယ် ။လုံးလုံးကိုအိမ်စောင့်ခိုင်းပြီး စျေးသွားတော့လည်း သူ့နောက်ကလိုက်ပေးနေတာ တစ်လျှောက်လုံး ။အန်တီကပဲမမြင်တာပါ သူ့ကအန်တီ့နားမှာပဲ "
ထိုအခါမှ ပြူးကျယ်ကျယ်လေးသူ့အားကြည့်နေပြီး အငိုတိတ်သည် ။
"တကယ်လား "
"တကယ်ပေါ့လို့ ။ပြီးတော့ဖြစ်ခဲ့သမျှအကုန် သူ့ဘက်ကပဲတောင်းပန်တယ်နော် ။အဲ့ဒါတွေအကုန်လုံးက အန်တီ့ကိုချစ်လွန်းလို့ဖြစ်သွားတာပါ. ။အန်တီပြောသလို သူ့ကပြဿနာတစ်ခုခုဆိုရင် ဒေါသကိုရှေ့ထားတက်တော့ ပိုဆိုးကုန်တာ ။သူ့တောင်းပန်တယ်နော် "
"အန်တီက သူ့ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပြီးသားပါကွယ် ။ကိုယ်တွေနွေးနေတုန်းပဲ အသုတ်စားပြီးတာဆို ဆေးသောက်ရအောင်နော် "
"ဟုတ်ကဲ့ "
"အဟင်း..လိမ္မာတယ် "
ဆေးသောက်နေတဲ့သူ့ကိုကြည့်နေရင်းနဲ့ကို လွန်းမှာမျက်ရည်ဝေ့တက်လာရသည် ။ဒီ၈ရက်အတွင်းမှာအစားအသောက်က ဖြစ်သလိုဆိုတော့မျက်နှာဟာသိသိသာသာကိုချောင်ကျလို့နေ၏ ။
"အလုပ်တွေကပြီးပြီလား "
"ဒီနေ့တွက် ညနေပိုင်းဝယ်သူနဲ့တွေ့ရုံဘဲရှိတော့တာပါ ။လက်မှတ်ထိုးစရာတွေတော့ကျန်သေးတယ် "
"တို့နဲ့အိမ်ပြန်လိုက်ခဲ့ပါလားဟင် "
မျက်နှာငယ်လေးနှင့်ပြောနေတဲ့ အန်တီကြောင့်သူ့မှာအသည်းတွေယားလာတာ ။အလုပ်တွေကပစ်ထားလို့မဖြစ်ပေမဲ့ ။ဒီအမျိုးသမီးအတွက်ဆိုလျှင်တော့ သူ့အချိန်တွေအများကြီးပေးနိူင်ပါရဲ့ ။
"ဒီမှာ ခဏတော့စောင့်နေပေးအုံး ။သူ့ စံစံဆီကနေလက်မှတ်ထိုးစရာတွေယူခဲ့လိုက်မယ် ။ပြီးမှ အိမ်ပြန်ကြတာပေါ့နော် "
"အင်း "
ခေါင်းငြိမ့်ကာပြုံးပြုံးလေး လုပ်နေတဲ့အန်တီ့အား သူ့မှာအချစ်ပိုလိုက်ရတာ ။
~~~
ကုမ္မဏီကပြန်လာပြီးတည်းက သူ့နားပဲကပ်နေသည့်အန်တီ ။အန်တီဆေးတိုက်ထား၍ အစာလည်းဝင်ထားတော့ သူ့မှာကိုယ်လေးနည်းနည်းနွေးရုံသာ ။
အခုလည်းဧည့်ခန်းကဆိုဖာမှာထိုင်နေတဲ့သူ့ရင်ခွင်ထဲလာတိုးထိုင်ကာ TVကြည့်နေသည် ။သူ့ကတော့ TVကိုအာရုံမရ ခွဲနေရတဲ့အချိန်တွေအတွက် ရင်ခွင်ထဲကအမျိုးသမီးဂုတ်ပိုးလေးတွေအား နှုတ်ခမ်းသားတွေဖြင့်နမ်းရှိုက်နေမိသည် ။
"တို့ မင်းကိုသိပ်လွမ်းနေတာ "
သူမခါးပေါ်က သူ့လက်ကိုပိုတင်းနေအောင်ဖက်စေဖို့ဆွဲယူပြီး ထိုလက်တွေကိုပွတ်သပ်ကာ ခပ်တိုးတိုးပြောလာသည် ။အန်တီ့နားရွတ်ဖျားလေးအား နမ်းတော့ခေါင်းတွေတွန့်လိမ်နေ၏ ။
"သူ့လည်း အန်တီ့ကိုလွမ်းတယ် "
ရွှတ်
ခေါင်းကိုသူ့ဘက်စောင်းလာပြီး ပါးပြင်အားနမ်းသည် ။လက်ဖဝါးတွေက မြှောက်ပြီးနောက်ပြန်သူ့ပါးအားပွတ်သပ်ပေးနေတာ ။ပူးကပ်နေတဲ့ကိုယ်နှစ်ခုကြားမှာ နွေးနေ၏ ။
"ကိုယ်ကနွေးနေတုန်းပဲ သူ့ ။ခေါင်းကိုက်တာတွေရှိသေးလား "
"ဟင့်အင်း.."
ခေါင်းတွေယမ်းပြီး လွန်းလည်တိုင်ကြားတိုးဝေ့လာသည် ။လွန်း ခဏလေးတောင်သူ့ရင်ခွင်ထဲကမထွက်ချင် ။လည်တိုင်တစ်လျောက် ငုံ့နမ်းလာသည်ကြောင့် သူ့အဆင်ပြေစေရင် လည်ပင်းအားမော့ပေးထားမိသည် ။
သူ့ဆံပင်တွေကြားထဲလက်ထိုးပြီး ဖွပေးနေကာ သူ့အနမ်းတွေအားမျက်လုံးမှိက်ခံယူနေမိသည် ။
"အ့ "
"ဆောရီး အန်တီ ။တအားနာသွားလား "
"ဟင့်အင်း တို့သဘောကျတယ် "
လည်တိုင်မှာနီရဲရဲအမှတ်တစ်ခုကို လက်တွေဖြင့်ဖွဖွထိကိုင်ပြီးမေးတဲ့သူ့ကို လွန်းခေါင်းယမ်းဖြေကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို သူ့ဘက်လှည့်၍ ခါးတွေအားခွထိုင်လိုက်သည် ။
"တို့ရော ကိုက်ချင်တယ် "
"ရတယ် အန်တီ "
ခွင့်တောင်းပြီးတာနဲ့ သူ့လည်ပင်းကိုစုပ်ယူနမ်းနေသည်ကြောင့် ခေါင်းအားဆိုဖာနောက်ကိုမှီပေးထားလိုက်သည် ။ခွထိုင်ထား၍ လိပ်တက်နေတဲ့ညအိပ်ဝတ်ဂါဝန်အနားစက အန်တီ့ပေါင်ရင်းနားက အသားဖြူဖြူအားထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လွင်စေသည် ။
ထိုဖြူနှစ်နေသည့် ပေါင်တံသွယ်လျလျတွေကို သူ့လက်ဖြင့်ဆုတ်ကိုင်မိတော့ အိစက်နေတာကရင်ခုန်ချင်စရာ ။ဘေဘီskinလေးလို ထိလိုက်တာနဲ့ အသားထဲထိနစ်ဝင်သွားတက်တာကို သူ့သဘောကျလွန်းနေတာ ။
လည်တိုင်နားက ဆူးခနဲ့ ဆူးခနဲ့ဖြစ်ဖြစ်သွားသည်ကို သူ့အံကြိတ်ကာ ကျိတ်မှိက်နေရသည် ။သူ့ကိုယ်ပေါ်ကအငြိမ်မနေတဲ့ အန်တီကြောင့်လည်း စိတ်တွေတအားကြွတက်လာကာ လက်တွေကအန်တီ့တင်ပါးမှာ ဖျစ်ညစ်နေမိ၏ ။
သွားဖြင့်တစ်ချက်နာနာကိုက်ကာ သူ့ကိုကြည့်လာပြီး မျက်ခုံးတွေကျုံ့ထားသည် ။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ အန်တီ "
"တို့ကိုက်တာ မနာဘူးလား "
"ဒီမှာလေ..သွေးတောင်ထွက်တာနာတာပေါ့ ။ဒါပေမဲ့အန်တီဖြစ်နေလို့ နာလည်းသူ့ကကျေနပ်နေတာ "
"ဘာလို့မအော်တာလဲ "
"ဟင်? "
"တို့က မင်းအော်သံကြားချင်လို့ကို "
ကြည့်ပါအုံး အထက်ပုဂ္ဂိုင်လုပ်ချင်နေတဲ့ အမျိုးသမီးလေးကို ။သူ့ အန်တီ့နှာဖျားအားဖွဖွလေးညှစ်ကာ..
"သူ့ကြောင့်သာ အန်တီကအော်ရမှာ ။သူ့ကအဲ့လိုအော်တဲ့သူမျိုးမဟုတ်ဘူး "
"တို့ တို့ပြောချင်တာက အဲ့လိုမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ "
ရှက်ကာ မျက်နှာတွေနီရဲလာသည့်အန်တီ ။ခါးရိုးတစ်လျောက်သူ့လက်တွေ အစုံအဆန်ပြေးနေတာကို တစ်ချက်တစ်ချက်တုန်သွားသည် ။အန်တီကသာ ထိရှလွယ်တာ ။
ပွေ့ချီရက်နှင့်အပေါ်ထပ်ကိုတက်တော့ သူ့လည်တိုင်ကိုတင်းနေအောင်ဖက်တွယ်ထားသည် ။လှေကားပေါ်တက်နေရင်း သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့အန်တီကြောင့် မထိန်းနိူင်စွာ နီရဲစိုစိုနှုတ်ခမ်းလေးကိုငုံထွေးတော့ ပြုတ်ကျမည်ဆိုးတာကြောင့် သူ့ရှပ်အင်္ကျီကော်လံအားအတင်းကုတ်ကိုင်လာသည် ။
"အခန်း.. အခန်းထဲရောက်မှ သူ့ ။ပြုတ်ကျမယ်.. အွင့် "
လှေကားအလယ်လောက်မှာဖြစ်တာကြောင့် လွန်းသတိပေးတော့ ထိုကလေးမကမရ ။လွန်းနှုတ်ခမ်းတွေကိုအတင်းစုပ်ယူနေတာ ဒီလိုအခြေအနေမျိုးဆို လွန်းစကားကိုနည်းနည်းလေးတောင်နားမထောင်တက်ဘူး ။
"သူ့အင်္ကျီကြယ်သီးဖြုတ်ပေး အန်တီ "
ကုတင်ပေါ်ချပေးပြီး ပြောတော့ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့သူ့နဲ့ညီအောင် အန်တီကဒူးထောက်ကာသူ့ကြယ်သီးတို့အား တုန်တုန်ရီရီဖြုတ်ပေးနေသည် ။ညမီးရောင်အောက်က ရှက်ဝဲဝဲမျက်နှာလေးကိုကြည့်ရတာ သူ့မှာဆန္ဒတွေထိုးတက်လာရသည် ။
"အို့..သူ့ "
အန်တီဖြုတ်လို့မပြီးစီးနိူင်တဲ့ အင်္ကျီကို သူ့အကြမ်းပတမ်း ကိုယ့်ဘာသာဆွဲချွတ်ပြီး အန်တီအားမွေ့ရာမှာလဲချကာ အပေါ်ကနေအုပ်မိုး၍ မျက်နှာတစ်ခုလုံးကိုနမ်းမိသည် ။
အောက်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ငုံထွေးစုပ်ယူပြီး ရင်ခွင်အောက်က အန်တီ့အားကြည့်တော့ မျက်တောင်တွေကပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်နဲ့ ။ဒီအချိန်မှာ ထိုမျက်တောင်ပုတ်ခတ်လျှင်ကို သူ့မှာပိုမိုပြင်းပြတက်တာ မသိလေသလား ။
"တစ်ညလုံး သူ့နာမည်ကိုအော်ပေး အန်တီ "
"ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း သူ့! "
နားဆီကပ်ပြောတော့ ရှက်ရွံ့စွာနှင့် အန်တီ့ကိုယ်ကသူ့ဆီကနေရုန်းသည် ။သူ့အကြောင်းကို အန်တီအသိဆုံးမလား ။ကြောက်တက်တာ မဆန်းပါဘူး ။
"သူ့ကိုချစ်လား "
"အင်း "
"ဒါဆို သူ့ဆန္ဒကိုလည်းလိုက်လျောပေးလေနော်..အန်တီ ။သူ့မရတာ ဘယ်နှရက်ရှိပြီလဲ "
နှုတ်ခမ်းထောင့်နားလေးအား ဖွဖွချင်းဆီနမ်းပြီး တောင်းဆိုနေတော့ သူ့အားကြည့်နေတာလေးက ချစ်စဖွယ် ။
"တို့ခွင့်ပြုတယ် "
အကြည့်တို့အားလွဲသွားသည် ။
ဒီအမျိုးသမီးကို သူ့မှာမြတ်နိူးလိုက်ရတာ ။ဆံဖျားတွေကအစ ခြေဖမိုးလှလှတွေထိ လှရက်တဲ့အန်တီကြောင့် သူ့မှာစိတ်တွေအကုန်လွတ်မပစ်လိုက်မိဖို့ထိန်းထားရသည် ။မဟုတ်လျှင် သူ့ရဲ့အမျိုးသမီးလေးပဲ ပင်ပန်းရမှာ ။
~~~
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ။သူ့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော အမျိုးသမီးလေးဖြစ်နေပေးလို့ ။အိမ်ထောင်သက်တစ်လျှောက်လုံးမှာ သူ့အပေါ်ဂရုတစိုက်နဲ့ချစ်နေပေးတာရော ..။ အန်တီ့ကို သူ့ကသိပ်ချစ်တာ ။အရင်ကရော အခုရော နောင်ရောသူ့နှလုံးသားက အန်တီတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ပေးလို့ရတာ ။ချစ်ပေးနိိူင်တာ ။သူ့အပြုအမူတွေက အန်တီ့အမြင်မှာ သိပ်ပြီး တစ်ကိုယ်ကောင်ဆန် အတ္တကြီးသလိုဖြစ်နေမှာဆိုပေမဲ့ အဲ့ဒါတွေ အကုန်လုံးကအန်တီကြောင့် ။အန်တီ့ကို ချစ်လွန်းလို့ မစွန့်လွှတ်နိူင် ။မတင်းတိမ်နိူင်ဖြစ်နေတာ "
သူ့ရဲ့ စကားအရှည်ကြီးအပြီးမှာ ရင်ခွင်ထဲက စောင်အနက်ရောင်ကြီးအောက်က သူ့လက်မောင်းပေါ်က ပန်းလွန်းအိမ်ဆိုသည့်အမျိုးသမီးက မျက်လုံးတွေမှိက်ထားရက်နှင့် နှုတ်ခမ်းတွေ ကွေးတက်နေသည် ။
အန်တီ့ဆီက တုန့်ပြန်စကားလည်း သူ့မမျှော်ခဲ့ပါ ။သူ့ရဲ့အန်တီက အရမ်းပင်ပန်းနေတာ ။ချွေးတွေနှင့် စီးကပ်ကပ်ဆံပင်တွေဆီ နှာဖျားကိုနစ်သည် ။ဆံပင်တွေကို သပ်တင်ပေးကာ နဖူးရှင်းရှင်းမှာလဲ နှုတ်ခမ်းတွေကို အရာထင်အောင် အကြာကြီး ဖိကပ်ထားသည် ။
"အိပ်တော့နော် ပင်ပန်းနေပြီ ။
အန်တီ့ကို သူ့သိပ်ချစ်တယ် "
မျက်တောင်တွေပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်နေရာမှ လုံးဝကိုငြိမ်ချသွားတော့သည့် အန်တီ ။စောင်ကို နှစ်ယောက်ကိုယ်ပေါ်သေချာခြုံလိုက်ရသည် ။နွေရာသီကြီးဖြစ်တာကြောင့်ပူပေမဲ့ ရင်ခွင်ထဲကအန်တီ့ကိုမလွှတ်ပေးချင်တာကြောင့် အခန်းအဲကွန်းကိုသာ အအေးမြှင့်လိုက်တော့သည် ။
~~~
မှတ်ချက်လေးတွေအများကြီးရေးပေးရင် နှင်းနောက်တစ်ပိုင်းထပ်ပြီးupပေးပါအုံးမယ်နော် ။